MM Story Teller

Chapter 61

Viewers 4k

👻Chapter 61

ကတ်ကြေး ဘယ်မှာလဲ (11)

ချူဟွိုက်က ပျင်းပျင်းရိရိ ရယ်လိုက်ပြီး အဖေတစ်ယောက် ဖြစ်လာခြင်းအပေါ် ပျော်ရွှင်နေသည့် ကျင်းထျန်းယိကို လှောင်ရန်ပြင်လိုက်စဥ် ခေါင်းမူးလာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း လေထဲ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူ နိုးလာသည့်အချိန် လက်ထဲတစ်ခုခုကိုင်ထားရင်း သစ်သားတံခါးရှေ့ ရပ်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။

အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာပြီးနောက် ချူဟွိုက်က ဘေးပတ်လည်ကို လျှောက်ကြည့်လိုက်ရာ ကျေးလက်ဒေသပိုင်းသို့ ရောက်နေမှန်း နားလည်သွားသည်။ လယ်ယာမြေများ ဝန်းရံထားပြီး ရွှံ့စေးပေါ် ကျောက်ခင်းထားသည့် လမ်းကလေးက တောအုပ်အစွန်ဆုံးရှိ သစ်လုံးအိမ်ကလေးဆီ ဦးတည်သွားသည်။

သူက လက်တစ်ဖက် ဆန့်ကြည့်လိုက်ရာ ယခုတွင် သူက ရွှေအိုရောင် လှိုင်းတွန့်ဆံပင်ရှည်ကြီးများ ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေ၏။

ဒါက ဘယ်နတ်သမီးပုံပြင်လဲ....။ ချူဟွိုက်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။

လက်ထဲကိုင်ထားသည့် ခြင်းတောင်းလေးကို အကြည့်ရောက်သွားစဥ် ဦးထုပ်နီမလေး ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရလေသည်။

သူက ကိတ်မုန့်နှင့် ဝိုင်များပါသည့် အနီရောင် ကတ္တီပါ ခြင်းတောင်းလေးကို ဆွဲထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးထုပ်နီမလေး၏ အဘွားဖြစ်သူက နေမကောင်း၍ သူမအမေက မနက်စောစောထပြီး ကိတ်မုန့်နှင့် ဝိုင်များလုပ်ကာ တစ်ယောက်တည်းနေသည့် အဘွားဆီ သူမနှင့် ပါးပေးလိုက်ခြင်းပင်။

သွားနေသည့် လမ်းတွင် ဦးထုပ်နီမလေးက အယောင်ဆောင်ဝံပုလွေတစ်ကောင်နှင့် တွေ့ခဲ့ရ၍ သူမအဘွား၏ တည်နေရာကို ထိုဝံပုလွေက သိသွားခဲ့သည်။ ကလိမ်ကကျစ်ဝံပုလွေက သစ်လုံးအိမ်လေးဆီ သူမထက်ကြိုရောက်နေပြီး နေမကောင်းသည့် အဘွားကို စားပစ်လိုက်ကာ အဘွားဟန်ဆောင်ရင်း ဦးထုပ်နီမလေးအလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။

ချူဟွိုက်က ဤဇာတ်လမ်းကို ရက်ပန်ဇယ်ထက် ပိုပြီးရင်းနှီးလေသည်။

သူက အရှေ့မှ သစ်သားတံခါးဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။

ရက်ပန်ဇယ်ဇာတ်လမ်းကြောင့် ဇာတ်ကြောင်းကို ရှောင်လိုက်လျှင် အချည်းနှီးသာဖြစ်သွားပြီး တက်တက်ကြွကြွ ရှာဖွေဖော်ထုတ်မှ အသက်ရှင်နိုင်မှန်း အမှတ်ရသွားသည်။

သူက ကျင်းထျန်းယိ ရောက်သွားသည့်နေရာကို မသိရသေးပေ။

ရုတ်တရက် အဘွားဟန်ဆောင်ထားသည့် ဝံပုလွေ၏ အသံက အိမ်ထဲမှ ထွက်လာသည်။ " ဦးထုပ်နီမလေးရေ....အပြင်မှာလား....ဘာလို့ အထဲဝင်မလာသေးတာလဲ....မင်းအမေက ဒီနေ့မနက်က ငါ့ကို ခေါ်ခဲ့လို့ မင်းအတွက် မုန့်တွေတောင် ပြင်ထားသေးတယ်....."

ချူဟွိုက်က နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားရင်း တံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်ရာ အိပ်ရာပေါ်လှဲနေသော အဘွားအတုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမက စောင်ခြုံထား၍ မျက်နှာကို သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရချေ။ ပျို့အန်ချင်စရာ သွေးညှီနံ့ကို မသိကျိုးကျွံပြုထားလိုက်ရင်း ချူဟွိုက်က ကုတင်ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

အဘွားဟန်ဆောင်ထားသော ဝံပုလွေ " ဦးထုပ်နီမလေးရေ....မင်းလက်ထဲက ပစ္စည်းက မင်းအမေ ပေးခိုင်းလိုက်တဲ့ဟာလား...."

"ဟုတ်တယ်...." ချူဟွိုက်က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

အဘွားဟန်ဆောင်ထားသော ဝံပုလွေ " စားပွဲပေါ် တင်ထားလိုက်ပါကွယ်...."

ခိုင်းသည့်အတိုင်း ချူဟွိုက်က စားပွဲပေါ် တင်ထားပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝံပုလွေ၏ စကားသံကို ထပ်ကြားရသည် " ဘွားဘွားက မင်းကို အချစ်ဆုံးပဲ.....မင်းလာမယ်ဆိုတာ သိနေခဲ့လို့ မုန့်တွေ လုပ်ထားသေးတယ်....မီးဖိုချောင်ထဲက ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ရှိတယ်....သွားယူချေ...."

ချူဟွိုက်၏ မျက်လုံးအကြည့်တို့ ကျဥ်းမြောင်းသွားပြီး အပြုံးလေးနှင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်

"ဟုတ်ကဲ့ပါ....."

မီးဖိုချောင်က သူ့ရှေ့က ထောင့်နားလေးတွင် ရှိနေသည်။ သူက ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ရန် သွားလိုက်သည့်အချိန် ရေခဲသေတ္တာက သူ့မြင်ကွင်းရှေ့ ပိတ်လာပြီး ဝံပုလွေကို အပြီးတိုင် ကျောပေးထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ချူဟွိုက်က ပိုပြီး သတိထားနေရပြီး ဝံပုလွေ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို မျက်လုံးထောင့်မှနေ၍ မျက်ခြေမပြတ် စောင့်ကြည့်နေရသည်။

ထို့နောက် သူ့ခြေထောက်နားရှိ ကြမ်းပြင်မှ သွေးကွက်ကြီးကို သတိထားမိသွားသည်။

ဤနေရာရှိ သွေးနံ့က အလွန်ပြင်းထန်၍ တစ်နေရာလုံး မွှန်ထူနေသည်။

သွေးက ရေခဲသေတ္တာ၏ အောက်ခြေမှ စိမ့်ထွက်လာပြီး အသားစများပင် ကပ်ပါလာသည်။

ဝံပုလွေက အဘွားကို စားခဲ့တာဆိုတော့ ဒီသွေးတွေနဲ့ အသားစတွေက.....

အဘွားဟန်ဆောင်ထားသော ဝံပုလွေ " ဦးထုပ်နီမလေးရေ...ရေခဲသေတ္တာရဲ့ အပေါ်ဆုံးပိုင်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်...အထဲမှာ ဝိုင်နီပုလင်းလေးရှိတယ်...."

ချူဟွိုက်က ရေခဲသေတ္တာကို ဖြေးဖြေးချင်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ပြွတ်သိပ်ထည့်ထားသည့် အသားများကို တွေ့လိုက်၍ ချက်ချင်း မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။

အသား၏ အပိုင်းအစများက မသေသပ်ပဲ သွားရာများနှင့် ပြည့်နေကာ ဆုတ်ဖြဲခံထားရပြီး အမွေးများနှင့် ဖုံးနေသည်။

အဘွားအစစ်က သေထားသည်မှာ အချိန်တစ်ခုစာ ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ရေခဲသေတ္တာထဲရှိ အသားစများနှင့် သွေးစက်များက အခဲအဖြစ် ပြောင်းနေပြီဖြစ်၍ အန်ချင်စရာ အနံ့ကြီးက လှိုက်တက်လာပြီး ထိုအရာများက မျက်စိထဲ တစ်မျိုးဖြစ်နေသည်။

ဒါက အဘွားအတုပြောတဲ့ " မုန့်" ဆိုရင် နောက်ကပါလာမယ့် သောက်စရာက.....

ချူဟွိုက်က လက်ထဲက ဝိုင်နီပုလင်းလေးကို ကြည့်လိုက်ရင်း အဖြေရှာတွေ့သွားပြီ ဖြစ်သည်။

မူလဇာတ်ကြောင်းထဲတွင် ဦးထုပ်နီမလေးက ရူးမိုက်ပြီး တုံးအသူဖြစ်၍ သူက အဘွားအတု၏ ဇာတ်မြစ်ကို သိနေကြောင်း လောလောဆယ် ထုတ်ပြ၍မဖြစ်သေးပေ။ မဟုတ်လျှင် အဘွားအတုက သူ့ကို ရုတ်တရက် ရန်မူပြီး သတ်စားမလာဘူးဟု အာမမခံနိုင်ပေ။

အဘွားဟန်ဆောင်ထားသော ဝံပုလွေ " ဘာလို့ ပြန်မလာသေးတာလဲ...."

ချူဟွိုက် " လာပါပြီ...." သူက ဝိုင်နီပုလင်းကို မပေးလိုက်နိုင်သလို လက်ထဲကိုင်ထားသည့် "မုန့်" ကိုလည်း မဖြေရှင်းနိုင်သေးပေ။

သူက ဟင်းလှီးခုံပေါ်မှ ဓါးတစ်ချောင်းကို မြင်လိုက်၍ အသားတစ်တုံးကို ထိုးယူလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ် ပြန်တင်ပေးလိုက်သည်။

ဝံပုလွေက အသားအရေလှပပြီး နူးနူးညံ့ညံ့အသားများရှိနေမည့် ချူဟွိုက်ကို ကျေနပ်သည့်အပြုံးကြီးနှင့် ကြည့်နေသည်။ ညစ်ပတ်နေသည့် အမွေးထူထူလက်တစ်ဖက်က စောင်ပုံထဲမှ ထွက်လာသည် "ထိုင်ပြီးတော့ စားလိုက်...."

ချူဟွိုက်က လန့်သွားရသည်။ သူမက သူ့ကို စားစေချင်တာလား.....။

သူက တွန့်ဆုတ်နေ၍ ဝံပုလွေမျက်လုံးတစ်စုံက အေးစက်စပြုလာသည် " ဘာဖြစ်လို့လဲ....မစားချင်လို့လား...."

ချူဟွိုက်က အဘွားအတုကို သံသယမဝင်စေချင်၍ ချက်ချင်း ပြုံးပြလိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလာသည်

" အဘွား....အဘွားက အရမ်းကြင်နာတတ်တာပဲ....ကျွန်မ စားဖို့ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး...."

သူက စားပွဲစွန်းတွင် ထိုင်လိုက်ရင်း ဝံပုလွေ၏ စောင့်ကြည့်နေသော မျက်လုံးအောက်တွင် ဝိုင်နီပုလင်းကို အချိန်ဆွဲပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဖွင့်လိုက်သည်။

အဆို့က ပွင့်ထွက်သွားသည်နှင့် စူးရှသည့် သွေးနံ့များက ရက်စက်သည့် သားရဲတစ်ကောင်လို ချူဟွိုက်နှာခေါင်းထဲ အပြေးဝင်လာသည်။ သူ ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင်....။

ချုဟွိုက်က မျက်လွှာချလိုက်ပြီး ပုလင်းထဲကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

အနီရောင် အရည်များက ပုလင်းထဲ လှုပ်ခါနေပြီး အပေါ်ယံတွင် အမြုပ်ထနေကာ အသားစများက ပေါလောပေါ်နေသည်။

အမှန်ပင် "ဝိုင်နီ" ဖြစ်နေသည်။ ချူဟွိုက်က လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်ရင်း သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း အတွေးများနှင့် ပြေးလွှားနေရသည်။

သဲလွန်စက ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ....။ သူ့တွင် ခန့်မှန်းချက်တစ်ခု ရှိသည်။

အမှန်တွင်ဖြင့် နတ်သမီးပုံပြင်က ဦးထုပ်နီမလေးဖြစ်နေမှန်း နားလည်သွားသည့်အချိန် သူက စာရွက်ခေါက်ပေါ်က " ကတ်ကြေး" ဆိုသည့် စကားလုံးကို ချက်ချင်း တွေးမိသွားသည်။

မူလဇာတ်ကြောင်းတွင် ဝံပုလွေက အဘွားနှင့် ဦးထုပ်နီမလေးကို ဝါးမစားပဲ အကောင်လိုက် မြိုခဲ့ပြီး ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်စဥ် မုဆိုးက မြင်သွားခဲ့သည်။ မုဆိုးက ဝံပုလွေကို သစ်သားခုတ်သည့် ပုဆိန်နှင့် သတ်ပြီး ကတ်ကြေးနှင့် ဗိုက်ကို ထိုးခွဲလိုက်၍ အသက်ရှင်နေသေးသည့် အမယ်အိုကြီးနှင့် ဦးထုပ်နီမလေးတို့ လွတ်မြောက်သွားခဲ့သည်။

ဒါဆို ကတ်ကြေးနဲ့ ဝံပုလွေကို သတ်ရမှာလား..

။ ဒါပေမယ့် ကတ်ကြေးက ဘယ်မှာလဲ....။

ချူဟွိုက်က လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ကတ်ကြေးနှင့်ဆင်သည့် အရာတစ်ခုမှ မတွေ့ရချေ။

အဘွားအတုက စိတ်မရှည်၍ တိုက်တွန်းလာသည်

" ဦးထုပ်နီမလေးရေ....ဘွားဘွား လုပ်ပေးထားတဲ့ မုန့်ကို မကြိုက်ဘူးလား...." သူ့အသံက ခြိမ်းခြောက်နေသည့် အရိပ်ရောင်တို့ ခိုအောင်းနေသည်။

ချူဟွိုက်မှာ လမ်းပျောက်နေပြီဖြစ်သည်။ သူဘယ်လို ငြင်းရမလဲ....။

သူက ဝံပုလွေရှိရာဘက်ကို ကျောပေးထားရင်း ပုလင်းကို ယူပြီး နှုတ်ခမ်းနားတေ့ကာ သောက်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ရုတ်တရက် အနီးနားမှ တံခါးခေါက်သံ အကျယ်ကြီး ကြားလိုက်ရသည်။

တစ်ယောက်ယောက်က သစ်သားတံခါးပေါ် ခေါက်လာသည့်အသံမှာ ကျယ်လွန်း၍ ချူဟွိုက်မှာ မလူးသာမလွန့်သာ အခြေအနေမှ စိတ်အေးသွားရသည်။

ချုဟွိုက်က တက်တက်ကြွကြွ ထရပ်လိုက်ပြီး ပြောလာသည် " အဘွား....ကျွန်မ သွားဖြေလိုက်ဦးမယ်...."

ဟန်ဆောင်အဘွားက သတိထားနေသည့်ပုံနှင့် တံခါးကို စိုက်ကြည့်နေရင်း မျက်လုံးထက် အန္တရာယ်အငွေ့အသက်တို့ ပြည့်နေသည်။

ချူဟွိုက်က တံခါးဖွင့်လိုက်ရာ သူ့ကို ပြုံးပြနေသည့် မုဆိုးအဝတ်အစားနှင့် ကျင်းထျန်းယိကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ချူဟွိုက်၏ မျက်ခုံးကြောတို့ တဖြေးဖြေး ပြေလျော့လာပြီး စိတ်အေးသွားသလို သက်ပြင်းရှိုက်မိသည်။

ကျင်းထျန်းယိ ပြုံးပြလာပြီး နူးနူးညံ့ညံ့ ဆိုလာသည်

" လှပတဲ့ ဦးထုပ်နီမလေးရေ....မင်းရဲ့ မုဆိုးကြီးက နောက်ကျသွားတဲ့အတွက် တောင်းပန်တယ်နော်...."

ကျင်းထျန်းယိက ကောင်းဘွိုင်ဦးထုပ်ကို ဆောင်းထားပြီး ကျောဘက်တွင်လည်း သစ်သားဒူးလေးအရှည် တစ်ခုကို သယ်ထားသည်။

ဝံပုလွေသာဆို အပေါ်ယံ ထိသွားတာနဲ့ သေဖို့လုံလောက်တယ်မို့လား....

အဲ့ဒါက ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိခိုက်နိုင်တဲ့ လက်နက်ဖြစ်သလို ခြောက်လုံးပြူးသေနတ်လည်း ဖြစ်တယ်....။ မူလဇာတ်ကြောင်းအတိုင်းဆို ဝံပုလွေကို သတ်ပြီး ဦးထုပ်နီမလေးနဲ့ သူမအဘွားကို ကယ်ခဲ့တာက မုဆိုးလေ....။

တွေးကြည့်ရင်း ချူဟွိုက်က စိတ်အေးသွားရသော်လည်း တစ်ခုခုမှားနေသလို မသဲမကွဲ ခံစားမိသည်။

ချူဟွိုက်က တစ်စက္ကန့်မျှ တွန့်ဆုတ်နေပြီးမှ ရှက်သွေးဖြာပြီး သူ့အဘွားဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာသည်

" အပြင်က ကျွန်မ ကောင်လေးရယ်....အဘွား ကျွန်မက ချစ်သူရှိနေပြီ...ဒီလျှို့ဝှက်ချက်ကို အဘွားကိုပဲ ပြောပြတာနော်....ဒါကို လျှို့ဝှက်ပေးထားရမယ်...မေမေ့ကို မပြောပြရဘူး....မဟုတ်ရင် ကျွန်မ ခြေထောက်တွေ ရိုက်ချိုးခံရလိမ့်မယ်...."

ကျင်းထျန်းယိက နှစ်ကြိမ်ခန့် လည်ချောင်းရှင်းလိုက်သည် "......" ခြေထောက်ရိုက်ချိုးတာက တော်တော်လေး ပြင်းထန်တယ်....

ကျင်းထျန်းယိက သွေးဝှက်စာနှင့် ဝင်ခွင့်ရပြီးနောက် သူ့ဒူးလေးကို ဝံပုလွေ သတိထားမိမည့် အဖြစ်အား ချူဟွိုက်က စိတ်မပူမိပေ။ ကျင်းထျန်းယိက သွေးနှင့်အသားစတို့ကို တွေ့သွားလျှင်ပင် ဝံပုလွေက သူ့ဘက်က အမှန်တရားကို သိသွားပြီး သတ်လာလိမ့်မည်ဟု မထင်၍ပင်။

ချူဟွိုက်က ဆက်ပြီး ကရားရေလွှတ် လျှောက်ပြောလာသည် " တကယ်တော့လေ ဒီနေ့ အဘွားတင်မကဘူး သူနဲ့ပါတွေ့ဖို့ ချိန်းထားတာ....အမေက ချိန်းတွေ့ဖို့ ခွင့်မပြုသေးလို့သာ...."

ဝံပုလွေ၏ မျက်လုံးများက အရောင်မှိန်သွားပြီး သဘောကျသွားသလို လက်ယမ်းပြလာသည် " မောင်ရင်....မြန်မြန်လေး အထဲဝင်လာခဲ့ပါလားကွဲ့...ဒီအဘွားက ကြည့်ကြည့်ရအောင်...."

ကျင်းထျန်းယိက အထဲဝင်လာ၍ ချူဟွိုက်က အနောက်က တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။

ဝံပုလွေက အပြုံးကြီးတစ်ခု ပြုံးပြလာပြီး ကျင်းထျန်းယိနောက်က သစ်သားငုတ်တိုင်များကို လျစ်လျူရှုထားလိုက်သည်

" ဒေါင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကောင်လေးပါလား....ဦးထုပ်နီမလေးရေ....ဘာလို့ သူ့ကို အဘွားလုပ်ထားတဲ့ မုန့်လေးတွေ ချမကျွေးတာလဲ...."

ချူဟွိုက်က ပျော်ပျော်ကြီး သဘောတူလိုက်သည်

" ရတာပေါ့...အဘွား..."

သူက ကျင်းထျန်းယိကို စားပွဲနားဆွဲခေါ်သွားပြီး ထိုင်ခိုင်းကာ ဓါးချွန်ပိုင်းမှ သွေးတတောက်တောက်ကျနေသည့် အသားတုံးကို ညစ်ကျယ်ကျယ်အပြုံးလေးနှင့် လှမ်းပေးလာသည်။ ကျင်းထျန်းယိမျက်နှာက ချက်ချင်း မည်းမှောင်သွားသော်လည်း ချူဟွိုက်က ဖြူဖြူစင်စင်လေး ပြုံးပြလာရင် ဝိုင်ပုလင်းကိုလည်း ထိုးပေးလာသည်။

“အဘွားက ရှင့်ကို ဖိတ်နေတာ....ဘယ်လိုလုပ် ငြင်းလို့ဖြစ်မှာလဲ....ဟုတ်တယ်မို့လား...."

ကလိမ်ကကျစ် မျက်လုံးများနှင့် ချူဟွိုက်က ကျင်းထျန်းယိဆီ မျက်စိမှိတ်ပြလာပြီး အချိန်ဆွဲရန် အသားတုံးကို ဟိုတွန်းသည်တွန်းလုပ်နေသည်။

ကျင်းထျန်းယိ၏ မျက်နှာအမူအရာက အနည်းငယ် တိုးတက်လာသည်

" ကျေးဇူးပါ အဘွား...ဒါပေမယ့် ဧည့်သည်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မယဥ်မကျေး လုပ်ရမှာလဲ....ပြီးတော့ တစ်တုံးတည်းပဲ ကျန်တော့တာလေ...."

ချူဟွိုက်၏ မျက်နှာအမူအရာက ရုတ်တရက် မယုံနိုင်သလို ဖြစ်သွားရင်း ခေါင်းတွင်တွင်ခါပြသော်လည်း နောက်ကျသွားပြီဖြစ်သည်။ ဝံပုလွေက စကားဆိုလာသည်

" ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ အများကြီးရှိတယ်....ယဥ်ကျေးမနေနဲ့...အဝသာစား....ဦးထုပ်နီမလေးရေ....သူ့ကို ရေခဲသေတ္တာဆီ ခေါ်သွားပြီး စိတ်ကြိုက် ရွေးခိုင်းလိုက်...."

ချူဟွိုက် "......"

ကျင်းထျန်းယိက ကူကယ်ရာမဲ့သွားသလို တိုးတိုးပြောလာသည် " ဆောရီးပါ...."

ချူဟွိုက်က စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် ဆွဲခေါ်သွားပြီး ရေခဲသေတ္တာနား ဖြေးဖြေးချင်း ရောက်လာသည်။

နှစ်ယောက်သား ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ရင်း ချူဟွိုက်က တံခါးဖွင့်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလာသည်

" ကျွန်မတို့ တကယ်ကြီး မစားရဘူးမို့လား...."

“အင်း...." ကျင်းထျန်းယိက ပြန်ဖြေလာသည်။ သူတို့သာ မစားရင် သေချာပေါက် ပေါ်သွားမှာဖြစ်လို့ သူတို့ဘက်က ကြိုတင်လက်ဦးယူထားရမယ်...။

ချူဟွိုက်က ခက်ရင်းနှင့် အသားတစ်တုံး ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ပြောလာသည် " ဒီလိုလုပ်....နောက်ပိုင်း သူအာရုံမစိုက်မိတဲ့အချိန် ဒူးလေးကိုသုံးပြီး ပစ်ထည့်လိုက်...."

"အိုကေ...." ကျင်းထျန်းယိက အနည်းငယ် မျက်ခုံးတွန့်မိသည်။ သူက ချူဟွိုက်ပြောချင်သည့် အဓိပ္ပါယ်ကို သိလေသည်။

သူတို့က အသားတစ်ပန်းကန်ယူပြီး ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်စဥ် ချူဟွိုက်က သူ့လက်ကို လှမ်းကိုင်ပြီး တိုးတိုးလေးမေးလာသည်

" ရှင့်မှာ ကတ်ကြေးရှိလား..."

ကျင်းထျန်းယိက တစ်ခဏမျှ အံ့သြသွားပြီးနောက် ခေါင်းခါပြလာသည်။ သူက ချူဟွိုက်၏ အစီအစဥ်ကို နားလည်သွားသည်။

သူတို့က ထိုင်ချလိုက်ပြီး ချူဟွိုက်က သူ့အစီအစဥ်အတိုင်း ကျင်းထျန်းယိကို သူ့ကိုယ်နှင့် ကာထားပေးလိုက်သည်။ ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်၏ အနောက်ဘက်မှနေ၍ ဒူးလေးကို ဆွဲတင်ပြီး အိပ်ရာပေါ်က ဝံပုလွေကို ချိန်ထားလိုက်သည်။

အတားအဆီးကို ချိုးဖောက်ခံလိုက်ရသလိုမျိုး ဝံပုလွေက ဒူးလေးကို ချက်ချင်း သတိထားမိသွားသည်။ သူ့မျက်လုံးထက် နတ်ဆိုးလို အကြည့်များ ပေါ်ထွက်လာကာ ချက်ချင်း စောင်ကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး သူတို့ဆီ ခုန်အုပ်လာ၏။

ကျင်းထျန်းယိက သူ၏ သေစေနိုင်သော နေရာဆီ ချိန်ထားလိုက်ပြီး မောင်းတံကို ဆွဲလိုက်သည်။

တစ်စက္ကန့်...နှစ်စက္ကန့်...။ အသံတစ်သံမှ ထွက်မလာချေ။

ချူဟွိုက် " သေစမ်း...လွဲသွားပြီ...."

ကျင်းထျန်းယိ "....."

ချူဟွိုက်က သူတို့ရှေ့က သတ္တဝါကြီးက ဝံပုလွေဟု အတိအကျမပြောနိုင်ပဲ ဥရောပနှင့် အမေရိကတို့မှ ဒဏ္ဍာရီလာ သမန်းဝံပုလွေများနှင့် ပိုတူနေမှန်း သတိထားမိသွားသည်။

သမန်းဝံပုလွေကြီးက အစွယ်ပြူးပြူးနှင့် ရှေ့တိုးလာလေသည်။ သူ့အမွေးတွင်လည်း အဘွား၏ သွေးများ စွန်းထင်းနေသည်။

ချူဟွိုက်က သူ့လက်သည်းများကို ဖြတ်ခနဲ ရှောင်တိမ်းလိုက်သော်လည်း သမန်းဝံပုလွေကြီးက လျက်ခနဲ ထပ်ခုန်လာပြီး ချူဟွိုက်၏ ကုတ်ပိုးကို ကိုက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။

ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်ကို အားကုန်သုံးပြီး ဆွဲယူလိုက်၍ နှစ်ယောက်လုံး စားပွဲခုံပေါ် ပြုတ်ကျသွားပြီး တစ်ဖက်ခြမ်းသို့ ရောက်သွားကြသည်။

စားပွဲပေါ်မှ အသားတုံးနှင့် ဝိုင်ပုလင်းများ ကျကွဲသွား၍ အခန်းက ပွေရှုပ်သွားလေသည်။

ချူဟွိုက်မှာ အသက်ပင် မရှူလိုက်နိုင်မီ သမန်းဝံပုလွေကြီးက စားပွဲပေါ် ခုန်တက်လာပြီး ရှေ့ကို ခုန်ချလာ၍ သူ့လက်သည်းများက မှောင်မှောင်မည်းမည်းအခန်းထဲ တလက်လက်ထနေသည်။

သူ့ပုံစံက အရိပ်မည်းကြီးတစ်ခုလို ဖြစ်လာသည်။

ချူဟွိုက်က အမြန်ရှောင်လိုက်၍ သူမှီထားသည့် နံရံတွင် ကုတ်ရာကြီး သုံးခု ကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။

သမန်းဝံပုလွေကြီးက ဒေါသတကြီး ဟိန်းဟောက်လိုက်ရင်း ချူဟွိုက်၏ နူးနူးညံ့ညံ့ အသားရေကို ဆုတ်ဖြဲပစ်ချင်ဟန် သူ့မျက်နှာဆီ လက်သည်းများနှင့် ရွယ်လာသည်။ ထိုအကောင်နောက်က ကျင်းထျန်းယိက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ပုလင်းကွဲကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သမန်းဝံပုလွေ၏ ခေါင်းကို အသားကုန်ထိုးစိုက်ပစ်လိုက်၏။

သမန်းဝံပုလွေကြီးက နာကျင်မှုကြောင့် ဆွဲဆွဲငင်ငင် အော်ဟစ်လိုက်ရင်း သူ့လှုပ်ရှားမှုများ နှေးသွားသည့်အခိုက် ကျင်းထျန်းယိက အခွင့်ကောင်းယူပြီး ချူဟွိုက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ကိုဖြင့် ရုတ်တရက် အသိဝင်လာသည့် သမန်းဝံပုလွေက နံရံပေါ် ဖိနှိပ်ထားလေသည်။

ကျင်းထျန်းယိနှင့် သမန်းဝံပုလွေတို့က ချူဟွိုက်နောက်တွင် လုံးထွေးသတ်ပုတ်နေကြသော်လည်း ကျင်းထျန်းယိက ကြာကြာခံနိုင်မည့်ပုံ မပေါ်ချေ။ ချူဟွိုက်က အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး မီးဖိုချောင်ဆီ အပြေးသွားကာ ကြောင်အိမ်များနှင့် အံဆွဲများကို မွှေနှောက်ရှာလိုက်သည်။

ဒူးလေးက အလုပ်မဖြစ်ဘူး....ဒါကြောင့် တစ်ခုတည်းသော အခွင့်အရေးက ကတ်ကြေးပဲ....။

ကတ်ကြေး ဘယ်မှာလဲကွာ....။

👻

Prev Next