အပိုင်း ၁၃

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၁၃ - ဝက်နံရိုးချိုချဉ်

စုယွဲ့က ထွက်ပြီး တံခါးရှေ့နဲ့ မဝေးသော တောအုပ်လေးတစ်ခုဆီသို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။

ဤသစ်တောငယ်သည် နက်ရှိုင်းသော သစ်တောမဟုတ်သော်လည်း မနီးမဝေးတွင်ရှိသော ရေကန်ကြီး၏အလယ်တွင် သေးငယ်သောမြေဆီလွှာလေးတစ်ခုရှိသည်။ ထို့ပြင် သစ်ပင်များစွာရှိပြီး အလွန်ထွားကျိုင်းလှသည်။ ရေကန်ထဲရှိ ကျွန်းတစ်ကျွန်းနှင့်တူသော်လည်း၊ ရံဖန်ရံခါ ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး ရှာမှတပါး အခြားမည်သူမျှ ဆော့ကစားခြင်း မရှိပေ။

အလယ်မှာ တောအုပ်ကို တိုက်ရိုက်သွားမယ့် ရေကန်ဘေးက လမ်းကြောင်းရှိပြီး ကမ်းကနေ တိုက်ရိုက်သွားလို့ရသည်။

ဤနေရာ၌ အိမ်တိုင်းသည် အိပ်ရန် ပိတ်ထားကြပြီး အပြင်ဘက်တွင် မီးမရှိ၍ မှောင်မိုက်နေကာ ကောင်းကင်တွင် လရောင်သာ လင်းထိန်နေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် မနက်ဖြန်သည် ဆောင်းဦးရာသီပွဲတော်ဖြစ်သည်။ လသည် ယနေ့ညတွင် တောက်ပနေသေးသည်။ စုယွဲ့က သူမရှေ့က အရာကို မြင်နိုင်သည်။

လမ်းအလယ်သို့ လျှောက်သွားသောအခါ စုယွဲ့က ရပ်ပြီး မေးလိုက်သည်။  "ဘယ်သူရှိလဲ၊ မင်းအတွက် ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲ"

ဆူညံသံများကြားပြီးနောက်တွင် အမျိုးသားတစ်ဦး၏အသံက ထွက်ပေါ်လာသည်။ "ငါပါ ဟန်အိုက်ကော"

ဟန်အိုက်ကောက လမ်း၏အခြားတစ်ဖက်တွင် ပေါ်လာပြီး တုတ်ဖြင့်စုယွဲ့ ကိုကြည့်ကာ သူ့အမူအရာမှာ အနည်းငယ် သဘာဝမကျပါ။

စုယွဲ့ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားကာ အံ့သြသွားခဲ့သည်။ "အစ်ကိုဟန်၊ မင်း ဘာလို့လဲ"

စုယွဲ့ အံ့အားသင့်သွားသော်လည်း ချက်ချင်းပင် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြေလျှော့ကာ လုံးဝသက်တောင့်သက်သာရှိသွားသည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ၎င်းသည် မှားယွင်းသော အချက်ပေးသံတစ်ခုဖြစ်ခဲ့သည်။

သူမသာ သူဖြစ်ကြောင်း သိခဲ့လျှင် သူမသည် ဤမျှလောက်သော လက်နက်များ ပြင်ဆင်ထားရမည်နည်း။သူမ ပြေးလာခဲ့တာကြာပြီ။

ဟန်အိုက်ကောက သူ့ နှုတ်ခမ်းများကို ကိုက်ရင်း အသံတိုးတိုးဖြင့် ရှင်းပြလာသည်- “မနက်ဖြန် ငါ့အိမ်မှာ ထမင်းသွားစားဖို့ အမေက ခေါ်ခိုင်းတယ်။ စတုတ္ထလေးကို ငွေရှာခွင့်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ဖို့။”

စုယွဲ့ ရုတ်တရက် မေးခဲ့သည်။  "ဒါဆို အစ်ကိုက ကျွန်မအိမ်ကို လာပြီး မရှာတာလဲ။ ဒီကိုရောက်တုန်းက ဘယ်သူလဲ မသိဘူး။ ပြီးတော့ အဲဒါက ကျွန်မကို ခံစားရခက်စေတယ်။”

ဟန်အိုက်ကောက အနည်းငယ်ရှက်သွားပြီး အသံတိုးတိုးဖြင့် တောင်းပန်လိုက်သည်။ "တောင်းပန်ပါတယ် ညကျရင် မင်းဆီလာမယ်ဆို၊ သူများတွေ မင်းအကြောင်း အတင်းပြောကြလိမ့်မယ်"

ရွာကလူတွေက အရှေ့နဲ့အနောက် ဝတ္ထုတိုတွေအကြောင်း ပြောကြသည်။ အထူးသဖြင့် အမျိုးသားနဲ့ အမျိုးသမီးကြားက အရာတွေ၊ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို စိတ်ဆိုးနေလဲ၊ နောက်ခြေတစ်ဖက်ရှိတဲ့သူတွေ၊ ချွေးမ ဖောက်ပြန်တာတွေ ကဲ့ရဲ့ကြသည်။ သူတို့ စကားက မဆုံးနိုင်ဘူး။

ရွာက အမျိုးသမီး တော်တော်များများက အတူတူ ဆုံတဲ့အခါ အတင်းအဖျင်းပြောတာကို ကြိုက်ကြသည်။ ဒါတင်မကသေးဘဲ ရွာကလူကြီးတော်တော်များများကလည်း သူတို့စုံတဲ့အခါ အတင်းအဖျင်းပြောကြတာကို ကြိုက်ကြသည်။

ဟန်အိုက်ကောက တစ်နှစ်ပတ်လုံး အိမ်တွင်မရှိသော်လည်း၊ အတင်းအဖျင်းပြောခြင်းကို နှစ်သက်သော ရွာရှိလူများ၏ အယူအစွဲများကို ကောင်းစွာနားလည်သည်။ သူသည် အခြားသူများ၏ အတင်းအဖျင်းပြောခြင်းကို ခံရမှာကို မကြောက်သော်လည်း စုယွဲ့ကို အခက်အခဲဖြစ်အောင် လုပ်မိမှာကို ကြောက်သည်။ ထို့ကြောင့် စုယွဲ့ကို အလျင်စလိုရှာမည့်အစား ကျွမ်းဇီကို သကြားလုံးပေးကာ စုယွဲ့ဆီ သွားပြီး ထွက်လာခိုင်းခဲ့သည်။ 

စုယွဲ့က သူဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်တယ်ဆိုတာ နားလည်သွားသည်။

ဒီကိုရောက်လာပြီးနောက်မှာတော့ ရွာကလူတွေရဲ့ အတင်းအဖျင်းစရိုက်တွေကို သဘာဝကျကျနားလည်လာသည်။ စကားပြောရတာ ဝါသနာပါသူတစ်ယောက်က ညဘက်မှာ ဟန်အိုက်ကော တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားအိမ်ကို အလည်လာနေတာတွေ့ရင်၊ တကယ်ပဲ စီစဉ်သွားလိမ့်မည်။

ဒါပေမယ့် သူမတွေးတောင်မတွေးခဲ့မိပေမယ့် ဒီလူကြီး ဟန်အိုက်ကောကတော့ တွေးမိသည်။ သိပ်စဉ်းစားစရာကောင်းသည်။

တိတ်တဆိတ်ပြုံးရင်း စုယွဲ့က ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းပြီး ဟန်အိုက်ကောဆီ လျှောက်သွားကာ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်မောင်းကို ညင်သာစွာ ပုတ်လိုက်သည်။ “အစ်ကိုဟန်၊ ဝင်ပြီးမှ ပြောရအောင် လမ်းမှာရပ်နေတာ လူတွေမြင်ရင် မကောင်းဘူး။” 

ဟန်အိုက်ကောက ဘာမှားနေမှန်း မသိဘူး။ သူမ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လုပ်လိုက်ပေမယ့် သူမ လက်မောင်းပေါ်က အပိုင်းအစက လျှပ်စစ်ဓာတ် ဖြတ်သန်းသွားသလိုပင်။ လျှပ်စစ်ကြောင့် လက်မောင်းသည် ထုံကျင်နေပြီး သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ အနည်းငယ်တောင့်တင်းသွားကာ သူမရှင်းပြသည်ကိုပင် မမှတ်မိတော့ပါ။ ဒီကိုလာရတဲ့အကြောင်းအရင်းကို ဘာလို့ဝင်ပြီး ထပ်ပြောရမှာလဲ။

သူ မလှုပ်မရှားဖြစ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ စုယွဲ့က သူ့ကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိုးလိုက်သည် ။ "ဘာလို့မလှုပ်တာလဲ အစ်ကိုဟန်"

“အိုး။” ဟန်အိုက်ကောက သူ့တုတ်နဲ့ အမြန် လျှောက်သွားပေမယ့် သူ့ခြေလှမ်းတွေက တောင့်တင်းနေကာ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့  တုတ်ဖြင့် လျှောက်သွားသောအခါ မမြင်နိုင်ပေ။

အတော်လေး လွတ်နေတဲ့နေရာကို ရှာတွေ့ပြီးနောက် ဟန်အိုက်ကောက ရပ်လိုက်ပြီး စုယွဲ့ကို ထပ်ရှင်းပြခဲ့သည်။  "ပညာတတ်လူငယ် စု၊ ငါ့အမေက မနက်ဖြန် ဆောင်းဦးပွဲတော်အတွက် ငါတို့အိမ်ကို လာလည်ဖို့ ဖိတ်ပါတယ်။ စတုတ္ထလေးကို ဒီတစ်ကြိမ် ပိုက်ဆံရှာပေးခိုင်းလို့ ကျေးဇူးတင်ဖို့။ "

စုယွဲ့က သူ့ရှေ့ ခြေနှစ်လှမ်းအကွာတွင် ရပ်လိုက်ပြီး သူမနောက်ကျောတွင် လက်နှစ်ဖက်ထားခဲ့ကာ မော့ကြည့်ပြီး ပြုံးလျက်ခေါင်းညိတ်ခဲ့သည်။ "ကောင်းပြီ ဒါဆို ကျွန်မ လာမယ်။  အစ်ကို့ကို မနက်ဖြန် အနှောင့်အယှက်ပေးမယ်။"

“အိုး။” ဟန်အိုက်ကောက အရာအားလုံးကို သိအောင်ပြောခဲ့ပြီး ဘာမှ ပြောစရာမရှိတာကြောင့် ပြောခဲ့သည်။  “သွားကြရအောင်” 

စုယွဲ့ - ဒီလူက ဘာလို့ စကား နည်းတာလဲ။ နောက်ထပ် စကားနည်းနည်း ထပ်မပြောနိုင်ဘူးလား။

သူ စကားနည်းသောကြောင့် သူမ စကားများများပြောရမယ်ဆိုတော့ စုယွဲ့က အစပြုပြီး မေးလိုက်သည်။ “အစ်ကိုဟန်၊ အစ်ကိုက စစ်သားလို့ ကြားတယ်”

ဟန်အိုက်ကော - "ဟုတ်တယ်။"

စကားပြောပြီးနောက်တွင် သူ စကားအလွန်နည်းသည်ကို သဘောပေါက်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူက ထပ်ပြောခဲ့သည်။"အခု ခြေထောက် ဒဏ်ရာရလို့ အိမ်ပြန်လာတာ။"

သူ့ခြေထောက်ဒဏ်ရာ အကြောင်း ပြောချိန်တွင် အရမ်းတည်ငြိမ်သည်။ အရမ်းတည်ငြိမ်လို့ လူတွေက ခဏတာ ဒဏ်ရာအသေးစားလို့ သူတို့ မထင်ခဲ့ကြဘူး။ သို့သော် စစ်ဆေးရုံမှ ဆရာဝန်သည် သူ့ဒဏ်ရာကို မကုသနိုင်မှန်း စုယွဲ့ သိသည်။ ပြီးတော့ လက်ရှိ ဆေးအဆင့်နဲ့ လုံးဝ မကုသနိုင်သေးဘူး။ 

ဒါပေမယ့် ဒီလူက သူ့ရဲ့စိတ်အားထက်သန်တဲ့ စစ်မှုထမ်းဘဝကို လုံးလုံးလျားလျား အဆုံးသတ်ပြီး မသန်စွမ်းသူဖြစ်လာတာကို ဂရုမစိုက်သလို ဝမ်းနည်းမှုအနည်းငယ်ကိုတောင် မမြင်ခဲ့ရပေ။

ဒါပေမယ့် သူကဘာလို့ ဂရုမစိုက်တာလဲ။ ဒီလူက အရမ်းချုပ်ချယ်ထားပြီး သူက တခြားသူတွေကို မပြသချင်သလို မိသားစုကိုလည်း စိတ်ပူမနေစေချင်ပေ။

ဒီလူက နာကျင်မှုအားလုံးကို သူ့ဗိုက်ထဲ မျိုချပစ်လိုက်တယ်

စုယွဲ့က သူမ အတွေးများကို ထိန်းထားပြီး သူ့ကို ကြည့်ပြီး အားတက်သရော အခိုင်အမာ ပြောခဲ့သည်။ "အကိုကြီး ဟန်၊ မင်းရဲ့ ခြေထောက်တွေ မကြာခင် သက်သာလာလိမ့်မယ်။ အဲဒီအချိန်ဆို အစ်ကို စစ်တပ်ထဲ ပြန်သွားရလိမ့်မယ်"

ဟန်အိုက်ကောက သူ့နှလုံးသားထဲ ခါးသီးစွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ သူ့ခြေထောက်တွေက အနာဂါတ်မှာ ကုသနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ စစ်တပ်ထဲ ပြန်ဝင်ဖို့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။

သို့သော် သူသည် စုယွဲ့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းများအတိုင်း မနေချင်သလို အခြားသူများကိုလည်း အချည်းနှီးစိုးရိမ်ရန် နှိုးဆော်လိုခြင်းလည်းမရှိပေ။ဒါကြောင့် သူ ပိုကောင်းမလာဘူးလို့ မပြောခဲ့ပေ။ "ငါ မင်းရဲ့ စကားကောင်းကို ငှားမယ်။"

စုယွဲ့က သူမ စကားတွေကို မယုံမှန်းသိပေမယ့် အများကြီး မပြောခဲ့ချေ။ ခြေထောက်များကို ကုသရန်အတွက် ဆေးညွှန်းရရန် သူမအတွက် လုံလောက်သော အမှတ်များစုပုံရန်သာ အရာအားလုံးက စောင့်ဆိုင်းနိုင်သည်။

ဒီအကြောင်းအရာကို ထပ်မပြောတော့ဘဲ စုယွဲ့က ထပ်မေးခဲ့သည်။ “အစ်ကိုဟန်၊ အဲဒီနေ့က ဝါးကို ဖြတ်တာတွေ့တယ်။ ကျွန်မ အတွက် ခြင်းတောင်းလေး လုပ်ပေးလို့ရမလား။ ဈေးသွားတိုင်း ပစ္စည်းတွေဝယ်တယ်။ လုံးဝမကိုင်နိုင်ဘူး။ လက်တွေ လက်တွေ နာကျင်စေတယ်။ နောက်ကျောမှာ ခြင်းတောင်းရှိရင် ပိုလွယ်တယ်။"

တကယ်တော့ စုယွဲ့ ရဲ့ စကားတွေက နည်းနည်းတော့ မရိုမသေဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ တခြားသူတွေအကြောင်း သိပ်မသိတာမို့ ခြင်းတစ်ခုတောင်းလိုက်သည်။ တခြားသူတွေ အရှက်မရှိဘူးလို့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ရပ်တည်ပေမယ့် စုယွဲ့ မကူညီနိုင်ခဲ့ဘူး။ သူမသည် မည်သည့်အခါမျှ စကားမပြောဘဲ သူမတစ်ယောက်တည်းအတွက်သာ ပေးချေလိမ့်မည်။ သို့သော် ဟန်အိုက်ကောက ကွဲပြားသည်။ သူမသည် သူနှင့် လက်တွဲလိုသော သူဖြစ်သည် ။

တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် ပေါင်းသင်းလိုသောကြောင့် ရိုးသားပြီး ယဉ်ကျေးသင့်သည်။ ပြီးတော့ ဆယ်ရက်ကျော်ကျော်ထိ တစ်ကြိမ်တောင် သူ့ကို ဆက်သွယ်ဖို့ အခွင့်အရေး မရခဲ့ဘူး။ အခွင့်အလမ်းတွေကို အမြဲဖန်တီးပေးမှသာလျှင် သူနဲ့ ဆက်သွယ်ပြီး တိုးတက်နိုင်မှာပါ..

ထို့ကြောင့် သင်သည် ယောက်ျားဖြစ်စေ မိန်းမဖြစ်စေ စိတ်မသိုးမသန့်ဖြစ်လျှင် အရေထူရမည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ စုယွဲ့က ဤခေတ်မှ မဟုတ်ပေ။ သူမသည် ယခင်က ယောက်ျားလေးနှင့် မပေါင်းသင်းဖူးသော်လည်း သတင်းပေါက်ကြားမှုခေတ်တွင် သူမသည် ဝက်သားကို မစားဖူးသော်လည်း ဝက်များ မရေမတွက်နိုင်အောင် ပြေးတာ မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ သူမ မျက်နှာက မလုံဘူးလို့ ခံစားရတယ်။

ဟန်အိုက်ကောက စုယွဲ့ကို မရိုမသေဖြစ်တယ်လို့ မထင်ခဲ့ဘူး။ သူက တွေးတောင်မတွေးဘဲ သဘောတူခဲ့သည်။ “ကောင်းပြီ၊ မင်းအတွက် ငါတစ်ခုလုပ်ပေးမယ်။ စတုတ္ထလေး မင်းဆီ ပို့ပေးလိုက်မယ်” 

စုယွဲ့က ပြုံးကာ ပြောခဲ့သည်။ "ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်ကို ဟန်"

ဟန်အိုက်ကော - " ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူး။ ခြင်းတောင်းက ဘာတန်ဖိုးမှ မရှိဘူး"

စုယွဲ့က ဟန်အိုက်ကော ခြေထောက်ကိုကြည့်၍ သူနှင့်ထပ်စကားပြောချင်သော်လည်း သူ့ခြေထောက်မှာဒဏ်ရာရနေသေးပြီး အချိန်အကြာကြီး မရပ်နိုင်သည်ကို သူမ မမေ့သောကြောင့် သူမသည် သစ်တောအပြင်ဘက်သို့ လက်ညှိုးထိုးပြကာ ပြောခဲ့သည်။ “အစ်ကို ဟန်၊ အချိန်မစောသေးတော့ဘူး။ မြန်မြန်ပြန်သွားပြီး အနားယူပါ"

ဟန်အိုက်ကော - "မင်းအရင်သွားလိုက်။ မင်းသွားပြီးရင် ငါသွားမယ်။"

စုယွဲ့က သူ့ကို မယဉ်ကျေးဘဲ သူမဘာသာ ထွက်သွားခဲ့သည်။

ဟန်အိုက်ကောသည် စုယွဲ့ ခြံထဲသို့ဝင်သွားသည်ကိုကြည့်ကာ တံခါးပိတ်ပြီးမှသာ သူ့တုတ်နှင့် ဖြည်းညှင်းစွာထွက်သွားသည်။

ဒုတိယနေ့သည် ဆောင်းဦးပေါက်ပွဲတော်ဖြစ်ပြီး ယနေ့တွင် လူတိုင်း အလုပ်သွားစရာမလိုပေ။

စုယွဲ့က နောက်ကျတဲ့ထိ မအိပ်ဘဲ စောစောထပြီး အလုပ်များဖို့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်သွားသည်။

ဒီနေ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့အိမ်မှာ သွားစားတော့မှာမို့ လက်ဗလာနဲ့ သွားစားတာ မကောင်းပေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခုခု ယူသွားပေးရင် မစ္စစ်ဟန်က လုံးဝလက်မခံနိုင်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူမက သူမကိုယ်သူမ ကျေးဇူးတင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ။

ဒါကြောင့် စုယွဲ့က ဟင်းကောင်းကောင်းချက်ဖို့ စီစဉ်ပြီး ဟန်ရဲ့ မိသားစုကို သူမနဲ့အတူစားဖို့ စီစဉ်ခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် မချက်ပြုတ်ခင်မှာ စုယွဲ့က ဂျုံမှုန့်ကို ထပ်ထုတ်ပြီး ဆောင်းဦး ပွဲတော်အတွက် လအနည်းငယ်ကြာအောင် ကိတ်မုန့်လုပ်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့သည်။

လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်က လုပ်ခဲ့တဲ့ လမုန့်တွေ အကုန်ရောင်းကုန်သွားပြီ။  လတ်ဆတ်တဲ့ မုန့်တွေလောက် အရသာမရှိလို့ အိမ်မှာ မသိမ်းထားဘူး။

လမုန့်လုပ်ရန် တစ်နာရီကျော်ကြာပြီးနောက် စုယွဲ့က ဟန်အိုက်မင်ကို အသားလက်မှတ်တစ်ခုဖြင့် ဆိုင်တွင်ဝယ်ခိုင်းခဲ့သော နံရိုးများကို ထုတ်လိုက်သည်။

ဒီနှစ်မှာ လူတိုင်းက ဆီနဲ့ရေတွေ ရှားပါးနေတာမို့ တရုတ်နှစ်သစ်ကူးမှာ စွမ်းအင်ချွေတာဖို့က စိတ်ကူးကောင်းပင်။ အသားမပါဘဲ ဘာမဆို ပို့ပေးရတာ အရမ်းပျော်နေတာမို့ စုယွဲ့က ဝက်နံရိုးချိုချဉ်ကို ချက်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့သည်။ ပြီးရင် အိုးတစ်လုံးထဲမှာ အပူပေးရုံပဲ။

စုယွဲ့က နံရိုးများကို ဦးစွာပြုတ်ပြီး ၎င်းတို့ကို သွန်ကာ အိုးတစ်လုံးထဲတွင် မိနစ် ၃၀ ထပ်ပြုတ်သည်။ ဤအဆင့်က အလွန်အရေးကြီးသည်။ နံရိုးအစိမ်းကို တိုက်ရိုက်အသုံးပြုပါက နံရိုးများသည် အလွန်နွမ်းသွားသော်လည်း ဒါပေမယ့် ကြော်ပြီးတာနဲ့ နံရိုးတွေက အပြင်မှာ ကြွပ်ပြီး အတွင်းထဲမှာ နူးညံ့သည်။

ချက်ပြုတ်ပြီးပါက နံရိုးများကို စိမ်ရန် ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင် အမျိုးမျိုးကို ထည့်သည်။ မိနစ် ၂၀ အကြာမှာ နံရိုးများကို ဖယ်ထုတ်ကာ ရေဆေးပြီး ရွှေရောင်သန်းလာသည်အထိ ပေါင်းအိုးထဲတွင် ကြော်သည်။

ထို့နောက် ယခင်ဟင်းရည်ကို အိုးထဲသို့ တစ်ဖန်ထည့်ကာ နံရိုးများကို နှပ်ထားရန် ရေထည့်၊ သကြား ထမင်းစားဇွန်း ၃ ဇွန်း၊ ဆား ဇွန်းတစ်ဝက်၊ နံရိုးများထည့်ကာ ဆူပွက်လာသည်အထိ မီးအပူပေးပြီး အရည်များ နှံ့သွားသည်အထိ အပူပေးသည်။

အရည်များ စုဆောင်းမှုအပြီးတွင် စုယွဲ့က အိုးထဲသို့ ရှာလကာရည် တစ်ဇွန်းကို လောင်းထည့်လိုက်ကာ ချိုချဉ်အရသာ ချက်ခြင်းထွက်လာသည်။

"ဝိုး၊ အနံ့ကောင်းတယ်၊ စုယွဲ့၊ နင် အရသာရှိတဲ့ ဘာတွေ လုပ်နေပြန်ပြီလဲ" ဝူချောင်းချောင်က ရှူရှိုက်ပြီး လောဘကြီးတဲ့အမူအရာနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲကို ဝင်လာသည်။

ဝူချောင်းချောင် သာမကဘဲ လူတိုင်းက မွှေးရနံ့ကြောင့် မီးဖိုခန်းနောက်ဘက်သို့ ပြေးဝင်လာကြသည်။  ဤရနံ့သည် ဆွဲဆောင်မှုကောင်းလွန်းလှသည်။

နံရိုးများပေါ်တွင် လှီးထားသော ကြက်သွန်နီနှင့် နှမ်းစေ့များကို ဖြူးနေစဉ် စုယွဲ့က ပြောခဲ့သည်။  "အဒေါ်ဟန်က ငါ့ကို နေ့လည်စားဖို့ ဖိတ်ထားပယတယ်။ လက်ဗလာနဲ့ သွားရတာ မကောင်းဘူးလားလို့ တွေးမိပြီး ဝက်နံရိုးချိုချဉ် လုပ်ထားတာ"

စုယွဲ့ပ ဟန်မိသားစုနှင့် ကောင်းမွန်သောဆက်ဆံရေးရှိကြောင်း လူတိုင်းသိသောကြောင့် အထူးအဆန်းမခံစားခဲ့ရပေ။ ဝူချောင်းချောင်သာ ညည်းတွားခဲ့သည်။  "ဒါဆို နေ့လည်ခင်းမှာ နင့်ရဲ့ဟင်းချက်တာကို ငါတို့ မစားနိုင်တော့ဘူးပေါ့။ အရမ်း စိတ်ပျက်စရာကောင်းတယ်။"

စုယွဲ့က အိုးထဲရှိ ကျန်နံရိုးများကို ထုတ်ယူကာ လှီးထားသော ကြက်သွန်စိမ်းနှင့် နှမ်းစေ့များကို ဖြူးကာ ပြုံးခဲ့သည်။  "နေ့လည်မှာ နင်နဲ့ မစားရပေမယ့် ငါလုပ်ထားတဲ့ ဟင်းလျာတွေကို စားလို့ရတယ်။ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါက နင် နံရိုးပဲ။  နင် နေ့လည်စား ပူပူနွေးနွေး စားလို့ရတယ်။"

"ဝိုး စုယွဲ့ နင် ဘာလို့အရမ်းကောင်းရတာလဲ!" ဝူချောင်းချောင်က အရမ်းထိတ်လန့်သွားပြီး စုယွဲ့ကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။ စုယွဲ့ သူမကို မတားဘူးဆိုရင် နမ်းမိလိမ့်မည်။

တခြားသူတွေက သူမကို ရယ်မောကြသည်။

ထိုအချိန်တွင်၊ စုယွဲ့ စိတ်ထဲ စနစ်အသံက ထပ်မံမြည်လာပြန်သည် - Host ကို ဂုဏ်ပြုပါတယ်။ ဒီ ဝက်နံရိုးချိုချဉ်က အဆင့် Bကိုရောက်ရှိပြီး အမှတ် ၂၀ ရပါတယ်။

စုယွဲ့က အစပိုင်းတွင် အံ့အားသင့်ခဲ့သော်လည်း ဒါပေမယ့် ဒီအချိန်အတွင်းမှာ သူမ စနစ်ရဲ့အသံကို ကျင့်သားရလာသည်။ အမှတ်စုစုပေါင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ဒီအတိုင်း ထားခဲ့သည်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမှတ် ရှစ်ရာအတွက်က စောနေသေးသည်။