MM Story Teller

My Dear Sunshine

Viewers 177

ကိုယ့်ရဲ့နံနက်ခင်းလေး

အလုပ်တွေကိုဇယ်ဆက်သလိုခပ်သွက်သွက်လုပ်နေရင်း နံရံဖြူဖြူထက်ကနာရီကိုမော့ကြည့်မိချိန် နံနက် ၆ နာရီခွဲရန် ၅ မိနစ်။ Cook Helper ကို Dry Store ထဲခဏသွားဦးမယ်အသိပေးခဲ့လိုက်ပြီးမှ အခန်းထောင့်ရှိ Store အတွင်းဝင်လိုက်ရင်း တစ်ခုထဲသောမှန်ပြတင်းတံခါးနားလေးဆီတိုးကပ်လိုက်မိသည်။

သံပန်းလေးကာရံထားသောမှန်ပြတင်းလေးက အနည်းငယ်မြင့်သော်လည်းရှည်လျှားသောသူ့အရပ်ကြောင့် အပြင် ကိုလုံးလုံးလျားလျားမြင်နိုင်၏။ ခြေဖျားကိုအသာထောက်ပင့်လိုက်ရင်း မြင်နေရတဲ့လမ်းကလေးဆီကိုစိတ်စောစွာ မျှော်ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဟော့...လာပါပြီ။ ရက်ပေါင်းများစွာစောင့်ကြည့်နေခဲ့ရပါသောကိုယ့်ရဲ့နံနက်ခင်းနုနုလေးဟာ အရင်နေ့တွေကလိုပဲ နှင်းပွင့်ငယ်လေးလိုလတ်ဆတ်ရှင်းသန့်နေ၏။ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရသေးပေမဲ့ ဒါဟာကိုယ့်ရဲ့နံနက်ခင်းလေးမှန်းဘယ် နည်းနဲ့မှကိုမလွဲနိုင်ပါ။

သွယ်လျသောခြေတံရှည်ရှည်တို့က တက်ကြွခြင်းနှင့်ဖျတ်လတ်နေ၏။ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာသည်နှင့်အမျှ ပီပြင် လာသောအသွင်သဏ္ဍာန်လေးကို အသက်ရှူရန်မေ့နေလောက်သည်အထိ ငေးကြည့်နေမိသည်။ အတူတွဲလျှောက်လာသောအဖော်ကို ပြုံးရယ်စကားပြောလာတဲ့မျက်နှာလေးဆီကအကြည့်များကမလွှဲနိုင်။

လက်ဟန်ခြေဟန်လေးနှင့်စကားတွေဖောင်ဖွဲ့နေသူလေးက ဖော်ရွေလွန်းအားကြီးနေတာကို စိတ်ထဲမှာဘဝင်မကျမိပေမဲ့ စွက်ဖက်ခွင့်မှမရှိသည်ဘဲ။ နှာတံစင်းစင်းလေးဘေးနားကမှည့်နက်စိုစိုလေးကိုတောင် မြင်ရလောက်သောအကွာအဝေးကိုရောက်လာချိန်မှ မမြင်နိုင်လောက်ဘူးဆိုတာကိုသိနေသော်လည်း ပြတင်းနားမှခွာကာပုန်းကွယ်လိုက်မိစဥ်...။

"အစ်ကိုဘာရှာနေတာလဲဟင်။ အားလုံးပြင်ပြီးသွားပြီ။ ခင်းလိုက်တော့မယ်လို့လာပြောတာပါ"

"ဘာမှမရှာပါဘူး၊ လာလေ...မင်းတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့အစ်ကိုပါကူခင်းပေးမယ်"

"ဒီနေ့မှခွင့်ယူတဲ့သူကထပ်သွားတော့ အစ်ကိုပါဝင်လုပ်နေရပြီဗျာ"

"ကိစ္စမရှိပါဘူး။ ဒါတွေကိုလုပ်ရင်းနဲ့ဒီနေရာထိရောက်လာခဲ့တာပဲ။ အစ်ကို့အတွက်အလုပ်ဟာအလုပ်ပါပဲ။ ခွဲခြားပြီးမတွေးတတ်ပါဘူး"

ဆေးကြောစရာတွေကိုဘေစင်ထဲစုပုံပေးခဲ့လိုက်ပြီးမှ Breakfast အတွက်အမြန်ဆုံးခင်းကျင်းလိုက်သည်။ အားလုံးပြီးစီးသွားချိန်တွင် ယူနီဖောင်းကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်ပြင်ဆင်လိုက်ပြီးမှ Food Station နောက်တွင်အသင့် ရပ်နေလိုက်၏။

တဖွဲဖွဲဝင်ရောက်လာသော ဧည့်သည်များ၏လိုအပ်ချက်များကိုစောင့်ကြည့်နေရင်း ထိုသူတို့စိတ်ကြိုက်ကြက်ဥများကိုကြော်ပေးနေရပြန်သည်။ Buffet ခင်းထားသော်လည်းဧည့်သည်အများစုမှာ ပေါင်မုန့်နှင်ကြက်ဥကြော်ကိုလည်းမလွတ်ပြန်ပါ။

ဒီအလုပ်တွေကိုအငယ်တွေပဲလုပ်ရခြင်းမျိုးဖြစ်သော်လည်း ယနေ့မနက် Duty ကျသူမှာနှစ်ယောက်ထဲသာရှိနေ၍ ကျွန်တော်ပါအပြင်ထွက်ကူနေရခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကြက်ဥများကို Boil, Fried, Poached, Scrambled, Omelet စသည့်ဧည့်သည်ကြိုက် နှစ်သက်ရာအမျိုးအစားအတိုင်းချက်ချင်းကြော်ပေးနေရင်း Breakfast time ကပြီးစီးသွား၏။

Kitchen ထဲတွင်အခြားနေ့များနည်းတူပုံမှန်လည်ပတ်နေရင်း ဝမ်းထဲကဟာတာတာဖြစ်လာချိန်မှ နေ့လယ်စာစားရန်သတိရ၏။ Canteen ပိတ်ချိန်ရောက်နေပေမဲ့ Kitchen ဝန်ထမ်းတွေအတွက်မူပြဿနာမရှိပါ။ ဆောင်းထားသောဦးထုပ်ကိုချွတ်ထားခဲ့လိုက်ပြီးမှ ဧည့်ဆောင်များနှင့်ခပ်ဝေးဝေးတွင်ဆောက်လုပ်ထားသော ဝန် ထမ်းစားသောက်ဆောင်ရှိရာဆီလျှောက်လာခဲ့သည်။

ခေါင်းမိုးခပ်မြင့်မြင့်ဆောက်လုပ်ထားပြီး ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိနေသောထမင်းစားဆောင်ထဲဝင်လိုက်ချိန် မျက်နှာကျက်တွင်တပ်ဆင်ထားသောပန်ကာလေအေးအေးကြောင့် အပူဒဏ်ကအတန်ငယ်သက်သာသွား၏။ တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စသာရှိနေခြင်းကြောင့် စားသောက်ဆောင်ကတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။

စားပွဲပေါ်တင်ထားသောဝန်ထမ်းစာကိုကြည့်လိုက်တော့ ငါးဓားခွန်ခြောက်ကိုစင်းပြီးငရုတ်သီးနှင့်အစပ်ကြော်၊ သီးစုံအချဥ်ရည်ဟင်းနှင့်ဂေါ်ဖီရွက်ကြော်။ တစ်ပတ်မှာအသားဟင်းကနှစ်ရက်၊ ကြက်ဥကတစ်ရက်၊ ငါးခြောက်တစ် ရက်နှင့် ကျန်နှစ်ရက်တွင်သတ်သက်လွတ်ကျွေး၏။

ယနေ့အတွက်မူငါးခြောက်ကြော်စပ်စပ်၊ သီးစုံချဥ်ရည်ကျဲကျဲကအစပ်အဟပ်တည့်နေလို့ ဝန်ထမ်းတွေကြိုက်ကြတယ်ထင်ပါရဲ့။ ထမင်းဟင်းတွေကသိပ်ပင်မကျန်တော့ပါပေ။ ပုံစံခွက်စတီးဗန်းကိုကောက်ယူလိုက်ပြီး အခန်းထောင့်ကစားပွဲတစ်နေရာဆီသွားထိုင်ကာစားသောက်နေစဥ်...။

"ဟင်...ငါးခြောက်ကြော်ကြီးလား၊ ကြည့်ရတာစပ်မယ်ထင်တယ်နော်။ ကျွန်တော်ကအစပ်မစားနိုင်ဘူး၊ ရတယ် ရတယ်၊ ဂေါ်ဖီကြော်ပဲထည့်ပေးပါ၊ ဟင်းရည်နဲ့ပဲစားလိုက်ပါ့မယ်"

"ငရုတ်သီးမပါတာကြော်ထားပေမဲ့ကုန်သွားလို့ပါစူပါရယ်၊ ဘယ်နှယ့်လုပ်ပေးရပါ့မလဲ။ အားနာလိုက်တာ"

အပြန်အလှန်ပြောနေသောအသံကြောင့်လှမ်းကြည့်လိုက်စဉ် ငြိမ်သက်နေသောရင်ကတလှပ်လှပ်ခုန်လာပါတော့သည်။

သူပါလား။ သူလည်းထမင်းစားနောက်ကျနေတာပေါ့။ စားလက်စထမင်းကိုမြန်မြန်လက်စသတ်၊ ပန်းကန်ကိုဘေစင် ထဲထည့်လိုက်ပြီးမှချက်ပြုတ်ဆောင်ထဲကိုဝင်လိုက်ချိန် စားဖိုဆောင်မှူးအစ်မက…။

"ကိုခွင်း နေ့လယ်စာကိုအခုမှလာစားတာလား၊ နောက်ကျလိုက်တာ"

"ဒီနေ့မနက်ပိုင်းနှစ်ယောက်ပဲရှိလို့အလုပ်များနေတာ၊ ဘာတွေလိုအပ်သေးလဲဝင်ကြည့်တာပါ"

"တစ်ပတ်စာစျေးစာရင်းကဝယ်ပေးထားပြီးသားမို့ ဘာမှတော့မလိုသေးပါဘူး။ သဘက်ခါမှပဲ ဈေးစာရင်းထပ်တင် လိုက်မယ်နော်။ ဒီတစ်ခါ Canteen Menu ကို ကိုခွင်းပဲဆွဲပေးပါလား။ ကိုခွင်းဆွဲတဲ့ Menu ဆိုကလေးတွေပိုကြိုက် ကြတယ်"

တစ်ပတ်စာ Canteen Menu ကို Kitchen ဝန်ထမ်းတွေကဆွဲပေးရ၏။ ဒီတစ်ပတ်လည်းဆွဲပေးရန်စိတ်ကူးထားသောကြောင့် ခေါင်းကိုညိမ့်ပြလိုက်ရင်းမှလိုရင်းကိုမေးလိုက်၏။

"ကြက်ဥရှိသေးလား"

"ရှိတယ်ရှိတယ်။ မနက်ဖြန်မနက်ကြာဇံကြော်ထဲထည့်ဖို့ အလုံး ၅၀ လောက်ရှိပါသေးတယ်"

"ရှိရင်အဲဒီထဲကနှစ်လုံးကို Half Fried ကြော်ပြီး FO က Supervisor ကိုသွားပေးလိုက်ပါ။ ကျွန်တော်အစားပြန်ဖြည့်ပေးမယ်၊ သူအစပ်မစားနိုင်လို့ဂေါ်ဖီကြော်နဲ့ပဲစားနေတယ်။ တစ်နယ်တကျေးကလာရတဲ့သူဆိုတော့ အစားအသောက်ကိုဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါ"

"ခုပဲကြော်ပေးလိုက်ပါ့မယ်"

ဒယ်အိုးနီနှင့်ချက်ချင်းထကြော်နေသည်ကိုခဏရပ်ကြည့်နေလိုက်ပြီးမှ စားဖိုဆောင်ထဲကပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ အဆောင်ထဲကမထွက်ခွာခ င်စားသောက်နေသူလေးကိုခိုးကြည့်လိုက်မိတော့ ဖုန်းလေးကိုရှေ့ချကာ သူ့အာရုံနှင့်သူငြိမ်ငြိမ်သက်သက်လေးရှိနေ၏။ အစ်မမိုးအေးကပန်းကန်ပြားလေးကိုင်ကာ သူလေးဆီကိုဦးတည်သွားတာတွေ့လိုက်မှ ကန်တင်းထဲကနေခပ်သွက်သွက်ထွက်လာခဲ့သည်။

*********************************************

"Super လေးရေ၊ ဒီမှာကြက်ဥကြော်"

စားရင်းရုပ်ရှင်ကြည့်နေစဉ် ရှေ့ချပေးလာသောကြက်ဥကြော်ပန်းကန်လေးကြောင့် တအံ့တသြမော့ကြည့်လိုက်မိသည်။

"ဒါကျွန်တော့်အတွက်လားဟင်၊ တကူးတကကြော်ပေးတာအားနာလိုက်တာအစ်မရာ"

ပါးစပ်ကနေပြောလိုက်ပေမဲ့ လက်ကတော့စားချင်စဖွယ်ကြက်ဥကြော်ပန်းကန်လေးဆီကိုတန်းရောက်သွား၏။

"စားပါရှင် အားမနာပါနဲ့၊ အစ်မကအနောက်ထဲရောက်နေလို့မသိလိုက်တာ၊ အစပ်မစားနိုင်ရင်ကြိုပြောထားလေ နော်၊ ဖယ်ပေးထားမှာပေါ့။ အစပ်မစားနိုင်သူတွေအတွက်သပ်သပ်ကြော်ပေးထားပါတယ်။ ကုန်သွားတာနဲ့တိုးနေတာ ကိုး"

"ကျွန်တော်လာတာနောက်ကျနေတာပါဗျာ။ စားလို့ရပါတော့မလားလို့တွေးနေတာ"

"နှစ်နာရီလောက်အထိစောင့်ပေးပါတယ်စူပါလေးရယ်၊ ဒီနေ့ဧည့်သည်တွေအထွက်များနေလို့ ထမင်းစားနောက်ကျနေတာလား"

"ဟုတ်တယ်၊ များတာထက် ပစ္စည်းမှားပြီးပါသွားတာတွေနဲ့တိုင်ပတ်နေတာပါဗျာ"

"သြော် ဖြစ်ပြန်ပြီလား၊ House Keeping နဲ့ပဲလား"

ဟိုတယ်မှာ House Keeping နှင့် Front Office မှာဒွန်တွဲနေတတ်သလိုတည့်လည်းမတည့်တတ်ကြတာထုံးစံ။

"HK ဘက်ကမမှားပါဘူး၊ သူတို့ထည့်ထားတဲ့ပစ္စည်းစာရင်းက အတိအကျရှိနေတာကိုး။ တစ်ချို့ဧည့်သည်တွေက ပစ္စည်းတွေကိုလုံးထွေးသိမ်းတော့မှားပါကုန်တာပေါ့။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ၊ ကိုယ်သုတ်ပုဝါလေးဆိုပေမဲ့ ပါသွား လို့လည်းမဖြစ်ဘူးလေဗျာ။ တစ်ဖက်ကလည်းဧည့်သည်ဆိုတော့ ကြည့်ကောင်းအောင်လှည့်ပတ်ပြောပြီးတောင်း ရတာမျိုးပေါ့"

"ပြန်တွေ့လား"

"တွေ့ပါ့ဗျာ။ ဧည့်သည်တွေကလည်းခက်ပါတယ်၊ အစကတော့ဝန်ထမ်းကိုနင်ပဲငဆနဲ့ တစ်ဖက်စောင်းနင်းပြောပြီး သူတို့ Luggage ထဲကပြန်တွေ့တော့လည်းခပ်တည်တည်ပဲ။ ပြန်တောင်းပန်ရကောင်းမှန်းလည်းနားမလည်ပါဘူးဗျာ။ ဝန်ထမ်းဆိုတော့ပြောသမျှခံရတာပေါ့။ ဒါမျိုးကျကလေးတွေကမရှင်းချင်ကြဘူး။ ကျွန်တော်ပဲပေါ့အစ်မရာ"

"တော်တော်တော့သည်းခံရမယ်နော် "

"ဒါပေါ့ဗျာ Front Office ဆိုတာ Image of the hotel တဲ့။ ကောင်းကောင်းဆိုးဆိုး FO ကပဲဒိုင်ခံရှင်းရတာကိုးဗျ။ ပစ္စည်းပျောက်လည်းကိုယ်ပဲမေးရတာမျိုး။ အစားအသောက်မကောင်းရင်တောင် စားသောက်ဆိုင်မှာဘာမှမပြောခဲ့ဘဲနဲ့ FO ကျမှ မင်းတို့ဟိုတယ်အစားအသောက်ကဘယ်လိုဘယ်ပုံနဲ့ရစ်ကြတာဗျ။ အခန်းထဲမှာတစ်ခုခုဖြစ်ရင်လည်း ဆိုင်ရာဌာနလိုင်းခွဲဖုန်းနံပတ်တွေပေးထားပါရက်နဲ့ သုညတစ်လုံးကိုပဲတွင်တွင်နှိပ်ကြတာမျိုး"

"တစ်လုံးပဲနှိပ်ရတာကလွယ်တာကိုးစူပါလေးရဲ့ ဟင်းဟင်း"

စားဖိုဆောင်မှူးကရယ်ရင်းပြောလာချိန်မချိပြုံးနှင့်ဖြေရပြန်သည်။

"ဝန်ထမ်းဆိုတာ ဧည့်သည်တွေရဲ့လိုအပ်ချက်ကိုဖြည့်ဆည်းပေးရမဲ့တာဝန်ရှိတာကိုသိပါတယ်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ဧည့်သည်များတဲ့အခါမျိုးတွေကျ တော်တော်ဒုက္ခရောက်ရတယ်အစ်မရယ်။ ကောင်တာထဲမှာရှိတဲ့ဖုန်း ၄ လုံးကမနားရပါဘူး။ တာဝန်ကျတဲ့ဝန်ထမ်းသုံးယောက်ဆီမှာ တစ်ယောက်ကိုလက်ခြောက်ဖက် စီရှိမယ်ဆိုရင်တောင် လက်မလည်ပါဘူးဗျာ"

"ပြောတတ်ပါ့စူပါလေးရယ်။ ဒါနဲ့အဆောင်မှာနေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား။ ဒီရောက်တာ ၃လလောက်ရှိပြီထင် တယ်နော်"

"ပြေပါတယ်အစ်မ၊ အစားအသောက်လေးတစ်ခုပါပဲ"

"အစားအသောက်ကဘာဖြစ်လို့တုန်းစူပါလေးရဲ့"

အသက်လေးဆယ်အရွယ်အမျိုးသမီးက စူပါလေးခေါ်နေတာကိုစိတ်ထဲဘယ်လိုမှမခံစားမိပါ။ ဌာနကအငယ်တွေက တော့အစ်ကိုလို့ခေါ်ပြီး ကျန်ဌာနကလူတွေကတော့ရာထူးကိုပဲတပ်ခေါ်တတ်ကြ၏။

"ဂျူတီမရှိတဲ့အချိန်တွေရယ်ပိတ်ရက်တွေရယ်ကျ အပြင်မှာဝယ်စားရတာလေ၊ ကျွန်တော်ကဆိုင်ဟင်းတွေကိုစိတ် ထဲမသန့်ဘူးအစ်မရာ။ ကိုယ့်ဘာသာချက်စားဖို့ကျတော့လည်း အဖြစ်ကမရှိတော့ခက်နေတာပေါ့"

"ဒါပေါ့လေ…အစ်မကူညီနိုင်တာဆိုရင်ပြောလေကွယ်၊ ကူညီပေးမှာပေါ့"

စားလက်စကိုရပ်လိုက်ကာအားနာမိပေမဲ့ နယ်ခံဖြစ်နေတဲ့အစ်မကိုပဲအကူအညီတောင်းရပါတော့သည်။

"ဒါဆိုရင်တစ်ခုအကူအညီတောင်းချင်တယ်။ အားတော့နာမိသား..."

"အားမနာပါနဲ့။ ကိုယ်တွေမြို့ကိုပြောင်းလာတဲ့ဝန်ထမ်းကိုကူညီရမှာက နယ်ခံတာဝန်ပဲပေါ့။ ပြောပါလေ "

"ဟိုလေ...ဆိုင်ထမင်းကိုတော့စားနိုင်ပါတယ်။ ဟင်းအတွက်အခြောက်အခြမ်းလေးတွေ ကြော်ခိုင်းလို့ရမလားဟင်။ တစ်ပတ်တစ်ခါလောက်ပေါ့အစ်မရယ်။ ကြော်ခလည်းပေးပါ့မယ်၊ အဲ...အစ်မကိုကြော်ခိုင်းတာမဟုတ်ပါဘူးနော်။ ကြော်ပေးမဲ့သူရှိရင်လုပ်ခိုင်းပေးဖို့ပါ"

"စူပါလေးကဘာတွေစားချင်တာလဲ "

"ဘာလချောင်ကြော်တို့ဘာတို့ကဗူးဝယ်လိုက်လို့ရပါတယ်။ ငါးကြော်တို့ ကြက်သားလုံး၊ ဝက်သားလုံး၊ ချဥ်ပေါင်ကြော် အဲလိုပေါ့ဗျာ။ အိမ်ချက်ဟင်းလေးတွေစားချင်တာပါ။ ကျွန်တော်ထမင်းစားလို့သိပ်မဝင်ဘူးအစ်မ ရယ်၊ ဟင်းကောင်းကြိုက်တတ်တော့လည်းခက်သား။ မေမေကအရမ်းဟင်းချက်ကောင်းတာ၊ မေမေ့လက်ရာတွေ စားလာတော့ကျွန်တော်ကဟင်းသိပ်ရွေးတယ်။ အကောင်းလည်းသိပ်ကြိုက်တယ်ဗျ"

"ဒါပေါ့လေ၊ အစ်မမေးကြည့်လိုက်ပါအုံးမယ်။ အစ်မကကန်တင်းတာ‌ဝန်နဲ့မို့ ချက်ပေးဖို့အဆင်မပြေလို့ပါ။ တစ်လတစ်ခါရွာပြန်ရင်အဆင်ပြေတာလေးတွေကြော်လာခဲ့ပေးမယ်လေ"

"တကူးတကမလုပ်ပေးပါနဲ့ဗျာ အားနာတယ်။ ဒါဆိုကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်နော်အစ်မ"

"ထမင်းလည်းမကုန်ပါလား၊ စားမကောင်းဘူးလားဟယ် "

ပန်းကန်းထဲကျန်နေသောထမင်းတစ်ဝက်လောက်ကိုမေးဆတ်ပြရင်းမေးလာစဉ် အားနာစွာနှင့်ပြောလိုက်မိသည်။

"အစာလွန်သွားလို့ပါ။ ကြက်ဥကတော့ကုန်ပြီနော်၊ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်အစ်မရေ"

"ကျေးဇူးတင်ရမှာအစ်မကိုမဟုတ်ဘူး။ တင်ချင်ရင်ကိုခွင်းကိုတင်လေ၊ အစ်မကစူပါဟင်းအဆင်မပြေတာကိုမသိ လိုက်ဘူး။ ကိုခွင်းကပြောနေတာတွေကြားလိုက်တယ်ထင်ပါရဲ့။ အနောက်ထဲကိုဝင်လာပြီးခိုင်းသွားမှသိရတာပါကွယ်"

"ကိုခွင်း..?"

"သြော် ရောက်တာမကြာသေးလို့မသိသေးဘူးထင်တယ်။ Kitchen ကလက်ထောက်စားဖိုမှူးလေ။ စူပါ့ရှေ့တင် ထမင်းစားပြီးထွက်သွားတဲ့လူလေ၊ မတွေ့လိုက်ဘူးလား "

"ကျွန်တော်သတိမထားမိလိုက်ဘူး"

"ကိုခွင်းကအဲလိုပါပဲ၊ ဝန်ထမ်းတွေကိုသိပ်ဂရုစိုက်တတ်တာ၊ အစားအသောက်နဲ့ပက်သက်ရင်ဂရုတစိုက်လုပ်ခိုင်း တတ်သလို စည်းကမ်းကလည်းကြီးတယ်ရှင့်။ ခုလိုထမင်းတစ်ဝက်လောက်ကျန်တာမြင်ရင် မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး ကြည့်လာပါလိမ့်မယ် "

"ခင်ဗျာ..."

"ထမင်းကိုကုန်သလောက်ပဲထည့်စားတဲ့။ လိုရင်ထပ်ယူ၊ မကုန်ဘဲသွန်ပစ်လိုက်ရတာက ဖြုန်းတာနဲ့အတူတူပဲတဲ့ ရှင်ရေ။ အစ်မတို့တော့စားဖိုမှူးကြီးထက်သူ့ကိုပိုကြောက်ရတယ်လေ၊ အမှိုက်ပုံးကအစလှန်စစ်တာနော်။ သွန်တာ များတဲ့နေ့အဆူခံရတဲ့နေ့ပဲ"

"အဲလိုလား။ နောက်ဆိုသတိထားမှပါပဲဗျာ"

"အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ခပ်ချောချောဆိုရင်ကိုခွင်းလို့ပဲမှတ်၊ စားဖိုဆောင်ထဲတော့သတိထားပေ့ါရှင်"

"သြော် ဟုတ်ကဲ့ပါအစ်မ"

ထမင်းစားဆောင်ကနေထွက်လာခဲ့ရင်း နောက်ဆိုထမင်းကိုကုန်သလောက်ပဲထည့်စားဖို့သတိထားရတော့မယ်လို့ မှတ်ထားလိုက်ရသည်။ ခုလည်းကုန်နိုင်သလောက်ပဲထည့်တာပါ။ အစာလွန်သွားတာရယ် မကြိုက်တဲ့ဟင်းရယ်ကြောင့်စားမဝင်လို့သွန်ခဲ့လိုက်ရခြင်းမျိုးမဟုတ်လား။

ကိုယ်ကလည်းကိုယ်ပဲ။ ဘေးဘီကိုအာရုံမထားတတ်တဲ့အကျင့်ကြောင့် သတိမထားလိုက်မိ။ စာဖိုမှူးရှေ့မှာ ဟင်းဂျီးများသလိုဖြစ်သွားတော့မှာပဲ။ တကူးတကစီစဥ်ပေးသွားတာကိုသိလိုက်ရတော့ စိတ်ထဲအားနာမိသလိုလို။

*********************************************

အချိန်တွေကြာလာခဲ့ပေမဲ့ ကိုယ်နဲ့ကိုယ့်ရဲ့နံနက်ခင်းလေးကတော့ရင်းနှီးမလာခဲ့ပါချေ။ ကိုယ်ကလည်းအဝေးကနေခိုးငေးနေရင်းနဲ့သာရှိနေစဲဖြစ်ခဲ့ပြီး သူလေးကလည်းသူ့ဌာနကဝန်ထမ်းတွေနှင့်သာအစဥ်ပျော်မွေ့နေလေ၏။

သတိထားမိတဲ့အချက်က နံနက်ခင်းလေးဟာလုပ်ငန်းခွင်ထဲမှာသာဖော်ဖော်ရွေရွေနေတတ်ပြီး ကျန်အချိန်တွေမှာတစ်ကိုယ်ထဲအေးအေးဆေးဆေးငြိမ်သက်လွန်းလှသူလေး။ သူတို့ဌာနကလူတွေကလွဲပြီး အခြားဌာနကလူတွေနဲ့ရင်းရင်းနှီးနှီးမနေတတ်လေသူ။ ဒါတွေကြောင့်ကိုယ့်လိုအနေအေးသူ၊ Back Operation ကလူတစ်ယောက်နဲ့ ပက်သက်ဆက်နွယ်လာစရာအကြောင်းကလည်းမရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသလား။

စာဖိုးဆောင်မှူးအစ်မဆီကတစ်ဆင့် အစားအသောက်တစ်ချို့ကိုကြုံကြိုက်သလိုနဲ့ ဟင်းလျာလေးတွေချက်ထည့် ပေးလိုက်တတ်တာကိုလည်းသူမသိခဲ့ပါ။ နားမလည်သလိုမေးချင်နေတဲ့အစ်မကို တနယ်တကျေးကလာသူမို့ တတ်နိုင်တာလေးကူညီပေးတာပါဆိုတဲ့အပြောနဲ့အပိတ်စကားဆိုခဲ့ရပေမဲ့ ခံစားချက်တွေကရိုးရှင်းမနေခဲ့တာကိုယ့် ဘာသာသိခဲ့ပြီးသား။

ကိုယ်တိုင်လည်းကိုယ့်ရဲ့လိင်စိတ်တိမ်းညွှတ်ရာကို အစောကကြီးထဲကလက်ခံထားသူမို့ ဒါဟာလည်းထူးခြားခြင်းလို့ မဆိုနိုင်။ သူသိသိ မသိသိကိုယ့်ရဲ့တစ်ဖက်သတ်ချစ်ခြင်းတရားကသေချာနေပြီးသားဖြစ်နေတော့ ငေးကြည့်နေခွင့် လေးနဲ့တင်ကျေနပ်နေရ၏။ ဒါလည်းစိတ်ချမ်းသာခြင်းတစ်မျိုးပါပဲ။

လိုက်ကြည့်နေရင်းသတိထားလိုက်မိတာက သူလေးဟာအမျိုးသမီးလေးတွေနဲ့သာရင်းရင်းနှီးနှီးနေတတ်ပြီး အမျိုး သားတွေကိုတော့တတ်နိုင်သလောက်ရှောင်ဖယ်ကာ ကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေတတ်ခြင်းပါပဲ။ ဟိုတယ်ကိုရောက်လာတဲ့ ၆ လအတွင်း ဘယ်အမျိုးသားနဲ့မှရောရောနှောနှောမနေတတ်ခဲ့သလို၊ တမင်ကိုရှောင်ဖယ်ကာသတိထားနေသလို လေးဖြစ်နေတတ်တာကိုသတိပြုခဲ့မိ၏။ စိတ်ထဲတစ်စုံတစ်ရာကိုသဘောပေါက်လိုက်မိသလိုလိုတော့ရှိလိုက်သား။ တိတိကျကျသိရဖို့တော့မကြိုးစားခဲ့မိပါ။ ဖုံးကွယ်ထားချင်တဲ့တစ်စုံတစ်ရာက မျှော်လင့်ချက်ရေးရေး လေးများဖြစ်နေမလားရယ်လို့တွေးမိလိုက်ပေမဲ့ ဖုံးကွယ်ထားခြင်းရဲ့နောက်ကအဖြစ်အပျက်တွေကိုမဖော် ထုတ်ချင်ခဲ့ပါ။ စိတ်အေးသက်သာနေထိုင်ပုံလေးကို မနှောက်ယှက်ချင်မိတာလည်းပါတာပေါ့။

သို့ပေမဲ့ မထင်မှတ်ဘဲအကြောင်းအရာတစ်ချို့ကိုသိလိုက်ရတဲ့နေ့တစ်နေ့ရဲ့နောက်တွင် နံနက်ခင်းလေးအနားကို ချဉ်းကပ်ဖို့အတွက်ခြေလှမ်းတို့ကိုစတင်လိုက်ရပါတော့သည်။

*******************************************************

ထိုနေ့က ဟိုတယ်အတွင်းရှိမျှော်စင်လေးတစ်ခုပေါ်တွင်တစ်ယောက်ထဲထိုင်နေစဥ် အောက်အဆင့်လှေကားနားလေးဆီကဖုန်းပြောနေသံခပ်တိုးတိုးလေးကိုကြားလိုက်ရသည်။ အားလပ်ချိန်လေးရလို့ချဥ်နေတဲ့ခံတွင်းကို လူတွေနှင့်ဝေးရာတွင်လာဖြည့်ဆည်းနေစဥ် သူလေးကလည်းလူရှင်းတဲ့နေရာမှာရွေးပြီးဖုန်းလာပြောပုံရ၏။

တိုးတိုးသဲ့သဲ့ပြောနေပေမဲ့ တိတ်ဆိတ်လွန်းသောပတ်ဝန်းကျင်အနေအထားကြောင့် စကားသံကိုသဲသဲကွဲကွဲ ကြားလိုက်မိခြင်းကကံကောင်းခြင်းရဲ့လမ်းစလို့ဆိုရလေမလား။

"မေမေရာ...ဒီအကြောင်းတွေကဖြစ်ခဲ့တာကြာပဲကြာလှပြီကို။ ခုချိန်အထိပြောလို့မပြီးနိုင်ကြသေးဘူးလားဗျာ "

"..."

အကြိမ်ပေါင်းများစွာမကြားဖူးခဲ့ပေမဲ့ ရံဖန်ရံခါကြားခဲ့ဖူးတဲ့ချိုလွင်သောအသံလေးက ခုချိန်မှာတော့ရှိုက်သံလေးစွက် ကာတုန်ရင်နေလေသည်။

"ဟုတ်တယ်လေ။ သားကဂေး၊ ဂေးဆိုတိုင်းမြင်သမျှယောက်ျားနဲ့ပလူးနေမယ်လို့ ဘာကြောင့်များထင်နေကြတာလဲ ဗျာ။ ပတ်ဝန်းကျင်ကနားလည်မပေးနိုင်ရင်ထားပါ၊ မိသားစုကတော့နားလည်ပေးလို့မရနိုင်ဘူးလားဟင်"

"...."

"သားကဂေးပါလို့တလောကလုံးသိပြီးသားကို မိန်းမပေးစားဖို့ကြံနေကြတာလွန်တယ်လို့မထင်မိကြဘူးလား။ သူများသားသမီးကိုယူပြီးဒုက္ခမပေးချင်ပါဘူးမေမေရယ်။ သားရဲ့စိတ်ကိုသိနေရက်နဲ့ ဇွတ်အတင်းလုပ်ကြမယ်ဆိုရင်သားကိုအဆိုးမဆိုကြနဲ့နော်"

မိန်းမယူဖို့တိုက်တွန်းနေတယ်လို့သိလိုက်ချိန် ပူလောင်ခြင်းများကရင်ထဲအရှိန်အဟုန်နှင့်ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ဟင့်အင်းနော်၊ ကိုယ်ကအရမ်းချစ်မိနေတာလေ၊ တစ်ပါးသူလက်ထဲထည့်ပေးလိုက်ဖို့စဉ်းတောင်မစဉ်းစားမိသေး ဘူးလေ။

"မေမေတို့ရဲ့ခံစားချက်ကိုနားလည်ပေးနိုင်ပါတယ်ဗျာ။ သားကိုရွံစရာသတ္တဝါတစ်ကောင်လိုမြင်နေကြတဲ့ မိသားစုတွေရှေ့ကနေလည်း ထွက်လာခဲ့ပြီးပြီလေ။ ဒါတောင်မလုံလောက်သေးဘူးလားဗျာ"

"...."

"သဘောပါမေမေ၊ အခုလိုပြတ်ပြတ်သားသားသိရတော့ကောင်းပါတယ်"

"..."

"မေမေရယ် မိဘတွေရဲ့မေတ္တာကိုတောင်မရကာမှတော့ ရုပ်ဝတ္ထုတွေကအရေးကြီးလို့လား။ လုပ်ပါ စိတ်ချမ်း သာသလိုသာလုပ်လိုက်ကြပါ။ သားကကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံပါတယ်လို့ဖေဖေ့ကိုပြောပြလိုက်ပါ"

သက်ဆိုင်မှုမရှိသေးပါဘဲနှင့် ကြားနေရသောဝမ်းနည်းဖွယ်ရာအသံလေးကြောင့်ရင်ဝယ်မချိနိုင်တော့ပါ။

"..."

"မေမေရယ်။ သားကဖြစ်ချင်လို့ဖြစ်ခဲ့တာလား။ ဒါကသားရဲ့ဖြစ်တည်မှုလေဗျာ၊ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။ ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲဗျာ"

"..."

"သူနဲ့လည်းအဆက်အသွယ်မရှိတော့ပါဘူး၊ တစ်ကယ်ပါ။ ချစ်သူထက်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပိုအလေးထားတဲ့လူမျိုး၊ သစ္စာမရှိတဲ့လူမျိုးကိုသားကဆက်ပြီးပက်သက်နေစရာလား။ ဝေးပါသေးတယ်"

"..."

"သြော်...တကယ်မရှိတော့ပါဘူးဆိုမှမေမေရယ်။ မသိဘူး မိန်းမယူသွားတယ်လို့ကြားမိလိုက်တာပဲလေ။ ကြာပဲကြာလှပြီဟာကိုဗျာ"

ကောင်းတယ်။ ဒီသတင်းကတော့ကြားလိုက်ရသမျှတွေထဲနားအချမ်းသာရဆုံးပါပဲ။

"ပြီးခဲ့တာတွေပြန်ပြောမနေပါနဲ့တော့ဗျာ၊ အားလုံးကိုမေ့ထားလိုက်ပြီ။ အခု သားကိုဘာမှန်းမသိတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်အသစ်မှာနေပြီး စိတ်ပျော်အောင်နေ,နေတယ်။ အဆင်လည်းပြေပါတယ်။ ဘာမှစိတ်မပူနဲ့"

"..."

"သြော်...တကူးတကတော့လိုက်ရှာမနေပေမဲ့ တွေ့တော့လည်းတွေ့ပေါ့ဗျာ။ သားရဲ့စိတ်နဲ့ထပ်တူကျတဲ့လူမျိုး၊ သားကိုအရှိအတိုင်းလက်ခံပေးနိုင်တဲ့လူမျိုးနဲ့တွေ့ရင်တော့ဘယ်ပြောနိုင်မလဲ"

ဘာရယ်။ သူလေးမှာဒီလိုအတွေးမျိုးရှိနေသတဲ့လား။ ရှိတယ်လေ၊ ဒီမှာကိုယ်တစ်ယောက်လုံးရှိနေတယ်လေကွာ။

"အဲလိုမပြောလို့ဘယ်လိုပြောရမလဲဗျ။ မိန်းကလေးတွေမကြိုက်ပါဘူး၊ ယောက်ျားပဲကြိုက်ပါတယ်ဆိုမှ၊ ယောက်ျား မယူလို့ဘယ်ဟာကိုယူရမှာလဲ။ ယူမယ်မယူဘူးဆိုတာကြိုပြောလို့ရမလားဗျ"

အေးယူ ယူ၊ မင်းယူတဲ့သူကကိုယ်တော့ဖြစ်ရမယ်နော်။

"ငိုစရာအကြောင်းမရှိဘူးနော်မေမေ၊ ဆက်မပြောပါနဲ့တော့၊ စိတ်မချမ်းသာလွန်းလို့ပါဗျာ။ နောက်ဆိုသာကြောင်းမာကြောင်းကလွဲပြီး မဆက်သွယ်ပါနဲ့တော့။ မေမေတို့ကအမွေပြတ်စကားပြောနေပေမဲ့ သားကတော့မိသားစုကိုရင်ထဲမှာအမြဲတမ်းသိမ်းထားမှာပါ။ ဒါပဲနော်မေမေ၊ ကျန်းမာအောင်နေ"

ဖုန်းချပြီးတိတ်ဆိတ်နေချိန် အကွယ်လေးကနေအသာချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ဘေးတစ်စောင်းအနေအထား လေးနဲ့မျက်နှာနုနုလေးကိုမြင်တွေ့လိုက်သည်။ ဖုန်းချပြီးမှငိုနေသောသူလေးက နှာသီးဖျားလေးတွေတောင်ရဲရဲနီနေ၏။

ကြားလိုက်ရသောစကားများကြောင့်အံ့သြနေရင်းမှ သူမမြင်နိုင်ဘူးဆိုတာသိနေပေမဲ့ကိုယ်ကိုကျုံ့ထားလိုက်မိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်းအတွေးတွေများနေရ၏။ မထင်မှတ်ဘဲသိလိုက်ရသောအဖြစ်တွေကြောင့် စိတ်ထဲသနားခြင်းများနှင့်ပြည့်နှက်နေပါတော့သည်။

မိသားစုမရှိတဲ့တစ်ကြောင်ကြွက်သမားကျွန်တော်က မိသားစုဆိုတဲ့တန်ဖိုးကိုမရရှိခဲ့ပေမဲ့ တန်ဖိုးထားတတ်ပါသည်။ ကိုယ့်ဘဝကိုကိုယ်တိုင်ပုံဖော်ထုဆစ်ရင်းရပ်တည်လာခဲ့ခြင်းမှာ ဘယ်သူ့မျက်နှာကိုမှမကြည့်ဘဲ ရဲရဲ ဝံ့ဝံ့နေထိုင်ခဲ့တဲ့လူမျိုး။ ကိုယ်မှန်တယ်ထင်ရင်နောက်မဆုတ်တတ်ခဲ့သလို ကိုယ့်အတွက်ကြောင့်တပါးသူထိခိုက်နစ် နာခြင်းမရှိအောင်နေထိုင်ခဲ့တဲ့လူမျိုး။

ဒီအသက်အရွယ်ထိရောက်ခဲ့မှတော့ နှလုံးသားရေးမှာအတွေ့အကြုံမရှိခဲ့ဖူးဘူးဆိုတာဘယ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။ ကျွန်တော်လည်းချစ်ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ နိုင်ငံရပ်ခြားမှာအလုပ်သွားလုပ်စဥ်က စိတ်တူကိုယ်တူဝါသနာတူချစ်သူတစ် ယောက်ရှိခဲ့ဖူး၏။ နှစ်ဦးသဘောတူပက်သက်ခဲ့ပြီးမှနှစ်ဦးသဘောတူခွဲခွာခဲ့ခြင်းမျိုးကြောင့် နောင်တဆိုတာလည်း မရှိခဲ့ပေမဲ့ ထပ်ပြီးချစ်ဖို့တော့မရဲခဲ့တာအမှန်။

သုံးနှစ်ကြာမှ အသစ်တဖန်ပြန်လည်နိုးထလာသောနှလုံးသားက နေ့တစ်နေ့ရဲ့နံနက်ခင်းနေခြည်နွေးနွေးအောက်တွင်အစပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်ခဲ့လေသည်။ တစ်ချိန်လုံးစောင့်ငေးမျှော်လင့်နေမိခြင်းက တစ်ခဏအတွက်မဟုတ်ခဲ့တာကိုယ်ဘာသာအသိဆုံးမဟုတ်လား။

လူသားနှစ်ဦးပေါင်းစည်းဖို့ရာ အချစ်တစ်ခုထဲနဲ့ပြီးပြည့်စုံတာမှမဟုတ်တာဘဲ။ ကျွန်တော့်ထက် ၁၀နှစ်ငယ်ရွယ် သူလေးက အခုလိုအခြေအနေမှာဘယ်လောက်တောင်ဝမ်းနည်းနေရှာလိုက်လေမလဲ။ အကြောင်းစုံကိုသိလိုက်ရမှ သူလေးအပေါ်ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေအပြင် ဂရုဏာတွေပါထပ်တိုးလာပါတော့သည်။

တရွေ့ရွေ့ဝေးကာကွယ်ပျောက်သွားသောကျောပြင်ငယ်လေးကိုငေးကြည့်နေရင်းမှ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချလိုက်မိပါတော့သည်။

စိတ်နဲ့ထပ်တူကျတဲ့လူမျိုး၊
အရှိကိုအရှိတိုင်းလက်ခံပေးနိုင်လူမျိုးတဲ့လား။ သေချာပါတယ်။
ကိုယ်ပဲဖြစ်ရမယ်။

******************************

"ကိုမြတ်သောမောင်တဲ့၊ FO ကစူပါလေးရေ၊ ပါဆယ်ရောက်နေပါတယ်"

အောက်ထပ်ကနေအော်ပြောလိုက်သောအသံကြောင့် အိပ်ယာထက်ကျောခင်းကာဖုန်းသုံးနေလျှက်မှ ခေါင်းထောင်ကာနားစွင့်လိုက်ရင်း အလျှင်အမြန်ထူးလိုက်၏။

"လာပြီ လာပါပြီဗျ"

အောက်ထပ်ကိုပြေးဆင်းလာရင်း ဂိတ်စောင့်ဦးလေးကြီးကမ်းပေးသောပါဆယ်ထုပ်လေးကိုလှမ်းယူလိုက်ရင်း…။

"ကျေးဇူးပါဦးလေး"

အထုပ်ကိုပိုက်ကာလှည့်ထွက်လာသောခြေလှမ်းတို့က အတွေးများနှင့်နှေးကွေးနေလေသည်။ ဘာမှမမှာထားမိပါဘူးအတွေးနဲ့ မေမေများပို့လေသလားရယ်အထုပ်ကိုငုံ့ကြည့်မိတော့လည်း အဝေးကပို့လိုက်တဲ့ပုံဟုတ်ဟန်မတူ။

သို့…
မြတ်သောမောင်
Front Office Department
...Hotel လို့ လိပ်စာတပ်ထားရုံမှတပါး ပို့သူအမည်လည်းမပါလာ။

အခန်းထဲရောက်မှဖွင့်ဖောက်လိုက်ချိန်တွင် စားနေကျမုန့်ပဲသွားရည်စာအစုံအလင်ကဝေါကနဲထွက်ကျလာ၏။ မုန့်ထုပ်တွေကြားပါလာသောအပြာရောင် Postcard လေးပေါ်တွင်ရေးသားထားသည်က…။

ငယ်လေး

နေ့သစ်တွေတိုင်းအတူတူရှိချင်တယ်။ ကလေးဆိုတော့မုန့်ပေးကြိုက်ရတယ်တဲ့။ မုန့်တွေစားရင်းကိုယ့်အကြောင်းတွေးနေနော် ။

Sky

"ဘာလဲဟ။ မှားပို့တာလား "

နှုတ်ဖျားကနေတောင်ရေရွတ်လိုက်မိရင်း လိပ်စာကိုပြန်ကြည့်တော့လည်းကျွန်တော့်နာမည်ပဲမို့ နားထင်လေးကို ကုတ်ခြစ်ကာအတွေးများနေမိပါတော့သည်။

*********************************************************

"မြတ်သောမောင်တဲ့၊ FO ကစူပါလေးရေ... ပါဆယ်"

မီးပူထိုင်တိုက်နေရင်းမှကြားလိုက်ရသောခေါ်သံကြောင့် ခေါင်းလေးစောင်းကာငြိမ်သက်သွားရရင်းမှ ထိုင်ရာကနေအမြန်ထကာအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်။ ဒီတစ်ခါရတဲ့အထုပ်ကသိပ်မကြီး။ ပိတ်ရက်တိုင်းရောက်လာတာဒါနဲ့ဆိုလေးကြိမ်ရှိနေပြီ။ အခန်းထဲရောက်မှဖွင့်ကြည့်လိုက်ချိန် DVD အခွေလေးတွေ။

ရင်းနှီးနေသောကာဗာပုံလေးတွေကြောင့် စိတ်ထဲထိတ်ခနဲလှုပ်ရှားသွား၏။ အခွေလေးတွေကအသစ်စက်စက် မဟုတ်ပေမဲ့ စည်းကမ်းတကျသိမ်းထားပုံရခြင်းကြောင့်ဟောင်းနွမ်းမနေ။ Original အခွေတွေဖြစ်သောကြောင့် တစ်ချို့ဆိုစျေးနှုန်းလေးတွေတောင်မကွာသေး။ အခွေတွေအောက်က Postcrad အပြာလေးကိုအမြင် ဖွင့်ဖတ်ရန်လက်တွန့်နေမိသည်။ အရဲစွန့်ကာဖွင့်ဖတ်မိလိုက်ချိန်...။

ငယ်လေး

အရှိကိုအရှိအတိုင်းနားလည်ပေးနိုင်သလို ရင်ခုန်သံချင်းလည်းထပ်တူကျချင်တယ်။

Sky

Sky ဆိုတဲ့နေရာလေးကိုဖွဖွတို့ထိရင်း ပထမဆုံးအကြိမ်ရင်ထဲတွင်လှုပ်ရှားသွားလေသည်။ ဒီပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကျွန် တော်ကဘာဆိုတာကိုသိနိုင်တဲ့လူမရှိနိုင်ဘူးလို့ပဲထင်ခဲ့မိတာလေ။ ခုတော့...။

ဒီလိုအခွေမျိုးတွေကိုတောင်စုဆောင်းတတ်သူဆိုမှတော့ သူလည်းကျွန်တော့်လိုစိတ်ထားရှိသူ၊ တည်ရှိမှုချင်းတူနေ တယ်ပေါ့။ ပင့်သက်လေးကိုချလိုက်မိရင်း ထိုလူဘယ်သူဖြစ်နိုင်မလဲစတင်တွေးတောနေမိပါတော့သည်။ ဝေးဝေးကတော့မဟုတ်နိုင်။ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းဖြစ်ဖို့များတာတော့သေချာပါတယ်လေ။

*******************************

"ကေသရီ "

"ရှင်"

"ဟိုနေ့ကသူတို့ကော်ပီရာပျက်လို့ Business center ထဲမှာကော်ပီလာကူးသွားတဲ့ Restaurant ကလူကလေ၊ ဘယ်သူလဲဟင်"

"ဘယ်နေ့က..? သြော်...အဲဒါ Restaurant က Supervisor လေ။ ကိုတင်ထွန်းအောင်တဲ့၊ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ မေးကြည့်တာပါ။ သူကဒီကိုခဏခဏလာနေသလားလို့..."

"ဟိဟိ သူကလာမှာပေါ့။ စံပယ်လေ...စံပယ့်ကိုချိန်နေတာရှင့် "

"သြော်..."

တင်ထွန်းအောင်နဲ့ Sky ဆိုတာကနီးစပ်မယ်မထင်ပါဘူးလေ။

"ဒါနဲ့တစ်နေ့က သူ့မွေးနေ့ဆိုပြီးကြက်ဆီထမင်းတွေတစ်ယောက်တစ်ဗူးလာဝယ်ကျွေးသွားတာကရော၊ ဘယ်သူလဲဟင်၊ ဘယ်ဌာနကလဲ"

"ကြက်ဆီထမင်းဝယ်ကျွေးသွားတာက Engineering က ACE လေ။ သူ့သမီးလေးကတအားချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ။ ဟိုတယ်ပါလာရင်ညီမတို့မှာဝိုင်းထိန်းပေးရတာအမော"

"သြော်…အင်း…နောက်ပြီး..."

စိတ်ထဲတွေးထင်သမျှလူတွေကို လျှောက်မေးကြည့်နေမိစဥ်...။

"ဟယ်...Sous chef၊ မလာစဖူးအလာထူးလို့ပါလား။ ဘာအကူအညီလိုပါသလဲရှင့်"

တစ်ဟိုတယ်လုံးမခင်တာမရှိတဲ့အသွက်မသူဇာ့အသံကိုကြားလိုက်မှ ကောင်တာရှေ့ကိုကြည့်လိုက်မိချိန် အင်မတန် ကြည့်ကောင်းသောရုပ်ရည်နှင့်စားဖိုမှူးတစ်ဦး။ မျက်နှာထားကတည်လှသလို မြင့်မားသောအရပ်ကြီးကြောင့် မော့ကြည့်မိရင်း တစ်ခါကစားသောက်ရန်စီစဥ်ပေးခဲ့ဖူးသောအကြောင်းကိုသတိရလိုက်သောကြောင့် ပြုံးပြလိုက်မိသည်။ မပြုံးမရယ်မျက်နှာနှင့်ထိုလူက တစ်ချက်လှမ်းကြည့်ကာခေါင်းကိုညိမ့်ပြ၏။

"ပရင့်တာပျက်သွားလို့လေ၊ ဒီ Stickထဲက (A) Menu ကို ၅ ရွက်လောက်ထုတ်ပေးလို့ရမလား"

"ရပါတယ်ရှင့်၊ အခုချက်ချင်းပြန်ယူသွားမှာလား"

"အင်း တစ်ခါထဲစောင့်ယူသွားမယ်လေ"

"ဟုတ်ကဲ့ ခဏနော်"

Stick ကိုယူပြီးကွန်ပျူတာဆီထွက်သွားသောသူဇာနဲ့ကေသရီ့ကြောင့် ကောင်တာတွင်နှစ်ဦးသားကျန်နေခဲ့၏။ မြည်လာသောဖုန်းကိုသွားကိုင်ဖြေနေစဥ် ငေးကြည့်နေသောမျက်ဝန်းနက်နက်တစ်စုံကြောင့် စိတ်ထဲမှာတစ်မျိုး လေးခံစားလိုက်ရသည်။ မျက်နှာထားတည်တည်ကြီးနှင့်စူးစိုက်ကြည့်နေသောကြောင့် ဖုန်းပြောရတာနောက် ကျောကမလုံသလိုလိုနှင့်အာရုံကလွင့်ချင်ချင်။ ဖုန်းကိုချလိုက်ရင်းမှကောင်တာခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ရပ်နေသော Bell Boy ကိုအကြည့်နှင့်လှမ်းခေါ် လိုက်ပြီး...။

"308 နဲ့ 307 check out တဲ့။ ပစ္စည်းတွေသွားသယ်ပေးလိုက်အုံး။ ကေသရီ Housekeeing ကိုအခန်းစစ်ဖို့အကြောင်း ကြားလိုက်ပါအုံး"

"ဟုတ်ကဲ့အစ်ကို"

ပြောစရာရှိတာပြောပြီးနောက်ကျွန်တော့်အလုပ်ကမရှိတော့ပါ။ ကွန်ပျူတာရှေ့ထိုင်ကာအလုပ်ကိုယ်စီလုပ်နေသော ညီမငယ်တွေဆီလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ကောင်တာအပြင်ဘက်မှာရပ်နေသူထံမျက်လုံးကိုစွေကြည့်မိလိုက်ချိန် အနည်းငယ်ပြုံးရိပ်ပြေးနေသလိုလိုနှုတ်ခမ်းအစုံကြောင့် ရင်ထဲလှုပ်ခတ်သွား၏။

"ရပါပြီ Sous chef၊ အဆင်ပြေရဲ့လားရှင့် "

ကမ်းပေးလာတဲ့စာရွက်တွေကိုငုံ့စစ်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ကောင်တာထဲရှိလူအားလုံးကိုဝေ့ဝဲကြည့်လာရင်းပြော၏။

"အဆင်ပြေပါတယ်။ ကျေးဇူးနော်"

ပြောပြီးသည်နှင့်လှည့်ထွက်သွားသောကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုငေးကြည့်နေရင်းမှ ထူးခြားသောစိတ်ခံစားမှုတစ်ခုကြောင့် ဘေးကိုလှည့်မေးလိုက်မိခြင်းကချက်ချင်းဆိုသလို။

"Sous chef နာမည်ကဘာတဲ့လဲ"

"သြော်...တို့အစ်ကိုရယ်။ ကိုခွင်းကိုလည်းမသိပြန်ဘူးလား။ FO မှာနေပြီး Observation ကညံ့ပါ့ရှင်။ အဲတာ Kitchen ရဲ့မင်းသားကိုခွင်းတဲ့။ Kitchen နဲ့စားဖိုဆောင်ကလူတွေဆိုဖိန့်ဖိန့်တုန်ရတာပေါ့။ စည်းကမ်းကလည်းကြီးမှကြီး။ သူနဲ့ထမင်းအတူတူစားမိချိန်ဆိုရင် ပန်းကန်ထဲကပိုတာတွေတောင်ထမသွန်ရဲလို့ကျိတ်မှိတ်မျိုချကြရတယ်၊ ကိုခွင်းကဒီဟိုတယ်ပိုင်ရှင်ရဲ့လူရင်းလေ"

"သြော်…ဟုတ်လား။ သူ့နာမည်အပြည့်အစုံကဘာတဲ့လဲ"

"ကိုဝဠာခွင်းတဲ့ "

ကိုဝဠာခွင်း၊ ဝဠာ ...
ဝဠာဆိုတော့...
ကောင်းကင်လို့လည်းဆိုလို့ရတယ်မဟုတ်လား။

လက်ဖျားလေးတွေအေးစက်လာတဲ့အထိရင်တွေတဖျတ်ဖျတ်ခုန်လာပြီး နှုတ်ဖျားမှအမည်နာမတစ်ခုကို တိုးတိုးဖွဖွရွေရွတ်နေမိပါတော့သည်။

Sky…ဝဠာ...Sky... ဝဠာခွင်း

**************************************************

စားစားသွားသွားတစ်စုံတစ်ဦးကစောင့်ကြည့်ခံနေသလိုလို နောက်ကျောမအေးနိုင်တော့ပါ။ ဟိုနားဒီနားမှာဖျတ်ခနဲ တွေ့တွေ့လိုက်ရသောဖြူဖြူမြင့်မြင့်အရိပ်သဏ္ဍာန်တစ်ခုကြောင့် နှလုံးတွေလည်းရပ်ရပါတော့မည်။ မျက်လုံးချင်းဆုံ လိုက်မိရင်လည်းချက်ချင်းမလွှဲဖယ်နိုင်ပြန်။ သေချာမှုတစ်စုံတစ်ရာများတွေ့ရလေမလားရယ် အကဲကလည်းခတ်ရပြန်သေး၏။

ဟိုတယ်ကိုရောက်ပြီး ၇ လအကြာမှ လှုပ်ခတ်လာရသောအခြေအနေတစ်ရပ်က အတွေးတွေကိုလည်း များလာစေပါတော့သည်။ နားရက်တိုင်းရောက်ရှိလာတတ်သော ပို့သူမသိရသေးတဲ့လက်ဆောင်လေးတွေ၊ စားသောက်ဖွယ်ရာလေးတွေကတစ်ပတ်မှမပျက်ကွက်ခဲ့သေးပါ။

ပစ္စည်းလေးတွေမှန်မှန်ပို့ပေးနေရုံကလွဲ၍ ဖုန်းလည်းဆက်မလာသလိုလူကိုလည်းအတည်မပြုနိုင်ခဲ့သေးခြင်းက အဖြေမရသေးတဲ့ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်လေလား။ အိပ်ပျက်ညတွေလည်းများခဲ့ရပြီ။ အချိန်အတော်ကြာငိုက်မြည်းအိပ်စက်နေခဲ့သောနှလုံးသားက အလန့်တကြားပုတ်နှိုးခံလိုက်ရသလိုလှုပ်ရှားလာပြန်တော့ ဘယ်သူများလဲရယ်သိလိုလှသလို စိတ်ထဲမှာလည်းဖြစ်နိုင်ချေရှိသူကို မသိမသာအကဲခတ်နေရပြန်သေးသည်။

တစ်ဖက်ကလည်းတည်ကြည်လှသောမျက်နှာပေး၊ နီးစပ်ရန်ကြိုးပမ်းလာခြင်းမျိုးလည်းမရှိလေတော့ စိတ်ထဲအနည်းငယ်ဒွိဟဖြစ်နေရ၏။ ဒီလောက်ခန့်ညားတည်ကြည်တဲ့လူက ကိုယ်ထင်နေသလိုဖြစ်နိုင်ချေရှိပါ့မလား။ ဝေခွဲမရသောစိတ်တွေနှင့်နေရတာမသက်မသာရှိနေရခြင်းကစိတ်သက်သာရာမရှိလေပြီ။

ထိုသို့နှင့် ၂ လအကြာချိန်တွင် ကျွန်တော်မျှော်လင့်နေသောလူရဲ့ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတစ်ခုကဝင်ရောက်လာပါတော့သည်။ ဖုန်းနံပတ်စိမ်းတစ်ခုကိုလက်ခံလိုက်မိချိန်မှာတွင်...။

"ဟယ်လို"

ခဏတာတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ တည်ငြိမ်သောအသံကိုကြားလိုက်ရသည်။

"မင်္ဂလာပါကိုယ့်ရဲ့နံနက်ခင်းလေး"

ဆံဖျားကနေခြေဖျားအထိ ရှိန်းခနဲဖြစ်စေသောခပ်သြသြနှုတ်ဆက်လိုက်သံကိုကြားချိန်တွင် အတော်ကြာကြာငြိမ်သက်နေမိသည်။ အသက်ရှူသံခပ်တိုးတိုးကြောင့် သူလည်းကိုယ့်လိုစိတ်လှုပ်ရှားနေမလားအတွေးနှင့်နှုတ်ခမ်းပါးကိုခပ်ဖွဖွကိုက်မိစဥ်...။

"ကိုယ်ပါ"

"ဟုတ်၊ ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်ကနံနက်ခင်းလေးမဟုတ်ပါဘူး"

“မင်းကကိုယ့်အတွက် နံနက်ခင်းနေ့သစ်လေးနဲ့ထပ်တူကျတယ်။ မြင်နေရရင်ပဲရင်ထဲမှာအေးချမ်းသွားပြီး ကိုယ့်ရဲ့တစ်နေ့တာကိုပျော်မွေ့စေခဲ့လို့ သတ်မှတ်လိုက်တဲ့အမည်နာမလေးပါ"

အတော်ံခြွေတတ်တဲ့လူပါလား။

"နားထောင်နေသေးလားဟင်"

သြရှရှနှင့်တည်ငြိမ်သောလေယူလေသိမ်းကိုတစ်ထိုင်ထဲနှင့်နှစ်သက်သွားမိသည်။

"ဟုတ်ကဲ့၊ နားထောင်နေပါတယ်"

"ကိုယ်ပို့လိုက်တဲ့မုန့်တွေနဲ့ဟင်းတွေကိုကြိုက်ရဲ့လား"

"ဟုတ်ကဲ့ ကြိုက်ပါတယ်။ အဲဒီအတွက်လည်းကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော် "

ဘုရားသိကြား'မ'လို့ အခွေတွေအကြောင်းမမေးပါစေနဲ့လို့တိတ်တိတ်လေးဆုတောင်းနေမိသည်။

"မလိုပါဘူး။ မင်းလေးနဲ့ပက်သက်ရင်တစ်ဘဝလုံးစာတာဝန်ယူပေးမဲ့လူဆိုတော့ ဒီလောက်လေးနဲ့ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူး"

သြော်။ လာထဲကဘဝနဲ့ချီပြီးပြောနေပါလားလို့ ပြန်ပြောလိုက်ချင်ပေမဲ့နှုတ်ဖျားကနေမထွက်ရဲ။ ကာလများစွာ ငြိမ်သက်နေခဲ့သောနှလုံးသားက လှိုက်ဖိုခြင်းများနှင့်တငြိမ့်ငြိမ့်ရှိနေပြီးဆွံ့'အ'နေရပါတော့သည်။

"ကိုယ်မင်းကိုစပြီးတွေ့လိုက်ချိန်ထဲကချစ်မိသွားတယ်။ မင်းရဲ့လှုပ်ရှားပုံ ပြုံးရယ်ပုံ အသေးစိတ်အမူအရာလေးတွေကိုငေးကြည့်နေရင်းနဲ့ တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပိုပိုပြီးချစ်လာခဲ့တယ်။ ငေးကြည့်ခဲ့တာ ၆ လ၊ မင်းကိုချစ်ကြောင်းအသိပေးခဲ့တာ ၃ လ၊ ဒီတော့ကိုယ်တို့လူချင်းတွေ့ဖို့လိုနေပြီလို့သတ်မှတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့်အခုလိုဆက်သွယ်လိုက်ရတာပါ။ မင်းဘက်ကရော ကိုယ့်ကိုစကားလက်ခံပြောချင်ရဲ့လားဟင်"

ပြောချင်တာတွေကိုတရဆက်ပြောသွားပြီးမှ လက်ခံချင်လားမေးပုံကပြန်ဖြေရခက်လှပေမဲ့လည်း...။

"ဟုတ်ကဲ့။ ပြောချင်ပါတယ်"

အပျိုဖြန်းလေးလိုအမူပိုနေဖို့မလိုအပ်ဘူးမဟုတ်လား။ စိတ်ထဲမျှော်လင့်စောင့်စားနေမိသူလည်းဖြစ်နေချိန် ဒီထက်နားလည်မှုတွေလိုချင်ပါသေးသည်။ လေ့လာချင်ပါသေးသည်။

"ကိုယ့်ကိုရောမေးချင်တာတွေရှိလားဟင်"

"ဟုတ် မေးချင်တာရှိပါတယ်။ ဟိုလေ... ကျွန်တော်က..."

ကျွန်တော်ကဘယ်လိုစိတ်နေစိတ်ထားရှိတယ်ဆိုတာကို ဘယ်လိုသိသွားတာလဲသိချင်ပေမဲ့ စကားကတော်တော် နဲ့လိုရင်းကိုမရောက်။ အပြောခက်စွာနှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုဖွဖွကိုက်ထားမိစဉ်…။

"မင်းကိုဘယ်လိုသတိထားမိလိုက်တာလဲလို့မေးချင်တာလား"

"ဟုတ်ကဲ့"

"ကိုယ်တို့တွေကလိုင်းတူတယ်လေ။ ကိုယ်မင်းကိုငေးကြည့်နေရင်းစိတ်ထဲတွေးထင်မိလိုက်ပေမဲ့ မသေချာခဲ့ပါဘူး။ မဟုတ်ခဲ့ရင်စိတ်ဆိုးသွားမလားအတွေးနဲ့ ဒီတိုင်းရှေ့မတိုးရဲဘဲရပ်ကြည့်နေခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ်မညာချင်ပါဘူး။ တစ်နေ့မှာမထင်မှတ်ဘဲ မင်းမေမေနဲ့ဖုန်းပြောနေတာတွေကိုကြားခဲ့တယ်။ အဲဒီအချိန်ကစပြီး ရှေ့တိုးဖို့ဆုံးဖြတ် လိုက်မိတာပါပဲ။ ကိုယ့်ကိုယုံပါလို့မပြောပါဘူး၊ အချိန်ယူပြီးလေ့လာနိုင်ပါတယ်။ ကိုယ့်ဘက်ကသေချာနေပြီမို့ အရာရာအဆင်သင့်ပါလို့..."

မေမေနှင့်အကြိမ်ပေါင်းများစွာပြောခဲ့ဖူးလို့ ဘယ်အချိန်ကဘယ်အကြောင်းအရာတွေကိုပြောခဲ့မိမှန်းတောင်မမှတ်မိ တော့ပါ။ စိတ်ထဲကိုယ့်ထက်ကြီးမယ်သေချာနေသောအသိကြောင့် အစ်ကိုလို့သာခေါ်လိုက်ရင်းမေးလိုက်၏။

"အစ်ကိုဘာတွေကြားခဲ့လိုက်တာလဲဟင်"

"ဘာတွေကြားခဲ့လဲဆိုတာကအဓိကမကျပါဘူး။ ကိုယ်ချစ်နေတဲ့မင်းက ကိုယ့်လိုပဲလို့သိလိုက်ရတာနဲ့တင်လုံလောက်နေပါပြီ။ ပြီးခဲ့တာတွေကိုကိုယ်ကစိတ်မဝင်စားပါဘူး "

"အား ပြတ်သားချက်ဗျာ"

"ကိုယ်ကပြတ်ပြတ်သားသားပဲသဘောကျတယ်။ ကိုယ့်အသက်အရွယ်ကအတိတ်တွေမှာနစ်မျောပြီး လွင့်မျောနေရမဲ့အရွယ်မဟုတ်သလို စိတ်ကူးယဥ်နေရမဲ့အရွယ်လည်းမဟုတ်တော့ဘူး။ ဘဝမှာဘာကအရေးကြီး ဆုံးလဲကောင်းကောင်းသိသလို ဘယ်လိုရပ်တည်ပြီးနေထိုင်သွားရမယ်ဆိုတာကိုလည်းကောင်းကောင်းသိထား တယ်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့လူကိုဘယ်လိုချစ်ပြပြီး ဘယ်လိုကာကွယ်ပေးရမလဲဆိုတာကိုလည်းသိပါတယ်။ ဒီတော့ကိုယ့် လက်ကိုတွဲပြီးလိုက်ခဲ့ဖို့သတ္တိရှိလားဆိုတာကိုပဲ မင်းလေးကိုယ်မင်းလေးပြန်မေးကြည့်လိုက်ပါလား"

ဒီလောက်ရှင်းရှင်းပြောတတ်တဲ့လူကို ဘဝမှာမကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးပါ။ ကျေနပ်လောက်ဖွယ်ရာစကားတွေဆိုပေမဲ့ အတည်ပြုစရာတွေကလည်းကျန်နေသေးတယ်မဟုတ်လား။ အချိန်ယူပြီးလေ့လာရန်လိုအပ်နေပါသေးသည်။

"ဟာ...အစ်ကိုရာ၊ အစ်ကို့ဘက်ကတော့ဟုတ်မှာပေါ့။ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလည်းတွေးကြည့်ပေးအုံးလေ၊ ဘယ်သူမှန်း မသိဘဲနဲ့ ဘယ်လိုသတ္တိတွေမွေးရမှာလဲဗျာ"

"တကယ်မသိခဲ့ဘူးလားဟင်"

"ဟင်.?"

"တကယ်ပဲမခံစားမိဘူးလား။ မေတ္တာတရားကအရှိန်အဟုန်ကြီးမားလွန်းတဲ့အခါမှာ သက်ရောက်မှုတွေကတန်ပြန်အကျိုးသက်ရောက်နိုင်တယ်တဲ့လေ။ မေတ္တာဟာအသွားအပြန်ရှိတတ်ပါတယ်။ ကိုယ်ဟာဘယ်သူလဲဆိုတာကို နည်းနည်းလေးမှတောင်မခံစားမိခဲ့ဘူးလားဟင်။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါလေးတောင်မှလေ"

"အစ်ကိုကစကားအရမ်းတတ်တာပဲ။ ကျွန်တော်ပြိုင်မပြောတတ်တော့ဘူးဗျာ"

သူပြောသလိုလုံးဝမခံစားမိခဲ့တာတော့မဟုတ်ပါ။ ခံစားမိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မယုံနိုင်တာလည်းမဆိုသလောက်လေး ရောယှက်နေတော့ ဇွတ်တင်းပြီးတော့ငြင်းပယ်ထားခဲ့သူကြီးမဟုတ်လား။

"အခုရောအဆောင်မှာဘာတွေလုပ်နေလဲ"

"ဘာမှမလုပ်ပါဘူး။ ဒီတိုင်းပျင်းလို့ဂိမ်းထိုင်ဆော့နေတာ"

"တစ်နေ့တစ်နေ့အလုပ်နဲ့အဆောင်၊ အဆောင်နဲ့အလုပ်။ နားရက်ကျတော့အခန်းထဲအောင်းပြီးရုပ်ရှင်ကြည့်လိုက်ဂိမ်းဆော့လိုက်လုပ်နေရင် ကြာရင်ကျန်းမာရေးထိခိုက်လိမ့်မယ်"

"ကျွန်တော်ကတခြားလူတွေနဲ့ရောရောထွေးထွေးမှမနေတတ်တာဘဲကို။ ဒီလိုပဲနေရတော့မှာပေါ့ဗျာ"

"တွေ့ကြမယ်ဆိုရင်ရောအဆင်ပြေမလား"

"ဗျာ...ဘယ်အချိန်ကိုပြောတာလဲ"

"အခုလေ"

"ဟင်...အခု ?"

"မင်းလည်းနားရက်၊ ကိုယ်လည်းအားနေတယ်လေ။ ကိုယ်နဲ့နေ့လယ်စာအတူတူစားပေးနိုင်မလားဟင်"

နာရီကိုမော့ကြည့်မိတော့ နံနက် ၁၁ နာရီထိုးခါနီး။ နေ့လယ်စာကိုအပြင်ထွက်စားရန်ရည်ရွယ်ထားပေမဲ့ အဖော် လေးနဲ့ဆိုရင်လည်းသိပ်မဆိုးပါဘူးလေ။

"ကျွန်တော်ကအခုထိရေမချိုးရသေးဘူး"

ချက်ချင်းလက်ခံသလိုဖြစ်သွားပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာလည်းတွေ့ချင်နေပြန်တော့မငြင်းဆန်လိုက်မိခြင်းကို တစ်ဖက်ကနားလည်နိုင်လောက်မယ်ထင်ပါရဲ့။

"နာရီဝက်နေရင်လာခေါ်မယ်၊ အဆင်ပြေလား"

"ဟုတ်ကဲ့"

"အိုကေ၊ ကိုယ်အဆောင်ရှေ့ကနေစောင့်နေမယ်နော်"

ဖုန်းကိုချလိုက်ချိန် ထိန်းသိမ်းလို့မနိုင်အောင်လှုပ်ရှားနေသောရင်ကိုဖိကာ အိပ်ရာပေါ်ပစ်လှဲလိုက်မိ၏။ ခဏကြာငြိမ်သက်နေပြီးမှ အောက်ထပ်ရေချိုးခန်းရှိရာဆီပြေးရပါတော့သည်။

ရေချိုးခန်းကပြန်လာပြီး အဝတ်ဗီဒိုရှေ့မှာအချိန်ကုန်နေပြန်၏။ သိပ်မများလှသောအဝတ်တွေထဲကမှ အဖြူရောင် တီရှပ်လေးနှင့်အပြာနုရောင်ဂျင်းပန်လေးကိုပဲထုတ်ဝတ်လိုက်ပြီး ဆွတ်နေကျရေမွှေးလေးဆွတ်လိုက်မိစဥ် လက်က လေးကတန့်သွား၏။ ဆွတ်ပြီးမှတော့မတတ်နိုင်တော့ပါ။ ပထမဆုံးဆုံတွေ့ဆုံမဲ့အချိန်မှာ ကြည့်ကောင်းနေချင်မိတာ လည်းမညာချင်ပါ။

နေလောင်ခံ Creamကို မျက်နှာမှာခပ်ပါးပါးပွတ်လူးလိုက်ပြီးမှ ညှပ်ထားတာမကြာသေးတဲ့ဆံပင်ကို တစ်ချက်နှစ် ချက်ဖီးသင်ပြီးချိန်မှန်ထဲကြည့်လိုက်မိတော့ မြင်နေကျအသွင်သဏ္ဍာန်တွင်ပန်းရောင်ယှက်သန်းနေပါသောပါးပြင် လေးကိုအတွေ့ အသာအယာဖိပွတ်မိလိုက်ရင်းနှုတ်ဖျားမှတီးတိုးဆိုလိုက်မိလေသည်။

"မင်းမရိုးတော့ဘူးနော်မြတ်သောမောင်"

***************************************************

အဆောင်ဂိတ်တံခါးကနေကျော်ဖြတ်လာစဥ် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ရပ်ထားသောအနက်ရောင် Toyota Hilux Two Door ကားနက်တစ်စီးက ကျွန်တော်ရပ်နေတဲ့နေရာအထိနောက်ဆုတ်မောင်းလာပြီး အနားရောက်လာချိန်တွင်အထဲကနေတံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပေးလာသောကြောင့် တုန့်ဆိုင်းမနေဘဲဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

ချက်ချင်းဆိုသလိုမောင်းထွက်လာတာကိုသိနေပေမဲ့ မောင်းသူဘက်ကိုလှည့်မကြည့်ရဲသေးပါ။ ခေါင်းကိုငုံ့ကာဖုန်းမျက်နှာပြင်ပေါ်ကကိုယ့်ရုပ်ပုံကိုမမြင်ဖူးသလိုငေးစိုက်ကြည့်နေမိစဥ် ဘေးကနေထွက်ပေါ်လာသောသြရှရှအသံက အသိအာရုံကိုသိမ်းယူလေ၏။

"ကိုယ်ကရုပ်ဆိုးလို့လှည့်မကြည့်ရဲတာလား"

အသံကြောင့်ခေါင်းကိုအသာငဲ့ကြည့်မိချိန် နှုတ်ခမ်းပါးတွေရောမျက်လုံးတွေပါရွှန်းလက်တောက်ပနေပါသော အမြင်မစိမ်းသည့်မျက်နှာချောချောကိုတွေ့လိုက်စဥ် အကြည့်ကိုရှေပြန်ပို့လိုက်ရင်း...။

"မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်ရှက်လို့ပါ"

"ဘာကိုလဲ၊ ငယ်လေးရဲ့ဖြစ်တည်မှုကိုလား၊ ခုလိုအခြေအနေကိုလား"

ငယ်လေးဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းကြောင့် ခေါင်းကိုငုံ့သထက်ငုံ့ချလိုက်ကာနှစ်ကိုယ်ကြားရုံဖြေလိုက်မိသည်။

"အစ်ကို့ကိုပါ"

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဝန်ခံလိုက်ပြီးမှ လှည့်တောင်မကြည့်ရဲတော့ပါ။ ခုချိန်မှာခေါင်းကိုလိပ်ကလေးများလို ဖွက် ထားလို့ရရင်လည်းအကောင်းသား။

"ဒါဆိုချေလိုက်တော့နော်။ အခုကိုယ်လည်းနည်းနည်းရှက်နေတယ်လေ"

ရယ်ဟဟပြောလာသောရှက်ပါတယ်ဆိုသူကြောင့် လှစ်ကနဲပြုံးရယ်လိုက်မိ၏။ မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်မောင်းလာပြီးမှ ခြံဝန်းကျယ်ကျယ်လေးတစ်ခုရှေ့တွင်ကားကရပ်သွား၏။ ကားပေါ်ကဆင်းသွားပြီးခြံဝန်းတံခါးကိုဖွင့်၊ တစ်ထပ်တိုက်လေးအရှေ့ ထိမောင်းဝင်ခဲ့ပြီးမှထင်မှတ်မထားသောစကားကိုဆိုလာလေသည်။

"ရောက်ပြီ၊ ဒါကိုယ့်အိမ်ပါ"

"ခင်ဗျာ..."

နေ့လယ်စာအတူတူစားမယ်ဆိုလို့ ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင်ကိုခေါ်သွားမယ်မှတ်ထင်မိတာ သူ့အိမ်ကိုခေါ်လာတာပဲ။ တခြားအတွေးတွေမဝင်မိလောက်အောင် ယုံကြည်နေမိသောစိတ်နှင့်ကားပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီးမှ ပတ်ဝန်းကျင် ကိုအကဲခတ်မိစဉ် နေချင်စဖွယ်ခြံဝန်းလေးကစနစ်တကျစိုက်ပျိုးထားသောသစ်ပင်ပန်းမန်များနှင့်စိမ်းစိုသာယာ လွန်း၏။

"ကိုယ်ကမိဘမဲ့။ ဘယ်ဇာတိဘယ်မျိုးရိုးကမှန်းမသိဘဲ လူမှန်းသိတတ်စအရွယ်ထဲကမိဘမဲ့ကျောင်းမှာနေခဲ့ရတယ်။ သူလိုကိုယ်လိုကလေးတွေကြားထဲမှာ ပညာလေးကတော်နေတော့ပညာရေးအတွက်ကူညီထောက်ပံ့တဲ့မိသား စုတစ်ခုရှိခဲ့လို့ အဝေးသင်နဲ့ဘွဲ့တစ်ခုရခဲ့တယ်"

ကြားလိုက်ရသောစကားကြောင့်မော့ငေးကြည့်လိုက်ချိန် ချောမောတည်တံ့လွန်းသောမျက်နှာပြင်ထက်တွင် ဘာအရိပ်အယောင်မှစွန်းထင်းမနေ။ ဝမ်းနည်းအားငယ်မှုများအစား စိတ်ဓာတ်ခိုင်မာပြီးမဆုတ်မနစ်ကြိုးစားတတ်သောလူတစ်ယောက်ရဲ့ပုံရိပ်ကထင်ဟတ်နေသည်။

"ကျောင်းပြီးတော့စားသောက်ဆိုင်တွေမှာစားပွဲထိုးဝင်လုပ်ရင်းနဲ့ Hotel Life ထဲမှာကျင်လည်ခဲ့တယ်။ နောက်တော့ ဘန်ကောက်မှာအလုပ်သွားလုပ်ခဲ့တယ်။ ဟိုမှာ ၇နှစ်ကြာခဲ့ပြီးမှ ဒီကိုပြန်ရောက်လာတာ။ ဒီမြို့ကိုရောက်တာ ၃ နှစ်ရှိ ပြီ၊ ဒီဟိုတယ်ကကိုယ့်ကျေးဇူးရှင်မိသားစုပိုင်လေ"

"ဪ"

အိမ်ထဲမဝင်သေးဘဲ ခြံထဲကအပင်လေးတွေလျှောက်ကြည့်နေတဲ့ကျွန်တော့်နောက်မှာအဖော်လိုက်ပေးနေရင်း သူ့ဘဝအကြောင်းကိုလိုရင်းဆိုကာဖွင့်ဟအသိပေးလာလေသူ။ သရက်ပင်အောက်ကသစ်သားခုံတန်းလေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဘေးကနေငုံ့မိုးကြည့်လာပြီးဂရုတစိုက်မေးပြန် ၏။

"ဗိုက်ဆာနေပြီလားဟင်။ စားကြတော့မလား"

အသက်အရွယ်ကြောင့်လားရယ်မသိ။ အပြုအမူအပြောအဆိုတွေကအစတည်ငြိမ်အေးဆေးလွန်းလှ၏။

"သိပ်မဆာသေးပါဘူး၊ ခဏနေမှပဲစားမယ်လေ"

"ဒါဆိုအအေးသွားယူပေးမယ်နော်"

"မယူပါနဲ့၊ ကျွန်တော်မသောက်ချင်ဘူး၊ ထမင်းစားပျက်လိမ့်မယ်"

ငြင်းဆိုသံအပြီးတွင် ခုံတန်းတစ်ဖက်အစွန်လေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ရင်းခပ်တိုးတိုးမေး၏။

"နေရခက်နေလား"

"ဟုတ် နည်းနည်း…"

အနေခက်နေပေမဲ့ စတွေ့ခါစလောက်တော့ရှက်မနေတော့တာအမှန်။ တစ်ဖက်လူကဒီလောက်တည်ငြိမ်ပြနေမှတော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကလည်းအားတင်းကာတုန့်ပြန်ပြောရပါတော့သည်။

"ငယ်လေးကတော့စိမ်းနေမှာပေါ့။ ကိုယ်ဘက်ကတော့စိတ်ထဲမှာရင်းနှီးနေခဲ့တာကြာလှပြီ၊ ခုလိုယုံယုံကြည်ကြည် နဲ့လိုက်လာပြီး လက်ခံတွေ့ဆုံခွင့်ပေးလို့သိပ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

"အစ်ကို..."

"ကိုယ်ကငယ်လေးထက်ဆယ်နှစ်လောက်ကြီးတယ်"

"တကယ်...? ဒါဆို ၃၄ နှစ်တောင်ရှိပြီပေါ့၊ တကယ်မထင်ရပါဘူးဗျာ"

တကယ်ပဲအသက် ၃၀ ကျော်လို့မထင်မိခဲ့ပါ။ ကျွန်တော့်ထက်ကြီးလိမ့်မယ်လို့သိနေပေမဲ့ အလွန်ဆုံးမှ ၅ နှစ်လောက်လို့ထင်ခဲ့မိတာလေ။ ၆ ပေနီးပါးအရပ်နှင့် ခေါင်းတစ်လုံးကွာနေတဲ့ကွာခြားမှုကြောင့် စိတ်ကူးယဥ်ခဲ့ရသောရင်ခွင်မီအခြေအနေလေးလို့တွေးမိလိုက်တော့ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ်ပါးပြင်လေးတွေပူနွေးသွား၏။

"ဒါ့ကြောင့်သူလိုငါလိုအစ်ကိုဆိုတာမျိုးမခေါ်ပါနဲ့လား"

ဒါကိုတော့ကျွန်တော်ဘက်ကငြင်းဆန်ဖို့မလိုပါ။

"ဟုတ်ကဲ့၊ ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲဟင်"

"ကိုကြီးလို့ခေါ်လေ၊ ကိုယ်ကတော့ငယ်လေးလို့ပဲခေါ်မယ်နော်"

"…"

"ငယ်လေးကတော့ကိုကြီးလို့ခေါ်မှဖြစ်မယ်။ ဒါမှမဟုတ်ကိုကိုလို့ခေါ်လည်းရပါတယ်"

တကယ်ပါဗျာ၊ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့တကယ်အပြောရဲတဲ့လူကြီးပဲ။ ခေါင်းကိုငုံ့ချလိုက်ရင်း ခပ်တိုးတိုးရယ်မိတော့ သူပါရောကာလိုက်ရယ်ရင်းအခြေအနေကိုထိန်း၏။

"ကဲ ထ၊ ထမင်းသွားစားကြရအောင်နော်။ ငယ်လေးကြိုက်တဲ့ဆိတ်သားနှပ်ရယ်၊ ပဲနောက်ကိုဗူးညွန့်လေးနဲ့ဟင်းချိုချက်ထားတယ်။ ပြီးတော့ သရက်ချဥ်သုပ်ကချဉ်ချဉ်စိမ့်စိမ့်လေးကအစပ်မပါဘူး"

အံ့သြလွန်းလို့မော့ကြည့်မိလိုက်ချိန်တွင် ကြည်ကြည်စင်စင်ပြုံးပြရင်းမှအမှတ်ယူပြန်သည်။

"အမြဲလိုက်ကြည့်နေမှတော့ ဘာတွေကြိုက်တတ်တယ်ဆိုတာလောက်ကအသေးအမွှားလေးပါဗျာ။ အမှတ်ပေးစည်းမျဥ်းနဲ့ဆိုရင် ဂုဏ်ထူးမှတ်လောက်ကတော့အေးဆေးပဲ၊ ဟုတ်တယ်ဟုတ်"

ပြုံးကြည့်ကာစနောက်လာချိန်တွင် ခေါင်းကိုကုတ်ကာရှက်ကိုးရှက်ကန်းပြောလိုက်မိ၏။

"ဒီကိုကြီးရဲ့ Confident level ကဆိုးဟိုက်ပါပဲဗျာ"

ကိုကြီးဆိုသောနာမ်စားက နှုတ်ဖျားတွင်စိမ်းသက်မနေခဲ့ပါ။ လွယ်လင့်တကူပဲဖွင့်ဟခေါ်လိုက်မိသည်။

"ဒါပေါ့ဗျာ၊ ရက်ပေါင်း ၂၇၀ လောက်ကြိုးစားထားခဲ့ရတာလေ၊ ကြိုးစားမှုကိုအသိအမှတ်ပြုပေးသင့်တယ် မဟုတ်လား၊ လာ...အိမ်ထဲဝင်ကြစို့"

ပြောရဲသူကပြောထွက်ပေမဲ့ အပြောခံလိုက်ရသူကတော့နားရွက်ဖျားလေးတွေစွေးစွေးနီနေပါတော့သည်။ ဦးဆောင် ခေါ်လာသူရဲ့နောက်ကနေဖဝါးထပ်လိုက်လာရင်း ဒါခရီးရှည်ကြီးအတွက်အစပြုနေကြခြင်းလားလို့လည်းတွေးမိ၏။

တစ်ထပ်တိုက်လေးအတွင်းအပြင်အဆင်ကဘုရားခန်း၊ ဧည့်ခန်း၊ ထမင်းစားခန်းနှင့်အိပ်ခန်းသာရှိပြီး ပစ္စည်းအထာအသိုကအစ စနစ်တကျနှင့်တစ်အိမ်လုံးဖိတ်ဖိတ်လက်နေခြင်းကအံ့ဩဖွယ်ရာ။ ပြတင်းတံခါးများကိုဖွင့်ထားခြင်းကြောင့် သဘာဝလေနုအေးအေးကလိုက်ကာစလေးတွေကိုလူးလွန့်နေစေသည်။ သစ်သားကြမ်းခင်းလေးကအရိပ်ထင်ရလောက်အောင် သန့်ရှင်းပြောင်လက်လို့နေပြန်၏။

"ကိုကြီးကဒီမှာတစ်ယောက်ထဲနေတာလားဟင်"

"ငယ်လေးပါလာနေမယ်ဆိုရင်တော့နှစ်ယောက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ "

"ဟင်...ဘာမှကိုမမေးရဲလောက်အောင်ပါပဲလားနော်၊ မစပါနဲ့တော့ဗျာ"

ခေါင်းကိုငုံ့ချကာပြောလိုက်မိတော့ စတွေ့ချိန်ကိုမှမထောက်အလောသုံးဆယ်စကားများကိုဆိုလာပြန်သည်။

"စတာမဟုတ်ပါဘူး၊ အတည်ပြောနေတာပါဗျာ။ ကိုယ့်အသက်ကအရွယ်လွန်နေပြီ။ ချစ်တဲ့သူလေးလည်းတွေ့နေပြီဆိုတော့ နှစ်ကိုယ်တူဘဝတစ်ခုကိုအမြန်ဆုံးတည်ဆောက်ချင်ပြီလေ။ လောလွန်းတယ်လို့တော့မထင်လိုက်ပါနဲ့။ ကိုယ်ဘက်ကတကယ်ဆန္ဒရှိနေလို့ပါ"

အသင့်ခင်းကျင်းထားပြီးသောဟင်းပွဲတွေအလယ်တွင် အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသောဟင်းရည်ပူပူကိုနေရာ ချရင်းပြောလာသောစကားကြောင့် တားလိုက်ရသည်။

"ကိုကြီးကကျွန်တော့်ကိုထမင်းကောင်းကောင်းမစားစေချင်ဘူးလား။ ဆက်ပြောနေရင်ကျွန်တော်ဒီမှာဆက်မထိုင်ရဲ တော့ဘူးဗျ"

လူလည်းသူ့ရဲ့ဗြောင်ကျကျတဲ့တိုးစကားတွေကြောင့် ပူထူနေရသည်။

"ဒီလိုဆိုရင်ဆက်မပြောတော့ပါဘူးနော်။ စားပြီးမှပဲပြောပါတော့မယ်"

ကျွန်တော့်ပန်းကန်ထဲဟင်းလေးတွေခပ်ထည့်ပေးကာ အလုပ်အကြောင်းတွေဆီစကားလမ်းကြောင်းလွှဲရင်း ထမင်းဝိုင်းလေးကိုအသက်သွင်းနေသူက သိပ်ကိုအရိပ်အကဲပါးလွန်းသူတစ်ယောက်ပါပဲ။

ဒီလူကြီးကအရမ်းကိုတည်ငြိမ်အေးဆေးနေလိုက်တာ Play Boy ကြီးများလားရယ်တွေးမိတော့ စားနေတဲ့ထမင်းက နင်ချင်ချင်။ အရိပ်တကြည့်ကြည့်ရှိနေသူကြီးကဇွန်းခရင်းကိုအသာချကာ မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ရင်းမေးလာပြန်သည်။

"ငယ်လေးသိချင်တာ၊ စိတ်ထဲမကျေလည်တာတွေရှိရင် ကိုယ့်ကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးနိုင်ပါတယ်။ သံသယကြီးရင်မှာပိုက်ပြီးတော့ပြန်မသွားစေချင်ဘူးလေ။ ကိုယ်နေ့တိုင်းငါးပါးသီလခံယူနေကျမို့ ပါဏာတိပါတာကလွဲရင်ကျန်တဲ့လေးပါးလုံပါတယ် "

"တစ်ပါးကဘာလို့မလုံ… အဲ... ဟုတ်သား"

"ဟုတ်တယ်၊ စားဖိုမှူးဆိုတော့ပါဏာတိပါတာကအမြဲမဟုတ်တောင် တစ်ခါတစ်လေမရည်ရွယ်ဘဲကျိုးကျိုးသွားတတ်တယ်လေကွာ"

စားသောက်သိမ်းဆည်းပြီးမှ ဧည့်ခန်းမှာကော်ဖီတစ်ယောက်တစ်ခွက်ကိုင်ကာမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်မိချိန်တွင် ထမင်း စားတုန်းကစကားစကိုပြန်ကောက်လာ၏။

"ပြောလေငယ်လေး၊ စိတ်ထဲမှာဘာအလိုမကျတာများရှိနေလဲ"

"ဘယ်လိုသိလိုက်ပြန်တာလဲဗျာ "

"သြော် ၉ လလုံးလိုက်ကြည့်နေသူပါလို့ပြောထားတာပဲ၊ ပြော...ဘာသိချင်လဲ။ ဘာကိုစိတ်မတွေ့တာလဲ"

သူကပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးပါဆိုလာတော့ မေးချင်သောမေးခွန်းကိုရှေ့မျက်နှာနောက်ထားကာမေးလိုက်ရပါတော့သည်။

"ရည်းစားတွေဘယ်နှစ်ယောက်တောင်ထားခဲ့ဖူးလဲဟင် "

"ဒါလား၊ တစ်ယောက်ထဲပါပဲ။ ထိုင်းမှာနေတုန်းကပေါ့။ သူကထိုင်းလူမျိုးမို့ကိုယ့်ကိုထိုင်းမှာပဲအပြီးနေစေ့ချင်တယ်။ ကိုယ်က လည်းမြန်မာပြည်ကြီးကိုချစ်လှပါတယ်မဟုတ်ပေမဲ့ သူများနိုင်ငံမှာတော့တစ်သက်လုံးအခြေမချချင်ဘူးလေ။ သူကလည်းသူ့မိသားစုမှာအချစ်ခံလေးဆိုတော့ ဒီကိုလိုက်ခဲ့ဖို့မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့။ ဒီလိုနဲ့လမ်းခွဲခဲ့ရတာပါပဲ"

"ဒီတစ်ယောက်ထဲရှိခဲ့တာရောဟုတ်လို့လား"

"ဘာလို့အဲလိုမေးတာလဲဟင်၊ ငယ်လေးစိတ်ထဲဘယ်လိုထင်နေလို့လဲ"

"ကိုကြီးရဲ့အပြုအမူအပြောအဆိုတွေက အရမ်းအထာနပ်နေသလိုမျိုးခံစားမိလို့ပါ၊ ကိုကြီးကရုပ်လည်းချောတယ်လေ၊ ကျွန်တော်ကြောက်တယ် "

စိတ်ရှိတိုင်းပြောချလိုက်မိတော့ မျက်နှာထက်မှာမဆိုသလောက်လေးစိတ်မကောင်းသလိုဖြတ်ပြေးသွားပေမဲ့ စိတ်ဆိုးသွားပုံတော့မရ။ လက်ထဲကကော်ဖီခွက်ကိုစားပွဲလေးပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ပြီးမှ လေးလေးနက်နက် စူးစိုက်ကြည့်လာပြီး…။

"မဟုတ်တာဘဲ။ ကိုယ်ကမင်းကိုအဆုံးရှုံးမခံနိုင်လို့ နည်းနည်းအလောသုံးဆယ်ဖြစ်နေတာကိုဝန်ခံပါတယ်။ ဂရုတ စိုက်ရှိနေတာကတကယ်မြတ်နိုးလွန်းလို့ပါ။ ငယ်လေးကကိုယ့်ထက်ဆယ်နှစ်တောင်ငယ်တယ်လေ။ မိသားစုနဲ့လည်းအဆင်မပြေဘူးဆိုတာကိုသိထားတယ်။ တနယ်တကျေးမှာနေရတော့အားငယ်စိတ်တွေဝင်လာပြီး ပြန်ပြေးသွားမှာစိုးရိမ်နေမိတယ်။ ကိုယ်နောက်ကျကျန်ရစ်ခဲ့မှာကိုတကယ်ကြောက်နေမိတယ်။ ဒါကြောင့် အရမ်းကိုဂရုတစိုက်ဆက်ဆံနေမိတာပါ။ ဒါကသံသယဝင်စရာဖြစ်သွားရင်စိတ်မကောင်းစရာပဲ"

ဒါကျွန်တော်လိုချင်တဲ့နားလည်မှု၊ သိတတ်မှု၊ အလိုလိုက်ခြင်းတွေနဲ့တည်ရှိနေမဲ့ဘဝရဲ့လက်တွဲဖော်အစစ်အမှန်ပဲလား။ ကြားရသမျှစကားလုံးတွေကစိတ်ကိုကြည်နူးဖွယ်ဖြစ်စေခြင်းက ချစ်ခြင်းရဲ့ရှေ့ပြေးနိမိတ်တွေများလား။

"ကျွန်တော်ကပြေးစရာမြေမရှိပါဘူး။ မိသားစုကလည်းပစ်ပယ်လိုက်ပြီဆိုတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတာ လည်းအမှန်ပါပဲ၊ တစ်ယောက်ထဲနေသွားဖို့ရည်ရွယ်ချက်လည်းမရှိပါဘူး။ ကျွန်တော့်ဖြစ်တည်မှုကိုနားလည်ပေးပြီး ကျွန်တော်နဲ့အတူတူဘဝကိုဖြတ်သန်းသွားချင်တဲ့တစ်ယောက်လောက်တောင့်တခဲ့မိတာအမှန်ပါပဲ။ ဒါပေမဲ့.."

ရှေ့ဆက်ပြောချင်တဲ့စကားတွေကဆက်ထွက်မလာနိုင်ပြန်။ အင်မတန်နည်းပါးလှတဲ့လူနည်းစုလေးသာ နားလည်လက်ခံနိုင်တဲ့အခြေအနေတစ်ရပ်ကို လူပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းမှာတော်ရုံမေတ္တာနှင့်ရင်ဆိုင်နိုင် မယ်မထင်ပါ။ ကျန်ရစ်ခဲ့ဖူးသူမို့ နောက်ထပ်နာကျင်ခံစားရဦးမယ်ဆိုပါလျှင် ပြန်လည်ရပ်တည် နိုင်ဖို့ခဲယဉ်းပါလိမ့်မည်။

"ကိုယ်သိတယ်။ ဒါတွေကြောင့်...ငယ်လေးအနားမှာအတူတူရှိနေခွင့်ကိုရချင်တာပါ။ အားမငယ်အောင်လည်း ဂရုစိုက်ပေးချင်တယ်။ ငယ်လေးလိုချင်တဲ့နားလည်ပေးနိုင်မဲ့လူမျိုး၊ အရှိကိုအရှိအတိုင်းလက်ခံပေးပြီးငယ်လေးနဲ့ အတူတူပတ်ဝန်းကျင်ကိုရင်ဆိုင်ပြီးလက်တွဲရင်ဆိုင်ပေးနိုင်တဲ့ဘဝလက်တွဲဖော်မျိုးက ကိုယ်ပါဆိုတာကိုသက်သေပြချင်တယ်။ ကိုယ့်ဘဝနဲ့ပုံပြီး အာမခံချက်ပေးနိုင်လို့တာဝန်ယူပေးချင်တယ်။ ဒါကိုယုံကြည်ပေးနိုင်မလားဟင်"

ခေါင်းကိုငုံ့ချကာပြုံးမိတော့ ကျွန်တော်ထိုင်နေတဲ့ခုံနားဆီတိုးကပ်လာရင်းကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်ချကာ မော့ငေးကြည့် နေပြန်သည်။

"ခုံပေါ်မှာထိုင်ပါဗျာ။ ကျွန်တော်ငရဲကြီးတော့မှာပဲ"

"ရတယ်။ ကိုယ်ခွင့်ပြုတာမို့အဆင်ပြေပါတယ်။ မေးစရာရှိလို့ပါ၊ ဖုန်းထဲကမေးတဲ့မေးခွန်းလေ။ ကိုယ့်ကိုတကယ် ပဲစိတ်ထဲမခံစားခဲ့မိဘူးလားဟင်၊ ကိုယ့်မျက်နှာကိုသေသေချာချာကြည့်ပြီးဖြေပေးပါလား"

မျှော်လင့်ချက်တွေအပြည့်နှင့်မေးလာသူရဲ့မျက်ဝန်းနက်နက်ထဲကို ပထမဆုံးအကြိမ်ရင်ဆိုင်ကာကြည့်လိုက်ရင်း တိတ်ဆိတ်နေမိတော့ မျက်ဝန်းချင်းဆုံကြည့်ရင်းမှလေးလေးနက်နက်ဆိုလာ၏။

"ဟယ်လင်ကေလာရဲ့စကားတစ်ခွန်းရှိတယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှာရှိနေတဲ့ အကောင်းဆုံးနဲ့အလှပဆုံးသောအရာတွေကို မျက်စိနဲ့မမြင်နိုင်မထိတွေ့နိုင်ပါဘူးတဲ့။ နှလုံးသားနဲ့ပဲခံစားလို့ရနိုင်ပါတယ်တဲ့လေ။ ကိုယ်ကငယ်လေးကိုမြင်လိုက် ချိန်ထဲက ဒါကိုယ့်လက်တွဲဖော်ပဲလို့စိတ်ထဲခံစားသိလိုက်ပြီးသား။ သိနိုင်လောက်အောင်လည်းရင်ထဲမှာလေးလေး နက်နက်ရှိခဲ့တာပါ။ အနက်ရှိုင်းဆုံးအထိလည်းနေရာပေးထားလိုက်မိပြီလေ။ ဒီလိုခံစားနေရတဲ့ကိုယ့်ရဲ့မေတ္တာကို ငယ်လေးဘက်ကရောနည်းနည်းလေးမှမခံစားမိခဲ့ဘူးလားဟင် မသိခဲ့ဘူးလား ဖြေပါအုံးဗျာ"

တစ်လုံးချင်းဖြည်းငြင်းစွာဆိုလာသောဩရှရှစကားသံက ရင်ဆိုင်နိုင်ဖို့သတ္တိများကိုပေါက်ဖွားလာစေသလား။ အလှပဆုံးအပြုံးတစ်ပွင့်ကိုနှုတ်ဖျားထက်တွင်တင်လိုက်ရင်း...။

"ကျွန်တော်လည်းခံစားလို့ရပါတယ်"

တစ်ဖျတ်ဖျတ်တောက်ပလာသောမျက်ဝန်းရွန်းစိုစိုနက်နက်တွေကိုအတွေ့ ပါးပြင်တွေပူထူသွား၏။ ခေါင်းကိုငုံ့ချလိုက်ချိန်တွင် ရှေကိုတိုးကပ်ကာမျက်နှာကိုအတင်းလိုက်မော့ကြည့်နေရင်းမှ အတည်ပြုမေးလာသောတစ်ဖက်လူ၏အသံက ပျော်ရွှင်ခြင်းနှင့်မြူးတူး၍နေပါတော့သည်။

"ဟား...ငယ်လေး၊ တကယ်လား။ တကယ်နော်..ဒါဆို...."

"ကျွန်တော်လည်းကိုကြီးကိုချစ်တယ်"

ဟိုးယခင်ရွေးချယ်မှုကမှားကောင်းမှားခဲ့နိုင်ပေမဲ့ မေတ္တာနဲ့စိတ်ဓာတ်ပြည့်ဝသောလူတစ်ယောက်ကိုထပ်ပြီးရွေးချယ် ဖို့တော့ကျွန်တော့်မှာအခွင့်အရေးရှိနေပါသေးသည်။ မှားယွင်းခဲ့တဲ့ရွေးချယ်မှုတွေမှာနစ်မြှုပ်မနေဘဲ ဒီရွေးချယ်မှု ကနေအသစ်တဖန်ထိုးဖောက်ကာ ရောက်ရှိလာမဲ့နေ့သစ်များကိုရင်ဆိုင်နိုင်ရန်သာကြိုးစားအားထုတ်ရပါတော့ မည်။

ဒီနေ့ပဲလူချင်းတွေ့ ဒီနေ့ပဲအဖြေပေးလိုက်မိတာကိုနည်းနည်းမှနောင်တမရမိတော့ပါချေ။

ကျွန်တော့်လက်တွေကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုတ်ကိုင်လာသော လက်တစ်စုံရဲ့နွေးထွေးလုံခြုံခြင်းကလက်ဖျားလေးကစလို့ ဟိုးနှလုံးသားအတွင်းထိတိုင်နစ်မျောစီးဆင်းသွားပါတော့သည်။

The best and most beautiful things in the world, can not be seen or even touched.
They must be felt with the heart.

# Helen Killer

❤
With Love
Hmone Shwe Yi

4.9.2023