MM Story Teller

အပိုင်း ၈၁၀

Viewers 62k

အခန်း ၈၁၀

ခွေးမွေးတစ်ချောင်း ချေးငှါးခြင်း...

ရှေးဟောင်းသန့်စင်နယ်မြေ၏ သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်က တောက်ပလှသော ကျောက်စိမ်းတစ်တုံးနှင့်ပင် တူလှသည်။သူနဖူးမှ ဆံစနှစ်စက လှပချောမောသော မျက်နာပေါ်သို့ ကပိုကရို ကျဆင်းနေသည်။

သူက ယခုထိတိုင်အောင် မျက်စိဖမ်းစားနိုင်စွမ်းရှိတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ပုဖန် ထိုသူပြောလိုက်သည့်စကားကြောင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားပြီး ထိုသူဆီမှ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသော သတ်ဖြတ်ခြင်း အငွေ့အသက်များကိုလည်း ခံစားနေရသည်။

ထိုအော်ရာများထဲ၌ ပြင်းပြသော ရန်လိုမှုလည်း ပါဝင်နေသည်။ပုဖန်၏ စိတ်ဝိညာဥ် ပင်လယ် ပြန့်ကားလာပြီးနောက် တခြားစွမ်းအင်များနှင့် စိတ်ခံစားချက်များကို ပို၍ပင် အာရုံခံမိလာသည်။

"သူ့မှာ ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းမရှိဘူး ညလယ်ခေါင်ကြီး တံခါးလာခေါက် ရုံသာမကဘူး ရန်လိုမှုတွေကိုလည်း သယ်ဆောင်လာသေးတယ်..."

ပုဖန် သူ့ရှေ့ကို လူကို သေချာစွာ အကဲခတ်လိုက်ပြီးနောက်လှမ်းပြောလိုက်သည်။

"ငါမင်းကိုသိလား..."

သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးများ တွန့်ကွေးသွားပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့် အပြုံးတစ်ခုကို လှစ်ဟပြလိုက်သည်။

"မင်းက ငါကို မသိပါဘူး ဒါပေမယ့် ငါမင်းကိုသိတယ်...ဘန်း..."

သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်၏ နဖူးထက်မှ ဆံပင်နှစ်ချောင်း လွင့်ခါတက်သွားပြီး သူကြောင်အစွာကျန်နေရစ်ခဲ့သည်။

"ကောင်လေး သူဘယ်လိုတောင်လုပ်ရဲတာလဲ..."

သူကသူရှေ့မှ တင်းကျပ်စွာ စေ့ပိတ်သွားသော တံခါးကို ကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းများ တွန့်ကွေးသွားသည်။

"တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမျက်နာရှေ့တည့်တည့်မှာပဲ တံခါးပိတ်ချရဲတယ်တဲ့လား သူတောင် စကားပြောလို့ မပြီးခင်မှာလေ ...ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်တွေက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး အဲ့ဒီလောက်ထိ ရိုင်းစိုင်းကြမ်းတမ်းလာရတာလဲ..."

သူတော်စင် ဂိုဏ်းချုပ်၏ ဒေါသများ မြင့်တက်လာသည်။နောက်တစ်ဖန် တံခါးထပ်ခေါက်လိုက်ပြီးနောက် ကျွီခနဲ မြည်သံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။တံခါးကြားမှ ပုဖန်၏ ခံစားချက်မဲ့လှသော မျက်နာထွက်ပေါ်လာ၏။

"ဘာခံစားချက်ရှိနေလို့လဲ..."

" မင်းဘာလို့ တံခါးပိတ်လိုက်ရတာလဲ ငါစကားပြောလို့မပြီးသေးဘူးလေ..."

သူပုဖန်ကို လက်ဝါးရိုက်ချက်ဖြင့် သေအောင်ရိုက်ချင်နေပေပြီ။

"မင်းက ငါကိုသိပေမယ့် ငါက မင်းကို မသိဘူးလို့မင်းပဲပြောခဲ့တာလဲ ဒီတော့ ငါက မင်းနဲ့ စကားပြောရမှာလဲ..."

ပုဖန်က မတုန်မလှုပ်သော အမူအရာဖြင့် ထပ်မံပြောလိုက်သည်။ပုဖန် တုံ့ပြန်လိုက်သော အပြုအမူက သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်၏ အပြုအမူနှင့် ဒေါသများကို ထွက်ပေါ်လာစေ၏။

"ကောင်းပြီ လေ ဒီလိုဆိုရင်လည်း ငါမင်းရဲ့ လက်ရာကို မြည်းစမ်းဖို့ ရောက်လာခဲ့တာ...ဘန်း..."

ထိုခဏမှာပင် စားသောက်ဆိုင်၏ တံခါးက ကျယ်လောင်စွာ ပိတ်သွားပြန်သည်။ကျယ်လောင်သော အသံနှင့်အတူ ထပ်မံ ပိတ်သွားပြန်သည်။သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်၏ ဆံပင်များ ထပ်မံ လွင့်ပြယ်သွား၏

"ဘာလို့လဲ ..."

သူဒေါသများကြောင့် နှာခေါင်းမှ ထုတ်လိုက်သော အပူငွေ့များကပင် နဂါးတစ်ကောင်အလား ဖြစ်ပေါ်နေလေသည်။

"သူဒီမှာလာစားတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်မဟုတ်ဘူးလား အဲ့ဒီပုဖန်က ဘာကြောင့် တံခါးပိတ်ပြစ်ရတာလဲ ...ကောင်လေးက လူတွေကို မျက်နာသာမပေးဘူးပဲ..."

သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်၏ မျက်နာထားက ချက်ချင်းပင်မဲမှောင်လာ၏။

"မင်းဘာကြောင့် ဆိုင်ပိတ်လိုက်ရတာလဲ မင်းစီးပွားရေးလုပ်ဖို့ စားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ထားတာ မဟုတ်ဘူးလား ..."

သူအေးစက်စွာလှမ်းမေးလိုက်၏။သူ့၏ မေးခွန်းအဆုံး၌ တိတ်ဆိတ်မှုက အချိန်အတော်ကြာ ဆူပူသွားသည်။ခဏအကြာမှ ဆိုင်အတွင်းမှ ပုဖန်၏ ဂရုမစိုက် လျစ်လျူရှုသော အသံထွက်ပေါ်လာလေသည်။

"မင်းစားဖို့ လာတယ်ဆိုရင် မနက်ဖြန် ငါတို့ ဆိုင်ဖွင့်ချိန်ကျမှ ပြန်လာခဲ့ ငါတို့ ဆိုင်ပိတ်ထားတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်ဧည့်သည်ကိုမှ မကြိုဆိုဘူး...."

"ဆိုင်ဖွင့်ချိန်ကျမှ ပြန်လာရမယ် ...ဒါက စားသောက်ဆိုင်လေး တစ်ခုပဲ မဟုတ်ဘူးလား ...ဘယ်လိုဖြစ်လို့ အဲ့ဒီလောက်ထိ ရှုပ်ထွေးပွေလီတာတွေ များနေရတာလဲ ...ငါဘယ်ကလာတယ်ဆိုတာမင်းသိတယ် ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား တကယ်လို့ ငါသာ မင်းစားသောက်ဆိုင်ကို ဖိနှိပ်ချင်တယ်ဆိုရင် လက်တစ်ဖက်မြောက်ဖို့ပဲ လိုအပ်တယ်..."

သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်က မဲမှောင်သော မျက်နာထားဖြင့် အနောက်သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်သည်။ထို့နောက် သူ့၏ ခန္ဓာကိုယ်ပတ်ပတ်လည်တွင် အလင်းတန်းအမျိုးမျိုးလှည့်ပတ်လာလေသည်။

"မင်းက အရမ်းကို ဆူပူတာပဲ မင်းကြိုက်တာလုပ်လို့ရတယ် ..."

ပုဖန်၏ အသံက မကျေနပ်မှုများ လွမ်းဆွတ်နေလေသည်။ပုဖန်က ထိုကဲ့သို့ စိတ်ရှုပ်စရာစားသုံးသူများကို စိတ်ထဲထည့်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။သူ့၏ ထောင်တျဲ စားသောက်ဆိုင်ကို လာရောက်စားသုံးသူတိုင်းက ဆိုင်၏ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းများကို သေချာစွာ သိထားပေသည်။

သူရှေ့မှ သူက သေချာပေါက် စားသုံးသူအသစ် ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ဆိုင်ရှေ့မှ လူက စားသုံးသူ အသစ်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ထို့ကြောင့် စည်းမျဥ်းများကို မသိသည်က အဆင်ပြေပေသည်။သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင် စည်းမျဥ်းများ သိသည့်အချိန်၌ခြိမ်းခြောက်ခြင်းကမူ တခြားကိစ္စတစ်ရပ် ဖြစ်သွားပေမည်။

"ဒီလို ငတုံးကောင်က ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ..."

တုတ်ကောက်ကို အားပြုရပ်နေသော အဖွားမိုက ဝေးကွာသော နေရာတစ်ခုမှ သူတော်စင်ဂိုဏ်းချုပ်ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။သူမ၏ မျက်နာပေါ်တွင် သိမ်မွေ့သော အပြုံးလေးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။

"သူက လွတ်လမ်းရှာနေတာပဲ..."

၎င်းက သူမ၏ စူးစမ်းရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများပြီးနောက် တွေ့ကြုံရသည့် စိတ်ဝင်စားမှု အကောင်းဆုံးအရာဖြစ်သည်။၎င်းက ထိုစားသောက်ဆိုင် အကြောင်း သို့မဟုတ် အနည်းဆုံးအနေဖြင့် ဆိုင်ပိုင်ရှင်၏ နောက်ကွယ်မှ သာမန်မဟုတ်သော တည်ရှိမှုများအကြောင်းကို သက်သေပြပြိးသားဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။

ရရှိထားသော အချက်အလက်များအရ ထိုနောက်ကွယ်မှလူ၏ ကျင့်ကြံဆင့်က သူမထက်ပင် ကျော်လွန်နေပေသည်။ထိုသူက သန့်စင်နယ်မြေ၏ အရှင်သခင်နှင့် အဆင့်တူ တောင်ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

အဖွားမိုက ပြုံး၍ ကြည့်နေခဲ့သည်ဆိုသော်လည်း သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူကို ဒီနေရာတွင် ဒုက္ခရောက်ခွင့် ပြုမည်မဟုတ်ပေ။ဒါ သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ သေရမည့်နေရာမဟုတ်ပေ။အကယ်၍ သူသေချင်သည်ဆိုလျှင်တောင် ကောင်းကင်ဘုံ အတိဒုက္ခဖြတ်ကျော်သည့်နေရာတွင်သာသေသင့်ပေသည်။

သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပတ်လည်တွင် စိတ်ဝိညာဥ် အဆောင်ပြား စတင်တောက်ပလာပြီး သတ်ဖြတ်ခြင်းအော်ရာများထုတ်လွင့်လာသည်။

စားသောက်ဆိုင်အတွင်း၌ ပုဖန်က ခေါင်းအသာပွတ်ရင်း မီးဖ်ိုခန်းဘက်သို့ လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။ခဏအကြာမှာပင် သူပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။နယ်သာရီ၏ မျက်ဝန်းလေးများက ပျင်းရိလေးတွဲစွာဖြင့် ဆိုင်အပေါက်ဝကို ကြည့်နေသည်။

ဒီတစ်ကြိမ် ရန်သူက အားမနည်းပေ။သို့သော်လည်း ထိုသူက သေတွင်းလာတူးခြင်းသာဖြစ်ပေသည်။

"ဆိုင်ကို ဖိနှိပ်မယ်တဲ့လား ဒါကတော့ အရမ်းနားထောင်လို့ကောင်းတဲ့ ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ပဲဖြစ်မှာပဲ..."

ချူချန်းရှန် အချိန်ကြာကြာအနားမယူလိုက်ရပေ။သူ မျက်ဝန်းများဖွင့်လ်ိုက်ပြီးစားသောက်ဆိုင် အပေါက်ဝဆီသို့ ကြည့်လိုက်သည်။သူတော်စင် အုပ်ချုပ်သူ၏ သိပ်သည်းလှသောဖိနှိပ်စွမ်းအင်များကြောင့် သူ့၏ အစစ်အမှန်စွမ်းအင်များပင် မြင့်တက်လာသည်။

ဒီတစ်ကြိမ်ရန်သူက ခြိမ်းခြောက်နိုင်စွမ်းရှိလှသည်။ခွေးဘုရင်က လက်ဖဝါးလေးအသာမြောက်ရင်း နှာခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။ပြီးသည်နှင့် ခေါင်းပြန်ချကာ ဆက်လက်ဟောက်နေလေသည်။ထို သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူဆိုသည်မှာမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လောက်အောင်ပင် မတန်ပေ။

သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ ပိတ်ထားသောတံခါးကိုကြည့်၍ နှလုံးသားထဲမှ ဒေါသသွေးများက ဦးနှောက်ထိပင် တက်ဆောင့်လာသည်။ပင့်သက်တစ်ချက်ရှိုက်လိုက်ပြီး တံခါးပေါက်ကိုသာ အာရုံစိုက်လိုက်သည်။ရုတ်တရက် သူ့၏ ခန္ဓာကိုယ်က လေထဲမြောက်တက်သွားပြီး အနောက်သို့ ရွေ့လျားသွားသည်။

ကောင်းကင်၌ လွင့်မျောနေသော သူ့၏ ခန္ဓာကိုယ်ကနတ်ဘုရားတစ်ပါးကဲ့သို့ အလင်းရောင်များဖြာကျနေသည်။ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားဝိုင်းတစ်ခုကလည်း သူ့၏ ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့တွင် မျောလွင့်နေသည်။သူလက်ကို မြောက်၍ ထိုအဆောင်ကို ညှင်သာစွာ ပွတ်လိုက်သည်။

ဝီ...

သူလက်နှင့် ထိလိုက်သည်နှင့် နဂါးတစ်ကောင်ရုန်းထွက်လာသလိုမျိုး စွမ်းအင်လှိုင်းများတုန်ခါသွားသည်။ထ်ိုကျောက်စိမ်းဝိုင်းက လှုပ်ခါသွားပြီးနောက် ထောင်တျဲ စားသောက်ဆိုင်ဆီသ်ို့ မျောလွင့်သွားလေသည်။မကြာခင် ထိုကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြား စားသောက်ဆိုင်ကို ထိလိုက်သည်နှင့် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာဖိအားများအောက်တွက် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသို့ ချက်ချင်း ပြိုကျသွားပေလိမ့်မည်။

ထို ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားဝိုင်းတွင် ပါဝင်နေသော ပေါက်ကွဲစေတက်သည့် စွမ်းအင်က အလွန်အစွမ်းထက်သည်။၎င်းက သူ့၏ ကိူယ်ပိုင် တိုက်ခိုက်မှု နည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်သောကြောင့် ထိုစွမ်းအင်များကို ကောင်းစွာနားလည်ထားပေသည်။

ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားက တရွေ့ရွေ့ဖြင့် စားသောက်ဆိုင်နားသို့ ချဥ်းကပ်လာခဲ့သည်။သို့သော်လည်း စားသောက်ဆ်ိုင်တံခါးက ပွင့်လာမည့် အရိပ်အယောင်မရှိပဲ စေ့စေ့ပိတ်ထားတုန်းဖြစ်သည်။

ထိုအခိုက်အတန့်မှာပင် အဆောင်ပြားဝိုင်းက တံခါးပေါက်သို့ သွားရောက်ထိလ်ိုက်လေသည်။သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ လက်ကိုမြောက်လိုက်သည်။

"ပေါက်ကွဲစမ်း..."

ထိုသို့ ကျိန်းဝါးလိုက်သည်နှင့် ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားမှ ထောင်သောင်းမကသောအလင်းစွမ်းအင်တန်းများ ဖြာထွက်လာသည်။အဝေး၌ ရပ်နေသော အဖွားမို၏ မျက်ဝန်းများကလည်း စားသောက်ဆိုင်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။

"သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက စားသောက်ဆိုင်ကို တကယ်ကြီး ဖောက်ခွဲချင်နေတာလား ..."

ရုတ်တရက် သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ၏ မျက်ဝန်းများ မှေးကျင်းသွားသည်။သူ့ရင်ဘတ်က တုန်ခါသွား၏ သူစားသောက်ဆိုင်တံခါးကို အာရုံစ်ိုက်ကြည့်နေသော်လည်း ၎င်းက ပိတ်ထားမြဲ ပိတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားက အရောင်များဖျော့တော့လာပြီး မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျအက်ကွဲသွားလေသည်။

"ဘာဖြစ်သွားတာလဲ ..."

သူလေအေးတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်မိ၏။

"သူ့၏ ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားက စားသောက်ဆိုင်တံခါးကိုတောင် မဖောက်ခွဲနိုင်ဘူးလား..."

သူချက်ချင်းပင် သတ်ိအပြည့် ဖြစ်သွားသည်။သူ့၏ မျက်ဝန်းများက စူးရှတောက်ပြောင်လာသည်။သူသုံးလိုက်သော ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားတွင် ပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာမရှိသော်လည်း ရိုးရှင်းလှသော စားသောက်ဆိုင်က တုတ်တုတ်မလှုပ်သွားခဲ့ပေ။

အဘယ်ကြောင့်နည်း။နောက်ကွယ်၌ လျှို့ဝှက်တစ်ခုရှ်ိမည်နည်း။သူ့၏ ကိုယ်ပွားနှစ်ခု ပျက်စီးသွားသည်ကို တွေ့မိသွားသောအခါ၌ သူ့၏ စိတ်နှလုံးက တင်းကျပ်သွားသည်။

"၎င်းက သူ့၏ ကိုယ်ပွားများကိုဖျက်စီးခဲ့သော ငရဲကမ္ဘာသက်ရှိ ဖြစ်နေသည်လား...တကယ်လ်ို့ ငရဲကမ္ဘာသက်ရှိရှိနေတယ်ဆိုရင်လည်း ဒီနေ့အမှန်တရားကို ဖော်ထုတ်မယ် ကောင်းကင်ဘုံ ဖြတ်ကျော် အတိဒုက္ခ မကြာခင်လာတော့မယ်...ဒီကုန်းမြေတိုက်ကြီးမှာ ဒီလောက်ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ တည်ရှိမှုတစ်ခုရှိနေမယ်ဆိုရင် ငါစိတ်တွေ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး..ငါ ကောင်းကင်ဘုံကို သွားလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး..."

ရှေးဟောင်းကျောက်စိမ်း သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက အေးစက်စွာ ပြောလိုက်သောအသံသည် လေဟာနယ်ထဲ ပဲ့တင်ထပ်နေလေသည်။သူ့၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှ ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားများကတဖျတ်ဖျတ်တောက်ပနေသည်။သူလက်ကို မြောက်လိုက်သည့်အချိန်၌ ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြား သုံးခု ပေါ်လာပြီး သူ့ရှေ့၌ တြိဂံ ပုံစံ ဖြစ်တည်လာသည်။သူထိုကျောက်စိမ်းအဆောင်ကို စူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

ဝီ...

ထိုအဆောင်ပြားများက တုန်ခါလာပြီးနောက် စားသောက်ဆိုင်ဆီသို့ ပြေးဝင်သွားကြပြန်သည်။ဤအချိန်တွင် ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားသုံးခုက ပို၍ ကြောက်စရာကောင်းလှသော ဖိအားများကို သယ်ဆောင်လာလေသည်။

၎င်းတို့ လေဟာနယ်ကို ဖြတ်သန်းသွားသည့်အချ်ိန်၌ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှ်ိ လေထုကိုပင် ပုံပျက်သွားစေသည်။သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူက ထိုတိုက်ခိုက်မှုက်ို ပြုလုပ်ပြီးသည်နှင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ယှက်ကိုင်လိုက်ပြီး အောက်သို့ ဆင်းသက်လိုက်သည်။

ဒီတိုက်ခိုက်မှုက ဘာမှမထူးခြားလျှင် သူ ချက်ချင်းနောက်ပြန်ဆုတ်ရပေမည်။ဒီထက်ပို၍ ဆက်မနေသင့်တော့ပေ။ခဏအကြာ၌ သူ့စိတ်ထဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားပြီး အဝေးမှ လျှောက်လာနေသော အဖွားမိုကို သတိပြုလိုက်မိသည်။သူမျက််ခုံးတွန့်လိုက်မိ၏။

"အဖွားမိုကကော ဒီကိုလာနေတာလား...ဒီစားသောက်ဆိုင်ကြောင့်ပဲလား..."

ကျောက်စိမ်းအဆောင်ပြားသုံးခုက စားသောက်ဆိုင်တံခါးကို ဝင်ရောက်တိုက်မိသွားပြီးနောက် ကြည်လင်ပြတ်သားသော အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

ခရက်ရှ်...

စွမ်းအားများလုံးဝ ပျောက်ကွယ်သွားပြီး ကွဲကြေကာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားလေသည်။ယခင်က အဆောင်ပြားတစ်ခုကဲ့သို့ပင် သူတို့၏ စွမ်းအင်များလုံးဝ မရှ်ိခဲ့ဖူးသလို ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ အသက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်သည်။ဒီစားသောက်ဆိုင်က လုံးဝ ထူးခြားသည်။

"သူထွက်သွားဖို့လိုတယ်..."

စားသောက်ဆိုင်အတွင်း၌ သိမြင်မှု သစ်သီးပင်အောက်တွင် အိပ်ပျော်နေသော ဘလက်ကီက ဆိုင်ရှေ့မှလူကို ဖောက်ထွင်း မြင်နေရသကဲ့သို့ ငိုက်မြည်းနေသောမျက်ဝန်းများက်ိုဖွင့်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း တုန်ခါသွားသည်။ထ်ိုအချိန်၌ပင် မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ရောက်ပျောက်ကွယ်သွားသော ပုဖန်၏ ပုံရိပ် ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာသည်။ပုဖန်က ခံစားချက်မဲ့လှသော မျက်ဝန်းများဖြင့်ပင် သိမြင်မှုသစ်သီးပင်အောက်ကဘလက်ကီဆီသ်ို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

သူအံ့သြနေတုန်းမှာပင် ဆွစ်ခနဲ အသံနှင့်အတူ ပုဖန်က သူ့၏ အမွှေးတစ်မျှင်ကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။

"ငါအသုံးပြုဖို့ မင်းရဲ့ အမွှေးတစ်ပင်လောက် ခဏငှားပေးပါ..."

ပုဖန်က အေးဆေးစွာပင် ပြောလိုက်သည်။ခွေးဘုရင် နှာခေါင်းများ ပွကားလာပြီး နဂိုမဲနေသော မျက်နာက ပို၍မဲသည်းသွားလေသည်။

"ဒီဘုရင်ရဲ့ အမွှေးတွေကို သုံးချင်သလို သုံးလို့မရဘူးလေ..."

နောက်ခဏ၌ ပုဖန်က သူကိုင်ထားသော အမွှေးတစ်ပင်ကို ဆက်ခနဲ တောက်ထုတ်လိုက်သည်။ထိုခွေးမွှေးလေးတွေ လေထဲ ညင်သာစွာဖြင့် တံခါးပေါက်သို့ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။

ဘန်း...

စားသောက်ဆိုင်တံခါးကြီး ပွင့်သွား၏ ခွေးမွှေးလေးကလည်း လှပစွာ လွင့်မျောသွားသည်။ထိုခွေးမွေးဆီမှ အမှောင်စွမ်းအင်များ ရုတ်တရက် ပြန့်ကားထွက်ပေါ်လာပြီးနောက် ခွေးလက်ဖဝါးတစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲလာသည်။

ထိုခွေးလက်ဖဝါးက အပြင်ဘက်ရှိ သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူကို ရိုက်သတ်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ပြန့်ကားလာလေသည်။

"မင်းလုပ်ချင်ရာ လုပ်ပြတော့ ထွက်ပြေးဖို့ ကြိုးစားချင်တယ်ဟုတ်လား...ငါကလည်း မင်းလုပ်ချင်တာလုပ်တာကို ခွင့်ပြုစရာအကြောင်းမရှိဘူး..."

ပုဖန် အေးစက်စွာပြောလိုက်သည်။တံခါးအပြင်ဘက်ရှိ သူတော်စင်အုပ်ချုပ်သူ မျက်ဝန်းများကျဥ်းမြောင်းသွားပြီး အရိုးအဆစ်များပင် တုန်ခါသွားသည်။

သူထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွား၏ ယခင်ကစေ့စေ့ပိတ်ထားသောစားသောက်ဆိုင်တံခါးက ဗြုန်းခနဲ ပွင့်သွားပြီးနောက် ဆူဖြိုးနေသော ခွေးလက်ဖဝါလေး တစ်ခု သူ့ဆီသ်ို့ ပျံသန်းလာလေသည်။

Prev Next