Chapter 71

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 71

သိုးမွေးပင်များပွင့်ချိန် (၂)

နယ်စား၏ စံအိမ်အသစ်ဖြစ်၍ အကောင်းဆုံးဟူသည့်အရာများနှင့် ဆောက်လုပ်ရန် လိုအပ်လေသည်။ နံရံများအတွက် လေးထောင့်ကျောက်တုံးများကို ကြားအလပ်မရှိစေရန် စနစ်တကျစီရန် လိုအပ်ပြီး အမိုးအတွက်မူ ကျောက်ပြားများကိုသုံးကာ ပြတင်းပေါက်များအတွက်လည်း စံအိမ်ဟောင်းနှင့် ကွဲပြားစွာ ဘောင်အနားများအတွက် သစ်သားများကိုသုံးခဲ့သည်။

ပို၍ အရေးကြီးသည့်အချက်မှာ ထိုစံအိမ်အသစ်အား

မြေပြန့်တွင် ဆောက်လုပ်ထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သို့နှင့် ရတတ်မအေးနိုင်သော အထိန်းတော်တို့မှာ ထိုစံအိမ်အား လေ့ကျင့်စစ်သည်များကို စောင့်ကြပ်စေပြီး  အိမ်၏ပတ်ပတ်လည်တွင် နံရံမြင့်မြင့်များကိုဆောက်လုပ်ကာ ထိုနံရံများအပေါ်တွင်လည်း ဆူးအချို့ကို စိုက်ထားစေသည်။ သို့မှသာ မည်သူမျှ တွယ်မတက်ရဲမည်ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့်စံအိမ်အသစ်မှာ အလျင်အမြန် အပြီးမသတ်နိုင်သေးပေ။ သို့သော် စွေ့ချီချောင်းမှာ အလျင်မလိုလှချေ။ ထိုအစား သူက ဆောက်လုပ်ရေးသမားများ၏ အချိန်တစ်၀က်ခန့်ကို လမ်းနှင့်တံတားများကို ပြုပြင်စေသေးသည်။ ထို့အပြင် သူက တံတားခွန်ကို ကောက်ခံကာ လယ်သမားများမှာ နယ်စား၏တံတားကိုဖြတ်တိုင်း အခွန်ဆောင်ရန် လိုအပ်လေသည်။ သို့သော်လည်း အနာဂတ်တွင် အခွန်အခက ပို၍နည်းလာမည်ဖြစ်ကာ ၀င်ငွေများကပို၍ပို၍ တိုးလာကြလိမ့်မည်။

လယ်သမားများမှာလည်း အတော်လေး ကြိုးကြိုးစားစားရှိလှသည်။ ကောင်းမွန်သော ကျောက်တုံးတစ်တုံးကိုတွေ့တိုင်း နယ်စားထံပို့ပေးရန် မမေ့လျော့ကြချေ။ သူတို့မှာ နယ်စား၏ စံအိမ်အသစ်အတွက် တတ်နိုင်သမျှ ကူညီပေးလိုကြသည်။ သူတို့သည်လည်း နယ်စားမှာ သူကိုယ်တိုင်နေထိုင်ရန် စံအိမ်အသစ်ကို ဆောက်လုပ်နေကြောင်း ကြားခဲ့ကြသည်။ ဤနည်းဖြင့်သူတို့မှာ နယ်စားနှင့် အတားအဆီးမခြားတော့ဘဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် ဆည်းကပ်၍ရပေသည်။

ထို့အပြင် စွေ့ချီချောင်းမှာ လယ်သမားတို့၏ တဲအိမ်များ အနီးရှိ မြေကွက်အား ရှင်းလင်းစေကာ ကျောက်တုံးများခင်းလျက် ကျောက်သားထင်းမီးဖိုကြီးတစ်ခုကို ပြုလုပ်စေခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ နော်သန်ဘာလန်၏ အစောဆုံးသော အပန်းဖြေစရာနေရာတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အားလပ်ချိန်တိုင်းတွင် လယ်သမားများမှာ ထိုရင်ပြင်အသေးစားကလေးတွင် စုထိုင်လျက် စကားမြည်စများ ဆိုကြလိမ့်မည်။ ရာသီဥတုကောင်းလျှင် အမျိုးသမီးများမှာ မိမိတို့၏ကျဥ်းမြောင်းသော တဲအိမ်အသီးအသီးမှ ထွက်လာလျက် ရင်ပြင်ငယ်တွင်ထိုင်ကာ အိမ်အလုပ်များကို လုပ်ကိုင်ကြလိမ့်မည်။

လယ်စိုက်ပျိုးရေးအတွက် ညွှန်ကြားစရာအသစ်များရှိပါကလည်း ဤနေရာတွင် ကြေညာပေး၍ ရလေသည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ထိုရင်ပြင်မှာ နော်သန်ဘာလန်၏စျေးတစ်ခုပင်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ အနီးအနားမှ လယ်သမားများပင်ဖြစ်စေ ဝေးဝေးမှလယ်သမားများပင်ဖြစ်စေ မိမိတို့အလိုရှိသော ကုန်ပစ္စည်းများကို ဤနေရာတွင်သာ ဖလှယ်ကြလေသည်။ 

နော်သန်ဘာလန်၏ ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့ ပြန်ရောက်လာချိန်တွင် သိုးမွေးပင်များ ပွင့်ဝေချိန်ကို ရောက်နှင့်ပြီဖြစ်သည်။

ဤအကြိမ်တွင် သံထည်ပစ္စည်းများနှင့် ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်မျိုးစုံကို လဲလှယ်ခဲ့ကြသည်။ ၄င်းတို့ တစ်ခုချင်းစီမှာလည်း တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းများပင် ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း မိမိတို့ယူဆောင်သွားသော သကြားညိုများမှာပို၍ပင် တန်ဖိုးကြီးမား၍ တခြားလဲလှယ်ရသော ပစ္စည်းတပြုံကြီးဖြင့်ပင်  ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။

ရေမွန်မှာ နယ်စား၏အကြိုက်ကို ကောင်းကောင်းသိလေသည်။ သူက အမျိုးအစားစုံလင်သော အသီးအနှံစေ့များကိုလည်း သယ်ယူလာခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် သကြားမုန်လာနှင့်တူသော အချိုဓာတ်ရှိသည့် အမြစ်များပါရှိသည့် အပင်များပင်။ သူ၏အတွေးထဲတွင် ထိုအမြစ်များမှာလည်း သကြားမုန်လာကဲ့သို့ သကြားများ ပါ၀င် မပါ၀င် မည်သူမှ မသိနိုင်ဟုပင်။

သံထည်အများစုကို စိုက်ပျိုးရေးကိရိယာများ ပြုလုပ်ရာတွင် အသုံးပြုပြီး ပိုလျှံသည်တို့ကို လက်နက်များ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ကျိန်းသေပေါက်ပင်  အရေးပေါ် အခြေအနေ၌ ထိုလယ်ပစ္စည်းများကိုလည်း လက်နက်အဖြစ်လည်း အသုံးပြုနိုင်သေးပေသည်။ အဆုံးမှာတွင်မူ နော်သန်ဘာလန်၏လက်ရှိ  စစ်သည်အင်အားတစ်၀က်ခန့်မှာ လယ်သမားများပင် ဖြစ်ပေသည်။

ထို့အပြင် လက်ရှိနော်သန်ဘာလန်၏ လက်သမားတချို့နှင့် အခြားကျွန်များကပါ သစ်သားလယ်လုပ်ပစ္စည်းများကို အများအပြား ပြုလုပ်နိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ ၄င်းတို့မှာလညိး စွေ့ချီချောင်း၏ မှတ်ဥာဏ်ထဲရှိရှေးခတ် တရုတ်ပြည်၏လယ်ပစ္စည်းများ အတိုင်း ညွှန်ကြားကာ ပြုလုပ်စေခဲ့ခြင်းပင်။ ဤနည်းဖြင့် လယ်သမားများ၏ ပင်ပန်းမှုဒဏ်ကိုလျော့ချနိုင်ကာ လယ်အထွက်နှုန်းလည်း ပိုတိုးလာခဲ့သည်။

ထို့အပြင် ထိုသစ်သားလယ်ပစ္စည်းများကို သံထည်၊ လယ်ပစ္စည်းများဖြင့် အစားထိုးလိုက်ခြင်းဖြင့်  လုပ်အားလည်း ပိုမိုတွင်ကျယ်လာပေလိမ့်မည်။

ပြောရမည်ဆိုပါလျှင် အခြားမည်သည့် နယ်စားမှ တန်ဖိုးကြီးသကြားညိုများနှင့် သံထည်လယ်ပစ္စည်းများကို ဖလှယ်လိုခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ အကယ်၍ ထိုကဲ့သို့ဖလှယ်မည်ဆိုပါကလည်း  လက်နက်များကိုသာ ဖလှယ်ကာ အခြားနယ်များကို ကျူးကျော်ရန်သာ တွေးမိကြလိမ့်မည်။

စွေ့ချီချောင်းသည်လည်း ရေမွန်ယူလာသော အစေ့များထဲမှ အသုံး၀င်သော မျိုးစေ့များကို တွေ့ခဲ့သည်။ ၄င်းတို့ထဲတွင် အခြား သဘာ၀ပိုးသတ်ဆေးပင်မျိုးစေ့များနှင့် တမာစေ့များလည်းပါ၀င်သည်။

တမာပင်မှာ လူများနှင့်တိရိစ္ဆာန်များအတွက် ဘေးကင်းသော်လည်း အင်းဆက်ပိုးများများကို တဖြည်းဖြည်းသေဆုံးစေပြီး မျိုးပွားခြင်းမှလည်း တားဆီးကာကွယ်နိုင်သေးသည်။ ၄င်း၏ဆိုးကျိုးမှာ အသီးအရွက်အား အရသာအနည်းငယ်ဆိုးရွားစေရုံသာ။ သို့သော် လက်ရှိခေတ်အခြေအနေတွင် ၄င်းမှာ ပြောပလောက်သည့်အရာမျိုးမဟုတ်ချေ။

စွေ့ချီချောင်းမှာ မိမိအလွန်ကံကောင်းလှသလို မခံစားရသေးချေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အထွက်နှုန်း ကြီးမားလှသောပြောင်းနှင့် အာလူးမျိုးစေ့များကို ယခုထိ ရှာမတွေ့သေး၍ပင်။

ရေမွန်သည်လည်း စွေ့ချီချောင်းအား သတင်းအချို့ပေးလာခဲ့သည်။ သူ ယခင်တစ်ကြိမ်က သကြားမုန်လာမျိုးစေ့များ ရရှိခဲ့သောမြို့မှ ဖြတ်လာခဲ့ရာ ယခုအခါ ထိုမြို့မှ သကြားမုန်လာစေ့များကို ဘုရားကျောင်းမှ စျေးပေါပေါဖြင့် ၀ယ်ယူသွားသည့်အကြောင်းပင်။ သို့သော်လည်း ထိုနေရာမှလယ်သမားများမှာ မိမိတို့အခွင့်ကောင်းယူခံလိုက်ရသည်ကိုပင် နားမလည်ဘဲ ဘုရားကျောင်းကိုပင် အားနာနေကြသေးသည်။

၄င်းမှာ ထူးဆန်းသောကိစ္စ မဟုတ်ချေ။

ရေမွန်က ဆိုသည်။ 

"ဘုရားကျောင်းကလည်း တချို့မြေတွေမှာ သကြားမုန်လာတွေ စိုက်ဖို့လျာထားပြီးပြီဆိုတော့ နောက်နည်းနည်းလောက်ကြာရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သကြားညိုတွေက ပစ္စည်းတော်တော်များများနဲ့ လဲလို့ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး…"

"ငါသိတယ် ဒါပေမယ့် သကြားစျေးက ကျသွားရင်တောင် သကြားပြတ်လပ်မှုကတော့ ရှိနေဦးမှာပဲ… ပြီးတော့ တစ်ခုအချိန်ကုန်သွားရင် နောက်တစ်ခုကလည်း ရောက်လာဦးမှာပဲလေ…"

နော်လန်ဘာလန်မှာ ကောက်နှံပင်များ စပျစ်ပင်များကိုအမှီပြု၍ ချမ်းသာလာဦးမည်ပင်။ သို့တိုင်အောင် 

စပျစ်သီးများ ရင့်မှည့်ရန်အတွက် အချိန်အချို့ စောင့်ရဦးမည်ဖြစ်သည်။

စွေ့ချီချောင်းကဆိုသည်။

"ဘုရားကျောင်းက သူတို့ရဲ့မြေတစ်၀က်လောက်ကို  သကြားမုန်လာစိုက်ဖို့ သုံးလိုက်တာနဲ့ သူတို့ရဲ့ကျန်တဲ့သီးနှံအထွက်နှုန်းနဲ့ စပျစ်စိုက်ပျိုးနှုန်းလည်း ကျသွားမှာပဲ…"

ကိုင်းဖြတ်စိုက်ပျိုးထားသော စပျစ်ပင်များမှာ ချက်ချင်း အသီးသီးရန် မလွယ်ကူသော်လည်း စပြီးသီးလာချိန်တွင် ဆက်တိုက်ဆိုသလို အသီးများစွာကို မွေးထုတ်နိုင်လိမ့်မည်မှာ ပြောစရာပင်မလိုချေ။

သကြားပြုလုပ်ရန်အချိန်ကို တွက်ဆပြီးသည့်နောက် စွေ့ချီချောင်းမှာ ဂိုဏ်းချုပ်ဘုန်းတော်ကြီးထံ စာရေးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူက ကမ္ဘာတစ်၀ှမ်းမှ မျိုးရိုးမြင့်လူတချို့ကိုဖိတ်ခေါ်စေလျက် သကြားညိုနှင့် အခြားအလိုရှိသော ပစ္စည်းများကို လဲလှယ်နိုင်စေရန် ဂိုဏ်းချုပ်ဘုန်းတော်ကြီးအား အကြံပေးလိုခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ဘုရားကျောင်းအမည်ကို နောက်ခံထားရ၍ သံသယ၀င်ခံရမည်ကို စိတ်ပူရန်မလိုချေ။ ဥပမာ နော်သန်ဘာလန်မှ ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့ဆိုလျှင် လူအများ၏ မယုံသင်္ကာဖြစ်မှုကို ခံရလေ့ရှိသည်။ အထူးသဖြင့် ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့မှာ ထိုလူတို့အတွက်မူ နယ်ခြားမှ သူစိမ်းများဖြစ်သည်ဖြစ်၍ အလိမ်ခံရမည်လည်း စိုးရိမ်ကြခြင်းပင်။

ဘုရားကျောင်းမှတစ်ဆင့် ချဥ်းကပ်ခြင်းဖြင့် ထိုအရာများကို စိတ်ပူစရာ မလိုတော့ချေ။ တစ်နယ်ချင်းစီကိုလိုက်၍ ကုန်ဖလှယ်ခြင်း လုပ်စရာလည်း မလိုတော့သလို တချိန်တည်းမှာပင် ကုန်သွယ်ခွန်များကိုလည်း ကောက်ခံနိုင်ဦးမည်ပင်။

နော်သန်ဘာလန်အတွက် ၄င်းမှာ နှစ်ဖက်အကျိုးရှိသော လုပ်ကွက်မျိုးဖြစ်လေသည်။ အနာဂတ်တွင် အခြားလူများနှင့် ရောင်း၀ယ်ဖောက်ကားရန် အပူတပြင်း ဆွေးနွေးစရာမလိုအပ်တော့ချေ။

၄င်းမှာ သူ့အနေနှင့် ဂိုဏ်းချုပ်ဘုန်းတော်ကြီးကို ပေးနိုင်သော အကောင်းဆုံး အကြံဥာဏ်များဖြစ်သည်။ အကောင်အထည် ဖော်မဖော်က တစ်ဖက်လူအပေါ်တွင်သာမူတည်လေသည်။

စာရေးပြီးသည်နှင့် စွေ့ချီချောင်းသည်လည်း  အပူအပင်မှန်သမျှကို ပစ်ထုတ်လျက် မိမိနယ်နိမိတ်အတွင်းမှ အလုပ်များကိုသာ အာရုံစိုက်လိုက်တော့သည်။ ၀ါဂွမ်းပင်များမှာ ရင့်မှည့်ပြီဖြစ်ကာ ရိတ်သိမ်းရန်အသင့်ပင်။

ဂွမ်းပင်လေးများ ပွင့်ဝေလာသောအခါ ထို၀ါဂွမ်းလေးများမှာ အဆုပ်အဆုပ်လေးများ တစ်ကွင်းလုံး ဖွေးလျက် နော်သန်ဘာလန်၏ လှပသော လည်ပတ်စရာနေရာတစ်ခု ဖြစ်လာတော့သည်။ မျိုးရိုးမြင့်များနှင့် အရာရှိအများစုမှာ ၀ါဂွမ်းများဟူသည် အပင်များမှ ထွက်လာကြခြင်းမဟုတ်ဘဲ သိုးကိုယ်ထည်မှ အမွှေးများမှရသည်ဟုသာ ယုံကြည်ထားကြခြင်းဖြစ်သည်။

လယ်လုပ်သားများလည်း ထိုနည်းလည်း ကောင်းပင်။ သူတို့မှာ ၄င်းက ၀ါဂွမ်းပင်ဟူ၍သာ သိထားပြီး မပွင့်ဝေမီအချိန်အထိ သာမာန်အပင်များနှင့် မည်သို့ကွာခြားမှန်း မပြောနိုင်ကြချေ။ သူတို့မှာ အဆိုပါသေးငယ်သော ၀ါဂွမ်းပင်များကို ကြည့်ပြီး ထိုကဲ့သို့အပင်လေးမှာ သိုးတစ်ကောင် မည်သို့ထွက်လာမည်ကို စဥ်းစားမရဖြစ်နေကြသည်။

သို့သော် ဖြူဖွေးသော ၀ါဂွမ်းစိုင်လေးများ တဖြည်းဖြည်း ထွက်လာသောအခါတွင် အားလုံးက တဖြည်းဖြည်း သဘောပေါက်လာကြသည်။ ၄င်းအပင်များမှ သိုးများအကောင်လိုက် ထွက်လာခြင်းမဟုတ်ပေ။ ထိုအစား နှင်းကဲ့သို့ ဖြူဖွေးသော သိုးမွှေးများကသာ အဆုပ်လိုက် တိုက်ရိုက်ထွက်လာခြင်းပင်။

သို့တိုင်အောင် ထိုကဲ့သို့ဖြူဖွေးဖွေး၀ါဂွမ်းများ အဆုပ်လိုက်ပွင့်နေခြင်းမှာ အဝေးမှကြည့်လျှင် မလှုပ်ရှားနိုင်သာ သိုးများအုပ်စုလိုက် ရပ်နေသည်နှင့်တူနေဆဲပင်။

ဘုန်းတော်ကြီး ၀ီလီယမ်မှာ ထိုမြင်ကွင်းကို အချိန်အတော်ကြာ အကဲခတ်နေရင်း ဆိုလာခဲ့သည်။

"ဒီဟာကိုလည်း ဆန်းကြယ်မှုတစ်ခုလိုပဲ ဆိုရမယ်… အရင်က ဒီ၀ါဂွမ်းပင်တွေ ပေါက်တဲ့နေရာမှာ ရာသီဥတုကြမ်းတမ်းလွန်းလို့ သိုးတွေမရှင်သန်နိုင်ဘူးတဲ့… ဒီလိုနဲ့ ကြင်နာတတ်တဲ့ဘုရားသခင်က သူတို့ရဲ့ အခက်အခဲကိုတွေ့တော့ ညှာတာသောအားဖြင့် သိုးမွှေးတွေ တိုက်ရိုက်ပွင့်နိုင်တဲ့ အပင်တွေကိုဖန်ဆင်းပေးခဲ့တာ…"

ဘေးလူများမှာ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် ၄င်းမှာအလွန်ဖြစ်နိုင်ကြောင်း ဆိုနေကြသည်။ ဘုရားသခင်မှာ ကြင်နာတတ်လွန်းသည်။ ဤဝါဂွမ်းပင်များမှာ သိုးမွေးမြူခြင်းထက် ပိုမိုကောင်းမွန်ပြီး အစာကျွေးစရာမလိုသလို ခက်ခက်ခဲခဲ အမွှေးရိတ်နေစရာလည်း မလိုအပ်ချေ။

စွေ့ချီချောင်း။ "..."

ဤနေရာတွင် နယ်စား၏အဆင့်အတန်းမှာ အမြင့်ဆုံးဖြစ်၍ ၀ီလီယမ်မှာ သူ့အမြင်ကို မျှဝေပြီးသည်နှင့် စွေ့ချီချောင်း၏သဘောထားကို သိရှိရရန် လှည့်ကြည့်လာခဲ့လေသည်။

စွေ့ချီချောင်းက ဖြည်းညင်းစွာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"ခင်များမှန်တယ်… ဘုရားသခင်က ကောင်းချီးပေးတာပဲ… နော်သန်ဘာလန်မှာ ကောင်းကောင်းစိုက်ပျိုးနိုင်တာကိုက တကယ်ကိုကောင်းချီးတစ်ပါးပဲ… ဒီ၀ါဂွမ်းတချို့ကို ဘုရားကျောင်းကိုလှူပါ့မယ်…"

၀ီလီယမ်မှာ အထူးပင်ပျော်ရွှင်သွားမိသည်။ သူသည်ကား နယ်စား၏ရက်ရောမှုကို အလွန်သဘောကျမိရသည်။ ဤနေရာတွင် သူက အလှူခံပစ္စည်းမရမည်ကို မပူရပေ။ သတင်းအချို့အရ နော်သန်ဘာလန်မှာ သေးငယ်ပြီး နုံချာလှသည်ဟု ဆိုကြသော်လည်း နယ်စားအသစ် ရောက်လာပြီးသည့်နောက် နော်သန်ဘာလန်တွင်နေထိုင်ရသောသူ၏ဘ၀မှာ မြို့ကြီးများထံမှ ဂိုဏ်းချုပ်ဘုန်းတော်ကြီးတချို့နှင့် မကွဲပြားလှချေ။

သူ့မှာ ဘုရားကျောင်းသို့ သတင်းပို့ရန် ရှက်ရွံ့နေမိသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဥပုသ်ကာလအတွင်းတွင် စွေ့ချီချောင်းမှ ပို့ပေးလာသော အရသာရှိသောအစားအသောက်များကို မငြင်းဆန်နိုင်၍ပင်။ ကံကောင်းသည်မှာ နော်သန်ဘာလန်၏ဘုရားကျောင်းတွင် လူအများစွာမရှိခြင်းပင်။ ထို့ကြောင့် သူအစားကြူးခြင်းမှာ သူနှင့်နယ်စားနှစ်ဦးကြားမှ လျှို့၀ှက်ချက်သာလျှင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

စက်ပစ္စည်းအကူအညီမရှိ၍ ၀ါဂွမ်းစိုင်များကို လက်ဖြင့်သာ ခူးဆွတ်ရိတ်သိမ်းနိုင်လေသည်။ ခူးထားသော ၀ါဂွမ်းများကို နယ်စားစံအိမ်၏ ဂိုထောင်သို့ပို့ကာ အထည်စအမျိုးမျိုးကို ရက်လုပ်ရမည်။

နယ်စားမှာ မည်သို့ပြုလုပ်ရမည်ကို စဥ်းစားထားပြီးပြီဖြစ်သည်။ သူက ထို၀ါဂွမ်းအဆုပ်များကို ၀ါဂွမ်းချည်များအဖြစ်ရက်စေပြီး ထိုမှတစ်ဆင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးချည်ထည်များ ရက်လုပ်စေမည်ပင်။ အဘယ်ကြောင့်မူ သိုးမွှေးထည်များမှာ နွေးထွေးသော်လည်း ၄င်းမှာ ယားယံလွန်းသည်။

ထို့အပြင် အလယ်ခတ်လူများမှာ အတွင်းခံ၀တ်လေ့မရှိကြချေ။ စွေ့ချီချောင်းက အတော်လေးသည်းခံထားခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ ထိုချည်ထည်များဖြင့် အတွင်း၀တ်များ ချုပ်လုပ်ရန် မစောင့်နိုင်တော့ချေ။

၄င်းအပြင် စွေ့ချီချောင်းမှာ ထိုချည်ထည်တို့ဖြင့် အိပ်ရာခင်းများကိုပင် ချုပ်လုပ်စေခဲ့သည်။ ယခင်ကမူ သူက သိုးမွှေးစောင်များ၊ ယုန်မွှေးစောင်များကို  အသုံးပြုခဲ့ရသည်။

စံအိမ်မှလူများမှာ အလွန်ပင် မနာလိုဖြစ်မိကြလေသည်။ နယ်စားမှာ ဘ၀ကို မည်သို့ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ရမည်ကို ကောင်းကောင်းသိလေသည်။ ထိုချည်ထည်စောင်များမှာ အနည်းငယ်မှ ယားယံစေလိမ့်မည် မဟုတ်ချေ။ ၄င်းမှာ အသုံးပြုနိုင်ရန် အောက်မှ တစ်ထပ်ခံရသေးသော သိုးမွေးထည်များနှင့် မတူညီချေ။

သိုးမွှေးနှင့် ၀ါဂွမ်းတို့မှာ ရှားပါးပစ္စည်းများပင်။ အထူးသဖြင့် ၀ါဂွမ်းချည်သားမှာ နယ်နိမိတ်အနှံ့အပြားတွင် ရှားပါးလွန်း၍ မြောက်ပိုင်းတွင်သာ အနည်းငယ်ဆိုရုံမျှ တွေ့ရတတ်သည်။ သို့နှင့်မည်သူကမျှ ထိုရှားပါးသော ချည်ထည်ဖြင့် အိပ်ရာများစောင်များ မပြုလုပ်ခဲ့ကြဖူးချေ။ သူတို့မှာ စိတ်ကူးမယဥ်ဘဲ မနေနိုင်ကြချေ။ ၀ါဂွမ်းအထွက်နှုန်းတိုးလာသည်နှင့် သကြားညိုစားသောက်ပွဲလိုပင် သူတို့အလှည့် ထပ်မံရောက်ရှိလာဦးမည်လားဟုပင်။

နူးညံ့သော ၀ါဂွမ်းခြေနင်းခုံ၊ ၀ါဂွမ်းစောင်နှင့်ဖောင်းကြွကြွ၀ါဂွမ်းခေါင်းအုံးတို့မှာ နေရောင်ထဲတွင် ကြာရှည်စွာ လှမ်းထားခံရပြီး နေရောင်ခြည်၏ရနံ့ကို စုပ်ယူကာ မည်းမှောင်သောအခန်းကို နေရောင်ခြည်တို့ဖြင့် တန်ဆာဆင်ပေးလိုက်သည့်နှယ်။

ရှောင်ပိုင်မှာ ၀ါဂွမ်းစောင်ကို မြင်သည်နှင့် စွေ့ချီချောင်းမတားနိုင်မီမှာပင် အိပ်ရာပေါ် စွေ့ခနဲ ခုန်တက်လိုက်တော့သည်။

စွေ့ချီချောင်း "..."

ရှောင်ပိုင်မှာ အဆိုပါနူးညံ့သော စောင်ပေါ်တွင်အကြိုက် လဲလျောင်းပွတ်သပ်ပြီးနောက် ကျေနပ်စွာခုန်ဆင်းသွားခဲ့သည်။ 

ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စွေ့ချီချောင်းက ငါ့ကိုဒီလိုဂွမ်းအိပ်ယာလေးပေါ် ပေးအိပ်မှာမှမဟုတ်တာ...

နောက်မှ မကျေနပ်ရင် ငါ့ကိုကိုက်ရုံမကလို့ ဘာပဲလုပ်လုပ် နောင်ခါလာနောင်စျေးပဲ...

ရှောင်ပိုင်မှာ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကြောင်တစ်ကောင်သဖွယ် မည်သို့ ပြုမူရမည်ကို သင်ယူလာလျက် အခွင့်ကောင်း မည်သို့ယူရမည်ကိုလည်း သိနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်တွင် လီလီမှာ တံခါးခေါက်လျက် အတွင်းသို့၀င်လာခဲ့လေသည်။ သူမ၏လက်ထဲတွင် ၀ါဂွမ်းများဖြည့်ထားသည့် ထူထူထဲထဲ အခင်းသုံးခုကို ဆင့်လျက် သယ်ထားခဲ့သည်။ သူမက ဘေးဘက်ကို ခေါင်းကလေးပြူလျက် ပြောလိုက်သည်။

"အရှင် ဒီခေါင်းအုံးတွေ အာ...မဟုတ်ပါဘူး

ကြောင်အိပ်ယာတွေကိုလည်း နေလှမ်းပြီးပါပြီ… အရှင်မှာထားတဲ့အတိုင်း အပေါ်ကလည်းမတူတဲ့ စာလုံးလေးတွေ ထိုးပေးထားပါတယ်…"

ရှောင်ပိုင် "..."

စွေ့ချီချောင်းက မျက်လုံးတို့ကို မှေးကျဥ်းလျက်ဖြည်းညင်းစွာ ဆိုလာခဲ့သည်။

"မဟုတ်ဘူး… အဲဒါကခေါင်းအုံးနဲ့ ကြောင်အိပ်ယာနှစ်ခုပါ…"

🌾🌾🌾