အပိုင်း ၂၃၃

Chapter 233

:ဇာတ်လမ်းကပြီးသွားပြီ

ကျန်းကျန့်က တိုရိုကို သဘာဝအတိုင်း မကြိုက်ပါချေ။ယခင်တုန်းက တချီမှာရှိတုန်းက တခြားပင်လယ်ကုန်သည်တွေလို ရိုနင်တွေကိုငှားရသည်ကို သူမကြိုက်ပေ။

သို့ပေမဲ့ သူက အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ အလွန်အကျွံဇာမချဲ့တတ်ပေ။မှန်ပေသည်၊တချီဘာသာစကားကို သင်ယူရန် သူတို့အတွက် လိုအပ်နေပါသေးသည်။

သူ တိုရိုကို ပထမဆုံးရောက်တုန်းက ကျန်းကျန့် အတော်လေး ဖရိုဖရဲဖြစ်ခဲ့သည့်အချိန်ကာလရှိခဲ့သည်။ချန်ယုံကျန်း၏တပ်ဖွဲ့ဝင်ဟောင်းတွေက သူနှင့်လာပူးပေါင်းပြီးနောက် သူ့လူတွေက လျောင်တုံးသံမဏိမြင်းစီးသူရဲများအတွက် ရည်ရွယ်ထားသည့်ရိက္ခါတွေနှင့်အတူ သယ်ယူလာခဲ့သည်။ကျန်းကျန့်၏နေ့ရက်များက စတင်အခြေကျလာခဲ့သည်။

ထို့နောက် ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော နှင့် သူ၏စာရင်းကိုင်များအတွက် ဘာသာစကားအတွက် တစ်ခုနှင့် သင်္ချာဘာသာရပ်အတွက် တစ်ခု သင်ထောက်ကူပစ္စည်းများကို စုစည်းရန် ဤအခွင့်အရေးကို ရယူခဲ့သည်။

ဘာသာစကားနှင့် သင်္ချာဖတ်စာအုပ် နှစ်ခုစလုံးသည် ရိုးရှင်းသော အက္ခရာများဖြင့် ဖြစ်သည်။ 

ကျန်းကျန့် တချီသို့ရောက်ပြီးနောက်တွင် ရိုးရာတရုတ်အက္ခရာများကို သင်ယူခဲ့ပြီး တရုတ်ရိုးရာတရုတ်စာလုံးများသည် ထူးခြားသောအလှရှိကြောင်း ဝန်ခံခဲ့ရသော်လည်း အလားတူ တရုတ်ရိုးရာအက္ခရာများမှာလည်း အားနည်းချက်ရှိ၍ လေ့လာရအလွန်ခက်ခဲသည်။

ဘာသာစကား အထူးရိုးရှင်းသော နိုင်ငံအချို့တွင် လူများစွာသည် ကျောင်းမတက်ဘဲ မိမိတို့နိုင်ငံ၏ ဘာသာစကားကို သင်ယူနိုင်သော်လည်း တချီတွင် မည်သူမျှ မလုပ်နိုင်ကြပေ။ စကားလုံးတစ်လုံးစီတိုင်းက လေ့လာရခက်လေသည်။ 

နှစ်တွေကြာလာသည်နှင့်အမျှ ကျန်းကျန့်က သူ့လူတွေကို စာရေးစာဖတ်သင်ရန် ကျောင်းတက်ခိုင်းခဲ့ပေမဲ့ သူ့လူများ၏အသိပညာက အတော်လေး သာမန်ဆန်၏။ သူတို့သည် စကားလုံးများစွာကို မမှတ်မိရုံသာမက သိလျှင်ပင် မရေးတတ်ပေ။ 

ယခင်က အက္ခရာစကားလုံးတွေကို မလေ့လာဖူးသူတွေအတွက် စကားလုံးတွေအများကြီး သင်ယူရန်ဆိုသည်က သေချာပေါက် မလွယ်ပါချေ။

မော်ဒန်ခေတ်တွင် သူတို့သည် ရိုးရှင်းသော အက္ခရာများနှင့် ဖျင်ယင်းများကို ပညာရေး လျင်မြန်စွာ ပြန့်ပွားစေရန် တီထွင်ခဲ့ကြသောကြောင့် ယခင်က မရေး မဖတ်ဖူးသူများလည်း ပိုမိုမြန်ဆန်စွာ ရေးတတ်လာစေခဲ့သည်... ယခုအခါ ကျန်းကျန့်သည်လည်း ၎င်းကို အသုံးပြုရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

ယင်းကလည်း အလွန်အကျိုးရှိစေခဲ့၏။ ရိုးရှင်းသော တရုတ်အက္ခရာများကို အသုံးပြုပြီးနောက်၊ စကားလုံးများကို သင်ယူမှုအရှိန်သည် အရှိန်မြှင့်လာပြီး ဖျင်ယင်း၏တည်ရှိမှုသည် လူတိုင်းကို ၎င်းတို့၏လေယူလေသိမ်းကို ပေါင်းစည်းစေသည်။

ကျန်းကျန့်ကိုယ်တိုင်း မေ့သွားခဲ့သော အရာများစွာကို အတိအကျ ကူးယူ၍ မရခဲ့ပေ... သို့သော် အရေးမကြီးလှဘူးမဟုတ်ပါလော။

ကျန်းကျန့်က သူ့လူတွေကို သင်ယူခွင့်ပေးသည့်အတွက် တိုရို ရိုနင်များကိုလည်း သဘာဝအတိုင်းသင်ခွင့်ပေးပြီး အထူးသဖြင့် သူတို့၏ ကလေးတွေကို သင်ခိုင်းသည်။

ကျန်းကျန့် ဆောက်ထားသည့်ကျောင်းမှာ မနက်ခင်းမှာ ဆရာက ကလေးတွေကို စာပေ သင်ခန်းစာတွေ သင်ပေး၏။ နေ့ခင်းဘက်မှာ ကလေးတွေကို စာအုပ်ချုပ်ခြင်း၊ မြေစိုက်ခြင်း၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ပျိုးခြင်း အလုပ်တွေ လုပ်ခိုင်း၏။

စာသင်ရသည်က အလကားပေမဲ့ သင်ချင်ပါက အလုပ်နည်းနည်းလုပ်ရသည်။ 

ကျန်းကျန့်က ကလေးလုပ်သားများကို အသုံးပြုနေသည်ဟု တိုရိုမှလူများက မခံစားခဲ့ကြရဘဲ ကျန်းကျန့်ကို အလွန်ကျေးဇူးတင်ကြသည်။ကျန်းကျန့်က သူတို့၏ကလေးများကို ပညာသင်ကြားခွင့် ပေးခဲ့သည်။ သို့သော် ကျန်းကျန့်က ၎င်းကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သော ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဤကျောင်းမှာ တချီ၏ ရုံးသုံးဘာသာစကားဖြစ်သောတရုတ်စကားကိုသာ ပြောရမည်ဟူသော စည်းကမ်းရှိ၏။

ကျန်းကျန့် မူလတန်းကျောင်းတက်တုန်းက သူ့မူလတန်းကျောင်းမှာလည်း ယခုလိုစည်းကမ်းရှိလေသည်။ 

သူကြီးပြင်းရာအရပ်မှာ အတော်လေးထူးခြားသည့်ဒေသိယစကားတွေရှိပေမဲ့ ဤစည်းကမ်းကြောင့် သူ့အသက်အရွယ် ကလေးတွေတော်တော်များများက ဒေသိယစကား အလွန်ညံ့ဖျင်းကြသည်။တချို့ကဆိုလျှင် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း စကားပင် မပြောတတ်ကြပေ။

သူခေါ်ယူခဲ့သည့် တိုရိုလူမျိုးတွေဟာ သူတို့၏မူရင်းဘာသာစကားနှင့်ပင် မရေးတတ်ကြသောကြောင့် ကျန်းကျန့်က ကလေးတွေကို ငယ်ငယ်ကတည်းက တချီဘာသာစကားကို သင်ယူစေခဲ့ပြီး၊ အနာဂတ်တွင် ဤလူများသည် တိုရို၏ဘာသာစကားနှင့် စာလုံးများကို လုံးလုံးမေ့သွားလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့သည်။ 

အမှန်တွင် နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ရန် အရက်စက်ဆုံးနည်းလမ်းက ၎င်း၏ယဉ်ကျေးမှုကို ဖျက်ဆီးပစ်ခြင်းပါပင်။ 

အကယ်၍ ဤနေရာတွင် တိုရိုလူမျိုးများက ၎င်းတို့၏ယဉ်ကျေးမှုကို လုံးလုံးလျားလျား မေ့သွားပါက ၎င်းတို့အား တိုရို ရိုနင်များအဖြစ် သတ်မှတ်ရနိုင်ဦးမည်လော။

သေချာသည်ပင် သူတို့ကို တချီလူမျိုးဟုလည်း မယူဆနိုင်ပါချေ……နောက်ပိုင်းမှာ ကျန်းကျန့်က ဤလူတွေကို ခေတ်မီအသိပညာ သင်ပေးခဲ့သည်။

ထိုမျှတင်မကဘဲ ဓလေ့ထုံးတမ်းနှင့် အလေ့အထတွေအပေါ်မှာလည်း အပြောင်းအလဲတွေ အများကြီးလုပ်ခဲ့၏။

ဥပမာအားဖြင့်၊ တချီတွင် ယောကျာ်းများသည် ဇနီးသုံးယောက်နှင့် ကိုယ်လုပ်တော်လေးယောက်ယူနိုင်သော်လည်း ဤနေရာတွင် ကျန်းကျန့်က ယောက်ျားတိုင်းတွင် ဇနီးတစ်ဦးသာ ယူနိုင်သည်ဟု တိုက်ရိုက် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။

ကျန်းကျန့်သာ တချီမှာခုလိုမျိုး အမိန့်ပေးချင်ပါက သေသည့်အထိ ကြိမ်းမောင်းခံရလိမ့်မည်၊သို့ပေမဲ့ သည်မှာ မည်သူမှ ကန့်ကွက်မှာ မဟုတ်ပါချေ။

သူ့လူများထဲမှာစာတတ်သူတွေရှိပေမဲ့ လေးနက်သည့် ပညာရှင်တွေဟု မယူဆနိုင်ပါချေ။သို့သော် ၎င်းတို့သည် ဤအချက်ကို အလွယ်တကူပင် သဘောတူညီခဲ့ကြသည်၊ အမျိုးသမီးများနှင့် ကောများ ရှားပါးနေသည်ကိုကား ထည့်ပြောစရာပင်မလိုချေ။

ကျန်းကျန့် ၏လူများဖြစ်စေ၊ချန်ယုံကျန်း ၏တပ်ဖွဲ့ဝင်ဟောင်းများဖြစ်စေ ထိုလူအများစုမှာ အမျိုးသားများဖြစ်သည်။

ထိုသို့ဖြစ်ရာ ဤလူတစ်စုက လူပျိုဖြစ်နေတုန်းပင်။ထို့ကြောင့် ကျန်းကျန့်က ဇနီးတစ်ယောက်ပဲ လက်ထပ်နိုင်သည်ဟု ပြောသည့်အခါ သူတို့အားလုံးက သဘောကျနှစ်ခြိုက်ကြပြီး ထောက်ခံသည့်အနေဖြင့် လက်ခြေတွေကို မြှောက်ထားကြ၏။

ယောကျာ်းတစ်ယောက်စီသည် ဇနီးတစ်ယောက်တည်းသာ လက်ထပ်နိုင်သည် ၊ ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်သလဲ...ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် အဲဒီအမျိုးသမီးတွေနဲ့ ကောတွေအကုန်လုံးက ကျန်းကျန့်၊ ဟယ်ချွန်းရှန့် ဒါမှမဟုတ် တခြားတစ်ယောက်ယောက်ကိုပဲ လက်ထပ်ချင်ကြမှာဘဲ...သူတို့ ဘယ်လိုလုပ်မိန်းမရမှာလဲ...

ယောကျာ်တစ်ယောက်က မိန်းမတစ်ယောက်ပဲယူရမယ်...

ကျန်းကျန့်၏လူများက လုံးဝကန့်ကွက်ခြင်းမရှိသည့်အပြင် ထိုတိုရိုလူမျိုးများသကလည်း သဘာဝအတိုင်း ဆန့်ကျင်ခြင်းမရှိပေ။ 

သူတို့က ဆင်းရဲပြီး တိုရိုလူအဖွဲ့အစည်း၏အောက်ခြေမှာရှိနေသဖြင့် အတော်များများက မိန်းမပင်မယူကြပေ... ဆိုတော့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ ယူရတာ ကောင်းတယ်လေ... ဘာကိစ္စရှိမှာလဲ...

ဤသည်မှာ ကျန်းကျန့်မှထုတ်ပြန်သော ပထမဆုံးအမိန့်ဖြစ်ပြီး မကြာမီတွင် ကျန်းကျန့်က အမျိုးသမီးများနှင့်ကောများအားလုံး အလုပ်လုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး မိန်းကလေးဖြစ်စေ ကောဖြစ်စေ ကျောင်းတက်သင့်သည်ဟု ဆိုသည်။ 

၎င်းကိုလည်း ကန့်ကွက်သည်မျိုး မရှိပါချေ။

လက်ရှိတွင် ၎င်းတို့သည် အထူးသဖြင့် လူနည်းပါးနေသည်။ယောကျာ်းများက လေ့ကျင့်ရေးတွင်ပါ၀င်ရပြီး စီးပွားရေးလုပ်ရန် ပင်လယ်သွားရင်း ၎င်းတို့၏နယ်မြေကို ကာကွယ်ရန်လည်း အလှည့်ကျကင်းလှည့်နေရသည်။ အလုပ်တွေ အများကြီး ကျန်နေသဖြင့် အမျိုးသမီးတွေနှင့်ကောတွေကို အလုပ်လုပ်ခိုင်းသည်က ကြီးကြီးမားမားကိစ္စ မဟုတ်ပေ။ 

ကျောက်ကျင်းကောလိုကောတစ်ယောက်က ဤမျှလူအများကြီးကို ဂရုစိုက်စီမံနေသည်အား သူတို့မြင်ဖူးပြီးပြီမဟုတ်ပါလော။

ကလေးတွေအတူတူ စာသင်နေရသည့်အတွက်ကမူ ယင်းကပို၍ပင် အရေးမကြီးပါချေ။

ကျန်းကျန့်နှင့် တိုရိုသို့ လိုက်လာသူအများစုမှာ ဆင်းရဲနွမ်းပါးသူများဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်တုန်းက ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ အတူတူ ဆော့ဖူးတယ်... အခု ကျောင်းအတူတူတက်တာ ဘာအရေးလဲ...

ပြီးတော့ ကျန်းကျန့်ရဲ့ သမီးလည်း ကျောင်းတက်တယ်လေ...

ကျန်းကျန့်က တကယ်ကို ကံကောင်းလေသည်၊ သူ့နောက်ကိုလိုက်သူတွေဟာ မွေးရာပါ ဆင်းရဲနွမ်းပါးသည့်အတွက် သူတို့ကို လေ့ကျင့်ရသည်က အလွန်လွယ်ကူ၏။

အတွေးအခေါ်များစွာသည် သိမ်မွေ့သောနည်းများဖြင့် ပြောင်းလဲနေသည်။

ကျန်းကျန့်၏ တမင်တကာ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင်၊ ဤနေရာမှ အရာများစွာသည် မော်ဒန်ခေတ်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာနေပြီး အတွေးအမြင်များစွာသည် လူတို့၏ မသိစိတ်တွင် တဖြည်းဖြည်း အမြစ်တွယ်လာသည်။ 

ခင်ပွန်းသည်က ရိုက်နှက်ရသည်ကိုကြိုက်သည့်အပြင်နှင့်ငွေရှာရန် သူမကို အားကိုးရသည်ကိုကြိုက်သည်အား မကျေနပ်သည့်အတွက် အိမ်က ထွက်သွားသည့် အမျိုးသမီးကို ကွာရှင်းပြီး အခြားတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ရန် ရှာနိုင်သည်ဟု ကျန်းကျန့်က ပြောခဲ့သည်။

ထိုအမျိုးသမီးသည် ကွာရှင်းရန် မတွန့်ဆုတ်ခဲ့ဘဲ အခြားသူနှင့် လက်ထပ်ရန် အမြန်ရှာခဲ့သည်။ 

ယောက်ျားအများစုသည် ယင်းကို ပြဿနာတစ်ခုဟုပင် မသတ်မှတ်ကြပေ… အများစုမှာ မိန်းမမယူနိုင်သောကြောင့် ထိုအရာများ ပိုမိုဖြစ်ပွားလာစေရန်ပင် ဆန္ဒရှိကြသည်။ 

သို့သော် အချိန်များပြောင်းလဲနေပြီဖြစ်သည်ကို ကျန်းကျန့် သိသည်။

အကယ်၍ ၎င်းတို့သည်တချီတွင်ရှိနေပါက၊ ထိုသို့သောပြောင်းလဲမှုတစ်ခုပြုလုပ်ရန် အလွန်ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။အနည်းဆုံး အဆင့်အတန်းစနစ်တစ်ခုလုံးကို အကြိမ်ကြိမ်ဖြိုခွင်းရန် လိုအပ်ပေလိမ့်မည်၊ သို့သော် ဤနေရာတွင် ပို၍လွယ်ကူပေသည်။ 

သူတို့အားလုံးသည် အိမ်မှထွက်ခွာလာသော ဝရမ်းပြေးများဖြစ်ပြီး အသက်ရှင်နိုင်လျင် လုံလောက်သောကြောင့် အရာများစွာကို ဂရုမစိုက်ခဲ့ကြပါချေ။

ကျန်းကျန့်က တိုရိုတော်ဝင်မိသားစုနှစ်ဘက်ကြား စစ်ပွဲတွင် ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခဲ့ပြီး နှစ်ဖက်စလုံးအား လက်နက်များရောင်းချခြင်းဖြင့် ငွေများစွာရရှိခဲ့သည်။သို့ပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်က စစ်ပွဲမှာ ဘယ်တုန်းကမှ မပါဝင်ခဲ့ပေ။

အင်အား ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် စုဆောင်းပြီး ထီးနန်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်း သိမ်းယူခြင်းသည် သူ၏ လက်ရှိအခြေအနေအတွက် အသင့်တော်ဆုံး အဖြေဖြစ်သည်။

သို့သော် နှစ်ဖက်စလုံးက သူ့ရောက်ရှိနေသည်ကို သတိမပြုမိခင်ထိထိတိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီးနောက် သူ့ကို ကြောက်လန့်စပြုလာသည်။နှစ်ဖက်လုံးက ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ပြီး သူ့ကိုပင် မောင်းထုတ်ချင်ခဲ့ကြသဖြင့် သူလည်း မတွန့်ဆုတ်တော့ဘဲ စတင်လိုက်တော့သည်။

သူခေါ်ထားသည့် တိုရိုလူမျိုးတွေက သူ့အပေါ် သစ္စာစောင့်သိနေသည်မှာ ကြာလေပြီ... တခြားနေရာရှိ တိုရိုလူမျိုးတွေကလည်း ကျန်းကျန့်နောက်လိုက်ခြင်းအားဖြင့် သူတို့ ကောင်းကောင်းစားနိုင်မှန်း သိပြီးနေကြပြီဖြစ်သည်။ကျန်းကျန့်က သတ်ရန်မတွေးသဖြင့် သူတို့မခုခံကြပေ။

ကျန်းကျန့်က တချီမှ လက်သမားအမြောက်အမြားရရှိထားပြီး လက်ထဲတွင် အကောင်းဆုံးလက်နက်များအပြင် လေ့ကျင့်ထားသောစစ်တပ်လည်းရှိသည်။ ထိုသို့သော စစ်တပ်ဖြင့် တိုရို၏ တော်ဝင်မိသားစုကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ရှင်းပစ်ရန်မှာ ခက်ခဲသော အလုပ်မဟုတ်ပေ။

အကယ်၍ နှစ်ဘက်စလုံးက ပေါင်းစည်းနိုင်လျှင် ကျန်းကျန့်ကို တိုက်နိုင်ဆဲဖြစ်နိုင်သော်လည်း အဓိကအချက်မှာ တိုရို၏တော်ဝင်မိသားစုသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့ကြားတွင် အမုန်းတရားများ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တည်ရှိနေသောကြောင့် မည်သို့ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်နိုင်မည်နည်း။ 

တိုရိုက ကြီးကြီးမားမားမဟုတ်သောကြောင့် ကျန်းကျန့် တိုရိုကို သိမ်းပိုက်ရန် နှစ်နှစ်ကြာခဲ့သည်။ 

စစ်ပွဲက လူတွေကို အမြဲသေစေသည်၊ ဤတစ်ကြိမ်မှာလည်း ခြွင်းချက်မရှိပေ။ 

ကျန်းကျန့် ၏လူအချို့သေဆုံးသော်လည်း တိုရိုများက ပို၍ပင်သေဆုံးခဲ့သည်။ 

တိုရိုရှိ မှူးမတ်အများစုသည် အသတ်ခံခဲ့ရပြီး ၎င်းတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုများကို ကျန်းကျန့်က သိမ်းယူသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် တိုရိုမှသူတို့၏မြေယာများကို ကျန်းကျန့်ကခွဲဝေပေးခဲ့ပြီး တစ်ချိန်တည်းတွင် သူသိမ်းပိုက်ထားသောနေရာများတွင် သူ့ကိုယ်ပိုင်ကျောင်းများကို စတင်အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည်။

ကျန်းကျန့်က ဘာမှဆို လုပ်နိုင်သူမဟုတ်ပေ၊ ပျင်းစရာကောင်းသောကိစ္စများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းကဲ့သို့သော အချို့သောကဏ္ဍများတွင် သူသည် ကျောက်ကျင်းကော လောက်မတော်ပါချေ။

လယ်မြေတွေ အများကြီး မပြောနှင့်၊ လူများများစားစားကိုပင် မစီမံနိုင်ပေ။ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် တိုရိုက အလွန်ကြီးကြီးကြီးမားမားမဟုတ်သဖြင့် ဤနေရာတွင် လူသိပ်မများလှပါချေ။

ထို့အပြင် ကျန်းကျန့် သူ့လူများကြားတွင် လျှို့ဝှက်ထားသော အရည်အချင်းများ ရှိသေးသည်ကိုလည်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ 

သေချာသည်ပင်၊ သူ့အနေဖြင့် လက်အောက်ငယ်သားတွေချို့တဲ့နေဆဲပင်။

သို့သော်လည်း တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်ရန် လူများ ပြတ်လပ်နေသော်လည်း စစ်တပ်ရှိသည့်အခါ တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းထားနိုင်ဆဲဖြစ်သည်။ နှစ်အနည်းငယ်ကြာသည့်အခါ အရည်အချင်းသစ်တွေလည်း ရှိလာမည်ပင်။ 

ကျန်းကျန့် တိုရိုသို့ရောက်ရှိပြီး ရှစ်နှစ်အကြာတွင် တိုရိုတွင် နိုင်ငံတစ်ခုတည်ထောင် တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။

ဤသည်က သူ့ကိုယ်ပိုင် ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုဖြစ်၏။ 

ကျန်းကျန့် တရုတ်ပြည်သူ့သမ္မတနိုင်ငံ ထူထောင်ရေးကို ပထမဆုံး အဆိုပြုသောအခါတွင် သူ၏လူများက အလွန်ထောက်ခံခဲ့ကြသည်။သူတို့က ကျန်းကျန့်ကို ဧကရာဇ်ဖြစ်စေလိုပြီး တော်ဝင်အရာရှိများဖြစ်ချင်ကြသည်။ ကြီးမားသောအိမ်ကြီးများကို ဆောက်လုပ်ကာ ဘဝကိုပျော်ရွှင်စွာနေထိုင်ရန် စိတ်ကူးရှိကြသည်။သူတို့အနေဖြင့် သူတို့ကိုခစားရန်း နောက်ထပ် တိုရိုအမျိုးသမီးအချို့ကိုပင် ရှာဖွေနိုင်လိမ့်မည်။

သို့ပေမဲ့ ၎င်းတို့အားလုံးကို ကျန်းကျန့်က ဗီတိုအာဏာနှင့် ပယ်ချခဲ့၏။

ကျန်းကျန့်က စည်းမျဉ်းခံဘုရင်စနစ်ကို တိုက်ရိုက်ဖွဲ့စည်းခဲ့သည်။

ဧကရာဇ်သည် တန်ခိုးအာဏာများစွာရှိမည်မဟုတ်သလို ပုံဆောင်အဓိပ္ပါယ်လည်း ပိုရှိလိမ့်မည်။ အာဏာသည် သမ္မတနှင့် လွှတ်တော်တို့ လက်ထဲတွင်သာ ရှိမည်ဖြစ်ပြီး ရာထူးက ဂုဏ်ထူးဆောင်ဘွဲ့သာ ဖြစ်၍ မည်သည့်အခွင့်ထူးကိုမျှ ပေးမည်မဟုတ်ပေ။ 

ပထမတုန်းက ကျန်းကျန့် ဘာကြောင့်ယခုလိုလုပ်ရသည်ကို ဘယ်သူမှနားမလည်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ သူတို့လွှတ်တော်ထဲဝင်လာသည့်အခါ အခွင့်အရေးတွေ အများကြီးရနိုင်ပြီး သူတို့အနေဖြင့် ဧကရာဇ်၏တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်ဖြင့်သတ်ခံရမှာကို စိုးရိမ်စရာမလိုပေ။ယင်းက သူတို့ကို ခံစားရပိုကောင်းစေသည်။

သေချာသည်ပင်၊ မိန်းမတစ်ယောက်ထပ်ပိုယူ၍မရသည်က သိပ်မကောင်းပေ…သို့ပေမဲ့ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူတို့လည်း ကျင့်သားရလာကြ၏။ 

ကျန်းကျန့်က စည်းမျဉ်းခံဘုရင်စနစ်ကို ထူထောင်ပြီးနောက်တွင် သူကိုယ်တိုင် ဧကရာဇ်မလုပ်ခဲ့ဘဲ ကျောက်ကျင်းကောကိုလုပ်ခိုင်းခဲ့သည်။ 

သို့သော် သူက ၀န်ကြီးချုပ်ဖြစ်လာသည်။

ရာထူးမတက်မီတစ်ရက်အလိုတွင် ကျန်းကျန့်သည် ကြီ

းပြင်းလာပြီဖြစ်သော နှစ်ပေါင်းများစွာ သူ့ကို မပွေ့ဖက်ခဲ့သည့် ကျောက်မင်ကျူးကို ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။

" အနာဂတ်မှာ သမီးကို ဘယ်တော့မှ အနိုင်ကျင့်မခံစေရဘူး"