MM Story Teller

Chapter 3

Viewers 3k

🌱Arc 1 [ ကျောင်းတွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 3

အုပ်ချုပ်သူတစ်ယောက်၏ ပင်ကိုဗီဇ

ဦးလေးစွေ့က ကူညီမည်ဟု ကတိပေးထားသော်လည်း စွေ့ချီချောင်း ကိုယ်တိုင်လုပ်ဆောင်ရန်လိုအပ်သည့်အရာများစွာရှိနေဆဲပင်။ ကုမ္ပဏီမှတ်ပုံတင်ရန်သာမက လုပ်ငန်းလိုင်စင်နှင့် အခြားသောစာချုပ်စာတမ်းများအပြင် ကန်တင်းစာချုပ်နှင့် အစီအစဥ်ချရန်အတွက် သတင်းအချက်အလက်များစွာ ရှာဖွေစုဆောင်းရန် လိုအပ်နေသေးသည်။

လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦးဖြစ်သော ဦးလေးစွေ့က စွေ့ချီချောင်းအား ယခင်ကန်တင်းလေလံဆွဲသူမှာ ပို့ဆောင်ရေးကုမ္ပဏီတစ်ခုနှင့်စာချုပ်ချုပ်ဆိုထားခဲ့ကြောင်းပြောပြ၏။ စွေ့ချီချောင်း ဆန္ဒရှိမည်ဆိုပါက ၀န်ထမ်းများခန့်အပ်ရန်အတွက်ကုမ္ပဏီတစ်ခုနှင့်တိုက်ရိုက်ချိတ်ဆက်ပေးနိုင်ပြီး အခက်အခဲများစွာကိုသက်သာစေလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

စွေ့ချီချောင်းလည်း ထိုနယ်ပယ်နှင့်မရင်းနှီးသောကြောင့် ဦးလေးစွေ့၏ ကမ်းလှမ်းချက်အား၀မ်းသာအားရပင်လိုက်ခံလိုက်၏။

မှတ်ဥာဏ်တုလေယာဥ်မှ ပေးအပ်ထားသော စနစ်ကိုအသုံးပြု၍ သူ၏မူလနေထိုင်ခဲ့သောမြို့နှင့် နှိုင်းယှဥ်ကာအချက်အလက်များကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာနေမိသည်။ သူ့အကောင့်အတွင်း၌ အစောပိုင်း လုပ်ငန်းလည်ပတ်ရန်အတွက် လုံလောက်သောရင်းနှီးငွေရှိသည့်အပြင် ကန်တင်းတွင်ဆိုင်ဖွင့်ရာမှလည်း အကျိုးအမြတ်များ ထပ်မံရရှိလာနိုင်သေး၏။

ကန်တင်းမှအစားအသောက်များကို ပြင်ပတွင်ရောင်းချရန် တားမြစ်ထားပြီး ငွေသားအသုံးပြုရန် လည်းခက်ခဲလှသည်။ ထမင်းစရိတ်အား ကျောင်းသားများ၏ ထမင်းစားကတ်များမှတစ်ဆင့် ဆရာများကပေးချေပေးမည်ဖြစ်ပြီး လကုန်သည်နှင့် ဘဏ္ဍာရေးဌာနသို့သွား၍ ငွေစာရင်းရှင်းရဦးမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုအကြောင်းအရာမှာ စွေ့ချီချောင်းအာရုံစိုက်သည့်အရာ မဟုတ်သဖြင့် လေလံပွဲ၏ ကြမ်းခင်းစျေးကိုသာ ဆန်းစစ်နေ၏။

ကန်တင်းတစ်ခု၏ တည်နေရာမှာ ကျောင်းသားများအိပ်ဆောင်၏တစ်ဖက်တွင်ရှိပြီး နောက်ထပ်တစ်ခုမှာမူ ကျောင်းသားများ အနားယူအပန်းဖြေသည့် တောင်တန်းနိမ့်လေးများကိုမျက်နှာမူလျက် တည်ရှိနေ၏ ။

ကန်တင်းအဆောက်အဦက အထပ်ငါးထပ်ရှိသောအဆောက်အဦကြီးတစ်ခုဖြစ်ပြီး မြေအောက်ထပ်၌ မီးဖိုချောင်၊ အအေးခန်းနှင့် အခြားသောအရာများဆောင်ရွက်ရန်အခန်းများစွာရှိသည်။ ပထမထပ်၊ ဒုတိယထပ်နှင့် လေးထပ်မြောက်တို့မှာ စားသောက်ခန်းမများဖြစ်ပြီး ဟင်းချက်ပြုတ်ရန်အခန်းများလည်း တွဲလျက်ပါရှိသည်သာမက ရုံးခန်းများနှင့် အစည်းအဝေးခန်းမများလည်းတည်ရှိ၏။

စတုရန်းမီတာထောင်ကျော် ကျယ်၀န်းသဖြင့် နေရာတစ်ခုလုံးအား စွေ့ချီချောင်း အလွန်မျက်စိကျနေလေ၏ ။

သူ နေထိုင်ခဲ့သောနေရာ၌ ဤမျှကျယ်၀န်းသောအခန်းတစ်ခုတွင် နေထိုင်ရန်မှာ လူများအတွက် အလွန်ခက်ခဲလှသည်။ ထို့ကြောင့် မှတ်ဥာဏ်တုလေယာဥ်အား လူသားမျိုးနွယ်စု၏အနာဂတ်ဟု ခေါ်ဆိုကြခြင်းဖြစ်၏။ နောက်ပိုင်းကာလများတွင် ထိုနည်းပညာ ပိုမိုကျယ်ပြန့်လာပြီး သာမန်လူများပါ အသုံးပြုလာနိုင်ခြင်းမျိုးလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်၏ ။

ထိုကျယ်ပြန့်သောနေရာလွတ်များအား ကြည့်နေစဥ် စွေ့ချီချောင်း၏သွေးထဲမှ တက်ကြွပူလောင်နေမှုကို ရပ်တန့်မရနိုင်ဟုခံစားနေရသည်။ ရှေးဟောင်းဧကရာဇ်ထံမှဆင်းသက်သော သွေးမျိုးဆက်နိုးထလာပြီးနောက် စွေ့ချီချောင်းမှာ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုခုအတွက် အပင်များကိုသာ မရပ်မမားစိုက်ပျိုးချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေ၏ ။

……

LJJ ကုမ္ပဏီက အမှန်တကယ်အလေးအနက်ထား၍ စွေ့ချီချောင်းအတွက် ဇာတ်ညွှန်းမစီစဥ်ပေးချင်သော်လည်း စာရင်းသွင်းပြီးသည့်နောက်၌ လျှို့၀ှက်၍ကူညီပေးရန် စီစဥ်ရတော့သည် ။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ကောင်းကင်ကြီးမှာ အမြဲတမ်း စမတ်ကျကျတောက်ပနေဆဲပင်။

စွေ့ချီချောင်းက အခွင့်အရေးကြီးအား ကန်တင်း၌ဆိုင်ဖွင့်ရန်စာချုပ်ချုပ်ရာတွင် အသုံးပြုလိုက်လိမ့်မည်ဟု မည်သူကမှ ထင်ထားလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ အကယ်၍ လင်းလင်းသာ သိမည်ဆိုပါက ဒေါသထွက်လွန်း၍သွေးပင်အန်သွားနိုင်သည်။ ဦးလေးစွေ့၏ ကူညီထောက်ပံ့မှုဖြင့် လေလံကိုသူနိုင်လိမ့်မည်ဆိုသည်မှာ သံသယ၀င်စရာပင် မလိုချေ။ Cတက္ကသိုလ်၏ အစားအသောက်တာ၀န်ရှိသူမှာ သူပင်ဖြစ်လာလိမ့်မည်။

ကန်တင်းတွင် အသုံးပြုသောပစ္စည်းပစ္စယများအား ယခင်ပိုင်ရှင်မှ သူ့အားပြန်လည်ရောင်းချပေးထားခဲ့သည် ။

ကန်တင်းမှ ၀န်ထမ်းများက ငရုတ်သီးတစ်တောင့်လက်ထဲတွင်ကိုင်၍ ဟိုဟိုသည်သည်လျှောက်ကြည့်နေသော စွေ့ချီချောင်းအား ရှုပ်ထွေးသောအကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေကြ၏။

' စွေ့ ' ဟူသောမျိုးရိုးအမည်မှာ ကျောင်းအုပ်ကြီး၏မျိုးရိုးအမည်နှင့် တူညီသော်လည်း ထိုမျိုးရိုးအမည်ပိုင်ရှင်မှာ နိုင်ငံခြားတွင်ကျောင်းတက်နေသည်ဟုသာ လူအများသိထားကြသည် ။

ယခု မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့မြင်တွေ့ရသောအခါ လူငယ်လေးမှာ လှပရုံသာမက သေးသွယ်သောခါးလေးနှင့် ခြေတံရှည်ကြီးမှာ လူအများကြားထဲတွင် ထင်ပေါ်လှ၏။ လူများစွာအား မေးခွန်းတစ်ခုကို မတွေးဘဲမနေနိုင်ဖြစ်သွားစေသည်။

ဒီလိုလူမျိုးက ဘာဖြစ်လို့ကန်တင်းမှာ စားသောက်ဆိုင်လာဖွင့်ချင်ရတာလဲ ...

ထိုမျှသာမက စွေ့မျိုးရိုးနှင့်လူငယ်လေးက ကုမ္ပဏီကိုဆက်သွယ်၍ သူတို့အားလစာအပြည့်ဖြင့် စာချုပ်ဆက်လက်ကမ်းလှမ်းချုပ်ဆိုခဲ့ပြီး ဆုကြေးများပါပေးခဲ့သဖြင့် အံ့သြနေကြရသည် ။

“ အားလုံးပဲတွေ့ရတာ၀မ်းသာပါတယ် ... ကျွန်တော့်ရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က စွေ့ပါ... နာမည်အပြည့်အစုံက စွေ့ချီချောင်း လို့ခေါ်ပါတယ်... ကျွန်တော် အရင်ကသုံးခဲ့တဲ့စည်းမျဥ်းတွေကိုစစ်ဆေးပြီးပါပြီ... ဆက်ပြီးသုံးလို့ရတယ်လို့ထင်ပါတယ်..."

စွေ့ချိီချောင်း၏ မိမိကိုယ်ကိုနှုတ်ဆက်သောစကားမှာ ရိုးရှင်းရုံသာမက အထက်လူကြီးတစ်ယောက်မှ ၀န်ထမ်းများအား အမိန့်ပေးသည့်သဘောဆောင်သောစကားလည်း တစ်ခွန်းမှမပါပါချ။ သူက ၀န်ထမ်းများနှင့် ရင်းနှီးခြင်းမရှိ သေးရုံသာမက ဟင်းလည်းတစ်ပွဲမှ မချက်ပြရသေးသည့်အပြင် စီးပွားရေးအခြေအနေကိုလည်းနားမလည်ပါသေးချေ။ သို့သော်လည်း အဓိကအကြောင်းအရာကိုတိုက်ရိုက်ပြောဆိုလာ၏ ။

“ လူတိုင်းကို ရှိသမျှအိုးတွေဆွဲထုတ်ပြီးအပင်စိုက်ဖို့တောင်းဆိုချင်ပါတယ် ... ကန်တင်းအပြင်က မြက်ခင်းပြင်ကြီးကို ဖျက်ဆီးပစ်ကြရအောင်...”

လူတိုင်း : “ ... ”

စားဖိုမှူးတစ်ဦးဖြစ်သော လီထင်မေ့က လူတိုင်းပြောချင်နေသောစကားကို ပထမထပ်ရှိ ပြတင်းပေါက်တစ်ပေါက်မှခေါင်းပြူထွက်ကာမေးလာ၏ ။

“ ဘော့စ်စွေ့ ... ဘာတွေလုပ်မလို့လဲ ...”

စွေ့ချီချောင်းက သူမအားတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

" အရင်းအမြစ်ကြီးတစ်ခုကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်စီမံမလို့ ... အအေးခန်းထဲမှာ အသီးအရွက်တွေအများကြီးတွေ့တယ် အဲဒါတွေကိုဘေးရွေ့ပြီး ငရုတ်သီးတွေထည့်လို့ရမလား..."

စားဖိုဆောင်တွင် အလုပ်လုပ်သည့်၀န်ထမ်းအချို့မှာ စိုးရိမ်သွားကြ၏။ တရုတ်လူမျိုးအများစုမှာ ကြက်သွန်နီ၊ဖြူနှင့် ငရုတ်သီးများစိုက်ပျိုးခြင်းကို မနှစ်သက်သောကြောင့် မျက်နှာပျက်သွားကြသည်မှာ အံ့သြစရာမရှိချေ။

သို့သော်လည်း သခင်လေးစွေ့ ပြောသောစကားဖြစ်သောကြောင့် ယေဘုယျအားဖြင့်အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်ဟုယူဆနိုင်သည်။ ထို့အပြင် စွေ့ချီချောင်း၏ အဆင့်အတန်းမှာအခြားသောသူများစွာထက် မြင့်မားသောကြောင့် ငရုတ်ပင်စိုက်ရန်မှာ အသေးအမွှားကိစ္စသာဖြစ်၏ ။

ကန်တင်းအတွင်းနှင့်အပြင်ရှိ ပန်းအိုးများမှာ အမှန်တွင် ကျောင်း၏အလှဆင်ပစ္စည်းတစ်ခု သပ်သပ်သာဖြစ်သည် ။ မကြာခဏဆိုသလိုပင် ပန်းကုမ္ပဏီမှ၀န်ထမ်းများက ပန်းများကိုပန်းအသစ်များဖြင့် လာရောက်လဲလှယ်လေ့ရှိသည်။

မြက်ခင်းပြင်များမှာ စိမ်းလန်းစိုပြေရေးစီမံကိန်း၏ တစ်စိတ်တစ်ဒေသဖြင်သဖြင့် ပုံမှန်အားဖြင့် ခွင့်ပြုချက်မရှိဘဲဖယ်ရှား၍မရချေ။ သို့သော်လည်း ကျောင်းအုပ်ကြီးနှင့် စွေ့ချီချောင်းတို့၏ပတ်သက်မှုအရ မြက်ခင်းတစ်ခင်းမှာပြောပလောက်သောတန်ဖိုးမရှိတော့ပေ။

သူဌေးအသစ်လေး၏ရှေ့တွင် အမြင်ကောင်းရရန်အလို့ငှာ ၀န်ထမ်းများမှာ နှလုံးသားထဲတွင် စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုအနည်းငယ်ရှိနေသေးသော်လည်း အားတက်သရောမြက်နုတ်ပြကြတော့၏။ ထို့နောက် ပန်းအိုးများကိုယူကာ အပင်စိုက်ရန်အတွက် ပန်းပင်များကိုဖယ်ရှားလိုက်၍ အခြားသောတစ်နေရာတွင် သွားစိုက်လိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက ဘေးတွင်ရပ်ကာ ဟိုဟိုသည်သည်လက်ညိုးထိုး၍ ညွန်ကြားနေရသဖြင့် ကျေနပ်နေ၏။ အပင်စိုက်သည့်လုပ်ငန်းစဥ်တစ်ခုလုံးအတွင်း သူ၏စည်းစနစ်ကျသောအကျင့်စရိုက် ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာပြီး တိကျသောတွက်ချက်မှုများသာမက စနစ်ကျသောနည်းပညာများကိုပါ ထုတ်ဖော်ပြောကြားလာတော့သည်။

အချို့ ငရုတ်စေ့များမှာ ကန်တင်းအပြင်ဘက်တွင် နေလှန်းထားပြီးဖြစ်သဖြင့် ချက်ချင်းအသုံးပြုနိုင်သည်။ ၀န်ထမ်းများ အပင်စိုက်တော့မည့်အချိန်တွင် စွေ့ချီချောင်းက တားလာ၏။

" မြေဆီလွှာစိုစွတ်မှုက မလုံလောက်သေးဘူး... ပထမဆုံး ရေလောင်းပြီး စိုထိုင်းဆကအနည်းဆုံး ၇၀ရာခိုင်နှုန်းကျော်ရမယ်... မြေဆီလွှာအထူက ငါးဆယ်စင်တီမီတာကျော်... အစေ့ချဖို့နေရာက တစ်ပင်နဲ့တစ်ပင် ၃၇.၅ စင်တီမီတာခြားပြီး အတန်းလိုက်စိုက်ရမယ်...”

၀န်ထမ်းများမှာ အူတူတူလေးဖြင့်သာ စွေ့ချီချောင်းအား စိုက်ကြည့်နေကြတော့သည်။ သူတို့ထဲမှအများစုမှာ နယ်မြို့လေးများတွင် နေထိုင်ခဲ့ကြသူများဖြစ်သဖြင့် မိမိတို့၏အိမ်များတွင် စိုက်ပျိုးရန်ကိုယ်ပိုင်လယ်ကွက်များ ရှိကြသည်သာဖြစ်၏။ စွေ့ချီချောင်းက သူတို့အား ကြီးကြပ်၍ အလုပ်ခိုင်းနေသောကြောင့် အုပ်စုခေါင်းဆောင်အဖြစ်သာယူဆထားကြသည်။

ထို့ကြောင့် စွေ့ချီချောင်းကဲ့သို့သော လူငယ်လေးတစ်ဦးက အပင်များအကြောင်းကို ဤမျှအထိ လေ့လာထားလိမ့်မည်ဟု ထင်မထားခဲ့ကြပေ။ ၃၇.၅ စင်တီမီတာဟုသော အသေးစိတ်အချက်အလက်ကိုလည်း သူတို့သိချင်စိတ်မရှိကြချေ။

စနစ်ကျသော နည်းပညာအချက်အလက်များအကြောင်း သူတို့ မသိသော်လည်း အခြေခံအားဖြင့် ငရုတ်စေ့များကို ရေဓာတ်ပြည့်၀သောမြေဆီလွှာတွင် စိုက်ပျိုးရမည်ဟူသော အချက်မှာမူတူညီ၏။

စွေ့ချီချောင်း၏ ညွှန်ကြားမှုအရ လူတိုင်းက အစေ့ချရာ၌ အကွာအဝေးအတိအကျတိုင်းတာရန် ပေတံများကိုပင်အသုံးပြုကြတော့မလို ဖြစ်နေကြသည် ။

“ ဟေး … ဘာလုပ်နေကြတာလဲ... စားစရာတစ်ခုခု မရှိဘူးလား...”

စကားသံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်မှန်တပ်ထားသောကျောင်းသားလေးတစ်ယောက် ထမင်းစားကဒ်ကိုကိုင်၍ မျက်နှာမသာမယာဖြင့် မတ်တပ်ရပ်နေကြောင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ အကြောင်းအရင်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်ဆယ်မိနစ်ကတည်းက ကန်တင်းပိတ်သွားသောကြောင့်ပင် ။ ပိတ်ရက်ကာလအတွင်းဖြစ်သော်လည်းကျောင်းထဲ၌ ဆရာနှင့်ကျောင်းသားအချို့ရှိတတ်၏။ ၀န်ထမ်းတစ်အုပ်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေသောစွေ့ချီချောင်းနှင့် ထိုကျောင်းသားလေးအား တစ်ချက်တစ်ချက် ခိုးကြည့်နေကြသည် ။

“ ဟေး ... ကျောင်းသားလေး...”

စွေ့ချီချောင်းက ကန်တင်းကို အပင်စိုက်ရန်အတွက်သာ ငှားရမ်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သော်လည်း ကန်တင်းတစ်ခု၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်မှာ အစားအသောက်ရောင်းချရန်ဟူသောရည်ရွယ်ချက်ကို မှတ်မိသေးသည် ။ သူကကျောင်းသားလေးအား ကြည့်လိုက်သည်။

“ အခု ကန်တင်းဖွင့်တဲ့အချိန် ကျော်သွားပြီလေ...”

“ အာ ဟုတ်သားပဲ …”

မုန့်ချန်က ရှက်ရွံ့နေဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

“ ကျွန်တော်စာလုပ်နေရင်း အချိန်ကိုမကြည့်မိလို့ပါ... စားစရာတစ်ခုခုများ ကျန်သေးလား...”

စွေ့ချီချောင်းက ထိုကျောင်းသားလေးအား ထူးထူးဆန်းဆန်းပုံစံဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။

“ ငါက ဆရာမဟုတ်ဘူး...”

မုန့်ချန်မှာ ပို၍ပင်ရှက်သွားရ၏ ။ ၀တ်စုံပြည့်၀တ်ဆင်ထားသော စွေ့ချီချောင်း၏သွင်ပြင်မှာ အဝေးမှကြည့်လျှင်ပင်သူခိုးတစ်ယောက်နှင့် တူမနေ၍ အတော်အတန်စဥ်းစားပြီးနောက် ဆရာတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုသာကောက်ချက်ချလိုက်လေသည်။ စွေ့ချီချောင်းက အသက်အလွန်ငယ်သေးပုံပေါ်သောကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် ပါမောက္ခဟုပင် ခေါ်မိလိမ့်မည် ။

“ တောင်းပန်ပါတယ် ...ကျောင်းက ဆရာတစ်ယောက်ယောက်လို့ ထင်မိသွားလို့ပါ...”

စွေ့ချီချောင်းက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောလာ၏ ။

“ ငါက ကန်တင်း ၁က ဝန်ထမ်းပါ...”

“…”

ကန်တင်းကဝန်ထမ်းလား ...

မုန့်ချန်၏ အတွေးထဲတွင် ဖြစ်နိုင်ချေရှိသော အရာများစွာ တန်းစီပေါ်ပေါက်လာ၏ ။

ကန်တင်း ၁က တဲ့လား သူက ဘာအလုပ်လုပ်တာပါလိမ့်... ကျောင်းသားတွေကိုဆွဲဆောင်ပြီး ကန်တင်း ၄နဲ့ပြိုင်ဖို့ မော်ဒယ်ချောချောလေးတွေကိုပါ ငှားနေပြီလား...

ကန်တင်း၀န်ထမ်းများမှာ အပင်စိုက်ရင်းအလုပ်များနေကြသောကြောင့် ချီချောင်းကပြောလိုက်သည်။

“ ခဏစောင့်ဦး ... တစ်ခုခုကျန်သေးလားကြည့်ပြီး မင်းအတွက် စားစရာစီစဥ်ပေးမယ်...”

မုန့်ချန်မှာ မငိုမိစေရန် အတင်းဟန်ဆောင်ပြုံးပြလိုက်ရသည်။

“ ကောင်းပါပြီ...”

စွေ့ချီချောင်း၏စကားကြောင့် ကန်တင်းမှ၀န်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း သေချာသွားလေသည်။ ကန်တင်းတစ်ခုလုံးတွင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်သာဖွင့်တော့သောကြောင့် အသေအချာကိုပင် ဟင်းအကျန်များကိုသာ စားရပေတော့မည်။

……

စွေ့ချီချောင်းက ပုံမှန်အားဖြင့် သူကိုယ်တိုင်စားသောက်ရန်အတွက် မီးဖိုချောင်၀င်ကာ ချက်ပြုတ်လေ့ရှိသော်လည်း ဤနေရာရှိ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းများကို တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှအသုံးမပြုရသေးပေ။ ကံကောင်းသည်မှာ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းများသာမက ဟင်းချက်နည်းများကပါ ကွဲပြားမှုမရှိခြင်းပင် ။

ကျန်ရှိသောအရာများမှာ ကြက်ခြေထောက်ကြော်အနည်းငယ်နှင့် အသီးအရွက်နှင့် ရောကြော်ထားသည့်ထမင်းကြော်တို့ဖြစ်သည် ။

စွေ့ချီချောင်းက ထိုပစ္စည်းများကိုကြည့်ရင်းစဥ်းစားနေမိ၏။ မျိုးဆက်သွေး နိုးထလာသည့်အချိန်မှစ၍ အစားအသောက်များအပေါ် သူ၏အာရုံခံနိုင်စွမ်းကလည်း ပို၍တိုးတက်လာခဲ့သည်။ တွက်ချက်မှုစွမ်းရည်မှာ အပင်များပေါ်တွင်သာမက အစားအသောက်များ၏ အရသာပေါ်တွင်လည်း အကဲဖြတ်ဆန်းစစ်နိုင်လာ၏ ။

အရသာက မျိုးဆက်သွေးနိုးထမှု၏ တိုးတက်လာခြင်း၌ အလွန်အရေးကြီးသော ကဏ္ဍတစ်ခုလည်းဖြစ်သည် ။

ကြက်ခြေထောက်ကြော်နှင့် ထမင်းကြော်တို့၏ အရသာကိုမြည်းစမ်းကြည့်ပြီးနောက် မည်သို့ဆက်လုပ်သင့်သည်ကိုအသေအချာသိသွားပြီဖြစ်သည်။ သူက ကြက်ခြေထောက်ကြော်အားထပ်မံ၍ အပိုင်းပိုင်းဖြစ်အောင်လှီးဖြတ်လိုက်သည် ။

ထမင်းကြော်မှာ အနည်းငယ်မာနေသည့်အပြင် အချို့သောအသီးအနှံများမှာ ကောင်းကောင်းပင်မကျက်သေးချေ။ ဆီလည်း အလွန်များနေသေး၏။ ထိုအရာများမှာ စွေ့ချီချောင်း၏ မျက်၀န်းထဲ၌မူ ပြုပြင်ရန်ခက်ခဲသောအရာများမဟုတ်ပေ ။

စွေ့ချီချောင်းက ဆီကိုအပူပေးလိုက်ပြီးနောက် ကြက်သွန်နီနှင့်ဂျင်းတို့ဖြင့် ဆီသတ်လိုက်ကာ ခုတ်ထစ်ထားသော ကြက်ခြေထောက်များကိုထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ငရုတ်သီးတောင့်အချို့ကို အနေတော်လှီး၍ ဖြူးထည့်လိုက်၏ ။

စွေ့ချီချောင်း၏ သိမ်မွေ့သော အရသာထိန်းချုပ်မှုနည်းစနစ်ကြောင့် ဟင်းပွဲမှာသပ်ရပ်လှပစွာဖြင့် ပန်းကန်ပေါ်သို့ ရောက်ရှိသွားပြီဖြစ်သည်။ ပန်းကန်ပြား၏ အောက်ခြေတွင် ဆီအနည်းငယ်ရှိသော်လည်း ဘေးဘက်တွင် အသီးအရွက်များဖြင့် အလှဆင်ထားကာထမင်းစေ့များသည်ပင် ဖြူဖွေး၍စားချင်စဖွယ်ဖြစ်အောင် ဆွဲဆောင်နေ၏။

၎င်းက အကြွပ်ကြော်ထားသော ရွှေဝါရောင်ကြက်ခြေထောက်နှင့် ဖြူဖွေးဖြောင့်စင်းနေသော ဆန်စေ့များသာမက ကြက်သွန်နီ ၊ ကြက်သွန်ဖြူ ၊ အနံ့အလွန်မွှေးသောငရုတ်သီးတို့ပါ၀င်သော ရိုးရှင်းသည့်အိမ်ချက်ထမင်းကြော်တစ်ပွဲပင်ဖြစ်သည်။ ဆီများ၍ အီသွားမည့်ပုံမပေါ်သည့်အပြင် အကြည့်တစ်ချက်နှင့်ပင် အရသာရှိလိမ့်မည်မှန်းသိသာနေ၏။

ဤကဲ့သို့ ရိုးရှင်းသော်လည်း လတ်ဆတ်သောဟင်းလျာတစ်ပွဲရရှိရန်အတွက် ကျွမ်းကျင်သောထိန်းချုပ်မှုနည်းလမ်း လိုအပ်သည်။ ကြက်ခြေထောက်သာမက ထမင်းနှင့်အသီးအရွက်များ ကြော်သောအခါ၌ပင် မှန်ကန်သောအပူရှိန်ကိုအလွန်သတိထား၍ အချိန်နှင့်တစ်ပြေးညီထိန်းချုပ်နေရ၏။

ထိုကဲ့သို့သောထိန်းချုပ်မှုက တစ်နှစ်ပတ်လုံးမီးဖိုထဲတွင် ချက်ပြုတ်နေသည့် ဝါရင့်စားဖိုမှုးများ၏ထိန်းချုပ်မှုပုံစံနှင့်လည်းမတူညီပေ။ စွေ့ချီချောင်းက သူ၏ကိုယ်ပိုင်နားလည်မှုစွမ်းရည်နှင့် တွက်ချက်မှုများသာမက ပါ၀င်ပစ္စည်းများ၏ အရည်အသွေးကိုပါ ထည့်သွင်းတွက်ချက်ထား၏။ ဤကဲ့သို့ကျောင်းကန်တင်း၌ စွေ့ချီချောင်း၏ ဟင်းချက်စွမ်းရည်မှာ လုံလောက်သည်ထက်ပင် များစွာပိုလျှံနေသေးသည် ။

စွေ့ချီချောင်း နောက်ထပ်ဟင်းတစ်ပွဲကို ပြုလုပ်လိုက်ကာ ဗန်းပေါ်တွင်တင်ပြီးနောက် မည်သည့်အရာကိုမျှ ဂရုမစိုက်သော်မျက်နှာထားဖြင့် ကျောင်းသားလေးထံသို့လျှောက်သွားလေသည် ။

……

ထိုင်စောင့်နေသောကြောင့် မုန့်ချန်မှာ ဟင်းပွဲများရောက်မလာမီအချိန်ကတည်းကပင် အတွင်းထဲမှ ပျံ့လွင့်လာသော အလွန်မွှေးကြိုင်သည့်အနံ့အား ရနေသည်။ အနံ့တစ်ခုတည်းနှင့် ဟင်းပွဲအရသာမှာ ပြောစရာမလိုလောက်အောင် ကောင်းမွန်လိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကြိုတင်မှန်းဆနိုင်၏။

ယေဘုယျအားဖြင့် ပြောရမည်ဆိုလျှင် ကန်တင်းမှအစားအသောက်များမှာ အနံ့ကတစ်ခုခုထူးဆန်းနေခြင်းမဟုတ်လျှင် အရသာမကောင်းသည်ချည်းသာဖြစ်သည် ။ ပုံမှန်ဟင်းတစ်ပွဲ၏ အရသာရရန်မှာ ရံဖန်ရံခါမှသာရှိတတ်ပြီး အလွန်ရှားပါးလှ၏။ ထိုကဲ့သို့ ဆိုး၀ါးသောဟင်းများကိုသာ စားခဲ့ရသဖြင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသောအနံ့မှာ သူ၏အနံ့ခံအာရုံနှင့်လျှာအား အလွန့်အလွန်စိတ်အားတင်ကြွလာစေသည် ။

စွေ့ချီချောင်းက ဟင်းပွဲများကို မုန့်ချန်၏ ရှေ့တွင်ချပေးရင်းပြောလိုက်သည်။

“ မင်းအစပ်စားနိုင်လား... ငါငရုတ်သီးနည်းနည်းထည့်ထားလို့...”

ဟင်းနံ့က အနည်းငယ်စူးရှနေသည်မှာ အံ့သြစရာမရှိချေ။ မုန့်ချန်၏ သွားရည်များမှာ ပါးစပ်ထဲမှ လျှံကျလာလုမတတ်ဖြစ်နေပြီး သတိလက်လွတ်ဖြင့်ခေါင်းညိတ်ကာ တူကိုင်၍ ကြက်ခြောက်များကိုစားရန် စိတ်ရောက်နေ၏။

မူလကြက်ခြေထောက်ကြော်မှာ အရောင်အဆင်းမရှိဖြူဖျော့နေသော်လည်း စွေ့ချီချောင်း ပြန်ကြော်ရာတွင်ပဲငပိအနှစ်ထည့်လိုက်သောကြောင့် ရွှန်းစိုသော ရွှေ၀ါရောင်ဟင်းအနှစ်အရောင်ပေါ်ထွက်လာသည်။ ပါ၀င်ပစ္စည်းများ၏ ရနံ့မှာထွက်ပေါ်နေပြီး ဟင်းပွဲပုံသဏ္ဍာန်မှာပြီးပြည့်စုံလှသည်။

တူကိုင်ကာယူနေသည့် အချိန်အတွင်းမှာပင် သူ၏ဆာလောင်နေသောစိတ်ဆန္ဒမှာ တာကျိုးသကဲ့သို့ထွက်ပေါ်လာ၏။

သူက နောက်ထပ် အတုံးသေးသေးများ တုံးထားသောကြက်သွန်နီတစ်ပိုင်းကို ယူလိုက်သည်။ ကြက်သွန်နီအားအတုံးသေးသေးလေးများ ပိုင်းဖြတ်ထားသည့်အပြင် ကြက်သွန်ဖြူများအားလည်း ပုံစံမပျက် နှစ်ကြိမ်ဖိချထား၏ ။ အသီးအရွက်များ၏ ချိုမြိန်မှုသာမက ထမင်းနှင့်ကြက်ကြော်တို့၏ ပေါင်းစပ်မှုကြောင့် အီမသွားဘဲလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်နှင့် အလွန်အရသာရှိလှသည် ။

( TN / ပုံစံမပျက်ဖိချထားတယ်ဆိုတာက ကြက်သွန်ဖြူကိုအပြားရိုက်တာမျိုးကိုပြောတာနေမယ် )

“ အိုး …”

ပါးစပ်တစ်ခုလုံးအပြည့် အကြိမ်အနည်းငယ်၀ါးပြီးနောက် ငရုတ်သီး၏ စပ်သောအရသာ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ၎င်းက အလွန်မစပ်သော်ငြား မုန့်ချန်ကဲ့သို့ တောင်ပိုင်းသားတစ်ဦးအတွက်မူ အစပ်ပမာဏမှာ လုံလောက်သည်ထက်ပင်ပိုနေသည်။

ဤထမင်းကြော်၏ အရသာမှာ သူယခင်က စားခဲ့ဖူးသောထမင်းကြော်များ၏ အရသာနှင့် လားလားမျှမတူချေ။ အခြားသောထမင်းကြော်များထက် ပိုမိုရိုးရှင်းသော်လည်း ပိုမိုအရောင်အသွေးစုံအရသာရှိရုံသာမက အနံ့လည်းအလွန်မွှေးလှ၏။ အခြားနေရာများ၌ ဤကဲ့သို့ထမင်းကြော်မျိုးမရနိုင်ပေ။ သူ၏အရသာကို အကောင်းဆုံးဖော်ပြရန် စကားစုမှာ ဆွေမျိုးမေ့သွားလိမ့်မည်ဟုသာ။

သို့သော်လည်း စားနေရင်းဖြင့် ငရုတ်သီးအစွမ်းပြ၍ စပ်လာသောကြောင့် တံတွေးများမြိုချနေရရုံသာမက ပါးတစ်ခုလုံးနီရဲပြီး နဖူးတွင်လည်း ချွေးများထွက်လာ၏။ စပ်သော်လည်း မရပ်တန့်ရုံသာမက ထပ်မံ၍စားသောက်ချင်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းတွင် ကပ်ကျန်နေသောအရသာကို လျှာနှင့်သပ်ရုံနှင့်ပင် မလုံလောက်တော့ချေ ။

မုန့်ချန် ပန်းကန်တစ်၀က်ခန့် စားပြီးသွားသောအချိန် မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ခပ်ချောချောလူက မည်သည့်နေရာသို့သွားမှန်းမသိတော့ချေ ။ ကန်တင်းမှ၀န်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်သည်ဟု ပြောခဲ့သောကြောင့် အခြားသူများနှင့်အတူအလုပ်သွားလုပ်နေခြင်းမျိုးလည်း ဖြစ်နိုင်၏ ။ ထိုအချိန်တွင် မုန့်ချန် ရုတ်တရက်ဥာဏ်အလင်းပေါက်သွားလေသည်။

ကန်တင်းက၀န်ထမ်း ...

ဒါဆိုရင် ဒီလိုဟင်းမျိုး နောက်ဆိုရင်ကန်တင်းမှာရတော့မှာပေါ့ ...

မုန့်ချန်က စားလက်စကျန်ရှိနေသော ဟင်းတစ်ပွဲကိုဓာတ်ပုံရိုက်ကာ အတန်းထဲရှိဂရုထဲသို့ပို့လိုက်သည်။

“ အတန်းဖော်တို့ ... ငါအခုကန်တင်းမှာ... အရမ်းချောတဲ့၀န်ထမ်းကောင်လေးတစ်ယောက်က ငါ့ကိုထမင်းကြော် ကြော်ပေးတာအရမ်းအရသာရှိတာပဲ... "

ချက်ချင်းစာပြန်သူ အများအပြားရှိသည့်အပြင် နောက်ထပ်စာများလည်း အဆက်မပြတ်၀င်လာ၏ ။

“ ဟီးဟီး..."

“ ဟီးဟီး…”

“ဟီးဟီး...”

🌱🌱🌱

Prev Next