MM Story Teller

Chapter 42

Viewers 3k

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 42

စိုက်ပျိုးရေးကိရိယာတွေရှိတဲ့အခါ အကောင်းဆုံးပဲ (၁)

တိုင်လန်မှာ သူ၏သားဖြစ်သူအား မည်သို့ ပေါင်းသင်ရမည်ကို သင်ပေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။ လယ်ထဲ၌ မရေတွက်နိုင်သော ပေါင်းပင်များရှိကာ ၄င်းတို့မှာ အပင်များနှင့် ရောနှောနေသည်ဖြစ်၍ ဂရုတစိုက်ဖယ်ရှားတတ်ရန် လိုအပ်သည်။ ယခုမူသူတို့အိမ်တွင် လယ်လုပ်သားတစ်ဦး တိုးလာခဲဲ့ချေပြီ။

ထို့အပြင် လက်ရှိအချိန်၌ တိုင်လန်၏ရင်ထဲတွင် ပျော်ရွှင်မှုလေးအချို့ကို ခံစားနေရသည်။ သူ့အိမ်မှသမီးဖြစ်သူမှာ ချက်ပြုတ်မနေရ၍ အားလပ်နေချိန်များတွင် အပြင်ထွက်၍ နွားချေးများကို လိုက်လံကောက်ယူလေ့ ရှိသည်ပင်။ ထို့အပြင် သူတို့၏အိမ်တွင် ဘဲချေးနှင့် ၀က်ချေးများလည်း ရရှိသည်ဖြစ်၍ ၄င်းတို့မှ အုတ်ဂျုံလက်တစ်ဆုပ်စာစီ စုမိနေခဲ့သည်။

အုတ်များမှာ တန်ဖိုးမရှိသည်ဖြစ်၍ ရရှိရန်ပိုမိုလွယ်ကူသည်။ သို့သော် သူတို့ အုတ်များများလဲလှယ်ပြီး စားလိုပါက ပိုးသတ်ဆေးအတွက် သူတို့ပေးချေရမည့် ဂျုံနှစ်ခွက်ဖိုးကို မပေးနိုင်မည် စိုးရလေသည်။

ထို့အပြင် သူတို့မှာ ဤနည်းဖြင့် အပို၀င်ငွေလေးပင် ရှာကောင်းရှာနိုင်လိမ့်မည်။

သို့သော် ၄င်းမှာ တိုင်လန်၏ မပြည့်၀သောဆုတောင်းလေးသာဖြစ်လေသည်။ ဤမျှကောင်းမွန်သောသတင်းကို သူတို့တစ်အိမ်ထဲသာ လက်ခံရသည် မဟုတ်ချေ။ ရှိသမျှအိမ်မှ လူတိုင်းကလည်း သူတို့နည်းတူ လှုပ်ရှားနေကြပြီဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ သူတို့က မိမိအိမ်ရှိ တိရိစ္ဆာန်မစင်များကို ကျုံး၍ သွားပို့ကြသည်။ ထို့နောက်တွင် အိမ်တွင်ရှိကြကုန်သော ငယ်ရွယ်သည့်ကလေးငယ်များက အပြင်ထွက်၍ သူများမကောက်ရသေးသော နွားချေး ဘဲချေးများကို ကောက်ယူကြသဖြင့် လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမှာ ချက်ချင်း ရှင်းလင်းပြီးသား ဖြစ်သွားစေသည်။

မူလတွင် အညစ်အကြေးများနှင့် နံစော်နေတတ်သော အိမ်ပြန်လမ်းမှာ ယခုမူ ပြောင်းရှင်းသပ်ရပ်လျက်ပင်။ အနည်းဆုံး တိုင်လန်က အညစ်အကြေးတစ်ခုကိုမျှ မနင်းမိဘဲ အိမ်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ သူသည်ကား တောစပ်၊ စားကျက်မြေအစရှိသည့် နွားချေးများ ရှိနေနိုင်မည့်နေရာအစုံကို တွေးတောနေမိသည်။ သူ လယ်အလုပ်များနှင့် မအားလပ်သည်က နှမြောစရာပင် သို့မဟုတ်ပါက သူ၏သားများကို ထိုနေရာများသို့ မစင်သွားကျုံးခိုင်းလိုက်နိုင်သည်။

အားလုံးက နယ်စားမှာ အဘယ်ကြောင့် တိရိစ္ဆာန်မစင်များကို အုတ်ဂျုံများဖြင့် လဲလှယ်လိုကြောင်း စိတ်မ၀င်စားကြချေ။ သူတို့မှာ အကျိုးအမြတ်ရရှိလာသည်ကိုပင် ပျော်ရွှင်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် တနေ့တွင် နယ်စားစိတ်ပြောင်းသွားလျှင်မည်သို့လုပ်ပါမည်ကို မသိပေ။ နယ်စားမှာ သွေးအေး၍ စိတ်ရှည်လှသူမဟုတ်ဟု ကြားဖူးခဲ့သည်။

တိုင်လန်မှာ သူ၏သားအော်သံကို မကြားခင်အထိ အတွေးထဲတွင် နစ်မြောနေမိသည်။

"အဖေ ကျွန်တော့်ခြေထောက်…"

လယ်လုပ်သားများမှာ ဖိနပ်ဟူ၍မရှိချေ။ အိမ်ပြန်ချိန်တွင်လည်း လမ်းတစ်လျှောက် ခြေဗလာနှင့်သာ ပြန်ရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့နှင့် ၄င်းတို့အပေါ်တွင် အနာရွတ်များ မရေတွက်နိုင်အောင် ရှိလေသည်။ သူက သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

" သုံးပွင့်နတ်ဆိုးဒေစီတွေကို သတိထားပါလို့ မင်းကို မပြောခဲ့ဘူးလား… သူတို့ဆီက ထွက်တဲ့အရည်တွေက အနာဖြစ်တယ်…"

လူတိုင်း၏ မြက်ပင်များအပေါ်အမြင်က ရှုပ်ထွေးလေသည်။ ၄င်းတို့မှာ မိမိလယ်များတွင် ပေါက်ရောက်ပါက နှုတ်ရန်ခက်သည်။ ထို့ကြောင့် ၄င်းတို့ကို နတ်ဆိုးစိုက်သောအပင်များဟု ခေါ်ကြသည်။ ၄င်းတို့ကို ဆေးဆရာများက ဆေးဖော်ရန်သုံးသောအခါ နတ်ဆေးရည်တမျှ အစွမ်းထက်သွားပြန်သည်။ ထိုနည်းတူပင် ကလိုဗာရွက်များမှာလည်း သူတို့အတွက် အသုံး၀င်လှသည် မဟုတ်ပေ။ သို့သော် နယ်စားက ၄င်းတို့ကို သူ၏လယ်ကွက်များတွင် စိုက်ပျိုးရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီးနောက် လူတိုင်းစိတ်၀င်စားသော အပင်တစ်မျိုးဖြစ်လာခဲ့သည်။

တိုင်လန်မှာ သူ၏သားအား ဆွဲနှုတ်ရန် လိုအပ်သော ပေါင်းပင်မှန်သမျှကို ပြသခဲ့သည်။ သို့သော် လယ်ထဲတွင် ရှိသမျှ ပေါင်းပင်များအားလုံးမှာ နတ်ဆိုးအမည်တပ်ခံရသော အပင်များဖြစ်သည်ပင်။

တိုင်လန်မှာ သူ့သားဖြစ်သူ ကြီးပြင်းလာပြီး တဖြည်းဖြည်း သင်ယူလာနိုင်သည်ကို မြင်လျှင် လက်နှစ်ဖက်ကို ပျော်ရွှင်စွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ဘေးခြံကပ်ရပ်ရှိ အယ်ဘတ်က သူ့အားခေါ်လာခဲ့သည်။

"တိုင်လန် မင်းရော အရှင့်ဆီက လယ်ပစ္စည်းတွေငှားသုံးမှာလား…"

တိုင်လန်မှာ နားမလည်ချေ။

"ဘာလယ်ပစ္စည်းလဲ…"

"ကြည့်ရတာ ရွာအကြီးအကဲက မင်းကိုမပြောရသေးဘူးထင်တယ်… နယ်စားမင်းက ဒီမနက်က လက်သမားဆီမှာ ပေါင်းသင်လို့ရတဲ့ လယ်ထွန်ပစ္စည်းတွေ လုပ်ခိုင်းပြီးတော့ သူက နယ်စားဆီက အဲဒါတွေကို ငှားလာတယ်လေ အဲဒါကိုငှားဖို့ ပဲလက်နှစ်ဆုပ်စာပဲ ပေးရမယ်တဲ့…"

အယ်ဘတ်မှာ တိုင်လန်မသိသေးသော အရာတစ်ခုအား သူသိသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်နှင့် သူ၏လက်မှ လုပ်လက်စအလုပ်ကိုပင် သတိမရတော့ချေ။ သူက လက်နှစ်ဖက်ကို ခါးထောက်လျက် တံတွေးစင်မတက် ပေါက်ပေါက်ဖောက်တော့သည်။

"အဲဒါက သုံးလို့ တကယ်ကောင်းတယ်တဲ့… အဲဒီလက်သမားဆရာဆို ငှားသုံးပြီးတာနဲ့ ကြိုက်လွန်းလို့ ညဆိုဖက်တောင်အိပ်တာတဲ့…"

အမှန်တွင် အယ်ဘတ်မှာ ၄င်းကို မည်သို့သုံးရမည်လဲပင် မသိချေ။ သို့သော် သူက ဆက်ပြောနေဆဲဖြစ်သည်။

"အဲဒါကိုသုံးတာနဲ့ တို့တွေခါးကိုင်းပြီး မြက်နှုတ်စရာမလိုတော့ဘူးလေ…"

တိုင်လန် ချက်ချင်း စိတ်လှုပ်ရှားသွားမိသည်။ သူတို့မတ်မတ်ရပ်ကာ အလုပ်လုပ်နိုင်ပါက သူတို့ခါးမှာ များစွာ ပိုသက်သာသွားပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ငှားခမှာ ပဲနှစ်ဆုပ်ဖြစ်ကာ ၄င်းမှာ သူ့အတွက် နှစ်နပ်စာပင်ဖြစ်သည်။

"မင်း အဲဒါမျိုးမြင်ဖူးလား… အဲဒီပစ္စည်းကို လုပ်ဖို့ လက်သမားက တောစပ်ကိုသွားပြီး သစ်ပင်ခုတ်ပြီး ဆယ်ရက်လောက် အချိန်ပေးပြီး လုပ်ထားရတာတဲ့…"

အယ်ဘတ်က ဆက်ပြောလာသည်။

"ငါတို့ ဂျိုးဆက်တို့ ဂျိုအီတို့နဲ့ အတူစပ်ပြီး ငှားကြည့်လို့ရတယ် တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ သုံးကြတာပေါ့…"

မိသားစုလေးခုစပ်၍ ငှားပါက စျေးမှာပို၍ တတ်နိုင်လောက်လေသည်။ တိုင်လန်မှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ပြောသည်။

"ဂျိုးဆက်နဲ့ ဂျိုအီကို သွားရှာကြစို့ အဲဒီပစ္စည်းက ဘယ်လိုလဲကြည့်ကြတာပေါ့…"

လယ်အလုပ်များပြီးသည်နှင့် တိုင်လန်နှင့်သူ၏ သူငယ်ချင်းများမှာ ထိုလယ်ပစ္စည်းအသစ်အား သွားကြည့်ကြလေသည်။ အခြား လယ်လုပ်သားများမှာလည်း တူညီသောအကြံရှိရာ ရွာတစ်ခုလုံး ၀ိုင်း၀ိုင်းလည်နေကြတော့သည်။

"ဘုရားရေ…"

တိုင်လန်မှာ လယ်ပစ္စည်းများကို မြင်လိုက်ရသည်။ ၄င်းမှာနှစ်မျိုးခွဲထားပြီး ပထမတစ်မျိုးမှာ ချွန်ထက်သောအသွားများနှင့် လက်ကိုင်ရှည်နှင့် ဖြစ်သည်။ ကျန်တစ်မျိုးမှာ ပိုသေး၍ အသွားများပါသော်လည်း လက်ကိုင်မပါပဲ ကြိုးတစ်ခုဖြင့်သာ ဆွဲထားလေသည်။ ထိုပစ္စည်းနှစ်မျိုးလုံး အများစုမှာ သစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားကာ ထိုအထဲမှ တစ်မျိုးစီကသာ အားလုံးကို သံထည်အတိနှင့် ပြုလုပ်ထားလေသည်။

ရွာအကြီးအကဲမှာ ထိုအထဲမှ ပစ္စည်းတစ်ခုကို သူ၏ခြေထောက်နှင့်ပူးလျက် ချည်နှောင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခြေထောက်ကိုမြောက်လျက် မြေကို ထိုးဆွလိုက်ပြီး ပေါင်းပင်များကို ဖယ်ရှားလိုက်သည်။

လယ်လုပ်သားများအားလုံးမှာ အားကျသော အာမေဋိတ်သံများ ထွက်လာကြလေသည်။

သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်မတ်ရပ်ကာ အနည်းငယ်လှုပ်ရှားလိုက်ရုံနှင့် မြေကြီးတစ်၀ိုက်ကို အတော်လေးရှင်းလင်းပေးနိုင်သော ဤပစ္စည်းမှာ မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို သိချင်သွားကြသည်။

၄င်းမှာ အခြားခပ်ကြီးကြီး ပစ္စည်းထက်ပင်ပိုအသုံး၀င်ကာ သုံးရလွယ်ပုံပေါက်လေသည်။ သူတို့ လက်တစ်ချက်ဝေ့လိုက်ရုံဖြင့် ပေါင်းပင်များကိုရှင်းလင်းနိုင်သည်။

"ဒါကိုငှားချင်ရင် ဂျုံမှုန့်လက်နှစ်ဆုပ်စာ ပေးရမယ်… ပြီးတော့ နယ်စားရဲ့ မြေတွေပေါ်မှာပဲ အသုံးပြုနိုင်မယ်… သစ်သားပစ္စည်းတွေကတော့ ပိုစျေးတန်ပါတယ်… ပဲလက်နှစ်ဆုပ်စာနဲ့ဆို ငှားလို့ရမယ်…"

အယ်ဘတ် အမှတ်မှားမိခဲ့ခြင်းပင်။

သူပြောခဲ့သည်မှာ ဤပစ္စည်းကိုသုံးလျှင် ခါးကိုင်းစရာမလိုဘဲ ပေါင်းမြက်များကို ရှင်းနိုင်သည်ဟုပင်။ သို့သော် ထိုပစ္စည်းများကိုသုံးရုံဖြင့် မြေကိုလည်းဆွပြီးဖြစ်ကာ ပေါင်းမြက် ရှင်းလင်းရသည်မှာလည်း ပို၍မြန်သွားကြောင်း မြင်နိုင်လေသည်။ လယ်အလုပ်ကို တစ်ခါမှမလုပ်ဖူး၍ မကျွမ်းကျင်သေးသော တိုင်လန်၏ သားလိုလူပင်လျှင် ပေါင်းပင်ရှင်းသောလုပ်ငန်းစဥ်ကို ၃ဆပိုမိုလျှင်မြန်စွာ လုပ်နိုင်လိမ့်မည်။

ထို့အပြင် စျေးမှာလည်း ပဲလက်နှစ်ဆုပ်စာသာ ရှိသည်။ လယ်လုပ်သားများမှာ ခေါင်းကိုထိုး၍ ထိုပစ္စည်းများကို ငှားရရန် တောင်းဆိုမတတ်ပင်။

လယ်စိုက်ပစ္စည်းများထက် အသုံးပြုလိုသော လူဦးရေက ပိုများနေသဖြင့် မိသားစု၀င်တိုင်းမှာ စုပေါင်း၍ ငှားရမ်းရန်သဘောတူကြရသည်။

"စိတ်မပူကြပါနဲ့ လက်သမားက ဒီလိုပစ္စည်းအများကြီးထပ်လုပ်နေပါတယ်… နယ်စားအရှင်ပြောတာက ဒီရာသီ ရိတ်သိမ်းချိန်ရောက်လို့ အထွက်နှုန်းက သူကျေနပ်လောက်တဲ့အထိတိုးခဲ့ရင် ဒီပစ္စည်းတွေကို မင်းတို့ဆီ ရောင်းပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်တဲ့…"

ရွာအကြီးအကဲ၏အသံမှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ဖြင့် ပြည့်နှက်လျက်ပင်။

"ပြီးတော့ ရောင်းတဲ့စျေးကလည်း ဂျုံမှုန့်နည်းနည်းလောက်ပဲ ကုန်မှာ… အနာဂတ်မှာလည်း ဒီပစ္စည်းတွေကို ပြင်တာပြုတာက ပဲနည်းနည်းလေးလောက်ပဲပေးရလိမ့်မယ်…"

၄င်းမှာ ငှားရမ်းခြင်းမဟုတ်ပဲ ရောင်းချခြင်းဖြစ်လေသည်။ လယ်လုပ်သားများမှာ ရွာအကြီးအကဲဆိုသော ဂျုံမှုန့်အနည်းငယ်သာ ကုန်ကျမည်ဟူသောစကားမှာ အလိမ်အညာလားဟုပင် မတွေးနိုင်တော့ချေ။ ထိုပစ္စည်းများကိုသာ လက်၀ယ်ပိုင်ဆိုင်ခဲ့လျှင် ပေါင်းမြက်ရှင်းရာ၌ အချိန်နှင့် လူအင်အား မည်မျှ သက်သာမည်ကိုသာ ၀မ်းသာအားရ တွေးနေမိကြတော့သည်။

ထို့အပြင် ရွာအကြီးအကဲ ယခုလေးတင် ပြောခဲ့သည်က သံကိုယ်ထည်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော ပစ္စည်းများက အကျိုးသက်ရောက်မှု ပိုကောင်းကာ နယ်စား၏ ကိုယ်ပိုင်လယ်များ၌သာ အသုံးပြုမည်ဟုပင်။

ဘယ်လို ကံကောင်းတဲ့သူကများ နယ်စာရဲ့လယ်မှာ ဒီပစ္စည်းတွေကို သုံးခွင့်ရမှာလဲ...

အချို့တတ်နိုင်သော လွတ်လပ်သည့်လယ်ရှင်များကမူ စိုက်ပျိုးရေးတာ၀န်ခံအား ဂျုံနှင့်အုတ်အနည်းငယ်ပေးလျက် မိမိ မိသားစုစိုက်ခင်းအတွက် ထိုသံပေါင်းမြက်ရှင်းပစ္စည်းများကို အသုံးပြုခွင့်ရရန် ကြံစည်နေကြချေပြီ။

တိုင်လန်မှာ ပျော်ရွှင်စွာပင် ပြန်လာခဲ့သည်။

သူက အယ်ဘတ်၊ ဂျိုးဆက်နှင့် ဂျိုအီမိသားစုများနှင့်အတူ တစ်ရက်ကို တစ်အိမ်တစ်လှည့်စီ သုံးမည်ဟု ညှိနှိုင်း ခဲ့လေသည်။ အကယ်၍ ပစ္စည်းချို့ယွင်းပျက်စီးခဲ့ပါက မိသားစုလေးခုလုံး အတူစုပေါင်းက ပြင်ကြမည်ဖြစ်သည်။

နောက်တစ်နေ့ တိုင်လန် ထိုကိရိယာကိုသုံး၍ ပေါင်းမြက်ရှင်းနေစဥ် သူ၏သားကို နောက်တွင်ကျန်ရစ်သော မြက်များကိုဖယ်ရှားရန် ဆိုလိုက်လေသည်။

သူနှင့် သူ၏အကြီးဆုံးသား တစ်လှည့်စီရှင်းနေရင်းပင် မူလက တနေကုန်အချိန်ယူရသော ရှင်းလင်းရေးလုပ်ငန်းစဥ်မှာ နေမွန်းမတည့်မိီ၌ပင် အပြီးသတ်သွားသည်အား အံ့အားသင့်ဖွယ်တွေ့ရှိလိုက်ရလေသည်။

သို့နှင့် ပိုလျှံသောအချိန်များအား ကောက်ရိုးများကိုပုံ၍ တောစပ်သို့သွားကာ ထင်းများကောက်ကြလေသည်။ ညနေခင်းတွင်မူ နယ်စားအမိန့်ပေးထားသည့် မြောင်းတူးခြင်းကို လုပ်ဆောင်လိုက်သည်။

ထိုရေမြောင်းများမှာ နယ်စား၏ လယ်မြေများနှင့်ဆက်သွယ်ရန်ဖြစ်ကာ တိုင်လန်မှာ အပင်မစိုက်ပျိုးနိုင်သော မြေဖြူများထံ မြောင်းများ ဆက်သွယ်ရန်

ဂရုတစိုက် တူးထုတ်ခဲ့သည်။

ထိုသို့ တူးနေသည်တိုင်လန်မှာ ကျယ်လောင်သောအသံတစ်ခုကို ကြားသည်ဖြစ်၍ ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ၄င်းမှာ မြင်းကောင်းတစ်ကောင်ကိုစီးနင်းထားကာ ပိုး၀တ်ရုံကို၀တ်ဆင်ထားသည် ချောမောခန့်ညားသည့်သူတစ်ဦးဖြစ်ကာ သူနှင့်အတူ ရွာအကြီးအကဲ၊ စိုက်ပျိုးရေးတာ၀န်ခံနှင့် တခြားသူများလည်း လိုက်ပါလာကြသည်။

မည်သူမျှ မပြောသည့်တိုင် ထိုမြင်းပေါ်မှ ချောမောသည့်အမျိုးသားမှာ နယ်စားမင်းပင်ဖြစ်ကြောင်း တိုင်လန် အတပ်သိလိုက်သည်။ လယ်လုပ်သားများမှာ အလျင်အမြန်ဦးညွတ် အရိုအသေပေးလိုက်ကြပြီး နယ်စားအရှင် ဘာလုပ်ရန် ရောက်လာသည်လဲဟု ရင်ထဲမှ တိတ်တဆိတ်တွေးတော နေခဲ့ကြလေသည်။

ယခင် နယ်စားအဟောင်းကိုပင်လျှင် သူတို့တစ်ယောက်မျှ တစ်ခါသော်မျှ မမြင်ဖူးခဲ့ချေ။ ထိုနယ်စားအဟောင်းမှာ အပြင်သို့ အမဲလိုက်ထွက်သောအခါတွင်မှ တချို့တလေနှင့် ဆုံတာမျိုးရှိခဲ့သည်။

၄င်းမှာလည်း အဝေးမှမြင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ အနားသို့ကပ်၍ ကြည့်ခွင့်မရှိခဲ့ချေ။

နယ်စားမင်းအသစ်မှာ ချောမောသော်လည်းသူ၏မျက်နှာမှာ အေးစက်တည်တင်းလျက်ပင် ခါးတွင် ချိတ်ထားသောအ၀တ်အိတ်ကို ဖြုတ်လျက် ပစ်ချလိုက်သည်။ အိတ်ကပွင့်သွားလျက် အတွင်းမှ ပဲနှင့်အုတ်ဂျုံများ ထွက်ကျလာခဲ့သည်။

နယ်စားက ဆိုသည်။

" မီးမွှေးပြီး ဒါတွေကို ချက်ပြုတ်လိုက်… ဒီနေ့ နေမ၀င်ခင် မြောင်းတွေကို အခုငါရပ်နေတဲ့နေရာအထိ ရောက်အောင်တူးနိုင်ရင် လူတိုင်းတစ်ခွက်စီစားရမယ်…"

တစ်ခွက်စီ စားရမယ်ဆိုပါလား…

လူတိုင်း၏မျက်လုံးများ တောက်ပသွားခဲ့သည်။

ထိုတစ်ခွက်စာမှာ သူတို့ ပေါင်းရှင်းပစ္စည်းများများကို ငှားရမ်းခအဖြစ် ပေးထားသည်များ ဖြစ်လေသည်။

အတိတ်တွင် ဤအလုပ်မှာ အလျင်လိုစရာမလိုပဲ တဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူသောအလုပ်ဖြစ်သော်လည်း နယ်စားကအမိန့်ပေးလာလျှင်မူ ပျင်းရိနေ၀ံ့သူဟူ၍မရှိချေ။

ယနေ့တွင် သူတို့မှာ တင်ပါးကို တုတ်ဖြင့်ရိုက်စရာမလိုဘဲ အလုပ်အား တက်တက်ကြွကြွ လုပ်ကိုင်ကုန်ကြသည်။

သို့နှင့် နေမ၀င်မိီမှာပင် လယ်လုပ်သားများမှာ မြောင်းကို စွေ့ချီချောင်း၏ မြင်းချည်ထားရာ နေရာဆီသို့ ရောက်အောင်တူးနိုင်ခဲ့သည်။ တူးထုတ်ခံရသော မြေကြီးနှင့် မြက်များကိုမူ ရောနှောလျက် တာတမံအကာအရံအဖြစ် သုံးနိုင်ပေမည်။

လူတိုင်း၏ မျှော်လင့်နေသော အကြည့်အောက်တွင် စွေ့ချီချောင်းက အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

"တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ ဝေပေးလိုက်…"

သို့နှင့် အစေခံများမှ လယ်လုပ်သားများအား အုတ်ဂျုံနှင့်ပဲချက်ထားသော အနှစ်များကို တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်ဆုံး ခွက်မလောက်သူများအတွက် လက်ထဲသို့ပင် ထည့်ပေးခဲ့သည်။

လူတိုင်းက အစားအသောက်ကို အငမ်းမရစားသောက်လိုက်ပြီး မည်သည့်အကပ်မျှ မကျန်ရစ်စေရပေ။

ပုံမှန်ဆိုလျှင် လယ်လုပ်သားများမှာ အေးစက်ခြောက်သွေ့နေသော အုတ်ဂျုံနှင့်ပဲအနှစ်များကိုသာ စားခဲ့ရသည်။ သူတို့တတ်နိုင်သည်မှာလည်း ထိုမျှသာပင်။ သူတို့က အမဲရောင်ပေါင်မုန့်ကြမ်းကိုပင် မတတ်နိုင်ချေ။

အချိန်အများစုတွင် အိမ်မှာရှိသော ပဲပမာဏဖြင့် လယ်လုပ်သားများမှာ အပြည့်အ၀စားရသည်ဟူ၍ မရှိချေ။ ဤ ပဲအနှစ်မှာ အိမ်မှာကဲ့သို့ ကျဲနိုင်သမျှ ကျဲကျဲ ချက်ထားသည် မဟုတ်သည့်အပြင် နူးညံ့ကာအရသာလည်း ရှိသေးသည်။

စွေ့ချီချောင်းများ ထိုပိန်သေးသေး လယ်လုပ်သားများကိုကြည့်လျက် ရင်ထဲမှ တိတ်တခိုးသက်ပြင်းများချလိုက်မိသည်။ လူများကို ကူညီချင်သည့် သူ့စိတ်ကတဖန် နိုးထလာပြန်သည်။ ဖြစ်နိုင်ပါက ရှိသမျှလယ်လုပ်သားများအား စံအိမ်ထံခေါ်လျက် ပေါင်မုန့်ဖြူကို ၀၀ကျွေးလိုက်ချင်သည်။ သို့သော် ၄င်းမှာစိတ်ကူးသာလျှင် ဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင် သူသည်ကား ပိုအရသာရှိသော အုတ်ဂျုံနှင့်ပဲအနှစ်များကိုသာ ကျွေးမွေးနိုင်လေသည်။

လာသည့်လမ်းတွင် သူက လယ်လုပ်သားများ၏ အိမ်များကိုလည်း တွေ့မြင်ခဲ့သည်။ သူတို့အားလုံးတွင် ကောက်ရိုးဖြင့်မိုးကာ သစ်တိုစများဖြဖြင့် ကာရံထားသော တဲများရှိကြကာ ၄င်းမှာ နိမ့်လွန်း၍ မြေပေါ်သို့ပုံကျနေသည့် အတိုင်းပင်။ ထိုအိမ်များထဲတွင် သူတို့နှင့် အတူနေထိုင်သော မွေးမြူရေး တိရိစ္ဆာန်များလည်းရှိသေးသည်။ ဤလယ်လုပ်သားများကို တဲစုတ်လယ်သမားများ ဟုခေါ်သည်မှာ မအံ့သြတော့ပေ။

ဤသည်မှာ ပထမခြေလှမ်းသာလျှင် ရှိသေးသည်ဟု စွေ့ချီချောင်း တွေးလိုက်သည်။ အထွက်နှုန်းတဖြည်းဖြည်းတိုးလာသည်နှင့် သူ၏နယ်နိမိတ်ထဲမှ လယ်လုပ်သားများအား ပေါင်မုန့်ဖြူနှင့် ဂျုံများကိုစားနိုင်အောင် ထောက်ပံ့ပေးမည်အုတ်များကိုတော့ မြင်းများကိုကျွေးနိုင်သည်။

ယနေ့၌ မြစ်နံဘေးတွင် အလုပ်လုပ်သော လယ်လုပ်သားများ ဗိုက်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းဖြင့် အိမ်ပြန်လာသော ရှားရှားပါးပါးရက်ပင် ဖြစ်လေသည်။ သူတို့မှာ အရသာရှိသော ပဲအနှစ်တစ်ခွက်ကို အရသာမခံခဲ့ရသည်မှာ တစ်သက်ခန့် ကြာပြီဟုပင်ထင်ရသည်။

တိုင်လန်မှာ သူ၏အိမ်နီးချင်းအား ဆိုလိုက်သည်။

"ဘုရားသခင်က တို့တွေရဲ့နယ်စားကို ကောင်းချီးပေးပါစေ… ငါဖြင့်ဒီလောက် အရသာရှိရှိ တစ်ခါမှမစားခဲ့ဖူးဘူး…"

အိမ်နီးချင်းမှာ တိုင်လန်အား နယ်စားမင်းကဲ့သို့ပုဂ္ဂိုလ်က တိုင်လန်၏ ဆုတောင်းပေးမှုကို အဘယ်လိုအပ်မည်နည်းဟု စနောက်လိုခဲ့သော်လည်း ယနေ့ဖြစ်ရပ်ကိုသတိရလျှင် ပါးစပ်ကိုသာပိတ်ထားလိုက်တော့သည်။ တိုင်လန်ပြောသည်မှာ မှန်သည်။ နယ်စားအရှင်မှာ သူတို့၏ဟာနေသော ၀မ်းဗိုက်ကိုဖြည့်ပေးခဲ့သည်။

🌾🌾🌾

Prev Next