MM Story Teller

Chapter 82

Viewers 6k

🥘CHAPTER-82

"ကလန်ခေါင်းဆောင် ကလန်အသီးသီးက စစ်ကူလွှတ်လိုက်တယ်...ဖုန့်ကလန်နဲ့ကျိကလန်အပါအဝင် သုံးထောင်လောကသားတွေကို လွှတ်လိုက်ပါပြီ...တစ်ဖွဲ့ချင်းစီက တပ်ခြောက်တပ်ဆီ သွားနေကြတယ်...တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ နဂါးမျိုးနွယ်နဲ့ ဝိညာဥ်မျိုးနွယ်ကလည်း အချိန်အာသာသအက်ကြောင်း ဆီလာနေကြပြီ..."

သူ့ရှေ့ရှိ ကြီးမားသည့်မျက်နှာပြင်ထက်မှ ပြသဆဲvideoကို ဖုန့်ယဲ့ကြည့်နေလေသည်။ ကျောက်တုံးစစ်သည်၏ထုတည်ကြီးလှသည့် ပုံရိပ်သည် လက်တစ်ဖက်၏ သာမန်လှုပ်ရှားမှုနှင့်ပင် အားထုတ်မှုအလျင်းမရှိဘဲ တောင်တစ်တောင်ကိုပြိုစေသည်။ ကျောက်တုံးပျံများကြားတွင် ငွေရောင်ဆံနွယ်လူရွယ်မှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရှောင်တိမ်းနေကာ ထုထည်ကြီးမားလှသော ကျောက်တုံးစစ်သည်ကြီးသည် လက်ထဲတွင် ကျောက်တူတစ်လက်နှင့် သူ့နောက်သို့ မဆုတ်မနစ်လိုက်နေသည်။ ကြုံရာဟုထင်ရသော်လည်း မယုံနိုင်ဖွယ် အားကောင်းသော တိုက်ခိုက်မှူကြားတွင် လူကြီးမှာ ရှောင်ဖို့သာ ရွေးချယ်နိုင်သည်။

ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ကို ခုခံတိုက်ခဲ့သော ဖုန့်မိသားစု၏ လွန်ခဲ့သောဆယ်စုနှစ်များ အလွန်ကပုံပင်။

ဤသည်ကား နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တို့ပင် မျက်နှာချင်းဆိုင် မရင်ဆိုင်နိုင်သော၊ နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်၏ ကျောက်တုံးမျိူးနွယ်ကို အမြစ်ပြတ်သုတ်သင်မည့်အစီအစဥ်ကို ကျရှုံးစေခဲ့သော ထုထည်ကြီးလှသည့် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်ကြီးတို့၏ သွင်ပြင်ပင်။ အမှန်မှာ နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်သည်ပင် သူတို့၏ပြိုင်ဘက်မဟုတ်ပေ။ အဆုံးတွင် သူတို့ညှိနှိုင်းကာ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ကို အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းအနီး လူသူမဲ့သောမြေသို့ မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။

သူတို့၏မျှော်လင့်ချက်သည် အချိန်အာကာသစစ်မြေကို တည်ထောင်ကာ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ကို အဆက်မပြတ်သုတ်သင်ခြင်းဖြင့် အချိန်နှင့်အမျှ သူတို့အင်အားနှင့် အရေအတွက် ကျဆင်းလိမ့်မည်ဟုပင်။ နောက်ဆုံးတွင် အမြစ်ဖျက်သုတ်သင်ရန် လွယ်ကူပေမည်။ သို့သော်လည်း အချိန်အာကာအက်ကြောင်းအတွင်း နှစ်ပေါင်းများစွာကြာလောင်မြိုက်အပြီး ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အရေအတွက်တို့ နည်းမလာသည့်အပြင် ပို၍ပင်တိုးလာ၏။ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အကြီးစားတို့ ပေါ်မလာသေးသည့် ယခုအချိန်တွင် သာမန်ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်၏ အရေအတွက်နှင့်ပင် အလွန်များနေသည်။ ခြောက်ခုသောနတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တို့ မြေကိုကာကွယ်ရန် အကြပ်ရိုက်နေရသည်။

ခြောက်ခုသော စစ်တပ်တို့ကို လူအင်အားငါးရာထောက်ပံ့ရန် နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်သုံးထောင်လိုသည်။ ထိုအဆင့်နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တို့ရှိလျှင် သာမန်ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အနေဖြင့် ဆယ်ဆတိုးလာလျှင်ပင် ငါးရာသော နတ်ဘုရားနွယ်တို့၏ ခံစစ်လိုင်းကို ထိုးဖောက်ရန်မလွယ်ပေ။ သို့သော်လည်း စိုးရိမ်ရသည်မှာ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အကြီးများ ပေါ်လာမည်ကိုပင်။

လွန်ခဲ့သော ဆယ်စုနှစ်များအတွင်း ထုထည်ကြီးလှသည့် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ မပေါ်လာဖူးသော်လည်း အမှန်ပင်တည်ရှိနေခဲ့သည်။ တစ်ခုတည်းသော မသိရသည့်အချက်ကား ဘယ်စစ်တပ်နေရာတွင် ထိုထုထည်ကြီးသော ကျောက်တုံးမျိုးနွယ် ပေါ်လာမည်ဆိုသည်ပင်။

ဖုန့်ယဲ့ လင်းကိုညွှန်ကြားလိုက်သည်။

"နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တိုင်းဆီက ငါးရာစီစုပြီး အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းဝင်ပေါက်မှာ ပြင်ဆင်ခိုင်းပါ..."

လင်း ခေါင်းငြိမ့်၏။

"နားလည်ပါပြီ... "

...

ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်သည် မမျှော်လင့်စွာ တစ်ဝက်မျှ ရောက်လာသည်။ နှစ်နာရီကြာမျှ အလွန်နှေးကွေးသောနှုန်းဖြင့် ရွေ့လျားပြီးနောက် နှစ်ကီလိုမီတာမျှအကွာ၌ ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်စစ်တပ်ကြီးများ တည်ငြိမ်စွာရပ်သွား၏။ စစ်တပ်နှစ်ခု မျက်နှာချင်းဆိုင်နေကြသည်။ ကျိလန်နောက်ရှိ စစ်သည်တို့ လက်နက်များတင်းတင်းကိုင်ထား၍ ယခုကာလ၏ သတိပေးချက်ကိုတိုက်ရန် အသင့်ရှိနေ၏။ တစ်ဘက်မှ ကျောက်တုံးကလန်စစ်သည်များသည် သူတို့ရှေ့ကမ္ဘာမှ သုံးထောင်သောလောကသားတို့ကို မတွေ့သည့်အလား ရုပ်ထုသဖွယ်ဖြစ်နေသည်။

"အရှင်ကျိလန်...ကျွန်တော်တို့ ဘာလုပ်သင့်လဲ..."

လက်ထောက်တပ်မှုးက မျက်မှောင်ကြုံ့နေလေသည်။ ဤကျောက်တုံးစစ်သည်တို့ထူးဆန်းစွာပြုမှုနေကြသည်။ ပုံမှန်ဆိုပါက အချိန်အာကာသစစ်မြေမှ မြင်မြင်သမျှလူထံ အပြေးသွားကာ သေခြင်း သို့မဟုတ် အနိုင်တိုက်ခြင်းကို ရွေးပေမည်။ သို့သော် ယခုမူသူတို့ထောင်ချီသည် သုံးထောင်လောကသားတို့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်နေသော်လည်း ရုတ်တရက်ရပ်တန့်ကာ တုံ့ပြန်မှုမပြပေ။ ဘာကြောင့်လဲ...

ကျိလန်လည်း ထပ်တူပင် စိတ်ရှုပ်နေသည်။ ကျောက်တုံးနွယ်တို့၏ အရင်းခံအကြောင်း သို့မဟုတ် သူတို့အပြုအမှုတို့အတွက် လျိုထားသောအကြောင်းပြချက်တို့အား သူမလုံးဝနားမလည်ခဲ့သည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သူတို့ရက်စက်ကြမ်းတမ်းသော သတ္တဝါများကဲ့သို့ တိုက်ခိုက်နေသည့်တိုင် ယခုပြုလုပ်နေသော မယုံနိုင်သည့်ဆောင်ရွက်မှုများကို အခါအားလျော်စွာ လုပ်တတ်ကြသေးသည်။ လုပ်ဆောင်မှုတိုင်းကို ဘုရင်မတစ်ပါး ထိန်းချုပ်နေသည့် ပရွက်အုံအဖြစ် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်အား တစ်ခါမျှကျိလန် တွေးထင်ဖူးသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ပင်ကိုဗီဇအတိုင်း လုပ်နေကြသည့်တိုင် အရည်အသွေးမြင့် ဆောက်ရွက်မှုများလုပ်နေသည့် အကြောင်းပင်ဖြစ်တော့မည်။

သို့သော်ယခုသူမ၏မှန်းချက်ကိုသံသယရှိနေလေသည်။ ကျောက်တုံးနွယ်ဘုရင်မ တကယ်ပင်ရှိသလား...ညီညွတ်သော သာမန်တပ်များထက်သာလွန်သည့်ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တို့ ပြသနေသော အထူးဥပဒေသများသည် အမိန့်ကူးပြောင်းဖြစ်စဥ်လိုသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့ဤဖြစ်စဥ် ကင်းမဲ့ဟန်ရှိသည်။ စစ်သည်တစ်ယောက်ရပ်သည်နှင့် အခြားသူများလည်း ရပ်ကြကုန်သည်မှာ အုပ်စုတစ်ခု ...သက်ရှိနှင့် ပိုတူပုံရစေသည့် အလိုအလျောက်ဆောင်ရွက်မှုကို ပြသနေသည်။

"သားရဲကမ္ဘာကို သွားတဲ့အဖွဲ့က ဘာသတင်းရလဲ..."

ကျိလန်ပြန်ပြော၏။

"မရသေးပါဘူး...ထူးဆန်းတယ်...လွှတ်လိုက်သမျှအဖွဲ့တွေက အမြန်ဆုံးမျိုးစိတ်တွေပဲ...အခု ပြန်လာသင့်နေပြီ...ဒါမယ့် မရောက်သေးဘူး..."

ကျိလန် စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ ချင့်ချိန်ကာပြော၏။

"စစ်ကူတွေရော..."

လက်ထောက်တပ်မှုး ဆက်ပြောသည်။

"စစ်ကူတွေလမ်းမှာ ရောက်နေပြီဆိုပြီး သတင်းရထားပါတယ်...ဒါပေမယ့် နတ်ဘုရားမျိုးနွယ်တွေ အမြန်နှုန်းကိုတွက်ဆရင် ရောက်ဖို့နှစ်နာရီ မကြာပါဘူး..."

"နောက်ထပ်ရော..."

ဒုတပ်မှူး၏ အမူအရာ ပြောင်းလဲသွားသည်။

လက်ထောက်တပ်မှုး တွန့်ဆုတ်သွားသည်။

"စစ်တပ်ထဲက တစ်ချို့အားနည်းတဲ့စစ်သားတွေ အချိန်အာကာသစွမ်းအင် ကုန်တဲ့လက္ခဏာတွေ ပြလာပါပြီ...သူတို့မကြာခင် အချိန်အာကာသစွမ်းအင် ပြန်မဖြည့်ရင် ဆက်မထိန်းထားနိုင်မှာ စိုးတယ်..."

"သင်္ဘောသိုလှောင်ရုံကိုသွားပြီး သီးသန့်ရိက္ခာထဲကယူပြီး လိုတဲ့သူတွေကိုပြန်ဝေလိုက်..."

ကျိလန် လက်ထောက်တပ်မှူးကို တည်မြဲစွာကြည့်၏။

"အခြေအနေတွေကို ချက်ချင်းစုံစမ်းဖို့ အဖွဲ့တစ်ခု ဦးဆောင်လိုက်မယ်...မင်းကဒီမှာ နောက်နှစ်နာရီအတွင်း တာဝန်ရှိမယ်..."

"အရှင် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်က တံခါးနားရောက်နေပါပြီ...အရှင်ထွက်သွားရင် အခြေအနေကိုစစ်ဆေးဖို့ ကျွန်တော်အသင်းကို ဦးဆောင်ရပါလိမ့်မယ်..."

"မင်းဒီမှာနေခဲ့...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေရဲ့အမူအရာကိုသုံးသပ်ရရင်သူတို့ခဏနဲ့တိုက်မယ်လို့မထင်ဘူး...အမြန်ဆုံးပြန်လာခဲ့မယ်..."

ကျိလန် ကျောက်တုံးနွယ်၏ ဦးတည်ချက်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"တပ်ကူမရှိ၊ အစာမရှိဘဲ ဒီမှာဆက်နေပြီး အချိန်ဖြုန်းနေရင် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေ လာတိုက်တဲ့အခါ တစ်ခုတည်းသောရလဒ် ကသုတ်သင်ခံရမှာပဲ..."

လက်ထောက်တပ်မှုးသည် အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ အကြည့်တို့ခိုင်မာနေသည်။

"အရှင်...ယုံကြည်ချက်နဲ့သာ ဆက်သွားပါ...ကျွန်တော့်အရှင့်ကို စိတ်မပျက်စေရပါဘူး..."

"အရမ်းကောင်းတယ်... "

ထွက်ခွာရမည့်အဖွဲ့သားများ ရွေးချယ်လျက် ကျိလန်သင်္ဘောကုန်းပတ်မှ လှည့်၍ထွက်ခွာလိုက်သည်။

....

"အစ်ကို...ဘာလို့လဲမသိ သွားလေ လမ်းပျောက်လေလေ ဖြစ်နေသလိုပဲ...ဒါသားရဲကမ္ဘာကို သွားတဲ့လမ်းလား..."

ယဲ့မန်နောက်တွင် ကြီးမားလှသော သိမ်းငှက်တောင်ပံ တစ်ဖျတ်ဖျတ် ခတ်နေသည်။ တစ်ဖက်ရှိယဲ့ရှင်းမှာ သတိအနေအထားတွင်ရှိကာ အရှေ့မှ ယဲ့မုန့်ကပျံသန်းနေသည်။ သုံးယောက်၏ အလယ်၌ အသေးဆုံးဖြစ်သော ယဲ့မန်ပင်။ လမ်းညွှန်ပြနေသူကား ထူးခြားသည့်လမ်းညွှန်အရည်အသွေးများရှိသော ခိုကလန်မှလူငယ်လေးပင်။

ယဲ့ထုန်ရပ်ကာ ခိုကလန်မှလူငယ်ကို လှည့်ကြည့်၏။

"ရှောင်းတ လမ်းမှန်လား..."

ခိုကလန်မှလူငယ်သည် ဝန်းကျင်ကိုအာရုံခံရန် အကြပ်ရိုက်နေသည်။ ခဏအကြာတွင်သူဝန်ခံရတော့မည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်... ကပ်ပတိန်...သံလိုက်စက်ကွင်းတွေ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေလို့ ဘာမှအာရုံခံလို့ မရဘူး..."

ဤသည်ကိုကြားအပြီး အတော်များများ တင်းမာသွားကြသည်။ လူထောင်ပေါင်းများစွာအတွက် ထောက်ပံပစ္စည်းများယူရန် သူတို့တာဝန်ယူထားရသည်။ ယခုသူတို့မှာ အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းတွင်း လမ်းပျောက်နေသည်။

အခြေအနေသည် ကလေးကြိုက်ပြဇာတ်မှ ရယ်ရသော အပိုင်းလိုပင်။ အရေးကြီးဆုံးဟူသည့် အချိန်တွင်လမ်းပျောက်ကာ အရယ်ရဆုံးအပိုင်းကား ငါးယောက်လုံးနှင့် ရင်းနှီးနေသောလမ်းပေါ်တွင် လမ်းပျောက်ခြင်းပင်။

ယဲ့မိသားစုမှ ညီအစ်ကိုလေးယောက်ဖြစ်စေ၊ ခိုကလန်မှလူငယ် ဖြစ်ပါစေ ငါးယောက်လုံးသားရဲကမ္ဘာတွင် အိမ်ရှိကြသည်။ အချိန်အာကာသစစ်မြေမှ သားရဲကမ္ဘာထံလမ်းကို မရေတွက်နိုင်စွာ ဖြတ်သန်းဖူးသည်မှာ ယဲ့ထုန်၊ယဲ့မန်၊ယဲ့ရှင်းတို့ပင် မျက်စိမှိတ်ကာ အိမ်ပြန်လမ်းရှာနိုင်သည်။ ယခုသူတို့ လမ်းပျောက်နေကြသည်။ ရယ်စရာပင်။

"ဖရိုဖရဲသံလိုက်စက်ကွင်းတွေကကျောက်တုံးမျိုးနွယ်ကြောင့် ဖြစ်တာများလား..."

ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်ကို နားမလည်သော ယဲ့မန်တစ်ယောက် သူ၏မှန်းဆချက်ကို ပြော၏။

"အရင်ကစစ်မြေမှာ ဒီလိုအခြေအနေမျိုး မတွေ့ဖူးသလို...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေ ဒီစွမ်းရည်ရှိတာ မမြင်ဖူးသေးဘူး...I

ယဲ့ထုန် လေးနက်စွာ ဖြေကြားသည်။

ဘေးဘက်ရှိ ခိုကလန်မှလူငယ် ပြန်ပြောသည်။

"အမှန်ပဲ...အချိန်အာကာသစစ်မြေမှာ ငါးနှစ်နေလာတာ...ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေက သံလိုက်စက်ကွင်းကို နှောင့်ယှက်နိုင်တဲ့အဖြစ်ကို မတွေ့ဖူးသေးဘူး..."

သူတို့ငါးဦးကြား တိတ်ဆိတ်မှု ကြီးစိုးသွားသည်။ ခဏအကြာတွင် ယဲ့ထုန်က ပြောလာသည်။

"လမ်းကိုဆက်ရှာရအောင်...လမ်းပျောက်တယ်ဆိုတာ အသေးအမွှားပဲ...ငါတို့ထောက်ပံ့စာတွေယူလာမှာကို ရဲဘော်တွေစောင့်နေတာ အဓိကပဲ...သံလိုက်စက်ကွင်းတွေ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေရင်တောင် ထွက်ပေါက်ရှာရမယ်..."

ငါးယောက်လုံးရပ်တည်ချက်ကို ခိုင်မာစေကာ အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းကြား ထွက်ပေါက်ကို ဆက်ရှာတော့သည်။

နာရီဝက်အကြာ၌ သူတို့လုံးဝလမ်းလွဲသွားလေသည်။ ခိုကလန်မှ လူငယ်လေးသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မှုတို့ ပြည့်နေသည်။

"ဒါကျွန်တော့် အမှားတွေ...ကျွန်တော့်စွမ်းရည်တွေက ညံ့တယ်...လုံးဝကို အသုံးမကျတာပါဗျာ

"မင်းအပြစ် မဟုတ်ပါဘူး..."

ယဲ့မုန် ရုတ်တရက်ပြောလာ၏။

"အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းထဲက အပြောင်းအလဲတွေကို ဘယ်သူမှမှန်းမရဘူး...ငါတို့အားလုံး ဦးတည်ချက် ပျောက်တာပဲ..."

"အစ်ကို လာရာလမ်းအတိုင်းပြန်ပြီး လူကြီးတွေကို အသိပေးမလား..."

ယဲ့ရှင်းအကြံပြုလိုက်သည်။

ယဲ့ထုန်ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ ရွေးချယ်စရာသည် တစ်ခုသာကျန်တော့၍ ခြေလှမ်းဆုတ်လာသော်လည်း အပြန်လမ်းမှာလည်း မှားနေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

"ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်နိုင်မှာလဲ...ဒီကနေလာတာ အရှင်းကြီး...ဒီမှာ ကျောက်တုံးအကြီးကြီးတောင်ရှိသေးတာ ငါမှတ်မိတယ်..."

"ငါလည်း ဒီဘက်ကလာတာ မှတ်မိတယ်...ငါတို့တွေလမ်းကြောင်းက ပိုသွေဖယ်သွားသလိုဘာလို့ ခံစားနေရတာလဲ..."

ငါးယောက်သား ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ အကြည့်ချင်းဖလှယ်ကာ နှလုံးသားများပို၍ပင် နစ်မြုပ်လာသည်။

"လူကြီးတွေကရော ဒီအခြေအနေကိုကြုံဖူးမယ်ထင်လား..."

ယဲ့မုန့်မေးသည်။

"...မသိဘူး...မဟုတ်ပါစေနဲ့ပဲ မျှော်လင့်တယ်..."

"သားရဲကလန်ရော၊ တပ်စခန်းဆီရောပြန်မရောက်တော့...ဒီမှာပဲ ပိတ်မိနေတော့မှာလား..."

ယဲ့ရှင်း ခါးသက်သက် အပြုံးပြုံးလိုက်၏။

သူတို့ထဲမှအတော်များများ၏ ဝိညာဥ်သည်အလွန်အားလျော့နေ၍ ယခုကဲ့သို့အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းမှ အပြောငအလဲတို့ ကြုံရသည့်အခါ လုံးဝအားအင်မဲ့သွားသည်။ သူတို့သည် နတ်ဘုရားများ မဟုတ်ကြရာ နောက်နာရီအနည်းငယ်အတွင်း အချိန်အာကာသစွမ်းရည်များ လျော့ပါးကာ သေခြင်းကသူတို့ကို စောင့်နေလေသည်။

"အမ်...ကောင်းပြီ...တကယ်လို့သားရဲကလန်ရော...စစ်သင်္ဘောဆီကိုပါမပြန်နိုင်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ..."

ယဲ့မန်သူ့ခေါင်းကို ကုပ်သည်။ သူ၏အပြာရောင်ဆံနွယ်သည် အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းတွင်း အလင်းငယ်တစ်ခု လွှတ်နေသကဲ့သို့ပင်။

အခြားလေးယောက်သည် သူ့အားတစ်ပြိုင်နက် ကြည့်သည်။ သူတို့၏အမူအရာတို့သည်လည်း ခါတိုင်းကဲ့သို့ မပြောင်းလဲကာ သတင်းတစ်ခါကိုသာ သယ်ဆောင်ထားသည်: နှစ်နေရာလုံး မသွားနိုင်ပါက ဘယ်သွားရမလဲဟူ၍ပင်။

ယဲ့မန်တံတွေးမြိုချကာ ပြောသည်။

"သွားရအောင်...သုံးထောင်စားတောဆက်က ကျွန်တော့် သူဌေးဆီ..."

အမှန်ပဲ...အချိန်အာကာသအက်ကြောင်း၌ လုံခြုံသောနေရာရှိလျှင် သုံးထောင်စားတော်ဆက်သာ ဖြစ်မည်ဟု သူတို့လေးယောက် ရုတ်တရက် နားလည်သွား၏။ ထို့ပြင်သုံး ထောင်စားတော်ဆက်သည် သူတို့အချိန်အာကာသစွမ်းအင်နှင့် ဝိညာဥ်စွမ်းအင်ကိုဖြည့်နိုင်မည့် နေရာလည်းဖြစ်သည်။

"သုံးထောင်စားတော်ဆက်က တကယ်ကောင်းတဲ့နေရာပါ...ဒါပေမယ့် ရှောင်းမန်...ငါတို့သားရဲကမ္ဘာဆီသွားနေတာ၊ ဒါမှမဟုတ် အိမ်ပြန်လမ်းရှာနေတုန်းပဲလို့ မဆိုလိုဘူးလား...လမ်းတောင် ရှာမတွေသေးဘူးလေ..."

ယဲ့မန် တစ်နေရာသို့ညွှန်ပြကာ သူ၏အမူအရာသည် အတော်လေးထူးဆန်းနေသည်။

"မတွေ့ဘူးလား..."

ယဲ့ထုန်၊ ယဲ့မုန့်၊ ယဲ့ရှင်းနှင့် ခိုကလန်မှလူငယ်လေးမှာ သူ၏အကြည့်နောက်ကိုလိုက်ကာ ခေါင်းယမ်းသည်။

"အဲ့မှာ ဘာရှိလဲ... "

ယဲ့မန်သူတို့ကို ထူးဆန်းစွာကြည့်လျက် သူညွှန်ပြနေသောနေရာသို့ ပြန်ကြည့်၏။

"အဲ့ဒါသုံးထောင်စားတော်ဆက်ပဲ...သုံးထောင်စားတော်ဆက်က မီးတွေက ဘယ်တော့မှ မငြိမ်းဘူး..."

...

လိုက်ကာမတင်ကာ လက်မောင်းထဲရှိကလေးနှစ်ဦးကိုချလျက် ပိုင်ရှန်းကျစ် ခပ်ကျယ်ကျယ်မေး၏။

"ဘယ်သူလဲ..."

အပြင်ဘက်တံခါးမှ ရင်းနှီးနေသောအသံ ထွက်လာ၏။

"သူဌေး...ကျွန်တော်ပါ..."

ထိုသူကား...တုလင်လင်ပင်...

ပိုင်ရှန်းကျစ်၊ ကျိုးလုံနှင့်ဝမ်းနွမ်တို့ အကြည့်ချင်းဖလှယ်ကာ အချင်းချင်းမျက်လုံးထဲတွင် အံ့သြမှုများ ဖြတ်ပြေးသွား၏။ သူအိမ်ပြန်သွားတာမလား...ဘာလို့ပြန်လာတာလဲ...

သူတို့အမြန်ပင် တံခါးဖွင့်လိုက်သည်။ သေချာပါသည် အပြင်ဘက်၌ တုလင်လင်ရှိနေသည်။ သူတို့အမြန်အထဲဝင်စေကာ ပိုင်ရှန်းကျစ်ရေတစ်ခွက်ငှဲ့ပေးကာ မေးသည်။

"လင်လင် အဘွားကို သွားရှာတာမလား...ဘာလို့ ပြန်လာတာလဲ..."

တုလင်လင် နားရွက်များ စိတ်ပျက်မှုကြောင့် ညိုးကျသွား၏။ သူဖွင့်စားထားပြီးသည့်မုန့်ဘူးကို စားပွဲထက်တွင်တင်ထားကာ လူတိုင်းကိုစိုးရိမ်သောအမူအရာဖြင့် ကြည့်သည်။

"ဟုတ်တယ်...အစကပြန်သွားဖို့ပဲ...ကျွန်တော်ဆိုင်ကထွက်လိုက်တာနဲ့ လမ်းမှားနေတာ နားလည်သွားတယ်...အကြာကြီးလျောက်နေပေမယ့် သားရဲကမ္ဘာကို မတွေ့ဘူး...စက်ဝိုင်းပုံလည်နေပြီး လမ်းရှာမတွေ့ဘူး...အချိန်အာကာသစွမ်းရည်လည်း ကုန်တော့မှာဆိုတော့ စွမ်းအင်ရအောင် သူဌေးပေးတဲ့မုန့်တွေစားပြီး ပြန်လာဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ...ကံကောင်းလို့ အဝေးကြီးကတောင် သုံးထောင်စားတော်ဆက်မီးတွေ လင်းနေလို့ပဲ...မဟုတ်ရင်ပြန်မလာနိုင်တော့ဘူး..."

ဆိုတော့အပြင်က လမ်းကြောင်းတောင် ပျောက်သွားပြီလား...အပြင်က အခြေအနေ ဘယ်လောက်ဆိုးလဲ...စာစောကထွက်သွားတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေရော ဘယ်လိုနေလဲ...သူတို့ ဘာဖြစ်သွားပြီလဲ...သူတို့ရော မပြန်နိုင်လောက်ဘူးလား...

ပိုင်ရှန်းကျစ်တံခါးတွင် စောင့်နေသည်။ အပြင်ဘက်ရှိ အနက်ဖျော့ဖျော့ လူသူကင်းမဲ့သော အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းသည် အသူတစ်ရာသားရဲ၏ အဆုံးမရှိရှိသော လောဘကဲ့သို့ပင်။ ခြေချလိုက်သည်နှင့် သေခြင်းရှင်ခြင်းသည် မသေချာပေ။

သူစိတ်ပူစွာစောင့်နေသော်လည်း ကံကောင်းစွာပင် သူ၏ဝန်ထမ်းအချို့ ပြန်လာခဲ့၏။ ဤဝန်ထမ်းများသည် သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် သက်ပြင်းချလိုက်၏။ အပြင်ဘက်၌လမ်းပျောက်နေကာ လမ်းရှာမတွေ့ဟုဆိုသည်။ အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းတွင် ရက်အတော်ကြာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ထောက်ပံ့နိုင်ဆဲဖြစ်၍ ပိုင်ရှန်းကျစ်သူတို့ကိုပေးလိုက်သော မုန့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောသည်။ အချို့ဝန်ထမ်းတို့ ပြန်လာ၍ စိတ်သက်သာရာရသော်လည်း သူဆက်စောင့်နေသေးသည်။

"စိတ်မပူပါနဲ့... သူတို့ကပထမဆုံး ထွက်သွားတဲ့အဖွဲ့လေ...ထွက်ပြီးသွားလောက်ပြီ...ပြီးတော့ သူဌေးပေးလိုက်တဲ့ မုန့်တွေကလည်း အများကြီးပါတယ်...ပြန်လာတုန်းက တစ်ပိုင်းတည်း စားလာတာ...ထွက်မလာနိုင်ရင်တောင် သူတို့ရက်တော်တော်ကြာ ဒီမုန့်တွေအပေါ် မှီလို့ရသေးတယ်...ရက်အနည်းငယ်အတွင်း အချိန်အာကာသလမ်းကြောင်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်မယ်လို့ ယုံတယ်...နတ်ဘုရားတွေ အဖြေရှာတွေ့မှာပါ..."

"ဟင်း...ငါလည်း အဲ့လိုမျှော်လင့်ပါတယ်...အချိန်အာကာသအက်ကြောင်းထဲ သူတို့ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်တွေနဲ့ တွေ့မှာကို စိတ်ပူနေတာ...သန်မာတဲ့စစ်သည်နွယ်တွေသာ မဟုတ်ရင် ကျောက်တုံးမျိုးနွယ်နဲ့ တွေ့တဲ့အခါ အန္တရာယ်များတယ်..."

တုလင်လင်လည်းတိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ဤအခြေအနေတွင်မည်သူကများတပ်အပ်ပြောနိုင်မည်နည်း။ သူတို့လုပ်နိုင်သမျှကားဆိုင်တွင်းရှိလူတို့ကိုဘေးကင်းရန်ဆုတောင်းရုံသာဖြစ်သည်။

🥘

Prev Next