Chapter 80

🥘CHAPTER-80

သုံးထောင်စားတော်ဆက်ဘက်တွင် ..

ဖုန့်ယဲ့ထွက်သွားစဥ်က ရုတ်တရက်စိတ်အခြေအနေ အပြောင်းအလဲကြောင့် ပိုင်ရှန်းကျစ် စိတ်ရှုပ်နေမိသည်။ မတွေးမိရန် အားထုတ်နေစဥ်မှလွဲ၍ အားနေချိန်တိုင်း သူဖုန့်ယဲ့ကိုစိတ်ပြောင်းရန် ဘာများလုပ်မိသည်ကို မနေနိုင်ဘဲသိချင်နေသည်။ 

တစ်နေရာရာများ မသိလိုက်ဘဲ အမှတ်မဲ့စော်ကားမိလို့လား...သူအဲ့တုန်းက ဘာလုပ်မိလို့လဲ... 

"သူဌေး အဲ့ဒါ...ဒီမှာတကယ်ကို ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...စားဖိုဆောင်ကို သွားစစ်လို့ရတယ်..." 

ဝမ်နွမ်အသံက ပိုင်ရှန်းကျစ်ကို လက်တွေ့သို့ ဆွဲခေါ်သွားပြီး သူ ဘောပင်ကို နှစ်ပိုင်းချိုးမိသည်ကိုကြည့်ရန် ခေါင်းငုံ့မိသည်။ 

"အမ်...အင်း စားဖိုဆောင်ကို သွားစစ်လိုက်မယ်..." 

"သူဌေးကို စော်ကားဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး...ဒါပေမယ့်လည်း ဘောပင်နဲ့ဆက်ကစားချင်ရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကစားပါ...ဆက်ကစားနော်..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ် ဘောပင်ကို အဝေပစ်ကာ ဝမ်နွမ်ကိုကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။ 

"နွမ်နွမ်မင်းက မိန်းကလေးဆိုတော့ ငါ့ထက်အမြင်ရှိတယ်...တစ်ခုခုကို ခွဲခြားဖို့ကူပေးပါ..." 

ဟူး... 

ကောင်းပြီ...သူဌေးကိုစော်ကားမိလို့ အဖြုတ်မခံရသရွေ့ အဆင်ပြေတယ်။ 

သတိပေးချက်နှင့်အတူ ချီတုံချတုံ သဘောတူလိုက်သည်။ သူမ အလုပ်သင်ကာလတွင် သူ၏အကြောင်းပြချက်ကြောင့် အထုတ်ခံရသည်ကို အမှတ်ရဆဲဖြစ်ကာ မနေနိုင်စွာ ရစ်ဝဲနေသောအကြောက်တရားကို ခံစားနေရသည်။ 

"သူဌေးဆက်ပြော...ကျွန်မ နားထောင်နေတယ်..." 

အဟွတ်...အဟွတ်...လည်ချောင်းရှင်းကာ ပိုင်ရှန်းကျစ်မနက်ခင်းမှ အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြန်ပြောပြီးနောက် သူ၏စိတ်ရှုပ်မှုပါ အသားပေးဖော်ပြလိုက်သည်။ 

"ဖုန့်ယဲ့ကို ငါဘယ်နားပုတ်ခတ်မိလို့လဲ..." 

နွမ်နွမ် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ 

"သူဌေး ကြင်ဖက်တွေ့နေတာလား..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ် အနည်းငယ် ရှက်သွားသည်။

"မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူးနော်...ရေလိုက်ငါးလိုက်နေလိုက်တာ...အခုရှင်းပြီးပြီ...အဓိကပြသနာမဟုတ်ဘူး...ဖုန့်ယဲ့စိတ်ထိခိုက်အောင်ငါဘာလုပ်မိလို့လဲ..." 

"ဒါက အဓိကအချက်ပဲ..." 

နွမ်နွမ် သူ့ကိုစိတ်ရှည်ဟန် ကြည့်သည်။ 

"မိသားစုအကြီးအကဲက သဝန်တိုနေတာ..." 

"သဝန်တိုတာလား..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ် ထိုစကားလုံးသည် အတော်လေးမယုံရဟု တွေးမိသည်။ 

"ဟုတ်တယ်...သဝန်တိုတာ..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ လန့်နေသော အမူအရာကိုတွေ့ကာ သူမအတည်ပြုဟန် ခေါင်းငြိမ့်သည်။ သူမ ဆက်ပြောမိသည်ကိုပင် မယုံနိုင်ပေ။ 

"အတည်ကြီးပြောတာ...သူဌေး...မျိုးနွယ်စုခေါင်းဆောင်က သူဌေးကိုသဘောကျနေတာ မသိဘူးလား..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ်သည် မိုးကြိုးပစ်ခံရသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ခုလေးတင် သူဘာပြော လိုက်တာ...ဖုန့်ယဲ့ ငါ့ကိုသဘောကျတယ်လား...ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ...သူငယ်ချင်းတွေဆိုတာ အရှင်းကြီးလေ... 

ထိုခဏတွင် နွမ်းနွမ်အသံမှာလည်း တဖန်ကြားဖြတ်ပြောသည်။ 

" အာသူဌေးကရော...မိသားစုအကြီးအကဲကို သဘောမကျဘူးလား..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ်: "!!!" ဘယ်သူ...ဘယ်သူကသူ့ကို ကြိုက်မှာလဲ...ပေါက်ရတွေပြောနဲ့။ 

__ 

ထုန်ထုန်ဖိုရမ်ထောင့်တွင် ကျော်ကြားမှုနည်းသော ဇာတ်ကြောင်းလေး ရှိနေသည်...လူသူကင်းမဲ့သည်ဟုပင် ဆိုနိုင်သည်။ 

သို့သော်လည်း မူရင်းတင်သူ၏ ဇွဲကောင်းသောပို့စ်များကိုသာ ကျေးဇူးတင်ရမည်။ လူအနည်းငယ်၏ အာရုံကိုဖမ်းစားနိုင်ခဲ့သည်။ထိုထဲတွင် လင်းချောင်လည်း တစ်ဦးအပါအဝင်ပင်။ 

လင်းချောင်သည် ဝိညာဥ်မျိုးနွယ်တစ်ဦးပင်။ သူမ၏ တရားဝင်အလုပ်အကိုင်သည် ဂုဏ်သတင်းကြီးပုံရသည့် အဝတ်အထည်ဒီဇိုင်နာဖြစ်သော်လည်း အမှန်တွင်သူမသည် အိမ်ချစ်သူပင်။ သုံးဆယ်သို့ ချဥ်းနင်းလာသူဖြစ်သော်လည်း တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်၍ အမှန်ပင် ငယ်ရွယ်သောသွင်ပြင်တွင် "အန်တီ" ရုပ်ပေါက်နေသည်။ 

သူတို့လိုအပ်သည်တို့ကို လူတို့ရှာဖွေလိုသည်ဟူသည်မှာ မှန်ပုံရသည်။ အချစ်ကိုမခံစားဖူးသည့် လင်းချောင်သည် ထုန်ထုန်ဖိုရမ်တွင်တင်ထားသည့် ခွေးစာအချိုများတွင် လုံးလုံးလျားလျား နစ်မြောနေလေသည်။ မကြာသေးခင်က "သူဌေးနဲ့သခင်တို့ရဲ့ ရှောင်လွဲမရတဲ့ပုံပြင်များ" ဟူသည့် ဇာတ်ကြောင်းတစ်ခုကို အမှတ်မထင်တွေ့မိခဲ့သည်။ ဇတ်ကြောင်းရှိ ဇာတ်ကောင်များသည် ဖြူစင်သိမ်မွေ့ကာ မသိလိုက်ပါဘဲ နှလုံးတုန်စေသည့် ခွေးစာအချိုခံစားချက်များ လွှတ်နေသည်ဖြစ်ကာ အလွန်ချိုမြိန်ကြောင်း သူမကို မြည်တမ်းစေသည်။ 

သို့သော်လည်း ဇာတ်ကြောင်း၏ မူရင်းတင်သူမှာ ရက်အတော်ကြာ အသစ်မတင်ပေ။ ယနေ့လင်းချောင်တစ်ယောက် အကျင့်အတိုင်း ဇာတ်ကြောင်းကိုဖွင့်ကြည့်သည့်အခါ အသစ်တစ်ခုတွေ့ရ၍ အံ့အားသင့်သွားသည်။ 

[မူရင်းပို့စ်တင်သူ: အာ..ငါတစ်ခု အမှားလုပ်မိပြီ...တကယ်ကို ငါနားလည်မှု လွဲတာပဲလား...ဒီဇာတ်ကြောင်းလေးတော့ မျောပါပြီ...နောက်ကျ ထပ်မတင်တော့ဘူး...] 

လင်းချောင်: ဘုရားရေ...ဘာဖြစ်လို့လဲ... ထပ်မတင်တော့ဘူးတဲ့....မဖြစ်နိုင်တာ... 

သူအမြန် မှတ်ချက်ရေးလိုက်သည်။ 

[ထာဝရအထီးကျန်မြက်လေး: ဘာဖြစ်တာလဲ OP, ကျေးဇူးပြုပြီး မူရင်းဇတ်ကြောင်းကို မစွန့်လွှတ်လိုက်ပါနဲ့...တစ်ခုခု အနှောက့်အယှက်ရှိရင် ပြောပြပါ...ကူပြီး စဥ်းစားပေးပါမယ်...သူဌေးနဲ့အိုင်ဒေါရဲ့ နေ့စဥ်ဘဝကို မြင်ချင်သေးတယ်...ကျေးဇူးပြုပြီး OPရေ...ငါတောင်းပန်နေပါတယ်...] 

လင်ချောင်းစာပို့ပြီးသည်နှင့် တစ်စုံတစ်ယောက်လည်း အမြန်စာရိုက်လေသည်။ 

[ခွေးစာကို အသည်းအသန်ဖြစ်သော ကြောင်တစ်ကောင်: နိုး...ကျေးဇူးပြုပြီး မလုပ်ပါနဲ့...မင်းကိုဒုက္ခပေးနေတာကို မျှဝေပေးလေ...တူတူ စဥ်းစားကြတာပေါ့...လက်များရင် ဝန်ပေါ့တယ်တဲ့...တစ်ယောက်တည်း ထိုင်တွေးမနေပါနဲ့...မင်းရဲ့နေ့စဥ်ဘဝ ပုံပြင်ချိုချိုလေးတွေက ငါ့ဘဝရဲ့ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပါ...ဘယ်မှာသွားရှာရမှာလဲလို့..." 

OP(မူရင်းပို့စ်တင်သူ) ကိုဆက်ပြောရန် ချော့မော့သည့် စာတစ်ဆောင်ကြီးအပြီးတွင် OP နောက်ဆုံး ပြန်ပေါ်လာသည်။ ဤတစ်ကြိမ် သူမအခြေအနေကို ရှင်းပြသည်။ 

[မူရင်းပို့စ်တင်သူ: မင်းရဲ့ထောက်ခံမှုကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီ...အခြေအနေကို အကျဥ်းချုပ် ပြောပြမယ်...အရင်ရက်တွေတုန်းက သူဌေးနဲ့သခင်လေးက ဒုတိယထပ်မှာပေါ့...ကျွန်မလည်း တိတ်တိတ်လေး စိတ်လှုပ်ရှားနေတာ...သိပ်မကြာလိုက်ဘူး...သခင်ကအေးစက်စက် အမူအရာနဲ့ ထွက်သွားတယ်...သခင်လေးက အေးစက်တဲ့အမူအရာနဲ့ဆိုတာ လူတိုင်းသိပေမယ့် သခင်စိတ်ကောင်းဝင်နေလား မဝင်ဘူးလားဆိုတာတော့ သိတယ်...ဒီတစ်ခါတော့ သခင်ရဲ့စိတ်အခြေအနေ မကောင်းတာ ရှင်းပြနိုင်ဘဲ ခံစားမိတယ်...

နောက်ပိုင်း သူဌေးလည်းဆင်းသွားတော့ ငါ့အလိုလိုသိစိတ်က သေချာသွားတယ်...

သူဌေးလက်အောက်မှာ လုပ်နေတဲ့တစ်ဦးတည်းသော အမျိုးသမီးဝန်ထမ်းဆိုတော့ ဒုတိယထပ်မှာ သူနဲ့သခင်လေးကြား ဘာဖြစ်သွားတယ်ဆိုတာ သူဌေးကပြောပြတယ်...သူပြောတာတော့ အသက်ကြီးကြီး မိသားစုဝင်ဆီက ကြင်ဖက်တွေ့တာနဲ့ ဖုန်းခေါ်တယ်တဲဲ့...ဆွေးနွေးပြီးသွားတော့ သခင်လေးဒေါသထွက်ပြီး ပြန်သွားတယ်ဆိုပဲ... 

လူတိုင်းရေ...ဒါကြားပြီး ဘယ်လိုထင်ကြသလဲ...ကျွန်မချက်ချင်းတွေးမိသမျှကတော့ သခင်က သဝန်တိုနေတာပါပဲ...သိသာတယ်လေ...နောက်ပြီး သူဌေးနဲ့သခင်လေးကြားက ဆက်ဆံရေးက တဖြည်းဖြည်း တိုးလာကြတယ်......သွေးတိုးစမ်းတဲ့အနေနဲ့ သခင်လေးက သူဌေးကိုကြိုက်ပြီး သူဌေးကလည်းသူ့ကို ကြိုက်နေတာဆိုပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောခဲ့လိုက်တယ်... 

ဒါပေမယ့် ကျွန်မက တုံးလိုက်တာရှင်...ဆယ်ရက်တောင် ရှိပြီ...သခင်လေးက ဆိုင်ကိုလာမလည်သေးဘူး...သူဌေးကလည်း လုံးဝပုံမှန်လိုပါပဲ...ဒါပေမယ့် သူအားသွားရင် အတွေးထဲနစ်နေတာ သတိထားမိတယ်...ကျွန်မ အတွေးလွန်နေတာများလား...သူဌေးနဲ့သခင်လေးကြားက ဆက်ဆံရေးကလုံးဝဖြူစင်ပြီး အပြစ်ကင်းပေမယ့် ကျွန်မကပဲရှုပ်နေမိတာလား... ]

ဒါက.... 

လင်းချောင်က နှစ်ယောက်ကြား ပုံမှန်မဟုတ်သည်ကို ပိုလို့ပင်သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း မူရင်းပို့စ်တင်သူမှာ သူဌေးလက်အောက်တွင် အလုပ်လုပ်၍ သူမစိုးရိမ်မှုသည် အခြေအမြစ်မမဲ့ပေ။ သူမ အောက်ပါအတိုင်း စာပြန်လိုက်သည်။ 

[အမြဲအထီးကျန်မြက်လေး: OP...သူဌေးနဲ့သခင်လေးကြားက ဆက်ဆံရေးက မဖြူစင်တာသေချာတယ်...ဆယ်ရက်နီးပါးလောက် သူတို့အချင်းချင်း မတွေ့ကြတာ ရှင့်အပြစ်မဟုတ်ဘူး...သခင်လေးက သဝန်တိုနေတာနေမှာ...သူဌေးကတော့ နည်းနည်းလန့်နေတာဖြစ်မယ်...သူပြန်သတိဝင်လာဖို့ အချိန်ယူရမယ်...သိပ်စိတ်ပူစရာ မလိုပါဘူး....ဘာမှမပြောလိုက်ရင်တောင် အနှေးနဲ့အမြန် သူတို့အချင်းချင်းအပေါ် ခံစားချက်တွေသိလာမှာပါ...]

တကယ်ပဲဒီလိုများလား...အင်တာနက် အသုံးပြုသူများမှ ပြန်စာများရသည်နှင့် နွမ်နွမ်သူမနှလုံးသားထဲ သက်သာသွားသည်။ သို့သော်လည်း သူမစိတ်ပူနေသည်။ သူမသွေးတိုးစမ်းတာ များသွားပြီလား.... သူဌေးနဲ့သခင်လေးကြားက ဆက်ဆံရေးကို အဖတ်ဆယ်မရရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...ဘဝကြီးက တီဗွီဇာတ်လမ်းတွဲ မဟုတ်ဘူး...ကလေးနှစ်ယောက်ရှိတဲ့ သူဌေးနဲ့သခင်လေးက နှစ်ယောက်သားသဘောကျရင်တောင် ဒီလိုလူနှစ်ယောက်က အတူတူရှိပါ့မလား...သူတို့တွေ လုံးဝသဘောမကျကြရင်ရော...သူမစကားတွေက သူတို့ဆက်ဆံရေးအပေါ် ဘယ်လိုသက်ရောက်မလဲ... 

****

 နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်က ရှန်းကျစ်ရယ်မော စကားပြောနေသော Videoသည် များစွာသော နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်များကြား နားလည်မှုလွဲစေခဲ့သည်။ ဖုန့်ယဲ့လူတွေရှေ့မှာ မပြုံးတာဖြစ်နိုင်လား...ဖုန့်ယဲ့လူရှေ့တွင် ပြုံးခြင်းကို သူ မမြင်ဖူးသည်အား မှတ်မိသွားသည်။ 

အင်း...သူစိမ်းတွေနဲ့တော့ ကွာမှာပေါ့...နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် မွေးနေ့စားပွဲမှာ လူအများစုက ဖုန့်ယဲ့ဆွေမျိုးတွေ ဖြစ်ပုံရတယ်...ဖုန့်ယဲ့ သူတို့ရှေ့ ပြုံးသည်ကိုလည်း မမြင်ဖူးချေ။ 

သို့သော်လည်း သုံးထောင်လောကတွင် ဖုန်းယဲ့အဆင့်မှာ အတော်မြင့်သည်။တခြားကမ္ဘာမှ  စားသောက်ဆိုင်လေးရဲ့ပိုင်ရှင်ကို သူ့လိုလူကသူတကယ် သဘောကျပါ့မလား... 

ကျစ်...ရှုပ်ထွေးလိုက်တာ... 

သူ ဖုန့်ယဲ့ကိုကြိုက်သလားနှင့် ပတ်သက်၍ သံသယမရှိပေ။ ပိုင်ရှန်းကျစ် သူ့ကိုတွေ့လျှင် အတော်ပျော်သော်လည်း ယေဘုယျအားဖြင့် လူငယ်သူငယ်ချင်းနှင့်တွေ့ရလျှင်လည်း ပျော်တတ်သည်။ သူလျို့ချင်းရှန်ကို အခါအားလျော်စွာ တွေ့လျှင်လည်း အတော်ပျော်သည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်သဘောကျတဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ကိုတွေ့ရင် နှလုံးခုန်မြန်လာတယ်လို့ တီဗွီဇာတ်လမ်းတွေ မပြောကြဘူးလား...သူထိုကဲ့သို့ခံစားချက်မျိုး မခံစားဖူးပေ။ 

ဆိုတော့ နွမ်နွမ်နားလည်မှု လွဲတာနေမယ်...ပိုင်ရှန်းကျစ်သူ့ကို မကြိုက်သလို သူကလည်း ပိုင်ရှန်းကျစ်လိုလူကို ကြိုက်မှာမဟုတ်ဘူး...

ဘာဖြစ်ဖြစ် ထားလိုက်တော့မယ်...နောက်တစ်ခါ ဖုန့်ယဲ့ဆိုင်ကိုလာရင် စကားပြောလို့ရတယ်... 

ပိုင်ရှန်းကျစ် လျစ်လျူရှုကာ သူတို့တွေ့သည်ထိစောင့်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ သို့သော် သူမမျှော်လင့်ထားသည်က စောင့်ပြီးရင်းစောင့်နေကာဆယ်ရက်ကုန်သွားခြင်းပင်။ သုံးထောင်စားတော်ဆက်ထံ ဖုန့်ယဲ့မလာသေးသလို အော်ဒါလာယူနေကျ သူ့အစေခံများပင် ပေါ်မလာချေ။ 

သူငြိမ်ငြိမ်မထိုင်နိုင်တော့ဘဲ ဖုန့်ယဲ့ထံ ဆက်သွယ်ရေးမှ စာပို့ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဟွားလူမျိုးတို့၏ နူးညံ့သောအလေ့ကို လိုက်နာလျက် ဖုန့်ယဲ့များ စားသောက်ဆိုင်ကိုလာကာ ဟင်းပွဲအသစ်မြည်းလိုသည်လားဟု မေးလိုက်၏။ 

သို့သော်လည်း စာမှာလေထုပါးပါးကြားတွင် ကွယ်ပျောက်သွားပုံရသည်။ တစ်နေတာအပြီး ရှန်းကျစ်စာလေးလုံးသာ ပြန်လိုက်သည်။ 

"ခုတော့ မလိုသေးဘူး..." 

ပိုင်ရှန်းကျစ် လုံးဝပင် ပဟေဠိဖြစ်သွားလေသည်။

 ဘာတွေဖြစ်လာမှာလဲ... 

.... 

ပိုင်ရှန်းကျစ်တစ်ယောက် စိတ်ရှုပ်နေစဥ်တွင် အချိန်အာကာသစစ်မြေပြင်မှ ဖုန့်ယဲ့တစ်ယောက် သူ၏ထွန်ထွန်စက်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ အချိန်အာကာသအခြေစိုက်စခန်းသို့ လာနေသော မရေတွက်နိုင်သည့်မီးခိုးနက်ရောင် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အုပ်လိုက်မှာ ကတ္တရာမြေလိုလွှမ်းနေသည့် အကွာအဝေးတစ်ခုထံ သူစိုးရိမ်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုနေရာမှစစ်သည်တို့သည် ပြင်းထန်စွာ ခုခံနေကြသည်။ 

"ဘယ်လိုလဲ...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေ အရင်ကနဲ့ သိသိသာသာ ပြောင်းလာလား..." 

အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏အသံသည် သူ့ဘေးမှထွက်လာသော်လည်း ဖုန့်ယဲ့လှည့်မကြည့်ဘဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ 

"အခြေအနေတွေ အရမ်းခြားသွားပြီ...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေက လူသတ်စက်လိုပဲ...မရပ်တန့်တော့ဘူး..." 

သူ၏အကြည့် ဖယ်သွားသည်နှင့် ဖုန့်ယဲ့မေးလေသည်။ 

"ကျိလန် အချိန်အာကာသစစ်မြေပြင်မှာ မင်းနေနေတာ အချိန်တွေလည်းကြာပြီ...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေ ပြောင်းလဲမှုကို မင်းဘယ်လိုထင်လဲ..." 

"မရှိဘူး..." 

ကျိလန် ရှင်းပြချက်သည် အတည်ပင်။ 

"သေချာပေါက် တစ်ခုမှကိုမရှိတာ...ကျွန်မတစ်ခါ အချက်အလက်စုဆောင်းပြီး ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်ကို ထိုးဖောက်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့်ချက်ချင်းကျဆုံးတော့မလို့...သူတို့ကြည့်ရတာ ဆက်သွယ် ရေးကို စိတ်မဝင်စားတဲ့ပုံနဲ့...သူတို့တွေအချင်းချင်း ဆက်သွယ်ပြီး အချင်းချင်း ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာ မှတ်မိကြတယ်...အပေါ်ယံမှတ်မိတာမျိုး မဟုတ်ဘူး...ကျွန်မတို့ ဆက်သွယ်တာနဲ့ သူတို့ဆက်သွယ်တဲ့ ကြိမ်နှုန်းတွေက ကွာခြားပုံပဲ...ဖမ်းဖိကြိုးစားပေမယ့် ကျရှုံးတုန်းပဲ..." 

လွန်ခဲ့တဲ့လတွေက မူမမှန်တာတွေကို ဝေဝေဝါးဝါးခံစားမိတယ်...ဒါကြောင့်မို့ စစ်မြေပြင်ကို လုံလောက်မယ်ထင်ပြီး နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တွေကို ခေါ်လာတယ်...ကြည့်ရတာ ကျွန်မပဲ အကောင်းမြင်လွန်းနေသလားလို့...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်စွမ်းအားက အရမ်းကြီးလာတယ်...လတ်တစ်လောစစ်မြေပြင်မှာ နည်းနည်းအားနည်းတဲ့ အင်အားစုတွေတောင် အမြစ်ပြတ် ချေမှုန်းခံနေရပြီ...အချိန်အာကာသစစ်မြေပြင်က အခုနဂါးနွယ်တွေ၊ ဝိညာဥ်နွယ်တွေ၊ နတ်ဘုရားနွယ်တွေတောင် သိသိသာသာ လိုနေတယ်...အရေးပေါ်နော်...အချိန်ဖြုန်းစရာမရှိဘူး..."

စစ်မြေပြင်ပေါ်ရှင်သန်သည့် စစ်သည်များသည် ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်သွားသည်...နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်အများစုမှာ အင်အားကိုအစွမ်းကုန် အသုံးချသော်လည်း မရပ်မနားကြိုးစားကာ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အင်အားကို ထူထဲစွာပိတ်ဆို့မှသာ အားထုတ်မှုတို့ အသေးအမွှား အရာထင်သည်။ ဖုန့်ယဲ့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်သည်။ 

"မျိုးနွယ်ကြီးတွေနဲ့ ဒီအရေးကို ဆွေးနွေးလိုက်ပါ့မယ်..." 

ဤသည်ကိုကြားအပြီး ကျိလန်ရှင်းပြချက်သည်အနည်းငယ်မျှပင်မပြေလျော့သွားသည့်အစားပို၍ပင်ပြင်းထန်လာသည်။ သူမပြော၏။ 

"ကျိကလန်က ထောက်ပံမှုကို ကျွန်မသေချာတယ်...အချိန်အာကာသစစ်မြေမှာ နေရာယူမှာပါ...အခြားကလန်တွေက ရှင့်အပေါ်မှီခိုရမှာ..." 

ဖုန့်ယဲ့ခေါင်းငြိမ့်သည်။ 

"ဒါဆို ကျွန်တော်သွားတော့မယ်..." 

သို့သော် နောက်တစ်ရက်တွင် ဖုန့်ယဲ့ပင် အဓိကမိသားစုကြီးများပင် ဆွေးနွေး၍မပြီးသေး အချိန်အာကာသစစ်မြေပြင်သည် အပြတ်အသတ် ကျိုးပေါက်သွားခဲ့သည်။

 စစ်မြေမှကျန်ရစ်သူစစ်သားတို့သည် ပြန်လည်ဆုတ်ခွာကြပြီး ဤအဖြစ်အပျက်၏သတင်းများသည် တစ်ရက်တည်းပင် အင်တာနက်တစ်ခွင် ပျံ့နှံ့သွားသည်။ သုံးထောင်လောကမှ မရေတွက်နိုင်သော လူတို့သည် အကြောက်တရားတို့ လွှမ်းမိုးကြကုန်သည်။ 

တစ်နေ့နေ့ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေ ကျူးကျော်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ... ဘာလုပ်ကြမလဲ...

ထိုစဥ်ကပုံများက အင်တာနက်ပေါ်တွင် ရှိနေဆဲပင်။ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ ပေါ်ထွက် လာသည့်အခါ မည်သူမျှ လူသားအသွင်မရှိပေ။ အခြားမျိုးနွယ်တို့နှင့် ဆက်ဆံသူများသည်လည်း မရှိသလောက်ပင်။ ဤညဏ်ရည်နိမ့်မျိုးနွယ်သည် သုံးထောင်လောက၏ အစဥ်အောက်ဆုံးတွင် ရှိနေသည်ဟုဆိုလျှင် ချဲ့ကားသည်ဟု မဆိုသာပေ။ ပွင့်လင်းစွာဆိုရသော် အချို့သူများသည် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်ကို မျိုးနွယ်အစစ်တစ်ခုအဖြစ်ပင် သဘောမထားပေ။ 

သက်ကြီးပိုင်းလူစုအချို့တွင် ထိုစဥ်က ကမ္ဘာတစ်ခုတွင် ကြုံခဲ့ရသော ပျက်ပြားမှုတို့ကို မြင်ခဲ့ရသူတိုင်း ကြောက်ရွံ့နေကြသည်။

 ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်များသည် ရူးမိုက်ပုံပေါ်ပြီး အပြုအမှုများသည် လူမဆန်ရက်စက်လှသည်။ သူတို့သွားသည့်နေရာတိုင်း လူ၊ တိရစ္ဆာန် ၊အပင်၊မြေကြီးထဲရှိ အင်းစက်အသေးများပင်မကျန် သက်ရှိတို့မရှင်သန်နိုင်ကြပေ။ 

နောက်ပိုင်းတွင် သုတေသန ဓာတ်ခွဲခန်းတစ်ခုသည် ထိုကမ္ဘာ၏မြေဆီလွှာမှ များစွာသောဥပမာများကိုယူကာ အသေးစိတ်ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာအပြီး သက်ရှိ၏အရိပ်အယောင်အစအနပင် မတွေ့ခဲ့ရချေ။ ယနေ့တိုင် ထိုကမ္ဘာသည် လူသူကင်းမဲ့သော ဖုန်းဆိုးမြေ ဖြစ်နေဆဲသာ။ 

 လူ့အသက်များစွာကို ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ မည်သို့ဖျက်စီးနေကြသည်ကို မည်သူမျှမသိပေ။ အမှားတိုင်းအတွက် လက်စားချေကာ ပူဆွေးမှုတိုင်းအတွက် မကျေနပ်ချက်ကို ဖမ်းဆုပ်ထားသည်။ သက်ကြီးရွယ်အို၊ ကလေး၊ မိန်းမများ၏ လုပ်ရပ်များကိုပင် မချန်ပေ။

 စစ်ပွဲအတွင်း ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အပေါ် သက်ရောက်ခြင်း မရှိပေ။ သူတို့မည်သူနှင့်မျှ မဆက်သွယ်သလို ညှာတာထောက်ထားရန် တောင်းပန်သည်ကိုပင် နားမထောင်ပေ။ ရိုးရိုးလေးသာသတ်လိုက်သည်။ သူတို့ကမ္ဘာတစ်ခုကို ကျူးကျော်လာလျှင် ကြီးမားသော အစုလိုက်အပြုံလိုက်သတ်ခြင်းသာ မလွဲမသွေဖြစ်ပေမည်။ 

ထိုစဥ်က နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်များကြားဝင်ကာ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ကို မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။ ထိုစဥ်က နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တို့သည် မျိုးနွယ်တစ်ခုလုံးကို အမြစ်ပြတ် မရှင်းနိုင်ခဲ့ပေ။ အချိန်အာကာသစစ်မြေပြင်ကိုထူထောင်ကာ မျိုးနွယ်အသီးသီးမှ ရဲရင့်သောစစ်သည်တို့ကို စစ်မြေပြင်သို့ စေလွှတ်၍ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ထံမှကာကွယ်ရန် ရွေးချယ်စေသည်။ 

ထို့ကြောင့် နှစ်တစ်ရာနီးပါးတိုင် သုံးထောင်လောကသည်လည်း အတော်လေး ငြိမ်းချမ်းခဲ့သည်။ 

ယနေ့တွင် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ တဖန်ကျူးကျော်လာပြန်သည်။ ထို့အပြင် အချိန်အာကာသစစ်မြေပြင်တွင် နတ်ဘုရားမျိူးနွယ်တို့ ရှိနေချိန်တွင် ဖြစ်သွားခြင်းပင်။ မျိုးနွယ်အားလုံး ကသောင်းကနင်း ဖြစ်ကုန်သည်။ 

နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်မှ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ကို မရပ်နိုင်လျှင် သုံးထောင်လောကပျက်စီးခြင်း ဆိုက်တော့မည်။ 

----- 

စာရေးဆရာ၏မှတ်စု: ဤအပိုင်းအကျဥ်းချုပ် 

ဖုန့်ယဲ့: ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေပဲ.... 

ပိုင်ရှန်းကျစ်: "ပေါက်ကတွေမပြောနဲ့....ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေပဲ.... 

နွမ်းနွမ်း: ဟုတ်တယ်...ဟုတ်တယ်...ရှင်တို့က "fri-end" တွေ...

🥘