Chapter 59

👾Chapter 59

[တကယ်လို့ ကျွန်တော်သာ နည်းနည်းလောက် နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာခဲ့မယ်ဆိုရင် ခင်များ မတော်တဆဖြစ်သွားဦးမှာလား]

လင်းဟန်သည် အကျပ်အတည်းကြားထဲသို့ ကျရောက်နေပြီး ဤအတိုင်း ထိုင်နေရင်းတောင် ညှင်းပန်းမှုကို ခံစားနေရသည်။ သူ စက်ခန်းထဲမှ နာရီကို စိုက်ကြည့်နေပြီး ငါးမိနစ်ကုန်လွန်သွားတိုင်း ပြတင်းဝိုင်းမှတဆင့် အပြင်ဘက်သို့လှမ်းကြည့်သည်။

သူ၏စိတ်အခြေအနေကို ခံစားမိသည့် ကူးလုလုသည် တစ်ခဏကြာ စိတ်ရှုပ်နေသည်။ ၎င်း၏သေးငယ်စိုစွတ်သည့် လျှာ‌ကလေးကိုပင် ထုတ်ကာ လင်းဟန်၏လက်ကို လျက်ကာ အားတက်စေရန် ကြိုးကြိုးပမ်းပမ်း လုပ်နေဆောင်၏။

လင်းဟန် နေ့တ၀က်လုံး ထိုစိတ်အခြေအနေဖြင့် ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံနေရကာ ဟယ့်ယွင်ထင်အား မစောင့်နိုင်‌ တော့ပေ။

သူ စက်ခန်းထဲသို့ ပြန်၀င်လိုက်သည်။

သူ ထပ်ပြီး မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

သူက ဤအတိုင်းသေခြင်းတရားအား ထိုင်စောင့်မနေနိုင်သည့်အပြင် ဟယ့်ယွင်ထင်ကိုလည်း ချန်ရစ်မထားလိုချေ။

လင်းဟန် သူ့ဘေးနားရှိ ခေါင်းစောင်းကို ယူကာ အနည်းငယ် တုန်လှုပ်သွားပြီးနောက် စိတ်တည်ငြိမ်စေရန် သူ့ကိုယ်သူ ထပ်မံ ဖိအားပေးလိုက်သည်။ သူက ဤနေရာမှ ထွက်ခွာကာ ဟယ့်ယွင်ထင်အား ရှာဖွေလိုသည်။ 

သူက ဟယ့်ယွင်ထင်ထွက်ခွာသွားသည့် အရပ်မျက်နှာကို မှတ်မိသည့်အပြင် ခြေကျင်ဖြစ်သောကြောင့် ဝေးဝေးလံလံသွားနိုင်မည်လည်း မဟုတ်သဖြင့် ထိုလမ်းကြောင်းအတိုင်း လိုက်သွားပါက သူ့အား ရှာဖွေနိုင်ပေမည်။

သို့သော် မက်ခါ၏စွမ်းအင်က....

လင်းဟန်က မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ပြိး စတင်ရန် ရွေးချယ်လိုက်သည်။ လင်းဟန် လျှို့ဝှက်နံပါတ်ကို ရိုက်ထည့်လိုက်ပြီးနောက် ကြာမြင့်စွာ ပျောက်ကွယ်နေခဲ့သည့် အမျိုးသမီးက ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။

" M2742 ပထမယာဉ်မောင်းနှင်ခန်း စတင်။ စိတ်စွမ်းအင်ဗဟိုချက်ကို ဖွင့်လိုက်ပါပြီ ။ ကျေးဇူးပြုပြီး ပိုင်းလော့နှင့် ချိတ်ဆက်မှုကို အတည်ပြုပါ "

" ချိတ်ဆက်မှုကို အတည်ပြုပြီးပါပြီ "

သူက ယခင်က မက်ခါအား တစ်ဦးတည်း မောင်နှင်ဖူးခြင်းမရှိခဲ့ သော်လည်း အခြေအနေက သူ့အား များများစားစား ‌စဉ်းစားခွင့်မပေးသောကြောင့် မောင်းနှင်ရန်သာ ရှိတော့ပြီး ကျရှုံးသွား၍ မဖြစ်ချေ။

စွမ်းအင်အတွက်ကမူ..။

အကယ်၍ မက်ခါစွမ်းအင် သုံးစွဲအင်မှုကို အနည်းဆုံးသို့ လျော့ချလိုလျှင်....တစ်ခုတည်း‌သောနည်းလမ်းမှာ ပိုင်းလော့၏စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စွမ်အင်ကို အမြောက်အများ အသုံးပြုရန်သာလျှင် ဖြစ်လေသည်။

လင်းဟန်က သူ့ကိုယ်သူ အားတင်းကာ မက်ခါလက်တံများကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်နှင့် ညာဘက်ခြေထောက်များကို စတင်ရွေ့လျားကာ ရှေ့သို့ တစ်လှမ်းချင်းဆီ လှမ်းလိုက်သည်။

ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းစီသည် ကောင်းကင်ဆီသို့ ဖုန်မှုန့်များကို မြင့်တက်စေသည်။

ကူးလုလုသည် ကြောက်လန့်ပုံရပြီး မက်ခါထဲတွင် အနည်းငယ် မူးဝေနေကာ ချာချာလည်နေသောကြောင့် လျှာလေးပင်လျှင်ထွက်နေသည်။ သူ့အမြီးကို ဖမ်းဆုပ်ထားပြီး နောက်ဆုံးတွင် မူးဝေမှုကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ လင်းဟန်၏လက်မောင်းများကြားထဲတွင် ငြိမ်သက်စွာ ခို၀င်လိုက်တော့သည်။

လင်းဟန်၏နှလုံးသားက ရင်ဘတ်ထဲမှ ခုန်ထွက်လုမတတ်ဖြစ်နေသော်လည်း သူက စိတ်စွမ်းအင်ကို အသုံးပြုကာ မက်ခါအား မောင်းနှင်ရန် ကြိုးစားနေဆဲပင်။ ဂရုတစိုက်မလုပ်ပါက တစ်ဖက်သူအား လွဲချော်သွားမည်ကို စိုးရွံ့သောကြောင့် အရှိန်မြင့်စွာ မမောင်းဝံ့ပေ။

ကူးလုလုသည် လင်းဟန်၏ အင်္ကျီလက်ကို ကိုက်လိုက်ပြီး အချိန်အနည်းငယ် ကြာသွားသည့်တိုင် မူးဝေမှုက ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းမရှိသောကြောင့် တအီအီ အော်ကာ လိမ့်နေတော့သည်။

လင်းဟန်မှာ ယခုအချိန်၌ ၎င်းအား နှစ်သိမ့်ပေးရန် အချိန်မရှိသဖြင့် သူက အနည်းငယ် အရှိန်လျှော့လိုက်ရန်သာ လုပ်နိုင်သည်။ သူက သူ့ရင်ထဲမှ ထိတ်လန့်မှုနှင့် အာရုံပြန့်လွှင့်မှုများကို ဖိနှိပ်ရန် ခဲယဉ်းစွာဖြင့် အသက်ရှုထုတ်ရင်း ဆက်လက်ရွေ့လျားခါနီးတွင် သူ ရှာနေသည့်ပုဂ္ဂိုလ်ကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရတော့သည်။

သို့သော် မြင်ကွင်းကမူ လင်းဟန်အား ၀မ်းမသာစေနိုင်။

မိုးလင်းနေပြီဖြစ်ကာ နယ်စပ်ဒေသရှိ အလင်းရောင်က ဆိုးရွားစွာ တောက်ပနေပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် အလွန်ကြောက်လန့်ဖွယ်ကောင်းသည့် သတ္တဝါအုပ်စုတစ်ခုရှိနေသည်။

၎င်းတို့သည် ဇာ့ဂ်များလောက် အရွယ်အစားမကြီးမားကြသော်လည်း လျင်မြန်သည့်ခြေတံများရှိကြပြီး သဘာ‌၀‌အလျောက် ရက်စက်မှုနှင့် ဇာ့ဂ်များကဲ့သို့ သတ်ဖြတ်လိုသည့်ဗီဇများ ရှိကြ၏။ လင်းဟန်သည် ၎င်းတို့အား မည်သို့ ခေါ်ဆိုသည်ကို မသိသော်လည်း ၎င်းတို့သည်လည်း ဇီ၀မျိုးကွဲသတ္တဝါ အမျိုးအစားတစ်ခုဟူ၍ ခေါ်ဆိုနိုင်ပေမည်။

ကူးလုလုသည် ထိုသတ္တဝါအုပ်စုကို ဖန်သားပြင်မှ မြင်တွေ့ကာ အော်မြည်လေသည်။ သတ္တဝါငယ်လေးသည် တုန်ယင်နေပြီး‌ နောက် လင်းဟန်၏လည်ပင်းဆီသို့ လျင်မြန်စွာ ခုန်တက်ကာ ကော်လံထဲ၌ နစ်မြုပ်နေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်သည် ‌အတော်ကြာတောင့်ခံခဲ့သော်လည်း အ၀တ်အစားများတွင် ချွေးများ စိုရွှဲနေပြီး သူ့လက်ထဲမှ သေနတ်နှုတ်ခမ်း၀သည်လည်း မီးခိုးများထွက်နေဆဲဖြစ်သည်။ သို့သော် အလွန်အမင်းပင်ပန်းမှုကြောင့် အသက်ရှုသံအား တည်ငြိမ်စေရန် ကြိုးပမ်းလျက် ဒူးအနည်းငယ် ကွေးကျကာ မြေ‌ပြင်ပေါ်တွင် လက်တစ်‌ဖက်ထောက်၍ သူ့ကိုယ်သူ ထောက်ကန်ထားရသည်။

ထို့နောက် ဤအချိန်တွင် သူက ခေါင်းမော့ကာ  တောက်လောက်နေသည့် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လိုက်ပုံမှာ  ထူထဲသည့်သတ္တုကို ထိုးဖောက်ကာ မောင်းသူခုံမှ တူညီစွာ အားနည်းနေသည့်အိုမီဂါကို မြင်တွေ့ရသည့်အလားပင်။

ထိုသတ္တဝါများတွင် ပြည်ဖုများကဲ့သို့ အနာများဖြင့် မျက်နှာပြင်များရှိကာ ရွံစရာကောင်းလောက်အောင် နီရဲနေပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်ထံပြေးလွှားလျက် လျှာများထုတ်ကာ တရှူးရှူး အော်နေကြသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် သူ့အကြည့်ကို ရုတ်သိမ်း၍ လျင်မြန်စွာ တိမ်းရှောင်ကာ ဘေးဘက်သို့ လှည့်လိုက်ရင်း ညာဘက်လက်ဖြင့် သေနတ်နှစ်ချက် ပစ်ခတ်လိုက်သည်။ ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ကောင်၏မျက်လုံးများကို တိကျစွာ ထိမှန်သွားသဖြင့် ၎င်းတို့၏‌အဖော်များသည် ပုံပန်းမကျသည့်ရုပ်ရည်သွင်ပြင်များဖြင့်  ‌ဒေါသများထွက်လာကြတော့သည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်သည် တိုက်ခိုက်မှုအားလုံးကို တစ်ကြိမ်တည်းနှင့် မရှောင်တိမ်းနိုင်သောကြောင့် ဇီ၀မျိုးကွဲသတ္တဝါများထဲမှ တစ်ကောင်အား နောက်ပြန်လှန်ချကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ မြဲမြဲမြံမြံ ပြန်ကျလာသည်။

လင်းဟန်က အလဟဿထိုင်မနေဘဲ မက်ခါ၏ သံချပ်ကာဖောက်ထွင်းနိုင်သည့် YT-1 စနိုက်ပါရိုင်ဖယ်ကို ကျည်ဖြည့်လိုက်လိုက်သည်။ မောင်းနှင်ခန်းထဲတွင် လက်နက်တစ်ခု အသုံးပြုသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သောကြောင့် သူ့လက်များက တုန်ယင်နေကြသည်။

မည်သို့ ‌ချိန်ရမည်ကို သူ သိသော်လည်း သူက အာရုံမစူးစိုက်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ သူ့ မျက်လုံးများထဲတွင် ဟယ့်ယွင်ထင်က တည်ရှိနေပြီး အကယ်၍ သူသာ ဂရုတစိုက်မရှိသွားလျှင် တစ်ဖက်သူအား မတော်တဆ ထိခိုက်သွားစေမည်ကို ကြောက်ရွံ့နေမိသည်။

ထိုအချိန်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင် ရုတ်တရက် ရပ်တန့်သွားသည်ကို လင်းဟန် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

နောက်တစ်စက္ကန့်မျှကြာသည့်အခါ သူက  တစ်ဖန် မော့ကြည့်လာသည်။ လင်းဟန် လုပ်လိုသည်ကို နားလည်ပုံရကာ နှုတ်ခမ်းများက အနည်းငယ်ပင် လှုပ်ရှားမသွားသော်လည်း မျက်၀န်းထဲရှိ အဓိပ္ပာယ်မှာ ထင်ရှားနေပေသည်။

ပစ်လိုက်ကြစို့ ။ မင်းကိုယ်မင်း ယုံ၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်ကို ယုံ။

လင်းဟန်. ဟယ့်ယွင်ထင်အား ပြန်လည်တိုက်ခိုက်နေသည့် သွားရည်တများများကျနေသည့်ရွံရှာဖွယ်ပါးစပ်များနှင့် သတ္တဝါအုပ်စုကို မြင်လိုက်ရပြီး‌နောက် ကျိန်‌ဆို၍ သူ လုပ်နေသည့်အရာကို အာရုံစိုက်ကာ လျှပ်စစ်သံလိုက်ဓာတ်ငွေ့ခြေနင်းအား ဖိနင်းလိုက်တော့သည်။

ဘုန်း။  ချပ်ဝတ်တန်ဆာထိုးဖောက်နိုင်သည့်ကျည်ဆန်များသည် ၎င်းတို့ဆီသို့ အရှိန်ပြင်းစွာ ရောက်ရှိသွားပြီး ထူထဲသောအခိုးအငွေ့များ ဖုံးလွှမ်းသွားကာ နီးကပ်လွန်းနေသည့်သတ္တဝါနှစ်ကောင်ကို  ချက်ချင်း ထိုးဖောက်သွားသဖြင့် ၎င်းတို့၏အသွေးအသားများ ပေါက်ထွက်ကာ ရွံရှာဖွယ် အနံ့အသက်ဆိုးများ ရှိသည့်အရေပြားပေါ်သို့ ပေပွသွားတော့သည်။

လင်းဟန် အသက်ရှုရန်ပင် အခွင့်အရေးမရှိဘဲ မျက်လုံးများက နီရဲသွားကာ သွားများကြိတ်ထားလျက် တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ပစ်ခတ်လိုက်သည်။ ကျည်ဆန်များက လုံးဝ မလွဲချော်ပေ။ ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ကောင်သည် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ပခုံးအား ထိလိုက်သော်လည်း သူ့အား မနာကျင်စေပေ။

ကျယ်လောင်သောအသံများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာပြီး သတ္တဝါများမှာ တစ်ကောင်ပြီး တစ်ကောင် အပစ်ခံလိုက်ရသည်။ မြေပြင်ပေါ်တွင် ၎င်းတို့၏ ခြေလက်များ၊သွေးများဖြင့် ပြည့်နက်သွားပြီး ဟယ့်ယွင်ထင်၏‌ခြေဖဝါးဆီသို့ စီးဆင်းလာနေသည်။

ရှင်းပစ်...ရှင်းပစ်လိုက်။

လင်းဟန်၏မျက်လုံးများသည် နီရဲကာ နာကျင်နေသည်။ ဖန်သားပြင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း သူက တကယ်ပင် ရှင်းပစ်လိုက်လေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ခန္ဓာကိုယ်က ဖုန်မှုန့်များဖြင့် ပေကျံနေကာ ခန့်ညားမှုက ‌လျော့နည်းနေသော်လည်း ယခင်ကဲ့သို့ သူ၏ကျောကို ဖြောင့်မတ်ကာ မတ်တပ်ရပ်ဆဲဖြစ်လေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဝေးကွာမနေကြသော်လည်း  ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် လင်းဟန်သည် တစ်ဖက်သူအား ‌အော်ခေါ်ချင်သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူသည် ဤရက်များတွင် အားနည်းနေခဲ့သည်ကို သိရှိသော်လည်း ထိုသူကို အလောတကြီး တွေ့မြင်လိုသောကြောင့် တံခါးဖွင့်ကာ ယိုင်တိယိုင်တာ လမ်းလျှောက်လိုက်သည်။ 

" ဟယ့်ယွင်ထင် "

ပထမဆုံးအကြိမ်အနေနှင့် လင်းဟန်က ရာထူးဂုဏ်ပုဒ်ဖြင့် ခေါ်မည့်အစား နာမည်ဖြင့်သာ ခေါ်လိုက်ပြီးနောက် သူ့ဆီသို့ ပြေးသွားကာ ဓာတ်လှေကားပွင့်သွားသည်နှင့် ဒူးထောက်ကျလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။

" ဟယ့်ယွင်ထင် .."

ဟယ့်ယွင်ထင်၊ဟယ့်ယွင်ထင်။ တကယ်လို့ ကျွန်တော် ခင်များကို စောင့်နေဖို့သာ ရွေးချယ်ခဲ့မယ်ဆိုရင်၊ တကယ်လို့ ကျွန်တော်သာ နည်းနည်းလောက် နောက်ကျပြီးမှ ရောက်လာခဲ့မယ်ဆိုရင် ခင်များ မတော်တဆဖြစ်သွားဦးမှာလား။

လင်းဟန်က ကြောက်ရွံမှုဖြင့် အံကြိတ်လျက် သူ့ထံ ပြေးသွားလိုက်ပြီး လည်ချောင်းထဲတွင် ချိုမြိန်သည့်အရသာက တိုးများလာနေသည်။ သူက သူ၏ လက်ရှိပုံစံသည် အလွန်ရုပ်ဆိုးနေလောက်မည်ကို သိသော်လည်း  မတတ်နိုင်ဘဲ ဟယ့်ယွင်ထင်ထံ ဆက်ပြေးနေမိဆဲ။

ဟယ့်ယွင်ထင်သည် လင်းဟန်ကို မြင်လိုက်ပြီး မီတာများစွာအကွာမှ သူ့အား လှမ်းကြည့်လာလေသည်။ ဤအချိန်တွင် လင်းဟန်သည် သူ၏မျက်နှာထားကို သေချာမမြင်ရသလို ဘာပြောသည်ကိုလည်း မကြားနိုင်ဖြစ်နေသော်လည်း တုန်ယင်လျက် သူ့ဆီသို့ ခြေလှမ်းသွားလိုက်သည်။

သို့သော် နောက်ဆုံးတွင် လင်းဟန်၏ဒူးခေါင်းများ ပျော့ခွေသွားကာ သူ့အရှေ့ရှိ မြင်ကွင်းက လျင်မြန်စွာ မှုန်ဝါးလာလေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်က တုန်ယင်ကာ အဆုံးတွင် နာကျင်စွာဖြင့် ညည်းညူရန်ပင် အချိန်မရလိုက်ဘဲ အဝါရောင်သဲများထဲသို့ မူးမေ့ကာ လဲကျသွားတော့သည်။

*

လင်းဟန် သူ့အသိစိတ် လုံးလုံးလျားလျား မပျောက်ကွယ်သွားမီတွင် သူ့မြင်ကွင်း၌ မြေပြင်ပေါ်မှသွေးများကို ဖြတ်သန်းရင်း သူ့ထံသို့ တတ်စွမ်းသမျှ ပြေးလာနေသည့်သူတစ် ယောက်ကို မြင်လိုက်ရသည်။

သူ့ နှုတ်ခမ်းများကို လှုပ်ကာ ထိုသူ့နာမည်ကို ခေါ်၍ သူ အဆင်ပြေသည်ဟုပြောရင်း နှစ်သိမ့်စွာ ပြုံးပြလိုမိသည်။ သို့သော်ငြား  ‌အဆုံးတွင် သူသည် တစ်ဖက်သူထံသို့ လှမ်းရန်ပင် ခက်ခဲနေကာ မည်သည်ကိုမျှ မလုပ်နိုင်ချေ။

သို့သော် ကံကောင်းစွာဖြင့်....သူ မှီလိုက်လေသည်။

ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုအားလုံးသည် ယခုအချိန်တွင် သူ့အား လွှမ်းခြုံသွားသော်လည်း လင်းဟန်က ပို၍ သက်တောင့်သက်သာရှိသည်ဟု ခံစားနေရသည်။ ထို့အပြင် ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့အား ပွေ့ဖက်ရန် အပြေးအလွှားလာနေသည့်အခါ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် စိတ်သက်သာရာရမှုကိုသာ ခံစားရသည်။ 

လက်ရှိအပူချိန်က အလွန်ပြင်းထန်နေဆဲဖြစ်သော်လည်း သူကမူ ဤကဲ့သို့ တွေးနေမိဆဲဖြစ်သည်။

လင်းဟန် နိုးလာသည့်အခါ တစ်‌စုံတစ်ယောက်က သူ့အား လက်မောင်းများကြားထဲတွင် မြဲမြံစွာ ဆုပ်ကိုင်ထားသည်ကို သိလိုက်သည်။ 

သူ အချိန်မည်မျှ မေ့မြောသွားခဲ့သနည်း သို့မဟုတ် ယခု မည်သည့်နေရာ၌ ရှိနေသနည်းကိုပင် မသိချေ။ သူက မျက်လုံးများကိုဖွင့်ရန် ကြိုးပမ်းလိုက်ပြီးနောက် ပထမဆုံးမြင်လိုက်သည့်အရာမှာ အမျိုးသား၀တ်အထည်၏ ပါးလွှာသည့် အင်္ကျီသားဖြစ်ပြီး ထိုသူ၏ရင်ဘတ်က အသက်ရှုသံနှင့်အတူ နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်နေသည်။

တစ်ဖက်လူသည် သူ့အား လက်မောင်းများထဲ၌ ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲဖြစ်ကာ လင်းဟန်၏တစ်ကိုယ်လုံးကို လုံးဝဘေးကင်းရန် အကာအကွယ်ပေးသည့်အနေဖြင့် ပွေ့ဖက်ထားသည်။

မည်သူမှနှောင့်ယှက်ခြင်းကို မခံရဘဲ ထိုအနေအထားအတိုင်း အချိန်ကြာမြင့်စွာရှိနေခဲ့သကဲ့သို့ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အသက်ရှုသံနှင့် နှလုံးခုန်သံများမှာ ပြောင်းလဲခြင်းမရှိကြချေ။

သို့သော် လင်းဟန်၏ညင်သာသော လှုပ်ရှားမှုလေးမှာ သူ၏အာရုံစိုက်မှုတွင် ဖမ်းမိခံလိုက်ရဆဲပင်။

သူ့အား ပွေ့ဖက်ထားသည့်လက်များ ပြေလျော့သွားသည်ကို သတိထားမိသည့်အခါ သူ မသိစိတ်ဖြင့်  သက်တောင့်သက်သာအနေအထားတစ်ခုပြောင်းရန်လုပ်မိသည်။ သို့သော် ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်နှင့် ယာဉ်မောင်းခန်းကြမ်းပြင်၏ရှုပ်ပွနေမှုကို မြင်လိုက်ရသည်။ 

ရေသန့်များက များများစားစားမကျန်ရှိတော့သည့်အပြင် လင်းဟန် မြင်တွေ့ခဲ့ဖူးခြင်းမရှိသော ထူးဆန်းသည့်အရာများနှင့် ပြန့်ကျဲနေသောအရေးပေါ်ဆေး၀ါးပစ္စည်းများကို တွေ့ရသည်။ သို့သော် ဟယ့်ယွင်ထင်သည် ထိုအရာများကို ရှာဖွေခဲ့ပုံရသော်ငြားလည်း လင်းဟန်ကို မထိခိုက်ဝံ့သဖြင့် နောက်ဆုံးတွင် မည်သည်ကိုမှမပြုလုပ်၊မစဉ်းစားဘဲ သူ နိုးလာသည်အထိ ဖက်ထားရန်ကိုသာ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ဤလူသူကင်းမဲ့‌နေသည့်လွင်တီး‌‌ခေါင်တွင် အချိန်က တန်ဖိုးမရှိဆုံးအရာဖြစ်သည်။ 

အဓိပ္ပါယ်မရှိသောစိတ်ကူးယဉ်မှုများတွင် ဖြုန်းတီးသည်ဖြစ်စေ သို့မဟုတ် မရှင်းလင်းသောကြင်နာနွေးထွေးမှုအပေါ်ဖြုန်းတီးသည်ပဲဖြစ်စေ၊ နှစ်ခုလုံးမှာ အလွန်မှန်ကန်သည့် ရွေးချယ်မှုဖြစ်ပုံပေါ်သည်။

 " မစ္စတာလင်း "

 ဟယ့်ယွင်ထင်၏အသံမှာ အမှန်တကယ်ပင် ကြမ်းရှအက်ကွဲနေသည်။ ၎င်းမှာ လင်းဟန်နိုးထလာသည်ကိုမြင်ပြီးနောက် အချိန်အတန်ကြာ ဖိနှိပ်ခဲ့ရပြီးသည့်နောက်ဆုံးတွင် သူ၏အသံ ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာသည့်အလားပင်။

သူ့လက်များ၏ရွေ့လျားမှုသည် အနည်းငယ် ပြေလျော့သွားသော်လည်း ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့အား လွှတ်လိုက်သည်ဟု မဆိုလိုချေ။ ထိုအစား သူက လင်းဟန်နာမည်ကို ဆက်လက်ခေါ်ဆိုနေပြီး စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း လင်းဟန်က သူ့အရှေ့၌ ထပ်မံမေ့မြောသွားမည်ကို ကြောက်ရွံ့နေလေသည်။

လင်းဟန် သူ့အား ပြန်လည်ဖြေကြားလိုသော်လည်း သူ့လည်ပင်းမှာ အလွန်နာကျင်နေပြီး ရိုးရှင်းသည့် တုန်ခါမှုလေးကပင် သူ့အသံကြောများကို စုတ်ဖြဲထိုးနှက်နေသည့်အလား နာကျင်မှုကို ခံစားရသည်။

သူ့အသံက ထွက်မလာသော်လည်း သူ့လည်ချောင်းထဲမှ ချိုမြိန်မှုက ပျောက်ကွယ်မသွားသေးပေ။ 

လင်းဟန် သူ၏အဆုတ်များထဲမှ လည်ချောင်းဆီသို့ တစ်စုံတစ်ရာဖြင့် ပိတ်ဆို့ခံနေရသကဲ့သို့ ခံစားနေရပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည်လည်း ယင်းပြင်ပအရာများကို ဖယ်ရှားရန်ကြိုးပမ်းနေသည်။ ထို့ကြောင့် လင်းဟန်သည်  ကြက်သွေးရောင်သွေးများ ပါးစပ်အပြည့် ချောင်းဟန့်ကာ ထွက်လာသည်အထိ ပြင်းထန်စွာ ချောင်းဆိုးလာကာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အပြင်းအထန် ယိမ်းထိုးသွားပြီး‌နောက် အငမ်းမရ အသက်ရှုရှိုက်လိုက်ရသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင် ဘေးနားရှိရေကို ချက်ချင်း ကောက်ယူပေးလိုက်ကာ လင်းဟန်၏နှုတ်ခမ်းများကို အစိုဓာတ်ရစေသည်။ သို့သော် သူ၏ထိုလှုပ်ရှားမှုမှာ ညင်သာနေကာ လင်းဟန်၏ နောက်ကျောကိုပင် မပုတ်ပေးဝံ့ဘဲ လင်းဟန်ကိုယ်တိုင် တည်ငြိမ်သွားသည်အထိ စောင့်ဆိုင်း‌လေသည်။

ပါးစပ်အပြည့်‌ သွေးများအန်ထွက််ပြီးသည့်နောက် လင်းဟန်သည် အာဟာရဓာတ်စာအချို့ မစားသုံးခင်အထိ အားအင်ပြည့်၀မည်မဟုတ်သော်လည်း သိသိသာသာ သက်တောင့်သက်တောင့်ဖြစ်သွားသည်။ 

လင်းဟန် အသက်နှစ်ချက် ရှုရှိုက်လိုက်ပြီးနောက်‌ ပြောလိုက်သည်။

" အင်း ကျွန်တော်.. အချိန်ဘယ်လောက်သတိလစ်သွားခဲ့တာလဲ "

***

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိသည်။

ဖွင့်ပြောတဲ့အခန်းက မကြာခင်လာတော့မှာပါ ! ကျေနပ်တယ်လို့ ခံစားရလောက်တဲ့အထိ အဲ့မြင်ကွင်းကို ထူးထူးခြားခြားဖြစ်အောင် စဉ်းစား‌နေဆဲမလို့ပါ

👾