MM Story Teller

Chapter 146

Viewers 8k

🦊Arc 9 - ကျင့်ကြံရေးဇာတ်လမ်း၏ အဖြည့်ခံ

Chapter 146

9.22

ရွှယ်လင် သူ့ကိုယ်သူ အဝတ်ပုံထဲတွင် မြှုပ်ထားလိုက်သည်။ သူ လုံးဝရှက်သွားပြီး ဒေါသအရမ်းထွက်လာသောကြောင့် သူ၏ဖြူဝင်းသောအသားအရည်သည် လှပသော ပန်းရောင်တောက်တောက်ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားခဲ့သည်။ ကြည့်ရသည်မှာ အရမ်းအရသာရှိမည့်ပုံပင်။ ချီလန် သူ့မျက်နှာကို အုပ်ထားသည့် အဝတ်အစားများကို မြှောက်လိုက်ပြီး တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။ "ကိုယ်ပြောပါတယ်။ မင်းနောင်တရလိမ့်မယ်လို့"

ရွှယ်လင် ရှေ့သို့ အပြေးအလွှားသွားပြီး သူ့ကို အသေကိုက်ပစ်ချင်သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသောကြောင့် သူ့မျက်လုံးထဲရှိ စိုစွတ်မှုသည် တလက်လက်တောက်ပနေသည်။ ဤကဲ့သို့အကြည့်မျိုးနှင့် အကြည့်ခံရသူတိုင်း ထိန်းထားနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ "ခင်းဗျားက အရမ်းကိုအရှက်မရှိလိုက်တာ"

"ကိုယ်သာ အရှက်ရှိရင် မင်း ဒီနေရာမှာ အခုဒီလိုမျိုး လှဲနေမှာမဟုတ်ဘူး" ချီလန် သူ့စကားကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် တုံ့ပြန်ပြီး ခေါင်းမှအမြီးအထိ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားအောင် နောက်တစ်ကြိမ် ချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ "တော်လောက်ပြီ။ အခုချိန်ကစပြီး ဘယ်သူမှ ကိုယ်တို့ကို နှောင့်ယှက်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး"

အမှန်တွင် ယွီရှောက်ဖုန်သည် သတင်းစကားရရန် တံခါးအပြင်ဘက်တွင် တစ်ချိန်လုံးစောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ တံခါးကို ခေါက်ရမလား၊ မခေါက်ရမလား ဆိုသည်ကို စဉ်းစားနေခဲ့သည်။ သူ့အပေါ် ချီလန်၏သဘောမကျမှုသည် လွန်ကဲလွန်းလှသည်။ ထို့ကြောင့် ရွှယ်လင် ပူးပေါင်းရန် ငြင်းဆိုလိုက်ချိန်တွင် ရွှယ်လင်၏ ဆရာတူညီငယ်လေးကို ဝင်ခွင့်ပြုရန် သူ တံခါး ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

၎င်းသည် ရွှယ်လင်ကို ပိုမပျော်ရွှင်ဖြစ်သွားလိမ့်မည်ဟု သူ စဉ်းစားရန် မလိုအပ်သော်လည်း သူ၏အာဏာပြတတ်သည့် သဘောထားကို ရွှယ်လင်၏ပျော်ရွှင်မှုထက် ရှေ့တန်းတင်ဦးစားပေးမိသွားသည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ရွှယ်လင်သည် ယနေ့တွင် စိတ်မပျော်ရွှင်ရမည့် ကံကြမ္မာဖန်လာသဖြင့် သူ့အား ထိုကဲ့သို့ဖြစ်စေမည့်အရာအားလုံးကို သူ တစ်ခါတည်း ချက်ခြင်းလုပ်ဆောင်နိုင်သည်။

ရွှယ်လင် သွားများကိုကြိတ်ကာ သည်းခံတတ်သည့် ဇာတ်ကောင်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ခြင်းမှာ သူနှင့်လုံးဝ မသင့်လျော်ကြောင်း ခံစားရသည်။ သူ အဝတ်အားလုံးကို အချွတ်ခံထားရပြီးဖြစ်သော်လည်း ချီလန်သည် သပ်ရပ်စွာဝတ်စားထားဆဲဖြစ်သောကြောင့် ရွှယ်လင့်အား အထူးမကျေမနပ်ဖြစ်စေသည်။ ရွှယ်လင်သည် အမြဲတမ်း နူးညံ့သိမ်မွေ့ပြီး ကျက်သရေရှိသည့် ပုံပေါက်ပေသည်။ ပြန်လည်တိုက်ခိုက်လိုပြီး သူ့သွားများကိုကြိတ်နေသော မြေခွေးလေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ မြင်တွေ့ရသည်မှာ အလွန်ရှားလှပေ၏ - ၎င်းကို ကြည့်ရသည်မှာ တကယ်ကို ရယ်စရာကောင်းကြောင်း ချီလန် တွေ့ရှိခဲ့သည်။

ထို့နောက် ရွှယ်လင် အလျင်အမြန် ရှေ့တိုးလာသောအခါ အလွယ်တကူ ပြန်ဖိလိုက်ပြီး တစ်ချက်တည်းနှင့် နောက်သို့ တွန်းချလိုက်သည်။ မြေခွေးလေး ငိုယိုကာ အသနားခံပြီး သူ့ဆရာ၏အခွင့်အာဏာကို နောက်တစ်ကြိမ် ဘယ်သောအခါမှ စိန်မခေါ်ရန် ကတိပေးသည့်တိုင်အောင် ပွတ်သပ်နေပြီး ခေါင်းမှအမြီးအထိ သက်တောင့်သက်သာ ခံစားရစေရန် ပြုလုပ်ပေးလိုက်သည်။

ယွီရှောက်ဖုန် ချီကျန့်ကို ဆွဲခေါ်လာပြီးနောက် သူ့ဦးနှောက်သည် ဗလာဖြစ်နေဆဲပင်။ သူ့ခေါင်းထဲတွင် 'ငါဘယ်သူလဲ။ ငါဘယ်မှာလဲ။ ငါဘယ်ကနေလာခဲ့တာလဲ။ ငါ ဘယ်လိုလုပ် ဒီနေရာမှာ ရောက်နေတာလဲ' ဆိုသည့် မေးခွန်းများနှင့် ပြည့်နေပေသည်။

ချီကျန့်သည် သူ့ထက် အနည်းငယ်ပိုမြန်ပြီး အသိဝင်လာခဲ့သည်။ ယွီရှောက်ဖုန် တံခါးဝတွင် ရပ်နေသေးသည်ကို သူ မြင်သောအခါ ရှားရှားပါးပါး ရှက်ရွံ့မှု အရိပ်အယောင်တစ်ခု သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် ပေါ်လာပြီး လက်လှမ်းကာ ယွီရှောင်ဖုန်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ဤလှုပ်ရှားမှုသည် ယွီရှောက်ဖုန်ကို ထိတ်လန့်သွားစေပြီး ကြောက်ရွံ့နေသော ယုန်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ အဝေးသို့ခုန်သွားကာ မျက်လုံးများကို ပြူးကျယ်သွားစေသည်။

ချီကျန့် ခက်ခက်ခဲခဲ တံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိလူသည် တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းကြောင်း သူတွေ့လိုက်ရသည်။

"ချီ... ချီ... ချီကျန့်!" ယွီရှောင်ဖုန်၏ မျက်နှာသည် မယုံကြည်နိုင်မှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ "အခု... အခုလေးတင်... ဆရာနဲ့... ဆရာတူအစ်ကို..."

ချီကျန့် သူ့မျက်နှာကို အုပ်ထားပြီး အခန်းတွင်းရှိလူနှစ်ယောက် သူတို့ပြောနေသည်ကို မကြားမိစေရန်အလို့ငှာ သူ့ကို အဝေးသို့ အလျင်အမြန်ဆွဲခေါ်သွားသည်။

မကြားနိုင်ရင်တောင် သူတို့ ဒီနေရာမှာပဲ မနေသင့်ပေ... စောစောလေးကမြင်ကွင်းသည် အလွန်ကြီးမားလှပေသည်။ လွန်ခဲ့သည့် အနှစ်ငါးရာကျော်အတွင်း ဘာကိုမျှဂရုမစိုက်ဘဲ တိုက်ခိုက်ကာ ပိုမိုသန်မာလာသည့် သူတို့နှစ်ဦးအတွက် ယခုလေးတင် သူတို့နှစ်ဦး မြင်တွေ့ခဲ့သည့်အရာသည် အလွန်ကြီးမားသော ဝိုင်အိုးကြီးတစ်လုံးကို သောက်လိုက်သကဲသို့ သတ်မှတ်ရန် လုံလောက်ပေသည်။

ယွီရှောက်ဖုန် လမ်းလျှောက်နေသော်လည်း သူ့ဦးနှောက်သည် မရေမတွက်နိုင်သော အရာများကို စဉ်းစားနေတုန်းပင်။ သူ ခေါင်းငုံ့ကာ အချိန်အတော်ကြာအောင် သူ့ကိုယ်သူ ရေရွတ်ပြောဆိုပြီးနောက် ချီကျန့်ကို ရုတ်တရက် မေးလိုက်သည်။ "... ချီကျန့်... ငါက အမြဲတမ်း ဆရာတူအစ်ကိုနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေလွန်းတာကြောင့် ဆရာက ငါ့ကို သဘောမကျတာလား..."

ချီကျန့် သူ့ကို ထူးဆန်းသည့်အရာများအကြောင်း သိပ်ပြီးမတွေးရန် ပြောချင်သော်လည်း အခုလေးတင် ယွီရှောင်ဖုန်ကို ကြည့်လာသော သူ့ဦးလေး၏ အဓိပ္ပါယ်ရှိလှသောအကြည့်များကို ပြန်သတိရသွားပြီး ယွီရှောက်ဖုန်၏ခန့်မှန်းချက် မှန်နိုင်တယ်ဆိုတာကို သူ သဘောပေါက်သွားသည်။ သူ့မျက်လုံးထဲတွင် ဘာကိုမှ ထည့်မထားဖူးဘဲ တခြားသူများ၏အထက်၌ အမြဲတမ်း ရပ်တည်နေသည့် သူ့ဦးလေးသည်လည်း တကယ်တော့ သာမန်လူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ပြီး သူ နှစ်သက်သောလူ၏အာရုံစိုက်မှုကို ရရှိရန်အတွက် ရယ်စရာကောင်းသည့် နည်းလမ်းများကို အသုံးပြုတတ်သူလည်းဖြစ်သည်...

သူ ဤကဲ့သို့ တွေးမိသောအခါ ယခုမြင်တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းသည် မတော်တဆမဟုတ်ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ၎င်းသည် ချီလန် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားပေသည်...

ချီကျန့် သူ့စိတ်ထဲတွင် ဤကဲ့သို့ရူးသွပ်သော အတွေးတစ်ခု ရှိခဲ့သည်။ သို့သော် ပါဝင်ပတ်သက်သူမှာ သူ အနိုင်ယူနိုင်သည့်သူ မဟုတ်သောကြောင့် သူ့စိတ်ကူး မည်မျှပင် အရိုင်းဆန်နေပါစေ သူ့နှလုံးသား၏ အလွန်နက်ရှိုင်းလှသောနေရာတွင် တွင်းတစ်တွင်းတူးပြီး မြှုပ်နှံထားရုံသာတတ်နိုင်သည်။ ထိုအတွေးကို ဝှက်ထားကြောင်း သေချာစေရန် အကြိမ်အနည်းငယ်မျှပင် တံဆိပ်ရိုက်နှိပ်ထားခဲ့သည်။

"ချီကျန့် ငါ့ကို လျစ်လျူမရှုနဲ့..." ယွီရှောက်ဖုန်၏လက်သည် ချီကျန့်၏မျက်နှာရှေ့သို့ ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။ "ဆရာတူအစ်ကိုက ငါတို့ကို လျှို့ဝှက်နယ်မြေဆီ ခေါ်သွားချင်တာကြောင့် ဆရာ အနိုင်ကျင့်တာကို ခံရတာလား..."

ချီကျန့်၏နှုတ်ခမ်းထောင့်များ လှုပ်ယမ်းသွားပြီး ယွီရှောက်ဖုန်၏ အံ့ဖွယ်ကောင်းလောက်သော ဦးနှောက်ပတ်လမ်းများနှင့် ပတ်သက်၍ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ပူနေဖို့ရန် ပျင်းလွန်းလှသည်။

သူ ယွီရှောက်ဖုန်အား ကော်လာကနေ ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့ပခုံးပေါ်တင်ကာ သူ့ဓားပေါ်သို့ ခြေလှမ်းလိုက်ပြီး အဝေးသို့ပျံသန်းရန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။

"ချီကျန့် ခဏနေအုံး။ မင်း ငါ့ကိုဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ"

"ကောင်းကင်တောင်ထွတ်မှာရှိတဲ့ မင်းရဲ့ဆရာတူအစ်ကိုကြီးကို ရှာဖို့ မင်းကို ခေါ်သွားမလို့ ပြီးတော့ မင်းအတွက် လုပ်စရာတစ်ခုရှာခိုင်းမလို့"

"အာ ငါတို့က ဆရာတူအစ်ကို ထွက်လာပြီး လျှို့ဝှက်နယ်မြေဆီ ခေါ်သွားပေးဖို့ စောင့်နေတာမဟုတ်ဘူးလား"

"မင်းအလုပ်ပြီးတာနဲ့ ဆရာတူအစ်ကိုရွှယ်လည်း ဒီကကိစ္စတွေကို ဖြေရှင်းပြီးသွားလောက်တယ်"

"သေချာလား"

"အင်း... ဖြစ်နိုင်တယ်" ထိုကဲ့သို့အရာမျိုးသည် ဆရာတူအစ်ကိုရွှယ်အပေါ်တွင် မူတည်သည်မဟုတ်ဘဲ သူ့ဦးလေးအပေါ်မှာပဲ မူတည်သည်... ၎င်းသည် သူ အခုလေးတင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်များကို အခြေခံပြီး ကောက်ချက်ဆွဲခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

၎င်းသည် ထူးဆန်းသည်ဟု ယွီရှောက်ဖုန် ထင်သော်လည်း သူပြောနိုင်တာ များများစားစားမရှိပေ။ သူ့ဆရာတူအစ်ကိုနှင့် ဆရာကြားရှိ ဆက်ဆံရေးသည် ဘယ်လိုလဲဆိုတာကို သူ ကောင်းကောင်း နားမလည်သေးပေ။ စံထားရပြီး အမှန်တကယ် ရူးကြောင်ကြောင်နိုင်ကာ ချစ်ဖို့ကောင်းသော အဓိကဇာတ်ဆောင်တစ်ယောက်အနေနှင့် အခုမြင်တွေ့လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းသည် သူ့အပေါ် ။သက်ရောက်မှုတချို့ ရှိနေသော်လည်း ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ အတိအကျ မသိသည်မှာ သိသာပေသည်။

ထိုအကြောင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး သိပ်အများကြီး မတွေးရန် ချီကျန့် သူ့ကို ပြောခဲ့ပြီး လက်တိုလက်တောင်း အလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန် သူ့အား ခေါ်ထုတ်လာခဲ့သည်။

သူတို့ ပြန်လာချိန်တွင် အချိန်တစ်လခွဲခန့် ကုန်ဆုံးသွားပြီး ရွှယ်လင် လွှတ်မြောက်ခဲ့သည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူ မြက်ခင်းပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းရင်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ သစ်ရွက်များကို ရေတွက်နေကာ စိတ်အခြေအနေကောင်းသည့်ပုံပေါ်သည်။ သူ့လက်ရှိအခြေအနေသည် တကယ်ကို ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသော်လည်း သူနှင့်ပတ်သက်ပြီး သနားစရာ ဘာတစ်ခုမှမရှိပေ။

ယခု သူ လွတ်မြောက်သွားသော်လည်း ချီလန်သည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် တံဆိပ်ခတ်နှိပ်ထားသည်။ အမှတ်အသားကို အလွန်သိုဝှက်လွန်းသောနေရာတွင် တံဆိပ်ခတ်နှိပ်ထားပြီး ရွှယ်လင် ၎င်းကို မဖော်ပြချင်လောက်အောင် ရှက်စရာကောင်းပေသည်။ ယခုဆိုလျှင် သူ ထွက်သွားရန် ရည်ရွယ်ချက် တစ်စုံတစ်ရာ ကြံစည်ခဲ့မည်ဆိုလျှင် ချီလန်သည် ချက်ခြင်းသိနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး တစ်ဖက်လူနှင့် ခပ်ဝေးဝေးသို့လည်း မသွားနိုင်တော့ပေ။

ဤလူသည် ယခင်က ဖိနှိပ်ထားခဲ့သမျှအရာအားလုံးကို ယခုအခါ သူ့အပေါ်တွင် အသုံးပြုနိုင်သော နည်းလမ်းများဖြင့် ဖော်ပြလာခဲ့သည်။ ရွှယ်လင် အပေါ်ယံတွင် ရှက်စိတ်နှင့် မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေပုံရသော်လည်း သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ပျော်ရွှင်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဤကဲ့သို့ အဖြစ်အပျက်မျိုး တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် ကြုံရခြင်းသည် ရယ်စရာကောင်းသည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။

ထိုယောက်ျား၏ အပိုင်ရယူလိုသည့်အကြိမ်အရေအတွက်သည် အမြဲတမ်း အားကောင်းလာပေသည်။ သူ့အား သူ့အနားတွင် ချည်နှောင်ထားလိုသည်ဟု မကြာခဏ ပြောလေ့ရှိပြီး ထိုသို့သောအရာများကို မကြာခဏ ထုတ်ပြောလေ့ရှိသော်လည်း လက်တွေ့၌ လိုက်မလုပ်ခဲ့ပေ။ ယခုအကြိမ်တွင် ချုပ်လှောင်ခံထားရသည့် ခံစားချက်ကို တွေ့ကြုံခဲ့ရသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။

ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ ချီလန်သည် သူ့အပေါ် မကောင်းသည့် တစ်စုံတစ်ရာကိုမှ မလုပ်ခဲ့ပေ။ ဆရာ-တပည့် အတားအဆီးကို ဖြတ်ကျော်ပြီးနောက် သူ ရွှယ်လင်ကို အလွန်တုန်လှုပ်ဖွယ်ကောင်းသည့်အထိ ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံနေဆဲပင်။ ချီလန်ကို မစွန့်ခွာနိုင်သည်မှလွဲပြီး ရွှယ်လင်၏ဘဝသည် အလွန်ကောင်းမွန်နေသည်။ သို့သော် သူသာ ဤလူကို အမှန်တကယ် မမြတ်နိုးခဲ့လျှင် ဘယ်တော့မှ သူ့ကို ဒီလိုလုပ်ခွင့်ပေးလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

ယွီရှောက်ဖုန်နှင့် ချီကျန့်ပြန်လာချိန်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဤကဲ့သို့တည်ငြိမ်ပြီး စိတ်လက်ပေါ့ပါးကာ ပျော်ရွှင်နေသော ရွှယ်လင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့မြင်ခဲ့သည့်အရာများကို မေးရန်နည်းလမ်း ရှာမရတော့ဘဲ ထိုထူးဆန်းသော အခြေအနေ၌ပင် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သော လျှို့ဝှက်နယ်မြေဆီသို့ သူတို့အားလုံး စတင်ဦးတည် ထွက်ခွာခဲ့ကြသည်။

ဤထူးဆန်းသော လျှို့ဝှက်နယ်မြေတွင် နာမည်မရှိပေ။ တစ်ချိန်က အမည်မသိဓားသမားတစ်ဦး ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သည်။ ဓားသမားသည် သူ့သောင့်ကို ရှာတွေ့ပြီးနောက် သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုကို လျှို့ဝှက်နယ်မြေအဖြစ် ပြောင်းလဲပြီးနောက် မြေပုံ၏အစိတ်အပိုင်းများ ရေးထွင်းထားသော ကျောက်တုံးငါးလုံးကို ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းလုံးသို့ ဖြန့်ကြဲကာ အနာဂတ်တွင် ကံကြမ္မာအရ ကြိုတင်သတ်မှတ်ထားသော ပုဂ္ဂိုလ်အချို့သည် လျှို့ဝှက်နယ်မြေ၏ အကာအကွယ်အတားအဆီးကို ချိုးဖျက်ကာ သူ၏အမွေကို ရယူနိုင်လိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ခဲ့သည်။

ဓားသမားတစ်ဦး၏အမွေသည် သူ၏ဓားပညာနှင့် ပုံမှန်အားဖြင့် ဆက်စပ်နေသည်။ သို့သော် သူ၏လျှို့ဝှက်နယ်မြေသို့ ဝင်ရောက်နိုင်သူသည် ခွန်အားကြီးသူဖြစ်ရမည်။ ဝင်ရောက်နိုင်လောက်အောင် အလုံအလောက် သန်မာသည့်မည်သူမဆို သူ၏ဓားသိုင်းပညာနှင့် မတူညီသည့် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်ဓားသိုင်းစွမ်းရည်ကို တီထွင်ပြီးသားဖြစ်လိမ့်မည်။ ဆက်ခံမည့်သူကို ရှာချင်သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် သူ့ရည်ရွယ်ချက်သည် မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။

စာရေးဆရာ ဖော်ပြထားခဲ့သော အကျဥ်းချုပ်အရ ယွီရှောက်ဖုန်နှင့် ချီကျန့်တို့သည် အလုံအလောက် မသန်မာသော်လည်း အမှားများနှင့် မတော်တဆမှုများစွာကို ကျော်ဖြတ်ကာ နောက်ဆုံးတွင် ဤလျှို့ဝှက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ဓားသိုင်းကျင့်ကြံသည့် လမ်းတစ်လျှောက်တွင် အောင်မြင်မှုအနည်းငယ်နှင့် သူတို့ဓား၏ကိုယ်ပိုင်ရည်ရွယ်ချက်ကိုသာ ရရှိခဲ့သော်လည်း သူတို့ကိုယ်ပိုင်ဓား၏သောင့်အား ဖန်တီးနိုင်သည့်နယ်ပယ်ကို မထိနိုင်သေးပေ။ သူတို့သည် ထိုအရှင်ဓားသမား၏အမွေနှင့် ကိုက်ညီသော ဆက်ခံသူများဖြစ်သောကြောင့် ဤလျှို့ဝှက်နယ်မြေသည် သူတို့၏လျင်မြန်စွာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအတွက် ခြေလှမ်းသစ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ လျှို့ဝှက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်ရောက်ရန် အတင်းတွန်းအားပေးခံရသူများသည် ထွက်လာသောအခါ ချက်ချင်းပင် အသတ်ခံခဲ့ရသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသည်လည်း အရပ်မျက်နှာပေါင်းစုံမှ စတင်သတ်ဖြတ်ခြင်းကိုခံခဲ့ရသည်။ စွမ်းအားမပြည့်မီသောကြောင့် နောက်ဆုံးတွင် သူတို့ လိုက်ဖမ်းခြင်းခံရသော်လည်း ဓားသိုင်းပညာ၏လမ်းစဥ်ကဲ့သို့ အရာမျိုးသည် သူတို့ လျှောက်လှမ်းရမည့် တစ်ခုတည်းသောအရာဖြစ်ပြီး ထိုမှသာ နားလည်တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းရှိသည့် ဉာဏ်ပညာသည် သဘာဝအတိုင်း နောက်မှလိုက်ပါလာမည်ဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းအဆင့်များတွင်—သူတို့နှစ်ဦး အမွေကိုလက်ခံပြီးနောက်—သူတို့သည် လိုက်ဖမ်းသူများစွာထံမှ လွတ်မြောက်ခဲ့ကြပြီး ပြိုင်ဘက်များစွာကို သတ်ပစ်ခဲ့ကြသည်။

လျှို့ဝှက်နယ်မြေတွင် ဘာဖြစ်မည်ကို ရွှယ်လင် သိသော်လည်း ထိုနေရာသို့သွားရပေအုံးမည်။ အလိုလိုအသိစိတ်က လျှို့ဝှက်နယ်မြေတွင် ထူးခြားသည့်တစ်စုံတစ်ခု ရှိနေကြောင်း သူ့ကို ပြောပြနေခဲ့ပြီး လျှို့ဝှက်နယ်မြေရှေ့သို့ ရောက်သောအခါ ထိုခံစားချက်သည် ပိုပိုပြီး ထင်ရှားလာပေသည်။

ကျောက်ငါးလုံးသည် လျှို့ဝှက်နယ်မြေကို ရှာတွေ့ရန် သူတို့ကို လမ်းညွှန်ပေးသည့် မြေပုံတစ်ခုပါဝင်ပြီး အထဲသို့ ဝင်ရောက်ရန် သော့လည်းဖြစ်သည်။ သို့သော် သော့ရှိလျှင်တောင်မှ လျှို့ဝှက်နယ်မြေကို ဝန်းရံထားသည့် အတားအဆီးကိုဖွင့်ရန် စွမ်းအားအလုံအလောက်ကြီးမားသည့် လူတစ်ယောက်ကို လိုအပ်နေသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ဤခရီးတွင် သူတို့နှင့်ပူးပေါင်းရန် ချီလန်ကိုလိုအပ်သည့် အကြောင်းပြချက်ပင်ဖြစ်သည်။

သူတို့အားပေးထားသည့် လမ်းညွှန်ချက်များအရ ရွှယ်လင်တို့အုပ်စုသည် လျှို့ဝှက်နယ်မြေရှေ့တွင် ရပ်နေပြီဖြစ်သည်။ လျှို့ဝှက်နယ်မြေသည် အပေါ်ယံတွင် အေးချမ်းပုံရသော်လည်း အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ရွှယ်လင်အား ထူးဆန်းသည့်ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေပေသည်။ ဇာတ်ကွက်အကျဉ်းချုပ်တွင် ဖော်ပြထားသည့် အချိန်အရ ဤနေရာတွင် အမွေအနှစ်မှလွဲ၍ အခြားဘာမျှမပါဝင်သော်လည်း လျှို့ဝှက်နယ်မြေမှ ထွက်ပေါ်နေသော အရောင်အဝါသည် အလွန်အန္တရာယ်ရှိလှသည့် ခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေသည်။

ချီလန်လည်း ၎င်းကို သတိထားမိပုံပင်။ သူ မျက်လုံးကို မှေးကျဥ်းလိုက်ပြီး လက်ကိုဆန့်ကာ ရွှယ်လင်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သော်လည်း ရွှယ်လင်သည် သူ့လက်ကို ရုတ်ချည်းဖယ်ပစ်လိုက်သည်။

ရွှယ်လင်၏လှုပ်ရှားမှုများသည် အကြင်နာကင်းမဲ့နေသော်လည်း သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် မည့်သည့်အမူအရာမျှ ရှိမနေဘဲ ထူးဆန်းသောလေသံနှင့် ပြောလာသည်။ "တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီ"

ချီလန်သည် ဤလူကို သူ့ဘေးတွင်ထားနိုင်သည်ကိုပဲ အလွန်ကျေနပ်နေပြီဖြစ်၏။ ယခုအချိန်တွင် ရွှယ်လင်၏ စိတ်ခံစားချက်များနှင့် ပတ်သက်၍ အခြားလိုအပ်ချက်များမရှိပေ။ သူတို့ရှေ့ဆက်ပြီး အချိန်အတော်ကြာရှိနေနိုင်သေးပြီး သူ့တပည့်ကို ကောင်းကောင်းမွန်မွန် တဖြည်းဖြည်းနှင့် သိမ်းသွင်းနိုင်စွမ်းရှိသေးသည်။ သူ ရွှယ်လင်ကို အကာအကွယ်ပေးရန် သူ့နောက်တွင် တည်ငြိမ်စွာထားလိုက်ပြီး ယွီရှောက်ဖုန်နှင့် ချီကျန့်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ "မင်းတို့နှစ်ယောက် နောက်ကိုဆုတ်။ အခု ငါ လျှို့ဝှက်နယ်မြေကို ဖွင့်တော့မယ်"

သူတို့၏လက်ရှိတည်နေရာကို ဖုံးကွယ်မထားပေ။ အကယ်၍ သူတို့ လျှို့ဝှက်နယ်မြေကို အလျင်အမြန်ဖွင့်ပြီး ထိုထဲသို့မဝင်ပါက အခြားသူများ၏ အာရုံစိုက်မှုကို ဖမ်းစားနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး လျှို့ဝှက်နယ်မြေကို သူတို့ဘာသာ ရှင်းလင်းပစ်နိုင်မည့် ဖြစ်နိုင်ခြေသည် ပိုမိုသေးငယ်လာပေလိမ့်မည်။

ယွီရှောက်ဖုန် ကျောက်ငါးလုံးကို ခွဲထုတ်လိုက်သည့်အတွက် လူတိုင်းတွင် တစ်ခုစီရှိကြသည်။ ကျောက်တုံးများကို ကိုင်ဆောင်ထားသူများသာ လျှို့ဝှက်နယ်မြေထဲသို့ ဝင်ရောက်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။

လျှပ်စီးအလင်းရောင်သည် ချီလန်၏ လက်ချောင်းထိပ်များတွင် လင်းလက်လာသည်။ သေးငယ်သော မီးတောက်ငယ်လေးသည် အလင်းရောင်အတွင်း၌ နစ်မြုပ်နေသည် - ထင်ထင်ရှားရှား မသိသာသော်လည်း လျှပ်စီးသည် ပိုမိုအားကောင်းလာပြီး ပို၍ ပို၍ကြီးမားသော ဧရိယာကို ဖုံးလွှမ်းသွားသောအခါ ထိုမီးတောက်ငယ်လေးသည်လည်း ကျယ်ပြန့်သွားပြီး မီးတောက်ကြီးတစ်ခုလုံးသည် လောင်ကျွမ်းနေသော နဂါးတစ်ကောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။

လျှပ်စီးသည် နဂါး၏ကိုယ်ကို ရစ်ပတ်ထားကာ ၎င်း၏အကြေးခွံများအဖြစ် ခွဲထွက်သွားသည်။ ကြေးခွံတစ်ခုစီတိုင်းတွင် လျှပ်စီးများဖြင့် လင်းလက်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တိမ်တိုက်များစုဝေးလာပြီး ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး ထိုတိမ်တိုက်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။ မီးနဂါးသည် တိမ်တိုက်များအကြား သူ့နည်းသူ့ဟန်ဖြင့် ခြိမ်းခြောက်နေသကဲ့သို့ ထိုကောင်းကင်အပိုင်းအစသည်လည်း ၎င်းအား ကျရှုံးစေရန် ခြိမ်းခြောက်နေပေသည်။ မြင့်တက်သွားသည့်အချိန်တိုင်း မိုးထစ်ချုန်းသံများ ပေါ်ထွက်လာသည်။

Prev Next