Welcome To MM Storyteller
LOGIN
အခန်း ၈၀၉
အကျဉ်းထောင်သုံးခု...
"ရှေးဟောင်းကျောက်စိမ်း သန့စင်နယ်မြေရဲ့ သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ် မတွေ့ရတာတောင် ကြာပြီ..."
တောင်ဝှေးကိုင်ဆောင်ထားသော အဖွားအိုက နေရာမှာတင်ရပ်နေခဲ့သည်။သူမ၏ မျက်နာကို မော့လိုက်သည်။အရေးကြောင်းများ ပြည့်နေသည့် မျက်နာက ဘဝအတွေ့အကြုံများစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့သည့် အရိပ်အယောင်များ ထင်ဟပ်နေခဲ့သည်။
နတ်ဘုရားတစ်ပါးကဲ့သို့ပင် အလင်းရောင်များဖြာထွက်နေသော သူတော်စင် ဂိုဏ်းချုပ်က ကောင်းကင်ယံထက်တွင် မျောလွင့်နေသည်။
"အဖွားမိုက အိုမင်း ရင့်ရော်လာပြီပဲ ..."
ကျောက်စိမ်းဂိုဏ်းချုပ်ကမူ အသက် ၂၀ကျော် လူငယ်လေးနှင့် မခြား ချောနေပေသည်။သူအောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ချိန်၌ အဖွားမို၏ မျက်နာထားကို တွေ့လိုက်ရသည်။မနေနိုင်ပဲ ပြောလိုက်မိသည်။
"အချိန်တွေဖြတ်သန်းလာတာနဲ့အမျှ လူတွေက အသက်တွေကြီးလာမှာပါပဲ နှစ်ပေါင်းရာချီ ပွင့်လန်းလာတဲ့ ပန်းတွေတောင်မှ ညှိုးနွမ်းကျသေးတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား...အသက်ကြီးတယ်ဆိုတာ သဘာဝပါပဲ ..."
တောင်ဝှေးကိုင်ဆောင်ထားသော အဖွားအိုက အေးဆေးစွာပင် ပြန်လည်တုံ့ပြန်ပြောဆိုလိုက်သည်။ထိုခဏ၌ သူမ သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်ကို မျက်နာလွှဲလိုက်ပြီး အရှေ့သို့ တုန်ရီချိနဲ့စွာဖြင့် ဆက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။သူတော်စင် ဂိုဏ်းချုပ်၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှ အစီအရင်များကလည်း တဖြေးဖြေးချင်း ငြိမ်သက်သွားသည်။စွမ်းအင်များ ပြန့်ကျဲသွားပြီး အလင်းရောင်များ မှိန်ဖျော့သွား၏။
အဖွားမို ပေါ်လာပြီးနောက် သူလည်း မြေပြင်ပေါ်သို့ ဆင်းသက်လိုက်သည်။သူအဖွားမိုဘေး၌ ယှဉ်တွဲ၍ လျှောက်လှမ်းလာခဲ့သည်။လေပြေလေညှင်းများက ခါးထိရှည်နေသော ဆံနွယ်များကို တဖျတ်ဖျတ်လွင့်ခါသွားစေသည်။
အဖွားမိုက ခပ်အေးအေး ရယ်မောလိုက်ပြီးနောက် သူတို့နှစ်ယောက်သား အစားကြူးတောင်ကြားဆီသို့ လှမ်းဝင်လာခဲ့ကြလေသည်။
သူတော်စင် အုပ်ချုပ်သူက လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်၍ လျှောက်လာခဲ့သည်။သူ့၏ မျက်နာပေါ်တွင်လည်း သံသယစိတ်များဖြစ် အဖွားမိုကို ကြည့်နေသည်။
"ငါအစားကြူးတောင်ကြားကို ရောက်ခဲ့တာ နှစ်တွေကြာခဲ့ပြီ...ငါတို့နောက်ဆုံး ဒီကိုရောက်ခဲ့တဲ့အချိန်က တောင်ကြားက သာယာနေတုန်းပဲ အခုမင်းနဲ့ ငါနဲ့ကလည်း ငါတို့ရဲ့ ခမ်းနား ခဲ့တဲ့အချိန်တွေကို ပြသဖို့အတွက် ဒီကို ရောက်နေတဲ့ သဘောပါပဲ...."
အဖွားမို၏ စကားကို သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက ခေါင်းညိတ်၍ ထောက်ခံလိုက်သည်။ထိုအချိန်က အစားကြူးတောင်ကြားသည် အလွန်အစွမ်းထက်သည်။သန့်စင်နယ်မြေများကို နှိမ်နင်းနိုင်သော သူ့၏ ပညာရှင်နှစ်စုကြောင့် ကျော်ကြားလေသည်။ထိုအချိန်က အစားကြူးတောင်ကြားသခင်သည် အထွဋ်အထိပ်အဆင့်တည်ရှိမှုမျိုးဖြစ်သည်။သူ့၏ ထင်ရှားကျော်ကြားလှသော အရှိန်အဝါကြောင့် သန့်စင်နယ်မြေများမှ သူတော်စင်များပင် မှေးမှိန်ခဲ့ရသည်။
ထိုအချိန်က အစားကြုးတောင်ကြားသည် မြောက်များလှစွာသော ပညာရှင်များကိုလည်း ဦးဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။သန့်စင်နယ်မြေများမှ အံ့သြဖွယ်ရာအစွမ်းထက်လှသော ကျင့်ကြံသူအများအပြားပင်လျှင် ထိုအစားကြူးတောင်ကြားထဲ၌ ဝိုင်းဖွဲ့၍ ဆွေးနွေးပြောဆိုရခြင်းကို နှစ်သက်သဘောကျလေသည်။
ထိုကာလက အလွန်ပင် လွမ်းဆွတ် တမ်းတဖွယ်ကောင်းသည့် အချိန်ကာလတစ်ခု ဖြစ်သည်။သို့သော် နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာပြီးနောက် အစားကြူးတောင်ကြားသည် တဖြေးဖြေးချင်း နိမ့်ကျလာခဲ့သည်။
အမျိုးမျိုးသော ကျင့်ကြံသူပညာရှင်များကလည်း မတူညီသော ဒေသအသီးသီး၏ အုပ်ချုပ်သူများဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။ထိုသူများက ဂိုဏ်းချုပ်အဆင့်ရှိသော သူတော်စင် အဖွားမို သို့မဟုတ် ကျောက်ခရမ်း အကြီးအကဲသို့သော တည်ရှိမှုများရှိခဲ့ကြသည်။
"အစားကြူးတောင်ကြားက တော်တော်လေး ပြောင်းလဲသွားပါပြီ ...ဒါပေမယ့်လည်း တစ်ချို့ နေရာဟောင်းတွေကိုတော့ မှတ်မိနေဆဲပါပဲ...ဆည်းဆာရေကန်ကတော့ ရှိတုန်းပဲ ဒါပေမယ့် ပန်းရှုစား မျှော်စင်က မရှိတော့ဘူး..."
သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်၍ ဆည်းဆာရေကန် ရှိရာဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။လေပြေလေညှင်းလေးများက ပျော့ပြောင်းနူးညံ့သော လက်တစ်စုံကဲ့သို့ သူ့၏ မျက်နာကို ထိခတ်သွားသည်။ရေမျက်နာပြင်ကပင် လှိုင်ကြက်ဂူလေးပင်ထသွား၏။
ဟိုးတစ်ချိန်တုန်က ရေကန်ထက်တွင် ပန်းရှုစား စင်မြင်ဟုခေါ်သော အဆောက်အဦးတစ်ခုရှိသည်။မြောက်များလှစွာသော ကျင့်ကြံသူပညာရှင်များသည် သူတို့၏ ကျင့်ကြံမှု များကို ဖလှယ်နိုင်ရန်အတွက် ဒီနေရာသို့ လာရောက်၍ ဆွေးနွေးလေ့ရှိကြသည်။
အဖွားမိုသည်လည်း ပန်းပွင့်လေးများကိုပင် အနိုင်ယူနိုင်လောက်အောင် လှပသည်ဟူ၍ ကျော်ကြားခဲ့သည်။သူမသည်လည်း တစ်ချိန်က ကောင်းကင်ဘုံ လျှို့ဝှက်သန့်စင်နယ်မြေ၏ သူတော်စင်မိန်းမပျိုတစ်ဦးဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။
ကံမကောင်းစွာပင် အချိန်သည် အကြင်နာမဲ့သော သားသတ်ဓားတစ်လက်ဖြစ်လေသည်။သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက မထင်ထားလောက်အောင်ပင် အိုဇာသွားသော အဖွားမိုကိုလည်းလှည့်ကြည့်၍ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
အဖွားမိုက သူ့ကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည့်ခဏ၌ သူ့စိတ်ထဲမှ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။အတွေးများကလည်းလေနှင့်အတူ လွင့်ပါလာလေသည်။
"အဖွားမိုက စားကောင်းသောက်ဖွယ်တွေကို စားသောက်ဖို့အတွက် အစားကြူးတောင်ကြားကို ရောက်လာတာလား..."
သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက အပြုံးဖြင့် မေးလိုက်သည်။ထို့နောက် ဆည်းဆာရေကန်တစ်လျှောက် အေးဆေးစွာ လျှောက်လှမ်းလာကြသည်။လက်တစ်ဖက်ကို ကျောနောက်၌ ပစ်၍ တောင်ဝှေးကို အားပြုကာ လျှောက်လာသော အဖွားမိုက ခပ်ပြုံးပြုံးဖြင့် ခေါင်းခါယမ်းလိုက်သည်။
"တခုခုကိုများ ကောက်ချက်ချထားမိလို့လား...."
ကောင်းကင်ဘုံ လျှို့ဝှက်သန့်စင်နယ်မြေသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အဖြစ်အပျက်များကို အသေးစိတ် တွက်ချက် ကောက်ချက်ချနိုင်ခြင်းကြောင့် ကျော်ကြားလာပေသည်။
အဖွားမိုသည် ကောင်းကင်ဘုံ လျှို့ဝှက်သန့်စင်နယ်မြေတွင် ဂိုဏ်းချုပ်အဆင့် အစွမ်းရှိသော တည်ရှိမှုမျိုးဖြစ်သည်။အခြေခံအားဖြင့် သူမက အစားကြူးတောင်ကြားသို့ လာရောက်မည်မဟုတ်ပေ။
ထပ်လောင်းပြောရလျှင် အစားကြူးတောင်ကြားက နှစ်ပေါင်းများစွာ တစ်လျှောက် ဆက်လက်၍ ကျဆင်းလာခဲ့ပြီး အရင်ကကဲ့သို့ သြဇာအာဏာမရှိတော့ပေ။
"ရှေးဟောင်းကျောက်စိမ်း သန့်စင်နယ်မြေရဲ့ သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်ပြောတာ မှန်ပါတယ်...စားကောင်းသောက်ဖွယ်တွေ မြည်းစမ်းကြည့်ဖို့ ဒီကိုရောက်နေတာပါ...ဒီနှစ်တွေမှာ အစားကြူးတောင်ကြားရဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ အစားအသောက်ဂုဏ်သတင်းက ပုန်းကွယ်နဂါးတိုက်ကြီးတစ်ခွင် ပြန့်နှံ့ကျော်ကြားနေတာပဲလေ ...ငါအခုချိန်ထိ အဲ့ဒီအရသာတွေကိုလည်း မမေ့သေးပါဘူး...ငါမှာလည်း အချိန်သိပ်မကျန်တော့ဘူး...ပျော်ခဲ့ဘူးတဲ့ အမှတ်တရတွေကို သတိရချင်လို့ အစားကြူးတောင်ကြားကို လာချင်ခဲ့တာပါ..."
သူတို့နှစ်ယောက် ပြန်လည် ပြုပြင်မွမ်းမံထားပြီးသားအဆောက်အဦးများကို ဖြတ်ကျော်လာခဲ့သည်။သူတို့နှင့် မနီးမဝေးတွင် ခမ်းနားကြီးကျယ်သော အစားကြူးနတ်ဘုရားအဆောက်အဦးရှိနေသည်။ညည့်နက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း မီးရောင်များ ထွန်းလင်းနေဆဲဖြစ်၏ ။
အစားကြူးနတ်ဘုရားမြို့တော်၏ ညအချိန်သည် အလင်းရောင်များ ထွန်းလင်းနေတုန်းဖြစ်သည်။ အဆုံးမရှိသော ဟင်းပွဲများတန်းစီထားသကဲ့သို့ အစားအစာရနံ့များလေထဲ ပြန့်လွင့်နေဆဲဖြစ်၏။
ညအချိန်ရောက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း တစ်ချို့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများက ဆက်လက်၍ လည်ပတ်နေတုန်းဖြစ်သည်။အစားကြူးနတ်ဘုရားမြို့တော်တစ်ခုတည်းသာလျှင် ညအချိန်တွင် ထိုမျှ စည်ကားသိုက်မြိုက်သော ပတ်ဝန်းကျင် ရှိနိုင်ပေသည်။
အစားအသောက်မြို့တော် ဖြစ်သည်နှင့်အညီ သဘာဝကျစွာပင် ညစာစားသုံးသူအများအပြား ဆွဲဆောင်နိုင်လေသည်။တော်ဝင်ခုံရုံး၏ သန့်စင်နယ်မြေများမှ တပည့်များ တခြား အင်အားကြီးအဖွဲ့အစည်းများမှ ကျင့်ကြံသူများ ခရီးသွားများ သို့မဟုတ် အထီးကျန် တစ်ကိုယ်တော် ဓားသမားများသည် ဤနေရာတွင်ရှိသော အစားအသောက်ကောင်းများ၏ ဆွဲဆောင်မှုကို ခံထားရလေသည်။
သူတို့အားလုံးက ၎င်းတို့၏ လိုအပ်ချက်များအရ အစားကြူးနတ်ဘုရားမြို့တော်သို့ ရောက်ရှိလာကြပြီး ပျော်ရွှင်မှု ထဲတွင် စိတ်မြှုပ်နှံထားကြသည်။သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူနှင့် အဖွားမိုတို့သည် မြို့ထဲသို့ ဝင်ရောက်လာကြပြီးနောက် ညအချိန်တွင်ပင် စည်ကားသိုက်မြိုက်နေသော လူအုပ်ကြီးကို မျက်ဝန်းများမှေးကျင်း၍ ကြည့်လိုက်မိကြသည်။သူတို့နှစ်ယောက်က လေထဲတွင် စိမ့်ဝင်နေသော အမွှေးရနံ့များကို ရှုရှိုက်လိုက်မိကြသည်။သူတို့၏ နှလုံးသားထဲတွင် ဤမြို့တည်ရှိခဲ့ဖူးသော အမှတ်တရများကိုလည်း အမှတ်ရသွားကြသည်။
ထိုကဲ့သို့သော မြင်ကွင်းမျိုးကို နှစ်ပေါင်းရာချီအောင် မြင်ခဲ့ကြရပြီး ယခု သူတို့ရှေ့မှောက်သို့ ရောက်လာသည့်အခါ၌ ရုတ်တရက်ပင် ကျေးဇူးတင်သောစိတ်များ ခံစားလိုက်ရသည်။
"အဖွားမို ငါ့မှာလုပ်စရာတွေရှိသေးလို့ အခုပဲ သွားတော့မယ် နောက်မှ ပြန်တွေ့ကြမယ်..."
သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက အဖွားမိုကို ပြုံး၍ နှုတ်ဆတ်လိုက်ပြီး ထွက်သွားလိုက်သည်။သူက နယ်မြေအကွာအဝေးသို့ ခဏအတွင်းမှာပင် မြင်ကွင်းထဲမှ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။တောင်ဝှေးကို ကိုင်ဆောင်ထားသော အဖွားမိုကလည်း ထူးဆန်းသော အပြုံးတစ်ခုအဖြစ်သာ ကြည့်နေလေသည်။
ထို့နောက် တောင်ဝှေးကိုင်ဆောင်သော တုန်တုန်ရီရီဖြင့်ပင် ဖြေးညှင်းစွာ လျှောက်သွားလေသည်။
"ရှေးဟောင်းကျောက်စိမ်း သန့်စင်နယ်မြေ သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ ငါကောက်ချက်ချလိုက်မယ်...မင်း သေခြင်းတရားကို စိန်ခေါ်မယ်ဆိုရင်တော့ ကြီးစွာသော ဘေးဒုက္ခနဲ့ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ်..."
............
"တွယ်ရာမဲ့ စမ်းချောင်းဝါ ဝိုင်ဆိုတာက ဒဏ္ဍာရီလာ ဝိုင်တစ်မျိုးပဲ...အဲ့ဒီ ဝိုင်ကို ပြုလုပ်ဖို့အတွက် ငရဲကမ္ဘာရဲ့ စမ်းချောင်းဝါ မြက်ကို လိုအပ်တယ်...ပြီးတော့ ငရဲကမ္ဘာရဲ့ ဒုတယအဆင့် ကူကယ်ရာမဲ့ တံတားမှာ ပေါက်တဲ့ ကူကယ်ရာမဲ့ပန်းကိုလည်း လိုအပ်တယ်...နောက်ဆုံးအနေနဲ့ကတော့ ဝိုင်ပြုလုပ်ဖို့ စမ်းချောင်းရည်လိုတယ် ဒါမှသာ ဝိုင်က စွမ်းအင်တွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေလိမ့်မယ်...၎င်းကို ဟင်းပွဲအဖြစ်သော်လည်းကောင်းဆေးအဖြစ်သော်လည်းကောင်း အသုံးပြုနိုင်တယ်..."
ပုဖန်၏ စိတ်ထဲ၌ တွယ်ရာမဲ့ စမ်းချောင်းဝါဝိုင်အကြောင်းကို ရှင်းပြပြောဆိုနေသော စနစ်၏ အသံ ပဲ့တင်ထပ်နေလေသည်။
ပုဖန် မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်ရင်း ဆိုင်ထဲ၌ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် လျှောက်နေမိသည်။
"ငရဲ ကမ္ဘာရဲ့ ကမ္ဘာမြေ အကျဉ်းထောင် ...."
"ငရဲကမ္ဘာရဲ့ ကမ္ဘာမြေ အကျဉ်းထောင်တဲ့လား...တကယ်တမ်း အဲ့ဒီ ငရဲကမ္ဘာဆိုတာ ဘယ်နေရာမှာလဲ..."
ပုဖန် ရုတ်တရက် ငရဲကမ္ဘာအကြောင်းကို သိချင်မိသွားသည်။သို့သော်လည်း ထိုအကြောင်းကို ရှာဖွေနိုင်ဖို့ရာ သူအလွန်ပျင်းရိနေမိသည်။မည်သို့ပင်ဆိုစေ ငရဲကမ္ဘာဆိုသည်ကလည်း သူနှင့် အလွန်အလွန် အလှမ်းဝေးနေပေသည်။ပုဖန် တစ်စုံတစ်ရာကို တွေးမိသွားရုံဖြင့် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။
"စနစ် တွယ်ရာမဲ့ စမ်းချောင်းဝါ ဝိုင်ပြုလုပ်ဖို့ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကို မင်းထောက်ပံ့ပေးမှာမဟုတ်လား..."
ယခုလက်ရှိတွင် ပုဖန် စိတ်ခံစားချက်များ မကောင်းတော့ပေ။ယခုတစ်ခေါက်စနစ်မှ ရသည့်ဆုထဲတွင် တွယ်ရာမဲ့ စမ်းချောင်းဝါဝိုင်ပြုလုပ်သည့် အကြောင်းသာပါလေသည်။
၎င်းက စမ်းချောင်းဝါမြက် ကူကယ်ရာမဲ့ ပန်း သို့မဟုတ် စမ်းချောင်းရည်ကို ထောက်ပံ့ပေးမည်ဟု မပြောသွားပေ။
"ဒီ အဓိပ္ပါယ်က သူသာ တွယ်ရာမဲ့ စမ်းချောင်းဝါဝိုင်ကို ပြုလုပ်မယ်ဆိုရင် ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကို သူကိုယ်တိုင်ရှာရမှာလား....ထိုအရာက သူ ငရဲကမ္ဘာသို့ သွားရမယ်လို့ ဆိုလိုတာလား..."
"စနစ်က ပါဝင်ပစ္စည်းများကို ထောက်ပံ့ပေးမည်မဟုတ်ပေ။သူလိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေကို သင့်ပါသာသင်ရှာရမှာဖြစ်ပါတယ်..."
စနစ်က တည်ငြိမ်စွာဖြင့် တုံ့ပြန်လာလေသည်။အဟင့်..
ပုဖန် လေအေးတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်မိပြီး ရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။သူခုဏကလေးတင် ငရဲကမ္ဘာက သူနဲ့ ပြောနေတုန်းရှိသည်။ယခုမူ နီးကပ်လာပေပြီ။သူခေါင်းပွတ်ရင်း မီးဖိုခန်းဘက်ဆီသို့ ပြန်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ခွေးဘုရင်က သိမြင်မှု သစ်သီးပင်အောက်တွင် အိပ်မောကျနေပေသည်။
ခုနစ်ရောင်ခြယ် ကောင်းကင်စပါးအုံ မြွေက ခွေးဘုရင်ကို မှီ၍ ထိုင်နေခဲ့သည်။သူအသက်တစ်ချက်ရှူလိုက်တိုင်း သူ့ပါးစပ်နှင့် နှာခေါင်း စွမ်းအင်စီးကြောင်းလေးများထွက်ပေါ်နေသည်။သူတို့၏ ဘေး၌ အေးစက်ပြောင်လက်နေသော ငရဲကမ္ဘာသင်္ဘောရှိနေလေသည်။
သူတို့နှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်တော့ ချူချန်းရှန်က ထိုင်ခုံကို မှီ၍ သက်တောင့်သက်သာထိုင်နေသည်။ပုဖန် ငရဲကမ္ဘာသင်္ဘောကို ဖြတ်လျှောက်မသွားခင် တွေးလိုက်မိသည်။
ငရဲကမ္ဘာသို့သွား၍ ပါဝင်ပစ္စည်းများရှာဖွေရမည်ဆိုလျှင် အနည်းဆုံး ငရဲကမ္ဘာအကြောင်းကိုတော့ သိထားသင့်ပေသည်။တခြားသူများအတွက်မူ ငရဲကမ္ဘာအကြောင်းကို စူးစမ်းရန် ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။သို့သော်လည်း ပုဖန်၏ ဆိုင်ထဲတွင် ငရဲကမ္ဘာ၏ စီနီယာကြီး နှစ်ဦးရှိနေလေရာ အကြောင်းစုံ အတိအကျကို သူတို့ဆီမှ သတင်းရရန် လွယ်ကူနိုင်ပေသည်။
ပုဖန် ငရဲကမ္ဘာနားသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သင်္ဘောကို ခေါက်လိုက်သည်။အတွင်းဘက်မှနေ၍ ပျင်းရိစွာ သန်းဝေသံကို ကြားလိုက်ရ၏။ခဏအကြာတွင် နယ်သာရီက အေးစက်လှသော မျက်နာထားဖြင့် သင်္ဘောအတွင်းမှ တွားသွား၍ ထွက်လာသည်။
"ပုဖန် ငါ့ကိုရှာနေတာလား..."
နယ်သာရီက မျက်နာသေဖြင့်ကြည့်၍ မေးလိုက်သည်။
"ငါတို့ ရင်းရင်းနီးနီး စကားပြောကြရအောင်..."
ပုဖန် နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးတွန့်ကွေးရုံပြုံး၍ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။နယ်သာရီ မျက်ခုံးပင့်လိုက်မိသည်။ငရဲကမ္ဘာသင်္ဘော၏ ဘေးဘက်မှနေ၍ လျှောဆင်းလာခဲ့သည်။သူမ၏ ပုံစံက လှပသော မြွေအမျိုးနွယ်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် လျှောတိုက်၍ ထွက်လာသကဲ့သို့ပင်။
"ဟုတ်ပြီလေ..."
နယ်သာရီ ခုံတစ်ခုံကို ဆွဲယူ၍ ခြေချိတ်ထိုင်လိုက်သည်။ထို့နောက် ပုဖန်ကိုကြည့်၍ နှာခေါင်းတစ်ချက်ရှုံ့လိုက်၏။
"နင် စမ်းချောင်းဝါမြက်အကြောင်းသိလား ပြီးတော့ ခိုကိုးရာမဲ့ ပန်းကိုကော..."
ပုဖန် ခုံတစ်ခုံကို ဆွဲယူ၍ နယ်သာရီနှင့် မျက်နာချင်းဆိုင်တွင် ဝင်ထိုင်ကာ မေးလိုက်သည်။
"စမ်းချောင်းဝါမြက်က စမ်းချောင်းဝါ မြစ်ရဲ့ ကမ်းနံဘေးမှာ ပေါက်တယ် အဲ့ဒါက တကယ်ကို အဆိပ်ပြင်းတဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ဆေးပင်အမျိုးအစားပဲ ဒါပေမယ့် ဆေးဖက်ဝင် အစွမ်းသတ္တိလည်းရှိတယ်...သူက အရွက်လေးရွက်ရှိတဲ့ တမူထူးခြားတဲ့ ဆေးပင်ပဲ...နှစ်တစ်ထောင်ကြာတိုင်း အရွက်တစ်ရွက် တိုးပွားလာလိမ့်မယ်...အဲ့ဒါက တကယ်ကိုအဖိုးထိုက်တန်တယ်...ပုန်းကွယ်နဂါးတိုက်ကြီးမှာ အဲ့ဒီလို စိတ်ဝိညာဉ် ဆေးပင်မျိုးမရှိဘူး..."
နယ်သာရီကပုဖန်ကိုကြည့်လိုက်ပြီးရပ်တန့်လိုက်သည်။
"ဆက်ပြောလေ မရပ်နဲ့ ပြီးလို့ရှိရင် နင့်အတွက် ညလယ်စာ ချက်ပေးမယ်..."
ပုဖန် ပြောလိုက်၏။နယ်သာရီက အခြေအနေကို နားလည်သွားပုံဖြင့် ထူးဆန်းသော မျက်နာထားမျိုးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ထို့နောက် သူမ၏ လက်တစ်ဖက်ကို မြောက်လိုက်သည်နှင့် အခိုးအငွေ့များထွက်ပေါ်လာပြီး မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်းမှာပင် သူမကို ဖုံးအုပ်သွားလေသည်။
သူတို့နှင့် အလှမ်းကွာဝေးသောဆိုင်ထောင့်တစ်နေရာတွင် ထိုင်နေသည့် ချူချန်းရှန်၏ နှုတ်ခမ်းများရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။
"ဒီအမျိုးသမီးက သူ ဘယ်လိုများ သိသွားတာလဲ..."
"အဲ့ဒီ စမ်းချောင်းဝါ မြက်ကိုရဖို့ခက်တယ် သူက စမ်းချောင်းဝါ မြစ်ကမ်းနံဘေးမှာ ပေါက်တယ် အဲ့ဒီ မြစ်ကလည်း ကမ္ဘာမြေ အကျဉ်းထောင်ဧရိယာမှာရှိနေတာ...ကူကယ်ရာမဲ့ တံတားကလည်း ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်မှာပဲ..."
နယ်သာရီက ဆက်လက်၍ ရှင်းပြလိုက်သည်။
"ငရဲကမ္ဘာကို အလွှာသုံးလွှာပိုင်းခြားထားတယ် ပထမအလွှာကို ပျက်သုဉ်းခြင်း အကျဉ်းထောင်လို့ခေါ်တယ် ဒုတိယအလွှာကိုက ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင် တတိယအလွှာကိုက ငရဲကမ္ဘာအကျဉ်းထောင်ပဲ ...အလွှာတစ်ခုစီတိုင်းကလည်း တခုနှင့်တခု အလှမ်းဝေးကွာလွန်းတယ်...ပြောရမယ်ဆိုရင် ကမ္ဘာအဆုံး တစ်ဖက်မှာမှ နောက်ကမ္ဘာထပ်ရှိနေသလိုမျိုး...အလွှာတိုင်းကို ငရဲလှေကားနှင့် ဆက်သွယ်ထားတယ်ဆိုပေမယ့် တစ်ခုနှင့်တစ်ခုက ဆက်ဆံရေးမကောင်းကြတော့ အဆက်အသွယ်လည်း မလုပ်ကြဘူး...လျှို့ဝှက်နဂါးတော်ဝင်ခုံရုံးရဲ့ သန့်စင်နယ်မြေကလူတွေက ငရဲကမ္ဘာသက်ရှိအကြောင်း အရမ်းပြောတယ်မဟုတ်လား...ငါထင်ထားတော့ သူတို့ ပျက်သုဉ်းခြင်းအကျဉ်းထောင်ကသူတွေကို ပြောတာဖြစ်မယ် အဲ့ဒီ ပျက်သုဉ်းခြင်း အကျဉ်းထောင်က သက်ရှိတွေက အရမ်းကို ရက်စက်ကြမ်းတမ်းတယ် ...သူတို့က သတ်ဖြတ်ရတာကိုလည်း ကြိုက်တယ်...ကျူးကျော်ရတာကိုလည်း ကြိုက်တယ်...အဲ့ဒီ ပျက်သုဉ်းခြင်းအကျဉ်းထောင်က ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်တွေသာ ပုန်းကွယ်နဂါးတိုက်ကြီးရဲ့ ဗဟိုကို တိုက်ခိုက်လာမယ်ဆိုရင် အရမ်းကိုကြောက်စရာကောင်းတာတွေ ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်...."
နယ်သာရီက တွေးတွေးဆဆဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ပုဖန် ထိုစကားများကို ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် နားထောင်နေသည်။ငရဲကမ္ဘာက တကယ်ကို ကျယ်ပြန့်နေလာပေသည်။နယ်သာရီ၏ ပြောစကားအရ ခွေးဘုရင် နယ်သာရီနှင့် ငရဲဘုရင်တို့က ငရဲကမ္ဘာအကျဉ်းထောင်နယ်မြေမှ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
"ငရဲကမ္ဘာအကျဉ်းထောင်ဆိုတာ ဘယ်မှာလဲ ..."
"ငါ အဲ့ဒါတော့ မပြောနိုင်ဘူး ငရဲကမ္ဘာအကျဉ်းထောင်ဆိုတာက ငရဲကမ္ဘာမှာ ထူးခြားဆန်းကြယ်ဆုံး နေရာတစ်ခုပဲ ပြီးတော့ ငါလည်း မသိဘူး..."
နယ်သာရီ ပြောလိုက်ပြီးနောက် ခဏအကြာတွင် သူ့လက်တစ်ဖက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်နှင့် အနက်ရောင်အခိုးအငွေ့များ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။
ထို့နောက် သူ ပုဖန်ကိုသာ တည့်တည့်စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။သူမပြောနိုင်သမျှ အကုန် ပြောပြီးသွားလေပြီ။ယခုပုဖန် သူ့၏ ကတိကို ဖြည့်ဆည်းရမည့်အလှည့်ရောက်လာလေပြီ။ပုဖန် မေးပွတ်၍ စဉ်းစားခန်းဝင်နေမိသည်။
"ပျက်သုဉ်းခြင်းအကျဉ်းထောင် ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင် ငရဲကမ္ဘာအကျဉ်းထောင် အကျဉ်းထောင်ကြီးသုံးခုလား..."
မှန်ပေသည် ပုဖန်က ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်တွင်သာ အာရုံစိုက်ထားလိုက်သည်။သူက စမ်းချောင်းဝါ မြက်နှင့် ခိုကိုးရာမဲ့ ပန်းကိုသာ လိုအပ်လေသည်။သူဘယ်အချိန်တွင် ကမ္ဘာမြေအကျဉ်းထောင်သို့ သွားရမည်ကို သိချင်နေမိသည်။
ပုဖန် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသော နယ်သာရီ၏ ခေါင်းကို အသာပုတ်လိုက်သည်။မီးဖိုခန်းဘက်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။နယ်သာရီကို ညလယ်စာ ပြင်ပေးမည်ဟု ကတိပေးထားလေရာ သူလုပ်ပေးရပေမည်။
သို့သော်လည်း ပုဖန် မီးဖိုခန်းထဲ မရောက်ခင်မှာပင် တံခါးလာခေါက်လေသည်။အံ့အားသင့်သွားသည်။သူ့၏ ထောင်တျဲ စားသောက်ဆိုင်က ညအချိန်မဖွင့်ပေ။ဘယ်သူကများတံခါးလာခေါက်တာလဲ..ပုဖန် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီးတံခါးဝဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။
ကျွီ...
ဆိုင်တံခါးမကြီး ဖြေးညှင်းစွာ ပွင့်သွားသည်။တံခါးဝတွင် အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ် ချောမောခန့်ညားသော လူတစ်ယောက်ရပ်နေပေသည်။ထိုသူက ပုဖန်ကို နူးညံ့ညင်သာစွာ ပြုံးပြနေသည်။
"ပိုင်ရှင်ပုရေ နောက်ဆုံးတော့ ငါတို့ တွေ့ရပြီ...ငါမင်းရဲ့လက်ရာကို မြည်းစမ်းကြည့်ဖို့အတွက် မိုင်ပေါင်းရာချီ ခရီးနှင်ခဲ့ရတာ...ပြီးတော့ ငါတို့ စာရင်းရှင်းဖို့လည်းရှိသေးတယ်..."
Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Welcome To MM Storyteller
REGISTER