အပိုင်း ၂၉

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၂၉ - မုန့်လက်ကားရောင်းခြင်း

 အစ်မ ကျန်းက စုယွဲ့ အတွက် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ထည့်ပြီးနောက်မှာ ပြောခဲ့သည်။ “ညီမရဲ့ပဲနီလေးအစာသွပ်မုန့်ကို အစ်မ မဝယ်ခဲ့ဘူးလား။ အရင်တစ်ခေါက်က ငါ့ဇာတိကမောင်လေးက ဧည့်သည်အဖြစ် လာခဲ့တာ။ ညီမရဲ့ မုန့်စားပြီးတာနဲ့ ကောင်းတယ်လို့ ပြောပြီး ချီးမွမ်းစကားပြောတယ်။ မြို့ထဲမှာ ရောင်းတဲ့ဆိုင်တွေထက်စာရင် အရသာရှိတယ်။ ပြီးတော့ ဘယ်ကဝယ်လဲလို့မေးတော့ အဲဒါကိုပြောပြလိုက်တော့ ကလေးက စိတ်ထဲမှတ်သွားတယ်။”

 ဒီအကြောင်းကို ပြောရင်း အစ်မကျန်းက ရယ်မောခဲ့သည်။ “အစ်မ အစ်ကိုက မြို့ထဲက မော်တော်ကား အစိတ်အပိုင်း စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်တယ်။ သူက အရမ်းတက်ကြွပြီး တစ်ခုခုရောင်းရတာကို ကြိုက်တယ်။ မဟုတ်ဘူး၊ ညီမ လုပ်ထားတဲ့ မုန့်တွေကို ငါတွေ့တဲ့အခါ၊ အရသာရှိတယ်၊ ညီမ ဆီက သင်ယူချင်တယ်၊ တစ်ချို့ဝယ်ပြီး မြို့ကိုသွားရောင်းတယ်။ မောင်လေးကို ရောင်းမလားမေးချင်တယ်”

 စုယွဲ့ မလိုလားမှာစိုးလို့၊ အစ်မ ကျန်းက ဆက်ပြောခဲ့သည်။ “တကယ်တော့ မြို့ကလူတွေက အစ်မတို့ထက် ပိုက်ဆံသုံးဖို့ ပိုဆန္ဒရှိတယ်။ ချမ်းသာတဲ့သူတွေ ပိုများတယ်။ မုန့်တွေကို အစ်မတို့ထက် ပိုရောင်းရလိမ့်မယ်။ ညီမ မုန့်တကယ်လုပ်နိုင်ရင်၊ ဟိုမှာရောင်းနိုင်တယ်၊ ငွေရှာဖို့ စိတ်ပူစရာမလိုဘူး။”

 စုယွဲ့က မြို့၏ စားသုံးမှုအဆင့် မြင့်မားသည်ကို သိသည်။ သူမသည် ယခင်က အဝေးကြီးသာ ခရီးထွက်နိုင်ပြီး လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးလည်း မရှိတော့သောကြောင့် ဤမြို့၌သာ ရောင်းနိုင်သည်။ ယခုအခါ တစ်စုံတစ်ဦးက ရောင်းချင်နေသည်။ အခု သူမ အတွက် တစ်ယောက်ယောက်က မုန့် ရောင်းပေးချင်နေတယ်။  သူမ မငြင်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် တချို့အရာတွေကို ပြောဖို့လိုသည်။

 “အစ်မ ကျန်း၊ အစ်မ မောင်လေးဆိုတော့ ကျွန်မ သဘာဝအတိုင်း ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် နှစ်ဖက်စလုံးက လျှို့ဝှက်ထားရမယ်။ ဒီကိစ္စကို လူတိုင်းသိအောင် မပြောနိုင်ဘူး။ ဒါဆို အစ်မ ကျွန်မကို မထိရဘူး။ ဟုတ်တယ် ကျွန်မဘက်မှာ တစ်ခုခုမှားနေရင် ကျွန်မလည်း အစ်မတို့ကို မထိစေရဘူး”

 အစ်မကျန်းက စုယွဲ့ ပြောတဲ့စကားမှာ ဘာအမှားအယွင်းမှရှိတယ်လို့ မခံစားရဘူး။ “ဒါက သဘာဝပါပဲ။ အစ်မတို့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရင် အစ်မတို့မှာ အခြေခံ အသိတော့ရှိရမယ်။ ဒါကို စိတ်မပူပါနဲ့။ အစ်မနဲ့ အစ်မ မောင်လေစလွဲရင် မိသားစုက တခြားဘယ်သူမှ သိမှာမဟုတ်ဘူး။  အစ်မတို့ မိသားစုဝင်တွေက တင်းကျပ်ပြီး ပြဿနာတွေရှိရင်တောင် အပြစ်မတင်နိုင်ဘူး။ ညီမမှာ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ တာဝန်ရှိတယ်။ လုံခြုံအောင် ထိန်းထားနိုင်ပါတယ်။ စိတ်ပူရင် အဖြူအမည်းနဲ့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရေးထားတဲ့ မှတ်တမ်းတစ်ခုကို ရေးလိုက်ကြရအောင်။”

 အစ်မ ကျန်း ရဲ့ စကားကို နားထောင်ရင်း စုယွဲ့က ထပ်ပြောခဲ့သည်။ “ဒါဆို နောက်တစ်ခုရှိသေးတယ်။ လာပို့တာ ညီမတာဝန်မယူဘူး။ အစ်မဆီကိုပဲ မုန့်တွေ လိုက်ပို့ပေးမှာ။ အစ်မ မောင်က မုန့်ကို ကိုယ်တိုင်ယူရမယ်၊ ဒါပေမယ့် အစ်မဆီကို ညီမ ပို့ပေးနိုင်တယ်။ စျေးလည်း သက်သာတယ်၊ ဒါမှ အမြတ်ရအောင်၊ အစ်မ ညီမ ဆီက လက်ကားယူရင် ဘယ်လိုလဲ ”

 အစ်မ ကျန်းက ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး ပြောလိုက်သည်။  “ဒါဆို မောင်လေးကို ပြောပြပြီး သူဘာကိုဆိုလိုလဲ မေးလိုက်မယ်” 

 စုယွဲ့ - “ဒါဆို ပြေလည်သွားပြီ။ သုံးရက်အတွင်း ရောင်းဖို့ ယူလာပေးမယ်။ အစ်မ မောင်လေးက ဆန္ဒရှိရင် ညီမတို့ အစ်မအိမ်မှာ စာချုပ်ချုပ်လိုက်မယ်။ အဲ့ဒါဆို ရှင်းသွားလိမ့်မယ်။”

 အစ်မ ကျန်းက ခေါင်းညိတ်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “ဒီနေ့ မောင်လေစကို ပြောဖို့ စာတစ်စောင်ရေးလိုက်မယ်”

 လုပ်ငန်းအကြောင်းပြောပြီးနောက် စုယွဲ့က အစ်မကျန်းဆီ သူမယူလာခဲ့သော မုန့်များကို ပြသခဲ့သည်။ “အစ်မ ကျန်း၊ အစ်မတို့ ခြံကလူတချို့က ကိတ်မုန့်ဝယ်ချင်ပေမယ့် မဝယ်လိုက်ရဘူးလို့ ကြားရတယ်။ ဒီနေ့ နောက်ထပ် ခြင်းနှစ်ခြင်း ယူလာပေးတယ်။ ဘယ်သူလိုချင်လဲ။”

 အစ်မကျန်းက ခြင်းတောင်းကို ကြည့်လိုက်တော့ အစားအစာအသစ်အနည်းငယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမ အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး မေးခဲ့သည်။”ဒါက တခြားအစားအစာ မဟုတ်လား? အရင်က မတွေ့ဖူးဘူး”

 စုယွဲ့က မနေ့က လုပ်ထားတဲ့ မုန့်အသစ်သုံးခုထဲက တစ်လုံးကိုယူပြီး မြည်းစမ်းကြည့်ခိုင်းခဲ့သည်။ “ဒါက မနေ့က ငါလုပ်ထားတဲ့ အသစ်သုံးလုံးပဲ။ ဒါက ပန်ကိတ်အစာသွပ်၊ ကောက်ညှင်းပဲလိပ်ကြော်နဲ့ ကြက်ဥနှစ်အကြွပ်ကြော်။ အစ်မ မြည်းကြည့်ချင်လား။  စားလို့ကောင်းတယ်။”

အစ်မကျန်းက မယဉ်ကျေးဘူး။ ချက်ခြင်းစားပြီး လက်မထောင်ပြခဲ့သည်။  “ညီမ စုယွဲ့ အစ်မ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ ညီမကို တကယ်ယုံတယ်။ပြည်နယ်မှာ ရောင်းအကောင်းဆုံးတောင် ဖြစ်လိမ့်မယ်။မုန့်တွေက ညီမဟာလောက်မကောင်းဘူး။ ညီမဟာက ပိုက်ဆံနဲ့ထိုက်တန်တယ်။ ညီမရဲ့မုန့်တွေကို ရောင်းမယ်ဆိုတာ အစ်မ အစ်ကိုတွေ့ခဲ့တာ အံ့သြစရာမဟုတ်ဘူး။ညီမရဲ့လက်ရာကိုသာ ဂရုစိုက်ရင် မရောင်းမှာကို စိတ်ပူနေစရာမလိုဘူး။”

 စုယွဲ့က သူမ၏ ချီးကျူးစကားကြောင့် ပြုံးနေခဲ့သည်။

 အစ်မ ကျန်း မုန့်တွေ စားပြီးတော့ လက်ခုပ်ထတီးခဲ့သည်။ “အစ်မ ညီမ မုန့်တွေဝယ်ခိုင်းလိုက်မယ်”

 စုယွဲ့ သူမကို အလျင်စလိုရပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ “အစ်မကျန်း၊ အထည်လက်မှတ်ကို တစ်ယောက်ယောက်က လဲလှယ်လိုတဲ့ ဆန္ဒရှိရင် ပြောပြပေးပါလား။ ပိုသက်သာတဲ့ဈေးနဲ့ပေးမယ်။”

 “မင်း လက်မှတ်လိုချင်တာလား”

 စုယွဲ့က သူမအဝတ်အစားတွေကို မကျေမနပ်နဲ့ လက်ညှိုးထိုးပြခဲ့သည်။ - “အစ်မ ကျန်း၊ ညီမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ကြည့်ပါဦး။ ဖာထေးထားပြီး ညီမက ယောက်ျားလား၊ မိန်းမလားတောင် မပြောနိုင်တော့ဘူး”

အစ်မကျန်းက သူမစကားကြောင့် သဘောကျသွားသည်။ စုယွဲ့ ချဲ့ကားပြောနေတာတော့ ထင်ရှားသည်။ စုယွဲ့ရဲ့ ရုပ်ရည်က အလွန်ကောင်းပြီး နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ရအောင်ပင်။ အဝတ်အစား ကြီးကြီး ဝတ်ထားရင်တောင်မှ သူမရဲ့ လှပတဲ့ရုပ်သွင်ကို မြင်နိုင်သည်။ ယောက်ျား၊ မိန်းမ မခွဲနိုင်တာက ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလဲ။ ဒါပေမယ့် စုယွဲ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေက တကယ်စုတ်ပြဲပြီး ရုပ်ဆိုးသည်။ မိန်းကလေးကောင်းတစ်ယောက်ဟာ ဒီလိုအဝတ်အစားတွေကို ၀တ်ဆင်ထားပေမယ့် ကြည့်ရဆိုးနေရင်တောင်မှ ကြည့်ကောင်းနေမှာပဲ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ စုယွဲ့ မျက်နှာတန်ဖိုးက မြင့်မားပြီး အလှကြောင့် အဝတ်အစား၏ ဆိုးကျိုးများကို ဖယ်ရှားပေးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

 အစ်မ ကျန်းက စုယွဲ့ လက်ကို ပုတ်ကာ ပြောခဲ့သည်။”မင်း အထည်လိုချင်လို့ အစ်မကိုရှာနေပြီး အစ်မတို့ မိသားစု ဘာလုပ်လဲ မေ့နေတာလား”

 စုယွဲ့ တကယ်မေ့သွားတာဖြစ်သည်။ ဤမိသားစုခြံဝင်းသည် ချည်မျှင်စက်ရုံ၏ မိသားစုဝင်းဖြစ်ပြီး အထည်အလိပ် စက်ရုံဆိုတာက ဘာလဲ။ ဒါပေါ့ အထည် အများဆုံးနေရာဖြစ်သည်။

 သူမသည် ဤမျှအရေးကြီးသောအချက်ကို အမှန်တကယ် လျစ်လျူရှုခဲ့သည်။

 စုယွဲ့က လျင်မြန်စွာ မေးခဲ့သည်။ “အစ်မ ကျန်း အိမ်မှာ အထည်ရှိလား”

 အစ်မကျန်းက လှည့်ကာ အထည်တွေ အများကြီးထုတ်ဖို့ အခန်းထဲကိုသွားခဲ့သည်။”အစ်မတို့စက်ရုံက အထည်တွေထုတ်တယ်။ အထည်အများစုကို လုပ်ငန်းတွေကိုလွှဲပြောင်းပေးတယ်။ ကျန်တဲ့အပိုင်းလေးတွေကို အောက်က အလုပ်သမားတွေကို ခွဲဝေပေးတယ်။ ခေါင်းဆောင်ငယ်လည်း အထည်နည်းနည်းယူတာက ပြဿနာမဟုတ်ဘူး။”

 စုယွဲ့ ဝမ်းသာလွန်းလို့ မျက်ရည်တောင်ဝဲသည်။  “အစ်ကျန်း အစ်မ ဆီက ဝယ်လို့ရမလား”

 အစ်မ ကျန်းက အထည်တစ်စစီကို ထုတ်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “ဟုတ်ပါတယ်၊ ညီမ ကိုယ်တိုင်ရွေးလို့ရတယ်။ မင်းရဲ့အထည်လက်မှတ်ကို မလိုချင်ဘူး။ မင်း ပေါက်ဈေးပဲပေး”

 “အစ်မကျန်း ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။” ယခုစျေးကွက်တွင် လက်မှတ်မပါသော အထည်များရှိသော်လည်း လက်မှတ်မပါသော အထည်များသည် မည်မျှအဖိုးတန်ကြောင်း ပြသသည့်အနေဖြင့် ၎င်းတို့ကိုထုတ်ပြီးသည်နှင့် ရောင်းချသွားမည်ဖြစ်သည်။

 အစ်မကျန်းက အထည်အလိပ်စက်ရုံတွင် အလုပ်လုပ်ရန် ထိုက်တန်သည်။ အိမ်ရှိ အထည်အမျိုးအစားများသည် ရောင်းလိုအားနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေးသမဝါယမများ၏ အထည်အမျိုးအစားများထက် ပိုပြည့်စုံသည်။ ၎င်းတို့တွင် ချည်ချောထည်၊ အထည်ကြမ်း၊ ပေါ်လီအက်စတာ ချည်ထည်၊ ကာကီအထည်စသည်ဖြင့် ပါဝင်သည်။

စုယွဲ့က အထည်ကြမ်းအချို့ကိုဝယ်ပြီး အလုပ်အတွက် အထူးအသုံးပြုထားမည့် အ၀တ်တစ်ထည်ကို ချုပ်ရန်စီစဉ်ထားသည်။ အဆိုပါအထည်ကြမ်းသည် တာရှည်ခံပြီး ခိုက်မိလျှင်လည်း ထိခိုက်မှုမရှိပါ။

 ကျန်တာကတော့ သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ကောင်းမွန်ပြီး ဝတ်လို့အဆင်ပြေတဲ့ ချည်သားအချောထည်တွေကို ဝယ်ဖို့ စီစဉ်ထားသည်။

 စုယွဲ့က ချည်ကြမ်းနဲ့ အထည်ကြမ်းတွေပဲ ဝယ်တာကိုမြင်တော့ အစ်မကျန်းက အထည်အစစ်ကို ကောက်လိုက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “ညီမလေး၊ ဘာလို့ အထည်ကောင်းတွေ မဝယ်တာလဲ။ ဒါက ရှားပါးတဲ့ အထည်ကောင်းတစ်ထည်ပါ။ ရောင်းလိုအားနဲ့ စျေးကွက်မှာပဲ ရောင်းတယ်။ သမဝါယမနဲ့ အတွင်းလူတွေရဲ့ လုယက်ခံရတာ။ လူတော်တော်များများက ဝယ်ချင်ကြတယ်။ ဝယ်လို့မရဘူး”

 စုယွဲ့က ပြုံးပြီး လက်ဝှေ့ယမ်းခဲ့သည်။ “ဟင့်အင်း ညီမက ကျေးလက်မှာ အလုပ်လုပ်တာ။ အထည်အစစ်တွေက ဝတ်ဖို့ မသင့်တော်ဘူး။” အမှန်တော့ အထည်အစစ်ကို သူမ မကြိုက်ဘူး။ လုံးဝမသက်မသာဖြစ်ပြီး ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ မထင်ဘူး။ ဂွမ်းက ပိုကောင်းသည်။

 အစ်မကျန်းက အဲဒါကို တွေးပြီး သူမအတွက် အထည်ကြမ်းနဲ့ ချည်ထည်တွေကို ဖြတ်လိုက်သည်။ ဖြတ်ပြီးတဲ့အခါ စုယွဲ့က ပေါက်ဈေးပေးပြီး ပြောခဲ့သည်။ “အစ်မကျန်း၊ ညီမ အထည်လက်မှတ် လိုချင်နေသေးတယ်။ အစ်မ ခြံဝင်းကလူတွေ လာပြီး မုန့်ဝယ်တဲ့အခါ၊ အထည်လက်မှတ်ယူလာရင် ဒါမှမဟုတ် အထည်နဲ့တိုက်ရိုက်လဲလှယ်ရင် မုန့်တစ်ခုကို စျေးသက်သက်သာသာနဲ့ ပေးမယ်။” 

 “ကောင်းပြီ၊ အစ်မ သိတယ်။” အစ်မ ကျန်းက ခြံဝင်းထဲကိုသွားပြီး စုယွဲ့ ကိတ်မုန့်ရောင်းတဲ့အကြောင်း တခြားသူတွေကို ပြောပြခဲ့သည်။

 ခဏအကြာ မုန့်ဝယ်တဲ့ လူအုပ်ကြီးနှင့်အတူ အစ်မ ကျန်း ပြန်ရောက်လာပြီး  အချို့မှာ အထည်များကို လက်ထဲတွင် တိုက်ရိုက်ကိုင်ထားကြသည်။

 အထည် လက်မများကို ကိုင်ဆောင်ထားသည့် အစ်မကြီးတစ်ယောက်က ပြေးလာပြီး စုယွဲ့ကို ပြောခဲ့သည်။ “ညီမလေး၊ မင်း အထည်လိုချင်တယ်လို့ ငါကြားတယ်။ အထည်ကို ယူလာပြီ မုန့်တွေ လဲပေးလို့ရတယ်။ မင်း အစ်မကို မြန်မြန်ယူလာပေး။”

 “ကောင်းပြီ အစ်မကြီး” စုယွဲ့က သူမလက်ထဲက ချည်ထည်တွေကို တွေ့ရတော့ အရမ်းပျော်သွားသည်။ ဒီနှစ်တွေမှာတော့ အထည်တွေ ရှားပါးလာသည်။ အထူးသဖြင့် သူမမှာ ချို့တဲ့နေတာ။ အဝတ်အစား လုပ်တာအပြင်၊ စောင်အတွက် စောင်အဖုံးလည်း လုပ်ချင်သေးသည်။ စောင်အစွပ်ကို မကြာခဏ ဖယ်ပြီး ဆေးကြောဖို့ ပြဿနာမရှိတော့ပေ။ ထို့အပြင်၊ သူမတွင် ခေါင်းအုံးစွပ်မရှိသည့်အပြင် တစ်ခုတည်းသော အိပ်ရာခင်းမှာလည်း အလွန်ဆိုးရွားနေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမ နေရာတိုင်းတွင် အထည်လိုအပ်နေသည်။အခု သူမ အိမ်တံခါးမှာ လက်မှတ်မလိုတဲ့ အထည်တွေ ရှိတဲ့အတွက် သီချင်းဆိုဖို့ မစောင့်နိုင်လောက်အောင်ကို ပျော်သွားသည်။

 စုယွဲ့က ထိုအစ်မအတွက် မုန့်ဆယ်ခုယူကာ သူမအတွက် နှစ်ပေအ၀တ်အထည်ကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ နောက်ကလူတချို့က အထည်တွေယူလာပြီး တချို့လူတွေက အထည်လက်မှတ်တွေ ယူလာကြသည်။ သို့သော် ယခုခေတ်တွင် အထည်လက်မှတ်များမှာ နည်းပါးပြီး အများအပြားမရှိပေ။ တစ်ချို့လူတွေက မုန့်တွေကို ပိုက်ဆံနဲ့ဝယ်ဖို့ ရွေးကြသည်။

 တစ်နာရီအတွင်း စုယွဲ့ ယူလာသော မုန့်နှစ်ခြင်းက ကုန်သွားခဲ့သည်။ နောက်ကျနေပြီကိုမြင်တော့ နေ့လည်စာစားဖို့ အစ်မကျန်းရဲ့ ကြင်နာမှုကို ငြင်းပယ်လိုက်ပြီး အထည်အပြည့်ထည့်ထားသော ခြင်းတောင်းတစ်ခုနှင့် အထည်အလိပ်စက်ရုံဝင်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

 သူမထွက်သွားတော့ မနီးမဝေးက သစ်ပင်ကြီးတစ်ပင်အောက်မှာ ရပ်ထားတဲ့ နွားလှည်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဟန်အိုက်ကောက လှည်းပေါ်မှာ ထိုင်နေပြီး သူမကို အမြန်ဝှေ့ယမ်းပြကာ ထွက်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

 စုယွဲ့က သူ့ဆီ ပြေးသွားပြီး မေးခဲ့သည်။  “ရှင် ကြေးနန်းစာ ပို့ပြီးပြီလား”

 “ဟုတ်တယ်။” ဟန်အိုက်ကောက သူ့လက်မောင်းထဲက အသားပေါက်စီကြီးနှစ်လုံးကို ထုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “မြန်မြန်စား၊ မနက်က အများကြီးမစားထားဘူး။ ဗိုက်ဆာနေလား”

 အသားတုံးကြီးကတော့ ပူနေတုန်းပဲ၊ စုယွဲ့က သူမနှလုံးသားထဲ ချိုမြိန်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ သူမအတွက် အထူးဝယ်ခဲ့တာမှန်းသိလို့ စိတ်ထဲမှာ ချိုမြိန်နေပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်အတွက် ဝယ်ဖို့ မဝံ့မရဲဖြစ်တာကြောင့် ပေါက်စီးတစ်လုံးကို ယူလိုက်ပြီး နောက်တစ်လုံးကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ “ ကျွန်မက တစ်ခုပဲ။ ကျန်တာ ရှင့်အတွက်။”

 ဟန်အိုက်ကောက စားဖို့ ငြင်းခဲ့သည်။  “ကိုယ် နှစ်ခုလုံး ပေးတာ။ ကိုယ် ဗိုက်မဆာဘူး။ အိမ်ပြန်ရင် နောက်ကျ စားနိုင်လိမ့်မယ်”

 စုယွဲ့က ပေါက်စီကို ကိုက်လိုက်ပြီး သူ့ဘက်လှည့်ကာ ပြုံးလျက် ပြောလိုက်သည်။ “ဒါဆို ကိုက်လိုက်”

 ကိုက်ရာကို ကြည့်ပြီး ဟန်အိုက်ကော မျက်နှာက နားရွက်အောက်ခြေအထိ ပူထူသွားသည်။ သူ ငြင်းရန် ခေါင်းခါပြသင့်သော်လည်း သူ့စိတ်က ရိုးသားပြီး မငြင်းချင်တော့သဖြင့် ရှက်ရွံ့ကာ ခေါင်းကို အမြန်ငုံ့လိုက်ပြီး ထိုနေရာတွင် ဆက်ကိုက်ခဲ့သည်။ 

 ချစ်စရာကောင်းတယ်! စုယွဲ့က သူမ စိတ်ထဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။

 သူမက ပေါက်စီကို ပြန်ယူလိုက်ကာ ထိုနေရာ၌ ထပ်ကိုက်ခဲ့ပြီး သူ့ကို အပြုံးဖြင့်ကြည့်ကာ မေးခဲ့သည်။ “အဲ့ဒါက အရသာရှိတယ်~ ရှင်ကော အရသာရှိလား” 

 ဟန်အိုက်ကော၏ မျက်လုံးများက ရှက်ရွံ့မှုတွေနဲ့ တောက်ပနေပြီး ပြောခဲ့သည်။ “အရသာရှိလိုက်တယ်။

 စုယွဲ့က သူမ နှုတ်ခမ်းကို သပ်ပြီး ကျေနပ်စွာ ပြုံးပြခဲ့သည်။ “ဒါဆို ရှင် နောက်ထပ် ကိုက်လိုက်”

 ဟန်အိုက်ကောရဲ့ နှလုံးသားက ယခင်ကထက် ပို ချိုမြိန်လာသည်။ သူ ငြင်းချင်သော်လည်း ငြင်းမရပေ။ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေသည့်အတိုင်း ခေါင်းငုံ့ကာ ကိုက်လိုက်သော်လည်း အနည်းငယ်မျှသာ ဖြစ်သည်။

 စုယွဲ့က ဒီပေါက်စီက တကယ်ကို စားရတာ အရသာရှိတယ်လို့ ထင်သည်။

 သူတို့နှစ်ဦးက ပေါက်စီ ၂လုံးကို တစ်ကိုက်စီ ကိုက်စားခဲ့ကြပြီး ဟန်အိုက်ကောက သူ့နောက်ကျောမှ ရေဘူးကို ထုတ်ကာ သူမကို ပေးခဲ့သည်။”ရေသောက်ဦး” 

 စုယွဲ့က ရေဆာနေခဲ့ပြီး သောက်ကာ သူ့ကို ပြန်ပေးခဲ့ပေမယ့် ထိုသူက ခေါင်းခါပြီး ပြောလာခဲ့သည်။ “မင်းမှာ ရေနွေးအိုးမရှိတော့ အပြင်ထွက်ရတာ အဆင်မပြေဘူး။ ဒါက ကိုယ့်ဥစ္စာ။ မင်း မကြိုက်တာ မရှိရင် သုံးလိုက်။”

 အခုခေတ်မှာ ရေနွေးအိုးတွေက အရမ်းဈေးကြီးတယ်၊ အထူးသဖြင့် သူတို့နဲ့သယ်သွားလို့ရတဲ့ စစ်ရေနွေးအိုးတွေကို လူအများစုက မဝယ်နိုင်ဘူး။ စစ်တပ်ကထုတ်ထားတာကြောင့် စုယွဲ့မှာ မရှိဘူး။ အချိန်တိုင် ရေသောက်နိုင်ဖို့ ကြွေရည်ခွက်ကို ရေနည်းနည်းထည့်ကာ သုံးတာကလည်း အဆင်ပြေသည်။

 တခြားသူဟာဆိုရင် စုယွဲ့ လိုချင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူက တခြားတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူး။ ဒါက သူမချစ်သူ၊ သူမရဲ့ အနာဂတ်ယောက်ျားဖြစ်ပြီး သူမယောက်ျားကို ယဉ်ကျေးမှာ မဟုတ်ပေ။

 စုယွဲ့က ရေနွေးအိုးကို ပြုံးပြုံးလေး ကိုင်လိုက်ပြီး သူ ဂရုမစိုက်ခင် ပါးပြင်ပေါ် နမ်းဖို့ အမြန်ထရပ်လိုက်သည်။

 ဟန်အိုက်ကောက အနမ်းကြောင့် အံ့အားသင့်သွားကာ မျက်တောင်မခတ်နိုင်ခဲ့ပေ။

 စုယွဲ့က ပြုံးလျက်ပြောခဲ့သည်။ “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဒါက လက်ဆောင်ပါ။ သဘောကျလား။ “

 ဟန်အိုက်ကောက နမ်းသည့်နေရာကို ထိရန် သူ့လက်ကို မမြှောက်မီ အချိန်အနည်းငယ်ကြာခဲ့သည်။ အဲ့ဒိနောက် စုယွဲ့ မျက်လုံးထဲရှိ အမူအရာက ပြောင်းသွားခဲ့သည်။အတွင်းထဲမှာ တစ်ခုခု မြှုပ်ထားသလိုမျိုး ထူးထူးခြားခြား နက်နဲပြီး အထီးကျန်နေသည်။

 သို့သော် စုယွဲ့ အနီးကပ်ကြည့်ရှုရန် စောင့်မနေဘဲ ဟန်မိသားစု၏ ညီအကို သုံးယောက် ပြန်လာကြပြီး နှစ်ယောက်ကြားက ဘာကိုမှ သတိမထားမိဘဲ ဝမ်းသာအားရ ပြေးလာကာ ခြင်းကို လှည်းပေါ်တင်ပြီး အပြုံးတစ်ခုနဲ့ ပြောခဲ့ကြသည်။ - “အားလုံး ကုန်သွားပြီ!”

 စုယွဲ့က ဒါကိုမြင်တော့ နွားလှည်းပေါ်တက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။”ဒါဆို စပါးထိန်းရုံးနဲ့ တစ်ခုခုဝယ်ဖို့ သမဝါယမကို သွားကြရအောင်” 

 ဟန်လောင်အာ့က နွားလှည်းကို ဆန်စပါးထိန်းချုပ်ရေးရုံးသို့ မောင်းသွားခဲ့သည်။ စုယွဲ့က မုန့်ပြုလုပ်ရန် ပါဝင်ပစ္စည်းများကို ဝယ်ယူပြီးနောက် ထောက်ပံ့ရေးနှင့် ရောင်းဝယ်ရေး သမဝါယမအဖွဲ့သို့ သွားခဲ့သည်။ သူမသည် သူမ အသားလက်မှတ်အားလုံးကို ထုတ်ယူပြီး ဝယ်ခဲ့သည်။ ဝက်သားတစ်ပေါင်နှင့် မိုးခိုသားတစ်ပေါင်၊ ထို့နောက် လက်မှတ် မလိုသော ဝက်ဖက်ထုပ်အချို့ကိုလည်း ဝယ်ခဲ့သည်။

 စုယွဲ့ အများကြီးဝယ်လာတာကို ဟန်လောင်စန်းက အံ့သြသွားသည်။ “ပညာတတ်လူငယ်စု၊ ဘာလို့ အသားတွေ အများကြီး ဝယ်လာတာလဲ”

 စုယွဲ့ပ ပြုံးပြီးပြောခဲ့သည်။ “အများကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်မ လောဘကြီးလို့ အသားတွေဝယ်ပြီး ကောင်းကောင်းစားဖို့ အိမ်ပြန်မလို့”

 အရသာရှိတဲ့အကြောင်း ကြားတော့ ဟန်မိသားစု ညီအကိုတွေ ပါးစပ်ထဲမှာ တံတွေးတွေ ထွက်လာတော့မလိုပဲ။ စုယွဲ့ကို မာနကြီးလွန်းတယ်လို့ ပြောချင်ပေမယ့် အရသာကောင်းတာကို တွေးနေတာကြောင့် ဘယ်လိုမှ မပြောနိုင်ခဲ့ဘူး၊ လောဘကြီးပြီး စားချင်လာကြသည်။

 အကုန်လုံး အိမ်သို့ အမြန်ပြန်ရောက်ကြသည်။ ဟန်ညီအစ်ကိုများက ဝယ်ထားသည့်ပစ္စည်းများကို နွားလှည်းပေါ်မှ သယ်ထုတ်ရန် ကူညီပေးကြသည်။ ဟန်အိုက်မင်က တပ်မဟာသို့ပြန်ပို့ရန် နွားလှည်း မောင်းသွားခဲ့သည်။

 စုယွဲ့က သူမဝယ်ထားတဲ့ အသားကို ထုတ်ယူပြီး မီးဖိုခန်းထဲ တိုက်ရိုက်ဝင်သွားကာ ပြောခဲ့သည်။ “ဒေါ်ဒေါ် ဒီနေ့ နေ့လည်စာအတွက် ချက်ပြုတ်ခွင့်ပေး။ အသားဝယ်လာတော့ လူတိုင်းအတွက် အသားချက်ပေးတယ်”

 အဘွားကြီး ဟန်က ညည်းညူခဲ့သည်။ “ ကောင်မလေးက အသားအများကြီး ထပ်ဝယ်လာသေးတယ်။ အဲ့ဒါက အရမ်းဈေးကြီးတယ်!”

 စုယွဲ့က မိသားစုလိုက်စားစေချင်လို့ အများကြီးဝယ်ခဲ့တာကို အဘွားကြီးဟန်က သိသည်။ မဟုတ်ရင် တစ်ယောက်တည်းစားဖို့ ဘာလို့ ဒီလောက်အများကြီးဝယ်မှာလဲ။ ဒါပေမယ့် ဒါက သူမကို ဒီကောင်မလေးကို ပိုကြိုက်စေသည်။ သူမက ရက်ရောပြီး ကြင်နာတတ်တဲ့သူဖြစ်ပြီး အဓိကက အလုပ်လုပ်နိုင်သေးသည်။ ဒီလိုမိန်းကလေးကောင်းတစ်ယောက်ဟာ သူမတို့ရဲ့ အိုက်ကော ချစ်မိသွားတယ်လို့ တွေးတိုင်း သူမရဲ့ နှလုံးသားအိုကြီးက အရမ်းပျော်ခဲ့သည်။

 အိုက်ကော ဒီလိုအဖော်ကောင်းကို ရှာတွေ့အောင် လုပ်ပေးခဲ့တာက ဘုရားသခင် ကောင်းချီးပေးခဲ့တာ အမှန်ပဲ။ သူမရဲ့ အိုက်ကောက ငယ်ငယ်ကတည်းက ကံကောင်းခြင်း မရှိခဲ့ဘူး။ ဒီတစ်ခါ ကံကောင်းမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားချေ။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကံကောင်းခြင်းတွေကို ဇနီးမယားရှာဖို့ သုံးလိုက်တာလား။

 အဘွားအိုက ဒီအကြောင်းကို ပိုတွေးလေ ပိုပျော်လေလေပဲ။ စုယွဲ့ ဟန်အိုက်ကော ချက်ချင်းလက်ထပ်ပြီး သူတို့ရဲ့ အကြီးဆုံးချွေးမဖြစ်လာရင် အရမ်းပျော်သွားလိမ့်မည်။

 စုယွဲ့က အဘွားကြီးဟန် ဘာတွေ တွေးနေမှန်းကို မသိခဲ့ဘူး။ သူမက အသားကို ကိုင်တွယ်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “ဒေါ်ဒေါ် ဒီနေ့ အထည်တွေ အများကြီးနဲ့ မုန့်တွေ လဲလှယ်လာတော့ ကျွန်မအတွက် အ၀တ်အစား နှစ်စုံ လုပ်ပေးဖို့ အဒေါ့်ကို ဒုက္ခရောက်စေမိပြီ။ အထည်တွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်။ ဒေါ်ဒေါ့်မိသားစုအတွက် အဝတ်အစားလဲချင်ရင် ပေးမယ်။ အထည်မလိုချင်ရင် ပိုက်ဆံပိုပေးမယ်။”

 ဒီအထည်တွေက လက်မှတ်မလိုဘူးဆိုတဲ့ အဘွားကြီးကြားတော့ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ လက်ခုပ်တီးပြီး ပြောခဲ့သည်။”ဒေါ်ဒေါ်တို့ လိုချင်တယ်။ အိမ်မှာ အထည်တွေ မရှိတော့ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းတာက လက်မှတ်မရှိဘူး။ အခု အဆင်ပြေသွားပြီ။ အိမ်က ကလေးတွေကို ပေးလို့ရအောင် အထည်အသစ်လေးတွေ လုပ်လို့ရတယ်။ ရှောင်စု ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

 စုယွဲ့ - “ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒေါ်ဒေါ့်ရဲ့ဂရုစိုက်မှုတွေကြောင့် ကျွန်မ ဒီကိုရောက်နေတာ။ အနာဂတ်မှာ ကျွန်မကို မယဉ်ကျေးပါနဲ့။ ရှောင်စုလို့မခေါ်နဲ့ ကျွန်မကို ယွဲ့ယွဲ့လို့ပဲ ခေါ်ပါ။ ကျွန်မ မိသားစုက အဲ့ဒီလိုခေါ်ကြတယ်။ ပို နီးကပ်သလိုပဲ..”

 အဘွားကြီး ဟန်က မျက်လုံးကို မှိတ်ကာ ပြောခဲ့သည်။ “ဟေး ကောင်းတယ်။ ဒါဆို အဒေါ် မင်းကို ယွဲ့ယွဲ့လို့ခေါ်မယ်”

 သူတို့ နှစ်ယောက် စကားပြောနေစဉ်တွင် စုယွဲ့က သူမ လက်ထဲမှ အသားများကို စီမံပြီး ဒယ်အိုးထဲသို့ ဆီထည့်ပြီး မိုးခိုသားကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကြော်လိုက်သည်။

 အဘွားကြီး ဟန်က မေးခဲ့သည်။ “ယွဲ့ယွဲ့ မင်းက ဘာလုပ်မှာလဲ။ ဒေါ်ဒေါ် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး”

 စုယွဲ့က အလုပ်ရှုပ်လျက် ပြန်ဖြေခဲ့သည်။ “ကျွန်မ ဝက်ချိုချဉ် လုပ်နေတာ”

 အဘွားကြီး ဟန်က ရယ်ပြီးပြောခဲ့သည်။ “မင်းက ဘာလို့ ဟင်းတွေ အများကြီး သိနေရတာလဲ။ အဒေါ့် တစ်သက်လုံး မစားဖူးဘူး”

 စုယွဲ့က နောက်ပြောင်ခဲ့သည်။ “ကျွန်မက အရသာရှိလို့။ အရသာရှိတဲ့သူတွေက ချက်တတ်တယ်”

 အဘွားကြီးဟန်က သူမအား ရယ်ခဲ့သည်။

 လူနှစ်ယောက် စကားပြောပြီး ရယ်ရယ်မောမော ချက်ပြုတ်ကြသည်။ စုယွဲ့က ငက်ချိုချဉ်၊ ဝက်သားချဉ်၊ ဝက်သားကြော်၊ တို့ဟူးစွပ်ပြုတ်နှင့် ဂေါ်ဖီကြာဇံ အပါအဝင် စုစုပေါင်း ဟင်းငါးမျိုး ချက်ပြုတ်ထားသည်။

 မီးဖိုချောင်ထဲက မွှေးရနံ့က ပင်မခန်းမ၌ပင် ပြည့်နေခဲ့သည်။

 မိသားစုထဲက ကလေးတွေက ရနံ့နဲ့ စားချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာကြသည်။ မီးဖိုချောင်တံခါးမှာ စိတ်အားထက်သန်စွာ ထိုင်ပြီး ထမင်းစားဖို့ စောင့်နေကြပေမယ့် အဘွားကြီး ဟန်က အပြင်ထွက်ပြီး ရိုက်ခဲ့သည်။  “မင်းတို့ အစားပုတ်လေးတွေ!”

 ဤထမင်းဝိုင်းသည် ဟန်မိသားစု စားဖူးသမျှ အရသာအရှိဆုံး အစားအစာဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် လူတို့၏ ဗိုက်ကို ဗိုက်ပြည့်အင့်စေခဲ့သည်။

 စုယွဲ့က အစားအသောက်ကို ကျေနပ်နေချိန်တွင် အမှတ်စာရင်းဇယားပေါ်ရှိ ကိန်းဂဏန်းများ တက်လာသည်ကို ကြည့်ရင်း သူမ အလွန်ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။