Chapter 7

👊Chapter 7 

ပြိုင်ဘက်ကင်းအလှလေး

ကျန့်ချောင်က အေးစက်နေသည့်အမူအရာကို ဖုံးကွယ်ရန် ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်သည်။ 

မောင်နှမနှစ်ယောက်က သူတို့၏မပြီးဆုံးနိုင်သည့်စကားဝိုင်းကိုဆက်ကာ ကျောက်မျက်ရတနာများ၊ အဆင်တန်ဆာများ၊ အဝတ်အစားလှလှများနှင့်ရေမွှေးများအားလုံးကို တောင်းကြလေသည်။ ဒီဆိုလတ်တွင် ရှိသမျှ တန်ဖိုးကြီးသည့်အရာများအားလုံးကို သူတို့လိုချင်ကြသည်။ 

သူတို့၏အပြုအမူများက ထိုမျိုးရိုးမြင့်မင်းမျိုးမင်းနွယ်များလိုဖြစ်သော်လည်း ရက်ပေါင်းများစွာ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေသည့် သူဖုန်းစားများနှင့်ပိုတူနေ၏။ ခမ်းနားသည့်စားသောက်ပွဲကြီးကို တွေ့လျှင် ထိုအပေါ်ကိုခုန်အုပ်ရန်မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ အဆီအများဆုံးအသားကို မြန်နိုင်သမျှမြန်မြန် ဆွဲဖြဲကြလိမ့်မည်။

သူတို့၏ဗိုက်များ ကွဲထွက်သွားမည်ကိုပင် ဂရုမစိုက်ချေ။ 

ကျန့်ချောင်က သူတို့၏ညွှန်ကြားချက်များအားလုံးကို နာခံရန်ရည်ရွယ်ချက်ရှိနေသည့်အလား စိတ်ရှည်ရှည်ဖြင့်နားထောင်ပြီး ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေသည်။ နာခံသည့်ပုံပေါက်သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲတွင် အခြားအစီအစဥ်များရှိ၏။ ဒီဆိုလတ်မှလူများအတွက် ဤဓားပြများအား သူ့အပေါ် တက်နင်းခွင့်ပြုလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ 

ထို့တပ်စ်တစ်တိုက်လုံးတွင် နတ်သမီးမျက်ရည်ကိုကိုးကွယ်ကြပြီး ရယူရန်အသည်းအသန်ဖြစ်နေကြသည့် လူအရေအတွက်မှာ မရေမတွက်နိုင်အောင်ပင်။ သူက ထိုကျောက်အား သခင်မဟယ်လင်ယူသွားကြောင်း တိတ်တဆိတ်သတင်းလွှင့်လိုက်၍ရသည်။ ထို့နောက်တွင် သူလက်တစ်ချောင်းတောင် မြှောက်ရန်လိုတော့မည် မဟုတ်ချေ။ 

ဝန်တိုမှုနှင့်လောဘတို့က ကြိုးစားရုန်းကန်ခြင်းအတွက် ဓာတ်ကူပစ္စည်းများဖြစ်၏။ ၎င်းကသာ ဟယ်လင်နှင့် ရင်ဆိုင်မည့်တစ်ခုတည်းသောအရာဖြစ်သည်။ 

ထို့အပြင် ဘုရင်ချားလ်စ်(၃)တွင်လည်း အငယ်အနှောင်းများအများကြီးရှိပြီး အားလုံးကလည်း ဘုရင်မဖြစ်လာရန် အိပ်မက်ရှိကြသည်။ 

ဟယ်လင်က ကိုယ်ဝန်ရှိသွားသောကြောင့် ကံကောင်းသော်လည်း ကျောက်နံရံများဆီသို့ ဦးတည်နေခြင်းပင်။ သူမသာ ကလေးကို အေးအေးချမ်းချမ်းမွေးဖွားချင်ပါက ပိတ်ထားသည့် တံခါးများအနောက်တွင်နေ၍ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဂရုစိုက်သင့်သည်။ ထိုအစား ယခုတော့ သူမက ဗိုက်ကို အသုံးချ၍ အခြားသူများအား ကြီးစိုးနေလေသည်။ 

အရိပ်ထဲတွင် သူမကိုဆွဲဖြဲရန်စောင့်နေကြသည့် ရန်သူများဘယ်လောက်များများရှိမှန်း သူမ မသိသလို၊ သူတို့သာ စိတ်ရှိပါက လူများသည်မည်မျှရက်စက်နိုင်ကြောင်းကိုလည်းမသိချေ။ 

ကိစ္စများသာဤသို့ဆက်ဖြစ်နေပါက အနှေးနှင့်အမြန် သူမ မတော်တဆတစ်ခုဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ 

သူမတစ်ခုခုဖြစ်သည်နှင့် ဟောလ်ဂရန်းဒဲလည်း လွတ်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ အစ်ကိုနှင့်ညီမ၏ အကျိုးများက ဆက်စပ်နေ၏။

ထိုအကြောင်းကိုတွေးရင်း ကျန့်ချောင်၏မျက်နှာပေါ်မှ မှုန်မှိုင်းမှုများမှာ လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ 

သူကကျောကိုမတ်ရင်း ညင်သာသည့်အသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။

 “သခင်မ…ကျွန်တော် သခင်မရဲ့ ဆန္ဒတွေကို သေချာပေါက်ဖြည့်ဆည်းပေးပါ့မယ်”

သို့သော် ဟယ်လင်ဂရန်းဒဲက ရုတ်တရက် လှောင်ပြောင်လာ၏။ “အို ဘုရားသခင်…နင်ကဘာလို့ညစ်ပတ်နေတာလဲ…အခုချက်ချင်း ငါ့အနားကထွက်သွားစမ်း…မဖြစ်သေးဘူး…နင်အခုလေးတင် ငါ့လက်ကိုနမ်းလိုက်တာ…သောက်ဝက်…အဲ့ဒီအနမ်းကြောင့် ငါနေမကောင်းဖြစ်မယ်ဆို နင့်ခေါင်းကိုဖြတ်ပစ်မယ်”

သူမက လက်အား ရွှံ့ထူသည့်မြေကြီးပေါ်တွင် ဒူးထောက်နေသည့်အစေခံလေးဆီသို့ ကမ်းပေးလိုက်ကာ လက်ဖမိုးကို သုတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ 

ဟောလ်ဂရန်းဒဲက သူ၏စူးရှသည့်အကြည့်များကို ကျန့်ချောင်၏ ရွှံ့များပေနေသည့်ဘောင်းဘီကိုကြည့်၍ ပြောလာ၏။ “ညစ်ပတ်တဲ့ကောင်…ဒီကနေထွက်သွားစမ်း”

ဟောလ်က ဘွဲ့ကိုမခံယူရသေးသော်လည်း မြို့စားတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်ကျန့်ချောင်ကို အနိုင်ယူလေ၏။ မြို့စားကြီးသာဖြစ်လာပါက မည်မျှတောင်ပို၍ ပိုင်ပိုင်စိုးစိုးဖြစ်လာလိမ့်မည်နည်း။

ကျန့်ချောင်အနောက်သို့ဆုတ်၍ တောင်းပန်လိုက်သည်။ အပေါ်ယံတွင် ကြောက်ရွံ့သည့်ပုံပေါက်နေသော်လည်း နှလုံးသားထဲတွင်တော့ ဒေါသများဖြင့် ပြည့်နေ၏။ ဤရူးမိုက်သည့်မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို သူစိတ်ကုန်နေလေပြီ။ 

ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးနှင့် အရပ်ရှည်ရှည်သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားတို့မှာ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို အော်ခေါ်ရင်း ရဲတိုက်ထဲမှထွက်လာသည်။ ဤစုံတွဲက ဂရန်းဒဲ၏ မြို့စားကြီးနှင့် မြို့စားကြီးကတော်တို့ဖြစ်သည်။ 

“အမေ့ရဲ့ကိတ်ကလေး…ဘာဖြစ်လို့လဲ” အမျိုးသမီးကြီးက ဟယ်လင်၏ပါးလေးကိုဖျစ်လိုက်သည်။ 

ဟယ်လင်ကချက်ချင်း သူ့အမေ၏ပခုံးကိုမှီ၍ သူမ၏ဝမ်းနည်းခြင်းများကို ပြောပြနေ၏။

ဂရန်းဒဲမြို့စားကြီးက ဖြစ်စဥ်တစ်ခုလုံးကို ကြားပြီးနောက် တရားခံအပေါ်သို့ အကြည့်စူးစူးပို့လိုက်သည်။ 

သိသိသာသာကိုပင် ကျန့်ချောင် ပျားအုံကိုတုတ်နှင့်ထိုးမိလေပြီ။ ဟယ်လင်ဂရန်းဒဲ၏ “ထိခိုက်လွယ်သော” နှလုံးသားကို မပြေပျောက်စေသရွေ့ သူဒီနေ့ဒီနေရာမှ ထွက်သွားနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ မြို့စားကြီး၏သူရဲကောင်းများကလည်း သူတို့ကိုဝိုင်းရံထားကာ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်း၏မျက်နှာတွင် သတ်ဖြတ်လိုသည့်အမူအရာများရှိနေ၏။

ကျန့်ချောင်၏အစေခံများမှာ ကြောက်လန့်လွန်းသောကြောင့် ခြေထောက်များတွင် အားများလျော့လာသည်။ ဒူးထောက်၍တောင်းပန်ရန် တွေးလိုက်သော်လည်း နေရာတွင်သာ တောင့်ခဲနေမိသည်။

မုန်တိုင်းဗဟိုတွင်ရှိနေသည့်ကျန့်ချောင်ပင် ချက်ချင်း အတွေးစတို့ပြတ်သွားရသည်။ 

ရုတ်တရက် ကျော့ရှင်းပြီးလှပသည့်မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် မြို့စားကြီးအိမ်တော်ထဲမှ ထင်းရှူးပင်နှင့် ကျောက်ပန်းပင်များပြည့်နေသည့်လမ်းလေးတစ်လျှောက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ သူမ၏မွှေးပျံ့နေသည့် ရွှေရောင်ဆံပင်များက သူမအ‌နောက်တွင် တိမ်တိုက်လေးတစ်ခုကဲ့သို့ ကျဆင်းနေကာ ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်းတွင် မွှေးရနံ့က လေနှင့်အတူပျံ့နှံ့နေပြီး ယစ်မူးဖွယ်ကောင်းလှသည်။ သူမတွင် အကြည်လင်ဆုံးအပြာရောင်မျက်လုံးများ၊ အနူးညံ့ဆုံးနှုတ်ခမ်းနီများနှင့် ညှို့အယူနိုင်ဆုံး မျက်နှာလှလှလေးရှိသည်။ 

အစွန်းအထင်းကင်းသည့် ရိုမန်ဂါဝန်ကိုဝတ်ဆင်ထားပြီး မီးတုတ်၏အလင်းရောင်များကြားလျှောက်လှမ်းလာကာ ပင်လယ်ရေမြုပ်ထဲတွင်မွေးဖွားလာသည့် ဗီးနပ်စ်ကဲ့သို့ မိုးဖွားများကို ဖယ်ရှားလိုက်၏။

သူမ၏ရောက်ရှိလာမှုက ချက်ချင်း ညကောင်းကင်ကို ထွန်းလင်းသွားစေသည်။ 

လူတိုင်းက သူမကို စွဲမက်စွာကြည့်နေကြသော်လည်း သူမမျက်လုံးထဲတွင်တော့ မည်သူမှရှိမနေချေ။ 

ကျန့်ချောင်အား မြင်းနှင်တံဖြင့်ရိုက်တော့မည့်ဟောလ်က ဤလူသတ်လက်နက်အား သူ့အနောက်တွင် လျင်မြန်စွာဖွက်လိုက်သည်။ သူမ၏လက်ဖမိုးကို ရိုသေလေးစားမှုများဖြင့်နမ်းရန် အချိန်မရွေးဒူးထောက်ကျသွားနိုင်သကဲ့သို့ သူ့ဒူးများမှာ တုန်ယင်နေ၏။ 

မျက်စိကန်းနေသည့်လူတစ်ယောက်ပင် သူ့မျက်လုံးထဲမှ တောက်လောင်နေသည့်အချစ်မီးတောက်ကို တွေ့မြင်နိုင်သည်။ 

ကျန့်ချောင်တစ်ခဏလောက်နေပြီးတော့မှ သတိပြန်ဝင်လာပြီးနောက် အရိပ်ထဲသို့ ဆုတ်သွားလိုက်သည်။ 

ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် မြို့စားကြီးကတော်၏ ကျယ်လောင်သည့်အသံက ည၏တိတ်ဆိတ်မှုကို ဖြိုခွဲလိုက်သည်။

 “နင်ကဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ...ထွက်သွားစမ်း...မြို့စားကြီးရဲ့နေရာက နင့်လိုမိန်းမပျက်တွေအတွက် မဟုတ်ဘူး”

မိန်းမပျိုလေးက ဖျော့ဖျော့လေးပြုံးလာ၏။ ထို့နောက် နူးညံ့နှေးကွေးစွာဖြင့် တုံ့ပြန်လာ၏။

 “ရှင်ကလည်း မြို့စားကတော်ဖြစ်လာတဲ့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ပါပဲ...ဒီတော့ ကျွန်မရော ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ...ကျွန်မက ရိဂ်ကိုလက်ထပ်မှာ...ဘယ်သူမှကျွန်မကိုမတားနိုင်ဘူး”

“မဖြစ်နိုင်တာ...မင်းရိဂ်ကိုလက်မထပ်နိုင်ဘူး” ထိုစကားများက မြို့စားကတော်ကြီးမဟုတ်ဘဲ ဟောလ်မှပြောလာခြင်းဖြစ်သည်။ 

ထိုစကားလုံးများကို အော်ပြောပြီးနောက် သူမနေနိုင်ဘဲ တောင့်ခဲသွား၏။

မြို့စားကြီးကတော်က ခေါင်းလှည့်လာ၍ သူ့အား မျက်နှာတွင်မယုံကြည်နိုင်မှုများဖြင့် ကြည့်လာသည်။ သူသားက ဤမိန်းမအား အရူးအမူးစွဲလမ်းနေလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ချေ။ သူမကိုကြာကြာနေခိုင်းပါက မြို့စားကြီးအိမ်တော်က သေချာပေါက် ပြောင်းပြန်လန်ကုန်လိမ့်မည်။ 

အရိပ်ထဲတွင်ရပ်နေရင်း ကျန့်ချောင်သည် ဤမိန်းကလေးက ရိဂ်၏ချစ်သူဖြစ်ကြောင်းနှင့် သူမက ဟောလ်ဘယ်တော့မှ မပိုင်ဆိုင်နိုင်သည့်အိပ်မက်ဖြစ်ကြောင်းကို နားလည်သွားသည်။ 

သေချာအသုံးချပါက သူမသည် သူ့ကိုဆန့်ကျင့်မည့်အင်အားကြီးလက်နက်တစ်ခုဖြစ်လာလိမ့်မည်။ 

ကျန့်ချောင်ထိုသို့တွေးနေချိန်မှာပင် ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့်အသံက သူ့အနောက်မှထွက်လာသည်။ “သူမက ဘာလို့ ငါ့ကိုလက်ထပ်လို့မရရမှာလဲ...ငါ့ကိုအကြောင်းပြချက်လေးပေးစမ်းပါ...ဟောလ်”

ကျန့်ချောင်လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ရိဂ်က အရှင်ဒန်ကန်၏လှည်းထဲမှ ခုန်ထွက်လာကာ ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့် လျှောက်လာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ဒေါသအရိပ်အယောင်များ ကြီးထွားလာကာ လက်ထဲတွင်လည်း ဓားအိမ်ထဲမှထုတ်ထားသည့်ဓားရှည်ကိုကိုင်ထားသည်။ တစ်ဖက်လူ နောက်မဆုတ်ပါက တိုက်ပွဲစရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပုံပေါ်နေ၏။

ဟောလ် ပြောစရာစကားမဲ့သွားရသည်။ 

ရိဂ်ကကျန့်ချောင်ကို ကြည့်ပင်မကြည့်ဘဲ အရှေ့သို့တက်သွားလေသည်။ 

သူ၏လှုပ်ရှားမှုများက ကျန့်ချောင်အား စိတ်အေးစွာဖြင့် သက်ပြင်းချစေ၏။ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်အငြင်းပွားသည့်ကြားတွင် အမြှောက်စာလေးမဖြစ်ချင်ပေ။ 

ရိဂ်က မိန်းမပျိုလေးအား လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထူလိုက်ကာ လှည့်မကြည့်ဘဲ ရဲတိုက်ဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။

 “ငါမင်းကို ဆက်ခံသူနေရာပေးနိုင်တယ်...ဂရန်းဒဲရဲ့ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုတွေကိုလည်း ပေးနိုင်တယ်...ဒါပေမယ့် သူမကိုတော့ ဘယ်သူ့ကိုမှပေးမှာမဟုတ်ဘူး...ငါတို့က စေ့စပ်ပြီးပြီ...အဲ့ဒါက ဘယ်သူမှပြောင်းလဲလို့မရမယ့် အမှန်တရားပဲ...ဟောလ် မင်းရဲ့ယုတ်ညံ့တဲ့ အတွေးတွေကို ရပ်ပစ်တာကောင်းမယ်...မဟုတ်လို့ကတော့ ငါမင်းကိုသတ်ပစ်မယ်”

သူ၏ပုံမှန်မဟုတ်သည့်အရပ်အမောင်းနှင့်အတူ လျင်မြန်စွာဖြင့် မြူစိုင်ထူထူ၏ ဖုံးလွှမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။ 

သူ့ပခုံးပေါ်တွင် မှီနေသည့်မိန်းမပျိုလေးမှာ ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့်မျက်နှာလေးကိုမော့၍ ဟောလ်အား နက်ရှိုင်းသည့်မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်လာ၏။

ဟောလ်က သူ့တို့အနောက်သို့လိုက်ရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင် မြို့စားကြီးက သူ့ပခုံးကိုဖိချ၍ ပြင်းပြင်းလေး သတိပေးလိုက်သည်။ 

“သူရဲကောင်းတစ်ယောက်ရဲ့ဇနီးကိုသွားမတပ်မက်နဲ့...မဟုတ်ရင်မင်းသေလိမ့်မယ်”

ဟော်လ်က ကံကြမ္မာကိုလက်ခံလိုက်သည့်အလား မလိုက်တော့သော်လည်း မျက်လုံးထဲတွင်တော့ သဘောမတူခြင်းနှင့်လောဘများအပြည့်ရှိနေသည်။ ရိဂ်တွင်ရှိသမျှအရာအားလုံးကို သူလိုချင်သည်။

ကျန့်ချောင်က မျက်လုံးထောင့်ကို လက်ထိပ်လေးဖြင့် ညင်သာစွာ ထိလိုက်ကာ မျက်ဆံတွင်အလင်း‌ရောင်လေးများ လင်းလက်သွားသည်။ 

သူ့ကိုလုယက်ရန် မြို့ပြင်သို့တကူးတကထွက်လာသည့်ရိဂ်က ယခုလေးတင် “နိုင်ငံထက်အလှလေးကိုသာ ယူမယ်” ဟု ပြောသွားလေသည်။ ဖြစ်သင့်သလား...။

“တကယ်ကို ဆန်းပြားတဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းပဲ...အဲ့ဒါက မီအာ...ထို့တပ်စ်က အလှဆုံးမိန်းကလေး...သူမက လိပ်ရဲ့ကျောခွံပေါ်ကကျောက်မျက်လေးပါပဲ” လှည်းမောင်းသမားက အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့် ပြောလာ၏။

Turtle သည် Tortoise ၏ အခြားစကားလုံးဖြစ်ရာ လိပ်၏ကျောခွံဆိုသည်မှာ ထို့တပ်စ်တိုက်ကိုဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။  

မီအာက လိပ်၏ကျောခွံပေါ်မှကျောက်မျက်လေးတစ်ခုအဖြစ် ကမ္ဘာတွင် လူသိများသည်။ ၎င်းက သူမ၏ ဂုဏ်သတင်းမည်မျှကျယ်ပြန့်လဲ ပြသနေသည်။ သူမအား ယောက်ျားတိုင်း၏အိပ်မက်အဖြစ် ခေါ်ဆိုခြင်းအား ချဲ့ကားသည်ဟု မဆိုနိုင်ချေ။ ရိဂ်ကဲ့သို့ ကြီးမြတ်သည့်မျိုးရိုးမြင့်ကသာ သူမကိုလက်ထပ်ရဲလိမ့်မည်။ အခြားသူများကတော့ အောင်မြင်နေသည့်ပြိုင်ဘက်များ၏ လက်တုံ့ပြန်မှုများကို တောင့်ခံနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ 

ကျန့်ချောင် စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းဖွဖွလေးချလိုက်၏။

ထိုအချိန်တွင် မြို့စားကြီးလည်းသက်ပြင်းချမိ၏။ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးတစ်ခုကို ကြိုမြင်လိုက်သကဲ့သို့ သူ့မျက်နှာတွင် စိုးရိမ်မှုများရှိနေကာ ကျန့်‌ချောင်၏သူ့သမီးအပေါ် စော်ကားမှုကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ချေ။ သူက လက်ဝှေ့ယမ်းပြ၍ ပြောလာသည်။ 

“မင်းသွားလို့ရပြီ”

ကျန့်ချောင်မြန်မြန်လေးဦးညွှတ်ကာ ထွက်လာလိုက်သည်။ 

ဟယ်လင်က သတိပေးချက်တစ်ခုအော်လာ၏။ “နင်ငါ့ကို မနက်ဖြန်ကျ ပျော်အောင်လုပ်မပေးရင် ပြန်ပေးဆပ်ရအောင် လုပ်ပစ်မယ်”

ထိုသူမကိုပျော်အောင်လုပ်ပေးသည်က ကျောက်မျက်ရတနာများနှင့် ကောင်းမွန်သည့်အဝတ်အစားများပေးခြင်းထက် မပိုချေ။ သူမသာ ဒီဆိုလတ်မြို့တစ်ခုလုံးကို ကုန်ပြောင်သွားအောင်လုပ်နိုင်ပါက ပို၍ပင်ကောင်းသေးသည်။ 

သူမ၏လောဘ၊ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှုများနှင့် ‌ထောင်လွှားမှုများက ဆိုးဝါးသည့်အခြေအနေသို့ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ 

ကျန့်ချောင်ကခေါင်းညိတ်၍သဘောတူလိုက်ပြီးနောက် ဦးညွှတ်၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ 

သူက လှည်းပေါ်သို့တက်၍ သားရဲကောင်ကြီးနှင့်တူသည့် မြို့စားအိမ်တော်မှ ဖြေးညင်းစွာ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုအခါမှသာ အနီရောင်ဆံပင်နှင့် အစေခံသည်တုန်ယင်နေသည့်အသံဖြင့်စကားပြောလာသည်။

 “အရှင်...တကယ်ပဲ နတ်သမီးမျက်ရည်ကို သခင်မဟယ်လင်ဆီပေးမှာလား”

ကျန့်ချောင်က စကားတစ်ခွန်းမဆိုဘဲ လက်မမှမြစိမ်းလက်စွပ်လေးကို ညင်သာစွာ ပွတ်လှည့်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမနေနိုင်ဘဲ ဘုရင်မမိုအန်းကို တွေးမိ၏။

နတ်သမီးမျက်ရည်အား ပထမဆုံးဖန်တီးပြီး၍ အချောသတ်ပြီးသောအခါ ဘုရင်မမိုအန်းက ဒီဆိုလတ်သို့ သူမ၏အစေခံတစ်ယောက်ကိုလွှတ်၍ ဝယ်ခိုင်းခဲ့သည်။ ဟုတ်သည်။ ဝယ်ခိုင်းခဲ့ပြီး တောင်းခံခဲ့ခြင်းမဟုတ်ချေ။ ဘုရင်မပင် မျှမျှတတရောင်းဝယ်ခြင်း၏စည်းမျဥ်းများကိုနားလည်သည်။ 

ကျန့်ချောင်တန်ဖိုးတစ်ခုသတ်မှတ်လိုက်ပြီး ရက်အတော်ကြာအောင်စဥ်းစားပြီးနောက် အစေခံလေးမှာ နောင်တများနှင့် ပြန်သွားတော့သည်။ မတတ်နိုင်တော့ လက်လျှော့ရန်ရွေးချယ်ခဲ့၏။ ထိုမျှမကသေး...ဘုရင်မမိုအန်းက ဘုရင်ချားလ်စ်(၃)အား ထိုကျောက်အား အတင်းအကြပ်ရယူခြင်းက တားဆီးခဲ့သေး၏။

သူမ၏စံပြလောက်သည့်အမူအရာနှင့် တိတ်တဆိတ်ကာကွယ်ပေးမှုများကြောင့် နတ်သမီးမျက်ရည်က ဒီဆိုလတ်တွင် တည်မြဲစွာရှိနေနိုင်တာဖြစ်သည်။ 

ရိဂ်နှင့်ယှဥ်လျှင် ဘုရင်မမိုအန်းကပို၍ရောင့်ရဲကာသတ္တိလည်းရှိပြီး သဘောထားကြီး၍ ဖြောင့်လည်းဖြောင့်မတ်သည်။ သူမကတကယ်ကို အသိအမှတ်ပြုစရာအမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်၏။

ကျန့်ချောင်၏မျက်လုံးထဲတွင် နူးညံ့သည့်ရောင်ခြည်တန်းလေးပြည့်လောသော်လည်း တစ်စက္ကန့်လောက်ကြာပြီး‌နောက် ဤရှားပါးသည့်ညင်သာမှုများမှာ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ ထိုနေရာ၌ လေးလေးနက်နက်တွေးတောမှုအရိပ်အယောင်များ ဝင်လာ၏။

အရေးမပါသည့် အသေးစိတ်လေးတစ်ခုက သူ့အတွေးထဲပေါ်လာခဲ့သည်။ 

လွန်ခဲ့သည့်လအနည်းငယ်က ယခင်အစေခံမလေးပင် ရေမွှေးဝယ်ရန် ဒီဆိုလတ်သို့ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူမက ကျန့်ချောင်အား ကိုယ်ဝန်ဆောင်အမျိုးသမီးများ မသုံးသင့်သည့် ရေမွှေးများအကြောင်းနှင့် မတော်တဆသုံးမိပါက မည်သည့်အကျိုးဆက်များရှိကြောင်းကို ဂရုတစိုက်ဖြင့် မေးသွားခဲ့သည်။

ကျန့်ချောင်က ကိုယ်ဝန်ပျက်ကျစေနိုင်သည့် ရေမွှေး၏ပါဝင်ပစ္စည်းများအားလုံးကိုရေးပေးလိုက်သည်။ ထိုမှသာ အစေခံမလေးသည် ဘုရင်မဆီသို့ပြန်ယူသွားနိုင်မှာဖြစ်သည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ဘုရင်မက ကိုယ်ဝန်အတွက်ပြင်ဆင်နေသည်ဟုတွေးခဲ့သောကြောင့် ထိုမေးခွန်းများမေးခြင်းက အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်ဟုထင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုပြန်ကြည့်ပါက ထိုသို့မဟုတ်သည့်ပုံပင်။ 

ကျန့်ချောင်မျက်တောင်ခတ်လိုက်ပြီး မျက်လုံးထဲမှ အလင်းစလေးမှာ ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ 

သူက မျက်လုံးထောင့်ကိုလက်ထိပ်လေးဖြင့် ပွတ်၍ ဖြေးညင်းစွာပြောလိုက်သည်။ “သိလား...သရဖူဆိုတာ ဘုရင်မပဲဆင်မြန်းခွင့်ရှိတဲ့အရာ...သခင်မဟယ်လင်က ဘဝမှာသရဖူဆောင်းဖို့ ဘယ်တော့မှအခွင့်အရေးရမှာ မဟုတ်မှန်းငါယုံကြည်တယ်...ဒီတော့ သူမက ငါတို့နတ်သမီးမျက်ရည်အတွက်အသုံးမဝင်ဘူး”

“ဘာကြောင့်ပါလဲ...သူမက မင်းသားလေးကိုမွေး‌တော့မှာမဟုတ်ဘူးလား” ဆံပင်အနီရောင်နှင့်အစေခံ၏ မျက်နှာတွင် သံသယများနှင့်ပြည့်သွား၏။

ကျန့်ချောင်က ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ရှိ မိုးဖွားလေးများနှင့်မြူစိုင်များကိုကြည့်၍ တည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်။ “သူမအတွက် အနက်ရောင်ပိတ်စနဲ့ အနက်ရောင်ခေါင်းလွှားဇာတွေ ပြင်ပေးလိုက်မယ်...သူမ အနှေးနဲ့အမြန်လိုအပ်လာလိမ့်မယ်”

ထို့တပ်စ်တွင် ခင်ပွန်း သို့မဟုတ် ကလေးကိုဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့် မိန်းမက အနက်ရောင်ဝတ်စုံနှင့်ခေါင်းလွှားဇာများကို သုံးရက်တိုင်တိုင်ဝတ်၍ ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုတို့ကို ပြရသည်။ ၎င်းက မည်သူမှမချိုးဖျက်နိုင်သည့် ဥပဒေဖြစ်၏။

👊