MM Story Teller

Chapter 69

Viewers 11k

🌍Chapter 69

ထန်မော့လန့်သွားမိသည်။

ဤအဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးထဲတွင် ကျန်လူ ၆ယောက်တို့မှာ မိမိတို့ရှေ့မှ ကတ်များကို ကိုယ်စီလေ့လာနေခဲ့ကြသည်။ ထန်မော့နှင့် ထိုအနက်၀တ်အမျိုးသားတို့မှာမူ ၁၀ကီလိုမီတာခန့်အကွာအဝေးမှ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တိတ်တဆိတ်စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြလေသည်။

လူနှစ်ဦး၏အကြည့်များမှာ လေထုထဲတွင် ဆုံတွေ့သွားခဲ့ကြသည်။ သူတို့ထိုအတိုင်း တစ်ဦးကိုတစ်ဦးစိုက်ကြနေခဲ့ကြလေသည်။

ထန်မော့ မသိလိုက်ခင်တွင် သူ၏လက်ကောက်၀တ်မှ မီးခြစ်ဆံတက်တူးကို အသာပွတ်သပ်လိုက်မိသည်။

ထိုစဥ်မှာပင် မြူးကြွသောတေးသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရလေသည်။ ၎င်းမှာလည်း ခရစ်စမတ်သီချင်းတစ်ပုဒ်ပင်။

ထန်မော့လည်းချက်ချင်းဆိုသလို အကြည့်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်လျက် အသံထွက်ပေါ်လာရာဆီသို့ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ အနက်ရောင်၀တ်အမျိုးသားမှာလည်း ထန်မော့ကို ဆက်၍စိုက်ကြည့်နေခြင်းမရှိတော့ချေ။

ကစားသမား၈ဦးမှာ အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီး၏ အစွန်းတစ်ဖက်ကို အတူတကွစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

သူတို့သည် အခြားတစ်ဖက်မှ ကီးကြောင်နေသောအသံတစ်ခု၏ သီဆိုနေသံကို ကြားနေခဲ့ရသည်။

"မယ်ရီခရစ်စမတ်ပါကွယ် မယ်ရီခရစ်စမတ်ပါလို့ ဆုတောင်းပေးပါတယ်"

ထို့နောက်အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီး၏ အစွန်အဖျားတစ်ဖက်တွင် အနက်ရောင်အစက်လေးတစ်စက်က တဖြည်းဖြည်းပေါ်လာခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ကြရသည်။

ထိုအစက်လေးမှာတဖြည်းဖြည်းနီးကပ်သထက် နီးကပ်လာခဲ့သည်။ သီဆိုသံမှာလည်း အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးအနှံ့ပဲ့တင်ထပ်နေလျက် သူတို့သည်နောက်ဆုံး၌ အသံပိုင်ရှင်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

၄င်းမှာ အပြာရောင်အနားသတ်နှင့် ငှက်မွှေးနီတစ်ခုကိုပါရှိသည့် အ၀ါရောင်ဦးထုပ်ကို ဆောင်းထားသောရုပ်သေးရုပ်တစ်ခုပင်။ ၄င်းက မယ်ရီခရစ်စမတ်သီချင်းကို ကီးချော်လျက် အားပြည့်အင်ပြည့်သီဆိုနေခဲ့သည်။ သူ၏ခါးတွင် အိုဟောင်းပျက်စီးနေသော ရေဒီယိုတစ်လုံးကို ချိတ်ဆွဲထားခဲ့လေသည်။ သီချင်းသံမှာ ထိုရေဒီယိုထဲမှ ထွက်ပေါ်လာနေခြင်းပင်။

ထန်မော့ ဤရုပ်သေးရုပ်အား အလွန်ရင်းနှီးနေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသော်လည်း မည်သည့်နေရာတွင် မြင်ဖူးမှန်း စဥ်းစားမရချေ။

သို့သော် သူ၏ဘေးတွင်ရပ်နေသော အထက်တန်းကျောင်းသူလေးက ရုတ်ချည်းအံ့အားသင့်လျက်အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"ပီနိုကီယို"

ထန်မော့ ၄င်းကိုကြားလျှင် ရုပ်သေးရုပ်ထံတဖန်ပြန်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ရုပ်သေးရုပ်မှာ သီချင်းအားလိုက်ညည်းနေခြင်း ရပ်တန့်သွားလျက် ထိုကလေးမလေးထံလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူသည် ဂုဏ်ယူနေဟန်ဖြင့် ခါးတွင်လက်ထောက်လျက် ဆိုလိုက်သည်။

"ဟုတ်တာပေါ့...ငါကချစ်စရာလည်းကောင်း ချောလည်းချော အားလုံးချစ်တဲ့ ပီနိုကီယိုပဲလေ"

"ပြူး..."

ထူးခြားသော နောက်ခံအသံတစ်ခုနှင့်အတူ ထိုရုပ်သေးရုပ်၏ နှာခေါင်းမှာ ရုပ်ချည်းရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။

ပီနိုကီယို၏အမူအယာမှာ ပြောင်းလဲသွားလျက် လျှင်မြန်စွာဆိုလိုက်ရသည်။

"ဟုတ်ပါတယ် ဘယ်သူမှ ငါ့ကို မချစ်ပါဘူး"

"ပြူး..."

ပီနိုကီယို၏နှာခေါင်းမှာ မီတာ၀က်အထိ ရှည်လျားလာခဲ့ပြန်သည်။

"ငါကချစ်ဖို့ပဲကောင်းတာ လုံး၀မချောဘူး"

"ပြူး....."

ပီနိုကီယိုလေလျော့သွားသော ဘောလုံးတစ်လုံးနှယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ဆိုလိုက်ရသည်။

"ဟုတ်ပါတယ် ငါကချစ်ဖို့လည်းမကောင်းဘူး ချောလည်းမချောပါဘူး ဘယ်သူကမှလည်းငါ့ကို မကြိုက်ပါဘူး"

သူ၏နှာခေါင်းမှာ ရုတ်တရက်ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

ပီနိုကီယိုက ခါးတွင်ချိတ်ထားသော ရေဒီယိုအိုကြီးကို လက်ဖြင့်တစ်ချက်ပုတ်လိုက်လျှင် တဂျစ်ဂျစ်အသံများနှင့်အတူ ခရစ်စမတ်သီချင်းသံမှာရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူကသူ၏အမည်ကိုခေါ်ခဲ့သော အထက်တန်းကျောင်းသူထံကြည့်လိုက်လျှင် ထိုကျောင်းသူမိန်းကလေးမှာ ကြောက်လန့်စွာ ခြေတစ်လှမ်းခန့်ဆုတ်သွားခဲ့လေသည်။ ပင်နိုကီယိုမှာ အလယ်တွင်တွဲလွဲခိုနေသော ရွှေရောင်ကြယ်ထံလျှောက်သွားလိုက်ပြီး ၄င်း၏ဘေးတွင်ရပ်နေလိုက်သည်။

"မယ်ရီခရစ်စမတ် ဘာမယ်ရီခရစ်စမတ်လဲ သောက်စန်တာ ဒီခရစ်စမတ်ကဘာမှပျော်ဖို့ကောင်းမနေဘူး"

ပီနိုကီယိုမှာ ရွှေရောင်ကြယ်ကိုကန်လျက် အော်ဟစ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်သူ၏ခြေထောက်ကိုစိုက်ကြည့်လျက် မြေကြီးပေါ်ပြန်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ ၄င်းမှာ နာကျင်ခြင်းမရှိမှန်းသေချာတော့မှ သူသည်ခေါင်းကိုလှည့်လျက် ကစားသမား ၈ယောက်ကိုကြည့်လာခဲ့သည်။

ရုပ်သေးရုပ်မှာ မကျေမနပ်အသံကြီးဖြင့် ဆိုသည်။

"မင်းတို့က စန်တာဆီကအဖိတ်ခံရတဲ့ ကစားသမားတွေလား"

ထန်မော့မှာ ပီနိုကီယိုအားတည်ငြိမ်စွာကြည့်နေခဲ့ပြီး လူ၈ယောက်မှာလည်း ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။

"သောက်ကျိုးနည်း ဒီခေတ်ကလေးတွေကတော့ အကြီးတွေကို ဘယ်လိုလေးစားရမလဲမသိကြတော့ဘူးပဲဟမ် ငါမေးနေတယ်လေ မင်းတို့ကဒီနေ့ကတ်ဂိမ်းကိုကစားဖို့လာတဲ့သူတွေလားလို့"

ပီနိုကီယိုမှာ သူ၏ခါးမှာ ရေဒီယိုအားဆွဲဖြုတ်ကာ ဒေါသတကြီးပေါက်ခွဲပစ်လိုက်သည်။ ရေဒီယိုအဟောင်းလေးမှာ ကွဲကြေလျက်နေရာအနှံ့ပြန်ကြဲသွားခဲ့သည်။ ထိုထဲမှအစိတ်အပိုင်းတချို့မှာ ကျောင်းသူလေးရှေ့ပြန့်ကျဲသွားလျှင် ပီနိုကီယိုမှာဖြစ်ပျက်သွားသည်တို့ကြောင့် စိတ်ဆိုးနေဆဲဟုထင်မှတ်ကာ နောက်သို့ကြောက်လန့်တကြားဆုတ်လိုက်မိလေသည်။ သို့သော်သူမရပ်နေသောအကွက်၏ အစွန်ကိုရောက်လျှင် မမြင်ရသောနံရံတစ်ခုနှင့် ကာထားသည့်နှယ် ထပ်၍ဆုတ်မရတော့ချေ။

ပီနိုကီယိုက သူမအားမျက်လုံးများမှေးကျဥ်းလျက်ကြည့်နေပြီးမှ လှောင်ပြုံးတစ်ခုဖြင့်

"ဂိမ်းကစတောင်မစရသေးတာကို မင်းကပြေးချင်နေပြီပေါ့"

ထန်မော့လက်ဆန့်လျက် ထိုအစွန်ကိုလှမ်းလိုက်သော်လည်း ကျောင်းသူလေးကဲ့သို့ပင် မမြင်ရသော နံရံတစ်ခု၏ လှောင်ပိတ်ခြင်းကိုခံထားရမှန်း သိလိုက်ရလေသည်။ ကျန်လူများစမ်းသပ်ကြည့်ကြသော်လည်း ရလဒ်မှာအတူတူပင်။ မိမိတို့သက်ဆိုင်ရာအကွက်မှ ရွေ့လျားခွင့်မရှိကြချေ။

"ပီနိုကီယိုကလိမ်ညာတတ်တဲ့ ရုပ်သေးရုပ်လို့ပြောကြတယ် ငါကတော့မင်းတို့လူသားတွေကပဲ ပိုလိမ်ညာတတ်တာလို့ထင်တယ် ကြည့်စမ်းအခုတောင် ခိုး၀င်သူနံ့ကိုရနေပြီ ဘယ်လောက်တောင်ရွံစရာကောင်းလိုက်လဲ"

ခိုး၀င်သူဟူသောစကားလုံးကို ကြားသည်နှင့် လူတိုင်း၏အမူအယာမှာပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ထန်မော့သည်လည်း မသိစိတ်ဖြင့်ပင် သူနှင့်ထောင့်ဖြတ်တွင်ရပ်နေသော အနက်ရောင်၀တ်အမျိုးသားကို လှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ ထန်မော့ထိုလူကိုကြည့်လိုက်မိချိန်မှာပင် ထိုအမျိုးသားမှာ သူ့အားတည်ငြိမ်စွာ ပြန်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ပီနိုကီယိုက ထိုထက်ပိုထူးဆန်းသောစကားများကို ဆိုလာခဲ့သည်။

"အမလေး ဒီအနံ့ ခိုး၀င်သူတစ်ယောက်တောင်မကဘူးပဲ အီးတွင်းကြီးကျနေတာပဲ ခိုး၀င်သူအနည်းဆုံး၂ယောက်တောင်ရှိနေတာပဲ သောက်စန်တာ ငါ့ကိုဘာလို့ဒီခိုး၀င်သူတွေကို မစားခိုင်းလိုက်ရတာလဲ ဒီအံ့အားသင့်ဖွယ် ခရစ်စမတ်ဂိမ်းကရောဘာမို့လို့လဲ သေတဲ့လူမရှိပဲ ဘယ်လိုလုပ်အံ့အားသင့်ဖွယ်ကောင်းတော့မှာလဲ"

ထန်မော့အနီးတွင်ရပ်နေသော လူရွယ်လေးမှာ ထိုအဓိကသော့ချက်ကိုဖမ်းဆုပ်လျက် မေးလိုက်သည်။

"ဒီဂိမ်းမှာ သေတဲ့သူမရှိဘူးလို့ပြောလိုက်တာလား"

ပီနိုကီယို ထိုလူရွယ်လေးကို လှည့်ကြည့်လာပြီး

"ဟုတ်ပါ့ ဒါကအံ့အားသင့်ဖွယ် ခရစ်စမတ်ဂိမ်းလေးပဲလေ မင်းကဘယ်လိုသေဦးမှာလဲ သောက်ကျိုးနဲ ဘာလို့အရမ်းစပ်စုနေတာလဲ မင်းကခိုး၀င်သူလား"

လူရွယ်လေးမှာ ချက်ချင်းငြင်းဆန်လိုက်သည်။

"ငါကလူတွေကိုသတ်လို့မရဘူး"

ပီနိုကီယိုကတိုးညှင်းစွာဆိုလိုက်သည်။ ထို့နောက်တစ်ခုခုကိုမှတ်မိသွားဟန်ဖြင့် ပြုံးလိုက်သည်။

"အာ..စန်တာငါ့ကိုပြောထားတာကိုမေ့တော့မလို့"

ပီနိုကီယိုက ကွဲကြေနေသောရေဒီယိုကိုကောက်လျက် ခပ်ပြင်းပြင်းထုလိုက်သည်။

ဂျစ်...

အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲကြေနေသော ရေဒီယိုမှာ မှော်ဆန်စွာ အသံထပ်မံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ပီနိုကီယို ရေဒီယိုအား ညာလက်ဖြင့်ကိုင်လျက် ဘယ်လက်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။ ထို့နောက်လူ၈ဦး၏အလယ်တွင် ၁ပတ်လည်လျက် ကျယ်လောင်စွာ ကြေညာလာခဲ့လေသည်။

"ချစ်ရတဲ့ လူသားသူငယ်ချင်းလေးတို့ ပီနိုကီယိုရဲ့ ရိုးသားမှုကတ်ဂိမ်းကနေကြိုဆိုပါတယ် ငါကလူသားလေးတွေရဲ့ အကောင်းဆုံးသူငယ်ချင်း ပီနိုကီယိုပါ"

"ပြူး..."

ပီနိုကီယိုမှာလွန်စွာစိတ်တိုသွားလျက် သူ၏စကားလုံးများကို အမြန်ပြင်လိုက်ရသည်။

"ဟုတ်ပါပြီ ငါကလူသားတွေရဲ့အကောင်းဆုံးသူငယ်ချင်းမဟုတ်ဘူး ဒီတိုင်း ပီနိုကီယိုပဲ"

နှာခေါင်းမှာပြန်တို၀င်သွားပြီး ပီနိုကီယို၏အနီးမှ ရွှေရောင်ကြယ်ပွင့်လေးမှာ သူ၏စကားကိုထောက်ခံသည့်ဟန် ပို၍တလက်လက်တောက်ပလာခဲ့သည်။

ပီနိုကီယိုက ထိုကြယ်ကို ကျောခိုင်းလျက် ထန်မော့တို့၄ဦးဘက်သို့လှည့်လာခဲ့သည်။ သူ၏အ၀ါရောင်ဦးထုပ်ကိုချွတ်လိုက် လက်တစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်ကာ အရိုအသေပေးသည့်ဟန်ပြုလုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ကျောဖက်မှ လူ၄ယောက်အားလှည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ထို့နောက် နောက်တစ်ကြိမ်အရိုအသေပြုဟန်လုပ်လိုက်ပြန်သည်။

ထန်မော့မှာ ဂိမ်း၏အမည်ကိုပြန်တွေးရင်း သူ၏အကြည့်များမှာ ပီနိုကီယို၏ကိုယ်ပေါ်တွင်မြဲမြံနေခဲ့လေသည်၎

'ပီနိုကီယိုရဲ့ ရိုးသားမှုကတ်ဂိမ်း'

ပီနိုကီယိုလည်း အခမ်းအနားပြီးမြောက်သည်နှင့် ရေဒီယိုအပျက်ကို ပစ်ထုတ်လိုက်တော့သည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ကိုပိုက်လျက် ထန်မော့ရှိရာ မျက်တောင်တခတ်အတွင်းမှာပင် ပြေးလာခဲ့သည်။ ထန်မော့ရင်ထဲမှ တင်းကြပ်သွားမှုနှင့်အတူ မီးခြစ်ဆံကြးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။ ပီနိုကီယိုက မျက်တောင်ခတ်လျက် မေးလာခဲ့သည်။

"ဒီကညီလေး လိမ်ရတာကြိုက်လား"

လူတိုင်း၏အကြည့်များမှာ ထန်မော့ထံစွဲကပ်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့လည်း မေးခွန်း၏အဓိပ္ပါယ်ကိုအမြန်စဥ်းစားလိုက်မိသည်၊ ယခုလေးတင်ပင် ပီနိုကီယို အလိမ်အညာတစ်ခုကိုဆိုလိုက်တိုင်း ၄င်း၏ နှာခေါင်းမှာရှည်ထွက်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက်သူ၏ခေါင်းထဲတွင် အဖြေပေါင်းများစွာက်ိုစဥ်းစားနေခဲ့လေသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ထန်မော့အမူအယာမဲ့စွာပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"မကြိုက်ဘူး ဒါပေမယ့် လူတွေကအမြဲလိမ်တတ်တာပဲ"

ပီနိုကီယိုက သူ့အားတစ်ချက်ကြည့်လျက် လေပွေတစ်ခုနှယ် သူ၏ဘေးမှလူရွယ်လေးထံပြေးသွားခဲ့ပြန်သည်။

"ကလေး မင်းကရော ခရစ်စမတ်ကိုကြိုက်လား"

လူရွယ်လေးမှာ ရုတ်တရက်မေးခွန်းကြောင့် တံတွေးကို အသာမြိုချလိုက်ကာ

"မ...မဆိုးပါဘူး"

ပီနိုကီယိုမှာ နောက်လူတစ်ဦးထံပြေးသွားခဲ့ပြန်သည်။

"မင်းရော ပီနိုကီယိုကိုကြိုက်လား"

"စန်တာကလော့ဆီက လက်ဆောင်ရဖူးလား"

……

လူ၇ယောက်အားမေးခွန်းထုတ်ပြီးနောက် အနက်ရောင်၀တ်လူထံပြေးသွားခဲ့ပြန်သည်။

ပီနိုကီယို ကြင်နာစွာပြုံးလိုက်ပြီး

"ကလေး မင်းကရော ဘုရင်ရဲ့ရွှေဒင်္ဂါးဆိုတာကို ကြားဖူးလား"

ထန်မော့၏မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားလျက် သူချက်ချင်းပင် ပီနိုကီယိုအားလှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

အနက်ရောင်၀တ်လူမှာ ပီနိုကီယိုအား စိုက်ကြည့်လျက် အနိမ့်အမြင့်မရှိသောလေသံဖြင့်ဖြေလာခဲ့သည်။

"မကြားဖူးဘူး"

ပီနိုကီယို လက်ခုပ်တီးလျက် အနက်ရောင်၀တ်လူရှေ့ စက္ကန့်တချို့စာကခုန်လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူသည် ၀ှစ်ခနဲ ရွှေရောင်ကြယ်ပွင့်အနားပြန်ရောက်သွားလျက် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"မင်းကမလိမ်ဘူးပဲ ရိုးသားတဲ့ကလေး ရိုးသားတဲ့ကလေးလေးတွေကပဲပင်နိုကီယိုရဲ့ ရိုးသားမှုကတ်ဂိမ်းထဲမှာ ပါလို့ရမယ်...ခရစ်စမတ်လည်းရောက်ပြီ...မနေ့ညက စန်တာကငါ့ကိုခေါ်တွေ့ပြီး ကမ္ဘာပေါ်ကရိုးသားပြီးလိမ္မာတဲ့ကလေးတွေကို စပရိုက်တစ်ခုလုပ်ပေးဖို့ပြောလာတယ်လေ။"

ပီနိုကီယိုမှာ သူ၏ဘေးမှ ရွှေရောင်ကြယ်ပွင့်ကိုကြည့်လိုက်ကာ လက်ကိုပိုက်လျက် သူ၏ကိုယ်နောက်ခံသီချင်းသံကို ပြုလုပ်လိုက်သည်။

"ဒန် ဒန် ဒန်...ဒါပေါ့ ဒီဟာကစန်တာကလော့ရဲ့ ရွှေကြယ်လေးလေ"

ထန်မော့၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသမီးကြီးမှာ သတိလက်လွတ်ရေရွတ်လာခဲ့သည်။

"စန်တာကလော့ရဲ့ ရွှေကြယ်"

"ဒါပေါ့"

စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ပီနိုကီယိုမှာ ထိုအမျိုးသမီးကြီးရှေ့၀ှစ်ခနဲရောက်ရှိသွားပြီး သူမမှာထိတ်လန့်မှုကြောင့် လဲကျမတက်ပင်။

ပီနိုကီယိုမှာ သစ်သားလက်ချောင်းဖြင့် သူမကိုဆွဲထူလိုက်ပြီး

"ငါ့ကြောင့်လန့်သွားတာလား ရိုးသားတဲ့သူငယ်ချင်းလေး"

သို့သော်သူ၏မျက်နှာပေါ်မှ နတ်ဆိုးဆန်ဆန်အပြုံးကိုမူမဖုံးကွယ်ထားခဲ့ချေ။ သူကလက်ခုပ်တီးလျက် ရွှေကြယ်ဆီပြန်လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"လိမ္မာတဲ့ကလေးတိုင်းက လက်ဆောင်ရသင့်တယ်လို့ စန်တာကလော့က ပြောတယ် ငါကတော့သိပ်လက်မခံချင်ဘူး"

သစ်သားရုပ်သေးရုပ်မှာ ခါးတွင်လက်ထောက်လိုက်သည်။

"ငါစန်တာကိုမေးခဲ့တာပေါ့ လိမ္မာတဲ့ကလေးနဲ့ မလိမ္မာတဲ့ကလေးနဲ့ဘယ်လိုခွဲမလဲလို့ လိမ္မာတဲ့ကလေးဆိုတာဘာလဲ"

ပီနိုကီယိုမှာ ကျောင်းသူလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။

ကျောင်းသူလေးမှာ ဖြူဖျော့သွားလျက် ခတ္တမျှတွေးလိုက်ပြီးမှ ထစ်ထစ်အအဖြင့်ဆိုလိုက်သည်။

"ညင်သာပြီး ကြင်နာတတ်ပြီးတော့ ကူညီတတ်တဲ့ လူကောင်းလား"

ပီနိုကီယိုက ကျေနပ်သေးပုံမပေါ်ချေ။

"ဘာရှိသေးလဲ"

ကျောင်းသူလေးမှာ သူမ၏ခေါင်းအားအငွေ့ထွက်မတက်အလုပ်ပေးလျက် စကားလုံးတချို့ကိုရေရွတ်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ပီနိုကီယို၏အမူအယာမှာမူ ပိုပိုပြီးဆိုရွားလာခဲ့လေသည်။ ကျောင်းသူလေးမှာ ကြောက်လွန်း၍ မျက်ရည်များပင်ကျလာခဲ့သည်။ ထန်မော့သူမကိုကြည့်လိုက်ပြောလိုက်သည်။

"ရိုးသားတဲ့လူက လိမ္မာတဲ့ကလေးပဲ"

လူတိုင်းမှာ သူ့အားကြည့်လိုက်ကြသည်။

ပီနိုကီယို သူ့အားလက်မထောင်ပြလာသည်။

"မှန်လိုက်တာ ရိုးသားတဲ့ကလေးက လိမ္မာတဲ့ကလေးပဲ"

ကျောင်းသူလေးမှာ ထန်မော့ကိုကျေးဇူးတင်လိုက်ပြီး ကျန်လူများမှာ ပီနိုကီယိုအား ပြန်ကြည့်လိုက်ကြသည်။ အနက်ရောင်၀တ်အမျိုးသားကသာလျှင် ထန်မော့အား စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာစိုက်ကြည့် နေခဲ့လေသည်။ ထန်မော့ဤတစ်ကြိမ်တွင် ထိုလူကိုပြန်မကြည့်ခဲ့ချေ။ သူ၏မျက်လုံးများမှာ အားလုံးကဲ့သို့ ပင်နိုကီယိုကိုကြည့်နေခဲ့သော်လည်း လက်ကမူ မီးခြစ်ဆံတက်တူးအားဖိထားခဲ့လေသည်။

ရွှေကြယ်မှာ လေထဲတွင်တွဲလွဲခိုနေပြီး ပင်နိုကီယိုမှာ တစ်ချက်ခုန်လိုက်ပြီး ရွှေကြယ်ကြီးကိုဆွဲယူကာ သူ၏ရင်ထဲတွင်ပိုက်ထားခဲ့သည်။

"ငါစန်တာကိုပြောခဲ့တာက ရိုးသားတဲ့ကလေးတွေကပဲ ဒီရွှေကြယ်ဆိုတဲ့ ဘုရင်ရဲ့ရွှေဒင်္ဂါးကိုရနိုင်မယ်လို့ပေါ့"

ထန်မော့၏မျက်လုံးတို့ ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။ သူ၏ရင်ခုန်နှုန်းမှာမြန်လာပြီး ထိုတောက်ပသောကြယ်အား စိုက်ကြည့်နေခဲ့မိလေသည်။

🪩

Prev Next