MM Story Teller

Chapter 128

Viewers 4k

🦊Arc 9 - ကျင့်ကြံရေးဇာတ်လမ်း၏ အဖြည့်ခံ

Chapter 128

9.4 - မွေးတည်းကပါတဲ့နဖူးစာ

ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်းတွင် တောင်ထွတ်ခုနစ်ခုရှိသည်၊ ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်၊ အလယ်တောင်ထွတ်နှင့် အောက်ပိုင်းတောင်ထွတ်တို့ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့အထက်တွင် ကောင်းကင်၊ မြေပြင်၊ အထွတ်အထိပ်မြေနှင့် တောင်ထွတ်ဝါတို့ရှိသည်။ တောင်ထွတ်တစ်ခုစီတိုင်း၏အရှင်သခင်များက စွမ်းအားကြီးမားကြပြီး ၎င်းတို့အနက် ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်မှအရှင်သခင် မြင့်မြတ်သောမီးတောက်က စွမ်းအားအကြီးမားဆုံးပင်။ ကံခေစွာဖြင့် ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်ကို တနှစ်ပတ်လုံးပိတ်ထားပြီး ဂိုဏ်းသားအသစ်ခေါ်ယူခြင်းမရှိသလို တပည့်လည်းလက်မခံပေ။ မြင့်မြတ်သောမီးတောက်ကို အခြားသူများက အမိန့်ပေးရန်မလိုအပ်ပေ။

ယခင်က ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်ကိုပိတ်ထားခဲ့ရခြင်းမှာ တောင်ထွတ်သခင်၏ ဒေါသကြီးမှုနှင့် ၎င်းက အခြားသူများအပေါ် အလေးမထားမှုတို့ကြောင့်ဖြစ်ပြီး အထဲသို့ဝင်ခွင့်ရရန် ကြိုးစားတတ်သည့်လူပေါင်းများစွာရှိသောကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း စောင့်ကြည့်ထိန်းညှိမှုတို့၏ကျေးဇူးဖြင့် မည်သူမျှ အထဲဝင်မလာနိုင်အောင် တားနိုင်ခဲ့သည်ပင်။

ဂိုဏ်းခေါင်းဆောင်ကိုယ်တိုင် ထုတ်ပြောသည့်တိုင်အသုံးမဝင်။ သည့်အပြင် မြင့်မြတ်သောမီးတောက်က ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်း၏ အကြီးမားဆုံးဝှက်ဖဲကြီးပင် ဖြစ်သည်။ ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်းအတွင်း တုကျဲအဆင့်မှ နောက်တဆင့်သို့တက်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေသည့်ကျင့်ကြံသူများနှင့် သာ့ချန်းအဆင့်ကျင့်ကြံသူများကို ဖယ်လိုက်သည့်အခါ ချီလန်က စွမ်းအားအကြီးဆုံးဖြစ်လာခဲ့သည်။

မြင့်မြတ်သောမီးတောက်၏အကျင့်စရိုက် အကြီးအကျယ်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်မှာ နှစ်ပေါင်းသုံးရာပင်ကျော်ခဲ့ပြီ။ ပုံမှန်နေ့ရက်များအတိုင်း နံနက်စောစော၌ တောင်ထွတ်တခွင်ကို တိမ်သလ္လာများ ဖုံးအုပ်ထားလေ၏။

တခါကြည့်လိုက်ရုံဖြင့်ပင် မည်သူမဆို မိုးကြိုးအတိဒုက္ခဖြတ်သန်းနေသည့် တိမ်တိုက်များကို မြင်နိုင်ပေမည်။

ကောင်းကင်ဓားဂိုဏ်းမှလူတိုင်း မိုးကြိုးအတိဒုက္ခကြောင့် ထိတ်လန့်သွားခဲ့ကြသည်။ ၎င်းက မြင့်မြတ်သောမီးတောက် အတိဒုက္ခဖြတ်သန်းရန်ဖြစ်မည်ဟု တွေးခဲ့ကြသည့်တိုင် ခဏအကြာတွင် ယင်းက မိစ္ဆာတစ်ကောင်အသွင်ပြောင်းရန်အတွက်ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်သွားခဲ့ကြသည်။

ရုတ်တရက်ပင် အားလုံး၏စိတ်ထဲတွင် ထင်မြင်ချက်အမျိုးမျိုး ပေါက်ဖွားလာလေတော့၏။

၎င်းတို့က တူညီသည့်ဂိုဏ်းတစ်ခုထဲမှဖြစ်ကြောင်း သိသာနေသည့်တိုင် ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်တွင် မြင့်မြတ်သောမီးတောက်အပြင် နောက်ထပ်တစ်ယောက်ရှိနေကြောင်း မသိခဲ့ကြပေ။ ထို့အပြင် အနှီသူက ခန္ဓာကိုယ်ပင်မရသေးသည့် မိစ္ဆာတစ်ကောင်ဖြစ်နေသေးသည်။

အချို့သူများက အပင်ပန်းခံ၍ သွားစုံစမ်းကြသည်၊ သို့သော် ဆိတ်ငြိမ်ခန်းမဆောင်ပင်မရောက်သေးခင် မီးတောက်အရှင်သခင်၏မီးတောက်များကြောင့် ကြောက်လန့်ကာ နောက်ပြန်ဆုတ်လာခဲ့ရသည်။

ယင်းက သာ့ချန်းအဆင့်မီးတောက်များပင်။ အသေးငယ်ဆုံးသောမီးတောက်လေးအား ထိမိလျှင်ပင် ၎င်းတို့အားလုံး ပြာကျသွားပေလိမ့်မည်။ အမြန်ပင် ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်တစ်ခုလုံးက မီးတောက်နံရံများနှင့် ဝန်းပတ်ခံလိုက်ရကာ တောင်ထွတ်တစ်ခုလုံးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖြင့် ပိတ်ဆို့ထားလိုက်တော့သည်။

၎င်းတို့အရှေ့မှလူအုပ်ကြီးမှာ ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို အတုန်တုန်အယင်ယင်ဖြင့် ကြည့်နေမိကြသည်။ အဆိုပါကြီးမြတ်သောအရှင်က မည်သည့်လှည့်ကွက်မျိုးလုပ်ရန် ကြံစည်နေမှန်းမသိရချေ။ ယခုလို တိုက်ခိုက်မည့်ပုံစံချလိုက်ခြင်းက သူ့အတွက်အရေးကြီးသည့်လူတစ်ယောက်ရှိနေပြီမှန်း သေချာစေသည်။ သို့ထိတိုင် သူတို့သည် ထိုလူအကြောင်းကို ယခင်က အဘယ်ကြောင့်မကြားဖူးခဲ့ကြပါသနည်း။

ချီလန်သည် ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်ကို လက်တဖက်ဝှေ့ယမ်း၍ စည်းချလိုက်ပြီး ကောင်းကင်ပြင်တွင်စုနေသော တိမ်စိုင်တို့ကို ပူပင်ကြောင့်ကြစွာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

သည်မနက် မိုးကြိုးအတိဒုက္ခစတည်းက သူအပင်ပျိုလေးကို ထိတွေ့၍မရတော့ပေ။ မတိုင်ခင်က ထိုအပင်ပေါက်လေးသည် ရုပ်လုံးထွက်ပြကာ တခြံလုံးအနှံပတ်သွားနေခဲ့သော်လည်း ယခုလေးတင် မတွေ့ရတော့ချေ။

ချီလန်သည် ခဏတဖြုတ်စိတ်ပူနေသေးသော်လည်း အပင်ပျိုလေးက လူသားအသွင်ပြောင်းရန်အတွက်ဖြစ်ကြောင်းကိုမူ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။

ယခုမူ သူ့ခမျာပို၍ပင် စိတ်ရှုပ်ထွေးလာရပေပြီ။

လူသားအသွင်သို့ပြောင်းခြင်းက မိစ္ဆာများအတွက် ကပ်ဘေးကြီးတစ်ခုပင်။ ၎င်းတို့ မိုးကြိုးအတိဒုက္ခကို ဖြတ်ကျော်နိုင်နေသရွေ့ အနာဂတ်တွင် ၎င်းတို့ကျင့်ကြံဆင့်မြင့်ရန်အတွက် တဝက်သာအားစိုက်ထုတ်ရတော့မည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့သောမိုးကြိုးအတိဒုက္ခမျိုးက ဖြတ်ကျော်ရန်မလွယ်ကူပေ။

ခြံဝန်းထဲတွင် အပင်ပျိုလေးမှာ လေနီကြမ်းအကြားယိမ်းထိုးနေပေသည်။ ကြမ်းတမ်းသောလေကြောင့် ၎င်း၏အမြစ်များကိုပင် မကုပ်တွယ်နိုင်တော့ဘဲ တောင်တခွင်လုံးရှိ နေရာအစုံကို ရစ်တွယ်ထားလိုက်မှသာ အနည်းငယ်တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။

မုန်တိုင်း၏အလယ်ဗဟိုတွင် ရွှယ်လင်သည် လေတိုက်ရာဘက်သို့မျက်နှာမူထားပြီး သူ့ပုံစံကမူ ထုံးစံအတိုင်း ပျင်းရိလေးတွဲနေကာ သူ့အား အမြစ်မှကျွတ်ထွက်သွားစေနိုင်မည့် မိုးကြိုးသွားတို့ကို မကြောက်ရွံ့သယောင်။

သူပြောင်းလဲလိုက်သည့် ထိုအချိန်မှာပင် မိုးကြိုးအတိဒုက္ခသည် မတိုင်ခင်ကထက် ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာခဲ့ကာ ချိန်ရွယ်ပစ်ခတ်နေခဲ့သော မိုးကြိုးတစ်ချက်ချင်းစီတိုင်းက သူ့အား လဲပြိုစေနိုင်လောက်၏။ သူ့ကံကောင်းနေသေးသည်က ကောင်းသည့်အရာဖြစ်ပြီး မသေဘဲလွတ်သွားခဲ့သည်။ မူလက မိုးကြိုးအတိဒုက္ခသည် ကိုးနှစ်ခန့်ကြာမည်ဖြစ်သော်လည်း စနစ်နှင့်ကမ္ဘာက ဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး အင်မတန်ထိတ်လန့်စရာကောင်းမည် ထင်ရသော်လည်း ရွှယ်လင်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျလာသည့်အခါ မည်သည့်နာကျင်မှုမျှ မခံစားရတော့ချေ။

ရွှယ်လင်သိရမည့်အရာမှာ သူလူသားအသွင်ကိုယူသည့်အချိန်တွင် အတိအကျယူရန်ပင်ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် ရွှယ်လင်အတွက် ဤတစ်ကြိမ်က ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ပေ - ရွှယ်လင်က အတွေ့အကြုံရှိသောကြောင့် စိုးရိမ်စရာမရှိတော့။

သို့သော် ချီလန်၏မျက်နှာပေါ်က စိုးရိမ်ကြောင့်ကြနေသည့်အမူအရာမှာ စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းနေလေ၏။

သည်အချိန်ကာလအတွင်းတွင် နှစ်ဦးသားအကြား၌ တင်းမာမှုများမရှိခဲ့ချေ။ ချီလန်၏ အမူအရာမဲ့၊ သေနေသောမျက်နှာက ရှူချင်စရာမရှိ၊ ရွှယ်လင်သည်လည်း ထိုကိစ္စလောက်လေးနှင့် စိတ်မတိုချင်ပေ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ သူ ဤလူကို ကျေနပ်အောင်မလုပ်ပေးနိုင်ဘဲ သူ ဇာတ်လိုက်ကိုပြန်ပေးဆွဲမည့်အချိန်တွင် ဒေါသထွက်ခြင်း သို့မဟုတ် မနာလိုမဖြစ်လျှင် ကောင်းလိမ့်မည်။

သည်လူက သူ့ကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင်မလုပ်လျှင်

ချစ်စရာကောင်းသည့်ဇာတ်လိုက်ကို ဖမ်းရန်အတွက် အချိန်အနည်းငယ်မျှ ပိုနိုင်ကောင်း၏။

သူသည်ကား ခေတ်သစ်တွင် ကျော်ကြားလာရန် အတိအကျကို လေ့ကျင့်ပေးခြင်းခံထားရသည်။ သူ့အတွက် ကျင့်ကြံခြင်းလောကတစ်ခုလုံးမှ ကလေးတိုင်း မနာလိုအားကျမှုများဖြင့် သူ့အကြောင်းအားပြောရလောက်သည့် ဖြစ်တည်မှု ရှိနေရန်လိုအပ်သည်။

သူ၏စိတ်ထဲတွင် အတွေးများက ပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်ဖြစ်နေသော်လည်း မိုးကြိုးပစ်ခံရသည့်အခါ အာရုံတို့ကိုပြန်စုစည်းနိုင်ခဲ့သည်။

မိုးကြိုးသွားက အပင်ပျိုကို ထိခတ်သွားသည်။ ၎င်းက အပင်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ကျလာသည့်အခါ မျက်စိတမှိတ်အတွင်း သန်းပေါင်းများစွာသောအရွက်တို့ ကြွေလွင့်ကုန်ကြ၏၊ မီးပွားများက လျှပ်စီးတဖြာလက်သွားတိုင်းလိုက်ပါနေပြီး မိုးကြိုးသွားက ပင်စည်နှင့် တောင်တခုလုံး

တွင်ပြန့်ကျဲနေသော အပင်၏အမြစ်များထံသို့ ဝင်ဆောင့်လိုက်သည်။

မိုးကြိုးပစ်လိုက်သည့်အသံနှင့် လျှပ်စီးကြောင်းတို့က ၎င်းတို့၏ ကြီးကျယ်သောစွမ်းအားဖြင့် တလောကလုံးအား ဖျက်ဆီးပစ်ချင်နေသည့်နှယ် တစ်ခုပြီးတစ်ခုပစ်ချလာခဲ့သည်၊ ဆိတ်ငြိမ်ခြင်းတောင်ထွတ်ပတ်လည်တွင် ချီလန်ချထားသောစည်းကြောင့်သာ အပြင်ဘက်သို့ပြန့်မသွားခဲ့ဘဲ လူအုပ်ကြီးက မြင့်မြတ်သောမီးတောက်၏စွမ်းအားကို နောက်တကြိမ်မြင်လိုက်ရကာ ယခု မိုးကြိုးအတိဒုက္ခကိုခံယူနေသည့်မိစ္ဆာက သူ့အတွက်မည်မျှအရေးကြီးကြောင်း နားလည်သွားခဲ့ကြတော့သည်။

ဤတကြိမ်တွင် နှစ်ရက်ကြာမိုးကြိုးအတိဒုက္ခအပြီး သုံးရက်မြောက်နေ့တွင် ကောင်းကင်ထက်မှ တိမ်စိုင်လိပ်များက ပြိုကွဲသွားသည်။ အလင်းရောင်ခြည်သည် နှစ်ပိုင်းကွဲထွက်နေသော အပင်ကတုံးထက်သို့ ကျဆင်း၍တောက်ပလာသည်။

အင်မတန်မြန်ဆန်သည့် အလျင်ဖြင့် ရွက်သစ်များပွင့်ဖူးလာခဲ့ကာ အရွက်တို့က အစိမ်းနုရောင်တောက်ပနေ၏။ တစ်ပင်လုံးက အပင်ပျိုအရွယ်အတိုင်းကြီးထွားလာခဲ့ကာ ရေပြင်ညီအတိုင်း ဆန့်တန်းသွားပြီး ကောင်းကင်နှင့်ချိတ်ဆက်သွားခဲ့သည်။ တချိန်တည်းမှာပင် သူ၏နယ်မြေက ပြီးပြည့်စုံသွားခဲ့၏။ ယခု သူက ကောင်းကင်ကိုဖုံးအုပ်နိုင်လောက်အောင် အလုံအလောက်ကြီးထွားနေလျှင်ပင် သူ၏ပေါက်ရောက်မှုက ကွဲပြားနေကာ ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်အပြင်ပန်းမှ ကြည့်နေသူများက ပေါ်လာသည့်အရာကို တချက်လေးပင် သတိမထားမိနိုင်ကြချေ။

ဤအရာက ရွှယ်လင်၏မူလကိုယ်ထည်ပင်။ သူ့ကိုယ်သူကာကွယ်သည့်အချိန်တွင်သာ သုံးတတ်သည်။

ချီလန်မှာ သူ့မျက်စိအရှေ့တွင်ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေပြီး သူ့အနေဖြင့် အနှီချစ်စရာကောင်းသည့်ကောင်လေးကို ပွေ့ဖက်နိုင်ရန် မျှော်လင့်နေမိသည်။ သူ့မျက်နှာကိုဖျစ်ညှစ်နိုင်မည်၊ လက်လေးကိုပင်ကိုင်နိုင်မည်၊ သူ့လက်နှင့် ထိုနီရဲရဲနှုတ်ခမ်းလေးကို ထိတွေ့နိုင်မည်။

သို့ထိတိုင် သူ့အရှေ့တွင်ဖြစ်ပျက်နေသမျှက သူ့ကိုစိတ်ရှုပ်ထွေးစေသည်။

လူငယ်လေးသည်ကား အပင်ထဲမှထွက်လာခဲ့ပြီ၊ သူ၏ဝတ်ရုံက မီးတောက်ပမာ နီမြန်းနေလေ၏။ မြေခွေးမျက်လုံးတို့က အနည်းငယ်မျှစောင်းနေခဲ့ပြီး သူ့အကြည့်က သိမ်မွေ့နေရင်း အသွင်အပြင်က ဆွဲဆောင်မှုရှိနေသည်။ သူ့မျက်နှာက အင်မတန်မှပြေပြစ်သည်။ နတ်ဘုရားတစ်ပါးကဲ့သို့ လှပခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ မည်သူမဆို တခါကြည့်လိုက်သည့်အခါ မိစ္ဆာဟုဆိုရမည်ထက် နှစ်ပေါင်းတစ်သောင်းနေမှတခါ ပေါ်လာတတ်သည့် မိစ္ဆာဝိညာဥ်ပင်ဖြစ်ကြောင်း သိသာထင်ရှားနေလေ၏။ သူ့ပုံစံက ကွေးညွတ်နေသောမျက်တောင်လေးများနှင့် နီဆွေးဆွေးနှုတ်ခမ်းလေးများကြောင့် ယောကျ်ားပြောရမည်လား၊ မိန်းမဟုဆိုရမည်လား မသိနိုင်ချေ။ မျက်လုံးထောင့်နားရှိ မျက်ရည်ခံမှဲ့လေးက ယခင်ကကဲ့သို့ မအေးစက်တော့လင့်ကစား မိစ္ဆာအငွေ့အသက်ဆန်သောအလှကို ဖော်ကျုးထားပေသည်။

ချီလန်သည် မျက်နှာထက်တွင် မည်သည်အမူအရာမှမရှိနေသော်လည်း နှလုံးသားထဲ၌မူ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်ဖွယ် ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းသောမုန်တိုင်းက ဝင်မွှေနေလေပြီ။

ရွှယ်လင်လက်မြှောက်ကာ မျက်နှာကိုထိကိုင်လိုက်၏။ မဆိုးလှပေ - ကမ္ဘာတစ်ခုပြီးနောက်တစ်ခုကို ကူးပြောင်းလာပြီသည့်နောက် သူ့မည်သည့်အရာနှင့် တူညီသည့်ပုံစံရှိသည်ကို မေ့လျော့နေခဲ့သည်။ အဆုံးတွင်မတော့ ဤမျက်နှာကသာ အကောင်းဆုံးပင်။

စနစ်က အသံတိတ်ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ အမှန်ပင်။ Host ရွေးချယ်ခဲ့ဖူးသော မည်သည့်ခန္ဓာကိုယ်ကမှ ယခုကဲ့သို့ သန်မာသောမိစ္ဆာအော်ရာလို မျက်နှာပြင်ကိုပင် ဖောက်ထွင်းသွားစေနိုင်သည်အထိ မရှိခဲ့ဖူးပေ။

ပြီးနောက် သူက အနီရောင်အဝတ်အစားကို ဝတ်ဆင်ထားသေးသည်။ သူ ဒီလူ ရုတ်တရက်သတ်တာကို ခံလိုက်ရလို့ ဒီလူကိုမုန်းနေတာမဟုတ်ဘူးလား။

ရွှယ်လင်သည် အသွင်ပြောင်းမှုအောင်မြင်သွားသည့်နောက် မသိနိုင်သောနေရာသို့ ဝိညာဥ်လွင့်သွားသလို နေရာတွင်ရပ်နေဆဲထိုလူအပေါ် အာရုံမရှိတော့ချေ။ သူသည် တပတ်လှည့်ပြီး မူလဖြစ်လာသောခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးကြည့်နေသည်၊ ထို့နောက် သူ့လက်ချောင်းသူကိုက်ကာ လျို့ဝှက်နေရာထဲတွင် သူ၏ပင်စည်ကိုယ်ထည်ကို ဖုံးလိုက်၏။

မူလက အမြစ်တွယ်ထားခဲ့သောမြေပြင်မှာ ယခင်ကအတိုင်းပင်၊ ကျင့်ကြံဆင့်မမြင့်ဘဲ အထဲမှအပင်တဝက်ကိုပင် မြင်ရမည်မဟုတ်။

ဗောဓိပင်တစ်ပင် ဤမျှကြီးထွားနိုင်ရန်မှာ နှစ်ထောင်ချီအချိန်ယူရပေ၏၊ သို့သော်လည်း ရွှယ်လင်ကမူ မတူညီပေ။ ကျင့်ကြံခြင်းနှင့် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ပြောင်းလဲမှုကြောင့်

လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်းတစ်သောင်းခန့်တည်းက စုစည်းနေခဲ့သည့်စွမ်းအားတို့ကို အပြည့်အဝထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်ထဲရှိ မရေတွက်နိုင်သော တောက်ဓမ္မကျင့်စဥ်တို့ကို ထုတ်ယူနိုင်ပြီး သူသုံးချင်သည့်အချိန် ယူသုံးနိုင်သည်။

ပုံမှန်အရ ကမ္ဘာပေါ်တွင် တောက်ဓမ္မကျင့်စဥ်ပေါင်း တစ်သောင်းခန့်ရှိသည်၊ သို့သော် လူတစ်ယောက်က တစ်ခုသာလိုက်စားနိုင်သည်။ သို့ထိတိုင် ယခုရွှယ်လင်သည် ဤကမ္ဘာပေါ်မှ စည်းမျဥ်းအားလုံးကို ထိန်းချုပ်နိုင်ပြီး ကြီးမြတ်သောတောက်ကျင့်စဥ်ပေါင်းတစ်သောင်းက သူ့လက်ထဲတွင်ရှိနေလေပြီ။ အပေါ်ယံတွင် အားနည်းနေသည့်ပုံစံဖြစ်နေရန် လိုအပ်နေ၍သာမဟုတ်ပါက သူနှင့် အရှေ့မှမြင့်မြတ်သောမီးတောက်အကြားရှိ ကွာခြားချက်မှာ ရှိလာမည်မဟုတ်ပေ။

ရွှယ်လင်မှာ ကမ္ဘာတိုင်းလိုလိုတွင် သူ့အရှေ့မှလူက သူ့ထက်သန်မာနေခြင်းကို နားမလည်နိုင်ချေ။ ဒီလိုမျိုးက ဘယ်လိုလုပ်ပျော်စရာကောင်းမည်နည်း။

"မင်း....."

အချိန်အတန်ကြာအောင် တွေဝေငေးငိုင်နေပြီးနောက် မြင့်မြတ်သောမီးတောက်သည်ကား စိတ်နှင့်ကိုယ်ပြန်ကပ်လာခဲ့ပြီ။ ရွှယ်လင်၏ ဘေးတိုက်ရွေ့နေသောအကြည့်ကြောင့်

ပါးစပ်က ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက်ဖြစ်နေပြီး နောက်ဆုံး၌ စကားတစ်လုံးမှထွက်မလာနိုင်ခဲ့။

သူ အလွန်တရာထိတ်လန့်သွားရခြင်းပင်။ သူ့အရှေ့မှလူပေါ်လာသည့်အခိုက်တွင် နှလုံးသားက မုန်တိုင်းထန်သွားခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သောနှစ်ရာချီက တွေ့ခဲ့ရဖူးသောကောင်စုတ်လေး၏ မျက်နှာကိုတွေ့ရသည်တွင် သူ၏ပင်ကိုယ်ခံစားချက်ကို နားမလည်နိုင်ခဲ့ပေ၊ သို့သော် ယခု သူ၏ခံစားချက်များက ရေကာတာပွင့်ထွက်သွားသလိုဖြစ်နေပြီး အနှီသူ၏မျက်ဝန်းများ၊ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းတွင် မျောပါနေရသယောင်ပင်။

ယင်းက အင်မတန်ထူးဆန်းလွန်းသည်။ ချီလန်အတွက်မူ ထိုခံစားချက်များက တဟုန်ထိုးထွက်လာသလိုထင်ရသည့်တိုင် အချိန်အတော်ကြာ စုစည်းထားခဲ့သည်နှင့်လည်း တူသည်။ သူ၏ပင်ကိုယ်ခံစားချက်တို့ကို ရှင်းလင်းနေခဲ့သော်ငြား စို့ကျပ်နေစေပြီး ထုတ်ပြော၍လည်းမရချေ။ ယခု သူ၏ခံစားချက်တို့က ရှုပ်ထွေးနေပြီး ယာယီမျှဆွံ့အနေ၏။

ရွှယ်လင်မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ သူ၏အသွင်အပြင်၊ ဟန်ပန်အမူအရာတို့က စိတ်တိုစရာကောင်းနေပြီး ချီလန်၏အသက်ရှူသံက လည်ချောင်းထဲမှထွက်လာလေ

သည်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ..." ၎င်းက မေးခွန်းမေးလိုက်သည်နှင့်တူသော်လည်း ပြောဆိုရာတွင် မျက်နှာကပြုံးနေပြီး ထိုစကားက ရှင်းပြမရသော အဓိပ္ပါယ်နှစ်မျိုးထွက်နေ၏။

ချီလန်၏နှလုံးခုန်နှုန်းက တစ်မိနစ်တွင် နှစ်ရာနှုန်းဖြစ်နေပြီ။ နားရွက်ထိပ်ဖျားများကလည်း နီမြန်းနေပြီး တကိုယ်လုံးကလေပေါ်လွင့်နေသလိုပင်။ နှစ်ပေါင်းတစ်ရာခန့် တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်နေခဲ့သော မြင့်မြတ်သည့်မီးတောက်သည် အချစ်နှင့်တွေ့လာလိမ့်မည်ဟု တခါမှမမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ၊ သူ့ခမျာ စကားပြောရရန်ပင် စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့သည်။ "မင်းရဲ့အရင်ကိုယ်ထည်ကိုဝှက်ထားရင် ဒီနေရာကနေ သွားနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး..." သူသည် ခဏတဖြုတ်ခန့် အကောင်းဘက်မှ စဥ်းစားနေပြီးနောက် ဆွေးနွေးစရာ ခေါင်းစဥ်ရလာခဲ့သည်။ သူအကျယ်ကြီးထုတ်ပြောလိုက်လျှင်ပင် ပြော၍ကောင်းမည့်ခေါင်းစဥ်မျိုး မဟုတ်နိုင်ချေ။

အပင်ပျိုလေးသည်ကား စိတ်မဆိုးဟန်ဖြင့် ပြုံးကာပြောလိုက်ချေသည်။ "အဲဒါကပြဿနာမဟုတ်ဘူး...ကျွန်တော် ခင်ဗျားအနောက်မှာရှိနေသရွေ့ အဆင်ပြေပါတယ်..." အနှီသူက မျက်တောင်ခတ်ကာ အပြစ်ကင်းစင်နေပုံမှာ အတိတ်ကအတိုင်း သူ့အသည်းနှလုံးကို ညို့ယူဖမ်းစားနိုင်နေခဲ့၏။

သည်လိုအပြုံးမျိုးက လူအများစုကို နှလုံးနှင့်အဆုတ်တို့

ဆွဲထုတ်ပြီး အားလုံးကို ပေးပစ်ချင်စိတ်များ ဖြစ်လာစေလိမ့်မည်။ "ဒါပေမဲ့ မိုးကြိုးအတိဒုက္ခက ကြီးလွန်းလို့ ကျွန်တော့်ရဲ့တည်ရှိမှုကို ဖုံးထားနိုင်မယ်မထင်ဘူးနော်..."

ချီလန်သည် သူ့နှလုံးသားကို အခြားသူများအား မြင်တွေ့ခွင့်မပေးချင်ခဲ့ပေ။ ၎င်း၏မိစ္ဆာအသွင်အပြင်က ဘေးကပ်ဆိုးများကိုသာ ခေါ်ဆောင်လာပေလိမ့်မည်၊ ပြီးနောက် လူစုကို မသင့်လျော်သည့်အတွေးများဖြင့် ဆွဲနှစ်လိမ့်မည်။

သို့သော် ထိုစကားမျိုးကိုမပြောနိုင်ကြောင်း သူ့ကိုယ်သူသိသည်။ သူ နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး စကားပြန်လိုက်၏။ "ကိုယ် မနက်ဖြန် ဆိတ်ငြိမ်တောင်ထွတ်ကိုဖွင့်ပြီး သူတို့ကိုဖိတ်လိုက်မယ်...မင်းကို ကိုယ့်ရဲ့တိုက်ရိုက်တပည့်အနေနဲ့လက်ခံမယ်...နောင်အနာဂတ်မှာ ကိုယ် နန်ခုန်းစီရင်စုထဲ ရှိနေသရွေ့ မင်းကို ကိုယ်ကာကွယ်ပေးမယ်..."

ရွှယ်လင် တစ်စက္ကန့်မျှအေးခဲသွားပြီး အံ့အားသင့်နေသည့်အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ခင်ဗျားပြောတာကို မှတ်ထားလိုက်မယ်...အချိန်အများစုမှာ လူသားတွေရဲ့စကားက မယုံကြည်ရပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့အသက်တွေက ချည်နှောင်ထားပြီးသားဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ချက်ချင်းယုံကြည်ရမှာပေါ့..."

ချီလန်သည် ထိုကောင်လေးပြောနေကျ 'ကျွန်‌တော်တို့နှစ်ယောက်လုံးသေမှာ' ဆိုသောစကားကို တကယ်သဘောကျလာသယောင်ပင်။

ကံဆိုးသည်မှာ သူတစ်ခုမေ့သွားခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှဆက်ဆံရေးမှာ ရွှယ်လင်ဘက်ကသာ အမြဲတဖက်သက်ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ရွှယ်လင်သည် သန္ဓေပြောင်းထားသော အရင်းအမြစ်ပေါ်တွင် မှီတည်ကာ ကျင့်ကြံနိုင်သော်လည်း မရွေးချယ်ခဲ့ပေ။ သစ်ပင်တစ်ပင်ဖြစ်သည့်အလျောက် အခုတ်မခံရမချင်း သေဆုံးနိုင်ချေက နိမ့်မည်ပင်။ ယခုမူ သူသည်ကား လူသားအသွင် လုံးဝဥဿုံပြောင်းလဲသွားပြီဖြစ်ရာ မည်သူကမှ သူ့ကိုရှာတွေ့နိုင်တော့မည်မဟုတ်ချေ။

ရွှယ်လင်ကဖြင့် နှစ်ယောက်အကြားမှ ဆက်ဆံရေးကို ဝေဖန်ပိုင်းခြားနေဖို့ရာ ဆန္ဒမရှိ။ လက်ရှိ သည်လူက သူ့ကိုဘာမှလုပ်နိုင်မည်မဟုတ်ကြောင်းကိုသာ ပြောနိုင်သည်၊ ယင်းက သည်တကြိမ်တွင် သူဂိမ်းအကြီးကြီးတစ်ပွဲကို ကစားရတော့မည်ဖြစ်ကြောင်းဆိုလိုနေသည်ပင်။

"....." နှစ်ယောက်သားက အချိန်အတန်ကြာအောင်တိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ ချီလန်က ပြောလာသည်။ "မင်းမှာ...နာမည်ရှိလား..."

ရွှယ်လင်မှာ တဖက်ကသူ့နာမည်ကိုမသိသေးမှန်း ရုတ်ချည်းသဘောပေါက်သွားလေ၏။ ထိုသူသည် သူ့ကိုအမြဲ "အပင်ပေါက်လေး..." ဟုသာခေါ်ခဲ့သည်ပင်။

တွေးလေ မပျော်တော့လေပင်။

"ရွှယ်လင်..." ယင်းက သူ့ကိုယ်သူဒုတိယအကြိမ်မြောက် မိတ်ဆက်ခြင်းပင်။ ရွှယ်လင်သည် အင်မတန်စိတ်လှုပ်ရှားနေပုံရပြီး စကားပြောပုံက လူကြီးလူကောင်းဆန်နေသယောင်ပင်၊ မျက်နှာထားက ပုံမှန်ပျင်းရိနေပုံနှင့် လုံးဝကွဲပြားနေခဲ့သည်။ "မှတ်ထား...ရွှယ် ဆိုတာ နှင်း...လင် ဆိုတာ ငှက်မွှေး..."

"နှင်းမွှေးလုံးလေး...ရွှယ်လင်..." ထိုလူသည် ထိုစကားလုံးနှစ်လုံးကို အရသာခံပြောနေပြီး နှလုံးသားထဲအထိ မျိုချထားချင်သလို။

အကြောင်းသည်ကား ထိုအမည်နာမကိုကြားလိုက်ရချိန်တွင် ထိုစကားလုံးနှစ်လုံးက သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ဖျက်မရအောင်တံဆိပ်ခတ်ထားသလိုဖြစ်နေ၍။ ပြန်လည်အောက်မေ့မိလိုက်တိုင်း နှလုံးသားကအမြဲပူနွေးလာသည်ပင်။

သူနှင့်အမည်ပိုင်ရှင်သည် မွေးတည်းက နဖူးစာပါလာပုံရသည်။

ပြီးနောက် ထိုအမည်ရှင်ကလည်း သူ့အရှေ့တွင်ရပ်နေသည်လေ။

ကြည့်ပါလေ။

တွေးကြည့်ရုံနှင့်ပင် ချီလန်သည် သူ့ကိုယ်ထဲမှမီးတောက်တို့ကို ထိန်းချုပ်မရတော့သလို ခံစားလာရတော့၏။

.....

alamerysl : ချီလန်...မင်းက ဘောင်းဘီနဲ့မလိုက်ဘူး!

Blue Bug: RIP

Prev Next