အပိုင်း ၁

အပိုင်း ၁

"မင်း ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ၊ ငါ မင်းအတွက် ဖောလစ်အက်ဆစ်၊ ကယ်လ်စီယမ်ဆေးပြားနဲ့ ဗီတာမင်အစုံကို ညွှန်းပေးလိုက်မယ်။ မင်းကိုယ်တိုင် အနားယူဖို့ သေချာပါစေ"  ဆရာဝန်က တင်းရှကို အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ဆေးစာကမ်းပေးပြီး လမ်းလျှောက်ပို့ပေးခဲ့သည်။

သူမအခန်းထဲက ထွက်လာစဉ် တင်းရှသည် သူမဖုန်းပေါ်က သနားစရာကောင်းလောက်အောင် နိမ့်ကျနေသော လက်ကျန်ငွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှိုက်ကာ သူမ၏ ပြားကပ်နေသော ဗိုက်လေးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အနီးနားကို လိုက်မေးပြီးနောက် တင်းရှ ဆေးရုံဆေးဆိုင်တွင် အကောင်းဆုံးစျေးနှုန်းများရှိကြောင်း သိခဲ့ရသည်။

သားဖွားဆေးရုံအဝင်ဝတွင် ပျော်ရွှင်သောစုံတွဲများက အတွဲလိုက် ဖြတ်လျှောက်သွားကြကာ တင်းရှသည် အနည်းငယ် အထီးကျန်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ သနားဖို့တောင် မကူညီနိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်။

သူမပတ်ဝန်းကျင်မှ ထူးဆန်းသောအကြည့်များကို လျစ်လျူရှုကာ တင်းရှသည် သူမ၏ လျှပ်စစ်စက်ဘီးကိုစီးလျက် အိမ်ပြန်ခဲ့သည်။

လမ်းတွင် လယ်သမားဈေးကို ကျော်သွားပြီးနောက် တုံ့ဆိုင်းသွားကာ သူမဗိုက်ထဲက မမွေးရသေးတဲ့ ကလေးအကြောင်းတွေးရင်း အလွန်ကြီးသော ပုဇွန်ကို ဂျင်တစ်ဝက်ဝယ်ကာ ယွမ်နှစ်ဆယ်ကျော် သုံးစွဲခဲ့သည်။

လမ်းသွယ်များကို အချိန်အတော်ကြာ ဖြတ်သန်းပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင် သူမသည် မြို့ပြင်ရှိ ရွာလေးတစ်ရွာဆီ ရောက်ရှိခဲ့ပြီး  အတင်းအဖျင်းပြောနေသော သက်ကြီးရွယ်အို အမျိုးသမီးများကို ဖြတ်သွားခဲ့သည်။

တင်းရှသည် သူမကိုယ်ပိုင် ကျဉ်းမြောင်းသော ဝင်းကျဉ်းလေးဆီ ပြန်သွားခဲ့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ချင်းဝင်ကာ ဒယ်အိုးနဲ့ ဆန်ကို ထုတ်ကာ ယာဂုချက်ပြုတ်အတွက် မီးအနည်းငယ်ကို မီးဖိုထဲထည့်ကာ ရေပိုက်ခေါင်းအောက်တွင်း ပုဇွန်ခွံများကို ဖယ်ထုတ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ခဲ့သည်။

သူမသည် အိုးထဲတွင် ဆီကို အပူပေးပြီး သန့်စင်ထားသော ပုဇွန်ခေါင်းများကို မွှေကြော်ကာ ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ပုစွန်ဆီနီနှင့် အရသာရှိသော အနံ့ကို ထုတ်ပေးလာသည်။  တင်းရှသည် တက်လာသော မီးခိုးများကို ဂရုတစိုက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး ယာဂုကို ယောက်ချိုဖြင့် မွှေလိုက်သည်။

ထမင်းတွေက အကောင်းဆုံးအ​ခြေအနေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ပုဇွန်ဆီလောင်းထည့်ပြီးနောက် လတ်ဆတ်သော ပုဇွန်များကို ထပ်ထည့်ခဲ့သည်။

အဲ့ဒါက တစ်ခုခု ပျောက်ဆုံးနေသလို ခံစားရသည်။

ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် တင်းရှသည် သူမ၏ အေပရွန်ကို လက်သုတ်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ထောင့်ရှိ မထင်ရှားသော အိုးကြီးတစ်အိုးကို ထုတ်ကာ ဆားနယ်ထားသော ဆောင်းရာသီ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို ယာဂုထဲ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။

အချိန်အတော်ကြာအောင် နှပ်ထားပြီးနောက် အရသာမြည်းဖို့အတွက် အအေးခံရန် ပန်းကန်လုံးနဲ့ ခပ်လိုက်သည်။ အရသာမြည်းပြီးနောက် ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။   သူမ လက်ကို အဝတ်စနှင့် ရစ်ပတ်လိုက်ပြီး အိုးကို ဂရုတစိုက် ကိုင်လိုက်ကာ မီးဖိုပေါ်မှ ချလိုက်သည်။

ဒါက ဒီနေ့အတွက် ညစာပင်။

တင်းရှသည် ခပ်မှိန်မှိန်နှင့် ကျယ်ဝန်းသော ပင်မခန်းဆောင်တွင် တစ်ယောက်တည်း ထိုင်ကာ ယာဂုကို တိတ်တဆိတ် သောက်ခဲ့သည်။

ဒီ​နေ့​က​ ​သူ​မ ဒီ​ကမ္ဘာ​ကို​ ကူပြောင်း​လာ​သည့် တ​တိ​ယ​မြောက်နေ့​ဖြစ်​သည်။

သူမသည် Plotline ကိုဆန့်ကျင်သည့် မည်သည့်ရွေးချယ်မှုမျိုးကိုမဆို မပြုလုပ်နိုင်ကြောင်း သူမ သိရှိခဲ့ပြီးပြီဖြစ်သည်။

ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချတာလိုပဲ။

ကလေးရဲ့အဖေက ဘယ်သူလဲဆိုတာတောင် သူမ မသိပေ။

အကြောင်းမှာ သူမသည် ဝမ်းနည်းဖွယ်ဝတ္ထုထဲတွင် ကလေးမီးဖွားစဉ် သေဆုံးသွားခဲ့သော အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ ကံကြမ္မာဆိုး မိခင်အဖြစ် ကူးပြောင်းသွားခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။

မူရင်းစာအုပ်ထဲ၌ သူမကို အကြိမ်အနည်းငယ်မျှသာ အတိုချုံးဖော်ပြခဲ့သည်။

ဇာတ်လမ်းသည် အဓိကအားဖြင့် အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ ခက်ခဲသောဘဝ၊ ၎င်း၏ ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျမှုနှင့် စမ်းသပ်မှုများကိုသာ အသေးစိတ်ဖော်ပြထားသည်။

ယခုချိန်၌ ထိုကြေကွဲဖွယ်ဇာတ်လမ်း၏ အမျိုးသားဇာတ်လိုက်သည် သူမဗိုက်ထဲ၌ ရှိနေသေးသည်။

သူမမှာ အသုံးဝင်တဲ့ အချက်အလက်တွေ မရှိပေ။

အခုအချိန် သူမ လုပ်နိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာက အမျိုးသား ဇာတ်လိုက်ကို ဘေးကင်းစွာ သယ်ဆောင်ပြီး သူ့ကို မွေးဖွာဖို့ပင်။

ထို့နောက် သေခြင်းတရားကို စောင့်ရမည်။

ဒါကိုတွေးပြီးနောက် တင်းရှ မကူညီနိုင်ဘဲ ထပ်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

သူမသည် ဆင်းရဲပြီး မိသားစုမရှိ၊ ပညာရေးမရှိ၊ အလုပ်မရှိပေ။

သူမမှာ ရှိသမျှက သူမနဲ့ အတူ ကျွေးမွေးနေရတဲ့ ကောင်ကလေးပဲ။

ဟုတ်တယ်၊ သူမမှာ ချောမောတဲ့ မျက်နှာလည်းရှိသည်။

တင်းရှ သူမမျက်နှာကို ထိလိုက်သည်။

သူမ၏ မူလအသွင်အပြင်သည် ရိုးရိုးသာမန်အသွင်အပြင်သာ ဖြစ်သော်လည်း ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော အလှလေးအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားကာ သူမ၏ ဒေါသစိတ်များကြား ထူးထူးခြားခြား ကျေနပ်မှုတစ်ခုကို အမှန်တကယ် ခံစားခဲ့ရသည်။

ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ...

တစ်စုံတစ်ယောက် တံခါးဝတွင် ရှိနေခဲ့သည်။

"ဘယ်သူလဲ?"  တင်းရှက မထဘဲ ကျယ်လောင်စွာအော်လိုက်သည်။

" ငါပါ၊ ငါ မင်းအတွက် တစ်ခုခု ယူလာပေးတာ!"

အဲ့ဒါက အိမ်နီးနားချင်း အဖွားကျန်းပင်။

တင်းရှ တံခါးကို အမြန်သွားဖွင့်လိုက်သည်။

အဖွားကျန်းက သူမကို ကြင်နာပြီး ရက်အနည်းငယ်ကြာတိုင်း သူမ ခြံထဲမှာ စိုက်ပျိုးထားတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက် အနည်းငယ်ကို ယူလာပေးလေ့ရှိသည်။

"အဖွား ကျန်း" တင်းရှက သူမ အထဲဝင်လို့ရအောင် တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။

"စားပြီးပြီလား” အဖွားကျန်း ဝင်လာပြီးနောက် ကြွယ်ဝပြီး စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော သင်းရနံ့ကို ရှူရှိုက်မိလိုက်သည်။

"ယာဂု နည်းနည်း ချက်ထားတာ" တင်းရှက ခြေသလုံးမကောင်းသော  အမျိုးသမီးကြီးကို ထောက်ကူပေးခဲ့သည်။ "အဖွား နည်းနည်းလိုချင်လား"

မခုခံနိုင်တော့တာကြောင့် အဖွားကျန်းက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

အိမ်တွေက နံရံသာခြားထားတာကြောင့် ထမင်းစားချိန်ရောက်တိုင်း တင်းရှရဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲက ရနံ့တွေက သူမကိုယ်တိုင် ဘာပဲစားစား စိတ်မငြိမ်မသက်ဖြစ်ပြီး မကျေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

တင်းရှသည် မီးဖိုချောင်သို့ သွားကာ ပန်ကန်လုံးနဲ့ တူကိုယူပြီး အဖွားကျန်းကို ယာဂုတစ်ပန်းကန်ထည့်ပေးခဲ့သည်။

အနံ့က အခုချိန်၌ ပိုထူထပ်လာခဲ့သည်။ အဖွားကျန်းက ချက်ချင်း စိတ်အားထက်သန်စွာ တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။

အဲ့ဒါက လျှာပေါ်မှာ နူးညံ့နေပြီး ပုဇွန်အဆိမ့်က ချိုပြီး လတ်ဆတ်သည်။

သူမ ပန်းကန်လုံးတစ်ခုလုံး မြန်မြန်စားပြီးသွားပြီးနောက် ပြောခဲ့သည်။ "မင်းရဲ့ ဟင်းချက်စွမ်းရည်က တကယ်ကောင်းတာပဲ!"

သူမပေါင်ကို ပါးရိုက်ရင်း ပြောလာခဲ့သည်။ "ငါ ဒီကိုလာတဲ့ ငါ့ရည်ရွယ်ချက်ကို မေ့လုနီးပါးဖြစ်နေပြီ!"

"ငါ ဒီနေ့ မင်းနဲ့ တစ်ခုခု ဆွေးနွေးဖို့ လာခဲ့တာ" အဖွားကျန်းက သူမလက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။  "အစ်ကို့ ချွေးမရဲ့တူက နှစ်ရက်လောက်ကြာရင် သူ့မင်္ဂလာဆောင်ပွဲ ကျင်းပမှာ။ လူယုတ်မာတွေက ဟင်းပွဲအတွက် ကြိုတင်မှာဖို့ မေ့သွားလို့။"

"အခု ရက်ရောက်ခါနီး စားဖိုမှူးကို ရှာမတွေ့တော့ တစ်မိသားစုလုံး သေမတက် စိုးရိမ်နေကြတော့တယ်။ ဒါနဲ့ မင်းစိတ်ဝင်စားလားဆိုတာ သိရအောင် ငါ့ကို အကူအညီတောင်းလာလို့။ ငါတို့ လုပ်ခကို အတူတူ ပေးမယ်။ "

တင်းရှက အလိုလိုသဘောတူချင်ပေမယ့် ပါးစပ်က မထွက်ခင် သူမစကားတွေကို ပြန်မျိုချလိုက်သည်။

သူမ ဗိုက်ကို ထိလိုက်ပြီး အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်သွားမိသည်။

တစ်ဖက်တွင် သူမသည် ဤငွေကို လိုချင်သော်လည်း တစ်ဖက်တွင်မူ သူမ၏ အခြေအနေကြောင့် ရှုပ်ထွေးသွားမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်။

သူမ တုံ့ဆိုင်းနေတာကို မြင်တော့ အဖွားကျန်းက ငဲ့ညှာစွာပြောခဲ့သည်။  "မင်း တကယ်မလုပ်ချင်ရင် ဒီအလုပ်ကို လုပ်ခိုင်းဖို့ ငါအတင်းအကြပ် မလုပ်ပါဘူး။ ဒီအဖွားကို စိတ်မပူနဲ့၊ မင်းငြင်းရင်တောင် ငါတို့စိတ်မဆိုးဘူး"

တင်းရှက သူမကို ကျေးဇူးတင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။  "အဲဒါကို မလုပ်ချင်တာ မဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါက... "

သူမရဲ့ ID က လွန်ခဲ့တဲ့လအနည်းငယ်ကမှ အသက် 18 နှစ် ပြည့်သွားတာဖြစ်ကြောင်း သူမရဲ့ ID မှာပြထားတာကြောင့် အဖွားကျန်းကို ကိုယ်ဝန်အကြောင်း ဘယ်လိုပြောပြရမလဲဆိုတာ သူမ မသိသေးပေ။

သူမ ပြောရင် အဖေကို မေးခွန်းထုတ်ခံရမှာ မလွဲမသွေပင်။ ဖုံးထားရင်တောင် လအနည်းငယ်ကြာရင် ဗိုက်က ဖောင်းလာမှာမလို့ ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရချေ။

ဒါကိုတွေးပြီးနောက် တင်းရှက သူမကိုယ်သူမ အားတင်းလိုက်သည်။  "သမီး ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ၊ ဒီလိုပွဲကြီးကြီး မကျင်းပနိုင်တော့မှာကို ကြောက်တယ်။"

အဖွားကျန်းက သူမကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။

ကလေးမျက်နှာနဲ့ ဒီမိန်းကလေးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာလား။

ဒီကိုပြောင်းလာကတည်းက သူမ တစ်ယောက်တည်းလာနေတာလို့ တွေးလိုက်မိသည်။ အဖွားကျန်းက ခဏရပ်လိုက်ပေမယ့် ကလေးရဲ့အဖေက ဘယ်သူလဲလို့ မေးနေတုန်းပင်။

တင်းရှက သူမ၏ ဇာတ်လမ်းကို ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။  "သူက ကွမ်းတုန်းကို အလုပ်သွားလုပ်ပြီး ပိုက်ဆံရှာပြီး ပြန်လာလိမ့်မယ်"

နောက်ကျ ဘာဖြစ်လာမလဲ... အဲဒီအခါမှ သူမ ကိုင်တွယ်ရမည်

အဖွားကျန်းက တင်းရှကို သနားသလို ကြည့်ခဲ့ကာ ငယ်ရွယ်သော မိန်းကလေးကို လှည့်စားထားသည့် အကြောင်းပြချက်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရသည်။ သူမသည် သူမ(တင်းရှ)အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး တုံ့ဆိုင်းသွားကာ ကောင်မလေး ဆုံးရှုံးသွားမည်ကို စိုးရိမ်နေဆဲဖြစ်သည်။

"မင်းက ငယ်သေးတယ်၊ မင်း ဖြေးဖြေးမှ ကလေးယူနိုင်တယ်..." သူမ နူးညံ့စွာ အကြံပေးခဲ့သည်။

ဒီကလေးမရှိရင် ကောင်မလေးက ပိုကောင်းတဲ့ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်နိုင်မှာပင်။

ဒါပေမယ့် တင်းရှက ကျေနပ်စွာ ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။  "သူပြန်လာတာကို ကျွန်မ စောင့်နေမယ်။"

ဒါကိုမြင်တော့ အဖွားကျန်းက သူမကို ဆွဲဆောင်ဖို့ မကြိုးစားတော့ပေ။  ရိုးရိုးသားသား ပြောရလျှင် သူမကိုယ်တိုင်လည်း မိန်းကလေယကို ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချရန် စည်းရုံးဖို့ ကြိုးစားရာတွင်လည်း အနည်းငယ် စိတ်မသက်မသာ ခံစားခဲ့ရသည်။

အခုကစပြီး ကောင်မလေးကို ပိုဂရုစိုက်ရုံသာရှိတော့သည်။

အဖွားကျန်းက သူမ၏ အတွေးတွေကို ဖယ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ဝန်ရှိနေချိန် သတိပြုရမယ့် အချက်တွေကို တင်းရှအတွက် အသေးစိတ် ညွှန်ကြားခဲ့သည်။

ဘယ်အစားအစာတွေက ခန္ဓာကိုယ်အတွက် ကောင်းလဲ၊ ဘယ်အချက်တွေကို ရှောင်ရမလဲ၊ သတိထားရမယ့် အစားအစာတွေပင်။ အဖွားကျန်းက အလွန်စေ့စပ်သေချာသည်။

တင်းရှက ဂရုတစိုက် နားထောင်ခဲ့သည်။

သူမသည် အမြဲတမ်း ဂရုတစိုက် လုပ်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အခု ဒီကလေးကို ထိန်းထားဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ​ဆိုတော့ သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံလိမ့်မည်။

ပထမအဆင့်အနေနဲ့ သူမ ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ရမည်။ သူမသာ အားနည်းပြီး ဖျားနာရင် လုံးဝမမွေးဖွားနိုင်ပေ။

အဖွားကျန်း ထွက်သွားပြီးနောက် တင်းရှ အတွေးထဲ နစ်မြုပ်သွားခဲ့သည်။

တကယ်တော့ သူမမှာ ကွမ်းတုန်းမှာ ပိုက်ဆံရှာတဲ့ ခင်ပွန်းမရှိခဲ့ပေ။ သူမ ကိုယ်တိုင် ငွေရှာဖို့ နည်းလမ်းတွေ တွေးရမည်။

ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် ကလေးမွေးဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုဖို့တောင် အဆင်မပြေဖြစ်လိမ့်မည်။

တင်းရှသည် ပန်းကန်များကို အာရုံမစိုက်ဘဲ ဆေးကြောရင်း ငွေရှာရန် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေခဲ့သည်။

ဤသည်မှာ မြို့၏ အစွန်အဖျားရှိ ကျေးလက်ဒေသဖြစ်သည်။ ရွာသူရွာသားတွေ သိပ်မရှိကြဘူး၊ အများစုကတော့ နေ့ခင်းဘက် အလုပ်သွားလုပ်ပြီး မော်တော်ဆိုင်ကယ်စီးပြီး အိမ်ပြန်အိပ်ကြသည်။

တင်းရှသည် ဆေးရုံက အပြန်လမ်းမှာ ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းခွင်တွေကို ဖြတ်သန်းသွားရသည်ကို ရုတ်တရက် သတိရသွားသည်။

စဉ်ဆက်မပြတ် မြို့ပြချဲ့ထွင်မှုနှင့်အတူ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးနှင့် အိမ်ရာဆောက်လုပ်မှုများမှာ မရပ်မနားဖြစ်ပြီး သူမ ဖြတ်သန်းသွားခဲ့သော အလုပ်သမားများဆီမှ ညည်းတွားမှုများကို ပြန်မှတ်မိသွားခဲ့သည်။

အဲ့ဒါပဲ!

ဆောက်လုပ်ရေး လုပ်ငန်းဝင်ပေါက်တွေမှာ နေ့လယ်စာ ဗူးတွေရောင်းရမယ်။