Chapter 163

🦊Arc 11 - ဧကရာဇ်ပလ္လင်ထက်မှ ကောလေး

Chapter 163

11.3- သန်းမိသားစုက ငါတို့ကို ဆန့်ကျင်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတယ်

လျှို့ဝှက်လမ်းကြောင်း၏ အပြင်ဘက်တွင် ဆူညံသံများ ကြားနေရသော်လည်း ရွှယ်လင်က အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်နေကာ သက်တောင့်သက်သာ ရှိနေပုံပေါ်လေသည်။ 

သူ ဖယောင်းတိုင် အနည်းငယ်ကို ထွန်းညှိလိုက်ပြီး နိုင်ငံတော်၏ မြေမျက်နှာသွင်ပြင်ကို ဖော်ပြသော ကျောက်ပြားပေါ်တွင် တင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အခြေအနေကို သုံးသပ်နေလေသည်။ 

ရွှယ်နိုင်ငံတော်က အားနည်းနေသည့် ကာလကို ကြုံတွေ့နေရသည်။ ဧကရာဇ်အိုကြီး၏ လက်ထက်အစောပိုင်းတွင် ခရိုင်များအပေါ် ဗဟိုအစိုးရ၏ ထိန်းချုပ်မှုမှာ တင်းမာလာခဲ့သည်။ နိုင်ငံတော်တစ်ဝှမ်းတွင် နေရာအသီးသီး တပ်ဆွဲထားသော မင်းသားများနှင့် ဘုရင်ခံများကလည်း အမှီအခို ကင်းလွတ်ခဲ့သည်မှာ ကြာနေပြီပင်။ နိုင်ငံတော် အတွင်းရှိ အခြေအနေများမှာ အေးချမ်းနေပုံရသော်လည်း အတွင်းတိုက်ပွဲများနှင့် ပြင်ပဖိအား နှစ်မျိုးစလုံးကို ခံစားနေရလေသည်။ ဗဟိုအစိုးရ၏ လက်များမှာ အရမ်းမရှည်ပေ။ လီယွမ်နှင့် မင်းသားရှန်းတို့က မြို့တော်ကို ထိန်းချုပ်ထားလျှင်တောင် နိုင်ငံတော်ကို ပေါင်းစည်းချင်လျှင် သွားရမည့်လမ်းမှာ ရှည်လျားလေသည်။ ထိုအရာက လီယွမ် နောက်ပိုင်းတွင် စစ်မှုရေးရာ ကိစ္စများ၌ ဝင်ပါရသည့် အကြောင်းပင်။ ထို့ပြင် မင်းသားရှန်း သူ့ကို ပို၍ သတိထားလာရသည့် အကြောင်းအရင်းများထဲမှ တစ်ခုလည်း ဖြစ်၏။ 

ရွှယ်နိုင်ငံတော်ကြီး၏ အပိုင် ဖြစ်သော ကြီးမားသည့် မြစ်များ တောင်များကို ဘုရင်ခံများက ခွဲထုတ်သွားခဲ့သည်မှာ ကြာပြီပင်။ ဗဟိုအစိုးရက ဆက်လက်တည်ရှိနေသော်လည်း မြို့တော်အနီးအတွင်းဘက်တစ်ဝိုက်ရှိ နယ်မြေများကိုသာ ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ ရွှယ်လင် ထွန်းထားခဲ့သော ဖယောင်းတိုင်များမှာ ရွှယ်တိုင်းပြည်၏ မင်းသား အများအပြားနှင့် ဘုရင်ခံများ၏ နယ်မြေများကို ကိုယ်စားပြုပြီး သူ အသုံးပြုနိုင်သော လူများကို ညွှန်ပြနေသည်။  

သူ အသုံးပြုနိုင်သောလူမှာ များများစားစား မရှိသေးပေ။ အမှန်တကယ် လူလေးယောက်သာ ရှိသည်။ ထို့ပြင် ထိုလေးယောက်မှာလည်း သူတို့၏ နယ်မြေများကို အုပ်ချုပ်သည်မှာ ကြာနေပြီဖြစ်သော နိုင်ငံ၏ အာဏာရှင်များ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့၏ ဘဝများက ရွှယ်လင်ထက် ပို၍ပင် သက်တောင့်သက်သာ ရှိကြသည်။

မြေပေါ်တွင် လဲနေသော မိန်းမစိုးလေးမှာ သတိပြန်လည်လာသည်နှင့် စိတ်ရှုပ်သွားရပြီး မျက်လုံးများကို ပွတ်သပ်ကာ နိုးလာလေသည်။ သူ့လည်ပင်း နောက်ဘက်မှာ နာကျင်နေပြီး သူ့အမြင်များမှာ ဝေဝါးနေရသည်။ သူ ထထိုင်လိုက်ပြီး တခဏကြာသောအခါ သူ့အရှင်က ဖယောင်းတိုင် မီးများကြားတွင် လေးနက်နေသော အမူအရာဖြင့် ထိုင်နေသည်ကို သတိထားမိသွားလေတော့သည်။ 

ရှုဟမ် ဧကရာဇ်ငယ်လေးထံတွင် အမှုထမ်းနေသည်မှာ သူ ငယ်ငယ်တည်းကပင် ဖြစ်သည်။ ဧကရာဇ်လေး ကြီးပြင်းလာသည်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး သူ့ သခင်ငယ်လေးမှာ အမြဲတမ်း ကျိတ်ခံစားနေခဲ့သည်ကို သူသိ၏။ သို့သော် သူကလည်း ဘေးမှ စောင့်ကြည့်ရုံသာ တတ်နိုင်ပြီး သူ၏ စိတ်ညစ်စရာများကို မျှဝေပေးရန် နည်းလမ်း မရှိပေ။ သူ့သခင်ငယ်လေးဘေးတွင် မကြာခဏ အတူရှိနေတတ်သော်လည်း သခင်ငယ်လေးထံတွင် နစ်မြောမိနေတုန်းပင်။ 

သူက ဧကရာဇ်၏ အနီးဆုံး အစေခံ ဖြစ်သောကြောင့် သူ့သခင်ငယ်လေးမှာ ကောတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ကို သိထားသည်။ သူက ထိုလျှို့ဝှက်ချက်ကို သခင်ငယ်လေးအတွက် အမြဲတမ်း ဖုန်းကွယ်ပေးထားပြီး စိတ်ပူနေခဲ့ရသည်။ သခင်ငယ်လေး ငယ်ငယ်တုန်းက တခြားသူများက သူ၏ လျှို့ဝှက်ချက်ကို မသိခဲ့ကြပေ။ သခင်ငယ်လေးက အဝါရောင် ဝတ်ရုံသေးသေးလေးဖြင့် ရာဇပလ္လင်ထက်တွင် ထိုင်ခဲ့ရသည်။ မည်သူမျှ သူ့ကို မော်မကြည့်ရဲကြပေ။ သူတို့က တိုင်းပြည်ရေးရာ အထွေထွေကို ပြောပြချိန်တွင် ခေါင်းများကို ငုံ့ကာ ပြောကြရသည်။ သို့သော်လည်း လွန်ခဲ့သော နှစ်နှစ်က စပြီး သူ၏ သခင်ငယ်လေးမှာ ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။ သူ၏ သေးငယ်သော ပုံရိပ်လေးမှာ ကြီးလာခဲ့ပြီး သူ၏ ပုံစံမှာလည်း စတင် ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းဖြင့် တချို့အမတ်များက တစ်စုံတစ်ခု မှားယွင်းနေသည်ကို သတိထားမိလာကြသည်။ 

ရှုဟမ်က ကြည့်နေရင်း သူ့မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲသွားလေသည်။ ယုတ္တိဆန်ဆန် ပြောရလျှင် သူက တည်ငြိမ်နေသင့်ပြီ ဆိုသော်လည်း ထိုအခိုက်တွင် သူက မှင်တက်နေပြီး သူ့ဝိညာဥ်ကပင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်သွားတော့မတတ်ပင်။

ဖယောင်းတိုင်မီးလေးက လင်းထိန် တောက်ပနေပြီး မီးတောက်များက တဖျတ်ဖျတ် ခတ်နေတာ ထိုလှပသော မျက်နှာလေးကို စိတ်ကူးယဥ် အိမ်မက်ဆန်ဆန် ဖြစ်အောင် ပြုလုပ်နေသယောင်။ 

သူ့မျက်လုံး ထောင့်စွန်းမှ လိမ်းဆေးကို ပွတ်ဖျက်ထားသောကြောင့် မျက်ရည်စက်ကဲ့သို့ အနီရောင် အမှတ်အသားလေးက ပေါ်လွင်နေလျက်။ ၎င်းက စိတ်ကူးယဥ်အိမ်မက်လား ဆိုတာကို ရှုဟမ် မသိပေ။ သို့သော် အနီရောင် အမှတ်အသား ပို၍ တောက်ပနေပုံပေါ်သည်။ သူ့ အကြည့်များကို အောက်ချလိုက်ချိန်တွင် ဖယောင်းတိုင်မီးရောင်အောက်၌ တုန်ယင်နေသော လိပ်ပြာတောင်ပံကဲ့သို့ မျက်တောင်များကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့မျက်ဝန်းအိမ်ထဲတွင် ထင်ဟပ်နေသော မီးတောက်များမှာ နီရဲနေလျက်ပင်။ 

သခင်ငယ်လေး၏ အတွေးများနေသော မျက်ဝန်းများက သူ့ထံ ရောက်လာပြီး အကြည့်ဆုံသွားခိုက် သူ မှင်တက်နေရာမှာ နိုးထလာရတော့သည်။  

သူ သတိမလစ်ခင် ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့ပြီး သူ့သခင်က ဘာလုပ်ခဲ့သည်ကို ချက်ချင်း သတိရသွားတော့သည်။

 " အရှင်..." 

သူက ဧကရာဇ်ငယ်လေးကို အမြဲလေးစားချစ်ခင်သည်။ သို့သော် ယခင်က စိတ်လှုပ်ရှား ထိတ်လန့်မှုကြောင့် သူ၏ အပြုအမူများမှာ ရိုင်းပြသွားခဲ့သည်။ ယခု ထိုအခိုက်အတန့်ကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်သောအခါ သူ အနည်းငယ် ကြောက်ရွံ့သွားရ၏။

ရွှယ်လင် သူ့မျက်လုံးထဲမှ အေးစက်မှုများကို ဖိနှိပ်လိုက်ပြီး ပျင်းရိစွာ ပြောလိုက်သည်။ 

" မင်း နိုးပြီလား...ဒါဆိုလည်း ဒီကို လာဦး"

သူတို့ ဘယ်နေရာ ရောက်နေသည်ကို ရှုဟမ် မသိပေ။ သို့သော် သူ့အရှင်၏ ပုံစံကို ကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ဤနေရာမှာ လုံခြုံသောနေရာ ဖြစ်ပုံရသည်။ သူ အနည်းငယ် စိတ်ချသွားပြီး ရွှယ်လင့် ဘေးနားသို့ သွားလိုက်သည်။ သူ့အရှင်၏ ခြေထောက်နားတွင် ထွန်းထားသော ဖယောင်းတိုင်များကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ အံ့အားသင့်မှုဖြင့် မျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။ 

အရှင်က မြေပြင်တွင် ဝပ်နေကာ လက်ထဲတွင် ဖယောင်းတိုင်ကို ကိုင်ထားပြီး မြောက်ဘက်ကို ညွှန်ပြနေသည်။ 

"ဘုရင်ခံဝမ် ရဲ့ မိသားစုက မြောက်ဘက်မှာ နောက်ပြီး သူ့အမိန့်ပဲ နာခံတဲ့ သူ့ကိုယ်ပိုင် တပ်သားတွေလည်း ရှိသေးတယ် သူက ကိုယ်ပိုင် လွတ်လပ်ခွင့်ကို ထူထောင်လိုက်ပြီး အင်ပါယာရဲ့ အမိန့်ကို အရေးမလုပ်တော့ဘူး... အနောက်ဘက်မှာက မြင်းစစ်သည်တစ်သိန်းရှိတဲ့ စစ်သူကြီးမော့ပေ ရှိတယ် သူတို့က အပြင်မှာ အခြေတည်ထားတာ ကြာပြီဆိုတော့ ဧကရာဇ်ရဲ့ အမိန့်ကိုတောင် မနာခံတော့ဘူး...

တောင်ဘက်မှာ ခြေလျင်တပ်နဲ့ ရေတပ်ပိုင်တဲ့ ကျန်းနန် မင်းသား ရှိတယ်.. သူကလည်း အချမ်းသာဆုံးဒေသနဲ့ နယ်နိမိတ် စပ်လျင်းပြီး သူ့ကိုယ်သူ တောင်ပိုင်းရဲ့ အုပ်ချုပ်သူအဖြစ် လုပ်ထားတယ်...

 တောင်ပိုင်းရဲ့ ရှုမင်းသားက ငါတို့ရဲ့ တော်ဝင်ဦးရီးတော် ဆိုပေမဲ့ ငါတို့ လုံးဝ မတွေ့ဖူးသေးဘူး သူ အုပ်စိုးတဲ့ နယ်မြေကို ကြွယ်ဝပေါများတဲ့ နိုင်ငံတော်လို့ ခေါ်ကြတယ်... ငါတို့ သူ့ကို ရှာပြီး မြို့တော်ကို ပြန်မယ်ဆိုရင် တောင်တွေ မြစ်တွေကို ဖြတ်ကျော်တာနဲ့တင် စစ်သားတွေ မရောက်ခင် မောပန်းနေကြလိမ့်မယ်.."

"အရှင်..." ရှုဟမ် မျက်တောင် ခတ်လိုက်သည်။ ထိုစကားလုံးများက အရှင်၏ ပါးစပ်မှ ထွက်လာသောအခါ သူ မယုံနိုင် ဖြစ်သွားရသည်။ 

သူ တခြားအရာများကိုတော့ မသိပေမဲ့ သူ၏ အရှင်မှာ ကောတစ်ယောက် ဖြစ်ပြီး ယောက်ျားများနှင့် မတူညီစွာပင် ကောများ သင်ယူသင့်သည့် အရာများကို သင်ယူရန်သာ အလေးပေးခဲ့သည်။ သူ မည်သည့်အချိန်ကမျှ နိုင်ငံရေး နည်းဗျူဟာများနှင့် အချက်အလက်များကို စိတ်မဝင်စားခဲ့ပေ။ နောက်ပိုင်းတွင် သူ ထိုအရေးကိစ္စများတွင် ဝင်ပင် မပါတော့ပေ။ နိုင်ငံတော်ကလည်း သူ၏ အုပ်ချုပ်မှုကို မလိုအပ်ပေ။ သူက ပလ္လင်ထက်က အလှပြအရုပ်တစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။ အမှန်အတိုင်း ဆိုရလျှင် သူက ရွှယ်နိုင်ငံတော်၏ လာဘ်ကောင်လေး ဖြစ်လာပြီး အလှသာ ထားကြလေသည်။ တခြားသူများက သူ့ကို အာရုံနောက်သည်ဟု ထင်လာလျှင် သူ၏ ပလ္လင်မှာ မှောက်ခုံလှန်ခံရပြီး သူ့နေရာကို လုယူသွားမည်မှာ သာမန်ပင်။ 

တခြားသူများ မသိလောက်သော်လည်း အရှင်၏ အကြီးမားဆုံး ဆုတောင်းမှာ လက်ထပ်ပြီး သာမန်မိသားစုတွင် နေကာ သူ့ ဒုတိယဘဝကို အေးချမ်းကာ သာမန်ဆန်ဆန် နေချင်ခဲ့ခြင်းပင်။ 

ဒီစကားတွေက ဘယ်လိုလုပ် သူ့အရှင်ပါးစပ်က ထွက်လာရတာလဲ...။

ရွှယ်လင်က ရှုဟမ်၏ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီးနောက် သူ အံ့အားသင့်သွားသည်ကို နားလည်လိုက်သည်။ သူ ပါးစပ်ဟကာ ဖြည်းဖြည်းလေး ပြောလိုက်သည် ။

" ဒါက ငါတို့မြေပါ ငါတို့ မလိုချင်လို့ ရပေမဲ့ တခြားသူတွေ မလေးမစား လုပ်တာကိုတော့ လက်မခံနိုင်ဘူး ငါ လူတွေကို သည်းခံနိုင်ပေမဲ့ သူတို့ ငါ့ကို အနိုင်ယူခွင့်တော့ မပေးနိုင်ဘူး ရှုဟမ် မင်း နားလည်လား..."

ရှုဟမ် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အရှင့်၏ ဖိနှိပ်စွမ်းအားကြောင့် မှင်တက်သွားရတော့သည်။ သူ့ ဒူးများက ချက်ချင်းပြေးထောက်ချင်အောင် တုန်ယင်နေသည်ကို သူ သိလိုက်သည်။

 "ဒါပေမဲ့ အရှင် အရှင်က..." 

အရှင်က ကောလေ... အရှင် ဘယ်တုန်းကမှ ဒီရာဇပလ္လင်မှာ ထိုင်ပြီး ဒီလိုအရာတွေ မလုပ်ချင်ခဲ့ဘူးလေ အရှင့်မှာ အရင်တုန်းက ရွေးချယ်စရာ မရှိခဲ့ပေမဲ့ အခု လွတ်ဖို့ အခွင့်အရေး ရှိတယ်လေ ဘာလို့ ဒီလိုကိစ္စထဲ ဝင်ပါပြီး ရုန်းကန်ချင်နေရတာလဲ... 

ရှုဟမ်၏ 'အရှင်' ဟု ခေါ်လိုက်သံက လေးစားမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသောကြောင့် ရွှယ်လင် နှုတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းစေ့မိသွားသည်။

 " ရှုဟမ်... ဒီလူတွေက ဓားတွေ ငါကတော့ စဥ့်နှီတုန်းပေါ်က အသားတုံးသာသာပဲ ရှိတယ် ငါတို့ တစ်ခုခု မလုပ်ရင် တော်ဝင်ဦးရီးတော်ရှန်းက ငါတို့ကို အသက်ရှင်ခွင့် ပေးမယ်လို့ မင်း ထင်လား..."

ရှုဟမ် စကားပင် မပြောနိုင်လောက်အောင် ဆွံ့အသွားရသည်။ ရှန်းမင်းသားက အာဏာ ရှိလွန်းသောကြောင့် ယခင် ဧကရာဇ်ကပင် သူ့ကို မြို့တော်ထဲတွင် ခေါ်ထားရလေသည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူ့ကို မြို့တော်တွင် ခေါ်ထားသည့်အကြံမှာ ဧကရာဇ်ဟောင်း၏ စိတ်ကူးဖြစ်သော်လည်း အမိန့်ကို ထုတ်ပြန်ပြီးသည်နှင့် ဧကရာဇ်ဟောင်းက အရေးပါနေသေးသော်လည်း ပြိုလဲသွားရသည်။ ထို့နောက် ဧကရာဇ်ငယ်လေးကို ပလ္လင်ပေါ်သို့ တိုက်ရိုက် တွန်းတင်လိုက်ကြသည်။ 

ထိုစဥ်ကတည်းက မြို့တော်က ကမောက်ကမ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ ရှန်းမင်းသားက သူ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ထိန်းချုပ်လိုက်ပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာအောင်ငြိမ်သက်နေသည့်အတွက် မည်သူမျှ သူ့ကို သတိမထားမိတော့ပေ။ 

မမျှော်လင့်ထားဘဲ သူက နန်းတော်ကို လုယူရန် စီစဥ်နေခဲ့ခြင်းပင်။

မင်းသားရှန်း လုပ်ခဲ့သည်တို့ကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်သောအခါ ရှုဟမ်၏ မျက်နှာမှာ စိုးရိမ်နေသည့်ပုံ ဖြစ်သွားရသည်။ 

မင်းသားရှန်းနှင့် ဧကရီကြီးက အမြဲတမ်း သဟဇာတ မဖြစ်ပေ။ သူတို့က ယခင်က နိုင်ငံရေးတွင် ရန်သူများ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး သူသာ တကယ် အင်အားကြီးသူ ဖြစ်ပါက ဧကရာဇ်ငယ်လေးက အဆုံးသတ်ကောင်းမှာ မဟုတ်ပေ။ 

" ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ မြို့တော်ကနေ ထွက်ပြေးသင့်တယ် ကျွန်တော် အရှင့်ကို ကယ်ထုတ်သွားနိုင်တယ် ပြီးရင် ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အထောက်အထားတွေကို ဖုံးကွယ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး စိတ်ပူစရာ မလိုဘဲ နေလို့ရပြီ"

ရွှယ်လင် သရော်လိုက်သည်။

 "ရှုဟမ် မင်းက အရမ်း တုံးလွန်းနေတာပဲလား...ဒါမှမဟုတ် ငါ့ကိုလည်း မင်းလို တုံးမယ် ထင်နေတာလား...ကောင်းကင်အောက်က ကုန်းမြေကို ဧကရာဇ်ပိုင်တယ် ငါ ဘယ်ကို ထွက်ပြေးရမှာလဲ..."

ရှုဟမ် ဆက်မပြောတော့ပေ။ သူ့နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားပြီး အမူအရာ မပေါ်အောင် နေသော်လည်း စိတ်ထဲတွင်တော့ ဒေါသထွက်နေလေသည်။