MM Story Teller

Chapter 21

Viewers 3k

🌱Arc 1 [ ကျောင်းတွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 21

လယ်သမားနတ်ဘုရား အွန်လိုင်းဖြစ်လာပြီ

နွေရာသီအားလပ်ရက်နီးကပ်လာသောကြောင့် ပထမကန်တင်းက ကျောင်းဝင်းအတွင်းရှိနေသေးသည့် ကျောင်းသားများနှင့်ဆရာများအတွက် ကန်တင်းအထပ်တစ်ထပ်တည်းသာ ဖွင့်လှစ်ထားရန် စီစဉ်လိုက်သည်။ အကုန်မြန်သောအသီးအရွက်များက ရုတ်တရက်ပိုလျှံနေချေသည်။ ကံကောင်းသည်မှာ ထိုအရွက်များကိုယူသွားမည့်မိသားစုအချို့ CUတွင်ရှိနေသေးသည်။

ငရုတ်သိီးနှင့်အတူ ပိုလျှံနေသော လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို မိသားစုဝင်များအား ဝန်ထမ်းဈေးနှုန်းဖြင့် ရောင်းချမည်ဖြစ်၏။ ကောက်ပဲသီးနှံများရိတ်သိမ်းချိန်ကျလာသောအခါ အချင်းချင်းမက်ဆေ့ချ်ပို့ရန်အတွက် ဂရုချက်တစ်ခုပင် ထောင်ထားသေးသည်။ ထိုအရွက်များကိုဝယ်ယူချင်သူမိသားစုတိုင်း ကန်တင်းဆီသို့ရောက်ချလာပြီး စားပွဲပေါ်တည်ခင်းထားသောကုန်ပစ္စည်းများကို ကြည့်တတ်ကြသည်။

စွေ့ချီချောင်းက သူ့ချက်ပြုတ်နည်းများကို တိုးတက်အောင်လုပ်ရန် မလိုအပ်တော့သောကြောင့် သူ့အိမ်၏လသာဆောင်တွင် စိုက်ပျိုးထားသော သစ်သီးဝလံများနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကိုပြုစုစောင့်ရှောက်ခြင်းဖြင့်သာ အချိန်ကုန်ခဲ့သည်။ ထိုနေရာလေးကို ယခင်ရောက်ခါစကဲ့သို့ ပန်းအတုနှင့်အလှဆင်ထားခြင်းမဟုတ်တော့ဘဲ တက္ကသိုလ်ထဲမှာကဲ့သို့ သီးနှံမျိုးစုံဖြင့်ပြည့်နှက်နေလေသည်။

မကြာသေးမီက စွေ့ချီချောင်းစိုက်ပျိုးခဲ့သော ဖရဲသီးများလည်းမှည့်တော့မည်ဖြစ်၏။ စွေ့ချီချောင်း၏ဂရုတစိုက်ပြုစုစောင့်ရှောက်မှုကြောင့် ထိုဖရဲသီးများက လှပသောအရောင်အဆင်းဖြင့် ဝိုင်းစက်စက်ဖြစ်လာပြီး သူတို့အောက်ရှိမြက်ခင်းပြင်ကလည်း ပတ်ပတ်လည်ကို ပို၍မျက်စိပသာဒဖြစ်စေသည်။

စွေ့ချီချောင်းက ကန်တင်းဝန်ထမ်းများနှင့် သူကိုယ်တိုင်၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဂုဏ်ပြုရန်အတွက် ရင့်မှည့်နေသောဖရဲသီးနှစ်လုံးကို ခွဲလိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက ဖရဲသီးကိုခူးချိန်တန်မှ ခူးလိုက်ခြင်းပင်။ ဖရဲသီးအသားက ပါးလွှာပြီး ကြွပ်ဆတ်လေသည်။ စွေ့ချီချောင်း ထိုဖရဲသီးကိုခွဲလိုက်သည့်အခါ ဂျွတ်ခနဲမြည်သံပင်ထွက်လာပြီး စိုစိုရဲရဲအနီရောင်အတွင်းသားများ ပေါ်လာ၍ ပြီးပြည့်စုံလှပေသည်။ ဤကဲ့သို့သောဖရဲသီးမျိုးက အချိုဆုံးဖြစ်၏။ ဖရဲသီး၏အတွင်းသား ပွင့်ဟလာသောအခါ ဝန်ထမ်းအားလုံးက ဝိုးခနဲရေရွတ်ကြလေတော့သည်။ ယခင်က သူတို့စားခဲ့ဖူးသော ဖရဲသီးများနှင့် ယှဉ်၍မရနိုင်သည်မှာ အမှန်ပင်။

စွေ့ချီချောင်းက အသီးကို အပိုင်းပိုင်းအစိတ်စိတ်ခွဲကာ လေးထောင့်တုံးလေးများဖြစ်အောင် လှီးလေသည်။ ဖရဲသီးများကို သူ့ရှေ့ကပန်းကန်လုံးတစ်လုံးထဲကို လှီးချလိုက်သည့်အခါ သူ့အရည်နှင့်သူနစ်သွားသည့်အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။ လူတိုင်းမှာ သွားကြားထိုးတံ၊ ခက်ရင်းနှင့် တူများကို ကိုင်ဆောင်ကာ သူပြီးစီးမည့်အချိန်ကို စောင့်မျှော်နေကြသည်။

ဤအသီးကို စွေ့ချီချောင်း ရေခဲသေတ္တာထဲ ခဏထားထားခဲ့သည့်အတွက်အခွံပေါ်တွင် ငွေ့ရည်များသီနေဆဲဖြစ်၏။ အတွင်းသားက ကြွပ်ရွလတ်ဆတ်ပြီးအေးစက်နေကာ ခံတွင်းထဲတွင် အလွယ်တကူကွဲထွက်သွားသည်။ အရည်များကလည်း လျှာပေါ်တွင်ပေါက်ကွဲထွက်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းမှပင် ယိုကျလာ၏။ အတွင်းသားက အပြင်ပိုင်းထက်ပင် ပိုမွှေးပြီး နွေရာသီ၏အပူဒဏ်ကို ကင်းဝေးစေသည်။

"ဒီဖရဲသီးက အရမ်းချိုတာပဲ..."

စားဖိုမှူးလီဟု လူသိများသော လီထင်မေ့တစ်ယောက်သာလျှင် ဖရဲသီး၏အရသာကို ချီးကျူးရန်အတွက် စားသောက်နေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ပေသည်။ ဤအရသာတွင် ချို့ယွင်းချက်လုံးဝမရှိပေ။ မည်သို့သောပြစ်ချက်မျိုးကိုမှလည်း သူမ ရှာမတွေ့ပေ။

ဖရဲသိီး အလုံးကလည်းလှပြီး အပြင်သားကလည်း ချောမွေ့လှသည်။ အခွံပေါ်တွင် အနာအဆာလည်း လုံးဝမရှိချေ။ ထို့ပြင် အရေးအကြီးဆုံးအပိုင်းမှာ ကြွပ်ဆတ်ဆတ်မြည်သံနှင့်အတူ အတွင်းသား၏အိစက်ညက်ညောမှုဖြစ်သည်။ သူမ ဖရဲသီး၏အရသာအတိမ်အနက်ကို မြည်းစမ်းကြည့်လိုက်လေရာ သူမအိပ်မက်ထဲတွင်သာ မြည်းစမ်းဖူးသည့် အကောင်းဆုံးဖရဲသီးတစ်လုံးအလားပင်။

နောက်ထပ်နှစ်ကိုက်စားပြီးနောက် လီထင်မေ့တွေးမိသွားသည်။

ဟုတ်သားပဲ… ဖရဲသီးမှာလည်း အစေ့နည်းနည်းပဲပါတာ…

စွေ့ချီချောင်းက တစ်ကိုက်မျှသာကိုက်လိုက်ပြီး အစေ့များကိုကောက်ယူကာ ရှောင်ပိုင်ကိုကျွေးလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်က လူသားများကဲ့သို့ မြန်မြန်ဆန်ဆန်မစားနိုင်သောကြောင့် စွေ့ချီချောင်း၏လက်ထဲမှ အစေ့များကို ဖြည်းဖြည်းချင်းစားနေလေရာ အရည်များက သူ့လက်ဖဝါးနှင့်လက်တစ်ပြင်လုံးကို ပေကျံသွားလေတော့သည်။ စွေ့ချီချောင်းက ထိုအရည်များကိုသုတ်ရန် တစ်ရှူးစကို တိတ်တိတ်လေးလှမ်းယူလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်က စားသောက်နေစဉ်အတွင်း စွေ့ချီချောင်းအား အပြစ်ရှိဟန်အကြည့်လေးဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ သူ့မှာ မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အလိုလိုက်ခံနေရသည့်အတွက် အမတတစ်ယောက်နှယ် ဘဝကိုဖြတ်သန်းနေရသလို ခံစားနေရသည်။ စွေ့ချီချောင်းက သူ့ကိုဆိုဖာပေါ်တင်ပေးရန် ငြင်းနေသေးတာကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် လောလောဆယ်တွင် အိပ်မက်မက်သလို ခံစားနေရမည်ဖြစ်၏။

စွေ့ချီချောင်း၏အမူအရာမှာ တည်ငြိမ်နေချေသည်။ သူက ရှောင်ပိုင့်ကို အစာကျွေးပြီးတိုင်း လက်ဆေးလေ့ရှိသောကြောင့် ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး ပြဿနာမရှိချေ။

စွေ့ချီချောင်း၏ တစ်မူထူးခြားသောအရည်အချင်းကြောင့် ရာနှင့်ချီသော မြေစတုရန်းမီတာအတွင်းရှိ ဖရဲသီးရာဂဏန်းခန့်က ရင့်မှည့်လာတော့မည်ဖြစ်၏။ အများစုမှာ ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ခူးဆွတ်ရတော့မည်သာ။ ထိုအလုံးများကို ကန်တင်းဝန်ထမ်းများနှင့် ဆရာများပါ ဝင်ကံစမ်းနိုင်အောင် မဲဖောက်ပေးမည်ဖြစ်၏။

နွေရာသီ၏ အပူဆုံးနေ့ရက်များတွင် ချိုမြိန်ပြီးအေးခဲနေသည့်ဖရဲသီးကို စားရခြင်းမှာ မည်မျှစိတ်လက်ပေါ့ပါးပြီး အေးချမ်းနေလိမ့်မည်ကို စိတ်ကူးကြည့်ရုံမျှဖြင့် သိနိုင်လေသည်။

မုန့်ချန်က ဘဝင်ခိုက်သလိုခံစားနေရပြီး သူငယ်ချင်းများကို စနောက်ချင်လာသည့်အတွက် သူ ဖရဲသီးစားနေသည့်ပုံကိုဗီဒီယိုရိုက်ကာ အတန်းဂရုချက်ထဲသို့ ပို့လိုက်သည်။

"နောက်ဆုံးတော့ သူဌေးစွေ့ရဲ့ဖရဲသီးတွေမှည့်ပြီ..."

တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် သူ့အတန်းဖော်များက အပြုံလိုက်စာပြန်လာလေတော့သည်။

ဖရဲသီးစားရင်းပျော်ရွှင်နေသော မုန့်ချန်၏အသံနှင့် မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့် အားလုံးမှာ စားချင်စိတ်များထကြွလာပေသည်။ သူတို့အိမ်တွင်လည်း ဖရဲသီးများရှိသော်ငြား မုန့်ချန်စားနေသည့်အသီးလောက် ချိုမြိန်ပြီးပြည့်စုံလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း သူတို့သိပြီးသားပင်။ သူစားနေသည့်ပုံစံကပင် အရသာရှိပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိလှသည်။

"ကျောင်းကို တစ်ခေါက်လောက်တော့ပြန်ချင်တယ်ကွာ..."

"ငါ မပျော်တော့ဘူး… အဲဒီဖရဲသီးအကြောင်း တစ်ချိန်လုံးတွေးနေခဲ့ပေမဲ့ ငါကတော့ ဝေစုမရခဲ့ဘူး… ဖရဲသီးရိတ်ချိန်ကိုထိန်းညှိပေးဖို့ အပြင်းအထန်တောင်းဆိုချင်ပါတယ်… ဖရဲသီးကို ဆောင်းဦးရာသီမှာ စိုက်ပြီး စက်တင်ဘာလမှာ ရိတ်သိမ်းပေးပါ..."

"အဆိပ်အတောက်ဖြစ်စေတဲ့အကြောင်းအရာတွေ ဖြန့်ဝေနေတာကို တားမြစ်ပါတယ်…မုန့်ချန်ကို အဖွဲ့ထဲကထုတ်ပစ်ဖို့ အကြံပြုချင်ပါတယ်..."

မုန့်ချန်က ကျောင်းတွင်မရှိသောကျောင်းသားများကို အသံဖိုင်များထပ်ပို့ပြီး စနောက်လေသည်။

"မင်းတို့ကို ငါပြောမယ် ဒီဖရဲသီးက ချိုပြီး အရသာရှိလိုက်တာမှ ပြောမနေနဲ့… အရေအတွက်ကလည်း အကန့်အသတ်ရှိတယ်… ငါစားခွင့်ရတာ သိပ်ကံကောင်းတာပဲ… အလုံးတစ်ရာပဲရှိတာဆိုတော့ ငါတို့စားတဲ့ပုံစံနဲ့ဆိုရင် နောက်ရက်နည်းနည်းလောက်ဆိုရင် ကုန်လောက်ပြီ… သူဌေးစွေ့ကိုယ်တိုင် အသီးလှီးနေတဲ့ဗီဒီယိုလည်း အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ဆီမှာရှိတယ်… အခွံကပါးပြီး အတွင်းသားက နီရဲကြွပ်ရွနေတာပဲ အဲဒါကိုကိုက်စားဖို့ ခေါင်းကိုတောင် ဖရဲသီးထဲမြှုပ်ထားလိုက်ချင်တာ…ဒါပေါ့ အဲ့လိုစားလည်း ကောင်းတာပါပဲ အရသာက ချိုရဲနေတာမှ အပြစ်ပြောစရာတောင်မရှိဘူး..."

ဖရဲသီးကောင်းကြောင်းကို အတန်းဖော်များထံ သစ္စာရှိရှိအစီရင်ခံပြီးနောက် မုန့်ချန်က အတန်းဂရုချက်ကို ပျော်ရွှင်စွာပိတ်လိုက်သည်။ သို့သော် သူဆက်စားတော့မည့်အချိန်မှာပင် သူ့အဖေဖုန်းခေါ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖုန်းပြန်ဖြေရန်အတွက် သူက ဆူညံနေသောကန်တင်းထဲမှ အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

"ဟယ်လို ဖေဖေ အိုး... အခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ… ပို့စ်တင်ပြီးမေးဖို့ လိုက်မှတ်ထားလိုက်မယ်လေ ခဏလေး.. မှတ်စရာစာရွက်ရှာလိုက်ဦးမယ်..."

မုန့်ချန်က တံခါးနားရှိ အကြံပြုလွှာပုံးနားတွင် စာရွက်နှင့်ဘောပင်ကိုရှာဖွေရန် တစ်ဖက်ကိုလှည့်လိုက်ပြီး သူ့အဖေပြောသမျှကိုနားထောင်ရင်း လိုက်မှတ်နေချေသည်။

စာရေးပြီး၍ မုန့်ချန်မော့ကြည့်လိုက်သောအခါ စွေ့ချီချောင်းက သူ့ဘေးတွင် ရပ်နေပြီး သူရေးထားသည့်စာကို ငုံ့ဖတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

မုန့်ချန်က လန့်လွန်း၍ နှလုံးခုန်ရပ်တော့မတတ် ခံစားလိုက်ရသည်။

"သူဌေးစွေ့..."

"မင်းဘာတွေရေးနေတာလဲ..."

စွေ့ချီချောင်းက သိချင်စိတ်ဖြင့် စာရွက်ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ မုန့်ချန်က အကြံပြုလွှာတစ်စောင်ရေးရန် ရောက်လာသည်ဟု သူအစက ထင်ခဲ့သော်လည်း စာရွက်ထဲမှာရေးထားသည်မှာ ပန်းပွင့်ကြွေများနှင့်သစ်သီးများ၊ အင်းဆက်မရှိ၊ စင်းလုံးချောအရွက်များ အစရှိသောစာလုံးများသာပါလေသည်။ အားလပ်ရက်များအတွင်း အကြံပြုလွှာရေးပြီး ကြိုးစားနေခြင်းမှာ ထူးဆန်းလှသည်ဟု စွေ့ချီချောင်းတစ်ယောက်တည်းတွေးနေမိသည်။

"အာ... တောင်းပန်ပါတယ် သူဌေးစွေ့... ကျွန်တော့်မှာ ဘောပင်နဲ့စာရွက်မရှိလို့ အကြံပြုလွှာပုံးထဲကစာရွက်တွေကို သုံးလိုက်ရတာ..."

မုန့်ချန်က တောင်းပန်စကားဆိုလိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းက လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

"စိတ်မပူပါနဲ့။ မင်းဘာရေးထားလဲဆိုတာကို ငါသိချင်ရုံပါ..."

သူက မုန့်ချန်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်သည်။

"ဒါက ဘယ်လိုသီးနှံမျိုးလဲ..."

"ဒါက ဖန်လုံအိမ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်အဖေစိုက်နေတဲ့ငရုတ်သီးလေ..."

မုန့်ချန်က ခေါင်းတကုတ်ကုတ်ဖြင့် ဆက်ရှင်းပြသည်။

"အသီးတွေနဲ့ပန်းပွင့်တွေ အကြောင်းမရှိဘဲကြွေသွားလို့ သူက နည်းနည်းစိုးရိမ်နေတာ… အကြောင်းအရင်းလည်း ရှာမတွေ့ဘူး… ဒါကြောင့် ကျွမ်းကျင်သူတွေများ ကူညီပေးနိုင်မလားဆိုတာ သိရဖို့အတွက် အင်တာနက်မှာတင်ခိုင်းနေတာပါ..."

မုန့်ချန်၏မိသားစုက လယ်ယာလုပ်ငန်းလုပ်ကိုင်ကြပြီး သူ အင်တာနက်ကို ကောင်းကောင်းအသုံးပြုတတ်သည့်အချိန်ကတည်းက သူ့မိသားစုက လယ်လုပ်ငန်းနှင့်ပတ်သက်သည့် ပြဿနာများကြုံတွေ့ရတိုင်း သူ့အား စိုက်ပျိုးရေးဝက်ဘ်ဆိုဒ်များတွင် မကြာခဏပို့စ်တင်ခိုင်းလေ့ရှိသည်။

စွေ့ချီချောင်းက စာကိုဖတ်ကြည့်ပြီး ပြောလာလေသည်။

"အမြစ်တွေ ဘယ်လိုဖွံ့ထွားနေလဲဆိုတာသိရအောင် အပင်တစ်ပင်ကို အရင်ဆွဲနုတ်ကြည့်ဖို့ မင်းအဖေကိုပြောလိုက်… အမြစ်မှာ ပြဿနာဖြစ်နေတာဆိုရင် မြေသြဇာနဲ့ဓာတ်မတည့်လို့ဖြစ်တာ… နိုက်ထရိုဂျင်မြေသြဇာကို လျှော့သုံးခိုင်းလိုက် အမြစ်က ပြဿနာမဟုတ်ရင် စိုထိုင်းဆများလွန်းလို့ အပင်က ဝတ်မှုန်ကူးဖို့ခက်နေတာ… လေဝင်လေထွက်ကောင်းပြီး စိုစွတ်မှုအားနည်းအောင် လုပ်ရလိမ့်မယ်..."

"..."

မုန့်ချန်က စွေ့ချီချောင်းကို စိုက်ကြည့်နေရင်း ကျောင်းရှိငရုတ်ပင်များနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်အားလုံးကို သူဌေးစွေ့၏လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် စိုက်ပျိုးထားကြောင်း ရုတ်တရက်သတိရသွားသည်။ ယခင်က သူ့ထံမှ အကြံဉာဏ်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျမရရှိခဲ့ဖူးသောကြောင့် မုန့်ချန်က စိုက်ပျိုးရေးနှင့်ပတ်သက်၍ စွေ့ချီချောင်း မည်မျှကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်ကြောင်း မေ့နေခဲ့သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့်ဆိုရသော် ဤအခြေအနေက အလွန်ဆန်းကြယ်လှသည်။

သူ ဘယ်လိုပြောရမလဲ...

ယခုအချိန်တွင် သူ့စကားများကို နားထောင်ရမည့်အစား သူ့အသွင်အပြင်ကိုသာ အခြေခံ၍ အကဲဖြတ်ရပါက စွေ့ချီချောင်းက ဘဏ္ဍာရေးအကြောင်းများ ပြောနေသည်ဟုပင် သူ အပြည့်အဝယုံကြည်မိမည်ဖြစ်၏။

မုန့်ချန် ချောင်းဟန့်လျက် သူ့အတွေးများကို ရှင်းထုတ်လိုက်သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သူဌေးစွေ့... အဖေ့ကို ချက်ချင်းပြောပြလိုက်ပါ့မယ်..."

သူက စွေ့ချီချောင်းပြောသမျှ စကားတိုင်းကို သူ့အဖေအားပြောပြရန် စာတိုတစ်စောင် အမြန်ပို့လိုက်သည်။ ပထမကန်တင်း၏ ကောင်းမွန်သောအပြောင်းအလဲများနှင့် ယခုအခါ ပိုမိုကောင်းမွန်လာသောဟင်းလျာလက်ရာများကိုကြည့်ပြီး သူဌေးစွေ့က ဝဘ်ဆိုက်ပေါ်ရှိ လူကြီးသူမများနှင့် ကျွမ်းကျင်သူများထက် ပိုမဆိုးတန်ရာဟုခံစားမိသည့်အတွက် သူ့စကားကို နားထောင်လျှင်ကောင်းလိမ့်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

"စကားမစပ်...အွန်လိုင်းပေါ်ကပညာရှင်တွေကို ဘယ်မှာသွားမေးတာလဲ..."

စွေ့ချီချောင်းက မေးလိုက်သည်။

မုန့်ချန်ကလည်း သူမကြာခဏ သုံးလေ့ရှိသော အက်ပ်တစ်ခုကိုပြလိုက်သည်။

"ဒီဟာလေ… ကောက်ပဲသီးနှံနဲ့ပတ်သက်တဲ့ မေးခွန်းတွေမေးလို့ရတယ်… ကျွမ်းကျင်သူတွေက ခင်ဗျားမေးခွန်းကို ပြန်ဖြေပေးလိမ့်မယ် သူဌေးစွေ့ မေးချင်တာ တစ်ခုခုရှိလို့လား..."

"မရှိပါဘူး..."

စွေ့ချီချောင်းက ချက်ချင်းငြင်းဆိုလိုက်သည်။

"ငါက ကျွမ်းကျင်သူပဲလေ..."

မုန့်ချန် : "…"

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ စွေ့ချီချောင်းက အက်ပ်ကိုဒေါင်းလုတ်လုပ်ကာ မုန့်ချန်ညွှန်ကြားသလို အကောင့်ဖွင့်လိုက်သည်။ သူက ဤမှတ်ဉာဏ်တုလေယာဉ်၏ဖုန်းကို မကိုင်ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုတွင်မူ စိတ်ဝင်စားသွားပြီဖြစ်၏။ သူ့ကို ဤကျောင်းဝင်းထဲတွင် ပိတ်လှောင်ထားသောကြောင့် အဝေးရှိသီးနှံများကို အွန်လိုင်းမှတစ်ဆင့် ကြည့်ရှုကာ တိုက်တွန်းဆွေးနွေးပေးရင်း သူ့စိတ်ဆန္ဒများကို ဖြေလျှော့နိုင်ပေသည်။

မှတ်ပုံတင်ပြီးနောက်တွင် ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်အဖြစ် စိစစ်လျှောက်ထားရန်အတွက် စိုက်ပျိုးရေးဆိုင်ရာအရည်အချင်းစစ်လက်မှတ်များကို ပေးပို့ရန်လိုအပ်လေသည်။ စွေ့ချီချောင်းတွင် ထိုစာရွက်စာတမ်းများမရှိသော်လည်း ကံကောင်းစွာဖြင့် သာမန်အသုံးပြုသူအနေနှင့်လည်း အခြားသူများ၏ မေးခွန်းများကို ပြန်လည်ဖြေကြားနိုင်လေသည်။

စွေ့ချီချောင်းက သူ့နာမည်ရင်းကိုသာ သုံးလိုက်သည်။ လူအများစုက သူတို့ပေးလိုက်သော ဖြေရှင်းနည်းများ၏စစ်မှန်မှုအဆင့်ကို မြှင့်တင်ရန်အတွက် သူတို့၏ကိုယ်ရေးအကျဉ်း၌ သူတို့၏ကုမ္ပဏီနာမည်နှင့် အလုပ်ရာထူးကိုပါ ဖော်ပြတတ်ကြသည်။ စွေ့ချီချောင်းက ထိုအရာများကိုမဖြည့်မီ Boxထဲကစာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။

"လယ်သမားနတ်ဘုရားမျိုးဆက်…"

ထို့နောက် သူနှင့်တွဲထားသည့်ကိုယ်ရေးအကျဉ်းဖြင့် ဝဘ်ဆိုဒ်ပေါ်ရှိမေးခွန်းများကို စတင်ဖြေဆိုတော့သည်။ အထွေထွေကျွမ်းကျင်သူက သူတို့အကျွမ်းကျင်ဆုံးကောက်ပဲသီးနှံအမျိုးအစားများကိုသာ အဓိကထား၍ ဖြေဆိုကြသော်လည်း စွေ့ချီချောင်းကမူ အရာအားလုံးနှင့်ပတ်သက်သည့်မေးခွန်းများကို လှည့်လည်ဖြေဆိုနေခဲ့လေသည်။

သူက စိုက်ပျိုးရေးစာအုပ်များစွာကိုဖတ်ကာ ပညာရှင်ဆန်သောဝေါဟာရများကို သင်ယူခဲ့ပြီး သူ၏ဧကရာဇ်သွေးမျိုးဆက်မှဆက်ခံထားသော ပင်ကိုအသိဉာဏ်၏ အကူအညီကိုလည်း ရယူခဲ့သည်။ ဤအရာများအားလုံး ပေါင်းစပ်လိုက်သောအခါ သူ့အရည်အချင်းက အရည်အချင်းစစ်လက်မှတ်များမပါလျှင်ပင် အငြင်းပွားဖွယ်ရာမရှိချေ။

စွေ့ချီချောင်းက ထိုအက်ပ်ထဲတွင် အချိန်အတော်ကြာကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ သုံးနာရီ၊လေးနာရီခန့်အကြာတွင်မူ ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုတစ်ခုက သူ့အားနှောင့်ယှက်လာသည်။

"ဟယ်လို...ဘယ်သူပါလဲ..."

အက်ပ်ထဲတွင် သူ မဖြေရသေးသော မေးခွန်းတစ်ခုအကြောင်းတွေးတောရင်း အမှတ်တမဲ့ ဖုန်းပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ဟယ်လို ကျွန်တော်က <<ရသာမြိန်အစားအသောက်များကိုရှာဖွေရန် နန်ဟိုင်သို့အလည်အပတ်သွားခြင်း>>အစီအစဉ်ရဲ့ဒါရိုက်တာပါ… ခင်ဗျားက မစ္စတာစွေ့မဟုတ်လား..."

"ကျွန်တော်ပါပဲ..."

စွေ့ချီချောင်းက မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ပြောလိုက်သည်။

"ခင်ဗျားတို့ ပရိုဂရမ်အဖွဲ့ရဲ့ဒါရိုက်တာက ကျွန်တော့်ကို ဖုန်းခေါ်ပြီးသားပါ... ကျွန်တော် ပရိုဂရမ်တွေရိုက်ဖို့ စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်… အဲဒါ ကျွန်တော်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး..."

ဒါရိုက်တာက နင်သွားရလေသည်။

"ကျွန်တော်တို့ ခင်ဗျားဆီကခွင့်ပြုချက်ကို စိတ်ရင်းနဲ့လိုချင်တာပါ… အဲဒါကြောင့် ခင်ဗျားဘက်ကငြင်းခဲ့တယ်လို့သိလိုက်ရပေမဲ့ လူချင်းတွေ့ပြီး ဆွေးနွေးနိုင်မလားဆိုတာမေးဖို့အတွက် ဖုန်းထပ်ခေါ်ရအောင် တမင်စောင့်နေခဲ့တာပါ… အခုက နွေရာသီအားလပ်ရက်ဆိုတော့ ကန်တင်းမှာ လုပ်စရာတွေအများကြီး မရှိတော့ဘူးလေ… ကျွန်တော်တို့ရဲ့ပရိုဂရမ်ဒါရိုက်တာကလည်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မပြောထားဘူး…ကျွန်တော်တို့အစီအစဉ်က အစားအသောက်ယဉ်ကျေးမှုကို အတိုင်းအတာတစ်ခုထိလေးစားပြီး နန်ဟိုင်စီရင်စုမှာရှိတဲ့ အစားအသောက်တွေကို ပရိုမိုးရှင်းဆင်းဖို့ဆန္ဒရှိလို့ပါ..."

ဒါရိုက်တာက နားလည်မှုလွဲနေပုံရသည်။ စွေ့ချီချောင်းက နန်ဟိုင်ရှိ အစားအစာများနှင့်ပတ်သက်၍ သုတေသနများစွာပြုလုပ်ခဲ့ပြီး သဘောကျနှစ်သက်သွားသည်ဟု သူထင်နေသောကြောင့် သူ့ကိုဆွဲဆောင်ရန်အတွက် စိတ်အားထက်သန်စွာတိုက်တွန်းနေချေသည်။

စွေ့ချီချောင်းက ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့်ပြောလာလေသည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်… ကျွန်တော် စိတ်မဝင်စားဘူး..."

ဒါရိုက်တာကလည်း ပြန်မေးသည်။

"ဒါပေမဲ့ ဘာလို့မလုပ်ချင်ရတာလဲ…အစီအစဉ်တွေမှာ ခင်ဗျားရဲ့မျက်နှာကို မပြချင်လို့လား..."

စွေ့ချီချောင်း စိတ်မရှည်တော့ပေ။

" ကျွန်တော်က အစီအစဉ်တွေမှာပါဖို့ စိတ်မဝင်စားတာမဟုတ်ဘူး…ခင်ဗျားတို့အစီအစဉ်မှာပါဖို့စိတ်မဝင်စားတာ..."

ဒါရိုက်တာကလည်း ခွန်းတုံ့ပြန်၏။

"ကျွန်တော်တို့အစီအစဉ်ရဲ့ Ratingတွေက အမြဲတမ်းမြင့်နေတာပါ… ခေတ်ပြိုင်အစီအစဉ်တွေနဲ့ယှဉ်ရင် တစ်နိုင်ငံလုံးရဲ့ထိပ်တန်းဆယ်နေရာမှာ ရောက်နေတယ်ဆိုတာတော့ သိထားမှဖြစ်မယ်..."

စွေ့ချီချောင်း : "ခင်ဗျားတို့အစီအစဉ်အမျိုးအစားကို ကျွန်တော်စိတ်မဝင်စားဘူး… တကယ်လို့ ခင်ဗျားတို့အစီအစဉ်က <<မိုးမြေတစ်ခွင်စိုက်ပျိုးထွန်ယက်ခြင်း>>အစီအစဉ်ဆိုရင် ကျွန်တော် ချက်ချင်းသဘောတူလိုက်မယ်..."

ဒါရိုက်တာ: "..."

သောက်ကျိုးနည်း...

🌱🌱🌱

Prev Next