MM Story Teller

Chapter 72

Viewers 3k

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 72

နာမည်ပြောင်ရရှိခြင်း (၁)

စွေ့ချီချောင်းမှာ အဆိုပါ ၀ါဂွမ်းခေါင်းအုံးလေးအား အိပ်ယာပေါ် တင်လိုက်သည်နှင့် ရှောင်ပိုင်မှာ သူ၏ခြေဖမိုးလေးအား လက်ကလေးဖြင့် အသာတို့လာခဲ့သည်။

ရှောင်ပိုင်မှာ ဆွံ့အနေမိရသည်။

စွေ့ချီချောင်းက ထိုမျှစဥ်းစားပေးတတ်မည်ဟု မသိခဲ့ပေ။

စွေ့ချီချောင်းမှာ စောင်ပေါ်မှ ကြောင်မွှေးများကို တစ်ချောင်းချင်းဖယ်ရင်း ခြောက်ကပ်စွာ ရယ်လိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင် "..."

သာ့ပိုင်နှင့် သာ့ကျူတို့မှာ နူးညံ့သောခေါင်းအုံးများပေါ်တွင် ကိုယ်တစ်ပိုင်း နစ်၀င်သွားမတက် လဲလျောင်းရင်း နူးညံ့စွာအော်မြည်နေကြသည်ကို မြင်လျှင်ရှောင်ပိုင်မှာ မနာလိုမှုကြောင့် ရူးသွားတော့မလိုပင်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ရှောင်ပိုင်အား လျစ်လျူရှုလိုက်ရုံသာမက တန်း၍ပင် အိပ်ယာတွင် လှဲချလိုက်သည်။ ထို့အပြင် ရှောင်ပိုင်၏ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် လက်ထောက်လျက် စာဖတ်ရန်ပင် ပြင်လိုက်သေးသည်။

သူ၏ကိုယ်အလေးချိန်ကြောင့် ထို‌ခေါင်းအုံးအပေါ် တံတောင်ဖြင့် ထောက်ထားလိုက်သည့်အခါ နူးညံ့သောခေါင်းအုံးမှာ အိကျသွားခဲ့၏။

ရှောင်ပိုင်မှာ အိပ်ယာအား လက်သည်းလေးများဖြင့် မကုတ်ခြစ်မိဘဲ မနေနိုင်ချေ။ စွေ့ချီချောင်းမှာ အလယ်ခေတ်တွင် အတွင်း၀တ်များမရှိသည်အား စိတ်ကုန်နေသကဲ့သို့ပင် သူ့မှာလည်း အ၀တ်စအိပ်ယာပေါ် အိပ်ရခြင်းကို စိတ်ကုန်လှပြီဖြစ်သည်။

စွေ့ချီချောင်းသာ ထိုခေါင်းအုံးလေးကို ဆက်တိုက်ဖိထားပါက ပြားသွားချေတော့မည်။

သို့သော် ရှောင်ပိုင်မှာ စွေ့ချီချောင်းမှသူ့အား လျစ်လျူရှူထားသည်ကိုမြင်လျှင် ကုတ်ခြစ်နေခြင်းကို ရပ်တန့်လိုက်ရသည်။

သူက ရုတ်ချည်းပင် စွေ့ချီချောင်း၏ လက်ချောင်းကလေးများကိုလျက်ပြီး ချွဲနွဲချင်စိတ်တို့ ပေါက်ဖွားလာခဲ့ရသည်။ အားလုံးမှာ စွေ့ချီချောင်းထံမှ ခေါင်းအုံးလေးရရှိလာရန်ပင်။

သူ့ဘ၀က သွားချေပြီ။ ကြောင်တစ်ကောင်အနေဖြင့်အတော်ကြာနေလာမိပြီးနောက် အတော်လေး အရှက်မဲ့ကာ နှာဘူးကျလာမိပုံပင်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ရှောင်ပိုင်အား သုံးရက်တိတိတမင် ကျေနပ်အောင် စနောက်ပြီးမှ ခေါင်းအုံးလေးကိုပေးခဲ့သည်။

ရှောင်ပိုင်မှာ စွေ့ချီချောင်းအား နာကျင်နေသော မျက်၀န်းများဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ ခေါင်းအုံးလေးမှာ စွေ့ချီချောင်းကြောင့် လုံး၀ကိုပြားကပ်နေခဲ့ချေလေပြီ။

စွေ့ချီချောင်းက မျက်ခုံးကိုအသာပင့်လိုက်သည်။

"ဘာလဲ မလိုချင်ဘူးလား…"

ရှောင်ပိုင်မှာ လက်ကလေးတစ်ချောင်းကို မလျက်

ခေါင်းအုံးအား စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ယူလိုက်သည်။

အဆုံးတွင် စိတ်မခိုင်သော စွေ့ချီချောင်းကသာ ထိုခေါင်းအုံးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အသာရိုက်လျက် ဖောင်းဖောင်းပွပွလေးဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပြီးမှ ရှောင်ပိုင်အား ပြန်ပေးလိုက်လေသည်။

ရှောင်ပိုင်မှာ နူးနူးညံ့ညံ့ခေါင်းအုံးလေးပေါ် နှစ်ချက် သုံးချက်ခန့် ၀မ်းသာအားရခုန်လိုက်ပြီးမှ ကျေနပ်သောအသံလေးများပြုလျက် ၄င်းအပေါ် လဲချလိုက်လေသည်။

"ဒီလို လိမ်လိမ်မာမာလေးပဲနေရင် ပိုမကောင်းဘူးလား… မင်းကအရေတွေတောင် တွန့်နေပြီကို…"

စွေ့ချီချောင်းက ရှောင်ပိုင်၏မေးစေ့လေးကို ပွတ်သပ်ရင်းဆိုလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်မှာ မျက်လုံးလေးများကို မှေးစင်းလျက် ပွတ်သပ်မှူကိုဇိမ်ခံရင်း စိတ်ထဲမှ "မင်းကသာ အရေတွန့်နေတာ"ဟုတွေးနေမိလေသည်။

လန့်စ်၏ဖြစ်တည်မှုမှာ နော်သန်ဘာလန်တွင်အနည်းငယ် ထူးခြားနေခဲ့သည်။ သူ့အဖေဖြစ်သူမှာ စစ်သည်တော်လည်းဖြစ်ကာ နယ်စား၏၀မ်းကွဲလည်း ဖြစ်သော်ငြား သူ၏အဆင့်အတန်းမှာ မမြင့်လှချေ။ ထို့အပြင် သူ့ဤနေရာတွင်ဖမ်းမိခံထားရခြင်းဖြစ်ပြီး လက်ရှိတွင် အလုပ်အလွန်များလှကာ အစေခံများ၏ နှစ်သက်မှုကိုလည်း မခံရချေ။

စစ်သည်တော်ဟူသည့် အမည်ခံမှာ မျိုးရိုးအလိုက်ဆက်ခံရခြင်းမျိုး မဟုတ်သည်ဖြစ်၍ လန့်စ်မှာ ငယ်စဥ်ကပင် လေ့လာခဲ့သည့်တိုင် အနာဂတ်တွင် ထိုဘွဲ့ကိုရပါမည်လား မသေချာလှချေ။ နယ်စားမှာ သူ့အားကြင်နာပေးသော်လည်း အဆိုပါသွေးနီးစပ်သည့် ဆွေမျိုးဟူသော အချက်ကို အသုံးချရမည်ကို ရှက်လှသည်။ သို့နှင့်သူ ဤနေရာတွင် ဆက်နေနိုင်စေရန်အလို့ငှာ ရံဖန်ရံခါ နယ်စားအား ကူညီပေးလျက် သူ၏လက်အောက်၌ပင် ကြိုးစားလေ့လာခဲ့သည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် သူ၏ကစားဖော်မှာ စားဖိုမှူး၏သားဖြစ်သည်ပ။ နယ်စားဘေးမှအစေခံ၏ ကလေးများကမူ သူ့တွင် သကြားညိုရှိမှသာလျှင် အတူဆော့ကစားကြသည်။

၀ါဂွမ်းများ ရိတ်သိမ်းပြီးနောက်တွင် လန့်စ်မှာ လက်ဆောင်ရခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ နယ်စားမှ လီလီအား သူ့အတွက် ချုပ်လုပ်ပေးစေခဲ့သော မွေးပွကြိုးဆွဲ ယုန်ရုပ်ကလေးပင်။ ၄င်းအား ၀ါဂွမ်းတို့ဖြင့် ဖြည့်ထားပြီးဖောင်းအိကာ နူးညံ့လှသည်။ အပြင်ဘက်တွင် နှင်းနှယ်ဖြူသော ချည်စကလေးဖြင့် ချုပ်ထားလေသည်။ ယုန်ကလေးမှာ မျက်လုံးနက်များရှိသော်လည်း သကြားမုန်လာမြစ်များ၏ အရည်ဖြင့် အနီရောင်ဆိုးခြင်း ခံထားရလေသည်။

လိီလီက သူ့အားတီးတိုးဆိုလိုက်သည်။

"နယ်စားကပြောတယ်… နင့်အဖေက ပင်ပန်းတော့ ပြန်လာတာနဲ့ တန်းအိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ နင်ဆော့ဖို့ အဖော်မရှိမှာစိုးလို့ ဒီယုန်ကလေးကိုပေးတာတဲ့…"

လန့်စ်မှာ ထိုယုန်ရုပ်ကလေးအား ဖက်ထားပြီး မလွှတ်ချင်တော့ပေ။ သူ့အရွယ်ကလေးများမှာ လက်နက်များကိုသာ စိတ်၀င်စားကြသော်လည်း ကိုယ်ပိုင်အရုပ်လေးရှိခြင်းကလည်း တစ်မျိုးကောင်းလှသည်။

လန့်စ်မှာ သူ၏လက်မောင်းလောက် နီးနီးကြီးသော ယုန်ရုပ်အား သူ၏နောက်ကျောတွင်ချည်လျက် စားဖိုမှူး၏သားဖြစ်သူ အေရွန်နှင့်အတူ ဆော့ကစားရန်သွားခဲ့သည်။

အေရွန်မှာ လန့်စ်၏အရုပ်အား မနာလိုစွာကြည့်လျက် ခဏခဏ ထိကြည့်နေမိသည်။ သူ့တွင် ၃နှစ်အရွယ်ညီမလေးရှိသော်လည်း သူ့မိခင်က သူ့အားထိုညီမလေးနှင့် ပေးမဆော့ချေ။

"ဒီဟာက သိုးမွှေးပင်က သိုးမွှေးတွေလား…"

"ဒါပေါ့…"

လန့်စ်ကဆိုလိုက်သည်။

"မင်း နယ်စားက သူ့စောင်တွေ ခေါင်းအုံးတွေကို အရောင်ဆိုးတာမြင်ဖူးလား… အဲဒါတွေအကုန်လုံးကို သိုးမွေးပင်ကနေ လုပ်တာလေ…"

"လန့်စ် ငါ့ကိုမင်းရဲ့ယုန်ကလေး တစ်ရက်လောက် ငှားလို့ရမလား…"

လန့် တိတ်ဆိတ်သွားမိသည်။ သူ အမှန်တကယ်ကိုမငှားချင်ပေ။ သို့သော် နယ်စားမှာ လူအများအပေါ်မည်မျှ စေတနာထားကာ ရက်ရောသည်ကို တွေးမိသွားလျှင် နယ်စားကဲ့သို့လူမျိုး ဖြစ်ချင်သည့်အတွက် သူသည်လည်း ရက်ရောတတ်ရမည်ဟု တွေးမိပြန်သည်။

ထိုအချိန် အေရွန်က သူဆုံးဖြတ်ရခက်နေသည်ကိုမြင်လျှင် ပြောလာသည်။

"ထားလိုက်တော့ ငါထိပဲထိနေတော့မယ်… ပြီးတော့မင်းတစ်ညလုံး ဖက်အိပ်ပေါ့…"

လန့်စ်ရှက်သွားမိသည်။ သူကအမှောင်ကို ကြောက်ခြင်းမဟုတ်ပေ။ ထိုယုန်ရုပ်ကလေးကို ဖက်ရသည်မှာ နူးညံ့လွန်း၍ပင်။

"နေပါဦး ငါမင်းအတွက် တစ်ရုပ်ရအောင်လုပ်ပေးမယ်…"

လန့်စ်က လက်ကလေးကို တင်းတင်းဆုပ်လျက် ဆိုလိုက်သည်။

လန့်စ်မှာ သူ့အဖေနှင့်အတူ စစ်သည်တော်များနှင့် အမဲလိုက်ထွက်သည်အား လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူက လေးနှင့်မြားအား မည်သို့သုံးရမည်ကို ရင်းနှီးနေခဲ့ပြီ ဖြစ်လေသည်။ သူ စစ်သည်တော်များနှင့်အတူ တောတွင်း၌ တစ်နေကုန် လျှောက်ပတ်နေခဲ့သည်။

ထိုညတွင် စွေ့ချီချောင်းမှာ လန့်စ်က တောယုန်တစ်ကောင်ကို ဖမ်းမိလာကြောင်း ကြားလိုက်ရသည်။ သူက လန့်စ်အား ချီးကျူးရန်အတွက် အခေါ်လွှတ်လိုက်သည်။ တောယုန်များမှာ အပြေးမြန်လှသည်။ သူ့ကဲ့သို့ ကလေးလေးက အမိဖမ်းနိုင်သည်မှာ အံ့အားသင့်စရာပင်။

လန့်စ်မှာ မရဲတရဲပင်ဆိုလာခဲ့သည်။

"အဲဒီယုန်ကလေးကိုများ ချီးမြောက်ပေးနိုင်မလား…"

နယ်နိမိတ်အတွင်းရှိ ငှက်များ၊ တိရိစ္ဆာန်များ အားလုံးမှာ နယ်စား၏အပိုင်ပင်။

လန့်စ်မှာ သူ့အားမည်သည့်အခါကမျှ တစ်စုံတစ်ခုအတွက် မတောင်းဆိုဖူးသည်ဖြစ်ရာ စွေ့ချီချောင်းမှာ အံ့သြသွားခဲ့သည်။

"ဒါပေါ့ ယုန်သားစားချင်လို့လား…"

"မဟုတ်ပါဘူး…"

လန့်စ်က သူ့နားရွက်ကို ထိလိုက်မိသည်။

"အေရွန်ကလည်း ယုန်လေးတစ်ကောင် လိုချင်တယ်ဆိုလို့ ကျွန်...ကျွန်တော့်ယုန်ရုပ်လေးကိုလည်း မငှားပေးနိုင်လို့ပါ…"

"မင်း အေရွန်ကို သိပ်သဘောကျတာလား…"

စွေ့ချီချောင်း မေးလိုက်သည်။

"မင်းတို့နှစ်ယောက် အတူတူကစားနေတာ ခဏခဏတွေ့တယ်… တခြားကလေးတွေကို သဘောမကျလို့လား…"

လန့်စ်မှာ နယ်စားက သူ၏တိတ်တခိုးကစားဖော်ကို သိလိမ့်မည်ဟု မမျှော်လင့်ထားချေ။ သို့သော် သူကရိုးသားစွာပင် ပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"အဲဒီလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး… ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်အေရွန်ကိုတော့ သဘောအကျဆုံးပါ… ကျွန်တော်တို့ ကအရင်းနှီးဆုံး သူငယ်ချင်းတွေ…သူကကြင်နာတတ်ပြီး သစ္စာလည်းရှိတယ်…"

"မင်းလည်းပဲ သိပ်ကြင်နာတတ်ပါတယ်…"

စွေ့ချီချောင်းက ဆိုလိုက်သည်။ မျိုးရိုးမြင့်မိသားစုမှကလေးများမှာ ပုံမှန်အားဖြင့် မိမိထက်အဆင့်နိမ့်သူများနှင့် မကစားချင်ကြပေ။ သို့သော် လန့်စ်ကမူ သူမွေးလာကတည်းက သူ့ဖခင်နှင့် ဟိုဟိုသည်သည် လျှောက်၍ လေလွင့်နေခဲ့ရခြင်းကြောင့်ပေလား မျိုးရိုးမြင့်ပတ်၀န်းကျင်တွင် မနေခဲ့ရဖူးသောကြောင့်ပေလား မပြောတတ်ပေ။ ယခုနော်သန်ဘာလန်ကို ရောက်လာခဲ့သော်လည်း သူက အဆိုပါမျိုးရိုးမြင့်များနှယ် ပျိုးထောင်ခြင်းမခံခဲ့ရချေ။

လန့်စ်မှာ ရှက်ရွံ့စွာပြုံးလိုက်ပြီး ဖမ်းမိလာသော ယုန်အသစ်လေးနှင့်အတူ အေရွန်ဆီသို့ အပြေးတပိုင်းသွားလိုက်တော့သည်။

ယုန်ကလေးမှာ ဒဏ်ရာရထားသည်ဖြစ်၍ သူတို့က ၄င်းကိုပတ်တီးစီးပေးခဲ့ပြီး အေရွန်မှာ ထိုယုန်ကလေးဖြင့်

သုံးရက်ကြာ အတူဖက်အိပ်ခဲ့သည်။

လေးရက်မြောက်နေ့တွင် သူတို့မှာ ထိုယုန်ကလေးကိုကိုင်လျက် အတူတကွ စွေ့ချီချောင်းအား သွားရှာကြသည်။

"ကျွန်တော်တို့ ဒီယုန်ကလေးကို အရှင့်ဆီပြန်ပေးပါရစေ…"

လန့်စ်ကဆိုလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ…"

အေရွန်မှာရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းငုံ့လိုက်သည်။

"ယုန်ရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အင်းဆက်ပိုးတွေရှိနေပါတယ်… ကျွန်တော် သူ့ကိုဖက်အိပ်တော့ အဲဒီပိုးတွေက ကျွန်တော့်ကို ကိုက်ပါတယ် အိပ်လို့မပျော်ပါဘူး… ကျွန်တော်ကတော့ ယုန်တွေက ချက်လိုက်ရင် ပိုချစ်စရာကောင်းတယ်လို့ ထင်ပါတယ်…"

"ငါလည်းထောက်ခံတယ်…"

စွေ့ချီချောင်းက ဆိုလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် ဒီယုန်က မင်းကို ပေးထားပြီးသားမို့ ပြန်ပေးစရာမလိုဘူး… စားဖိုဆောင်ကို ယူသွားပြီး ချက်စားလိုက်ပေါ့…"

လန့်စ်နှင့်အေရွန်မှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးအပြန်အလှန်ကြည့်လျက် တွန့်ဆုတ်နေမိကြသည်။

စွေ့ချီချောင်းက သူတို့အားတိုက်တွန်းလိုက်လေသည်။

"သွားလေ…"

ကလေးနှစ်ယောက်မှာ ယုန်ကိုဆွဲလျက် စားဖိုဆောင်ကို ပြေးသွားလိုက်ကြသည်။ ကျိန်းသေပေါက်ပင် ယုန်ရုပ်များကသာ ချစ်စရာကောင်းသည်။ ယုန်အစစ်မှာ ချက်စားလိုက်သည်က အကောင်းဆုံးပင်။

စားဖိုမှူးမှာ ထိုတောယုန်ကိုသုံးလျက် သူမ၏အထူးဟင်းလျာကို ချက်ပြုတ်လိုက်သည်။ ၄င်းမှာ ကြက်သွန်မြိတ်တို့ဖြင့် ချက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။သေချာပေါက်ပင် နယ်စား၏နည်းလမ်းအချို့ကိုလည်း အသုံးပြုခဲ့ပြီး ထိုယုန်သားအား နံစော်လာသည်အထိ ချိတ်ဆွဲမထားခဲ့ချေ။

သူမက ယုန်တစ်ကောင်လုံးကို ဤအတိုင်းမချက်ပစ်ဘဲ ထိုအစား အပိုင်းပိုင်းလှီး၍ မုန်လာဥနီနှင့် ပဲတို့ကိုပါ ရောထည့်ကာ ကြော်လိုက်သည်။ ချက်ပြုတ်ခြင်းပြီးသည်နှင့် သူမကအိုးကြီးကို တည်ခင်းလျက် လန့်စ်အား မြည်းစမ်းစေခဲ့သည်။ ယုန်သားမှာ ရွှေရောင်သန်းကာ အပြင်ပန်းမှာ ကြွပ်ရွနေပြီး အတွင်းဘက်တွင်မူ နူးညံ့လှသည်။ ထို့အပြင် ကြက်သွန်မြိတ်၏မွှေးရနံ့မှာလည်း အထူးကောင်းမွန်လှသည်။

သူမအနေနှင့် နယ်စားဆီမှ သင်ယူရရှိခဲ့သောအကောင်းဆုံးအရည်အချင်းမှာ အသား၏အညှီနံ့ကို ဖျောက်ခြင်းပင်။ သူမ ယခင်က အသားကိုပိုမိုနူးညံ့စေရန်အတွက် ကြာမြင့်စွာ ချိတ်ဆွဲထားတတ်ပြီး ၄င်း၏အညှီဓာတ်ကို ဖျောက်ရန်လည်း အမျိုးစုံသော ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များကို တစ်ပြုံတစ်ခေါင်းကြီး ပေါင်းထည့်ခဲ့ရသည်။

ယခုမူ နယ်စား၏ လမ်းညွှန်မှုအောက်တွင် မည်သည့် ဟင်းခတ်ကို သင့်လျော်သောပမာဏအထိ အသုံးပြုခြင်းဖြင့် ထို ညှီရနံ့ကိုဖျောက်ပေးနိုင်ကာ အသား၏အရသာကိုလည်း ပိုမို့ကောင်းမွန်အောင် ပံ့ပိုးပေးနိုင်ကြောင်း တဖြည်းဖြည်းသိလာခဲ့သည်။

သို့နှင့် အဆင့်မြှင့်ထားသော ကြက်သွန်မြိတ် ယုန်သားဟင်းမှာ ညှီနံ့အနည်းငယ်မျှပင် မကျန်ရှိတော့ဘဲ အသားမှာလည်း နူးညံ့ကာအရသာရှိနေခဲ့သည်။ ရွှေရောင်သန်းနေသော ယုန်သားအတုံးလေးများ၊ အနီရောင် မုန်လာဥနှင့် လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် ကြက်သွန်မြိတ်တို့မှာ အမြင်အရလည်းတင့်တယ်လျက် စားချင်စဖွယ်ဖြစ်စေသည်။

ယုန်သားများကို တုံးသောအခါတွင် စားဖိုမှူးမှာ အရိုးများကိုပါ ရောတုံးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နော်သန်ဘာလန်၏ ကုန်ဖလှယ်အသင်း ယူဆောင်လာခဲ့သော ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းများ ကျေးဇူးဖြင့် စားဖိုမှူးမှာ ဓါးအသစ်တစ်ချောင်း ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့လေသည်။ ယခုမူ ထိုလှီးဖြတ်ထားသော အရိုးများထဲမှ ချိုမြိန်သော ရိုးတွင်းခြင်ဆီ မွှေးရနံ့များကလည်း လွန်စွာဆွဲဆောင်လွန်းနေခဲ့သည်။ အသားတုံးများကို အသာကိုက်ဆွဲကာ အရိုးကိုလည်း စုပ်ယူနိုင်သေးသည်။ အထူးသဖြင့်ယုန်၏ အရိုးမှာ ပျော့ပြောင်းသဖြင့် အလွယ်တကူပင် ကိုက်၀ါးနိုင်လေသည်။ မုန်လာဥနှင့် ပဲများမှာလည်း အသားမှထွက်သော အချိုရည်တို့စိမ့်၀င်လျက် မွှေးပျံ့နူးညံ့နေခဲ့သည်။

စားဖိုမှူးမှာ မွှေးပျံ့ကာ အရသာရှိသော အစားအသောက်ကို အားရပါးရစားသောက်နေကြသူနှစ်ယောက်အား မနာလိုစွာကြည့်နေမိသည်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံး မာကျောသော ပေါင်မုန့်များကို ကြာရှည်စွာ ၀ါးခဲ့ရသည်ဖြစ်၍ လူကြီးများ၏သွားများမှာ ကလေးများကဲ့သို့ သိပ်အကြမ်းမခံတော့ချေ။

"မင်းတို့တွေဒါကို အကုန်ကုန်မှာမဟုတ်ဘူး ငါဒီမှာပဲသိမ်းထားလိုက်မယ်… ထပ်စားချင်ရင် ဒီကိုလာစားချေ…"

စားဖိုမှူးမှာ မိမိသားဖြစ်သူ၏ကစားဖော် လန့်စ်လေးအပေါ် အထူးကြင်နာလှသည်။ ဖခင်ဖြစ်သူမှာ အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်စရာကောင်းသော်လည်း ကလေးငယ်မှာတော့ သနားချစ်ခင်ဖွယ်ကောင်းသည်ဟု သူမခံစားမိ၍ပင်။

လန့်စ်မှာ ခေတ္တမျှတွေးတောနေမိပြီးနောက် အေရွန်အားဆိုလိုက်သည်။

"ငါတို့ဘာလို့ ကျန်တဲ့ယုန်သားတွေကို စံအိမ်ကသူတွေကို မပေးပစ်မှာလဲ…"

အေရွန်မှာ နူးညံ့သောအရိုးတစ်ပိုင်းကို ကိုက်၀ါးနေခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ကာ ဆိုလာခဲ့သည်။

"ငါ မင်းပြောတာကိုနားထောင်မယ်…"

လန့်စ်မှာယုန်ကို ဖမ်းမိခဲ့သူဖြစ်သည်။ နယ်စားမှာ လန့်စ်ကြောင့်သာ ယုန်ကို သူ့အား ပေးခဲ့ခြင်းလည်းဖြစ်ရာ အေရွန်မှာလန့်စ် ဘာပြောပြော လက်ခံရန် အသင့်ပင်။

"လန့်စ် ဘာလို့တခြားသူတွေကို ပေးချင်တာလဲ…"

စားဖိုမှူးမှာလည်း ကိုယ်ပိုင်သားသမီးများကို ပျိုးထောင်လာခဲ့ရာ ကလေးများမှာ အစားအသောက်နှင့်ပတ်သတ်လျှင် ၀က်ပေါက်လေးများနှယ် ရသမျှအကုန် တနင့်တပိုး စားသောက်ပစ်ချင်သည်ဟုသာ သိထားခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်တို့လည်း ၀နေပြီပဲ… နယ်စားက ပွဲကြီးတစ်ခုပြီးတိုင်းမှာ သူ မစားနိုင်တော့တာတွေကို ကျွန်တွေ အစေခံတွေကို မျှဝေပေးတာပဲလေ…"

စားဖိုမှူးမှာ ရပ်တန့်သွားမိသည်။

သူမမှာ နယ်စားအတွက် ချက်ပြုတ်ပေးနေရသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်ကာ နယ်စားစိုက်ပျိုးသည်ကိုလည်း မြင်ဖူးခဲ့လေသည်။

သူက စိုက်ပျိုးရာတွင် အမှားတစ်ခုသော်မျှ မလုပ်ခဲ့ဖူးချေ။ လန့်စ်သာ မပြောလျှင် သူမထိုအရာကို သတိထားမိခဲ့မည်မဟုတ်ပေ။

သူမ အနည်းငယ်တုံးအသလို ခံစားမိလိုက်သည်။ နယ်စားမှာ သူ၏လုပ်ဆောင်ချက်မှာ အပိုအလိုရှိသည်မရှိသည်ကို ကွဲကွဲပြားပြား ဂဃဏန သိသူမျိုးပင်။ သို့သော် နယ်စားမှာသူမကို ချက်ပြုတ်ရန်ခိုင်းတိုင်း ပါ၀င်ပစ္စည်းပမာဏ အတော်များများကို အသုံးပြုခိုင်းလေ့ရှိသည်။

စံအိမ်မှလူများကမူ ၄င်းမှာ မြင့်မြတ်သော တော်၀င်မျိုးနွယ်တစ်ဦးအနေနှင့် နယ်စားသည်လည်း အပိုလုပ်ရခြင်း ကြွား၀ါရခြင်းကို ဂုဏ်ယူ၍ဟုသာယူဆမိခဲ့ကြသည်။ ဥပမာ သကြားညိုစားတော်ပွဲကိုပင် ကြည့်နိုင်သည်။ သို့သော် နယ်စားမှာ လူတစ်ယောက်စီတိုင်းအား ဗိုက်ပြည့်သည်အထိ အလုံအလောက် ကျွေးမွေးလေ့ရှိသည်ပင်။

ဒါပေမဲ့ နယ်စားရဲ့ပန်းကန်ထဲမှာ အမြဲတမ်း စားစရာအမျကြီး ကျန်နေတတ်တာ ဘာကြောင့်များလဲ…

ယခုသေချာစဥ်းစားကြည့်ပါမှ ၄င်းမှာ ကျိုးကြောင်း ဆီလျော်ကြောင်း သူမ သတိထားမိလာသည်။ နယ်စားမှာသူတို့အား အမြဲအစားအသောက်ဖြင့် ချီးမြှောက်လေ့ရှိလေသည်။ သကြားညိုကို ပြုလုပ်ခဲ့စဥ်ကလည်း ရွာထဲမှကလေးများကို မျှဝေပေးခဲ့သေးသည်။ ထို့အပြင် စံအိမ်မှလူဦးရေမှာလည်း တိုးတိုးလာနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် ကြွား၀ါချင်ရုံသက်သက် မဖြစ်တန်ရာချေ။

စားဖိုမှူးမှာ ယခုမှ အလွန်သိသာသော အချက်အား နားလည်သဘောပေါက်သွားခဲ့သည့်နှယ်။ လန့်စ်မှာ ၄င်းအား စောစောစီးစီးပင် သတိထားမိခဲ့သည်။

အကယ်၍ နယ်စားသာ ရက်ရက်ရောရောနှင့် သူတို့အတွက်ပေးကမ်းချင်စိတ် မရှိခဲ့ပါလျှင် သူ၏ပန်းကန်ပြားထဲတွင် အစားအသောက် ကျန်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

နယ်စားမှာ ကြင်နာတတ်သူမှန်း သိရှိပြီးဖြစ်သည့်တိုင် သူမမှာ ရင်ထဲမထိဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။ ပထမဆုံးအကြိမ် နယ်စားမှာ သူမအားချက်ပြုတ်ရန် ညွှန်ကြားခဲ့စဥ်က သူမကို အေးစက်စွာကြည့်ကာ အရသာကိုမြည်းစမ်းစေလျက် ထိုအရသာကို မှတ်ထားရန်ပြောသည်အား အမှတ်ရလာမိသည်။

အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားမိခြင်းနှင့်အတူ စားဖိုမှူးမှာလန့်စ်နှင့် အေရွန်တို့ကိုကူညီလျက် စံအိမ်တွင်းမှလူများအား ယုန်သားကို မျှဝေပေးလိုက်သည်။

စစဦးဆုံးတွင် လူတိုင်းက ၄င်းမှာ နယ်စားက သူတို့အား ခါတိုင်းကဲ့သို့ ချီးမြှောက်လာခြင်းဟုပင် ထင်ခဲ့ကြသည်။

🌾🌾🌾

Prev Next