MM Story Teller

Chapter 129

Viewers 4k

🚩Chapter -129

Arc_6 . တိသမီးပြန်လာခြင်း [ 21 ]

____

နှစ်သစ်ကူးအကြိုပွဲပြီးနောက်၊ ချန်ချင်းကျင်းကို ချင်းချွမ်မြို့စားမင်း ချန်ချဲ့ မှ အိမ်တော်၏အနောက်ဘက်ဆောင်တွင် ချုပ်နှောင်ထားခဲ့သည်။

သို့သော်၊ ယင်းက မြို့တော်ရှိ ပြည်သူများက ချန်ချင်းကျင်းအကြောင်း အတင်းအဖျင်းပြောနေခြင်းမှ တားဆီးမရနိုင်ပေ။အိမ်ထဲမှာသာနေရ၍ တစ်ချိန်လုံး ပျင်းရိနေခဲ့ရသည့် အရာရှိကတော်များနှင့် သခင်မလေးတို့သည် ယခုတော့ သူတို့အိမ်တံခါးဝအထိ ရောက်လာသော စိတ်ဝင်စားစရာသတင်းကြောင့် ချန်ချင်းကျင်း၏ အကြောင်းကို အမျိုးမျိုးပြောဆိုနေကြပေသည်။

ချန်ချင်းကျင်း၏ကိစ္စများနှင့် ပတ်သက်၍ စုဝမ် ၎င်းကို ဂရုမစိုက်တော့ပေ။ ယခုအချိန်တွင် ကျင့်နင် မြို့စားမင်း အိမ်တော်၌၊ သူမနှင့် စုရွေ့ ၏ လက်ထပ်ပွဲအတွက် ပြင်ဆင်နေချိန်ဖြစ်ပြီး တစ်အိမ်တော်လုံး အလုပ်များလျက်ရှိ၏။

မီးပုံးပွဲတော်အပြီးတွင် ကျင့်နင်မြို့စားမင်းအိမ်တော်နှင့် ကျင်းချင်ဝမ်အိမ်တော်တို့ လက်ထပ်မည့်သတင်းသည် နောက်ဆုံးတွင် မြို့တော်အနှံ့သို့ တဖြည်းဖြည်းပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ ဤသတင်း ပျံ့နှံ့သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက်၊ ၎င်းသည် ချန်ချင်းကျင်း၏ အရှုပ်တော်ပုံများ အကြောင်းကို ချက်ချင်း အစားထိုးခဲ့ပြီး ဧကရာဇ်မြို့တော်တွင် အကျော်ကြားဆုံး အကြောင်းအရာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

ကျင်းချင်ဝမ် ခေါ် ချင်မူယန်သည် အမြဲလိုလို အားနည်းကာ နေမကောင်းဖြစ်နေပြီး မည်သည့် မိန်းမနှင့်မျှ မရင်းနှီးကြောင်း အရာရှိများနှင့် သာမန်ပြည်သူအားလုံး သိကြသည်။

သူက ဘာလို့ ကျင့်နင် မြို့စားမင်းအိမ်တော်ရဲ့ သခင်မလေးစုကို ရုတ်တရက် ချစ်မိသွားတာလဲ။

နဝမမင်းသားနှင့် သခင်မလေးစု တို့သည် ကျားဖြူဘုရင်ကြောင့် တွဲခြင်းဖြစ်နိုင်သည်ဟုလည်း ကောလဟာလများက ဆိုသည်။သခင်မလေးစု၏ ငယ်ရွယ်ပြီးအပြစ်ကင်းကာ အူတူတူအတတနှင့် သွက်လက်ချက်ချာသော ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးသည် အနှစ် 20 ကျော် တစ်ကိုယ်တည်းနေခဲ့သော ကျင်းချင်ဝမ်၏နှလုံးခုန်သံကို အခုန်မြန်စေသည်ဟု ဆိုကြ၏။

ဤနှစ်အနည်းငယ်အတွင်း သခင်မလေးစုသည် စစ်သူကြီးချန်ကို ချစ်နေခဲ့ကြောင်း လူတိုင်းသိကြပြီးဖြစ်သော်လည်း ရုတ်တရက် သခင်မလေးစုဘက်က စေ့စပ်ပွဲအားဖျက်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ချိန်က စေ့စပ်ခဲ့ကြသော်လည်း ချန်ယွီရှုသည် စုဝမ်၏ တစ်ဖက်သတ်အချစ်ကို မည်သည့်အခါမှ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း တုံ့ပြန်ခဲ့ခြင်းမရှိပေ။သူ့ဘက်က စုဝမ်ကို စိတ်မဝင်စားကြောင်းသိသာ၏။ ဤနည်းအားဖြင့် လူအများကို ကြင်နာနွေးထွေးစွာ ဆက်ဆံခဲ့သော နဝမ မင်းသားအား စုဝမ် ချစ်မိသွားခြင်းက သင့်လျော်ပေသည်။

စုဝမ်သည် ချင်မူယန်နှင့်လက်ထပ်တော့မည့်သတင်းကို ချန်ယွီရှု သိလိုက်ချိန်မှာ၊ သူသည် မြို့တော်၏စစ်လေ့ကျင့်ရေးကွင်းတွင် ကွင်းဆင်းလေ့ကျင့်ရန်အတွက် သူ၏ ကျားနက် တပ်ဖွဲ့ကို ခေါ်ဆောင်လာချိန် ဖြစ်သည်။ ဤသတင်းကို သူ့အား ပြောပြသူက စစ်တပ်ထဲမှ အရာရှိတစ်ယောက်ပင်။

စုဝမ် လက်ထပ်တော့မှာလား။

ချန်ယွီရှု လုံးဝအံ့အားသင့်သွားပြီး သူ့လက်များက အလိုအလျောက် ပြေလျော့သွားကာ လက်ထဲတွင်ရှိသော လက်နက်မှာမူ မြေပြင်ပေါ်သို့ ချက်ချင်းပြုတ်ကျသွား၍ ဖုန်မှုန့်များ ထောင်းကနဲ ထလာတော့၏။

"စစ်သူကြီး"

ဘေးနားမှ အရာရှိက စစ်သူကြီးချန်ကို ချီတုံချတုံဖြင့် ကြည့်ကာ လွှတ်ကနဲ ပြောလိုက်မိသော သူ့ပါးစပ်ကို အနည်းငယ် နောင်တရနေမိသည်။

"ငါ အဆင်ပြေပါတယ်"

ချန်ယွီရှု အသိစိတ်ကို ပြန်စုစည်းပြီး တည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်၏။

"မင်းတို့တွေ အရင်လေ့ကျင့်ကြ၊ ငါ.... အပြင်ခဏထွက်လိုက်ဦးမယ်"

ချန်ယွီရှုသည် စုဝမ်နှင့်သူ၏ ကိစ္စအား ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ ပြောဆိုချင်သော်ငြားလည်း ထိုအချိန်တွင် သူသည် လေ့ကျင့်ရေးတွင်အလုပ်များနေရ၍... သူ၏ အတွင်းစိတ်ကမူ သူမကို လိုက်ရှာဖို့ရာ တုံ့ဆိုင်းနေမိ၏။သူမ၏ လက်ထပ်ပွဲကိစ္စက တစ်ကယ်ဟုတ်မှန်သည်ဖြစ်စေ၊ မှားသည်ဖြစ်စေ သူ့ကို အတော်လေး စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေပြီး အရုပ်ကြိုးပြတ်သွားသလို စိတ်ပျက်စေတာကြောင့် သူမနှင့်တွေ့ဖို့ မဝံ့ရဲပေ။

သို့သော်၊မတတ်နိုင်သည့်အဆုံး ရက်အတော်ကြာပြီးနောက်၊ ချန်ယွီရှုသည် ကျင့်နင်မြို့စားမင်းအိမ်တော်၏ အဝင်ပေါက်သို့ တစ်ဖန်ရောက်ရှိလာသည်။ အဝင်ပေါက်မှာ ဖဲကြိုးနီများချိတ်ဆွဲရင်း အလုပ်များနေသည့် အစေခံများကြောင့် သူ့အကြည့်က အနည်းငယ် တင်းမာသွားသည်။အနီရောင်ပိုးသား ဖဲပြားများသည် စိုလက်တောက်ပပြီး ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်ဖြစ်နေသည်။

ယခင်က၊သူ ကျင့်နင်မြို့စားမင်းအိမ်တော်ဆီကို လာတိုင်း အတားအဆီးမရှိ ဝင်ထွက်ခွင့်ရှိသော်လည်း၊ယခုမူ ဘဏ္ဍာစိုးက သတင်းပို့သွားတာကို တံခါးဝမှာသာ သူ ရပ်စောင့်နေရလေ၏။

15မိနစ်ကြာမှသာ ချန်ယွီရှု စုဝမ်ကို တွေ့ခွင့်ရ၏။

နှစ်တစ်နှစ်၏ ပထမလဆုံးလဖြစ်၍ ရာသီဥတုက အေးနေသေးသည်။စုဝမ်သည် အဖြူရောင်သားမွေးကုတ်အင်္ကျီကိုဝတ်ထားကာ နောက်ဖေးခြံဝင်းမှ ခူးလာဟန်တူသော မက်မွန်ပန်းပွင့်ကို လက်ထဲက ကိုင်ထား၏။

"ချန်သခင်လေး၊ ဒီကို ဘာလာလုပ်တာပါလဲ"

သူမ ခန်းမထဲသို့ ဝင်သွားချိန်ထိ ၊အေးနေသေး၍ သူမ ကိုယ်လေးကျုံ့သွားရပြီး မက်မွန်ပန်းပွင့်ကို ခန်းမထဲက အစေခံအား ပေးလိုက်သည်။

စုဝမ်တစ်ယောက် သူ့နဘေးရှိ သစ်သားကုလားထိုင်ပေါ်တွင် အေးအေးဆေးဆေးထိုင်နေတာကို ချန်ယွီရှုက တိတ်တဆိတ်ကြည့်နေမိသည်။

"မင်းလက်ထပ်တော့မယ်ဆိုတာ ကြားတယ်၊မင်းကို ဂုဏ်ပြုဖို့ ကိုယ် လာတာပါ"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

စုဝမ်က ချန်ယွီရှုအား ဖျတ်ခနဲ ပြုံးလိုက်ပြီး "အရင်တစ်ခါ သောက်တဲ့ တာ့ဟုန်ပေါင်လက်ဖက်ရည်ကို ဒီနေ့ သောက်ချင်သေးလား၊ကျွန်မ အစေခံတစ်ယောက်ကို ဖျော်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ"

“မဟုတ်ပါဘူး၊ မလိုပါဘူး”

ချန်ယွီရှုက သူမကို လက်ပြနေရင်း သူ့အကြည့်များမှာ တဖြည်းဖြည်း နက်ရှိုင်းလာသည်။

"တစ်ကယ်တော့ ဒီတစ်ခါလာတာက မင်းနဲ့ ရှင်းစရာတစ်ခုရှိသေးလို့ပါ"

ပြောပြီး သူ အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းသွားကာ ရုတ်တရက် ဘယ်လိုပြောရမည်မသိ ဖြစ်သွား၏။

ဒီကောလဟာလတွေသာ အမှန်ဆိုရင် သူ့ညီမကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲ။ဒီကောလဟာလတွေအားလုံးကို စုဝမ်ကသာ လုပ်ကြံထားခဲ့မယ်ဆိုရင် စုဝမ်က်ိုလည်း သူ ဘယ်လိုမျိုး စိတ်ထားမျိုးနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမလဲ။

ချန်ယွီရှု အကျပ်အတည်းဖြစ်နေသည်ကိုမြင်သော်၊ စုဝမ်က ငြိမ်မနေနိုင်တော့ပေ။

“ချန်ချင်းကျင်းရဲ့ကိစ္စကြောင့်ပဲလား”

စုဝမ်က အစပြုပြောသောအခါ ချန်ယွီရှု တစ်ကိုယ်လုံး အေးခဲသွားပြီး သူမ မျက်လုံးကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။သို့သော် သူ့အကြည့်ကို စုဝမ်က လျစ်လျူရှုထားသည်။

"ရှင် ယုံချင်ယုံ ၊မယုံချင်နေ အဲ့ဒီနေ့က ကျွန်မ ပြောသမျှစကားတိုင်းက အမှန်ချည်းပဲ၊မယုံရင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် စုံစမ်းလို့ရတယ်၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ ရှင်နဲ့ကျွန်မကြားက ဆက်ဆံရေးဟာ အရင်တုန်းကတည်းက သိပ်မရင်းနှီးခဲ့ကြတာလေ၊ရှင့်ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ ကျွန်မက ဘယ်တုန်းကမှ အရေးမပါခဲ့ဘူးမလား၊ဒါကြောင့် ကျွန်မကို မယုံလည်းရတယ်၊ ရှင့်ကို အပြစ်မတင်ဘူး၊ ပြီးတော့...ကိစ္စတွေအားလုံးက ပြီးသွားပါပြီ၊တချို့ကိစ္စတွေက ပြီးသွားတဲ့အခါ ပြန်စုံစမ်းကြည့်လည်း အဓိပ္ပါယ်သိပ်မရှိဘူး”

စုဝမ် စကားကြောင့် ချန်ယွီရှုက ငြိမ်သက်သွားသည်။

"မင်းက ကိုယ်နဲ့ စေ့စပ်ထားတာကို ဖြတ်လိုက်တာ ချင်းကျင်း ကြောင့်လား၊ ဒါမှမဟုတ် ကျင်းချင်ဝမ်ကြောင့်လား"

မာနကြီးသည့်ယောက်ျားတွေက စွန့်ပစ်ခံရသည့် ကိစ္စမျိုးကို ဝန်ခံလိုစိတ်မရှိကြချေ။ ချန်ယွီရှုကလည်း ထို့အတူပင်။

"ဒီအကြောင်းပြောလို့လည်း အခု အဓိပ္ပါယ်ရှိသေးလိို့လား"

စုဝမ် မျက်လွှာချလိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီကို အနည်းငယ် ဆွဲစေ့လိုက်ကာ ချန်ယွီရှု၏ မျက်နှာကို မကြည့်တော့ပေ။သူမက အသိအမှတ်မပြုသလို ငြင်းလည်း မငြင်းခဲ့သဖြင့် ဤအရာက ချန်ယွီရှုကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေမှာ သေချာသည်။

ဒါပေမယ့်....

သူဘာလို့ နှောင့်ယှက်ချင်သေးတာလဲ။ သူနဲ့ သူမက ဘာမှမဆိုင်တော့ဘူးလေ၊ သူတို့က သူစိမ်းတွေဖြစ်သွားပြီပဲ..

ကျင့်နင် မြို့စားမင်းအိမ်တော်မှ ထွက်လာပြီးနောက် ချန်ယွီရှု သည် အိမ်တော်၏ တံခါးအထက်မှ ရွှေရောင်ဆိုင်းဘုတ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။သူ့လာမည့်တစ်သက်တာမှာ ဤအိမ်တော်ကို ခြေလှမ်းတစ်ဝက်တောင် လှမ်းဖြစ်မှာမဟုတ်တော့။ချန်ယွီရှု သူ့ကိုယ်သူ ယူကြုံးမရသော အပြုံးဖြင့် လှည့်ထွက်မည်ပြုစဥ် ရင်းနှီးသော လူတစ်ယောက်ကို သူ့မျက်လုံးထောင့်မှ တွေ့လိုက်ရ၏။

အဲဒါကတော့…..

“အကြီးဆုံး သခင်လေး”

ဝမ်ယွီသည် ကျင့်နင် မြို့စားမင်းအိမ်တော်၏ အပြင်ဘက် လမ်းမငယ်တွင် ရပ်နေသော ချန်ယွီရှုကို မဝေးသောနေရာမှ တိတ်တဆိတ် ကြည့်နေသည်။

'အကြီးဆုံး သခင်လေး" ဆိုသော ခေါ်သံက ချန်ယွီရှု၏အကြည့်များကို ဆွဲဆောင်သွားသည်။

သူက လမ်းကြားထဲကို အမြန်လျှောက်သွားပြီး ရှေ့က အမျိုးသမီးကို အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်ရင်း "ယွီရူ "

သူ့မျက်စိအရှေ့ရှိ အမျိုးသမီးသည် သူ့မှတ်ဥာဏ်ထဲမှ ယွီရူထက်စာလျှင်အနည်းငယ်ပိုပိန်နေသယောင်ပင်။

"အကြီးဆုံး သခင်လေး၊ဒီအစေခံနာမည်က အခု ဝမ်ယွီလို့ ခေါ်ပါတယ်၊ပြီးတော့ သခင်မလေးစုရဲ့ လက်ရှိ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အစေခံပါ"

ဝမ်ယွီအည် ချန်ယွီရှုအား ဂါ၀ရပြုပြီး သူမ၏ လက်ရှိရာထူးကို ပြောပြသည်။

"မင်းပြောတာက စုဝမ်ရဲ့... ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲကွာ"

ဝမ်ယွီ၏စကားကြောင့် ချန်ယွီရှု စိတ်ထဲတွင် ရှုပ်ထွေးနေပြီဖြစ်၏။

"ချင်းကျင်း ပြောတာတော့ မင်းကို ချမ်မြန်က ရိုက်သတ်လိုက်တယ်လို့ ပြောတာ၊အခု ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ......"

“ကျွန်မ တစ်ကယ် သေလုနီးပါးဖြစ်ခဲ့တာပါ၊ကျွန်မကို ကယ်တင်ပြီး ဘဝသစ်ကို ပေးခဲ့တဲ့သူက သခင်မလေးစုပါပဲ”

ဝမ်ယွီ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းကိုက်၍ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး စိတ်ကိုထိန်းလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူမက ချန်ယွီရှု အရှေ့မှာ ရုတ်တရက် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး

"အကြီးဆုံးသခင်လေး၊ကျွန်မက သေဒဏ်အကြိမ်တစ်သောင်းလောက် ပေးထိုက်တဲ့ ရာဇ၀တ်မှုတစ်ခုကို ကျူးလွန်မိပါတယ်၊ကျွန်မက အကြီးဆုံး သခင်လေးရဲ့ကြင်နာမူနှင့် မထိုက်တန်သလို သခင်မလေးစုနဲ့လည်း မထိုက်တန်ပါဘူး"

"ယွီရူ, မင်း...."

ချန်ယွီရှု တုန်လှုပ်သွားသည်။ ဖြစ်နိုင်ခြေကို သူတွေးထားပြီးသားဖြစ်သော်လည်း မဝံ့မရဲဖြစ်မိသည်။

"စုဝမ် ပြောတဲ့ အရာအားလုံးက မှန်နေတာလား၊ ချင်းကျင်း ၊ ချင်းကျင်း ၊ သူမက ……”

“ဟုတ်ပါတယ်”

ဝမ်ယွီ အံကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ဤကိစ္စကို ဝန်ခံလိုက်သည်။

"သခင်မလေးစုကို အကောက်ကြံတာက သခင်မလေး ချင်းကျင်းပါ၊အဲဒီနေ့က ကိစ္စအားလုံးကို သခင်မလေး ချင်းကျင်း ကိုယ်တိုင် စီစဉ်ပြီး ကျွန်မက ကူညီပေးခဲ့ပါတယ်"

ဤကိစ္စသည် ဝမ်ယွီ၏ နှလုံးသားကို အတန်ကြာဖိနှိပ်ချုပ်ခြယ်ထားခဲ့သည်။ ယခု သူမသည် ၎င်းအား အသံကျယ်ကျယ်ပြောရဲသည်အထိ သတ္တိရှိနေပြီဖြစ်၏။

ဝမ်ယွီသည် ထိုနေ့မှ အစီအစဉ်အကြောင်း ချန်ယွီရှုအား တစ်ခွန်းမှ မချန်ဘဲ ပြောပြသောအခါ သူ၏ မျက်နှာက အခါခါ ပျက်ယွင်းနေရတော့သည်။သူ သိပ်ချစ်ရသည် ညီမဖြစ်သူက ယခုလို အကျင့်ဆိုးမျိုး ရှိလိမ့်မည်ဟု သူ မထင်ထားချေ။ချန်ချင်းကျင်းသည် စုဝမ်ကို ဘယ်တုန်းကမှ နှစ်သက်ခဲ့ပုံမပေါ်သော်လည်း ၎င်းအကြောင်းပြချက်လေးနှင့်၊စုဝမ်ကို ထိခိုက်စေခြင်းမှာ ယုတ္တိမရှိလှပေ။

တာ့ချင်မင်းဆက်ရှိ အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် သမာဓိသည် သူမ၏ အသက်ထက် ပိုအရေးကြီးကြောင်း သိထားသင့်သည်။ ချန်ချင်းကျင်းသည် စုဝမ်၏ဂုဏ်သိက္ခာကို ဖျက်ဆီးလိုရုံသာမက သူမအား အရူးကောင် ချမ်မြန်ထံ အတင်းတွန်းပို့ပြီး မကောင်းကြံလိုခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုနေ့က ချမ်မြန်ကြောင့် စုဝမ် ဖျက်ဆီးခံရလုနီးနီးဖြစ်ခဲ့တာကို တွေးလိုက်သည်နှင့် ချန်ယွီရှု ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်ကာ လက်သီးများကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ထားမိလေတော့သည်။

ချန်ယွီရှု၏ တင်းမာသောလက်သီးများနှင့် သွေးချင်းချင်းနီရဲနေသည့်မျက်လုံးများကိုကြည့်ပြီး ဝမ်ယွီ တစ်ဖန် စိတ်တို့ပြန်တင်းမာလာပြန်သည်။

သူမ ခေါင်းကို မော့ပြီး ချန်ယွီရှုကို လေးနက်စွာ ကြည့်နေလျက်၊ "အကြီးဆုံးသခင်လေး၊ သခင်မလေးစုက ဘာကြောင့် စေ့စပ်ပွဲကို ဖျက်ခဲ့တာလဲ သိချင်ပါသလား၊ ဘာလို့ ကျင်းချင်ဝမ်နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ဆန္ဒရှိတာလဲဆိုတာကိုရော သိချင်ပါသလား"

"မင်းဘာသိလဲဆိုတာ ငါ့ကိုအကုန်ပြောပြ"

ဝမ်ယွီ၏ စကားများက ချန်ယွီရှုကို ဒေါသစိတ်မှ ပြန်လည်အသိဝင်လာစေခဲ့သည်။ ဝမ်ယွီက သူ့ကို ပြောပြချင်သည့် အရာကမူ သူကြားချင်သည့်အရာ မဟုတ်ပေ။

*****

ကျင့်နင် မြို့စားမင်းအိမ်တော်၊ အနောက်ဘက်ဝင်းအတွင်းရှိ စုဝမ်၏ အိပ်ဆောင်

ချမ်ယွီရှုကို ပြန်လွှတ်ပြီးနောက် စုဝမ် သည် ဝမ်ယွဲ့ အား သူမ၏ အိပ်ဆောင်ဆီသို့ ပြန်ခေါ်လာခဲ့သည်။ ယနေ့ အထည်ချုပ်လုပ်ရေးဌာနသည် ပြီးပြည့်စုံသော မင်္ဂလာဝတ်စုံများကို ပေးပို့ထားပြီးဖြစ်သည်။

ဤသည်မှာ ဧကရာဇ်မင်းမြတ်၏ အမိန့်တော်အရ ကျင်းဝမ်ဖေး၏ မင်္ဂလာဝတ်စုံများဖြစ်သည်။မင်္ဂလာဝတ်စုံများသည် အကောင်းဆုံးနှင့် အဖိုးတန်ဆုံး အနီရောင် နှင်းပိုးထည်များကို အသုံးပြုထားပြီး အနားစွန်းများကိုလည်း ရွှေပိုးချည်ဖြင့် ကွက်ထားကာ၊၎င်းအပေါ်တွင် တိမ်တိုက်ပုံစံများ ဆေးခြယ်ထားသည်။ရင်ဘတ် နေရာတွင်မူ ဖီးနစ်တစ်ကောင်ပုံရှိသည်။ စကတ်ကိုလည်း အရှေ့ပင်လယ်မှ တင်ပို့သော ချောမွတ်သည့် ပုလဲလုံးများဖြင့် သီထိုးထားသည်။ထို့ကြောင့် ဤမင်္ဂလာဆောင်ဝတ်စုံသည် အဖိုးမဖြတ်နိုင်ဘဲ ဧကရီ၏ ဖီးနစ်ဝတ်စုံနှင့်ပင် နှိုင်းယှဉ်နိုင်သည်။

“သခင်မလေး၊ ဒီမင်္ဂလာဝတ်စုံက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးနဲ့ အရမ်းလှတယ်နော်၊ မယ်တော်ဧကရီ နဲ့ ကျင်းချင်ဝမ်က သခင်မလေးကို အရမ်းချစ်တာပဲ"

ကုတင်ပေါ်တွင် အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော မင်္ဂလာဝတ်စုံအား သပ်သပ်ရပ်ရပ် ခင်းကျင်းထားသည်ကို ဝမ်ယွဲ့က မြင်သောအခါ အံ့ဩတကြီး ပြောလိုက်၏။

စုဝမ်သည် ကုတင်ဘေးနားသို့ အေးအေးလူလူ လမ်းလျှောက်လာရင်း ရင်းနှီးပြီးသား မင်္ဂလာဝတ်စုံကို အသာအယာကိုင်လိုက်သည်။ ဤမင်္ဂလာဝတ်စုံသည် ဧကရီတစ်ပါး၏ စံနှုန်းများနှင့်အညီ စိတ်ကြိုက်ပြင်ဆင်ထားခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

တာ့ချင်မင်းဆက်၏ ဧကရီမဟုတ်၊တန်ရှားမင်းဆက်၏ ဧကရီဖြစ်သည်။

သူမသည် ထိုကမ္ဘာ၌ စုရွေ့နှင့် ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့ပြီး ပထမအကြိမ် လမ်းခွဲခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမသည် ဤကဲ့သို့သော မင်္ဂလာဝတ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားကာ နောက်ဆုံးတွင် စုရွေ့၏ ရင်ခွင်ထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

အဲဒါကို သူမ မှတ်မိနေသေးတယ်...သူမ ဘယ်တော့မှ မမေ့ခဲ့ဘူး...

ဒုတိယလ၏ ရှစ်ရက်မြောက်နေ့သည် အိမ်ထောင်ပြုရန် သင့်လျော်သောနေ့ဖြစ်သည်။

ဧကရာဇ်မြို့တော်၏ အလယ်ဗဟိုတွင် ကျင့်နင် မြို့စားမင်းအိမ်တော်မှ ကျင်းချင်ဝမ်အိမ်တော်အထိ၊ ရှည်လျားသော လမ်းမကြီးအား သတို့သမီးကိုခေါ်ဆောင်ရန် အသုံးပြုမည်ဖြစ်၏။ချိုမြိန်သော ပျော်ရွှင်မှုနှင့် အေးစိမ့်သော လေညှင်းတို့သည် မြို့တော်တစ်ခုလုံးကို ပျံ့နှံ့လွှမ်းခြုံသွားသည်။ ရှည်လျားလှသော လမ်းနှစ်ဘက်စလုံးမှာလည်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်ရှုရန် လာရောက်ကြသော သာမန်လူများဖြင့် ဝိုင်းရံထားသည်။

ကျင်းချင်ဝမ်အိမ်တော်၏ အစောင့်များအားလုံးသည် တူညီဝတ်စုံကို ၀တ်ဆင်ထားပြီး စုရွေ့သည် ယခုအခါ အနီရောင်တောက်တောက် ၀တ်စုံနှင့် ရွှေသရဖူကို ၀တ်ဆင်ထားသည်။

ဧကရာဇ်မြို့တော်ရှိလူများသည် ကျင်းချင်ဝမ်၏ ဉာဏ်ပညာနှင့် အားနည်းသော ကိုယ်ခန္ဓာအကြောင်းကို အားလုံးသိကြသော်လည်း သူ၏မျက်နှာကို မြင်ဖူးသူနည်းပါးသည်။ထို့ကြောင့် စုရွေ့တစ်ယောက် ခမ်းနားထည်ဝါသော ၀တ်စုံကို၀တ်ဆင်ပြီး မြင်းစီးကာ လူအုပ်အရှေ့တွင် ပေါ်လာသောအခါ၊အားလုံး ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားရသည်။

ဟား၊ကျင်းချင်ဝမ်က တစ်ကယ်ကို ချစ်စရာကောင်းပြီး အရမ်းချောတာပဲ..

မြို့တော်ရှိ မိန်းမပျိုလေးတွေ အားလုံးခမျာ အသည်းကွဲပြီဟုဆိုကာ ဝမ်းနည်းနေကြလေသည်။

စောစောကတည်းက ကျင်းချင်ဝမ်က ဒီလိုသာချောမယ်မှန်းသိရင်...

တစ်ကယ်တမ်းမှာ၊ တာ့ချင်မင်းဆက်တို့၏ စနစ်အရ ကျင်းချင်ဝမ်သည် လက်ထပ်ရာ၌၊ သတို့သမီးကို သူကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကြိုဆိုဖို့ မလိုအပ်ပေ။ မင်္ဂလာပွဲအချိန်မတိုင်မှီ သတို့သမီးဆီသို့ ကြိုဆိုရန်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ စေလွှတ်ပြီး ကျင်းချင်ဝမ် အိမ်တော်တံခါးဝဆီသို့ ခေါ်ဆောင်သွားရုံဖြင့် လုံလောက်ပြီဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း၊စုရွေ့က သတို့သမီးကို ကြိုဆိုဖို့အတွက် ကျင့်နင် မြို့စားမင်းအိမ်တော်သို့ ကိုယ်တိုင်သွားခဲ့သည်။

မတူကွဲပြားသော မင်္ဂလာပွဲတစ်ခု၊မတူညီသောကမ္ဘာတစ်ခုတွင် မိမိ ချစ်မြတ်နိုးရသူနှင့် ပေါင်းဖက်နိုင်သည့်အခွင့်အခါမျိုး လူတိုင်းတွင်မရှိနိုင်ပေ။

စုဝမ်၊ ကိုယ် မင်းကို လက်ထပ်ဖို့ လာပြီ...

🚩

Prev Next