MM Story Teller

Chapter 95

Viewers 11k

🌍Chapter 95

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ သံချိန်းကြိုးကြီးကို ပခုံးပေါ်ထမ်းလျက် သီချင်းလေးတညည်းညည်းနှင့် ရုံးခန်းဆီလျှောက်လာခဲ့လေသည်။ အလင်းကျောက်တုံးကြောင့် ခပ်မှိန်မှိန်လင်းနေသော ရုံးခန်းကိုရောက်လျှင် ကစားသမားအသစ်က ကွန်ပျူတာရှေ့တွင် ထိုင်လျက် သူ့အား တည်ငြိမ်စွာ ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

၃ရက်ကြာဂိမ်းထဲတွင် ရှိနေခဲ့သော ကစားသမားကတော့...

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ သံချိန်းကြိုးကြီးကို ဒေါသတကြီး လွှဲရိုက်လိုက်သည်။

"ငါ့ရဲ့ ဖိနပ်တိုက်ဆေးဘယ်မှာလဲ...ငါမင်းတို့ကောင်တွေကို ဘယ်နှခါတောင်အခွင့်အရေးပေးနေရဦးမှာလဲ...ငါ့ကို ဖိနပ်တိုက်ဆေးအတုတွေပဲ ပေးနေတယ်... ငါသံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက ဘယ်သူ့ဆီမှာမှ လှည့်စားမခံဘူးကွ...မင်းဖိနပ်တိုက်ဆေးအစစ်ကိုပေးရင်ပေး မဟုတ်ရင်လည်း ၀ံပုလွေဖိနပ်တိုက်ဆေး ၄စက်မပေးလို့ကတော့ "

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ၀ါကျင်ကျင်သွားတို့ကို ထုတ်ဖော်လျက် ကြောက်စရာအပြုံးကြီးကို ဖော်ပြလာခဲ့သည်။

"မင်းတို့သွေးတွေနဲ့ ဖိနပ်တိုက်ပစ်မယ်"

ဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ အသံမှာ မိုးခြိမ်းသံသဖွယ် အခန်း၏လေထုပင် လှုပ်ခါသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့သည် ဖိနပ်တိုက်ဆေးကို ထုတ်ယူလျက် စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ သူကဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကို တည်ငြိမ်စွာ ကြည့်သည်။

"ကျွန်တော့်မှာ ဒါပဲရှိတယ်"

ရှင်းဖုန်း လည်ကိုဆန့်လျက်ကြည့်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ သူသည်စားပွဲပေါ်တွင် ဖိနပ်တိုက်ဆေး၁စက်ကိုသာမြင်လျှင် ထန်မော့အား မယုံကြည်စွာကြည့်လျက် အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"မင်း မင်း ၀ံပုလွေ၃ကောင်သတ်ခဲ့တာလေ... အရင်တစ်ခေါက်ကကျန်တဲ့ ဖိနပ်တိုက်ဆေးတစ်စက်ရော ငါပေးထားတဲ့ ၂စက်ရောရှိသေးတယ်လေ... ဘာလို့ ၁စက်ပဲရှိရမှာလဲ"

ထန်မော့သူ့အားလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါ့မှာ တစ်စက်ပဲရှိတယ်လို့ပြောပြီးပြီ ဒါအကုန်ပဲ"

ရှင်းဖုန်းမှာ သူ့ထံသို့ ဒေါသတကြီးလျှောက်လာခဲ့သည်။

"မင်းအရင်တစ်ခေါက်ကလည်း သူ့ကို၂စက်ပဲပေးပြီးတော့ ငါ့သွေးကိုထုတ်ခွင့်ပေးလိုက်တာပဲ... အခုလည်းလာပြန်ပြီ... ၃ကြိမ်လောက်ဒီလိုလုပ်နေမယ်ဆို သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက ဟိုဘက်ကကစားသမားဆီက သွေးကိုသွားထုတ်တော့မှာကွ... အဲဒါမင်းသူငယ်ချင်းမဟုတ်ဘူးလား... သူသေသွားတာကို ဒီတိုင်းကြည့်နေတော့မှာလား"

ထန်မော့မေးလိုက်သည်။

"မင်းက သူ့လုံခြုံရေးထက် မင်းကိုယ်မင်းအတွက် စိတ်ပူမနေသင့်ဘူးလား"

ရှင်းဖုန်းတန့်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ကပြုံးလိုက်သည်။

"ခင်များက အခုဏက သွေး 400CCထုတ်ထားတာနော်... နောက်ထပ် 1200CCလောက်ထပ်ထုတ်ရရင် သေသွားမလားမသိဘူး"

ရှင်းဖုန်း၏ အမူအယာမှာ ပြောင်းလဲသွားလျက် တုန်ယင်စွာဆိုလာခဲ့သည်။

"ငါ့မှာ ဖိနပ်တိုက်ဆေးတွေ ကျန်သေးတယ် ထင်လို့လား... ငါမင်းကို အကုန်ပေးလိုက်ပြီးပြီ...တကယ်ထပ်မရှိတော့ဘူး...မင်းငါ့ကို သေစေချင်ရင်တော့ ငါဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး... မင်းက မင်းရဲ့အဖော်ကိုတောင် ဂရုမစိုက်တာပဲ... မင်းကတရား၀င်ကစားသမားမဖြစ်နိုင်ဘူး ခိုး၀င်သူပဲ"

ထန်မော့သူ့အားဂရုစိုက်မနေပဲ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"သူ့သွေးကို ထုတ်လိုက်"

ရှင်းဖုန်း အော်ဟစ်လိုက်သည်။

"မင်း..."

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ထန်မော့နှင့် ရှင်းဖုန်း၏ အပြန်အလှန်ပြောနေသည်တို့ကို ကြည့်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူကဤကဲ့သို့ လူသားများအချင်းချင်း သစ္စာဖောက်ကြသည်ကို ကြည့်ရခြင်းအား အနှစ်သက်ဆုံးပင်။ သူသည်ဤကဲ့သို့မြင်ကွင်းမျိုး ၃ကြိမ်မြင်ဖူးလေသည်။ သို့တိုင်အောင် အကြိမ်တိုင်းအလွန်အရသာရှိနေဆဲပင်။ ဤထူးခြားသောအရသာကြောင့် မြေအောက်ကမ္ဘာမှ ဤနေရာသို့ထွက်လာရသည်မှာ အလွန်တန်လေသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ပြုံးလိုက်ကာ သံချွန်ကိုကောက်ယူလျက် ရှင်းဖုန်းဆီသွားရန် မစောင့်နိုင်တော့ချေ။ သူကသံချွန်အား ထိုးစိုက်ပစ်ခါနီးတွင် ထန်မော့၏ အသံကိုရုတ်ချည်းကြားလိုက်ရသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ကြားဖြတ်ခံရသဖြင့် မကျေမနပ်ဖြင့် မာန်မဲလာခဲ့သည်။

"ဘာလဲ မင်းကဖိနပ်တိုက်ဆေးရှာတွေ့သွားလို့လား"

ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

"ဖိနပ်တိုက်ဆေးက တကယ်ပဲ ဒီမှာရှိလို့လား"

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက သူ၏မေးခွန်းကို နားမလည်ချေ။

"ငါမင်းကိုရှာခိုင်းတယ်ဆိုမှာတော့ ကျိန်းသေဒီမှာ ရှိလို့ပေါ့...ငါလိုချစ်စရာကောင်းပြီး ရိုးသားတဲ့ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက ဘယ်တော့မှ မလိမ်တတ်ဘူးကွ... မရှိတဲ့ဖိနပ်တိုက်ဆေးကို မင်းတို့ကို ဘာလို့ရှာခိုင်းရမှာလဲ"

ထန်မော့ရုတ်ချည်းမေးလိုက်သည်။

"ဒီအခန်းထဲမှာ လူဘယ်နှယောက် သေသွားတာလဲ"

ထောင့်တွင် ကြောက်ရွံ့စွာ ကုပ်နေသာ ရှင်းဖုန်းမှာ ထိုစကားကိုကြားလျှင် တောင့်တင်းသွားခဲ့သည်။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာလည်း တန့်သွားပြီး ထန်မော့အား အဓိပ္ပါယ်ပါပါတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ကာ ဆိုးရွားသောအပြုံးကြီးဖြင့်ဆိုလာသည်။

"၃ယောက်ပေါ့ မင်းက ဒီကိုရောက်လာတဲ့ ၅ယောက်မြောက်လေ"

ထိုစဥ်မှာပင် ချွန်ထက်သော ဓါးတစ်လက်မှာ ထန်မော့၏လည်တိုင်ကို ဦးတည်လာခဲ့သည်။ ဤလူမှာ ခြေထောက်ဒဏ်ရာရှိနေရက်နှင့်တောင် အလွန်လျှင်မြန်လှသည်။ ထိုဓါးမှာ ထန်မော့ဆီအညှာအတာမဲ့စွာ တိုး၀င်လာခဲ့လေသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ဤမြင်ကွင်းကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးခြင်းမဟုတ်သည့်အလား ရယ်မောလိုက်လေသည်။ သို့တိုင်အောင် စောင့်မျှော်နေသော အသားကို ထိုးစိုက်မိသံမျိုးထွက်မလာခဲ့ချေ။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ အံ့အားသင့်သွားလျက် ရှင်းဖုန်းမှာလည်း သူ့ရှေ့မှ လူရွယ်အား မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။

အလင်းရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်တွင် ထန်မော့မှာ ထိုဓါးကို လက်ဖြင့်အသာဖမ်းထားလိုက်သည်။ ထိုဓါး၏ထိပ်ဖျားမှာ သူ၏၀မ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းမှ ၁စင်တီမီတာခန့်သာ ဝေးတော့သည်။ သို့သော် ရှင်းဖုန်းမည်မျှပင် ရုန်းကန်စေကာမူ ထိုလက်ချောင်းများကြားမှ ဓါးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်နိုင်ခဲ့ချေ။

ရှင်းဖုန်းအော်ဟစ်လိုကိသည်။

"မင်းဒဏ်ရာရထားတာပါ... မင်းထတောင်မထနိုင်တော့လို့ ထိုင်နေတာလေ"

ထန်မော့က ပေါ့ပါးစွာတုန့်ပြန်လာသည်။

"မလိမ်ပါဘူး... ဒဏ်ရာကတော့တကယ်ပြင်းပါတယ်...ဒါပေမယ့် ခင်များကိုတော့ အေးဆေးရှင်းပစ်လို့ရသေးတယ်"

ရှုပ်ထွေးသော အမူအယာမျိုးစုံက ရှင်းဖုန်း၏ မျက်နှာပေါ် ဖြတ်ပြေးသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူ၏မျက်လုံးတွင် အလင်းတစ်ခုဖြတ်ခနဲလက်သွားလျက် ထန်မော့ကို ဆိုးရွားစွာပြုံးလျက် ကြည့်လိုက်သည်။ ထန်မော့တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကို ခံစားလိုက်မိသည်။ သူ၏နားထဲတွင် လေတိုးသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရပြီး အမှောင်ထဲတွင် ထန်မော့မှာ ရှင်းလင်းစွာ မမြင်နိုင်ချေ။ သူသည် သူ၏ အလွန်စူးရှသော အကြားအာရုံကိုအသုံးပြုလျက် အသံလာရာဘက်ကို အသာပင်ခေါင်းကို စောင်းလျက် ရှောင်လိုက်သည်။

အပ်သေးသေးတစ်ချောင်းမှာ ထန်မော့၏ မျက်လုံးရှေ့မှ ဖြတ်ပြေးသွားလျက် စားပွဲနောက်မှ ဗီရိုပေါ်တွင် စိုက်သွားခဲ့သည်။

၄င်းမှာ ပထမတစ်ခုမျှသာ။

ထန်မော့ထိုအပ်ကို ရှောင်လိုက်သည်အားမြင်လျှင် ရှင်းဖုန်းမှာ အံ့အားသင့်ဟန် ပြလာခဲ့သည်။ သို့သော် သူကစိတ်မပူခဲ့ချေ။ သူသည်ဘေးသို့ရှောင်လိုက်ပြီး အပ်၃ချောင်းမှာ တဖန်ပြေး၀င်လာပြန်သည်။ ထိုအပ်၃ချောင်းမှာ ကွန်ပျူတာစားပွဲအောက်မှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထန်မော့မှာ စားပွဲရှေ့မှ ခုံတွင် ထိုင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ ၄င်းကို မြင်သည်နှင့် စားပွဲကိုကန်လျက် ထိုအပ်များကို ရှောင်လိုက်သည်။

တဖန် အပ်လေးချောင်းမှာ စားပွဲနောက်မှ ဗီရိုထံမှ ထွက်လာပြန်သည်။

ထန်မော့လှုပ်ရှားနိုင်သော ဧရိယာမှာ အကန့်အသတ်ရှိကာ ပထမအပ်၃ချောင်းကို ရှောင်ပြီးနောက် ဤအပ်တို့ကို မရှောင်နိုင်တော့ချေ။ ထိုချွန်ထက်သောအပ်များမှာ အမည်းရောင်သန်းနေပြီး ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသည်။ သူသည်လျှင်မြန်စွာ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ပျူတာကို ဆွဲယူလိုက်ကာ ထိုမှ အလင်းရောင်ဖြင့် အပ်များ၏လာရာကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူကထိုအပ်များကို ရိုက်ချပစ်လိုက်ကာ ဦးတည်ရာပြောင်းသွားစေသည်။

"အား..."

အော်သံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည်။

ထန်မော့အံ့အားသင့်စွာ လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ထိုဖြစ်ရပ်ကိုကြည့်ရင်း ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလိုက်လေသည်။

"ဟား ဟား ဟား မင်းပထမကစားသမား၃ယောက်ကို ဒီနည်းနဲ့ သတ်ခဲ့တာပဲ... အခုတော့မင်းနည်းနဲ့မင်း ပြန်ခံရပြီပဲ...ဟား ဟား ရယ်ရတယ်ဟေ့... ကိုယ့်ထောင်ချောက်မှာ ကိုယ်ပြန်မိရတယ်လို့... ငါဖြင့် မြေအောက်ကမ္ဘာမှာ ဒီလိုဟာသမျိုးတွေ့ရမယ်မထင်ဘူး"

ထန်မော့လမ်းကြောင်းပြောင်းလိုက်သော အပ်မှာ ရှင်းဖုန်း၏ လက်မောင်းကို ထိုးစိုက်သွားခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ သေးငယ်သော ဒဏ်ရာသာဖြစ်ပြီး မဆိုးရွားချေ။ သို့သော် ထိုအပ်စိုက်သွားသည်နှင့် ရှင်းဖုန်း၏လက်မှာ တမဟုတ်ချင်း မည်းသွားခဲ့သည်။ သူသည်လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်နာကျင်စွာ လဲကျသွားခဲ့လေသည်။

ထန်မော့အမြန်သွားကြည့်လိုက်သည်။

ဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ သူက ရှင်းဖုန်းကို ကယ်လိုသည်ဟု ထင်သွားခဲ့သည်။ ရှင်းဖုန်းမှာလည်း ထန်မော့လျှောက်လာသည်ကိုမြင်လျှင် သူ့အားကူညီမည်ဟု ထင်နေခဲ့လေသည်။ သို့သော် ထန်မော့မှာတော့ ဒဏ်ရာမရထားသော လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူကာ ဓါးကိုထုတ်ယူလျက် လက်ကောက်၀တ်မှဖြတ်ချလိုက်သည်။

ရှင်းဖုန်း၏ လက်ကောက်၀တ်ထံမှ အနီရောင်တောက်တောက်သွေးများ စီးကျလာခဲ့လေသည်။

ရှင်းဖုန်း၏ မျက်နှာမှာ မှောင်မည်းလျက်။ သူသည်ထန်မော့၏ အေးစက်ပြီး ခံစားချက်မဲ့သော မျက်နှာကို ကြည့်လျက် ခက်ခဲစွာဆိုလာသည်။

"မင်း မင်း မဟုတ်..."

ထန်မော့မှာ သွေး 400CCကိုယူလျက် သူ့အားကြည့်လိုက်ကာ

"အပ်က အဆိပ်ရှိတာလား"

ရှင်းဖုန်းမှာ သူ့၏ဆိုလိုရင်းကိုနားမလည်သော်လည်း ခက်ခဲစွာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ငါ့မှာဖြေဆေးမရှိဘူး"

ရှင်းဖုန်းမှာ သူ့အား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

"ဒီတော့ မင်းကိုမကယ်နိုင်ဘူးရယ်"

အနက်ရောင်အဆိပ်မှာ ရှင်းဖုန်း၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့လျက် သူ၏ကျန်သော လက်တစ်ဖက်ကိုပါရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ ထိုလက်တစ်ချောင်းလုံးမမည်းသွားခင် လွှတ်ချလိုက်သည်။ သူ့တွင် သွေးများအပြည့်ဖြည့်ထားသော အိတ်တစ်အိတ်ရှိသည်။ ၄င်းမှာ ရှင်းဖုန်း၏သွေးများပင်။

ရှင်းဖုန်းမှာ တစ်ကိုယ်လုံးမည်းနက်သွားပြီး မျက်လုံးများမှာ ထန်မော့ကို ပြူးကြည့်နေခဲ့လေသည်။ သို့သော် သူသည်ကား သေဆုံးသွားချေပြီ။

အပ်၀င်သွားသည်မှ အချိန်တစ်ကိုယ်လုံးကိုပျံ့နှံ့ရန် စက္ကန့်၃၀မျှသာ ကြာခဲ့သည်။ ရှင်းဖုန်းအသက်ရှူရပ်တန့်သွားသည်နှင့် သူ၏အရေပြားပေါ်တွင် အက်ကွဲရာများပေါ်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ ထိုထူးခြားသောမြင်ကွင်းကို ကြည့်နေစဥ် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာမူ စိတ်၀င်စားစွာ ရယ်မောနေခဲ့လေသည်။ သူသည်လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ရှင်းဖုန်း၏ မျက်နှာကို တက်နင်းလိုက်သည်။

ရှင်းဖုန်းမှာ အဖုတ်လွန်သော မြေအိုးနှယ် ဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက သူ့ကိုတက်နင်းလိုက်သည်နှင့် ကွဲကြေသွားခဲ့လေသည်။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ စိတ်၀င်စားစရာတွေ့သွားသော ကလေးတစ်ဦးနှယ် အမှုန့်ဖြစ်သွားသည်အထိ ထိုအလောင်းကို နင်းခြေနေခဲ့လေသည်။

ထန်မော့မှာ ထိုအမည်းရောင်အမှုန်များကို ကြည့်နေရင်း ရှုပ်ထွေးစွာ ရေရွတ်လိုက်သည်။

"အဲဒါကစွမ်းရည်လား"

ထန်မော့ ထိုမျှပြင်းထန်သောအဆိပ်မျိုးကို မကြားဖူးခဲ့ချေ။

ကမ္ဘာကြီး အွန်လိုင်းပေါ်တက်သွားပြီးနောက် ကစားသမားများ၏ ခုခံနိုင်စွမ်းမှာ တစ်ဆင့်တက်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် ရှင်းဖုန်းမှာ အမှုန့်အဖြစ်ပြောင်းလဲမသွားခင် စကားတစ်ခွန်းမျှမဆိုနိုင်ခဲ့ချေ။

'သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးရဲ့ ဖိနပ်တိုက်ဆေးကိုရှာပါ' ဟူသည့် မစ်ရှင်ကျလာကတည်းက ထန်မော့မှာ မည်သည့်အကူပစ္စည်းနှင့် စွမ်းရည်တို့ကိုမျှ သုံး၍မရတော့ချေ။ ရှင်းဖုန်းအတွက်လည်း ထိုသို့ဖြစ်မည်သာ။ သို့တိုင်အောင် ရှင်းဖုန်းက ဤအဆိပ်အပ်များကို သူ၏စွမ်းရည်ဖြင့် ထုတ်ဖော်လာခဲ့သည်။ ဂိမ်းစတင်ခင်က သူ၏စွမ်းရည်ကို အသုံးမပြုနိုင်သော်လည်း ကစားသမားအသစ်ရောက်မလာခင်တွင် အသုံးပြုနိုင်ခဲ့လိမ့်မည်။ ထိုအဆိပ်များမှာ ပျောက်ကွယ်မသွားပဲ ဆက်၍ အသုံးပြုနိုင်ဦးမှာဖြစ်သည်။

ဤအဆိပ်အပ်များမှာ ရှင်းဖုန်း၏စွမ်းရည်ဖြစ်လောက်သည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက ဆိုလိုက်သည်။

"စွမ်းရည်ဟုတ်လား ဒါကဘယ်လိုလုပ်စွမ်းရည်ဖြစ်မှာလဲ... ဒါကအနက်ရောင်မျှော်စင်ဒုတိယထပ်ရဲ့ ကင်းခြေများအမြှီးကရတဲ့ အနက်ရောင် အဆိပ်ပဲ... သူဒီအဆိပ်ကိုဘယ်ကဘယ်လိုရလာလဲတော့မသိဘူး...ဒါပေမယ့် အဲဒါတွေကိုနင်းခြေပစ်ရတာအရမ်း မိုက်တယ် သဲပေါ်နင်းနေရသလိုပဲ"

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ မျက်နှာပေါ်တွင် 'မင်းစိတ်၀င်စားရင် နင်းကြည့်လို့ရတယ်နော်' ဟူသော အမူအယာကို ချိတ်ဆွဲထားကာ ထန်မော့မှာ မူတိတ်ဆိတ်နေခဲ့လေသည်။

သူသည်လူတစ်ယောက်၏အလောင်းပေါ် အပျော်တက်နင်းလိမ့်မည်မဟုတ်။ ထို့ပြင် ရှင်းဖုန်းက အမှုန့်အဖြစ်ပြောင်းသွားပြီဖြစ်ကာထန်မော့ နင်းချင်လျှင်တောင် နင်းမရတော့ချေ။

တစ်ချိန်ထဲမှာပင် စက်ရုံထဲတွင် သေဆုံးသွားသော ကစားသမားများ၏ အလောင်းများ အဘယ်ကြောင့် မကျန်ရှိသည်ကို ထန်မော့နားလည်သွားခဲ့လေသည်။

အလောင်းရှိသ၍ အသစ်ရောက်လာသောကစားသမားများမှာ ထိုသူများမည်သို့သေသွားသည်ကို သတိပြုမိမည်သာ။

သူတို့မှာ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးအစား မိမိအသင်းဖော်ထံမှ အသတ်ခံလိုက်ရလေသည်။ ထိုအလောင်းများကိုသာတွေ့ခဲ့နိုင်လျှင် ကစားသမားအသစ်များမှာ ရှင်းဖုန်းကို ယုံကြည်ခဲ့ကြမည်မဟုတ်ချေ။ ထန်မော့က ရှင်းဖုန်းကို ဘယ်တုန်းကမှ မယုံခဲ့ပဲ သတိအပြည့်ထားခဲ့သည်။ သို့တိုင်အောင် ထိုသူ အခန်းထဲတွင် ထောင်ချောက်ဆင်ထားမည်ဟုတော့ ထင်မထားခဲ့ချေ။ ရှေ့မှ ကစားသမားများမှာ ဤနည်းနှင့် သေသွားရရှာသည်။

အခန်းထဲတွင် အလင်းရောင်မရှိပဲ အလင်းကျောက်တုံးတစ်တုံးသာလျှင် ရှိလေသည်။ ရှင်းဖုန်း၏ ထောင်ချောက်များကို သတိပြုမိရန် ခက်ခဲလှသည်။ ကစားသမားများသည် ၀ံပုလွေများနှင့် တိုက်ခိုက်ပြီးနောက် ဒဏ်ရာရကာ ခွန်အားများ ကုန်ခန်းနေမည်သာ။ ထို့ကြောင့် ထိုခုံတွင် ထိုင်နေခဲ့ကြလိမ့်မည်။

ထို့အပြင် ကွန်ပျူတာတဖက်ကလူနှင့် စကားပြောနေခဲ့ကြလိမ့်မည်။ ဤခုံမှာ အနားယူရန်အသင့်တော်ဆုံးပင်။

ရှင်းဖုန်း၏ဒဏ်ရာများမှာ အစစ်ဖြစ်သည်။ ဟန်လုပ်ထားခြင်းမဟုတ်ချေ။ သို့သော် ကစားသမားအသစ်များ၀င်လာစဥ်ကတည်းက သူကအလွန်အားနည်းချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့သည်။ အကယ်၍ ကစားသမားအသစ်က ဂိမ်းကိုမရှင်းနိုင်ပါက သူအသက်ရှင်ရန်အတွက် ထိုကစားသမားကို ရှင်းပစ်လိမ့်မည်။

ထန်မော့ခေါင်းကို မော့လျက် ဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ပြဇာတ်ကို ကြည့်လို့၀သွားပုံဖြင့် ဆိုလာသည်။

"အခုမင်းပဲကျန်ပြီ... မင်းငါ့ကို ဖိနပ်တိုက်ဆေး၄စက်မပေးနိုင်ရင် မင်းရှုံးပြီပဲ...ဖိနပ်တိုက်ဆေးအလုံအလောက်မရှိဘူးမလား... ငါ ဟိုဘက်ဂိုထောင်ကကောင်ကို သွားရှာရတော့မှာပေါ့... ငါသူ့သွေးကို ထုတ်ပြီး မြေအောက်ကမ္ဘာက အကောင်းဆုံးမံမီရုပ်အဖြစ်ပြောင်းပေးလိုက်မယ်"

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ သံချွန်ကိုကိုင်လျက် တံခါးဆီလှမ်းလိုက်သည်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ကစားသမားတစ်ယောက်ပဲကျန်ရင် ဂိမ်းကရပ်သွားရောပေါ့... ကျွန်တော့်ဆီက ဖိနပ်တိုက်ဆေးကို မလိုချင်တော့ဘူးလား"

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ရပ်တန့်သွားပြီး ထန်မော့ကို ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူကထန်မော့အား ရှင်းဖုန်းလက်သစ်ဟု မြင်နေပြီး အထင်သေးစွာပင်ဆိုလာသည်။

"မင်းအခုနကကောင်ဆီက သင်ခန်းစာမရလိုက်ဘူးလား... ငါ့ရဲ့ဖိနပ်တိုက်ဆေးကို မရှာနိုင်ရင်တောင် မင်းအဆုံးအထိတောင့်ခံနိုင်သ၍ မသေဘူးလေ... ငါတွေးပါရစေဦး... ကွန်ပျူတာလည်းပျက်သွားပြီ... မင်းရဲ့ ထောင်ချောက်ကို ဘယ်မှာထားဦးမှာလဲ... မျက်နှာကျက်မှာဆိုရင်ရော"

🪩

Prev Next