အပိုင်း ၁၇

အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ မိခင်အဖြစ် ကူးပြောင်းသွားခြင်း

အပိုင်း ၁၇

လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်က တင်းရှနှင့် ရှောင်ကျွင်းတို့ နောက်ထပ်လူများကို ခန့်သင့်မခန့်သင့် ဆွေးနွေးနေခဲ့ကြသည်။ ဆိုင်သေးသေးလေးရဲ့ လုပ်ငန်းက ပိုကောင်းလာတာနဲ့အမျှ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ကိစ္စအားလုံးကို လုပ်​ဆောင်ဖို့ ခက်လာခဲ့သည်။

ရှောင်ကျွင်းက အရာအားလုံးကို နေရာချပြီး တင်းရှဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ "အစ်ကိုကြီး ကျွမ်း၊ မင်း ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းမှာ အလုပ်မလုပ်တော့ဘူးလား"

"ဒါက ငါမဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ့မိန်းမပါ"ဟု တကျွမ်းက အားနာနာနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ "သူမက ငါ့ကိုအလုပ်တစ်ခုခုရှာစေချင်နေတာ"

သူပြောသည့်အခါ အနည်းငယ် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပုံရသည်။ "ဒါပေမယ့် ငါ မင်းကို အရင်ပြောပြရမယ့် အခြေအနေတွေ ရှိတယ်"

"အဲဒါကဘာလဲ?" တင်းရှသည် သူ၏ ချီတုံချတုံနှင့် အဆင်မပြေသည့် အပြုအမူကို မြင်ပြီး သိချင်စိတ်ပြင်းပြနေခဲ့သည်။

"အင်း..." တကျွမ်းက သူ့သွားတွေကို ကိုက်ဖိလိုက်သည်။ "သူမ တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ဘူး၊ သူမအဒေါ်ကိုပါ ကျွေး​မွေးပြုစုရမှာပါ"

စကားထွက်လာသောအခါ တကျွမ်းသည် အနည်းငယ်သက်သာရာရသွားသလို ရှက်လည်းရှက်သွားသည်။ တင်းရှသည် ကြင်နာတတ်သည်ကို သူသိသည်။ ထို့ကြောင့် သူမဆီ အလုပ်အ​ကြောင်းလာမေးရန် သူဒီ​လောက်သတ္တိရှိနေသည်။

“သူ့အဒေါ်မှာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြဿနာတချို့ရှိဖူးပေမယ့် သူမ လုံးဝကို ကြမ်းတမ်းစွာ မလုပ်တတ်သလို အလုပ်မှာလည်း ကူညီပေးပါမှာ။”

ဒါကို ရှောင်ကျွင်း ကြားပြီးတာနဲ့ သူငြင်းလိုက်သည်။ တင်းရှ၏ လက်ရှိအခြေအနေကို သိလျက်နှင့် သူမပတ်ဝန်းကျင်တွင် စိတ်ရောဂါ ရာဇဝင်ရှိသူတစ်ဦးကိုထားရန် စိတ်ချယုံကြည်ခြင်းမရှိပေ။

တကျွမ်း - "အစ်ကို ရှောင် ကျေးဇူးပြုပြီး နားထောင်ပေးပါ။ ငါ့အဒေါ်က တင်းရှကို လုံးဝ ထိခိုက်စေမှာမဟုတ်ဘူး"

“ ငါ့အဒေါ်က ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အရည်အချင်းရှိတဲ့သူတစ်ယောက်လို့ သိထားကြတယ်။ သူ့ခင်ပွန်းကလည်း လုံ့လဝီရိယနဲ့ ရိုးသားတယ်။ သူတို့မှာ သားသမီးနှစ်ယောက်ရှိတယ်၊ အကိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်။ က​လေးနှစ်ယောက်လုံးက ထက်မြက်ပြီး နာခံမှုရှိတယ်။ ရွာကလူတိုင်းက သူတို့မိသားစု ချမ်းသာတာကို မနာလိုတယ်လို့ ပြောကြတယ်”

တကျွမ်းက သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ "ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က မိသားစုလေးယောက်လုံးက ကလေးမလေးရဲ့ မွေးနေ့ပွဲကို ဆိုင်မှာသွားကျင်းပကြတယ်။ စားသောက်ဆိုင်မှာ ဖယောင်းတိုင်မီးတွေ ကိတ်မုန့်ထဲ ထည့်ထားခဲ့ကြပေမယ့် အဲဒီ့တုန်းက ပျော်ရွှင်စရာ မွေးနေ့ကို မသီဆိုကြရ​သေးခင် မီးဖိုချောင်မှာဓာတ်ငွေ့ယိုစိမ့်မှုကြောင့် ကြီးမားတဲ့ ပေါက်ကွဲမှုကြီးဖြစ်ခဲ့တယ်။"

“ကလေးနှစ်ယောက်လုံး ပွဲချင်းပြီး သေဆုံးသွားကြပြီး ဦးလေးကတော့ ဆေးရုံမှာ ရက်အတော်ကြာမှ ဆုံးပါးသွားခဲ့တယ်။ ကလေးတွေအတွက် ရေခဲမုန့်ဝယ်ဖို့ အပြင်ထွက်သွားတဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက်ပဲ အသက်ရှင်ကျန်ခဲ့တယ်၊ "

"ဒါပေမယ့် ရက်အနည်းငယ်ကြာတော့ အဒေါ်ရဲ့ စိတ်အခြေအနေက ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး။ လူတွေကို လျစ်လျူရှုပြီး စကားမပြောဘဲ ကလေးမလေးတွေကို တွေ့တဲ့အခါ ငိုပြီး မီးအကြီး​တွေကို ကြောက်တယ်။"

"အန်တီအရင်က ငါတို့မိသားစုကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့တယ်။ Cui'er နဲ့ အစ်ကိုရဲ့မင်္ဂလာပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ထားတဲ့အရာတွေအားလုံးကို အဒေါ်က စီစဉ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သူမက ငါတို့အပေါ် စေတနာထားတာကြောင့် ချွေ့အာရဲ့ အဒေါ်ကို ငါတို့နဲ့ အတူနေဖို့ ခေါ်ခဲ့ဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။"

"အရင်တုန်းကတော့ ချွေ့အာက ကလေးနဲ့ အန်တီကို ထိန်းကျောင်းပြီး နေရှာတယ်။ ငါကဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းမှာ လုပ်ပြီး​ငွေရှာတယ်။ အခု အဒေါ်ရဲ့ စိတ်အခြေအနေက လုံးဝပြန်ကောင်းလာနီးပါဖြစ်လာပြီ ချွေ့အာက ငါ့အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး အဒေါ်ကို အလုပ်ရှာပြီး လုပ်ခိုင်းဖို့ ပြောခဲ့တယ်။ အဲ့လိုဆိုငါတို့ ပိုအဆင်​ပြေမှာပေါ့”

တကျွမ်း သူ့လက်ကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ "အဲဒါက ငါတို့ အခြေအနေပါ။ ကံမကောင်းတာက အဒေါ့်ကို မလိုချင်တဲ့ အလုပ်နေရာတွေ အများကြီးရှိနေတုန်းမို့လို့ ဒီမှာငါ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့ လာမေးတာပါ..."

ရှောင်ကျွင်းက ဘာမှပြန်မပြောသေးခင် တင်းရှက ပြောခဲ့သည်။ "ယောက်မနဲ့ အဒေါ်နဲ့တွေ့လို့ရမလား"

"ရပါတယ်၊ ရပါတယ်!" တကျွမ်းသည် အလွန်ပျော်နေပြီး တံခါဝတွင် သူ့ဖုန်းကို ချက်ချင်းထုတ်လိုက်သည်။

"တင်းရှ ကိုယ် ထင်တယ်..." ရှောင်ကျွင်းက တစ်ခုခုပြောဖို့ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။

တင်းရှသည် ချက်ချင်းပင် နားရွက်ကို အုပ်လိုက်သည်။ "ရှင်ရဲ့ထင်မြင်ချက်ကို ကျွန်မ မလိုချင်ဘူး၊ ကျွန်မအမြင်ကို ကျွန်မလိုချင်တယ်"

အဲ့ဒါကိုပြောပြီးနောက် ရှောင်ကျွင်း၏ တုံ့ပြန်မှုကို သူမသတိပြုမိခဲ့သည်။ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း သူမသည် သူလုံးဝစိတ်ရှုပ်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူသည် မင် ဂန္တဝင်များကို အမှန်တကယ် မဖတ်ခဲ့ဖူးဘူးဘဲ။

တင်းရှ ရယ်မောလိုက်သည်။ ရှောင်ကျွင်းရဲ့လက်ကို ချိတ်ပြီးပြောသည်။ "အိုး၊ ဒါက သူတို့နဲ့တွေ့တာလေ။ ကျွန်မသူတို့ကို ငှားဖို့ မဆုံးဖြတ်ရသေးဘူး၊ သိပ်စိတ်မပူပါနဲ့။"

"သူတို့နဲ့တွေ့ပြီးရင် မသင့်တော်ရင် အဲ့အချိန်ကျမှပြန်ပြောလို့ရတယ်။ သင့်တော်ရင် တခြားသူကို ငှားရတဲ့အခက်အခဲကို သက်သာစေမှာပါ" သူမ သူ့လက်ကို ညင်သာစွာ ခါလိုက်သည်။

ရှောင်ကျွင်းက သူမခေါင်းကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများက နူးညံ့မှုအပြည့်ရှိနေသည် - ဤသည်မှာ သူနှင့်အရင်းနှီးဆုံး တင်းရှ ဖြစ်သည်။

"တင်းရှ ကိုယ်ပြန်​လာကတည်းက မင်း ကိုယ်နဲ့ ပို​ဝေးဝေး​နေခဲ့တယ်​မလား..." ရှောင်ကျွင်းက သူထောင်ထဲမှာ တခါတည်း နေခဲ့တာကို သူမစိတ်ထဲရှိလားလို့ မေးချင်ခဲ့သည်။

သို့သော် တင်းရှသည် သူမ အမှားလုပ်မိသွားသည်ကို သူ သတိပြုမိသည်ဟု ထိတ်လန့်စွာ တွေးလိုက်သည်။

"ရှင်ဘာပြောလိုက်တာလဲ" တင်းရှက သူပြောတာကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မကြားရသလို့ ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။

သို့သော် ရှောင်ကျွင်းသည် သူမ၏ ထိတ်လန့်မှုနှင့် စိတ်မသက်သာမှုများကို ဖုံးကွယ်ထားသည်ကို သတိပြုမိသည်။

ဒါဆို သူမ အဲ့ဒါကိုစိတ်ထဲ ထားနေတာလား?

တကျွမ်းက သူ့ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။ "ငါ ချွေ့အာကိုပြောခဲ့တယ်၊ မကြာခင် သူတို့ဒီကိုလာလိမ့်မယ်"

ရှောင်ကျွင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ "ဒါဆို မင်းအရင်ထိုင်၊ ငါ တစ်ခုခု သွား​ကြော်လိုက်မယ်။"

ခါးစည်းကို ၀တ်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲကို ဝင်သွားတယ်။

သူသည် ဝက်သားအတုံးကြီးများကို ရေအေးတွင်စိမ်ပြီး ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်း၊ ကြက်သွန်ဖြူ၊ ဆန်ဝိုင်တို့ဖြင့် ပြုတ်သည်။ ပြုတ်ထားသော ဝက်သားကို အတုံးသေးသေးလေးများလှီးပြီး အဆီထွက်လာသည်အထိ မွှေကြော်သည်။

သူသည် အမွှေးနံ့များ မွှေးလာသည်အထိ ကြော်ပြီး ဆီနီသွားစေရန် အငန်အစပ် ရစေရန် ငရုတ်သီးအနှစ် တစ်ဇွန်းထည့်သည်။ သူ၏အတွေ့အကြုံကိုအခြေခံ၍ အမြင်လှပြီအရသာရှိအောင် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

စားဖိုမှူးတိုင်း၏ နှစ်ကြိမ်ချက်ပြုတ်ထားသော ဝက်သားသည် အရသာကွဲပြားသည်။ ရှောင်ကျွင်းက အခြောက်ကြော်ပြီး အဆီများတဲ့ ဝက်သားကို အနံ့မွှေးလာသည်အထိ ကြော်သည်။

ငရုတ်သီးအနှစ်၏ အငန်သည် လုံလောက်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ဆန်ဝိုင်၊ ဆား၊ သကြားနှင့် ပဲငံပြာရည် အနည်းငယ် ထည့်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကြက်သွန်ဖြူပေါက်ကို လက်တစ်ဆုပ်စာထဲထည့်ပြီး မီးမပိတ်ခင် နောက်ထပ်အနည်းငယ်မွှေပေးလိုက်သည်။

ရှောင်ကျွင်းသည် ဤဟင်းပန်းကန်ကို မီးဖိုချောင်မှ ယူလာခဲ့သည်။ တင်းရှသည် မနေ့ က ကျန်ရှိသော စာရင်းများကို တွက်ချက်နေစဉ်တွင် တကျွမ်း သည် ထမင်းပန်းကန်မှ ထမင်းများကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ခပ်နေပါသည်။

"ဒါကို ငါဘယ်လောက် တောင်စားချင်​နေလဲဆိုတာ မင်းမသိပါဘူး" တကျွမ်းသည် ထမင်းတစ်ဆုတ်ကြီးနဲ့၀က်သားကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ပြီး အနည်းငယ်ဝါးကာ ကျေနပ်စွာ အရသာခံလိုက်သည်။

"အထူးသဖြင့် မကြာခင်က ငါ အလုပ်များနေလို့ မောပန်းနွမ်းနယ်နေတယ်။ အလုပ်သမားတွေအများအားဖြင့် အိမ်ပြန်ရောက်ရင် မောပန်းနွမ်းနယ်နေရတယ်။ ဒီရက်တွေမှာ မင်းရဲ့ ဝက်သားချက်ကို ငါတို့အိပ်မက်ထဲ​တောင်မက်ဖူးတယ်။"

"ဒါဆို မကြာခဏလာစားပါ။" ရှောင်ကျွင်းသည် ရေအိုးတစ်အိုးကို ယူလာကာ စားပွဲပေါ်တင်ကာ တင်းရှ လုပ်ထားသည့် လက်လုပ်သနပ်အချို့ကိုလည်း မြည်းစမ်းကြည့်ရန် ထုတ်ပေးခဲ့သည်။

အစာစားပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် ဝင်လာခဲ့သည်။

အဲ့တာက ချွေ့အာနဲ့ သူမအဒေါ်ပင်။

တကျွမ်း - "ငါ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းခွင်ကို ပြန်ရ တော့မယ်၊ ဒါမှမဟုတ် အ ချောင်ခိုတယ်ဆိုပြီး ဒဏ်ရိုက်ခံရမှာ။ ချွေ့အာ၊ နောက်မှ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲဆိုတာ ငါကို​ပြောပါ"

သူ့စကားကို ချန်ထားခဲ့ကာ အမြန်ထွက်သွားခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးများသည် တုန်လှုပ်ချောက်ချား၍ မလှုပ်ရဲဘဲ နေရာတွင် ရပ်နေ ကြသည်။

ချွေ့အာသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်ထားတာ​ကြောင့် သူမ၏ အသက်အရွယ်မှာ အမျိုးသမီးများထက် များစွာ အသက်ကြီးနေပုံရသည်။

 သူမ၏လက်များသည် အသားမာများ၊ အက်ကြောင်းများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ သူမသည် ပန်းပွင့်ပါ​သောအင်္ကျီကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး သူမ၏ဆံပင်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြီးထားသည်။

အဒေါ်ဖြစ်သူသည် ပိန်ပါးနေ​သော်လည်း မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့် ဖော်​ရွေပုံရသည်။ သူမသည် ထိုနည်းတူ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်ပြီး အလွန်ကြည့်ကောင်းသူဖြစ်သည်။

"အရင်ထိုင်ကြပါဦး၊ ဒီကို လာရတာ ပင်ပန်းနေရမှာ​ပေါ့။ ရေအရင်သောက်ပါ" တင်းရှသည် အအေးခံထားသော ရေနွေးနှစ်ခွက်ကို ထည့်ကာ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။

မိန်းမတွေက သူမကို မြန်မြန် ကျေးဇူးတင်ပြီး လက်ခံသည်။

တင်းရှ၏ နူးညံ့သိမ်မွေ့သောအမူအရာက သူတို့ကို သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်စေသည်။

 ချွေ့အာ "သူဌေးမ၊ ကျွန်မက ချွေ့အာလို့ ခေါ်ပါတယ် အသက် က၃၅ နှစ်ပါ၊ သူမက ၄၈ နှစ် ကျွမ်းချွမ်ရင်လို့ခေါ်တဲ့ ကျွန်မအဒေါ်ပေါ့။"

စကားစမြည်ပြောရင်း အိတ်ကပ်ထဲက စာရွက်တချို့ကို ယူလိုက်သည်။ "ဒါက ကျွန်မနဲ့အဒေါ်ရဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စစ်ဆေးမှု အစီရင်ခံစာတွေပဲ၊ ဒါက ကျွန်မအဒေါ်ရဲ့ ရောဂါလက်မှတ်ပါ။ သူမမှာအခု အဲရောဂါ မရှိတော့ပါဘူး။"

ရှောင်ကျွင်းက ၎င်းတို့ကို ယူပြီး သေသေချာချာကြည့်လိုက်နေချိန်မှာ တင်းရှ က ကျွမ်း​ချွမ်ရင်ကို ကြည့်နေသည်။ ကျွမ်းချွမ်ရင်က သူမကို ပြုံးပြလိုက်သည်။

 "သူဌေးမ၊ ကျွန်မ အခုမှ ပြန်ကောင်းလာပါပြီ။ ပန်းကန်ဆေး၊ သန့်ရှင်းရေး၊ အသီးအရွက်တွေ ဆေးကြောပြီး ပါဝင်ပစ္စည်းတွေ ပြင်ဆင်တာလိုမျိုး ပုံမှန်အလုပ်တွေကို လုပ်နိုင်ပါတယ်။ စာရင်းကိုင်လည်း လုပ်နိုင်ပါတယ်။"

သူမသည် အလွန်သာမန်ပုံပေါက်သည်။

ရှောင်ကျွင်းသည် နောက်ထပ်မေးခွန်းအချို့မေးပြီးနောက်၊ တင်းရှ၏ သဘောတူချက်ဖြင့် ၎င်းတို့နှစ်ဦးလုံးကို အလုပ်​ပေးရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

"အနောက်တောင်ဘက်မှာ အခန်းလွတ်တွေ ရှိတယ်။ မင်းတို့တွေ အခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဲဒီနေရာမှာ နေနိုင်တယ်"

ရှောင်ကျွင်းက တင်းရှကို​ နေရာက မထစေဘဲ သူတို့ကို သူကိုယ်တိုင် အိမ်နောက်ဖေးသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ "ဟိုမှာ အိမ်သာ၊ မီးဖိုချောင်ရှိတယ်။"

“နေစရာ​ပေးထားတယ်ဆိုတော့ လစာက အရမ်းများမှာ မဟုတ်ဘူး။”

"ငါ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဆိုတော့ သူ့အတွက် အဆင်မပြေတာတွေ အများကြီးရှိတော့ မင်း သူ့ကို ပိုဂရုစိုက်ရမယ်"  ရှောင်ကျွင်းက တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ညွှန်ကြားတယ်။ "ဒါပါပဲ၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေကြပါ။"

ပြီးသည်နှင့် သူသည် တင်းရှကို အ​ဖော်သွားပြုသည်။

စောစောက စကားဝိုင်းအကြောင်းအရာကို သူ မှတ်မိနေသေးသည်။

ရှောင်ကျွင်းက ခေါင်းမာသည်။ သူမ တကယ် သူ​ထောင်ထဲ၀င်ခဲ့ရ​ကြောင်းကို စိတ်ထဲရှိလား တင်းရှကိုမေးချင်သည်။