Chapter 9 (Arc 1 -End)

🦊Chapter 9 

Arc 1 - လူမှားယွင်းယုံကြည်မိခြင်း [End]

1.9 – ကမ္ဘာတစ်ခု၏ အဆုံးသတ်၊ နောက်ကမ္ဘာတစ်ခုသို့ သွားရောက်ခြင်း။ 

ချုံဟွေ့ တဲအတွင်း ဝင်လိုက်ချိန်တွင် သွေးနံ့က ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။ သို့သော် စစ်မြေပြင်၌ တိုက်ပွဲပေါင်းများစွာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ သဘာဝကျစွာပင် သွေးနံ့ဖျော့ဖျော့အား သတိပြုမိလိုက်၏။ အိပ်ရာနံဘေးရှိ သွေးစွန်းနေသော လက်ကိုင်ပုဝါအား တွေ့လိုက်ရချိန်၌ သူ့မျက်နှာက အရုပ်ဆိုးသွားခဲ့သည်။ 

ရွှယ်လင်က သူ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်၏။

 “ကျွန်တော် မနေ့က နည်းလမ်းတစ်ချို့ စဉ်းစားမိခဲ့တယ် … ဘယ်တစ်ခုက ပိုပြီးသင့်တော်လဲဆိုတာ စစ်သူကြီး စစ်ဆေးကြည့်ပါဦး ...”

ချုံဟွေ့ မျက်နှာက မှောင်မဲသွားသည်။ 

“မင်းမနေ့ညက ညဉ့်နက်တဲ့အထိ မအိပ်ဘူးလို့ တော်ဝင်သမားတော် ပြောသွားတယ် ...”

ရွှယ်လင် ရယ်မောလိုက်သည်။ 

“ဟီးဟီး … သူ ခင်ဗျားကိုလာတိုင်သွားတာလား … မနက်ပိုင်း သွေးနည်းနည်း အန်ရုံပါ … သူဒါကိုခုထိ ကျင့်သားမရသေးဘူးလား ...” 

“ဗျူဟာတွေထက် မင်းရဲ့ကျန်းမာရေးက ပိုပြီးအရေးကြီးတယ် ...” 

ချုံဟွေ့က လေးနက်စွာပြောလေသည်။ 

သူတို့ ပထမဆုံး တွေ့ခဲ့သည့် အချိန်ကို သူမှတ်မိသေး၏။ လူငယ်လေး၏ ပါးပြင်မှာ နှင်းဆီရောင်သမ်းနေပြီး သူ၏ မြေခွေးမျက်လုံးများက တောက်ပနေကာ ဝတ်ထားသော ဝတ်ရုံနီနှင့် လိုက်ဖက်ညီနေသည်။ သူ ရယ်မောလိုက်တိုင်း အလင်းများ လက်ဖြာသွားလေ့ရှိသည်။ စစ်မြေပြင်တွင် ရှိနေသည့် တစ်ချိန်လုံး လူငယ်လေးက မျက်စိဖြင့် မြင်နိုင်သည့်နှုန်းဖြင့် ဝိတ်ကျသွားခဲ့သည်.

 ယခုမူ သူ၏ တောက်ပနေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံသာလျှင် အရင်အတိုင်း လှပမြဲကျန်ရှိတော့သည်။ သူ၏ နှုတ်ခမ်းများမှာ ဖြူဖျော့နေပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ချိန်တွင် သံချောင်းတစ်ချောင်းနှင့် တူနေ၏။၊ တစ်စုံတစ်ဦးက သူ၏ အဝတ်များအောက်ရှိ အရိုးများကို အလွယ်တကူ တွေ့နိုင်ပေမည်။

 ၎င်းက သူ့အား လေတိုက်ရုံနှင့်လဲကျသွားတော့မယောင် ထင်ရစေသည်။ 

“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်က သေမှာပဲလေ … မသေခင် ခင်ဗျားကို ကူညီနိုင်တာ ကောင်းတဲ့ကိစ္စပဲမဟုတ်လား … ” 

ရွှယ်လင်က လက်များကို ဝေ့ယမ်းလိုက်သည်။

 “လာကြည့်ပါဦး … ကျွန်တော့်မှာ အချိန်သိပ်မကျန်တော့ဘူး … အကြံအစည်ကို မြန်မြန်အကောင်အထည်ဖော်တာကောင်းမယ် ...”

ရှင်းပြရခက်သည့် အလင်းတစ်ချို့ဖြင့် ချုံဟွေ့မျက်ဝန်းများ လင်းလက်သွားသည်။ သူက ထိုနေရာ၌ အတန်ကြာရပ်နေမိ၏။၊

 ထို့နောက် သူလေးတွဲ့စွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

 “ကောင်းပြီ …”

လက်ရှိတွင် သူလုပ်နိုင်သမျှမှာ စစ်ပွဲကိုအရှိန်တင်၍ အောင်ပွဲကို သိမ်းပိုက်ကာ တစ်ဖက်လူ လဲပြိုမသွားခင် မြို့တော်အရောက် ပြန်ရန်သာ ဖြစ်သည်။ 

ရွှယ်လင်သည်လည်း မြန်မြန်အပြီးသတ်ချင်နေ၏။ စနစ်က သူ၏ လက်ရှိခန္ဓာကိုယ်သည် နှစ်ရက်အတွင်း သက်တမ်းကုန်ဆုံးမည်ဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာကြီးမှ ဖယ်ထုတ်ခံရလိမ့်မည်ဟု ပြောလာသည်။ စစ်သူကြီးတစ်ယောက် အနာဂတ်တွင် အိမ်ထောင်ပြုကလေးယူခြင်း လုပ်မလုပ်ကို သူစိတ်မဝင်စားတော့ချေ။ 

သူလူတစ်ယောက်ရဲ့ ကံကောင်းမှုကို ဖယ်ရှားပြီးပြီလေ … နောက်တစ်ယောက်ရဲ့ ကံကောင်းမှုကို ယူမယူက အရေးမပါဘူး မဟုတ်လား … 

စနစ်က သူ၏ မတုန်မလှုပ်အမူအရာကြောင့် ထိတ်လန့်သွားသည်။ ဒါက သူ့ပိုင်ရှင်မှ ဟုတ်ရဲ့လား … 

ရွှယ်လင် မျက်လုံးလိမ့်လိုက်သည်။ သူက စစ်သူကြီးနှင့်ပတ်သက်၍ မည်သည့် မကျေနပ်ချက်မှမရှိရာ တစ်ဖက်လူအား ပျော်စရာမကောင်းသည့် ဘဝမျိုး မကြုံတွေ့စေလိုချေ။ သူ ၏လက်ရှိ အားစိုက်ထုတ်မှုများ အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိရန်နှင့် စစ်သူကြီး သူ့အပေါ် ခံစားချက် အနည်းအကျဉ်းသာရှိရန် မျှော်လင့်မိ၏။ 

ရွှယ်လင်၏ ဗျူဟာမှာ ရန်သူကို မျှားခေါ်၍ အမြစ်ပြတ်သုတ်သင်ရန် ဖြစ်သည်။ ဗျူဟာအား အဆုံးသတ်ပြီးနောက် စစ်သားအားလုံး ချုံဟွေ့၏ အမိန့်အတိုင်းနေရာယူလိုက်ကြသည်။ 

အရာအားလုံးကို စစ်သူကြီးလက်ထဲအပ်ပြီးနောက် ရွှယ်လင် နောက်ဆုံး စိတ်သက်သာရာရသွား၏။ 

သူတို့အကြံအစည်သာ အလုပ်ဖြစ်ပါက သူ မသေခင် အောင်ပွဲဆွတ်ခူးသည်ကို မြင်နိုင်ပေလိမ့်မည်။ 

စစ်မြေပြင်က လျင်မြန်စွာ ပြောင်းလဲသွားသည်။ ရွှယ်လင်၏ အကြံအစည်မှာ အလွန်အန္တာရာယ်များလှ၏။ ချုံဟွေ့ဦးဆောင်သည့် အသင်းက တစ်ဖက်လူ၏ စခန်းတွင်းဝင်ရောက်ကာ သူတို့၏စစ်သူကြီးအား တိုက်ရိုက်ဖမ်းဆီးနိုင်ခဲ့ကြသည်။ 

စစ်မြေပြင်တစ်ခုလုံး ပျော်ရွှင်စွာ ဟစ်ကြွေးသံများဖြင့် ပြည့်နှက်နေကြသည်။ သို့သော် ချုံဟွေ့အတွက်မူ တစ်စုံတစ်ခု မှားယွင်းနေသည်။

သူတို့ထံသို့ စစ်မြင်းတစ်ကောင်က အပြေးနှင်လာ၏။ မြင်းပေါ်ရှိ စစ်သား၏ မျက်နှာပေါ်တွင် မျက်ရည်များ စီးကျလျှက်ရှိသည်။ 

သူက ရွှယ်လင်၏လုံခြုံမှုကို တာဝန်ယူရသည့် စစ်သားငယ်လေးဖြစ်သည်။ စစ်ရေးအကြံပေးကြောင့် တိုက်ပွဲများစွာ အောင်နိုင်ခဲ့သည်ကို တစ်လျှောက်လုံး စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည့် အလျောက် အကြံပေးအပေါ် လေးစားမှုသည် သူ၏ အရိုးများတွင် ထွင်းထားသည့်အတိုင်းပင်။ ယခု သူက မျက်ရည်များနှင့် မြင်းဇက်ကြိုးကိုဆွဲကာ ပြောသည်။

 “စစ်သူကြီး … စစ်ရေးအကြံပေး … သူ … ကွယ်လွန်သွားပါပြီ … ”

သူ့အသံက ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အောင်ပွဲခံသော အသံများနှင့်ယှဉ်လျှင် ကျယ်လောင်ခြင်းမရှိပေ။ သို့သော် ချုံဟွေ့၏ နားထဲတွင်မူ မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်သကဲ့သို့ ရှိ၏။ အောင်ပွဲကြောင့် ပျော်ရွှင်မှုသည် သူ့အား စွန့်ခွာသွားသည်။ သူက စခန်းထံသို့ မြင်းကို နှင်လိုက်၏။

သို့သော် သူမည်မျှ မြင်းနှင့်အပြေးနှင်လာသည်ဖြစ်စေ၊ ပြယ်လွင့်သွားသည့် အသက်ဝိဉာဉ်အား ဖမ်းဆုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ချေ။ စခန်းသို့ ရောက်ချိန်၌ တော်ဝင်သမားတော်လင်း၏ ယူကြုံးမရဖြစ်နေသော မျက်နှာကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။ 

“အရမ်းဝမ်းမနည်းပါနဲ့ ...” သမားတော်လင်းက ထိုသို့သာ ပြောနိုင်၏။ 

တဲထဲတွင် မည်သူမှ အခြားလူများရှိမနေပေ။ ရှေ့တန်းစစ်မြေပြင်မှ အောင်ပွဲက ဤနေရာအား သက်ရောက်နိုင်စွမ်းမရှိ။ စစ်ရေးအကြံပေး၏ ကွယ်လွန်သွားမှုကြောင့် လူအများအပြား ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျကာ ဝမ်းနည်းနေကြသည်။ 

စစ်သူကြီးနှင့် အတူလိုက်ပါလာသည့် စစ်သားများသည်လည်း ထိုနည်းတူပင်။ စစ်ပွဲသည် အနိုင်ရရှိတော့မှာဖြစ်သော်လည်း စစ်ရေးအကြံပေးက သူတို့နှင့်အတူ အောင်ပွဲမခံနိုင်တော့။ အဆိုပါ ရလဒ်အား မည်သူမှ လက်မခံနိုင်ဖြစ်နေကြသည်။ 

ထိုကဲ့သို့ နေ့ရက်မျိုး ရောက်ရှိလာမည်ဖြစ်ကြောင်း သူကြိုသိခဲ့သော်လည်း ချုံဟွေ့၏ လက်များတုန်ယင်လျှက်ရှိ၏။ 

အရာအားလုံးက သူ၏ထိန်းချုပ်မှုအောက်၌ ရှိနေသည့်အလား အမျိုးသားငယ်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခုရှိနေသည်။ သူက နောက်တန်းတွင်ရှိနေသော်လည်း အရာအားလုံးကို ရှင်းလင်းစွာ သိခဲ့ရ၏။ လှပသောမျက်ဝန်းများက အပြီးအပိုင်စေ့ပိတ်သွားပြီ ဖြစ်သလို နှုတ်ခမ်းများသည်လည်း သွေးမရှိသည့်အတိုင်း ဖြူလျော်နေ၏။ 

လူငယ်လေး၏ မျက်နှာမှာ ချောင်ကျနေသည့် အလျောက် ပါးရိုးများကိုပင် တွေ့နေရသည်။ ပိန်ပါးလွန်းသည့်အလျောက် ချုံဟွေ့က သူ ထိုသူအား ထိတွေ့နိုင်လျှင်ပင် အဝတ်အောက်တွင် မည်သည့်အရာမှ ရှိနေမည်မဟုတ်ဟု စတင်ခံစားလာရသည်။ ယနေ့အထိ တောင့်ခံနိုင်ခဲ့ခြင်းကပင် အံ့ဖွယ်ဖြစ်ရပ်တစ်ခု ဖြစ်နေလေပြီ။

ချုံဟွေ့ဘဝတွင် ထိုသို့သော လူစားမျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးခဲ့။

 လူငယ်လေးသည် တော်ဝင်စာမေးပွဲဖြေဆိုသော နေ့ကတည်းက သူ့ဘဝတွင်း ဝင်ရောက်လာခဲ့ပြီး သူတို့ကြားရှိ အပြန်အလှန် ဆက်သွယ်မှုများမှတဆင့် ရေစီးဆင်းလာသည့်နှယ် သူ့နှလုံးသားတွင်း စီးဆင်းလာခဲ့သည်။ သူလုံးဝသတိမပြုမိလိုက်ပဲ သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကို သိမ်းပိုက်သွားခဲ့၏။ သူက လူငယ်လေးအား အရာအားလုံးထက် ပို၍ ဂရုစိုက်ကြောင်း စစ်ပွဲပြီးချိန်တွင် ဖွင့်ပြောပြရန် ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ သို့သော် တစ်ဖက်လူက လောကကြီးအား တိတ်တဆိတ် နှုတ်ဆက်သွားလေပြီ။ 

သူ့နှလုံးသားက အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ကွဲကြေသွားပြီး လူငယ်လေး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကဲ့သို့ တစ်စတစ်စ အေးစက်လာ၏။ 

ချုံဟွေ့ လက်ကိုဆန့်တန်းကာ တစ်ဖက်လူ၏ ပါးပြင်ကို ထိတွေ့လိုက်သည်။ ကိုယ်အပူချိန် ခပ်နွေးနွေးကြောင့် သူ့ မျက်လုံးများ ပူနွေးလာရ၏။ ဤနှစ်များအတွင်း သူသည် မျက်ရည်တစ်စက်ပင် မကျခဲ့ဖူးချေ။

 သို့သော် လက်ရှိအချိန်၌ သူ သည်းခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့။ 

သူ လက်ကိုဆန့်တန်းကာ တစ်ဖက်လူ၏ ဝိဉာဉ်မရှိတော့ပြီဖြစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အား ထွေးပိုက်လိုက်သည်။ အဆက်မပြတ် ကျဆင်းလာသည့် မျက်ရည်များက လူငယ်လေး၏ ဝတ်ရုံအား စိုစွတ်သွားစေ၏။ 

အချိန်အတော် ကြာသည့်နောက် စစ်သူကြီးက တဲအတွင်းမှ ပြန်ထွက်လာသည်။ 

ထိုသူ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် မည်သည့်အမူအရာမှ မရှိသော်လည်း တစ်စုံတစ်ခု ခြားနားနေကြောင်း အလွယ်တကူ ခံစားမိနိုင်၏။ 

“စခန်းကို ဆက်သိမ်းကြ … အောင်ပွဲက ငါတို့အတွက်ပဲ ...” 

သူ့အသံက လေးနက်နေ၏။ တစ်စုံတစ်ဦးသာ ဂရုစိုက်နားထောင်ပါက အသံသည် အနည်းငယ် အက်ရှရှဖြစ်နေကြောင်း သိနိုင်ပေမည်။ 

၎င်းမှာ အောင်ပွဲခံချိန်ဖြစ်သော်လည်း ယခင်နွေးထွေးသော လေထုကမူ တစ်နည်းတစ်ဖုံဖြင့် ဖိနှိပ်ခံလိုက်ရ၏။

🦊

စစ်သူကြီး ချုံဟွေ့သည် သူ့ဘဝကို တိုင်းပြည်အတွက် နှစ်မြုပ်ထားကာ စစ်ပွဲများစွာကို အောင်နိုင်ခဲ့သည်။ သူက တစ်သက်လုံး လက်မထပ်တော့ချေ။ စစ်မြေပြင်တွင် သေဆုံးသွားသော သူ၏ချစ်သူကြောင့်ဟူ၍ ပြောစမှတ်ပြုကြ၏။ သူက ကျန်ရှိသည့်ဘဝအား တစ်ဖက်လူ အသက်ပေးကာကွယ်ခဲ့သည့် တိုင်းပြည်အတွက် မြှုပ်နှံရင်း ကုန်ဆုံးသွားခဲ့လေသည်။ 

ရွှယ်လင် မျက်လုံးလိမ့်လိုက်မိသည်။ 

“ငါက ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး သူ့ချစ်သူဖြစ်သွားရတာလဲ … “

မြေခွေးလေးက ရွှယ်လင်၏ လည်ပင်းအား သူ့အမြှီးနှင့် ရစ်ပတ်ရင်း သန်းဝေလိုက်သည်။. 

“သမိုင်းက အဲဒီ့လို ရေးထားတာပဲ … ”

ရွှယ်လင် နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။ သူက နှစ်လကြာစောင့်ဆိုင်းခဲ့သော်လည်း တစ်ဖက်လူထံမှ ဝန်ခံစကားကို မကြားခဲ့ရချေ။ သူ၏ တာဝန်မှာ ပြီးမြောက်ခြင်းမရှိဟူ၍ပင် တွေးခဲ့မိသည်။ ချုံဟွေ့ဤမျှအထိ ဖိနှိပ်ထားလိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ခဲ့။ 

ကမ္ဘာကြီးရဲ့ အဓိက ဇာတ်ဆောင်အနေနဲ့ တစ်ယောက်ယောက်ကို သဘောကျရင် အနည်းဆုံးတော့ စပြီးလှုပ်ရှားသင့်တယ်လေ … 

သို့သော် ချုံဟွေ့ ဖွင့်ပြောခဲ့လျှင်ပင် သူက အရိုးသားဆုံးနည်းလမ်းဖြင့် ငြင်းဆန်ရန် ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ထိုမှသာ တစ်ဖက်လူ၏ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး သူ့အကြောင်း တွေးနေပြီး မည်သည့်အခါမှ လက်မထပ်တော့မှာပင်။

ကောင်းပြီလေ … တာဝန်ကတော့ ပြီးသွားတဲ့ပုံပဲ … 

“ပိုင်ရှင် ဒီတစ်ခါ ကောင်းကောင်းလုပ်ခဲ့ပါတယ် … ဇာတ်ဆောင်နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ ကံကောင်းမှုက ဖယ်ရှားပြီးသွားပြီ … ပိုင်ရှင် နောက်ကမ္ဘာကို သွားချင်လား … ”

“ကောင်းသားပဲ … သွားရအောင် …”

ရွှယ်လင်က တုံးအသူတစ်ဦး မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ချုံဟွေ့၏ခံစားချက်များကို ရိပ်မိခဲ့၏။ သို့သော် သူ့တွင် နှလုံးသားမရှိသကဲ့သို့ မည်သည်ကိုမှ မခံစားခဲ့ရချေ။ သူသည် ကိစ္စများစွာကို မြင်တွေ့ခဲ့ပြီးပြီဖြစ်ရာ သူ့နှလုံးသားအား လှုပ်ရှားစေရန် ခက်ခဲပေသည်။ 

အထူးသဖြင့် ချုံဟွေ့ကဲ့သို့ ချုပ်တည်းလွန်းသည့် လူတစ်ဦးအပေါ်တွင် ဖြစ်သည်။ 

ရွှယ်လင်၏ ပုံရိပ်ပျောက်ကွယ်သွားချိန်၌ အခြားပုံရိပ်တစ်ခုက ထွက်ပေါ်လာ၏။

သူ့အကြည့်က မှိန်ဖျော့နေပြီး နားလည်ရခက်လှသည်။ အမှောင်ထုတွင်းမှ အသံတစ်ခု ထွက်လာ၏။ 

“သူ့နောက်ကိုလိုက်ပြီး အတူတူသွားချင်တုန်းလား … ”

“ဆက်လုပ်ပါ … ” 

“နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် မစိုးရိမ်ဘူးလား … ”

“ငါက ဒီအတိုင်းအပန်းဖြေခရီးထွက်ရုံပါပဲ ...”

“အိုး … ဒါဆိုလည်းသဘောပါ ...”

“သူ နောက်ထပ် ဘယ်ကမ္ဘာကိုသွားမှာလဲ … ” 

“ငါဘယ်သိမလဲ … မင်းလည်း ဇာတ်ကောင်တစ်ခု ယူချင်လို့လား … ”

“မင်းဆီက ပစ်မှတ်ထားခံနေရတာ မသက်မသာဖြစ်စရာပဲ ...”

“မင်းဘာလို့ ငါ့လာအပြစ်တင်နေတာတုန်း … မင်းဟာမင်း မထိန်းချုပ်နိုင်ပဲနဲ့ … ဟားဟား … ”

“အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေ မပြောပဲ ငါ့ကိုသာ ပို့လိုက်စမ်းပါ ….” 

“ဟား ဟား … ”

🦊

ရွှယ်လင် မျက်လုံးပြန်ဖွင့်လိုက်သည့်အခါ မျက်နှာပြင် အဖြူရောင်အား အရင်ဆုံးတွေ့လိုက်ရ၏။ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အခြေအနေမှာ ယခင်ကလောက် မဆိုးဝါးချေ။ သူက ဆိုဖာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ ရွှယ်လင် မတ်တပ်ရပ်ကာ လျှောက်ကြည့်လိုက်၏။ ကြည့်ရသည်မှာ သူက ဧည့်ခန်းနှင့်တူသည့်အခန်းထဲတွင် ရှိနေခဲ့ပုံပင်။ 

သူက ရှိုးပွဲတစ်ခုခုအတွက် ဖြစ်ဟန်တူသည့် ဒင်နာဂျက်ကတ်အင်္ကျီအား ဝတ်ဆင်ထားသည်။ 

ရွှယ်လင်က သူ့ကိုယ်သူ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီး မြေခွေးလေးကို ပြောလိုက်၏။ 

“ငါ့ကို ဇာတ်ကြောင်းပြောပြ ...”

မြေခွေးလေးက အမြှီးကိုယမ်းကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ “ပိုင်ရှင် အရင်ဆုံးလှဲလိုက်ပါ … ” 

ဤခေတ်မှာ မော်ဒန်ခေတ်ဖြစ်ပြီး ‘တောင်တန်းများကြားမှ ပျံသန်းလာသည့် ဇာမဏီငှက်’ ဟူသည့် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ဖြစ်သည်။

 ရွှယ်လင်သည် ဝမ်ရှို့ယွမ်ဟု ခေါ်သော နာမည်ကျော် စန္နယားပညာရှင်တစ်ဦးဖြစ်၏။ သူ၏ ညီမဖြစ်သူ ဝမ်ရှို့ထင်သည် မနှစ်က လက်ထပ်ခဲ့ပြီး ကလေးတစ်ဦး မွေးဖွားခဲ့သည်။ သူမ၏ ခင်ပွန်းဖြစ်သူသည် ဝတ္ထု၏သူရဲကောင်းဖြစ်သော ဇာမဏီဖြစ်၏။ 

ဝမ်ရှို့ယွမ်က လက်ရှိတွင် သူ၏ ကံကြမ္မာအား ပြောင်းလဲပေးမည့် တေးဂီတ ပြိုင်ပွဲအတွက် လေ့ကျင့်နေခြင်းပင်။ သူသာ ဤပွဲတွင် အနိုင်ရရှိပါက ကမ္ဘာ့အကောင်းဆုံး တေးဂီတကျောင်းတွင် တက်ရောက်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး သူအလွန်လေးစားရသည့် တေးဂီတပညာရှင်လက်အောက်တွင် သင်ကြားနိုင်လိမ့်မည်။ 

သူက တေးဂီတကို အလွန်အမင်းရူးသွပ်၏။ ထို့ကြောင့် မိသားစု စီးပွားရေးအား စိတ်မဝင်စားခဲ့ချေ။ ဤသို့ဖြင့် သူ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့် သူ့မိဘများသည် အဓိကအမျိုးသားဇာတ်ဆောင်အား သမီးဖြစ်သူနှင့် လက်ထပ်စေကာ ကုမ္မဏီအား လက်လွှဲယူစေသည်။ ဝမ်ရှို့ယွမ်မှာ တေးဂီတမှအပ မည်သည်ကိုမှ စိတ်မဝင်စားသည့် အနုပညာရှင်စစ်စစ်တစ်ဦး ဖြစ်၏။ 

သို့သော် သူ၏ရိုးရှင်းသော ကမ္ဘာသည် ယနေ့တွင် ပြိုကွဲတော့မှာဖြစ်ပြီး သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး အိပ်မက်မက်ခဲ့ရသည့် တေးဂီတကျောင်းသို့လည်း ခြေချခွင့်မရခဲ့။ 

သူ၏ သရုပ်ပြမှုမစတင်ခင် ညီမဖြစ်သူထံမှ မိဘများ ကားတိုက်မှုကြောင့် သေဆုံးသွားကြောင်း အကြောင်းကြားသည့် ဖုန်းကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။ 

ဝမ်ရှို့ယွမ်သည် ထိုသတင်းကြောင့် စိတ်လွတ်သွားခဲ့ပြီး ပြိုင်ပွဲတွင်လည်း အမှားများစွာ ပြုလုပ်မိခဲ့၏။ ပြိုင်ပွဲပြီးသည့်နောက် သူက မိသားစုကိစ္စများကြောင့် မိခင်နိုင်ငံသို့ အမြန်ပြန်လာခဲ့သည်။ သို့သော် သူထွက်ခွာခဲ့သည်နှင့် အမှောင်ထုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည့် ကမ္ဘာကြီးအတွင်းသို့ စတင်ဝင်ရောက်မိတော့သည်။ 

🦊

三观 sān guān – အမြင်သုံးခု

တစ်စုံတစ်ဦး၏ ဘဝ၊ ကမ္ဘာကြီးနှင့် တန်ဖိုးထားမှုအပေါ် အမြင်ကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။ ဘဝအပေါ်အမြင်မှာ သင် အသက်ရှင်ရသည့် အကြောင်းရင်းဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာကြီးအပေါ် အမြင်မှာ သင်၏ ကမ္ဘာကြီးအား နားလည်သဘောပေါက်ပုံ ဖြစ်သည်။ တန်ဖိုးထားမှုကမူ သင် တန်ဖိုးအထားဆုံးအရာအား ဆိုလိုခြင်းဖြစ်၏။ 

闷骚 mēn sāo – “နှလုံးသားတွင်းရှိ ခံစားချက်များအား မပေါ်အောင် ဖိနှိပ်ထားခြင်း။”