အပိုင်း ၃၅

၇၀ ခုနှစ်က မင်းခင်ပွန်းဆီ ကံကောင်းခြင်းတွေ ယူဆောင်သွားပါ

အပိုင်း ၃၅ - အိပ်မက်

 ဟန် တတိယချွေးမက မစ္စကျောက်ကို စိုးရိမ်တကြီး မေးခဲ့သည်။ “အမေ၊ ခဲအို ခြေထောက်တွေ သက်သာလာပြီ။ ကျွန်မ ဘာလုပ်ရမလဲ။”

 အဘွားကြီး ကျောက်က အလွန်တည်ငြိမ်သည်။ “သက်သာသွားရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့၊ ကုသနည်းက ကောင်းတာဖြစ်ဖြစ်၊ ဆိုးတာဖြစ်ဖြစ် ငွေကို အမှန်တကယ်သုံးစွဲခဲ့တာပဲ။ တစ်လကို ယွမ် ၃၀၀ လောက်ရှိတယ်။ အနည်းဆုံးတော့ ပျောက်ကင်းအောင် ကုသဖို့ လနဲ့ချီပြီး ကြာလိမ့်မယ်။ ပိုက်ဆံဘယ်လောက်ကုန်မလဲ။”

 “အမေ၊ နောက်ပြီး... ဟန်မိသားစုနဲ့ မကောင်းဘူးလို့ ခံစားရတယ်။  ဟန်အိုက်တန်း ကျွန်မကိုလာမခေါ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”

 “သူ လုပ်ရဲလား! ငါတို့အိမ်မှာ မြောင်မြောင်နေထိုင်တာကို မမေ့နဲ့။ သူ့ဟန်မိသားစုမှာ မြေးတစ်ယောက် မရှိတော့ဘူး။ အခုထိ နင့်ကို လာခေါ်ဖို့ မလာသေးဘူး။ နင့်ယောက္ခမရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ပဲ ဖြစ်ရမယ်။ နင့်ကိုဒုက္ခနည်းနည်းပေးချင်နေတာ။ ဘာမှ မပြောရဲဘဲ နာခံစွာ ပြန်သွားဖို့ပဲ။ အဘွားကြီးတွေ သူတို့ ချွေးမကို လှည့်စားတာ တော်တော်များများတွေ့ဖူးတယ်။” 

 သူ့အမေရဲ့စကားကိုကြားတော့ ဟန်ရဲ့တတိယ ဇနီးက ငြိမ်သက်သွားပြီး မေးခဲ့သည်။  “အမေ၊ ကျွန်မ ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ မိသားစုခွဲရဦးမှာလား”

 မစ္စ ကျောက် - “ဒါကို ခွဲရမယ်။ နင့်ခဲအိုရဲ့ ခြေထောက်တွေ ကောင်းတာဖြစ်ဖြစ်၊ ဆိုတာဖြစ်ဖြစ် ငွေအကုန်ခံရမှာ။ အဲဒါကို ကုသဖို့ ငွေဘယ်လောက်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံရမယ်ဆိုတာ ငါမသိဘူး။ နင့် ယောက္ခမက ပိုက်ဆံကို နင့်ခဲအိုအတွက် နောက်ဆုံး အကုန်သွားလိမ့်မယ်။ နောက်ပြီး နင့်မတ်လေးနဲ့ဆို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နင့် ပိုက်ဆံကိုကြည့်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။ အဘွားကြီးလက်ထဲက ပိုက်ဆံလိုချင်ရင် နင့်မိသားစုကို ခွဲဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခုပဲရှိတယ်။ မင်းအခု မင်းမိသားစုကို မခွဲတော့ဘူးဆိုရင် နင့်မတ်လေး အိမ်ထောင်ကျရင် နင့်မှာ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ ပျက်စီသနေတဲ့ အိမ်တစ်လုံးပဲ ရှိလိမ့်မယ်”

 ဟန် တတိယ ဇနီးက ရုတ်တရက် တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။

 အဘွားကြီး ကျောက်က သူမ တုံ့ဆိုင်းသွားတာကို မြင်သည်။ သူမသည် သံကိုမုန်းတီးမှုကြောင့် ခဏလောက်ရိုက်လိုက်သည်။ သူမ ဘေးဘယ်ညာမှာ ဘယ်သူမှမရှိတာကိုမြင်တော့ နားနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောခဲ့သည်။ “နင်က ငတုံစလား။ ခွဲနေရင် ပိုက်ဆံကို ခွဲရုံတင်မကဘဲ နင့်ယောက္ခမကလည်း အနာဂတ်မှာ ငွေရှာနိုင်အောင် မုန့်လုပ်နည်းကို သင်ပေးမှာပေါ့”

 ဟန် တတိယ ဇနီးက အံ့အားသင့်သွားပြီး ပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ ဘာပြောနေတာလဲ။ ယောက္ခမက မုန့်လုပ်နည်းကို ဘယ်လိုလုပ်ပေးမှာလဲ။ မဖြစ်နိုင်ဘူး။”

 “နင်က ငတုံးလား။ နင် အနာဂတ်မှာ ခွဲခွာရလိမ့်မယ်။နင့်ခဲအိုက စစ်သားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အစားအသောက်နဲ့ အဝတ်အစားအတွက် စိတ်ပူစရာမရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် နင့်ရဲ့ဒုတိယခဲအိုနဲ့ ယောက်မက ပိုက်ဆံရှာတဲ့ အရည်အချင်းတွေ မရှိဘူး။ နင့်မှာ ပြုစုပျိုးထောင်ရမယ့် ကလေးတွေအများကြီးရှိတယ်။ သူ့အဖွားက သူ့မြေးတွေ ငတ်သေတာကို မကြည့်ရက်ဘူး၊ ဒါဆို အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုဖို့ အရည်အချင်းတစ်ခုခုကို သူမ ဘာလို့ မပေးနိုင်မှာလဲ။ အရေးကြီးတာက မင်းယောက္ခမရဲ့ လုပ်ငန်းကို မသိမ်းပိုက်ဘဲ တခြားနေရာမှာ ရောင်းဖို့ပဲ။ ”

 တတိယချွေးမ ဟန်က မုန့်လုပ်နည်းကို လောဘကြီးခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း အခွင့်မရှိခဲ့ပေ။ ယခုအခါ သူမအမေနှင့် ပေါင်းနေသောကြောင့် ချက်ခြင်းပင် နှလုံးသားထဲတွင် မက်မောနေမိသည်။ သူမအမေရဲ့စကားက မှန်တယ်လို့ ခံစားရသည်။ ခွဲခွာခြင်းက အမှန်တကယ် အကျိုးအရှိဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်သည်။

 “ဒါပေမယ့် ဟန်အိုက်တန်းက အခုထိ ကျွန်မကို လာမခေါ်သေးဘူး။ ကျွန်မရဲ့ အိမ်ခွဲခွာဖို့အကြောင်းကို ဘယ်လို နားထောင်နိုင်မှာလဲ။”

 “ဒီကိစ္စအတွက် စိတ်မပူနဲ့။ နင့်အစ်ကိုကြီးကို ဟန်အိုက်တန်းနဲ့ စကားပြောခိုင်းလိုက်မယ်”

 နောက်တစ်နေ့ ဟန်မိသားစု နေ့လည်စာစားချိန် ဟန် တတိယဇနီး၏ အကြီးဆုံးအစ်ကိုဖြစ်သူ ကျောက်ယွိရှု့က အိမ်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ထုံးစံအတိုင်း ခမည်းခမတ်ကို အေးစက်စက် မဆက်ဆံသင့်ဘူး။ အဘွားကြီး ဟန်က သူဘာကြောင့်လာတယ်ဆိုတာ သိပေမယ့် သူ့ကို အပြုံးလေးနဲ့ နှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။ “သူ့ခမည်းခမတ် ဘာလို့ ဒီကိုလာနေတာလဲ။ ထိုင်ထိုင်။ ထမင်းအတူတူထိုင်စားချေ။”

 ကျောက်ယွိရှု့က သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းပြီး ပြောခဲ့သည်။”မလိုပါဘူး ဒေါ်လေး။ အလုပ်မရှုပ်ပါနဲ့။ ကျွန်တော် ဒီမလာခင် စားပြီးပြီ၊ အိုက်တန်းနဲ့စကားပြောရုံပဲ”

 ဟန်လောင်စန်းသည် တစ်မိသားစုလုံးရှေ့မှာ စကားမပြောချင်ကြောင်း သိသောကြောင့် ထကာ ခြံထဲတွင် စကားပြောရန် ထွက်ခဲ့သည်။

 ကျောက်ယွိရှု့က ဟန်လောင်စန်းရဲ့ ပုခုံးကို ပွတ်သပ်ရင်း ပြောခဲ့သည်။ “အိုက်တန်း၊ ခင်ပွန်းနဲ့ ဇနီးကြားမှာ ညတွင်းကျော်ရင် ရန်ငြိုးမရှိသင့်တော့ဘူး။ ငယ်ရွယ်တဲ့ လင်မယားနှစ်ယောက်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ရန်ဖြစ်ကြတယ်။ မိန်းမ စိတ်စိုးရင် ချော့ရတယ်။ မင်းမိန်းမနဲ့ သားကို မတွေ့ချင်တော့ဘူးလား။”

 ဟန်လောင်စန်းက စကားမပြောဘဲ နားထောင်ရုံပဲ။ပြောပြီးသည်နှင့် အေးအေးဆေးဆေး ခေါင်းညိတ်ခဲ့သည်။  “အကိုကြီး၊ ကျွန်တော် သိပါတယ်၊ မနက်ဖြန်ကျရင် ဖန်းဇီနဲ့ မြောင်မြောင်ကို ပြန်လာခေါ်မယ်”

 ကျောက်ယွိရှု့ရ ဤခရီးစဉ်သည် များစွာအားထုတ်ရမည်ဟု တွေးထင်ခဲ့သည်။ သူ့အနေနဲ့ ဤမျှ စကားပြောကောင်းပြီး ပျော်ရွှင်နေရမည်ဟု မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ သူ့ ပန်းတိုင်ကို ပြီးမြောက်ပြီးနောက် သူသည် ပျော်ရွှင်စွာ အိမ်သို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။

 အိမ်ထဲရောက်ပြီးနောက် ဟန်လောင်စန်းက မစ္စစ်ဟန်ကို ပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ မနက်ဖြန်သွားပြီးတော့ ဖန်းဇီနဲ့ မြောင်မြောက်ကို ပြန်ခေါ်လိုက်မယ်” 

 မစ္စဟန်က သူမကို အိမ်ပြန်ခေည်သင့်ပြီဟု ထင်ထားတာကြောင့် ခေါင်းညိတ်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “သွားခေါ်ပြီးတဲ့အခါ မင်းနဲ့ မင်းမိန်းမက ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သင့်တယ်။ အမေက မင်းကို ဘက်မလိုက်ဘူး၊ အမေက မင်းတို့ကို အတူတူ ဆက်ဆံတာ။ ဒီအချိန်အတောအတွင်း အမေလည်း တွေးမိတယ်။ စတုတ္ထလေးက ငယ်သေးပြီး မိသားစု ခွဲဖို့ကစောသေးတယ်။ အမေက မင်းကို မစောင့်စေချင်ဘူး။ မင်းအစ်ကိုကြီး သူ့ခြေထောက်တွေကို ကုသပြီးရင် အမေက အိမ်ကိုထိန်းချုပ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီအချိန်မှာ မင်းတို့က အိမ်ရဲ့ထိန်းချုပ်သူဖြစ်လာလိမ့်မယ်။”

 အဘွားကြီး၏ စကားများသည် ဟန်မိသားစု ညီအစ်ကိုများကို တုန်လှုပ်စေကာ ဟန်လောင်စန်းက ချက်ချင်းပြောခဲ့သည်။ “အမေ၊ စိတ်မဆိုးနဲ့။ ကျွန်တော်တို့အိမ်ရဲ့ သခင်မဖြစ်ချင်ဘူး။ အမေ၊ အမေ ကျွန်တော်တို့ကို ထာဝရ ချုပ်ကိုင်နိုင်တယ်”

 ဟန်ဒုတိယသားက တုံးအပြီး စကားကောင်းကောင်း မပြောနိုင်တာကြောင့် သူ့အစ်ကိုစကားကို သဘောတူရန် အားတက်သရော ခေါင်းညိတ်ပြခဲ့သည်။ သူ့အမေက သူတို့ တစ်သက်လုံး သူတို့အနားမှာ ရှိနေလိမ့်မည်ဟုလည်း သူမျှော်လင့်ထားသည်။

 မစ္စဟန်က အလွန်ပွင့်လင်းပြီး လက်ကိုဝှေ့ယမ်းကာ ပြောခဲ့သည်။ “မင်းက အသက်ကြီးနေပြီ၊ မင်းမှာ ကလေးတွေလည်း ရှိနေပြီး မင်းအမေလည်း အသက်ကြီးနေပြီ။ မင်းရဲ့တစ်ဘဝလုံး ဘယ်လိုတာဝန်ယူနိုင်မလဲ။ မင်းရဲ့မိန်းမကို မင်းအိမ်ရဲ့ထိန်းချုပ်သူဖြစ်ခွင့်ပေးရမယ့်အချိန်ရောက်ပြီ။ အခု ငါအဘွားကြီး အနားယူပြီး ကောင်းကောင်း ခံစားတော့မယ်။  ကေဟုတ်ပြီ ဒါပဲ။ မင်းအစ်ကိုကြီးရဲ့ခြေထောက်တွေ သက်သာလာတဲ့အခါ အမေတို့မိသားစု ခွဲခွာလိမ့်မယ်။ မင်း ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင်နေမယ်၊ ဆူညံမနေနဲ့။”

 မစ္စဟန်သည် မူလက စတုတ္ထသား အိမ်ထောင်ပြုပြီးနောက်မှ ခွဲခွာရန် စဥ်းစားခဲ့သော်လည်း ယခုအချိန်အတွင်း ရုတ်တရက် မောပန်းနွမ်းနယ်လာတာကို သူမ မကူညီနိုင်ခဲ့ပေ။ ချွေးမတွေက သူတို့ကိုယ်ပိုင် အတွေးတွေရှိကြပြီး အတင်းအကြပ် ရောနှောတော့ ပင်ပန်းလာကြသည်။ စောစောခွဲပြီး ချွေးမတွေကို သူတို့အိမ်သူတို့ အိမ်ထိန်းချုပ်ခိုင်းလိုက်တာက ပျော်ရွှင်မှုကို ခံစားနိုင်မှာပါ။ စတုတ္ထသားအတွက်ကတော့ အိမ်ထောင်ရေးအတွက် ငွေကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားလိမ့်မည်။

 ညီအစ်ကိုများက အချိန်အတော်ကြာ စကားမပြောနိုင်ခဲ့ကြပေ။

 နောက်တစ်နေ့တွင် ဟန်လောင်စန်းက အလုပ်မသွားဘဲ ဇနီးနှင့်သားကို အိမ်ခေါ်ရန် နံဘေးရှိ တဟဲကျေးရွာသို့ သွားခဲ့သည်။

 ဟန်လောင်စန်း၏မိန်းမသည် သူမအမေ စကားကြားတော့ ဟန်လောင်စန်းကို ပျော်ရွှင်စွာ ခေါ်လိုက်သော်လည်း  သူမ စိတ်ဆိုးဟန်ဆောင်နေတုန်းပဲ။ သူမက ဟန်လောင်စန်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းကိုလှည့်ကာ ဒေါသဖြစ်နေတဲ့ပုံစံလုပ်ခဲ့သည်။

 ဟန်လောင်စန်းက သူမကို ဘာမှပြန်မပြောဘဲ အဘွားကြီး ကျောက်နဲ့ အဖိုးကြီးကျောက်ဆီကို တည့်တည့်သွားပြီး နုတ်ဆက်ခဲ့သည်။ “ဖေဖေ မေမေ၊ ကျွန်တော် ဖန်းဇီနဲ့ မြောင်မြောင်ကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားပါတော့မယ်”

 အဘိုးကြီး ကျောက်က စီးကရက်တစ်လိပ်သောက်ပြီး ပြောခဲ့ပေမယ့် မစ္စ ကျောက်က သူ့မျက်နှာကို တည့်မတ်စွာထားခဲ့သည်။  “အိုက်တန်း၊ ငါတို့ ဖန်းဇီက အပြစ်ရှိတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းမိသားစုရဲ့ ကောင်းကျိုးအတွက်ပဲ။ မင်းအနာဂတ်မှာ ကလေးတွေအများကြီးရလိမ့်မယ်။ ပိုက်ဆံမရှိရင် မင်းဘယ်လိုနေနိုင်မလဲ။ မင်းအစ်ကိုအကြီးဆုံးက အိမ်က ပိုက်ဆံအကုန်သုံးနေတာ။ မင်း ခွဲခွာတဲ့အခါ တစ်ပြားမှမရရင်ရော။ ဒါဆို မင်းမိန်းမနဲ့ မင်းရဲ့သားသမီးတွေနဲ့ ဘယ်လိုနေမလဲ”

 ဒါကိုကြားတော့ အဘိုးကြီး ဟန်ကို ခေါင်းငုံ့ပြီး ရုတ်တရက် ပြောခဲ့သည်  “အဖေ၊ ကျွန်တော်တို့ မိသားစုအတွက် ပိုက်ဆံကို အစ်ကိုကြီးနဲ့ အမေက ပေးတာ။ ကျွန်တော်က အများကြီး မလုပ်နိုင်ဘူး၊ ပိုက်ဆံပဲ သုံးခဲ့တာ။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်မှာ လုပ်ပိုင်ခွင့် မရှိဘူး။အစ်ကို့ခြေထောက်တွေကို ကုသတာက အမေအတွက်သာ သဘာဝပဲ၊ ပြီးတော့ ဘယ်သူမှ ဘာမှ ပြောပိုင်ခွင့် မရှိဘူး။”

 မစ္စ ကျောက်ရဲ့ အမူအရာက ပြောင်းလဲသွားသည်။ “အိုက်ကော မင်းဘာပြောနေတာလဲ။ မင်းအစ်ကိုအကြီးဆုံးက စစ်တပ်မှာ မင်းရဲ့မိသားစုကို  နှစ်ပေါင်းများစွာ မစောင့်ရှောက်နိုင်ခဲ့ဘူး။ မင်းအမေကို ပြုစုဖို့ အိမ်မှာနေပြီး အလုပ်အမှတ်ရနေတယ်။ မင်းဘာမှ မချို့တဲ့ဘူး၊ မင်း ပိုက်ဆံလဲတူတူပဲ။ ဟုတ်တယ်၊ မိသားစုရဲ့ငွေက မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူးလို့ ဘယ်လိုပြောနိုင်မလဲ။ ခွဲခွာခြင်း မရှိသရွေ့ မိသားစုရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုကို မင်းတို့ညီအစ်ကိုတွေက ခွဲဝေနိုင်တယ်။”

 ဟန်အိုက်တန်းက ကျောက် မိသားစု၏ သဘောထားကို သိလုနီးပါးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် ယခုအချိန်တွင် နောက်ထပ်ပြောရန် အစီအစဉ်မရှိသဖြင့် တိုက်ရိုက်ပြောခဲ့သည်။ “ဒါဆို ကျွန်တော် ဖန်းဇီနဲ့ မြောင်မြောင်ကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားမယ်။”

 ဟန် တတိယဇနီးက အဲ့ဒိအချိန်မှာပဲ အော်လာခဲ့သည်။ “ကျွန်မ မသွားဘူး၊ မသွားဘူး။ ကျွန်မ ပြန်သွားတဲ့အခါ ဘယ်သူမှ ကျွန်မကို အလေးအနက်ထားမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့ပြန်သွားရမှာလဲ။ ငါတို့သားအမိ နေရင်တော့ တစ်ကိုက်ပဲစားရလိမ့်မယ်”

 ဟန်လောင်စန်းက သူမစကားအတွက် အလွန်ဒေါသထွက်ခဲ့သော်လည်း ကျောက် မိသားစုတွင် သူမနှင့် ရန်ဖြစ်ရန်မလိုလားသောကြောင့် ဒေါသကိုထိန်းကာ မေးခဲ့သည်။  “ဒါဆို မင်းဘာလိုချင်လဲ? ငါ့ကိုပြော”

 ဟန် တတိယမြောက်ဇနီးက သူ့ကိုကြည့်ကာ ပြောခဲ့သည်။”ကျွန်မ အိမ်ခွဲချင်တယ်၊ ကျွန်မတို့ဘာသာ နေကြရအောင်”

 ဟန်လောင်စန်းသည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ သူမအား စိုက်ကြည့်ကာ လက်သီးများကို ဆုပ်ထားပြီးဖြစ်သည်။

 ဟန် တတိယဇနီးဖြစ်သူမှာ အနည်းငယ်ကြောက်လန့်သဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူထံသွားခဲ့သည်။ မစ္စ ကျောက်က သူမကိုမြင်သောအခါ ချက်ချင်းပြောခဲ့သည်။ “အိုက်တန်း စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ဖန်းဇီ ပြောတာက ယုတ္တိမရှိတာတော့မဟုတ်ဘူး။ မင်းတို့အားလုံးက အသက်ကြီးပြီ။ ကလေးတွေလည်း ရှိကြတယ်။ မျှော်လင့်ချက်တွေနဲ့ အတူနေနေကြသူတွေ အများကြီးပါ။ မပျော်ဘူးဆိုရင် ခွဲခွာပြီး ကိုယ့်ဘဝကိုယ်နေထိုင်တာ ပိုကောင်းတယ်။ မင်းအမေကို အတူတူ ပြုစုသင့်တယ်၊ အခုထက်တော့ မဆိုးနိုင်ဘူး”

 ဟန်လောင်စန်း၏ နှလုံးသားထဲတွင် မီးတောက်လာခဲ့သည်။ ခွဲခွာဖို့ကို ကြိုပြီး ဆွေးနွေးထားတယ်ဆိုတာ သူသိပေမယ့် ဘယ်လိုခွဲထွက်ချင်မှန်း မသိတဲ့အတွက် တမင်တကာ ပြောခဲ့သည်။“ခွဲဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်တာမဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် အရင်က ပိုက်ဆံမရှာဖူးဘူး။ မိသားစုခွဲရင် လယ်ယာသုံးကိရိယာတွေနဲ့ စပါးတွေ ခွဲနိုင်ပြီး တခြားဘာမှ မရှိဘူး။ အလုပ် အဆင်ပြေရင် အမေက မိသားစုကို ခွဲပေးလိမ့်မယ်။”

 ဒီစကားထွက်လာတာနဲ့ မစ္စ ကျောက်က ချက်ချင်းထအော်သည်။ “ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ။ မင်းအမေလက်ထဲမှာရှိတဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို အညီအမျှ ခွဲပေးသင့်တယ်။ မင်းအမေရဲ့ လက်မှုပညာကို မင်းကို သင်ပေးရမယ်။ မင်းတို့အားလုံး အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုဖို့ လက်မှုပညာတွေ တတ်အောင်သင်ပေးရမှာပေါ့။”

ဟန်လောင်စန်းက သူ့အမေ ပိုက်ဆံအကြောင်းသာမက သူ့အမေ မုန့်လုပ်နည်းကိုလည်း တွေးနေကြတော့ ရယ်မိသည်။ တွက်နည်းကောင်းတယ်။ ကျောက်ဖန်း(ဖန်းဇီ) အရမ်းကောင်းတယ်။ အိမ်က မုန့်လုပ်နည်းရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်ကို သူ့မိသားစုကိုတောင် တိတ်တဆိတ် ပြောပြထားတယ်။

 ကောင်းတယ်၊ အရမ်းကောင်းတယ်!

 ဟန်လောင်စန်းက ကျောက်ဖန်းကို သူမအိမ်တွင် ချော့မော့ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါတွင် သူက မြည်းကိုမွေးထားမိနေသည်။  ကျောက်ဖန်းက သူ့မိသားစု အိမ်မှာနေဖို့ နှစ်သက်သရွေ့ နေထိုင်နိုင်တယ်။

 ဟန်လောင်စန်းက အေးစက်စွာ နှာခေါင်းရှုံ့ရင်း ခေါင်းလှည့်ပြီး ထွက်သွားသည်။ “မင်းရဲ့တောင်းဆိုမှုကို ငါမလုပ်နိုင်ဘူး။ ငါတို့ရဲ့ ဟန်မိသားစုက မင်းကို မစောင့်ရှောက်နိုင်ဘူးလို့ ငါထင်တယ်”

 ဒီစကားထွက်လာတာနဲ့တပြိုင်နက် တတိယဇနီးရဲ့ဇနီးက တုန်လှုပ်သွားပြီး ဟန်လောင်စန်းနောက်ကို လိုက်ဖို့လုပ်ခဲ့ပေမယ့် ဟန်လောင်စန်းက သူမကို တိုက်ရိုက်တွန်းထုတ်ပြီး ငိုနေတဲ့နေရာမှာ ထားခဲ့ကာ ခဏအကြာတွင် ပျောက်သွားခဲ့သည်။

 ————

 စုယွဲ့က ဟန် မိသားစု၏ အဖြစ်အပျက်ကို ဘာမှမသိခဲ့ပါ။ ထိုအချိန်တွင် သူမသည် ရိုးရိုးသားသား အလုပ်လုပ်နေရသည်။ သူမသည် နေ့ဘက်တွင် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခဲ့တာကြောင့် ညဘက်တွင် ကောင်းစွာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။ ဟန် မိသားစုထံ သွားရန် အချိန်မရှိခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဟန်တတိယဇနီးက ပြကကနာရှာနေသည်ကို သူမ သဘာဝအတိုင်း မသိခဲ့ပါ။ 

 ဒီညမှာတော့ စုယွဲ့က ခါတိုင်းလို စောစောအိပ်ယာဝင်ခဲ့ပြီး ခဏအတွင်းမှာပဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပေမယ့် ဒီညကတော့ ထူးထူးခြားခြား ညဖြစ်သည်။ ခါတိုင်းလို မိုးလင်းတဲ့အထိ မအိပ်ဘဲ အိပ်မက်မက်ခဲ့သည်။

 သူမ အိပ်မက်မက်နေပြန်သည်။

 အိပ်မက်ထဲမှာ ဟန်အိုက်ကောက မြစ်ကမ်းနားမှာ အမျိုးသမီးတစ်ဦး ပြုတ်ကျနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အမျိုးသမီးက မြစ်ထဲ ပြုတ်ကျပြီး အကူအညီတောင်းတယ်။ မြင်မြင်ချင်းပဲ သူမ ရေမကူးတက်တာ သိနိုင်သည်။ ဟန်အိုက်ကောက ရေထဲမှာရှိတဲ့အရာကို မကြည့်ဘဲ သူက ချက်ချင်း ရေထဲဆင်းပြီး အမျိုးသမီးကို ကယ်ခဲ့ပေမယ့် အမျိုးသမီးက ရေပေါ်ကနေ တက်လာတော့ သူမရဲ့ အဝတ်အစားတွေက ပြုတ်ကျသွားတယ်။ဘောင်းဘီဘယ်မှာရှိမှန်း သူမမသိခဲ့ဘဲ သူမက အောက်ခံဘောင်းဘီတိုလေးကိုသာ ၀တ်ထားသည်။

 ဤမြင်ကွင်းကို ဖြတ်သန်းသွားသော အဖွဲ့ဝင်များက မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။ သူမက မျက်နှာကို ဖုံးအုပ်ကာ ကျယ်လောင်စွာ ငိုခဲ့သည်။ အဲဒီအခါမှာ ဒီအမျိုးသမီးက ဟန်အိုက်ကောနဲ့ စေ့စပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ဝမ်ယရူ ဖြစ်တယ်လို့ လူတိုင်းသိလိုက်ကြသည်။ ဟန်အိုက်ကောက သူမဖြစ်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားသော်လည်း လူတွေကို ကယ်တင်ဖို့ အဲ့ဒါမလိုပေ။ သူသည် ဘယ်သူ့ကိုမဆို အန္တရာယ်ထဲတွင် ကယ်တင်မည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းကို ဂရုမစိုက်ပါ။

 ဒါပေမယ့် အံ့သြစရာကောင်းတာက ဝမ်ယရူရဲ့ မိသားစုက ဟန် မိသားစုဆီသွားပြီး သမီးလေးရဲ့ အပြစ်ကင်းစင်မှုကို ဟန်အိုက်ကော ဖျက်ဆီးသွားကြောင်းပြောပြီး ဟန်အိုက်ကောက တာဝန်ယူပြီး ပြန်ပေါင်းသင်းဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။

 ယင်းကြောင့် ဟန်မိသားစုကို ဒေါသထွက်စေခဲ့သည်။အဘွားကြီး ဟန်က ဝမ် မိသားစုနှင့် အကြီးအကျယ် စကားများရန်ဖြစ်ခဲ့ပြီး တစ်ချိန်က သားဖြစ်သူကို စွန့်ပစ်ခဲ့သော အမျိုးသမီးအတွက် သူမမှာ တာဝန်မရှိကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။

ဟန်မိသားစုက တာဝန်မယူတော့ ဝမ် မိသားစုက ဟန်မိသားစုဆီကို နေ့တိုင်း ဒုက္ခရောက်အောင် လုပ်ခဲ့သည်။ငိုကြွေးခြင်း၊ ဒုက္ခရောက်စေခြင်း၊ သနားစရာကောင်းအောင် ဟန်ဆောင်ကာ ဟန်မိသားစု၏ တံခါးဝတွင် ကြိုးဆွဲချခြင်းသာမက ဟန်အိုက်ကောက သူ့သမီး၏ အပြစ်ကင်းစင်မှုကို ဖျက်စီးခဲ့ပြီး တာဝန်မယူကြောင်း တခြားသူများအား ပြောပြခဲ့သည်။ တပ်မဟာခေါင်းဆောင်ကို ဖြေရှင့်ခွင့်ပေးရန် တပ်မဟာဌာနသို့လည်း ပြေးသွားခဲ့သည်။

 တပ်မဟာဌာနခေါင်းဆောင်သည် အလွန်စိတ်ဆိုးပြီး ဤအမှုကို မည်သို့စီရင်ရမည်ကို မသိခဲ့ပေ။ ဟန်အိုက်ကောက ကြင်နာတတ်သော်လည်း ဝမ်ယရူက ဟန်အိုက်ကောကို စောင့်ကြည့်ပြီး ပွေ့ဖက်စေခဲ့တာ အမှန်ပဲ။ ဝမ်မိသားစု သမီးရဲ့ အပြစ်ကင်းစင်မှုကတော့ ပျောက်ကွယ်သွားတော့တာပင်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သူဟာ ဝမ် မိသားစုရဲ့ သမီးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ဟန်အိုက်ကောကို ဆွဲဆောင်ခဲ့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့နှစ်ယောက်က စေ့စပ်ခဲ့ဖူးပြီး ဝမ်ယရူက ကြည့်ကောင်းကာ ဟန်အိုက်ကော ကလည်း မရှုံးပေ။  

 ဒါပေမယ့် ဟန်အိုက်ကောက ဘယ်လိုသဘောတူနိုင်မှာလဲ။ သူကဘပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းဆိုခဲ့ပြီး ဘယ်သူမှ သူ့ကို အတင်းအကြပ်မလုပ်နိုင်ဘူး။ ဝမ် မိသားစုက ဒေါသအလွန်ထွက်ကာ နှစ်ရက်အတွင်း သေးငယ်သော အနှောင့်အယှက်တစ်ခုနှင့် သုံးရက်အတွင်း ကြီးကျယ် အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ခြုံပြောရလျှင် ဟန်မိသားစုသည် အလွန် မကောင်းတဲ့သူ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး ကလေးများသည်ပင် အပြင်ထွက်မကစားဝံ့ကြပေ။

 ရွာသားတွေကလည်း ဟန်အိမ်တံခါးကို နေ့တိုင်းလာကြည့်ကြပြီး အတင်းအဖျင်းစကားတွေပြောကြတယ်။ လူတချို့က အမှန်တရားအကြောင်း ပြောကြတယ်။ လူတိုင်းကတော့ အမှန်တရားကို ဂရုမစိုက်ကြပေ။ အတင်းအဖျင်းပြောနေသမျှ စကားဝိုင်းက စိတ်အားထက်သန်မှုအပြည့်ရှိလိမ့်မည်။ ဟန်အိုက်ကော၏ ပုံရိပ်က တာဝန်မဲ့လူဆိုးတစ်ယောက်ဖြစ်လာပြီး သူသွားလေရာရာကို ညွှန်ပြခံနေရသောကြောင့် ဟန် မိသားစုကို စိတ်ဆင်းရဲစေသည်။

 ဒီလိုနေ့မျိုးကြောင့် ကျန်တဲ့ ဟန် မိသားစုက ဟန်အိုက်ကောကို ဝေဖန်ခဲ့ကြကာ ဟန်အိုက်ကော၏ မလိုအပ်သော ကြင်နာမှုကို ညည်းညူကြပြီး သူတစ်ပါးကို ကယ်တင်ပြီး မိသားစုကို ဒုက္ခမပေးသင့်ပါဟုပြောကြသည်။ ဟန်အိုက်ကောကလည်း သူ့မိသားစုအတွက် သူ့ကိုယ်သူအပြစ်တင်ခဲ့ပြီး သူ့မိသားစုရဲ့ မကျေနပ်ချက်တွေကို အချိန်တိုင်း တိတ်တဆိတ် ခံစားနေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ပို တိတ်ဆိတ်သွားသည်။

 နှစ်ဝက်လောက် ပြဿနာရှာပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ ကျန်တဲ့ ဟန် မိသားစုက တဖြည်းဖြည်း ပြေလျော့သွားပြီး ဟန်အိုက်ကောကို ဝမ်ယရူနဲ့ လက်ထပ်ဖို့တောင် ဆွဲဆောင်ခဲ့ကြသည်။

  အိပ်မက်မက်ပြီးသွားတော့ စုယွဲ့ ဒေါသနဲ့ နိုးလာခဲ့သည်။

 စုယွဲ့က သူမ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ရင်း အိပ်မက်ကြောင့် ရင်ထဲ ဒေါသတွေ တသီတတန်းကြီး ရှိနေသေးသည်။ သူမသည် ယခုတစ်ကြိမ်တွင် အိပ်မက်မျှသာဟု သူမ မထင်ထားတော့ပေ။ ဤအရာသည် မကြာမီ ဟန်အိုက်ကောတွင် ဖြစ်ပျက်မည့် စနစ်မှ သတိပေးချက်တစ်ခု ဖြစ်လိမ့်မည်။

 ဟန်အိုက်ကော ကံမကောင်းပြန်ဘူး။

 ဒီလူရဲ့ကံမကောင်းမှုက သူမကို တကယ်စကားမပြောစေနိုင်ခဲ့ဘူး။

 ဒီ ဝမ်ယရူကို သူမ မှတ်မိသည်။ ဂျုံပြန်ပေးရန်အတွက် ဟန်မိသားစုဆီ သွားသောအခါ အဘွားကြီးက ဝမ် မိသားစုနှင့် ဝမ်ယရူကို ကြိမ်းမောင်းနေကြောင်း ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဝမ်မိသားစုမှ ဟန်အိုက်ကော ခြေထောက်များ မသန်စွမ်းတော့သည်ကို သိလိုက်ရပြီး ကုသလို့ မရဘဲ အနာဂါတ်မရှိတော့ဟု တွေးကာ စေ့စပ်ပွဲဖျက်ရင်း ဟန်မိသားစုကို ဒေါသထွက်စေခဲ့သည်။

 ဒါပေမယ့် အခုတော့ ဒီဝမ်ယရူက ဟန်အိုက်ကောကို တာဝန်ယူပေးဖို့ တောင်းဆိုနေသည်။ စုယွဲ့က ဘာလဲဆိုတာ သိဖို့ သူမခြေချောင်းတွေကို သုံးခဲ့သည်။ ဟန်အိုက်ကောရဲ့ ခြေထောက်တွေ ပိုကောင်းလာတာကို သူမ မြင်တာကြောင့် မဟုတ်ဘဲ စိတ်ထဲမှာ နောင်တရမိပြန်သည်။ သူနဲ့အတူ ထပ်နေချင်သေးသောကြောင့် ရှေ့ဆက်သွားရမည်။ 

 ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုလူတွေက ဒီလောက်အရှက်မရှိရတာလဲ! သူမ မတော်တဆ ရေထဲပြုတ်ကျတယ်လို့ မပြောနဲ့၊ သူမ မယုံဘူး။ မဟုတ်ရင် သူမ ဘာကြောင့် စောစော ဒါမှမဟုတ် နောက်ကျမှ ရေထဲ မကျရတာလဲ။ ဘာကြောင့်ဆိုတော့ ဟန်အိုက်ကော ဖြတ်သွားလို့ ရေထဲ ကျသွားတာ။ ဝမ်ယရူက ဟန်အိုက်ကောအတွက် သေချာကြံစည်ထားပြီး ဟန်အိုက်ကောက ရေထဲ တမင်တကာ ဆင်းခဲ့သည်ဟု ငတုံးများက ယူဆနိုင်သည်။

 ဒါက တကယ်ကောင်းတဲ့ နည်းလမ်းတစ်ခုပင်။ ဆိုးပေမယ့် ဟန်အိုက်ကော တကယ်မသေတဲ့အတွက် အလုပ်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

 စုယွဲ့ ဒေါသတွေ ပိုပိုထွက်လာတယ်။ မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး၊ ဝမ်ယရူ အောင်မြင်ဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဟန်အိုက်ကောက သူမလူပဲ။ သူမစဉ်းစားရဲတယ်လား။ သူမ တွေးရဲရင် သူမကကော မလုပ်နိုင်ဘူးလား!

 ဒါပေမယ့် အခုမေးစရာတစ်ခုရှိနေသည်။ ဟန်အိုက်ကောက ဝမ်ယရူကို မြစ်ကမ်းဘေးမှာ ဘယ်အချိန်က တွေ့ခဲ့တာလဲ။ အချိန်အတိအကျ မသိရင် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ။ ဟန်အိုက်ကောကို အိမ်နဲ့ဝေးရာမှာ မနေခိုင်းနိုင်သလို ဟန်အိုက်ကောရှေ့မှာလည်း သူမနေ့တိုင်း မနေနိုင်ဘူး။ သူမက အလုပ်သွားရမှာဆိုတော့ ဟန်အိုက်ကောကို ဘယ်လိုလုပ် အမြဲကြည့်နိုင်မှာလဲ။ နောက်ပြီး ဝမ်ယရူက ဟန်အိုက်ကောကို ကြံစည်ချင်တယ်ဆို အခွင့်အရေးရရင် သူ့ကို ကြံစည်နိုင်သည်။ ဒီအချိန်ရှောင်နိုင်ရင်တောင် နောက်တစ်ကြိမ်တွင် သူမ မည်သည့်အရာမှ လှုပ်ရှားမည်မဟုတ်ဟု မဆိုလိုပါ။

 ဒါကြောင့် ရှောင်တာ မလုံလောက်တော့ မရှောင်ဘဲ ပြဿနာကို ဖြေရှင်းရမယ်။

 စုယွဲ့က ခေါင်းကိုက်လာတာကြောင့် ကုတ်လိုက်မိပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ တွေးရင်း ထိပ်ပြောင်တော့မည့်အချိန်တွင် အကြံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။