MM Story Teller

Chapter 64

Viewers 11k

🌍Chapter 64

လော့ဖုန်းချန်းက ရှန်ဟိုင်းမြေပုံကို ထုတ်လိုက်ပြီး နန်ကျင်းလမ်းဘေးမှ အဆောက်အဦးတစ်ခုကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။

ထန်မော့ ထိုနေရာကိုကောင်းကောင်းသိသဖြင့် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ရသည်။

"ဖယောင်းရုပ်ထုပြတိုက် အပေါ်ထပ်လား"

လော့ဖုန်းချန်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလာခဲ့သည်။

"အင်း အဲဒီမှာ ရုပ်ရှင်ရုံတစ်ခုရှိတယ် လွန်ခဲ့တဲ့၂ရက်က ဂျက်နဲ့ထန်ရှောင်းတို့တွေ လျှပ်စစ်လူသားနဲ့တိုးပြီး အဲဒီလူတော်တော်အထိနာသွားတယ် သူနောက်ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်တော့ လျှပ်စစ်လူသားက အဲဒီနေရာကို၀င်သွားပြီး ပြန်ထွက်မလာတော့ဘူးလေ...အဲဒီနေရာမှာ ထွက်ပေါက်တွေအများကြီးရှိပေမယ့်လည်း ဒီနေရာကလျှပ်စစ်လူသား၀င်သွားတဲ့ ပထမဆုံးသောနေရာပဲ ဒီနေရာကသူတို့ ပုန်းနေတဲ့နေရာဆိုတာ ၉၀ရာခိုင်နှုန်းလောက် သေချာတယ်"

ထန်မော့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

"ရုပ်ရှင်ရုံက တကယ်ပုန်းလို့ကောင်းတဲ့နေရာပါပဲ"

လောဖုန်းချန်းကဆိုလိုက်တယ်။

"ခိုး၀င်လို့လဲ ကောင်းတဲ့နေရာပဲလေ"

လူနှစ်ဦးမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်လိုက်မိကြသည်။

ထို့နောက် ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

"ခင်များတို့ဘယ်တော့စမှာလဲ"

"နောက်သုံးရက်နေရင်"

လော့ဖုန်းချန်းက ရှင်းပြလိုက်သည်။

"နောက်၃ရက်နေပြီးလို့ ညနေခင်းမှာ ရှန်ဟိုင်းမှာ မိုးသက်မုန်တိုင်းကြီးတစ်ခုတိုက်လိမ့်မယ် ဒီဇင်ဘာမှာ ဒီလိုမိုးကြီးဖို့ဆိုတာ အတော်ရှားရှားပါးပါးပဲ မိုးကြိုးတွေတောင်ပစ်နိုင်တယ် ငါတို့ခိုး၀င်ဖို့ အခွင့်ကောင်းပဲ"

ထိုစဥ် တံခါးခေါက်သံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ထန်မော့နှင့် လော့ဖုန်းချန်းမှာ လှည့်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

ထန်ရှောင်းက တံခါး၀တွင် ရပ်နေခဲ့သည်။

"ရှင့်ကိုတွေ့ချင်နေတဲ့တစ်ယောက်ရှိတယ်"

သူမကထန်မော့ကိုရည်ညွှန်းခြင်းပင်။

ထန်မော့ကသေချာအောင်မေးလိုက်မိသည်။

"ကျွန်တော့်ကိုလား"

ထန်ရှောင်းခေါင်းငြိမ့်လျက် သူမကိုယ်အား တဖက်သို့ဖယ်ပေးလိုက်ကာ နောက်မှ မိန်းကလေး၂ဦးကိုဖော်ပြလာခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ အံအားသင့်သွားခဲ့သည်။

"ချန်ရှန်းရှန်း"

၄င်းမှာ ချန်ရှန်းရှန်းနှင့် ရှောင်ဖေးဖေးတို့ဖြစ်လေသည်။

***

ကြီးမားသော မောလ်ကြီးအနီး စုကျိုးပန်းခြံ...

ဆံပင်တိုတိုနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦး စတိုးဆိုင်များအကြားသို့ လျှင်မြန်စွာ ပြေးလာခဲ့သည်။ သူမ၏ညာလက်မှာ တိပစွာ ဖြတ်ခြင်းခံထားရပြီး ထိုနေရာမှ သွေးများ ဒလဟောစီးကျနေခဲ့သည်။ ပြေးလွှားနေရင်း သူမ၏အကောင်းအတိုင်းကျန်ရှိနေသေးသော ဘယ်လက်ကိုမူ လေထဲသို့ အဆက်မပြတ်ဝေ့ယမ်းနေခဲ့သည်။ ထိုသို့ဝေ့ယမ့်လိုက်တိုင်း ဆိုင်အတွင်းရှိ စားပွဲနှင့် ထိုင်ခုံများမှာ လွင့်ပျံသွားပြီး သူမ၏နောက်ဘက်တွင် အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ၀င်ဆောင့်သွားကြသည်။

ဘန်း...ဘန်း...

အနက်ရောင်ဒုချွန်ပုံသဏ္ဍာန်လက်နက်တစ်ခုမှ လျှင်မြန်စွာလှုပ်ရှားလိုက်လျက် လေထဲမှပစ္စည်းမှန်သမျှကို အသာအယာပင် နှစ်ပိုင်းပိုင်းပစ်လိုက်လေသည်။

အနက်ရောင်၀တ်အမျိုးသားတစ်ဦးမှာ သူမနောက်မှ အလွန်လျင်မြန်စွာလိုက်နေခဲ့ပြီး သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးကြီး၏ မျက်လုံးများမှာ ရူးသွပ်မှူများ ဖုံးလွှမ်းနေခဲ့သည်။ သူမသည်ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်ရင်း သူမ၏စွမ်းရည်ကို အသုံးပြုရင်း ဖူ၀မ်သော်ရှိရာသို့ ပစ္စည်းများ အလုံးအရင်းလိုက်ပစ်ပေါက်နေခဲ့သည်။ သူမသည်စွမ်းရည်ကို တစ်ကြိမ်သုံးလိုက်တိုင်း သူမ၏မျက်နှာမှာ ပေါက်ကွဲတော့မည့် ဘောလုံးတစ်လုံးလို ပိုပိုနီရဲလာခဲ့သည်။

လူနှစ်ဦးမှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ပြေးလွှားနေကြရင်း စူပါမားကတ်၏ မြေအောက်ထပ်ကိုရောက်ရှိလာပြီး စျေးဆိုင်တန်းများကြား ပြေးလွှားနေခဲ့လေသည်။

သူမနှင့်မနီးမဝေးတွင် ချွန်ထက်သောမီးဖိုချောင်သုံးဓါးများကို မြင်လျှင်သူမ၏ မျက်လုံးများ တမဟုတ်ချင်းတောက်ပသွားခဲ့ကာ ထိုဓါးများအားထိန်းချုပ်လျက် သူမ၏နောက်မှယောကျာ်းထံသို့ ချိန်ရွယ်ကာ ပစ်လိုက်တော့သည်။

ဖူ၀မ်သော်မှာ အမူအယာပင်တစ်ချက်မျှမပြောင်းပဲထိုဓါးများကိုရှောင်ရှားလိုက်သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်၏ အလိုအလျောက်တုန့်ပြန်မှုမှာ အလွန်မြန်လှ၏။ တခါတရံတွင် ကိုယ်ကိုစောင်းကာဓါးကိုရှောင်လိုက်ပြီး တခါတရံတွင် လက်ဖြင့်ခါထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ သို့သော်ဓါးများမှာ အများကြီးရှိနေဆဲပင်။ သစ်သီးလှီးဓါးတစ်ချောင်းမှာ သူ့မျက်နှာ၏ညာဖက်အရေပြားကို ရှပ်ထိသွားလျက် လေထုထဲမှ သွေးတစ်စက် စီးကျလာခဲ့သည်။

၎င်းမှာ ဖူ၀မ်သော်၏ ပထမဆုံးဒဏ်ရာပင်။ ၄င်းကိုမြင်လျှင် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီးမှာ ၀မ်းသာအားရနှင့် စွမ်းရည်ကိုအားကုန်သုံးကာ စူပါမားကတ်၏ကောင်တာကြီးကို မြှောက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ သူမ ကောင်တာကြီးအား ကိုင်မြှောက်ရန် ကြိုးစားနေစဥ်မှာပင် ထိုယောကျာ်းမှာ သူမအနားသို့ မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာပင် ရောက်လာခဲ့လေသည်။

"နင်..."

ထိုအမျိုးသား၏လက်နက်က သူမအား စကားပြောရန်အခွင့်အရေးတစ်ချက်မှ မပေးတော့ပဲ သူမလည်ချောင်းကိုတိုက်ရိုက်ထိုးဖောက်သွားခဲ့လေသည်။ သူမအား မျက်စိတမှိတ်အတွင်းမှာ သတ်လိုက်သော လူကိုကြည့်နေရင်း သူမ၏ပါးစပ်မှာ ပွင့်ဟနေခဲ့သည်။ သူမသည် ထိုလူအဘယ်ကြောင့် ဤမျှလျှင်မြန်လွန်းရသည်ကို နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေပုံပင်။ ၄င်းမှာ ရှန်ဟိုင်းကိုထွက်သွားသော သူမ၏အဖွဲ့၀င်တစ်ဦးအတိုင်း ထိုလူ၏ လှုပ်ရှားမှုအား သူမ၏ ဗလာမျက်စိဖြင့် မမြင်နိုင်လုနီးနီးပင်။

သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးကြီးမှာ ချက်ချင်းအရေးနိမ့်သွားခဲ့ကာ သူမ၏ဟနေသော ပါးစပ်မှ သွားကြားထဲတွင် နီရဲရဲသွေးစများနှင့် လူ့အသားဖတ်များရှိနေခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မ်သော် သူ၏ညာလက်ကိုခါလိုက်သည်နှင့် ထိုချွန်ထက်သောလက်နက်မှာ သာမာန်လက်တစ်ချောင်းအဖြစ်ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ ထိုအမျိုးသမီးသေဆုံးသွားမှန်း အတည်ပြုပြီးနောက် ဘေးပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်ကာ စူပါမားကတ်ထဲမှ ထွက်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင်သူ၏ကားဆီပြန်သွားလျက် မောင်းထွက်သွားခဲ့လေသည်။

ဤရက်ပိုင်းတွင် ကောင်းကင်ပေါ်၌ ထူထဲသောတိမ်မည်းများဖုံးအုပ်နေခဲ့သည်။ ဖူ၀မ်သော် စတီယာတိုင်အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းလျက် ကျန်လက်တစ်ဖက်မှာ မြေပုံကို ဖွင့်လိုက်ကာ လမ်းကြောင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ညာဖက်ပါးပေါ်မှ လောလောလတ်လတ်ရရှိခဲ့သော ပြတ်ရှဒဏ်ရာမှာ မျက်စိဖြင့် မြင်နိုင်သောအလျင်နှုန်းဖြင့် ပြန်လည်သက်သာနေခဲ့သည်။ မိနစ်အနည်းငယ်ကျော်လွန်သွားပြီးနောက်တွင် ထိုဒဏ်ရာမှာ ဘယ်တုန်းကမှမရှိခဲ့သလို ပျောက်ကွယ်သွားလျက် သူ၏အရေပြားမှာ ပြန်လည်ချောမွေ့သွားခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မ်သော်ထွက်သွားပြီးနောက် စူပါမားကတ်၏အပြင်ဘက်တွင် ယောကျာ်းလေး၂ဦးနှင့် မိန်းကလေး၁ဦးမှာ တုန်လှုပ်နေသောလက်များနှင့် တစ်ဦးကိုတစ်ဦးဆုပ်ကိုင်ကာ ၀မ်းသာအားရအော်ဟစ်လိုက်ကြသည်။

"အဲဒီလူက လူသတ်သမားတွေအကုန်လုံးကို သတ်ပေးမယ်တဲ့ သူတကယ် သတ်ခဲ့ပြီနေမှာ"

"ဟုတ်တယ် သူထွက်သွားပြီပဲ အဲဒီလူသတ်သမားတွေ သေပြီနေမှာ"

လူ၃ဦးက ထိုစကားကို အထပ်ထပ်ရွတ်ဆိုရင်း စူပါမားကတ်ထဲသို့ ကြောက်ရွံ့စွာ၀င်သွားလိုက်ကြသည်။ သူတို့သည် စူပါမားကတ်၏စင်များကြားမှ လျှောက်လာနေရင်း သူတို့၏ခြေထောက်များမှာ တုန်ယင်နေခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် မျက်စိရှေ့မှ မြင်ကွင်းကိုမြင်လျှင် ထိုသူတို့၏ မျက်လုံးများမှာ ပြူးကျယ်သွားခဲ့လေသည်။

စိတ်လှုပ်ရှားမှု အံ့အားသင့်မှုများနောက်တွင် ပျော်ရွှင်မှု၏ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာခဲ့တော့သည်။ လူ၃ယောက်မှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်လိုက်မိကြသည်။

"သူသေသွားပြီ..သူတကယ်သေသွားပြီ လုလုအတွက် လက်စားချေနိုင်ပြီ..."

*****

ရှန်ဟိုင်း ပူဒုန်ခရိုင်အသစ်တွင်...

ထန်မော့ ထိုကလေးမကို ဤမျှမြန်မြန်ပြန်တွေ့ရရန် မမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။

လွန်ခဲ့သော ဆယ်ရက်ခန့်က ထန်မော့မှာ ရှီပေ့အလယ်တန်းကျောင်း၏ စတိတ်စင်အောက်တွင် စာတစ်စောင်ကို ချန်ထားခဲ့သည်။ ၁၀ရက်ကြာပြီးနောက် ချန်ရှန်းရှန်းမှာ ထန်မော့အား လာရှာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

"ငါထားခဲ့တဲ့စာကိုတွေ့လို့ ငါ့ကိုလာရှာတာလား"

ဆံပင်တိုတိုနှင့်ကလေးမလေးက အလွန်တည်ငြိမ်စွာပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"ဟုတ်တယ် လွန်ခဲ့တဲ့၃ရက်က ကျွန်မဖေးဖေးနဲ့ ကျောင်းကိုပြန်သွားကြည့်ခဲ့တယ်လေ.. ပြီးတော့အစ်ကိုထန်ချန်ခဲ့တဲ့စာကို တွေ့ခဲ့တယ်...ဒါပေမယ့်လည်း ဒီမောလ်ကိုရှာရတာ ခက်လို့... ရှန်ဟိုင်းမှာက လောလောဆယ် ခိုး၀င်သူတွေကလည်း သောင်းကျန်းနေတယ်လေ အစ်ကိုနဲ့ အဲဒီခိုး၀င်သူအုပ်စုကလည်း ရန်ဘက်တွေဆိုတော့ ဒီကိုတိုက်ရိုက်လာလို့မရဘူး...အချိန်နည်းနည်းယူခဲ့ရတယ် အဲဒါကြောင့် ကြာသွားတာ"

လော့ဖုန်းချန်း ထန်မော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းဒီကလေးတွေကို တိုက်အဖွဲ့အစည်းနဲ့ ခိုး၀င်သူတွေအကြောင်းပြောပြခဲ့တာလား"

ထန်မော့ခေါင်းကို ခါလိုက်သည်။

"ဟင့်အင်း ဖက်တီးလေးက ကျွန်တော်နဲ့အတူ အဖွဲ့တစ်ခုတည်းမှာ ရှိနေတယ်လို့ပဲပြောခဲ့တာ"

လော့ဖုန်းချန်းကအသံတိုးတိုးပြုလျက် ချန်ရှန်းရှန်းအား စိတ်၀င်စားမှုတို့ပါ၀င်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ရှောင်ဖေးဖေးက ကျောက်ကျန်းကိုရှာရန် အရင်ဆုံးထွက်သွားခဲ့ပြီး ထန်မော့နှင့်ချန်ရှန်းရှန်းမှာမူ မြေအောက်ကားပါကင်၏ ထောင့်တစ်နေရာတွင် စကားပြောရန် ကျန်နေရစ်ခဲ့လေသည်။

"အစ်ကို ကျောက်ကျန်းနဲ့ လျိုချန်းကို ကယ်ခဲ့တာလား"

ချန်ရှန်းရှန်းကမေးလိုက်သည်။

ထန်မော့ကပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"အင်း လွန်ခဲ့တဲ့ လ၀က်လောက်က ငါဒီအဖွဲ့အစည်းက လူတစ်ယောက်နဲ့အတူဒီကို ခိုး၀င်သူတွေအကြောင်း စနည်းနာဖို့ရောက်လာခဲ့တာ ဖက်တီးလေးက အဲဒီခိုး၀င်သူတွေနဲ့ တိုးသွားတော့ သူတို့ဆီကအကယ်ခံလိုက်ရတာပဲ"

ချန်းရှန်းရှန်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

မတွေ့ရသည်မှာ လ၀က်မျှသာရှိသေးသော်လည်း ဤကလေးမလေးမှာ ဥာဏ်ပိုပို ထက်လာခဲ့သလိုပင်။

ထန်မော့ ချန်ရှန်းရှန်း၏ စွမ်းရည်မှာ လက်ရှိ မည်သည့်အဆင့်ကိုရောက်နေခဲ့ပြီလဲ မသိနိုင်တော့ချေ၊ သို့သော်လည်း လွန်ခဲ့သော လကထက် ပို၍ ထက်မြက်လာခဲ့သည်မှာ အသေအချာပင်။

ထန်မော့က သူနှင့်ကျောက်ကျန်းတို့ စွမ်းရည်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုတွင် ရှိသည်ဟုသာပြောထားခဲ့သည်။

အကယ်၍ချန်ရှန်းရှန်းသာ သူတို့ကိုရှာဖွေလိုပါက အလွယ်တကူရှာတွေ့မည်ဖြစ်ကာ ဤမျှအချက်အလက်ဖြင့်ပင် မိမိတို့နှင့် ခိုး၀င်သူတို့အုပ်စုမှာ ရန်သူများဖြစ်ကြောင်း ခန့်မှန်းနိုင်လိမ့်မည်ပင်။

ထန်မော့ ရှီပေ့အလယ်တန်းကျောင်းမှ မထွက်ခွာခင်ကပင် သူ၏သူငယ်ချင်းကိုသွားရှာပြီးနောက် စုကျိုးကို ပြန်မည်ဟု ပြောထားခဲ့တာဖြစ်သည်။ ယခုထန်မော့မှာ ရှန်ဟိုင်းတွင်ဆက်ရှိနေသေးပုံထောက်လျှင် သူ့တွင် လုပ်စရာတစ်ခုခုရှိနေ၍သာဖြစ်နိုင်လေသည်။ ၄င်းမှာ ခိုး၀င်သူအုပ်စုကို ရှင်းပစ်လိုခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ထပ်ဆောင်းဆိုလျှင် ဖက်တီးကလေးမှာ အနောက်အရပ်သို့ထွက်သွားခြင်းဖြစ်ကာ ချန်ရှန်းရှန်းပြန်လာရသည့်အကြောင်းမှာလည်း ဖက်တီးလေးကို စိတ်ပူ၍ပင်။ ချန်ရှန်းရှန်း၏ သတိပေးစကားအရ ကျောက်ကျန်းမှာ တခြားသူများနှင့် ဆက်သွယ်လိမ့်မည်မဟုတ်ရာ စွမ်းရည်အဖွဲ့အစည်းတွင် ရောက်ရှိနေစရာအကြောင်းလည်း မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် ၁၀ပုံပုံလျှင် ၉ပုံမှာ ကျောက်ကျန်းဒုက္ခရောက်ခဲ့သဖြင့် ထိုအဖွဲ့အစည်းက ကယ်တင်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

ရှန်ဟိုင်းတွင် လက်ရှိအန္တရာယ်အကြီးဆုံးမှာ ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်းဖြစ်သည်။ စွမ်းရည်အဖွဲ့အစည်းမှာ ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်းနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ပေမို့ ရန်သူများဖြစ်လာမည်မှာ သဘာ၀ပင်။

ထန်မော့တွေးတောလိုက်မိသည်။

"မင်းမှာ တခြားအဖော်တစ်ယောက်ရှိသေးတယ် မဟုတ်ဘူးလား ဘာလို့၂ယောက်တည်းဖြစ်နေတာလဲ"

"သူ့အိမ်က ကျောင်းကနေဆိုမဝေးဘူးလေ သူ့မိဘတွေကမရှိတော့ပေမယ့် သူ့အိမ်ကိုသွားတော့ သူ့ဦးလေးနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်လေ သူ့ဦးလေးကအသက်ရှင်သေးတာမို့လို့ ကျွန်မတို့နဲ့ လူခွဲလိုက်တာ "

ချန်ရှန်းရှန်းကမေးလိုက်သည်။

"အစ်ကိုထန်က ဘာလို့အဲဒီခိုး၀င်သူတွေကို သတ်ချင်ရတာလဲ"

ထန်မော့ကရှင်းပြလိုက်သည်။

"ငါသူတို့ကို မသတ်ရင် သူတို့ကရှန်ဟိုင်းမှာ လူတွေပိုပိုပြီးသတ်လာမယ် ငါတို့အပါအ၀င်ပေါ့"

"ကျောင်းလှေကားထစ်မှာ တွေ့ခဲ့တဲ့ မီးကျွမ်းနေတဲ့ အလောင်းက ခိုး၀င်သူလား"

"အင်း သူငါ့နောက်ကနေ ကျောင်းကို လိုက်လာတာ"

"ခိုး၀င်သူ ဘယ်နှယောက်ကျန်သေးလဲ"

"၆ယောက်လောက်ပဲကျန်တော့မယ် သူတို့ထဲက တစ်ယောက်ရဲ့ စွမ်းရည်ကိုပဲ ကောင်းကောင်းသိရတယ် ကျန်တဲ့၅ယောက်ကတော့ အခုထိ ဘာမှအတည်မပြုနိုင်သေးဘူး"

ထန်မော့က ချန်ရှန်းရှန်းအား လက်ရှိအခြေအနေကို ပြောပြလိုက်သည်။ သို့သော် သိပ်ကြာကြာမပြောလိုက်ရခင်မှာပင် ဖက်တီးလေးမှာ သူ၏သူငယ်ချင်း၂ဦးရောက်လာသည်ဟု ကြားလျှင် ၀မ်းသာအားရပြေးလာတော့သည်။ ကလေး၄ဦးမှာ တိုက်အဖွဲ့အစည်း၏ အရေးပေါ်အခန်းတွင် စုဝေးလျက် မိမိတို့၏ကိုယ်စီအတွေ့အကြုံများကို အာပေါင်အာရင်းသန်သန် မျှဝေနေကြတော့သည်။

ထန်မော့လည်း အရေးပေါ်ခန်းမှ ထွက်သွားလိုက်ပြီး ဂျက်နှင့်အတူ S4ဂိမ်းတစ်ခုထံ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

လွန်ခဲ့သောလေးရက်ကလည်း သူတို့ S4ဂိမ်းတစ်ခုကိုရှင်းခဲ့ပြီး ဆုကိုယ်စီရရှိခဲ့သည်။ ကံမကောင်းသည်မှာ ဆုကသိပ်ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်ခဲ့ပဲ ခိုး၀င်သူများနှင့် ရင်ဆိုင်ရာတွင်လည်း အသုံးမ၀င်ချေ။ ယနေ့အဖို့ သူတို့ နောက်ထပ် S4ဂိမ်းကို ရှင်းပစ်လိုလေသည်။

ညနေခင်းတွင် ထန်မော့ ကားပါကင်သို့ ပြန်ရောက်လာသောအခါတွင်မူ ဖက်တီးကလေးမှာ သူ၏ဒဏ်ရာရရှိထားသော လက်မောင်းကို ဂုဏ်စွာမြှောက်လျက် ကျောင်းသူနှစ်ဦးအား မည်သို့ သူရဲကောင်းဆန်ဆန်ကယ်တင်ခဲ့ကြောင်းကို ကြွား၀ါနေခဲ့လေသည်။ ရှောင်ဖေးဖေးမှာ ဆွံ့အနေပြီး ချန်ရှန်းရှန်းမှာမူ တည်ငြိမ်စွာနှင့် လျိုချန်း၏ဒဏ်ရာအကြောင်းကို မေးမြန်းနေခဲ့သည်။

ကောင်းကင်ကြီးမှာ ပိုပိုပြီး မှောင်မည်းလာခဲ့လေသည်။

လွန်ခဲ့သောရက်ပိုင်းအတွင်း ရာသီဥတုမှာ ပိုပိုအေးလာခဲ့ပြီး မြောက်အရပ်မှ လေအေးတို့လည်း တိုက်ခတ်လာခဲ့သည်။ အေးစက်လွန်းသောလေများမှာ မျက်နှာအရေပြားပေါ် အပ်သေးသေးလေးများ ဖြတ်သွားသည့်နှယ်။

သို့သော် အရံကစားသမားများသည်ပင် ဤမျှအအေးဒဏ်ကိုခံနိုင်ရည်ရှိလေသည်။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီးသည့်နောက် လူများမှာ ရာသီဥတုအပြောင်းအလဲကို ဂရုမစိုက်ကြတော့ချေ။

သို့သော် ဤလေအေးမှာ သာမာန်မဟုတ်ပဲ ပြင်းထန်သော မိုးကိုပါ သယ်ဆောင်လာခဲ့လေသည်။

လော့ဖုန်းချန်းက လာမည့်၃ရက်တွင် မိုးသည်းမည်ဖြစ်ကာ ၄င်းမှာခိုး၀င်သူများကို ၀င်တိုက်ရန် အကောင်းဆုံးအချိန်ဟုဆိုခဲ့သည်။ ထန်မော့က ထိုနေ့တွင် အဘယ်ကြောင့် မိုးရွာမည်ကို နားမလည်ခဲ့ချေ။ မတိုင်ခင်ညက သူသည်လော့ဖုန်းချန်းအား မေးကြည့်ခဲ့လေသည်။

"ဘယ်လို၀င်တိုက်ဖို့ စီစဥ်ထားလဲ"

လော့ဖုန်းချန်းက သူကိုယ်တိုင်ဆွဲထားသော အဆောက်အဦး ပုံကြမ်းကို ထုတ်ယူလာခဲ့သည်။

"အဲဒီမောလ်ထဲမှ မှန်ဓါတ်လှေကား ၃ခုရှိတယ် တောင်ဘက်စွန်းစွန်းကတစ်ခု မြောက်ဘက်စွန်းစွန်းကတစ်ခုနဲ့ မောလ်ရဲ့အလယ်တည့်တည့်ကတစ်ခု ရုပ်ရှင်ရုံက ၁၂ထပ်မှာရှိတယ်"

တိုက်အဖွဲ့အစည်းတွင်အဖွဲ့၀င် စုစုပေါင်း ၂၅ယောက်ရှိလေသည်။ သို့သော် ထိုအထဲမှ ဒဏ်ရာရထားသော ဖက်တီးလေး အပါအ၀င် ၁၀ယောက်ကသာ သန်မာသောတိုက်ခိုက်စွမ်းရည်မျိုးကိုပိုင်ဆိုင်လေသည်။

ထန်မော့က လော့ဖုန်းချန်း၏ အစီအစဥ်ကိုနားထောင်ပြီးနောက် သဘောတူလျက် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူကမှတ်ချက်ပေးလာခဲ့သည်။

"အဲဒီမျက်နှာဖြူလေးဆိုတာက သူတို့ထဲက အသန်မာဆုံးတစ်ယောက်မဟုတ်ရင် အရေးအကြီးဆုံးတစ်ယောက်ပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ် လော့ဖုန်းချန်း ခင်များကရော ဘယ်လိုထင်လဲ"

လော့ဖုန်းချန်း ခတ္တမျှတွေးတောသွားပုံပင်။

"ခါးပတ်နက်ဖြစ်နိုင်ချေက ၄၀ရာခိုင်နှုန်း နောက်တစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်ချေက ၆၀ရာခိုင်နှုန်းလို့ထင်တယ်"

ထန်မော့တွင် ကန့်ကွက်စရာမရှိခဲ့ချေ။

သူလော့ဖုန်းချန်းရုံးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။

လူတိုင်းမှာ အနားယူရန်၀င်သွားကြချေပြီ။ နောက်နေ့ညတွင် မိမိတို့၁၀ဦးမှာ ပုရှီသို့ ခိုး၀င်သူများကို ၀င်တိုက်ရန် သွားရပေတော့မည်။

ထန်မော့ သူ၏ကားထံသို့ ချက်ချင်းပြန်မသွားခဲ့ချေ။ သူသည်အရေးပေါ်ခန်း၏ အပြင်ဘက်တွင် ချန်ရှန်းရှန်းကို တစ်ဦးတည်းရပ်လျက်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

🪩

Prev Next