Chapter 65

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 65

ဝက်များနှင့် မဖြိုခွဲနိုင်သောပြဿနာ (၂)

နော်သန်ဘာလန်နယ်တစ်ခုလုံးမှာ နွေဦးတွင် ထွန်ယက်ခြင်းဖြင့် အလုပ်များနေခဲ့ကြသည်။ ယခင်ကဲ့ သို့နယ်စား၏ လယ်များကို အထူးဂရုစိုက်ပေးရန် မလိုတော့သော်လည်း ပေါင်းရှင်းရန်နှင့် မြေသြဇာထည့်ရန်အပြင် စပျစ်ခြံများ၊ သကြားမုန်လာခင်းများအပြင် အခြားဂရုစိုက်ရန် လိုအပ်သောအရာများလည်းရှိ၍ပင်။

ထိုအချိန်၌ပင် မြင်းထိန်းသမားမှာ မြင်းကိုအသော့နှင်လျက် အပြေးအလွှားသတင်းလာပို့ခဲ့သည်။

"မကောင်းတော့ဘူး… ကျွန်တော်ထူးထူးဆန်းဆန်းပုံစံနဲ့ စစ်သည်တွေကို တွေ့လိုက်တယ်… အကုန်လုံးက ဒိုင်းကာတွေ၊ လက်နက်တွေနဲ့…"

ယခင်တစ်ခေါက်က ရေမွန်တို့အုပ်စုကို အထင်လွဲမိသည်နှင့် ကွဲပြားစွာ ဤတစ်ခေါက်တွင်မူ သူက မရင်းနှီးသော စစ်သည်အုပ်စုအား အသေအချာ သတိထားမိလိုက်ခြင်းပင်။ သူတိုက နော်သန်ဘာလန်ကို တိုက်ခိုက်ရန်စိတ်ကူးမရှိပါက ထိုသို့ ချည်းကပ်လာမည်မဟုတ်ပေ။

စစ်သည်များမှာ လျင်မြန်စွာ သတင်းပို့လိုက်ပြီး 

လေ့ကျင့်ထားသော လယ်လုပ်သားများကလည်း ကောက်ရိုးဒိုင်းကာများ ကိုယ်စီဖြင့် ကိုယ်စီနေရာယူလိုက်ကြသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ထိုလယ်လုပ်သားများ စိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည်အား ကြည့်နေမိသည်။ ထိုသူတို့မှာ ယခင်က သူတို့လေ့ကျင့်ထားသည်ကို အမြဲကြွား၀ါလေ့ရှိပြီး အိမ်သာသွားလျှင်ပင် တန်းစီးပြီးသွားတတ်ကြသည် အထိပင်။ ထို့အပြင် ကောက်ရိုးဒိုင်းကာများမှာလည်း ပေါလှသည်ဖြစ်ရာ ထိုလယ်လုပ်သားများအား အိမ်သို့တစ်ယောက်တစ်ခုစီ ကိုယ်ပိုင်ထည့်ပေးထားလိုက်သည်။

လယ်လုပ်သားများအတွက်မူ ကောက်ရိုးဒိုင်းကာမှာ ပုံမှန်ဒိုင်းကာများ ချပ်၀တ်များကဲ့သို့ မကောင်းသော်လည်း အတော်အသင့် လုံခြုံမှုကို ပေးစွမ်းနိုင်ဆဲပင်။ ထို့အပြင် ထိုကြိမ်နှင့် ကောက်ရိုးများဖြင့် အတူတကွ ရက်လုပ်ထားသော ဒိုင်းကာများမှာ ပေါ့ပါးလှပေရာ သူတို့မှာ မည်သည့်နေရာသွားသွား ဟန်လုပ်ကာ သယ်သွားလေ့ရှိသည်ပင်။ ဤနည်းဖြင့် အိမ်ရှိကလေးများ လက်ဆော့ခြင်းကိုလည်း ကာကွယ်ပြီးသားဖြစ်သည်ဟူ၍ပင်။

သူတို့က အလျင်အမြန်ပင် တူးထားသော မြောင်းများအတွင်း တွားသွားလိုက်ကြသည်။ သူတို့မှာ များစွာသော လေ့ကျင့်မှုများကို ပြုလုပ်ထားဖူးသည့်တိုင် ဤအခိုက်အတန့်၌ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိဘဲ တွန့်ဆုတ်နေမိလေသည်။

၄င်းမှာ လယ်လုပ်သားများထဲမှ တစ်ယောက်မှအံကြိတ်၍ ဆိုမလာမီအထိပင်။ 

"ခုနက မြင်းထိန်းသမားပြောတာ အဲဒီလူတွေက တစ်ဒါဇင်လောက်ပဲတဲ့… အဲလောက်ကတော့ စစ်သည်တွေမပြောနဲ့ တို့တွေချည်းပဲနဲ့တောင်ရတာပဲ. ငါတို့အရင် သူတို့ကိုတိုက်ထုတ်နိုင်ရင် နယ်စားက တို့တွေကို ဆုပေးမှာပဲ…"

လူတိုင်းမှာ ထိုစကားကိုကြားလျှင် တက်ကြွလာကြတော့သည်။

ထိုဆုံးဖြတ်ချက်မှာ ကောင်းမွန်လှသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုကျူးကျော်စစ်သားတို့မှာ စံအိမ်ကိုတိုက်ခိုက်ရန်ပင် အစီအစဥ်မရှိပဲ လယ်တစ်လျှောက် လယ်လုပ်သားများ၏အိမ်များကို မွှေနှောက်ကာ သူတို့၏ဟာနေသော ၀မ်းဗိုက်ကို ဖြည့်နိုင်မည့်အရာများကိုသာ ရှာဖွေရန် ဆုံးဖြတ်ထားကြ၍ပင်။

အကြည့်တစ်ချက်ဖြင့်ပင် ထိုချပ်၀တ်အစုံ၀တ်ဆင်ထားသော စစ်သည်များမှာ အတွေ့အကြုံရှိသောသူများဖြစ် ကြောင်း သိသာလှသည်။ အငတ်ဘေးကြောင့် သူခိုးဖြစ်ရန် ရွေးချယ်ခဲ့ကြသော ထိုလယ်သမားများနှင့်မတူချေ။

လမ်းတစ်လျှောက်တွင် စိုက်ခင်းများကို နင်းခြေဖျက်ဆီးပြီးမှ တဲအိမ်များကို မွှေနှောက်ရန်ပြင်ဆင်ထားကြသည်။

၄င်းကပင် ဤလေ့ကျင့်ထားသော စစ်သည်လက်သစ်လေးများအား မခံမရပ်နိုင်အောင် ဒေါသထွက်လာစေသည်။ သူတို့မှာ ထိုလယ်ကွက်များအပေါ် ပင်ပင်ပန်းပန်း ထွန်ယက်ထားရသည်မှာ မကြာသေးသော်လည်း ထိုလူများက၄င်းအပေါ် နင်းခြေပစ်ခဲ့သည်။

ရုတ်ချည်းဆိုသလို ကျူးကျော်သူစစ်သည်များမှာ ရေမြောင်းများထဲမှ ၀ါကျင့်ကျင့်ဒိုင်းကာများကိုကိုင်ဆွဲလျက် ကျန်တစ်ဖက်ကမူ လက်ပစ္စည်းများကို ကိုင်ထားရင်း ညာသံပေးလျက် ပေးလာနေကြသော လူတစ်စုကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။

ထိုစစ်သည်များ အနားရောက်တော့မှ ၄င်းတို့မှာ ဒိုင်းကာဖြစ်ကြောင်း ခွဲခြားနိုင်ခြင်းဖြစ်ကာ ၄င်းဒိုင်းကာတို့ကို နွယ်အချို့၊ကြိမ်ပင်အချို့ဖြင့် ရက်လုပ်ထားပုံပင်။

သူတို့မှာ ကောက်ရိုးဒိုင်းကာများကိုသာ ၀တ်ဆင်ထားသော်လည်း လေ့ကျင့်ရေးများစွာကို လုပ်ဖူးခဲ့၍ ညာသန်ပေးလျက် အရှိန်အ၀ါမှာ ခြိမ်းခြောက်နိုင်စွမ်း အပြည့်ရှိလေသည်။ ပြေးလွှားနေရင်း၌ သူတို့က ချီတက်သည့်ပုံစံဖော်ရန်လည်း မမေ့ချေ။ သူတို့မှာ ကောင်းစွာလေ့ကျင့်ခံထားရသော စစ်သည်လက်သစ်များဖြစ်ကြောင်း သိသာလှသည်။

ကျူးကျော်သူစစ်သားများ၏ အမူအယာမှာ ထူးဆန်းနေခဲ့သည်။ ကောက်ရိုးဒိုင်းကာကို ကိုင်ဆောင်ထားသူများကို အစစ်အမှန်ပြိုင်ဘက်အဖြစ် သတ်မှတ်ရန် ခက်ခဲလှသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့အပြေးတပိုင်း ချီတက်လာသောပုံစံမှာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံခြိမ်းခြောက်နိုင်နေဆဲပင်။

ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက အော်ဟစ်လိုက်မှသာ ထိုကျူးကျော်သူစစ်သည်များမှာ သတိ၀င်လာခဲ့ပြီး သူတို့၏ လက်နက်ရှည်များကို မြှောက်လျက် စစ်သည်လက်သစ်များ၏ရင်ဘက်ကို ထိုးရန်ပြင်လိုက်သည်။

သို့သော်လည်း အဆိုပါရိုးရှင်းသော ကောက်ရိုးဒိုင်းကာ၏ ကာကွယ်နိုင်စွမ်းမှာ ပေါ့သေးသေး မဟုတ်ပေ။ သူတို့ဒဏ်ရာအနည်းငယ်လေးမျှ မရခဲ့ချေ။ ထိုစစ်သည်လက်သစ်လေးများမှာ နောက်သို့ဆုတ်လျက်သာ အရှိန်ယူလိုက်လျက် ရန်သူ၏တိုက်ပွဲ၀င်မြင်းများအား လယ်ပစ္စည်းများဖြင့် ရိုက်နှက်လိုက်သည်။

ထိုတိုက်ပွဲ၀င်မြင်းများမှာ အာဟာရလုံလောက်အောင်မစားထားရသဖြင့် ကြာကြာမခံလိုက်ချေ။ သို့နှင့် စစ်သည်လက်သစ်လေးများမှာ မြင်းများကို ဦးစွာရိုက်ပြီးနောက် မြင်းပေါ်မှလူများအား တစ်ဖန်ဆွဲချကာ ရိုက်နှက်လိုက်ပြန်သည်။

သူတို့၏ရင်ထဲတွင်မူ ကောင်းကင်ကိုဆန်တက်တော့မတတ် ရဲစွမ်းသတ္တိများနှင့် ပြည့်၀နေခဲ့သည်။

အနာဂါတ်မှလူများ၏ မျက်လုံးထဲတွင်မူ ထိုစစ်သည်များ ၀တ်ဆင်ထားသော ချပ်၀တ်များကိုဘေးဖယ်ထားလျက်ပင် ၄င်းမှာ ရွာသားအချင်းချင်း အခန့်မသင့်လျက် ရန်ဖြစ်နေကြသည်နှင့် ပိုတူလှသည်။

စစ်သည်များမှာ သူတို့အားလုံး လူထူးလူဆန်းများနှင့် ကြုံတွေ့လိုက်ရသလို ခံစားနေရပြီး၊ လယ်လုပ်သားများမှာလည်း လွန်စွာ ယုံကြည်မှုပြည့်၀နေခဲ့သည်။

ထိုခါးသီးသောတိုက်ပွဲမှာ အဆုံးသတ်ကို ရောက်လုလေလေ ထိုစစ်သည်လက်သစ်လေးများမှာ ပို၍အင်အားပြည့်၀ တက်ကြွလာလေဖြစ်၍ အဆုံးတွင် သူတို့အသာအယာပင် အနိုင်ယူသွားတော့သည်။ စစ်သည်များ ရောက်လာသည့်အခါတွင်မူ ထိုကျူးကျော်သူများမှာ မြေပေါ်တွင်ပြားပြား၀ပ်နေခဲ့ချေပြီဖြစ်သည်။

သို့နှင့် သူတို့မှာ လဲကျနေသော ကျူးကျော်သူများကိုသာ ကြိုးများဖြင့် အလိုက်သင့်ချည်တုတ်လိုက်ရသည်။ သူတို့က ထိုကောက်ရိုးဒိုင်းကာများဖြင့် လယ်လုပ်သားများအား အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်မိကြလေသည်။ အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် သူတို့က အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ စစ်သည်တို့က လယ်သမားလုပ်မည့်အစား စစ်သည်လုပ်ရန် ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းပင်။ သို့သော် တိုက်ပွဲ၏ အဆုံးသတ်ကို မြင်လိုက်ရလျှင်မူ သူတို့ မအံ့သြမိဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။

စစ်သည်တော်များမှာ သူတို့၏ ရင်းနှီးသော်လည်း မရင်းနှီးပုံလည်းပေါ်သော လယ်လုပ်သားတို့ကိုနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ကျူးကျော်သူစစ်သားအဖွဲ့များမှာ ၄င်းကိုမြင်လေ စိတ်ဓါတ်ကျလေပင်။

ထိုကောက်ရိုးဒိုင်းကာများကို ကိုင်ဆောင်ထားသူတို့မှာ လယ်လုပ်သားများသာ ဖြစ်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သူတို့၏ မျက်နှာများပေါ်တွင် ယခုထိမယုံနိုင်သော အမူအရာများ စွဲကျန်လျက်ပင် ကြောင်ငေးနေမိသည်။ ထိုအစား သူတို့ကျူးကျော်လာမည်အား ကြိုသတင်းရ၍ ဤနေရာတွင် ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ရန် စောင့်နေခဲ့ခြင်းပြောလျှင် ပို၍ကောင်းဦးမည်။

"ဘယ်တွေကြည့်နေတာလဲ၊ အမြန်လာ ၀က်တွေရဲ့…"

တိုက်ပွဲကို အောင်နိုင်ပြီးနောက် လယ်သားများမှာ 

ဂုဏ်ယူ၀င့်ကြွားစွာဖြင့် ထိုကျူးကျော်သူများအား နောက်မှ တုတ်တရမ်းရမ်းဖြင့် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

သူတို့၏ဒိုင်းကာများမှာလည်း ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရပြီး

 ကျူးကျော်သူစစ်သည်များမှာ နာကျင်စွာ ငိုကြွေးနေကြတော့သည်။

ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှာ အခြေအနေမဟန်သည်ကို မြင်သည်နှင့် အလျင်အမြန် အော်ဟစ်လာခဲဲ့တော့သည်။

"အထင်လွဲတာ အထင်လွဲနေတာပါ… ငါက နော်သန်ဘာလန်မြို့စားရဲ့ ၀မ်းကွဲပါ… ငါက ဒီကို ငါ့ရဲ့၀မ်းကွဲ ထရီစတန်ဆီ လာလည်တာ… မင်းတို့က ငါတို့ကို ကျူးကျော်သူတွေလို့ အထင်လွဲမယ်လို့ ဘယ်ထင်ထားမှာလဲ…"

အားလုံးမှာ ခေတ္တမျှတန့်သွားမိသည်။ 

ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်နိုင်မှာလဲ…

ဤလူများမှာ ဦးစွာပင် လက်နက်များကို ကိုင်ဆွဲလျက် သူတို့၏စိုက်ခင်းများကို နင်းချေပစ်ခဲ့ကြသည်။ ယခုအဖမ်းခံရသောအခါမှ နယ်စားအရှင်၏ ဆွေမျိုးဖြစ်လာရပြန်သည်။

"မယုံဘူးလား ဒီမှာကြည့်လိုက်… ငါ့ရဲ့အတွင်းခံက မိသားစုဆိုတဲ့တံဆိပ်ကို ကပ်ထားတာ… ငါတကယ် ငါ့ရဲ့ဆွေမျိုးဆီလာလည်တာ… ထရီစတန်ကို ပြောလိုက် ငါကသူ့ရဲ့၀မ်းကွဲ ဂေဘင်လို့… ငါတို့ငယ်ငယ်တုန်းကအတူတူ ကစားခဲ့ကြတာကွ၊ သိပ်ရင်းနှီးတာ…" 

ဂေဘင်ဆိုသူက အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။ သူက ထိုသို့ပြောလေလေ ပို၍ယုံကြည်မှုရှိလာလေလေပင်။ မသိလျှင် သူတွေ့ကရာလျှောက်ပြောနေသော စကားများမှာ အမှန်တရားကဲ့သို့ပင်။

လူတိုင်းမှာ သံသယ၀င်မိသော်လည်း ဤကိစ္စမှာ နယ်စားအရှင်ကသာ ဆုံးဖြတ်ရမည့်ကိစ္စ ဖြစ်နေသည်။ ထို့ကြောင့် ယခုချိန်တွင် ဤကျူးကျော်သူများကို သူတို့စိတ်ထင်တိုင်း ရိုက်နှက်လိုက်၍ မရချေ။

သို့တိုင်အောင် လယ်လုပ်သားများမှာ ထိုဖမ်းမိသောသုံ့ပန်းများကို ဆွဲလျက် နယ်စားစံအိမ်သို ကျော့ကျော့မော့မော့ပင် ချီတက်သွားဆဲပင်။ ဤကျူးကျော်သူတစ်စုအား သူတို့လက်နှင့်ကိုယ်တိုင် ဖမ်းဆီးခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ကြွား၀ါလိုခဲဲ့သည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ နောက်ထပ် ကျူးကျော်သူတစ်စုအဖမ်းခံရသည်ဟုကြားလျှင် လွန်စွာပျော်ရွှင်သွားခဲ့သည်။ သူက လူများကို ရေကြည့်လိုက်လျှင် တစ်ဒါဇင်ခန့်သာရှိကာ မများလှချေ။

ထို့နောက်တွင် ထိုအဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှာ သူ့ကိုယ်သူ မိမိ၏၀မ်းကွဲဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုနေသည်အား ကြားလိုက်ရလေသည်။

မည်သည့်၀မ်းကွဲကများ မိမိညီငယ်၏တိုင်းပြည်ကို လုယက်လိမ့်မည်ကို မသိတော့ပေ။ ထိုလူများ ရောက်လာသည်နှင့် စွေ့ချီချောင်းမှာ သူ့အစေခံအား ပြောလိုက်သည်။

"ရွပ်ရွပ်ချွံချွံ တိုက်ခိုက်ပြီးတော့ ကျူးကျော်သူတွေကိုဖမ်းဆီးနိုင်ခဲ့တဲ့ လယ်လုပ်သားတွေကို ဆုချီးမြှင့်သင့်တယ်… မိသားစုတစ်စုဆီကို ၀က်ကလေးတစ်ကောင်စီ ပေးလိုက်…"

အစေခံ : "အိုး..."

သူ့အစေခံမှာ မျက်နှာသေဖြင့်သာ အမိန့်ကိုလက်ခံလိုက်သည်။ ထို့အပြင်သူ့မှာ ကန့်ကွက်ပိုင်ခွင့်လည်း မရှိချေ။ ထိုလယ်လုပ်သားများက ကျူးကျော်သူများကို နှိမ်နင်းနိုင်ခဲ့သည်မှာ အမှန်ပင်။ ထို့အပြင် ထိုလူတို့ လေ့ကျင့်ရုံ လေ့ကျင့်ခဲ့စဥ်မှာပင် နယ်စားမှာ သူတို့အား အစားအသောက်တို့ နေ့တိုင်းချီးမြှောက်ခဲ့ပေ။

ဂေဘင်၏ပါးစပ်မှာ ပွင့်ဟသွားခဲ့သည်။ သူ၏၀မ်းကွဲဖြစ်သူက ဤမျှချမ်းသာသည်ကို သူ မသိချေ။

"၀မ်း...၀မ်းကွဲ ငါလေ ငါပါ… မင်းရဲ့ ၀မ်းကွဲအစ်ကိုလေ…" 

ဂေဘင်က အလျင်အမြန် အော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"မင်းက ဒေါ်လေးရိုစ့်ရဲ့သား… ငါတို့အရင်က အတူတူ ကစားခဲ့ဖူးတယ်လေ… မင်းက မင်းရဲ့၀မ်းကွဲအစ်ကိုကို သိပ်ချစ်ခဲ့တာလေ မှတ်မိရဲ့လား…"

စွေ့ချီချောင်းမှာ ဂေဘင်ကိုကြည့်နေမိပြီး အစေခံမှာလည်း မိသားစုဇယားကို စွေ့ချီချောင်းကြည့်ရစေရန် ယူလာပေးခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ လူတစ်ဦးရှိခဲ့ဖူးသည်ကို သူရေးတေးတေး မှတ်မိသော်လည်း သူ့အတွက် အရေးမပါလှချေ။ ဤလူမှာ သူတို့မိသားစုနှင့် လက်ထပ်ရာတွင် ပါလာခဲ့သည့် စစ်သည်အုပ်စုထဲမှ တစ်ယောက်ပင်။ ဤဂေဘင်မှာ စစ်သည်တော်တစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း သူ၏လုပ်ရပ်မှာ ခွင့်လွှတ်စရာမရှိချေ။

ဂေဘင်၏ ယုံကြည်မှုများမှာ စွေ့ချီချောင်း၏အကြည့်များအောက်တွင် တဖြည်းဖြည်း ပျက်ပြားလာခဲ့သည်။ ဤနေရာမှာ ၀မ်းကွဲဖြစ်သူ၏နယ်မြေမှန်း သူသိနှင့်ခဲ့သော်လည်း သူအမှန်တကယ် လုယက်လိုခဲ့သည်။ အထွက်နှုန်း ဆိုးဆိုးရွားရွားကျဆင်းပြီးနောက်မှစ၍ ဂေဘင်မှာ ဟိုနယ် သည်နယ်အစသဖြင့် လုယက်နေခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး သူ၏ ဆွေမျိုးတော်စပ်သော လယ်သမားများထံ၌လည်း မောင်းထုတ်မခံရမိီအထိ တွယ်ကပ်ကာနေဖူးခဲ့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဂေဘင်၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို သိလာသောအခါ မည်သူကမှ သူ့အား လက်မခံလိုတော့ချေ။ သို့နှင့်သူက အခြားနယ်များကို လုယက်ရုံသာ တတ်နိုင်လေသည်။

ဂေဘင်နှင့် စွေ့ချီချောင်းမှာ ငယ်ငယ်က အတူကစားဖူးသည်ဆိုရုံဖြစ်ကာ သူချဲ့ကားပြောဆိုသကဲ့သို့ မရင်းနှီးလှချေ။ မူလတွင် သူက ထိုပတ်သတ်မှုကိုလည်း ဖော်ထုတ်ရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ လုယက်ပြီးနောက် ထွက်ပြေးချင်ခဲ့သည်။ သူသာ အဖမ်းမခံရခဲ့လျှင် ထိုစကားများကိုပင် ပြောထွက်ခဲ့မည်မဟုတ်ချေ။

၀မ်းကွဲကို မတွေ့ရတာကြာပြီးနော်… ဒါပေမယ့်ဒီမှာ ဒီလိုမျိုး ဟာသတွေ လာလုပ်နေမယ့်အစား ကျွန်တော့်လယ်တွေထဲ သွားပြီးအပင်စိုက်နေသင့်တယ်…

စွေ့ချီချောင်းက ထိုသို့ပြောရန် တွေးနေခဲ့သည်။

သို့သော် ဤတစ်ကြိမ်တွင် နောက်ထပ်ကလေးငယ်တစ်ဦးကိုလည်း မိလာခဲ့သေးသည်။ ထိုကလေးမှာ ၇နှစ် ၈နှစ်ခန့်သာရှိသေးကာ လယ်အစပ်နားတွင် ဟိုကြည့် သည်ကြည့် လုပ်နေသည်အားတွေ့ခဲ့သဖြင့် မြင်းထိန်းသမားမှာ ဖမ်းခေါ်လာခဲ့ခြင်းပင်။

ဂေဘင်မှာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် သူ၏အမူအရာမှာပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

"အာ... ၀မ်းကွဲလေး သူကမင်းရဲ့ဆွေမျိုးပဲ ငါ့သားလေ… ကျေးဇူးပြုပြီး မလုပ်.."

သူက ပြောရင်း ရုတ်တရက်တန့်သွားမိသည်။ အဘယ်ကြောင့်မူ ဆက်ပြောလိုက်လျှင် သူ၏ရည်ရွယ်ချက်များ ပေါ်သွားတော့ပေမည်။

အကယ်၍ သူသာ အမှန်တကယ်ဆွေမျိုးထံ အလည်လာခြင်းဖြစ်ပါက သူ၏ကလေးနှင့် အစောင့်တစ်ယောက်ကို အ အပြင်မှာ ထားခဲ့မည်မဟုတ်ချေ။

လန့်စ်ဟုခေါ်သော ထိုကလေးငယ်မှာ ဆံပင်၀ါ၀ါနှင့်မျက်လုံးပြာပြာလေးများ ရှိသော်လည်း အာဟာရမလုံလောက်မှုကြောင့် အနည်းငယ်ပိန်လှီနေခဲ့သည်။ သူက ထိုအခြေအနေကို မြင်လျှင် ငိုကြွေးလာခဲ့သည်။

"နယ်စားမင်း သားရဲ့အဖေကို မသတ်ပါနဲ့… သားရဲ့ခေါင်းကိုပဲ ဖြတ်လိုက်ပါ... ကျွန်တော့်အဖေက ကျွန်တော်စားဖို့ တစ်ခုခုရှာပေးချင်ရုံပါ…"

ကလေးများမှာ ကလေးများအတိုင်းသာ ပြုမူပေလိမ့်မည်။ သူက ဂေဘင်၏ရည်ရွယ်ချက် အစစ်အမှန်အား တစ်မဟုတ်ချင်း ဖော်ထုတ်မိသွားလေသည်။ ယခုဆိုလျှင် ငြင်းခုံစရာ ရှိတော့မည်မဟုတ်ချေ။

စွေ့ချီချောင်းမှာ နားထောင်ပြီးနောက် လန့်စ်အား အလွန်ဂရုတစိုက် ကြည့်လိုက်ပြီးပြောလာသည်။

"ဒီတော့ မင်းက လန့်စ်… ငါ့ရဲ့တူပေါ့လေ... နော်သန်ဘာလန်က ကြိုဆိုပါတယ်… ငါ့အမေရဲ့အမျိုးတွေကို မတွေ့ရတာကြာပြီ… ကြည့်ရတာ ငါအထင်လွဲမိပုံပဲ … ကဲ ငါ့တူလေးနဲ့ ၀မ်းကွဲကိုလွှတ်ပေးလိုက်တော့…"

ဂေဘင်၏ ပါးစပ်မှာ ဖြည်းညင်းစွာ ပွင့်ဟသွားမိသည်။

"အာ..."

စွေ့ချီချောင်း၏ အကြည့်ကိုမြင်သည်နှင့် အစေခံမှာ ရှေ့သို့ထွက်လျက် ဂေဘင်နှင့်လန့်စ်ကို တုတ်နှောင်ထားသည့်ကြိုးများအား ဖြည်ပေးလိုက်သည်။

ထို့နောက်တွင် စွေ့ချီချောင်းမှာ ထိုလူနှစ်ဦးအား သူ၏အနီးတွင် လာထိုင်ရန်ဖိတ်ခေါ်လိုက်ပြီး သူတို့၏ လက်ရှိအခြေအနေအား ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင် မေးလာခဲ့သည်။

ဂေဘင်မှာ သူ၏၀မ်းကွဲဖြစ်သူ မည်သည့်အရာများ တွေးနေသည်ကိုမသိသော်လည်း ခံစားချက်မကောင်းလှချေ။ သူက မျက်နှာပြောင်တိုက်၍သာ ခရီးထွက်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း လိမ်လည်လိုက်မိသည်။

"ဒါဆိုဒီမှာ ခဏလောက်နေသွားပေါ့…အချိန်ကိုက်ကို ရောက်လာတာပဲ စားချိန်ရောက်ပြီလေ…"

စွေ့ချီချောင်းက ဆိုလိုက်သည်။

အစားဟူသော အသံကြားသည်နှင့် ဂေဘင်၏၀မ်းဗိုက်မှာ အော်မြည်လာပြီး သူက ရယ်လိုက်သည်။

"ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ၀မ်းကွဲလေး မင်းကသိပ်ရက်ရောတာပဲ…"

အမျိုးသမီးအစေခံများမှာ စားစရာများကို လာချခဲ့ပြီး ဂေဘင်မှာ ၄င်းတို့ကိုမြင်လျှင် အမူအယာမှာထူးဆန်းလာခဲ့သည်။

"၀မ်းကွဲလေး ဘာလို့ဒီပန်းသီးက အစိမ်းဖြစ်နေတာလဲ… ဘာလို့ ဒီအသားကို အတုံးအတုံးတွေ လှီးထားတာလဲ… နော်သန်ဘာလန်လည်း အထွက်နှုန်းကျဆင်းနေတာလား…"

ထိုခေတ်၏ ထုံးစံအရဆိုလျှင် ဧည့်သည်ရှိသည်နှင့် အခမ်းနားဆုံး စားပွဲကို ပြင်ဆင်ပေးရသည်။ ဂေဘင်မှာ အခြားနယ်မြေများကို သွားလည်ခဲ့စဥ်က အလွန်အကျူးစားလွန်း၍ အိမ်ရှင်က ရိုက်နှက်မောင်းထုတ်ခဲ့ရသည်အထိပင်။

ယခုတွင် အသားကောင်လုံးပြည့်လည်း မဟုတ်သည့်အပြင် အသီးများမှာလည်း အစိမ်းအတိုင်းပင်။ ဤသည်မှာ ခမ်းနားသည်ဟု မဆိုနိုင်ချေ။ ထို့အပြင် ဂေဘင်တစ်ဦးတည်းမဟုတ်ပဲ အစေခံများနှင့် စစ်သည်တော်များပါ အတူတကွစားသောက်နေကြသေးသည်။

ဂေဘင်မှာ ဆင်းရဲသော်လည်း ဘ၀င်ကလည်း မြင့်ချင်သည်။ သို့သော် သူက သင့်လျော်သော ဧည့်သည်တစ်ဦးလည်း မဟုတ်သည်ဖြစ်ရာ စွေ့ချီချောင်း၏မျက်နှာအား ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ဖြင့် အကဲခတ်နေမိလေသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာမူ ဂေဘင်အား တစ်ချက်သာကြည့်လိုက်သည်။ ဂေဘင်မှာ များစွာစားနိုင်မည့်ပုံပေါ်လေသည်။

"ဒါတွေက ၀မ်းကွဲအတွက်မဟုတ်ပါဘူး… ဒီမှာလာထိုင် စားဖိုမှူးချက်တဲ့ တောင်ပိုင်းအရသာ ၀က်ကလေးကင် စားရအောင်…"

ထိုတောင်ပိုင်းအရသာဆိုသည်မှာ နယ်စားမပြုပြင်မီက အညွှန်းပင် ဖြစ်လေသည်။

၄င်းကိုကြားလျှင် ဂေဘင်မှာ တံတွေးအသာမြိုချလိုက်မိသည်။ 

ဘုရားရေ ၀က်တစ်ကောင်လုံးတဲ့…

ကြည့်ရသည်မှာ သူ၏၀မ်းကွဲမှာ အမှန်တကယ်ကို မျိုးရိုးမြင့်ပြီး လိုအပ်ချက်လည်းမြင့်ကာ ရက်ရောပုံပင်။ ထို့အပြင် အရူးလည်း ဖြစ်သေးသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ တစ်ဖက်ကိုလှည့်လျက် မေးလိုက်သည်။

"လိမ္မာတဲ့တူလေး ဘာစားချင်လဲ…"

လန့်စ်မှာ သူ့ကိုတစ်လှည့် သူ၏အဖေဖြစ်သူကို တစ်လှည့်မ၀ံ့မရဲကြည့်လျက် ခေါင်းကိုငုံ့ကာပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်...ကျွန်တော် အရှင်နဲ့အတူ ရိုးရှင်းစွာ စားသောက် ပါ့မယ်

"

ဂေဘင်မှာ သူ့သားကိုကြည့်လျက် ပညာမပေးနိုင်သည့်အတွက် ကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်နေမိသည်။ သူ၏သားမှာ တုံးလွန်း၍ အခွင့်အရေးကို မည်သို့ဖမ်းဆုပ်ရမည်အား မသိချေ။

🌾🌾🌾