Chapter 64
အခန်း 64- မစ္စတာချန်းက သူ့ကိုယ်သူ စိန်ခေါ်ဖို့ အမှန်တကယ်ပဲ သတ္တိရှိတယ်။
ရုန်ယီ၏မိဘနှစ်ပါးစလုံးသည် ဘီတာဖြစ်သည်။
သူ့အမေက နွေးနွေးထွေးထွေးရှိပြီး သူ့အဖေက စည်းဘောင်အတွင်းနေတက်ကာ စကားနည်းသည်။ သူတို့၏ အသွင်အပြင်နဲ့ ရုပ်ရည်ပိုင်းအရ သူတို့ဟာ တကယ့်ကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင်ဖြစ်၏။
သို့သော် စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်မှာ၊ ရုန်ယီ သည် သူတို့အနားတွင် ရပ်နေသောအခါတွင် တစ်ချက်ကြည့်လိုက်လျှင် သူသည် သူတို့၏သားဖြစ်ကြောင်း မြင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ ရုန်ယီသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက သူ့ပတ်ဝန်းကျင် သူပတ်၀န်းကျင်ရှိ လူများက သူသည် မွေးရာပါ ထက်မြက်ခြင်းသည် သူ၌ အကောင်းဆုံးသော မိဘများ၏ အမွေအားဆက်ခံထားပြီး သူတို့၏ အားကောင်းသောအချက်များ ပေါင်းစပ်ထားခြင်းကြောင့်ဟု စနောက်လေ့ရှိကြသည်။
သူ၏အရပ်ကသာ ရှည်လာဟန်ရှိသော်ငြားလည်း...
သူတို့၏ အရပ်ရှည်ပြီး ချောမောတဲ့ အိုမီဂါ သားဖြစ်သူနဲ့ပတ်သက်လို့ သူလက်တွဲဖော်ရှာမတွေ့သည်ရှိတောင် သူ၏ မိဘများသည် ရုန်ယီကိုယ်တိုင်ထက် ပို၍ ပွင့်လင်းကြလေသည်။
သူ့အထက်တန်းကျောင်းပြီးကတည်းက သူ့အမေသည်အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အရိပ်အမြွက်ပြခဲ့သည်။ ထိုအရာမှာ သူသည်အနာဂတ်မှာ အိုမီဂါ ကိုအိမ်သို့ခေါ်လာသော်လည်း သူစိတ်ဆိုးမည်မဟုတ်ကြောင်းဖြစ်၏။ သို့သော် သူမသည် ရုန်ယီ ၏နှလုံးသားကို နားမလည်ပေ။ အယ်လ်ဖာတစ်ေယာက်ကဲ့သို့အိမ်ထောင်ဖက်စံသတ်မှတ်ချက်များနှင့် ကိုက်ညီစွာ ကြီးပြင်းလာခြင်းသည် သူ ရွေးချယ်ခဲ့သည့်အရာ မဟုတ်ပေ။
ရုန်ယီသည်အယ်လ်ဖာများ ကိုသာ စိတ်ဝင်စားပြီး အထူးသဖြင့် ရုပ်ရည်သွင်ပြင်ကို အထူးသတိထားမကြောင်း သိရှိမိပြီးနောက်၌ သူ့မိခင်သည် သူ့အတွက် လက်တွဲဖော်ရှာရန် မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ပေ။
ယခုအချိန်အထိ၊ အသက်အရွယ်တူ အခြားလူပျိုကြီးများအား ချိန်းတွေ့မှုများတွင် ပါဝင်ရန် မိသားစုများက တွန်းအားပေးခဲ့ကြသော်လည်း ရုန်ယီ ၏ မိဘများကမူ တစ်စုံတစ်ရာ တိုက်တွန်းဆောင်ရွက်ခြင်း မရှိပေ။
ရုန်ယီ သည် အကြောင်းပြချက်အား သေချာကိုခန့်မှန်းနိုင်လေသည်။ သူတို့က သူ့ကို ဖိအားတွေ အရမ်းပေးမိမည်ကို ကြောက်နေကြခြင်းသာဖြစ်၏။ သူ၏ မိဘများ၏ စာနာမှုများကြောင့် ရုန်ယီ အတွက် အငြင်းစကားများ အစပျိုးရန်ဆိုနိုင်အတွက်ခက်ခဲခဲ့သည်။
“မဟုတ်ဘူး အမေ.... ကျွန်တော် မပျော်ဘူး .... မြန်မြန်ပြီးတော့ လက်တွဲေဖာ်တစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် နှစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါဦး.....ကျေးဇူးပြုပြီး...."
နှစ်ပေါင်းများစွာတိုင်အောင် ရုန်ယီ၏ခံစားချက်များသည် သူ့မိဘများ၏ ပွင့်လင်းမြင်သာမှုနှင့် ပတ်သက်၍ ရှုပ်ထွေးနေခဲ့သည်။
တစ်ဖက်တွင် သူသည် အလွန်ရင်ထဲထိသွားကာ တစ်ဖက်တွင်မူ သူတကယ် စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ရသည်။
သို့သော် ယနေ့မတိုင်မီတွင်၊ သူသည် အမြဲတမ်း၌ မိဘများထံမှာ သူ၏စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေကို အမှန်တကယ်ဂရုစိုက်ကြကြောင်း သဘောပေါက်ခဲ့၏။
ယခုအချိန်အထိ သူသည် တင်းမာမှုနှင့် စိုးရိမ်စိတ်များဖြင့် ဖုန်း၏အဖြေခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်ရာ ဆန့်ကျင်ဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာသော အသံသည် သူထင်ထားသည်ထက် အဆများစွာ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။
"အို ချစ်လေး၊ မင်းဝမ်းကွဲက မင်းကို သူမအင်တာနက်မှာတွေ့တယ်ပြောတယ်"
ရုန်ယီသည် မြိုချလိုက်ကာ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားစွာနှင့်-
“အင်း…”
"မင်းလက်ကို ကိုင်ထားတဲ့လူငယ်လေး မင်းရဲ့ဆက်ဆံရေးကဘယ်လိုလဲ...."
ရုန်ယီက ရှက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
“အဲဒါ ကျွန်တော့်ရည်းစားအသစ်ပါ”
သို့သော်သူသည် ပါးစပ်ကို မဖွင့်မှီ အရှက်ပြေရယ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် တဖက်ဖုန်းမှ သူ၏အမေဖြစ်သည်လည်း စတင်ပြီး ရယ်မောလာသည်။
"အို သူကတကယ်ကြည့်ကောင်းတာပဲ.....သူမျက်နှာကို ပိုမြင်ရမယ့်ပုံလေးများ မင်းမှာရှိလား....."
ကောင်းပြီလေ...မဟုတ်သေးဘူး...
တကယ်ဆိုရင်၊ ရုန်ယီသည် တစ်နည်းနည်းနှင့် ထိုပုံများ အင်တာနက်၌ ပေါက်ကြားမှုအပေါ် ဝမ်းမြောက်ကာကံကောင်းသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ချန်းခယ့်ယောင်သည် သူ၏မျက်နှာ၏ ဘေးတစ်ဖက် တချက်ကသာ ပေါ်သွားခဲ့သည်။ မျက်နှာ ပေါ်ရှိအမာရွှတ်သည် အတော် ကြည့်ကောင်း၏။ လူတစ်ကိုယ်လုံး၏ အခြေအနေအား ချက်ချင်းပြောင်းလဲနိုင်သည်။ထို့သို့ မမြင်ရ သောအခါ ချန်းခယ့်ယောင် ဟာ လေးနက်တဲ့ စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ဟု ထင်မှတ်သွားပုံရ၏။
သို့သော် ထို့သို့ပြသလိုက်သောအခါ ချန်းခယ့်ယောင် ၏လူတစ်ကိုယ်လုံးသည် လူဆိုးပုံပေါက်နေ၏။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ သူသည် ချောမောနေတုန်းပင်ဖြစ်၏။
ရုန်ယီသည် ထိုအရာများအားလုံးဝစိတ်မ၀င်စားချေ။ သို့သော်လည်း အကြီးများက ထို့သို့ ကွဲပြားမှုများ ဖြစ်ပွားပြီးနောက် လက်ခံလာနိုင်ကြသည်။
သူ့ကိုယ်တိုင် ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့တဲ့ လက်တွဲဖော်သည် မြေအောက်သူဌေးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေတယ်ဆိုရင် ဘယ်သူ့မိဘတွေကများ စိတ်ပူတော့မှာလဲ.....
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ဤကာလအတွင်း၊ အမာရွတ်သည် ကျေနပ်စရာကောင်းသည့်အရှိန်ဖြင့် ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။ရုန်ယီသည် ချန်းခယ့်ယောင် ကို အိမ်ပြန်ခေါ်လာပြီး သူ့မိဘတွေနဲ့ တရားဝင်မိတ်ဆက်လိုက်တဲ့အခါ ထိုအမာရွတ်သည် အရင်ကမရှိသလို ပြန်ကောင်းလာမယ်လို့ မျှော်လင့်ထားခဲ့သည်။
"ဟေး၊ မင်းကြည့်ရတာ အရူးတစ်ယောက်လို အရမ်းပျော်နေပုံရတယ်...."
“အို၊ သားလေး..... မင်းရဲ့လက်တွဲဖော်က အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ.....သူ့အလုပ်ကဘာလဲ....."
ရုန်ယီ သည် သူ့မိခင်၏မေးမြန်းချက်များကို ရိုးသားစွာ နှင့် တခုပြီး တခုဖြေ ပေးသည်။ ရုန်ယီ ယခင်ကသတိမထားမိခဲ့သော်လည်း ယခု သေသေချာချာဖြေလိုက်သောအခါတွင်၊ ရုတ်တရက်သဘောပေါက်လာသည်က ချန်းခယ့်ယောင် ၏ အခြေအနေအားလုံးသည် အထူးသဖြင့် ဂုဏ်ယူစရာကောင်းနေသည်။
ချန်းခယ့်ယောင် တွင် အိမ်တစ်လုံးနှင့် ကားတစ်စီး၊ ဝင်ငွေကောင်းပြီး လိုက်လျောညီထွေရှိသော အလုပ်ချိန်များလည်းရှိ၏။
တစ်ခုတည်း သော အားနည်းချက်တခုမှာ အိမ်ထောင်ရေးနှင့် အချစ်ဈေးကွက်၌ သူ့မိဘများသည် ကွာရှင်းပြတ်စဲထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအချက်ကို သူ့မိသားစုများကစိတ်မ၀င်စားကြောင်းသိသည်။
အခုတော့ သူ့မိဘတွေရဲ့ အေးဆေးတည်ငြိမ်မှုက အမြဲတမ်း ဟန်ဆောင်မှုတစ်ခုသာ ဖြစ်ကြောင်း သူနောက်ဆုံးသိလိုက်ရတယ်။ တကယ်ဆိုရင်၊ သူတို့က တခြားသူတွေထက် ပိုပြီး စိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ မျှော်လင့်နေကြသည်။ ချန်းခယ့်ယောင် အကြောင်းကို စုံစမ်းပြီးနောက် အမေရော သားရော ပါ ကျေနပ်သွားကြသည်။
“အို၊ သားလေး..... မင်းပြောခဲ့တဲ့စကားအတိုင်းဆို ချန်းက တကယ်ကိုထူးချွန်တာပဲ...."
သူစကားပြောနေစဉ်တွင် သူမ၏လေသံသည် အနည်းငယ်လေးနက်လာဟန်ရှိ၏။
“မင်းငါ့ကို ရိုးရိုးသားသားပြောစမ်း.... လက်ထပ်စာချုပ်ကို တိတ်တိတ်လေး ယူထားပြီးပြီလား....”
"မဟုတ်ဘူး မယူထားရပါဘူး!"
ရုန်ယီ အမြန်ငြင်းလိုက်သည်။
သူ့အမေက တစ်ဖက်၌ ပြုံးနေလေသည်။
"မင်း ဘယ်လောက်ယစ်မူးလဲ ကြည့်စမ်း....စိတ်အားထက်သန်မှုနဲ့ လက်မှတ်ထိုးခဲ့မယ်ဆိုရင် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပါသေးတယ်.....ချန်း က မင်းကို ကောင်းကောင်း ဆက်ဆံနေသမျှကာလပတ်လုံး ငါ စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ဘူး...."
ကံမကောင်းစွာဖြင့်၊ သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးအများစုသည် သူတို့၏သားများထက် အင်တာနက်ကောလာဟလများကို ပိုယုံကြည်ကြသည်။
“ဒါပေမယ့် အာ၊ ငါရော မင်းအဖေရော အခုထိ သူ့ကို မတွေ့ဖူးသေးလို့ ဒါ ကြောင့်ငါတို့ စိုးရိမ်နေတုန်းပဲ။ အဆင်ပြေရင်တွေ့ခွင့်ပေးပါဦး...."
ရုန်ယီသည်တောင့်တင်းစွာ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါတွင် တံခါးဖွင့်သံက သူ့နောက်ကျောကနေ ထွက်ပေါ်လာသည်။
ချန်းခယ့်ယောင် သည်အိပ်ငိုက်နေတဲ့ မျက်လုံးများနှင့်သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာပြီးအကျယ်ကြီး သမ်းလိုက်ကာ မေးလိုက်သည်။
"ဖုန်းထပ်ပြောနေပြန်ပြီလား....."
ရုန်ယီက သူ့ကို ပါးစပ်လှုပ်ရုံမျှပြောလိုက်သည်။
"ငါ့အမေ...."
ဒါကိုကြားတော့ အိပ်ငိုက်၊ စုတ်ပဲ့နေပြီး ညစ်ပတ်နေသော ချန်းခယ့်ယောင်သည် ချက်ချင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ သူ့အသံက တကယ်ကျယ်လောင်သွားသည်။
“မင်္ဂလာပါ။ မင်္ဂလာညချမ်းပါ အန်တီ!”
ရုန်ယီသည် နေရာ၌တင် မူးမေ့သွားမတတ်ပေ။
ဒီလူက အတော်ကြာအိပ်ထားေသာကြောင့် အနည်းငယ် ရူးကြောင်ကြောင်ပုံဖြစ်နေပုံရ၏။ ရုန်ယီသည် ဖုန်းပြောနေရုံသာဖြစ်သည်။ ချန်းခယ့်ယောင် ကသာ အသံမထွက်ဘူးဆိုရင် တစ်ဖက်က နောက်တစ်ယောက်ရောက်လာတာကို ဘယ်လိုမှ သိမည်မဟုတ်ပေ။သူသည် မလိုအပ်ဘဲ ပြသနာများအားပြု လုပ်နေ၏။
“အိုး....ဒါဆိုချန်းလေး က မင်းဘေးမှာ ရှိနေတာလား?"
ချန်းခယ့်ယောင် ၏ ကျယ်လောင်သော အသံသည် ရုန်ယီ မိခင်ထံ အမှန်တကယ် ရောက်သွားခဲ့သည်။ ရုန်ယီ အမှန်ပဲ ခေါင်းကိုက်သွားရ၏။
“မေမေ၊ အမေ ကျွန်တော်ကိုပြောစရာမရှိတော့ရင် ကျွန်တော်ဖုန်းချလိုက်မယ်....နောက်မှထပ်ပြီး…”
“မဟုတ်ဘူး၊ နေဦး...."
" လာစမ်းပါ....သူ့ကို ဖုန်းပေးပြီး အမေနဲ့ စကားပြောခွင့်ပေးဦးလေး...."
ရုန်ယီ သည် အလွန်ထိတ်လန့်နေဆဲဖြစ်သော ချန်းခယ့်ယောင်ကို မှင်တက်စွာကြည့်လိုက်သည်။
"လုပ်စမ်းပါ!"
တဖက်က ထပ်ပြီး တိုက်တွန်းသည်။ရုန်ယီက မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ဖုန်းကို ချန်းခယ့်ယောင် ပေးလိုက်သည်။
ချန်းခယ့်ယောင်သည် ကြောက်လန့်တကြားနှင့်ဖုန်းအားလှမ်းယူလိုက်သည်။ စကားမပြောခင်၌သူသည် သဘာဝမကျစွာ နှစ်ကြိမ်မျှ ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။
“အန်တီ.....မင်္ဂလာပါ...ဟုတ်ကဲ့...ဟုတ်ကဲ့...ဟုတ်ကဲ့....ကျွန်တော်ပါ....ရပါတယ်....အန်တီ ကျွန်တော်ကို Chen လေးလို့ခေါ်လို့ရတယ်။"
သူပြောနေသည့်အတိုင်း သူ၏အခြေအနေသည် ပိုပြီး ပုံမှန်ဖြစ်နေလေသည်။ ပြီးသည့်အခါသူ၏ အသုံးအနှုန်းများသည်လည်း အထူးလိုက်ဖက်ေန၏ ။ရုန်ယီသည် တကယ်လို့သာ ချန်းခယ့်ယောင်၌ ငှက်သိုက်နှင့်တူနေသောဆံပင်များနှင့်သူ့မျက်နှာပေါ်၌ အမာရွတ်သာမရှိပါက သူ့နှင့် အမေတို့အား ဗီဒိယိုကော ပြောရန်ကူညီပေးပြီး အမေအား ဒီချန်းလေးက သူမအပေါ်ဘယ်လောက်လေးစားကြောင်းပြမည်ဖြစ်၏။
"အိုး....ဟုတ်ပြီ....ကျွန်ေတာ်တို့... ရုန်ယီ အရင်က ကျွန်တော်အိမ်ကို ငှားခဲ့တယ်......ဟုတ်တယ် အန်တီ.....ကျွန်တော်တို့အဲဒီတုန်းက စတွေ့ကြတာ.... အန်တီ ကောင်းကောင်းမှတ်မိတာပဲ..... ဟုတ်တယ်… အာ....အတူတူနေတာလား..... တော်တော်ကြာပြီ...."
သူစပြီးလိမ်တော့သည်။ သူတို့တူတူရှိနေခဲ့သည်က အနည်းဆုံး ဆယ်နာရီ ကျော်လောက်သာရှိအုန်းမည်။
"အာ? အိုး… ဟုတ်တယ်....မှန်တယ်.... ဟုတ်ပါတယ်.... အန်တီ...အန်တီအဆင်ပြေရင် အန်တီနဲ့ ဦးလေးအတွက် လက်မှတ်ဝယ်မယ်...ပြသနာမရှိဘူး....ပြသနာလုံးဝမရှိဘူး....ဒါကျွန်တော်လုပ်သင့်တဲ့အရာပဲ..... အခုက အွန်လိုင်းမှာ လက်မှတ်တွေဝယ်ရတာ အရမ်း အဆင်ပြေတယ်… အာ့၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ ကျွန်တော်အဖေက ခွင့်ပြုတယ်.... အမြဲတမ်း ခွင့်ပြုတယ်....အန်တီရဲ့အချိန်ဇယားဆွဲတဲ့အခါ ကျွန်တော်သူ့ကိုပြောပြီး အန်တီကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အကောင့်ကနေဆက်သွယ်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ..... အန်တီ၊ ဒါက ကျွန်တော့် ဖုန်းနံပါတ်ပါ…”
ရုန်ယီ သူတို့ ပြောသမျှကို နားထောင်လေလေ၊ သူ ပိုထူးဆန်းသလို ခံစားရလေလေ ဖြစ်၏။ သူသည် ချန်းခယ့်ယောင် ရှေ့မှာ အရူးအမူး အမူအရာလုပ်ပြလာသည်။
ချန်းခယ့်ယောင်သည်သူ့ကို လျစ်လျူရှုပြီး ရုန်ယီအား သူ့အကြည့်ကနေ ပျောက်ကွယ်သွားရန် 360° လှည့်လိုက်တယ်။
“အိုကေ၊ အိုကေ၊ အိုကေ....အန်တီနဲ့ ဦးလေး အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် ကျွန်တော်ကို တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်လို့ရတယ်....ပြသနာမရှ်ိဘူး..... တကယ်ဘာပြသနာမှမရှိဘူး....အန်တီ....ဘယ်အခမ်းအနားမှ မတက်နဲ့သိလား.... အင်း ဒါဆို ကျွန်တော် ရုန်ယီဆီကို ဖုန်းပြန်ပေးမှာလား....အိုး… အိုကေ၊ အိုကေ၊ အိုကေ..... ပြဿနာမရှိပါဘူး။ သေချာတယ်..... အင်း....အခုပဲ ဒါပဲလား....အန်တီ ကျွန်တော် ကိုပြောစရာရှိရင် အချိန်မရွေးဖုန်းဆက်လိုက်.....အိုကေ၊ အိုကေ.၊ အိုကေ.....သေချာတယ်.... ကောင်းပြီ..... ကောင်းပါပြီ.... ပြဿနာမရှိပါဘူး.....ဒါပေါ့"
ရုန်ယီသည် သူ့ဖုန်းကို ပြန်ယူလိုက်ကာ သူတကယ်ကိုမှင်တက်နေခဲ့သည်။ သူ ဘာမှ မပြောခင်မှာ သူ့အမေရဲ့ စိုးရိမ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။
"သားလေး...ဒါဆို ချန်းလေးက မင်းရဲ့အိမ်ရှင်ပေါ့..... အဲဒီတုန်းက သူ့မှာ တစ်ခုခုမှားနေပြီလို့ မင်းမပြောခဲ့ဘူးလား..."
ရုန်ယီသည် အပြစ်ရှိလွန်းသဖြင့် သူ့ရှေ့မှ ချန်းခယ့်ယောင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။
“…သူပြန်ကောင်းလာပါပြီ။”
ချန်းခယ့်ယောင် က စိတ်ရှုပ်နေတာကိုမြင်တော့ ရုန်ယီက ဖုန်းကို အမြန်အော်လိုက်သည်။
“အင်း၊ ဒါပဲနော်..... နောက်ကျနေပြီ.....စောစောအိပ်သင့်ပြီ ကောင်းသောညပါ!”
ရုန်ယီ ဖုန်းချပြီနောက်တွင် ချန်ခယ့်ယောင် သည် ချက်ချင်းပင် သူ့ပခုံးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ပြင်းထန်စွာ လှုပ်ခါလိုက်သည်–
"ကိုယ် ဘာလုပ်ရမလဲ....မင်းအမေက ကိုယ်အဖေကို လာတွေ့မယ်လို့ပြောတယ်....အရမ်းရုတ်တရက်ဆန်လွန်းတယ်....အိုး f**k ကိုယ်အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်!"
ရုန်ယီသည် သူ၏ လှုပ်ရမ်းမှုကြောင့် မူးဝေသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
"မြန်မြန် ငါ့ကိုလွှတ်ပေးမဟုတ်ရင် မင်းကိုငါဆွဲနမ်းလိုက်မယ်....."
ထို့ကြောင့် ချန်းခယ့်ယောင် သည်ဆက်ပြီး မလှုပ်တော့သော်လည်း သူလက်အားမလွှတ်ပေးသေးပေ။ သူက ရုန်ယီ ကို ရှုပ်ထွေးစွာကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။
ယောက်ျားနှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အချိန်အတော်ကြာသည်အထိကြည့်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ချန်းခယ့်ယောင်က ထပ်ပြီပြောလာသည်။
"...မင်းတကယ်ပြောတာလား?"
ရုန်ယီက ဤခြိမ်းခြောက်မှုသည် အမှန်တကယ် အသုံးမဝင်ကြောင်း နောက်ဆုံးတွင် သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့ရှေ့က မစ္စတာချန်းဟာ သူ့ကိုယ်သူ စိန်ခေါ်ဖို့ တကယ်သတ္တိရှိနေခဲ့သည်။
ဒါပေါ့၊ရုန်ယီ က စိန်ခေါ်မှုကို ပြီးမြောက်အောင်လုပ်ဖို့ သူနဲ့ပူးပေါင်းဖို့ စိတ်ထဲမထားခဲ့ပါဘူး။
သို့သော် ရုန်ယီသည် ချန်းခယ့်ယောင် ထပ်မံအန်ပါက သူ၏ဗိုက်နာ မည်ကို စိုးရိမ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ လျင်မြန်စွာ နီးကပ်လာကာ ချန်းခယ့်ယောင်၏ မျက်နှာကို ထိလိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်း နောက်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။
ထို့နောက် ချန်းခယ့်ယောင်က မပြောမီတွင် ရုန်ယီက ကြိုတင်ကာကွယ်ဟန်နှင့်ပြောလာသည်။
“အခု မင်းငါ့ကို ဘာလုပ်ရမလဲလို့ မေးနေတာမလား....ဟုတ်ကဲ့၊ ဟုတ်ကဲ့၊ ဟုတ်ကဲ့ ဆိုပြီး လက်ပါးစေတစ်ယောက်လို ပြန်ဖြေတုန်းကဖြေပြီး အခုမှဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ မစဉ်းစားမိ တော့ဘူးလား"
"...တကယ်လက်ပါးစေနဲ့တူ နေတာလား?"
"ကိုယ် အရမ်းကြိုးစားပြီး ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနဲ့ သူမအပေါ် ဆိုးရွားတဲ့ အထင်အမြင်တွေများ ထားခဲ့မိစေပြီလား..."
ရုန်ယီက သူ့ကို အားကိုးရာမဲ့စွာ ကြည့်လိုက်သည်။
"သူမ ကိုယ်ကို မကြိုက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
"...ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"သူမက မင်းကို မကြိုက်ရင်တောင် နေပါစေ သူဟာသူပဲ"
“ဒါက အရေးကြီးတယ်။ မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့ ကိုဆန့်ကျင်ရင် ဘာဖြစ်မလဲ"
“သူမ မင်းကို မကြိုက်ရင်တောင် ငါမင်းကို ကြိုက်နေတုန်းပဲ....မင်းဘာကိုကြောက်နေတာလဲ?"
“…”
ချန်းခယ့်ယောင် ရုတ်တရက် ရှက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် အနည်းငယ် ဂုဏ်ယူမဆုံးနိုင်တော့ပေ။ သူ ချန်းခယ့်ယောင်ကို အပြုံးကြီးကြီးပြုံးပြလိုက်သည်။ သို့သာ်လည်း ရုန်ယီသူနားရောက်လာပြီး သူ့ကို ပွေ့ဖက်ကာ သူ့ကို စိတ်ချမ်းသာစေဖို့အတွက် ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေ ပြောဖို့ကြံလိုက်တဲ့အချိနွ ချန်းခယ့်ယောင် ရုတ်တရက် နောက်ပြန်ဆုတ်သွားလျက် ထိုင်ချလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
"…မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ?"
ရုန်ယီ၏ လက်များသည် လေထဲ၌သာ ရှိနေသေးသည်။
ချန်းခယ့်ယောင်သည် သူ၏ပါးစပ်ကိုကာလိုက်ကာ မည်သည့်စကားမှ မပြောဘဲ သူ၏ခေါင်းကိုသာရမ်းခါပြလိုက်သည်။
ရုန်ယီသည် မတတ်သာေတာ့ဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး သူ့နောက်ကိုသွားကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။
"မင်းဘာလို့ရုတ်တရက် ဒါတွေတွေးနေတာလဲ။ မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?"
ချန်းခယ့်ယောင်သည် သည်းခံနိုင်ရန် အာရုံစိုက်နေသောကြောင့် အဖြေပေးရန် အချိန်မရှိခဲ့ချေ။
ထိုအရာကအတော်မျှ အခန့်မသင့်ဖြစ်နေတာ လေထု၌လည်း လူသတ်ငွေ့များပျံနေခဲ့သည်။ရုန်ယီ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ အခန်းပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်ကာ ဗီရိုထဲမှ အလွန်စျေးကြီးသော ရေဘူးတစ်ဘူးကို ယူကာ ချန်းခယ့်ယောင် ကို ပေးလိုက်သည်။
ချန်းခယ့်ယောင်သည် ယွမ် ရှစ်ဆယ်နီးပါးကို တစ်ခါတည်းသောက်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် သမျက်ရည်များပြည့်နေသော မျက်လုံးများဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
ထို့နောက် ရုန်ယီ ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"အန်တီ၊ ဦးလေးတို့ အဖေတို့ ရှိနေတုန်းက ငါ့ကို မလှည့်စားနဲ့ နော် ...မှတ်ထားဦး"
ရုန်ယီ ထင်လိုက်သည်က-
“အိုး၊ bullshit! အခုအထိ ငါမင်းကို လုံးဝမလှည့်စားခဲ့ဖူးဘူး။"
ထိုညနေပိုင်းမှ နောက်နေ့အထိ ရုန်ယီ သည် သူနှင့် အချိန်အတော်ကြာ အဆက်အသွယ်မရှိသော အနည်းဆုံး သူငယ်ချင်း တစ်ဒါဇင်ထံမှ နှုတ်ခွန်းဆက်စကားများ ရရှိခဲ့သည်။
သူ့ရဲ့အချက်အလက်တချို့က အင်တာနက်မှာ ပေါ်လာခဲ့ပြီး တချို့က သူနဲ့ အိုမီဂါများစွာရဲ့ ကျောင်းသားဘဝတုန်းက အချစ်သမိုင်းအကြောင်း ပြတ်ပြတ်သားသား ပြောပြခဲ့ပါသည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ အစိတ်အပိုင်းများအားလုံးကို လျင်မြန်စွာ ဖျက်လိုက်သောကြောင့် သူစိမ်းများထံမှ အလွန်အမင်း နှောင့်ယှက်မှု မရရှိခဲ့ပေ။
သို့သော် အသိမိတ်ဆွေများထံမှ ဗုံးကြဲခံရမှုသည် သူ့အတွက် ခက်ခဲလွန်းနေပြီဖြစ်သည်။ လူတိုင်းက သူ့ကိုမေးကြသည်-
ဘယ်တုန်းက လက်ထပ်ခဲ့တာလဲ......
ရုန်ယီသည် နမူနာပုံစံတစ်ခုကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းတည်းဖြတ် ကူးယူကာ လူတိုင်းထံ ပေးပို့လိုက်သည်။ အင်တာနက် ကောလာဟလများတွင် အနည်းငယ် နားလည်မှုလွဲမှားမှုများ ရှိနေကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ တကယ်တော့ သူ့ချစ်သူက သူနဲ့ အတူရှိနေေသာ်ငြား အိမ်ထောင်မပြုသေးပါကြောင်နှင့် ထပ်ပေါင်းအနေနှင့်၊ သူသည် မော့ယွီဖေးနှင့် မရင်းနှီးသောကြောင့် မော့ယွီဖေး ၏ လက်မှတ်ကိုတောင်းရန် သူ့အတွက် အဆင်မပြေကြောင်းတို့ဖြစ်၏။
သူတင်မကဘဲ ရုန်ယီနှင့် အင်တာနက်မှာ ပုံတူတူတင်ခံထားရသော ချန်းခယ့်ယောင်သည်လည်း ဗုံးကြဲခြင်းခံရလေသည်။
ထို့နောက် ရုန်ယီသည် ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုနှစ်ခုကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။
တူညီသောမေးခွန်းများကို ရင်ဆိုင်ရသောအခါ ဤလူသည် လည်းငြင်းဆန်ပုံမပေါ်။
ထို့နောက် ချန်းခယ့်ယောင်က သူ့ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ သူ့ရဲ့ အင်တာနက်သုံးစွဲသူ က ပြန်ဖြေခဲ့သည်။
"LOL၊ မင်းရဲ့အကြံပြုချက်ကိုကျေးဇူးတင်တယ်။ ငါအောင်မြင်ခဲ့တယ်!”
ရုန်ယီက စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး မက်ဆေ့ခ်ျ အမြန်ပို့လိုက်သည်။
Xxxxxxxx
