MM Story Teller

Chapter 67

Viewers 11k

🌍Chapter 67

လူတိုင်း မီးတောက်မီးညွှန့်များကို သတိထားမိသည့်နှယ် ထိုအဆောက်အဦးကို မော့ကြည့်လိုက်ကြသည်။

ထန်မော့တို့ တိုက်အဖွဲ့အစည်း၏ဌာနကို ပြန်ရောက်လာချိန်တွင် ညနေခင်း ၃နာရီထိုးနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ထန်ရှောင်းက လော့ဖုန်းချန်းထံသို့ ဗလာအမူအယာဖြင့် လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ယမနေ့က ခြုံခိုတိုက်ခိုက်မှုအကြောင်း အသေးစိတ်ကို ပြောပြလိုက်သည်။

သေဆုံးသွားသော အဖွဲ့၀င်များ၏ အကြောင်းကို နားထောင်ရစဥ် လော့ဖုန်းချန်း၏ အမူအယာမှာ တောင့်တင်းနေခဲ့လေသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ၏အမူအယာမှာ ပြန်လည်တည်ငြိမ်လာခဲ့ပြီး ဆိုလိုက်သည်။

"ခိုး၀င်သူတွေကအရမ်းသန်မာလွန်းတယ် အခုလိုမှောင်ခိုသာ၀င်မတိုက်ရင် ငါတို့တွေသူတို့ကို အခုလိုရှင်းနိုင်လိုက်မှာတောင်မဟုတ်ဘူး...အဲဒီမျက်လုံးကာနဲ့ကောင်လေးက ၀င်မတိုက်ပဲနဲ့တောင် ဆံပင်တိုတိုနဲ့ မိန်းကလေးက လူ၃ယောက်တောင်သတ်နိုင်တယ်ဆိုရင် သူတို့ကို အဲဒီအတိုင်းလွှတ်ထားခဲ့ရင် မတွေးရဲစရာပဲ"

ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဒဏ်ရာရထားသော လူ၂ယောက်အား အရေးပေါ်ခန်းထဲသို့ပို့လိုက်ပြီး ကျောက်ကျန်းမှာတော့ ခတ္တအနားယူနေခဲ့သည်။

ထန်မော့၏ နှာခေါင်းရိုးမှာ ဆံပင်တိုတိုနှင့်မိန်းကလေးကြောင့် ကျိုးသွားခဲ့ပြီး သူ၏ကိုယ်တွင်တော့ ပြတ်ရှရာနှင့် တခြားဒဏ်ရာများ ထူထဲစွာရှိနေခဲ့လေသည်။ သူသည်ထိုဒဏ်ရာများကို ဂရုမစိုက်အားချေ။ ကျန်လူများကထွက်ခွာသွားပြီးနောက် ရုံးခန်းထဲတွင် သူနှင့် လော့ဖုန်းချန်းသာ ကျန်ရစ်လေသည်။

"အစားကြူးတဲ့ မျက်နှာဖြူလေးက အဲဒီမျက်လုံးကာနဲ့ကောင်လေးဖြစ်မယ်"

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

လော့ဖုန်းချန်းက မေးလိုက်သည်။

"ဘာလို့လဲ"

"အဲဒီကောင်လေးရဲ့ စွမ်းရည်က ထူးဆန်းတယ် တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းမရှိသလောက်ပဲ သူ့စွမ်းရည်ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် အဲဒီခိုး၀င်သူတွေက သူနဲ့ပူးပေါင်းမှာ မဟုတ်ဘူး၊"

ထန်မော့ ခတ္တမျှ ရပ်တန့်သွားပြီးမှ ထပ်ပေါင်း၍ ဆိုလိုက်သည်။

"သူ့စွမ်းရည်က အဲဒီခိုး၀င်သူတွေ နှလုံးတွေစားပြီး သန်မာလာတာနဲ့ဆိုင်လောက်တယ်"

လော့ဖုန်းချန်းက ခေါင်းညိတ်လက်ခံလာခဲ့သည်။

" ခိုး၀င်သူတွေဆီကနေ ကာကွယ်ခံရတဲ့သူ... စွမ်းရည်ကလည်း တိုက်ခိုက်စွမ်းရည်မဟုတ်ဘူး... သူ့စွမ်းရည်က အဲဒီခိုး၀င်သူတွေသန်မာလာတာနဲ့ သက်ဆိုင်တာမျိုး ဖြစ်နိုင်ပါတယ် ဒါပေမယ့်လည်း ငါတို့မှာ သူ့စွမ်းရည်ကို သိခွင့်မရှိတော့ဘူး"

ထိုမျက်လုံးကာနှင့်ကောင်လေးမှာ ဖက်တီးလေးထံမှ အသတ်ခံလိုက်ရပြီး ထန်မော့မှာ ထိုကောင်လေး၏ စွမ်းရည်ကို မရရှိလိုက်ချေ။ သို့သော် သူ့တွင် ခန့်မှန်းချက်တချို့ရှိနေဆဲပင်။

"ခါးပါတ်နက်ရဲ့စွမ်းရည်က နှလုံးတွေကို စားရတာနဲ့ဆိုင်မယ်ထင်တယ်"

ထို့နောက်သူတို့သည် ဤအကြောင်းကို ဆက်မပြောကြတော့ချေ။ လော့ဖုန်းချန်းသူ့အား ကြည့်လျက် မေးလာခဲ့သည်။

"မင်းဘယ်လောက်ကြာကြာနေဦးမှာလဲ"

ထန်မော့သူ့အားပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

"ဒီနေ့က ၂၃ရက်ပဲ ကျွန်တော်မနက်ဖြန်ထွက်သွားတော့မယ်"

"မင်းတကယ် ဆက်မနေချင်ဘူးလား"

"ခိုး၀င်သူတွေက စုကျိုးကလာတာ စုကျိုးမှာ အနည်းဆုံးတော့ သူတို့ထဲက ၃ယောက်တော့ရှိနေဦးမှာ ကျွန်တော်ကစုကျိုးမှာ နှစ်၂၀လောက်နေလာခဲ့တာ ရှန်ဟိုင်းမှာနေမယ့်အစား အဲဒီကိုပဲ ပြန်ချင်တာ သဘာ၀ပါပဲ"

လော့ဖုန်းချန်း သူ့အားမတားခဲ့ချေ။

ထန်မော့ထွက်မသွားခင်တွင် လော့ဖုန်းချန်းက မေးလာခဲ့ပြန်သည်။

"ငါကြားတာ ဖက်တီးလေးက သူ့အတန်းဖော်ရဲ့စကားကြောင့် အဲဒီခေါင်မိုးပေါ်မှာ စောင့်နေခဲ့တာဆို"

ထန်မော့ခြေလှမ်းတို့တန့်သွားလျက် လော့ဖုန်းချန်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

လော့ဖုန်းချန်းက ပြုံးလိုက်သည်။

"သူကတော်သားပဲ ဒါပေမယ့် ၁၅နှစ်ပဲရှိသေးတာဆိုတော့ သင်ယူစရာတွေအများကြီးရှိသေးတယ် ဒီကမ္ဘာကြီးမှာပိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေထိုင်ဖို့ အတွက် နည်းလမ်းတွေကို သင်ယူရဦးမယ်"

ထန်မော့ လော့ဖုန်းချန်းအား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

သူ တစ်ဖက်လူဆိုလိုသည်ကို နားလည်ပေသည်။

ထန်မော့သည် ရုံးခန်းမှ ထွက်ခွာလာပြီးနောက် ကားပါကင်ထောင့်တစ်နေရာတွင် ရှောင်ဖေးဖေး၏စကားများကို နားထောင်ပေးနေသော ကလေးမလေးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ချန်ရှန်းရှန်းမှာ ထန်မော့၏ ဒဏ်ရာရထားသော ပုခုံးနှင့် ညာခြေထောက်တို့ကို မြင်လျှင် ထရပ်လာခဲ့သည်။

"အစ်ကိုထန် အဆင်ပြေရဲ့လား"

"ပြေပါတယ်"

နှစ်ယောက်သားမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ခတ္တမျှကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ချန်ရှန်းရှန်းက ထန်မော့နောက်မှ လိုက်လာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့က လော့ဖုန်းချန်း၏စကားများကို သူမအား ပြန်လည်မျှဝေလိုက်သည်။ ကလေးမလေးမှာ ခေါင်းကိုငုံ့လျက် ကြမ်းပြင်သို့ တိတ်တဆိတ်စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ထန်မော့ကာ အသာဆိုလာခဲ့သည်။

"မနက်ဖြန် ညနေမှာ ငါစုကျိုးကို ပြန်တော့မယ် မင်းစဥ်းစားကြည့်ပါ"

သူကအပိုစကားတခွန်းမျှမဆိုပဲ သူမကိုရွေးချယ်စေခဲ့သည်။

နောက်တစ်နေ့ ညနေခင်းတွင်ထန်မော့သည် သူ၏ပစ္စည်းများကို သိမ်းဆည်းလိုက်ပြီး လွယ်အိတ်အသစ်တစ်လုံးကိုပြောင်းလွယ်လိုက်သည်။ သူ၏ဘယ်လက်နောက်နေရာတွင် လောင်ကျွမ်းရာတချို့သာကျန်ရစ်တော့လေသည်။

ထိုခြုံခိုတိုက်ခိုက်မှုတွင် ထန်မော့ ခိုး၀င်သူနှစ်ဦးကို သတ်ခဲ့ပြီး စွမ်းရည်၂မျိုးကို ရှိခဲ့လေသည်။

[စွမ်းရည်: ငါကပင်လယ်ဓါးပြဘုရင် ဖြစ်လာမယ့်လူကွ]

[ပိုင်ရှင်: လျိုကျန်း (ခိုး၀င်သူ)]

[အမျိုးအစား: လက်တွေ့အသုံးချ]

[အသုံးပြုပုံ: လက်ဖ၀ါးမှ ဆွဲငင်အားအလွန်ကောင်းသော ရာဘာကြိုးတစ်ကြိုးစီပစ်ထုတ်နိုင်။ ပစ်မှတ်မှာ ၁မိနစ်အတွင်း ထိုရာဘာကြိုး၏ချည်နှောင်မှုမှ မလွတ်မြောက်နိုင်]

[အဆင့်: ၃]

[မှတ်ချက်: မင်းကပင်လယ်ဓါးပြဘုရင်ဖြစ်မလာရင်လည်း ပင်လယ်ဓါးပြဘုရင်ရဲ့ အမှုထမ်းလောက်တော့ ဖြစ်နိုင်ပါသေးတယ်ကွာ]

[ထန်မော့ဗားရှင်းအသုံးပြုရန်အညွှန်း: တစ်နေ့တွင် တစ်ကြိမ်သာအသုံးပြုနိုင်။ ရာဘာကြိုးတစ်ချောင်းသာထုတ်လွှတ်နိုင်မည်။ ပစ်မှတ်မှာ စက္ကန့်၃၀အတွင်း ရာဘာကြိုးထံမှ မလွတ်မြောက်နိုင်။ ငါ့အမြင်တော့ ထန်မော့အခုတလော အသစ်ရထားတဲ့ စွမ်းရည်တွေက ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လေးတွေ။ သူနဲ့လိုက်သားပဲ]

ထန်မော့ နောက်ဆုံးစာကြောင်းနှစ်ကြောင်းကို ထူးဆန်းစွာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

ထို့နောက် ထန်မော့သည် မီးအမျိုးသမီး၏ စွမ်းရည်ကို ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

[စွမ်းအင်: မီးတောက်]

[ပိုင်ရှင်: ဒုန်စီ (ခိုး၀င်သူ)]

[အမျိုးအစား: ပေါက်ကွဲအမျိုးအစား]

[အသုံးပြုပုံ : ပူပြင်းလွန်းသောမီးတောက်တစ်ခုကို ဖန်တီးလိုက်ပါ။ မီးတောက်၏အပူချိန်မှာ ၁၅၃၅ဒီဂရီဆဲစီးရပ်အထိ ရောက်ရှိနိုင်]

[အဆင့်: ၄]

ထန်မော့၏မျက်လုံးများမှာ အဆင့် ၄ဟူသော စာလုံးများတွင် ခတ္တရပ်တန့်နေခဲ့မိလေသည်။

ဤသည်မှာ သူပထမဆုံးအကြိမ်မြင်ဖူးသော အဆင့် ၄စွမ်းရည်ပင်။

အမှန်တကယ်ကိုပင် ဤခိုး၀င်သူအမျိုးသမီး၏ စွမ်းရည်မှာ သန်မာလွန်းလှသည်။

[ကန့်သတ်ချက်: မီးတောက်၏အပူချိန်ကို ထိန်းညှိ၍မရပါ။ ဤစွမ်းရည်ကို တစ်ကြိမ်အသုံးပြုလိုက်တိုင်း အသုံးပြုသူကိုယ်၏ ရေဓါတ်ခမ်းခြောက်မှုမှာတိုးလာမည်။]

[မှတ်ချက်: မီးအပူချိန်ပိုမြင့်လာဖို့က သေလောက်အောင်ကြာလွန်းတယ်၊ အဲဒါဒုန်စီ မသေခင်တွေးခဲ့တဲ့အတွေးပဲ]

[ထန်မော့ဗားရှင်းအသုံးပြုရန်အညွှန်း: တစ်နေ့တွင် ၃ကြိမ်သာအသုံးပြုနိုင်၊ အသုံးပြုစဥ် အသုံးပြုသူကိုယ်၏ ရေဓါတ်ခမ်းခြောက်မှု ၂ဆတိုးလာမည်။ အရမ်းစိတ်ဓါတ်ပြင်းထန်တဲ့အမျိုးသမီးက အရမ်းမြန်တဲ့ယောကျာ်းနဲ့ ထိပ်တိုက်တွေ့ခဲ့တာပဲ]

ဤစွမ်းရည်၂မျိုးစလုံးမှာ အလွန်ပြင်းထန်ပြီး အားကောင်းလှသည်။ တိုက်ခိုက်စွမ်းစည်များများစားစားမရှိသေးသော ထန်မော့အတွက် အလွန်အကျိုးရှိသည်ပင်။ သူ၏အိတ်ထဲသို့ စွမ်းရည်စာအုပ်ကို ပြန်ထိုးထည့်လိုက်ပြီးနောက် လော့ဖုန်းချန်းကို နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်ခွာသွားရန်ပြင်လိုက်သည်။

လော့ဖုန်းချန်းမှာ အလွန်ထူးဆန်းသော ဓါတုဗေဒဖော်မျူလာတစ်ခုကို ရေးနေခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ ထန်မော့၄င်းကိုတစ်ချက်သာကြည့်ကာ အကြည့်လွှဲလိုက်လေသည်။

လော့ဖုန်းချန်းကဆိုလိုက်သည်။

"ဒီကလေးမ၂ယောက်ကအရမ်းတော်တယ် ပြီးတော့တိုက်အဖွဲ့အစည်းကိုလည်း ၀င်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ"

သူ ခတ္တမျှအံ့အားသင့်သွားခဲ့သော်လည်း ၄င်းမှာ ကျိုးကြောင်းသင့်သော ရွေးချယ်မှုပင်။

ရှောင်ဖေးဖေး၏ ကစားသမားအမျိုးအစားခွဲသော စွမ်းရည်မှာ အသုံမ၀င်ဟုထင်ရသော်လည်း တိုက်အဖွဲ့အစည်းအတွက်မူ ၄င်းမှာ ရှားပါးစွမ်းရည်ဖြစ်သည်။ တိုက်အဖွဲ့အစည်းမှာ အလားအလာရှိသော စွမ်းရည်မျိုးနှင့် တရား၀င်ကစားသမားများကိုသာ လက်ခံလေ့ရှိသည်။ တရား၀င်ကစားသမားများမှာ စွမ်းရည်ရှိရန်လိုအပ်သော်လည်း စွမ်းရည်ပိုင်ဆိုင်သော အရံကစားသမားမျိုးရှိမရှိ မည်သူမျှမသိကြချေ၊

ရှောင်ဖေးဖေးနှင့်သာဆိုလျှင်ခိုး၀င်သူတစ်ယောက်ယောက်မှာ တိုက်အဖွဲ့အစည်းထဲ ၀င်ရောက်ရန် စိုးရိမ်နေစရာမလိုတော့ချေ။

ချန်ရှန်းရှန်းအတွက်မှာမူ...

"အဲဒီကလေးမလေးက ငါ့ဆီမနေ့ညကရောက်လာတယ်လေ ငါသူ့ကိုမေးခွန်းနည်းနည်းပါးပါးမေးလိုက်တော့ သူမဖြေနိုင်ခဲ့ဘူး အဲဒါနဲ့ ငါ့လက်အောက်မှာ သင်ယူရင်း နေရစ်တော့မယ် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်"

ထန်မော့ ဤအခြေအနေကိုမျှော်လင့်ထားပြီးသားပင်။

"သူ့ကိုခင်များတပည့်အနေနဲ့လက်ခံတာလား"

"အင်း သူကအတော်လေးထက်တယ်လေ...ငါတွေ့ဖူးသမျှ သုတေသနပညာရှင်တွေထက်တောင် ထက်သေး...ဒါပေမယ့် သူသိတာနည်းသေးတယ် ဖက်တီးလေးကို ခေါင်မိုးပေါ်မှာ စောင့်နေခဲ့ခိုင်းတုန်းကလိုပေါ့...အဲနေ့ကရှန်ဟိုင်းမှာ ဘာလို့မိုးအဲလောက်ရွာလဲ သူမသိဘူးလေ တစ်ရက်မှမစောသလို တစ်ရက်မှလည်း နောက်မကျဘူး"

ဥာဏ်ထက်ခြင်းမှာ အသိပညာကြွယ်၀ခြင်းနှင့်မတူချေ။

အသိပညာကြွယ်၀သူတို့က အခြေခံဗဟုသုတအများအပြားလိုအပ်သည်။ ထန်မော့ လော့ဖုန်းချန်းကို ပထမဆုံးအချိန်စတွေ့စဥ်ကကဲ့သို့ပင် ထိုလျို့၀ှက်ဆန်းကြယ်သော အနက်ရောင်မျှော်စင်သုတေသနပညာရှင်မှာ သူမသိသော အကြောင်းအရာမျိုးစုံဖြင့် ဖြစ်စဥ်များကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာပြသွားခဲ့သည်။

၄င်းမှာ ချန်ရှန်းရှန်း ယခုလိုအပ်နေသောအရာပင်ဖြစ်သည်။

သို့သော် ထန်မော့တွင်အတွေးတချို့ရှိနေဆဲပင်။

"သူ့ကို ခင်များရဲ့ လက်ထောက်အဖြစ်ထားမယ်ထင်ခဲ့တာ"

"လက်ထောက်ဆိုတာလည်း တပည့်တစ်ယောက်ပါပဲ"

လော့ဖုန်းချန်းကဆိုလိုက်သည်။

"ငါဟိုးအရင်တုန်းက လက်ထောက်တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ဖူးတာပဲ ငါ၁၉နှစ်လောက်ကစပြီး ၁နှစ်နီးပါးလောက်ပေါ့ ပြီးတော့ ငါ့မှာကစွမ်းရည်မရှိဘူးလေ ဒီတိုင်းအရံကစားသမားပဲ"

ထန်မော့မှာ လော့ဖုန်းချန်းအားကြည့်နေခဲ့ပြီး လော့ဖုန်းချန်းမှာလည်း ထန်မော့အား ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက်တွင် လော့ဖုန်းချန်းက ရယ်လျက်

"တစ်နေ့မှာ ငါလည်း အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြောင့် သေရမယ့်အချိန်ရောက်လာမှာပဲ ငါသေပြီးရင်လည်း ငါ့တပည့်ကအသက်ရှင်နေသ၍ ငါအသက်ရှင်နေသလိုပဲပေါ့"

ထန်မော့ သူ၏ရှေ့မှလူကိုကြည့်ရင်း နှုတ်ခမ်းတို့ တွန့်ကွေးလာခဲ့သည်။

"ခင်များ သိပ်အတွေးလွန်နေပြီ"

လူနှစ်ယောက်မှာ နှစ်ခြိုက်စွာ ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

*****

ရှန်ဟိုင်း၏ အရှေ့ဘက်ခရိုင်၊ သာမာန်ဆန်လှသော ၃ထပ်အဆောက်အဦးတစ်ခု။

အနက်ရောင်ကို၀တ်ဆင်ထားသော အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် ချောမောသော အမျိုးသားတစ်ဦး အဆောက်အဦးလေးထဲသို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။ သူသည် ပထမထပ်မှအခန်းထဲတွင် တစ်စုံတစ်ခုကိုရှာဖွေနေသည့်နှယ်။

၎င်းမှာ သာမာန်အဆောက်အဦးလေးတစ်ခုသာဖြစ်ကာ ထူးခြားသည့်အရာဟူ၍ အခန်းတစ်ခုစီ၏တံခါးတိုင်းတွင် မျက်ကြည်လွှာနှင့် အသံကိုအတည်ပြုကာဖွင့်ရသော လော့စနစ်များတပ်ဆင်ထားခြင်းပင်။ ယခုအချိန်တွင် လျှပ်စစ်မီးများမရရှိတော့သော်လည်း အဆောက်အဦးလေးရှိထိုလော့များမှာမှာ ဆိုလာစွမ်းအင်ဖြင့်ကောင်းစွာအလုပ်လုပ်နေဆဲပင်။

ဖူ၀မ်သော်သည်သူ၏ညာလက်ကိုမြှောက်လျက် ၄င်းအား ချွန်ထက်သောအနက်ရောင်ထုချွန်သဏ္ဍာန်ပြောင်းလိုက်လေသည်။ ထို့နောက်တွင် ထူထဲလှသော သံတံခါးကြီးကို တိုက်ရိုက်ထိုးဖောက်လိုက်လေ၏။

သူသည်အခန်းစေ့သို့၀င်ပြီး စေ့စေ့စပ်စပ်ရှာဖွေနေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ၃ထပ်မြောက်မှ နောက်ဆုံးအခန်းသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ထိုအခန်းတံခါးတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော အမည်ကတ်မှာ ...

[ပိုလာဇီ၀သိပ္ပံစူးစမ်းလေ့လာရေးအုပ်စု: လော့ဖုန်းချန်း]

ဖူ၀မ်သော် ထိုအခန်းထဲသို့၀င်လိုက်ပြီး အချိန်အကြာကြီး ရှာဖွေကြည့်ရှုနေခဲ့သည်။ သို့သော် မည်သည့်သဲလွန်စကိုမှ မတွေ့ပါချေ၊ သို့နှင့်လှည့်ထွက်သွားရန်ပြင်လိုက်စဥ် သူ၏အကြည့်များမှာ ဘေစင်ဘေးမှ ကြွေခွက်ကလေးကို တွေ့သွားခဲ့လေသည်။ ထိုခွက်မှာ သန့်စင်စွာဆေးကြောထားပြီး အဖုံးလည်းဖုံးထားခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ဦးကအလျင်အမြန်ဆေးကြောခဲ့သလိုမျိုး ရေစက်များစင်နေခြင်းလည်းမရှိချေ။ တစ်ဖက်လူမှာ ဘေစင်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်သုတ်ပြီးမှ ထွက်သွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဖူ၀မ်သော်၄င်းကိုကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တံခါး၀တွင်ရပ်လျက် အခန်းတစ်ခုလုံးကို ခြုံလျက် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

"သူပျောက်သွားတာမဟုတ်ဘူးလား"

*****

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ထန်မော့သည် မောလ်ထဲမှ ကျောပိုးအိတ်ကိုလွယ်လျက်ထွက်လာခဲ့လေသည်။

ချန်ရှန်းရှန်းမှာ သူနှင့်အတူပါမလာခဲ့ချေ။ သို့သော် သူ့အနေနှင့် ဤကလေးမလေးမှာ သူ၏အသင်းဖော်အဖြစ် အလွန်သင့်တော်သည်ဟု တွေးမိခဲ့တာဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်ခဲ့လျှင်လည်း သူတွန့်ဆုတ်နေမည်မဟုတ်ချေ။

သို့သော် တစ်ဦးတည်းလှုပ်ရှားရသည်မှာလည်း ၀က်လိုအသင်းဖော်ရှိနေခြင်းထက် အများကြီးပို၍ သက်တောင့်သက်သာရှိလေသည်။

ထန်မော့ ကီလိုမီတာ ၁ခုစာလျှောက်လာပြီးနောက် နေမှာ အနောက်အရပ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ၀င်သွားခဲ့သည်။ တစ်ခြမ်းကွေးလကလေးက မှောင်မည်းသောကောင်းကင်ပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲနေခဲ့လေသည်။

ထန်မော့သည် လျှောက်လာရင်းနှင့်မှ ရုတ်ချည်းဆိုသလို တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားမိလေသည်။

"ဒီနေ့က ခရစ်စမတ်နေ့လား"

ယနေ့မှာ ဒီဇင်ဘာ ၂၄ရက် ခရစ်စမတ်နေ့ပင်။

သူသည်မောလ်ထဲတွင် ဆက်နေပြီး မနက်ဖြန်မှ ခရီးဆက်လျှင်လည်း ကိစ္စမရှိဟု တွေးလိုက်မိသည်။

ထိုသို့ဂရုတစိုက်တွေးတောရင်း လမ်းတစ်ခုကိုအဖြတ်တွင် အေးစက်သောလေညင်းတစ်ခုကဖြတ်တိုက်သွားလျက် ထန်မော့ခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်သွားမိသည်။ ထို့နောက် ကလေးများ၏တောက်ပပြီး ရွှင်မြူးဖွယ် သံပြိုင်သီဆိုနေသောသီချင်းသံတစ်ခုက ရှန်ဟိုင်းတခွင်ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။

"မယ်ရီခရစ်စမတ်ပါကွယ်

မယ်ရီခရစ်စမတ်ပါလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်

ပျော်ရွှင်စရာနှစ်သစ်နဲ့ လှပတဲ့ခရစ်စမတ်လေးဖြစ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးနေပါတယ်..."

ထန်မော့ကြက်သီးမွှေးညင်းများ ထသွားလျက် ခေါင်းကိုလှည့်ကာ ဟွမ်ဖူမြစ်၏တစ်ဖက်ကမ်း ကောင်းကင်ပေါ်တွင် တွဲလွဲခိုနေသော အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးကို မော့ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ထိုမြူးကြွသော မယ်ရီခရစ်စမတ်သီချင်းပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် ရင်းနှီးနေပြီးသော ကလေးတစ်ဦး၏ ကြေညာသံကထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ အံ့သြဖွယ်ခရစ်စမတ်ဂိမ်းလေးကို တရုတ်ပြည်ရဲ့ခရိုင်တွေအတွက် ဖွင့်လှစ်ပေးလိုက်ပါပြီ တရုတ်ပြည်ကစားသမားတွေအားလုံးပဲ ဂိမ်းကလေးကို ပျော်ရွှင်စွာ ပါ၀င်ဆင်နွှဲပေးကြပါနော်"

“တင်းတောင်~ အံ့သြဖွယ်ခရစ်စမတ်ဂိမ်းလေးကို..."

ထိုကြေညာသံမှာ ၃ကြိမ်၃ခါတိတိ ရှန်ဟိုင်းတခွင် ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့သည်။ ထိုကြေညာမှုပြီးနောက်တွင် အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးမှာ ခတ္တတန့်သွားခဲ့သည်။ ကလေးသံမှာဆက်၍မကြေညာတော့ပဲ တိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ ရုတ်ချည်းကျယ်လောင်စွာ ဆုတောင်းပေးလာခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ မယ်ရီခရစ်စမတ်ပါ"

🪩

Prev Next