MM Story Teller

Chapter 76

Viewers 3k

🌱Arc 2 -[ အလယ်ခေတ်တွင် လယ်စိုက်ခြင်း ]

Ch 76

တော်လိုက်တဲ့ ငါ (၁)

ဤသည်မှာ ကြောင်တစ်ကောင်က အသံအနေအထားအမျိုးမျိုးကို ပြုလုပ်နိုင်ကြောင်း သူသိသည်မှာပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ ရှောင်ပိုင်၏ အော်မြည်သံမှာ ပိုပို၍၀မ်းနည်းလာပြီး ဆွဲဆွဲငင်ငင်ပင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ၄င်းကို နားထောင်ပြီးနောက်တွင် မိမိအားကျိန်ဆဲနေသည်ဟု စွေ့ချီချောင်း အမှန်တကယ်ခံစားလိုက်ရလေသည်။

ဤနေရာတွင် မိမိအပြင် အခြားမည်သူမျှမရှိသော်လည်း ရှောင်ပိုင်ထံမှ အအော်ခံရသော စွေ့ချီချောင်းမှာ ရှက်ရွံ့မှုကို ခံစားနေရဆဲပင်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူကရှောင်ပိုင်ကို လုံး၀အလျှော့ပေးလိုက်ရသည်။

ရှောင်ပိုင် ကြာမြင့်စွာ အော်မြည်နေသည်မှာ သူမည်ကဲ့သို့ရှင်းပြရှင်းပြ မဖြေရှင်းနိုင်လုနီးပါးပင်။

အသံမှာစူးရှလွန်း၍ အခြားကြောင်များပင်လျှင် ရှောင်ပိုင်နှင့်စွေ့ချီချောင်းအား စိတ်၀င်တစားကြည့်လာခဲ့သည်။ အမှန်တွင်လည်း live streamပေါ်၌ ဤမြင်ကွင်းမှာ အတော်လေးနာမည်ကြီးသွားပြီး လူအများက ၄င်းကို memeတစ်ခုအဖြစ် အသုံးပြုလာကြတော့သည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ကြောင်အများရှေ့တွင် ရှောင်ပိုင်ထံမှ အဆူခံနေရခြင်းကြောင့် တဖြည်းဖြည်းပို၍ပင် ရှက်ရွံ့လာတော့သည်။ သို့နှင့် သူကရှောင်ပိုင်ကိုဖမ်းယူရန် လက်ကိုဆန့်လိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်ကမူ ၄င်းကိုရှောင်လိုက်ပြီး အမြင့်တစ်နေရာဆီသို့ခုန်တက်က အပေါ်စီးမှနေ၍ စွေ့ချီချောင်းအား အော်မြဲအော်နေခဲ့သည်။

စွေ့ချီချောင်း ဤမျိုးမမစ်က တကယ်လူမဆန်တာပဲ…

ကြောင်တစ်ကောင်လျှင်ပင် သူ၏အမှားကို ၀န်ခံရဲသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်ကလည်း သာ့ပိုင်နှင့်သာ့ကျူကိုသူဟု အထင်မှားခဲ့ဖူးသည်။ ထိုစဥ်က ဤနေရာကို စစရောက်လာခြင်းလည်းဖြစ်ကာ သူ့ကိုလည်း မမြင်ဖူးသေးသည်ဖြစ်၍ အပြစ်မဆိုသာချေ။ သို့သော် ဤမျှအတူတူ အကြာကြီးနေထိုင်ပြီးစဥ်မှာတောင် စွေ့ချီချောင်းမှာ မိမိကို အခြားကြောင်များထံမှ မခွဲခြားနိုင်သေးပေ။ သူ့အနေနှင့် စွေ့ချီချောင်းအား စိုက်ပျိုးရေးတာ၀န်ခံနှင့် တစ်ခါမျှမမှားခဲ့ဖူးချေ။

"ရှောင်ပိုင် ငါတောင်းပန်ပါတယ်၊ မအော်ပါနဲ့တော့…"

သူကရှောင်ပိုင်အား လှမ်းဆွဲယူလိုက်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ရှောင်ပိုင်မှာအော်နေသေးသော်လည်း အသည်းအသန် မရုန်းကန်ခဲ့ချေ။ သူ့အား ပွေ့ယူစဥ် သူ၏ကြောင်လက်သည်းများက စွေ့ချီချောင်း၏ မျက်နှာအား ဖတ်ခနဲတစ်ချက်ခန့် ထိသွားသေးသည်။ ကျိန်းသေပင် ရှောင်ပိုင်မှာ အသာအယာရိုက်လိုက်ရုံသာဖြစ်ကာ လက်သည်းများကို မသုံး၀ံ့ခဲ့ချေ။ စွေ့ချီချောင်းမှာ တန့်သွားမိလျက် ရှောင်ပိုင်သည်လည်း ရင်ထဲအနည်းငယ်တုန်လှုပ်သွားမိသည်။

သို့သော်လည်း မိမိဘက်က ဦးဆုံးမှားယွင်းမိထား၍ စွေ့ချီချောင်းမှာ ရှောင်ပိုင်အားအပြစ်ပေးရန် မျက်နှာပူလွန်းနေသည်ဖြစ်၍ သည်းခံရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ဟား ဟား ဟား…

ရှောင်ပိုင်မှာ ရင်ထဲမှ ကျေနပ်စွာရယ်မောနေပြီး ဆိုင်းများဗုံများ တီးနေသည့်နှယ် ပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ သူက စွေ့ချီချောင်းအား အတော်ကြာဆူပြီးသည့်တိုင် ရင်ထဲမကျေနပ်နိုင်သေးပေ။ ထိုစားပွဲပေါ်မှ ကြောင်နက်နှစ်ကောင်အား ကြည့်လေစိတ်တိုလေဖြစ်၍ သူက ထိုအပြစ်မဲ့သော ကြောင်နှစ်ကောင်ကိုပါ ထပ်မံဆူဆဲရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ မိမိကြီးပြင်းလာသည်ကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့သူဖြစ်သည်။ မိမိ၏အမွှေးများမှာ ထိုကြောင် အရူးနှစ်ကောင်ထက်ပို နူးညံ့ကာတောက်ပြောင်လှသည်။

ဘာလို့ ငါ့ကို အဲ့နှစ်ကောင်နဲ့ မှားရတာလဲ...

ရှောင်ပိုင်မှာ မကျေမနပ်နှင့် မြည်တမ်းနေခဲ့သည်။ ညအိပ်ချိန်ရောက်လျှင် စွေ့ချီချောင်းမှာ ကြောင်များကို ခွဲခြားရန် လုပ်လိုက်သည်။ ဦးဆုံး ရှောင်ပိုင်မှာ စွေ့ချီချောင်း၏ အိပ်ယာပတ်ပတ်လည်တွင်လျှောက်ကာ မာန်ဖီနေ၍ မည်သည့်ကြောင်ကမှ စွေ့ချီချောင်း၏ နူးညံ့သောအိပ်ယာပေါ် တက်မလာ၀ံ့ခဲ့ချေ။

စွေ့ချီချောင်းမှပြုံးလျက် ရှောင်ပိုင်၏ မွေ့ယာကိုချပေးလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်ကမူ ပါးစပ်ထဲတွင်မွေ့ယာကို ကိုက်လျက် စွေ့ချီချောင်းအား မော့ကြည့်လာခဲ့သည်။

စွေ့ချီချောင်း "..."

ရှောင်ပိုင်မှာ မေးကိုမော့လျက် သူ့အား အချက်များပေးနေခဲ့လေသည်။ စွေ့ချီချောင်းမှာ မလိုလားစွာဖြင့် ထိုမွေ့ယာကိုယူလျက် သူ၏အိပ်ယာအစွန်းတွင် တင်ပေးလိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင် အရူးအမူး အော်မြည်လာပြန်သည်။ သူက ယနေ့အဖြစ်အပျက်အတွက် စွေ့ချီချောင်းအား ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးချေ။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ရှောင်ပိုင်၏ အော်သံကြောင့် ခေါင်းများပင် ကိုက်လာတော့သည်။ သူက ထိုကြောင်မွေ့ယာအား အိပ်ယာအလယ်တွင် ထားပေးလိုက်သော်လည်း ရှောင်ပိုင်မှာ ပို၍အော်မြည်လာရုံသာမက လက်သည်းတို့ဖြင့်လည်း ကြမ်းပြင်ကို ကုတ်ခြစ်လာသည်အားမြင်လျှင် သက်ပြင်းအသာချလျက် ထိုမွေ့ယာအား ခေါင်းရင်းတွင်တင်ပေးလိုက်ရသည်။

"ဒီတစ်ညပဲ တော်လောက်ပြီ… မင်းက သောက်ရမ်းနားညီးလွန်းတယ်…"

ရှောင်ပိုင်"..."

ရှောင်ပိုင် ခုန်တက်လာပြီး စွေ့ချီချောင်း၏စကားတစ်၀က်ခန့်ကို မကြားယောင်ပြုလိုက်သည်။

ညအိပ်ချိန်တွင် စွေ့ချီချောင်းမှာ အနီးမှရှောင်ပိုင်၏ အသက်ရှူသံကိုပင် ကြားနေခဲ့ရသည်။ ထိုအပြင် ရှောင်ပိုင်က ရေမချိုးသည်မှာ သုံးလေးရက်ရှိ၍ သူက မသက်မသာခံစားနေရသည်။ သူကကိုယ်ကိုစောင်းလျက် ရှောင်ပိုင်၏ကိုယ်ကို မထိစေရန် ရှောင်လိုက်သည်။

ရှောင်ပိုင်သည်ကား စွေ့ချီချောင်း၏အိပ်ယာတွင် မအိပ်ရသည်မှာ ကြာလေပြီ။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် စွေ့ချီချောင်းမှာ သူ့မသတီသလို ပြုမူနေသည်က ဤအခွင့်အရေးမှာ ကောင်းသည်လား ဆိုးသည်လား မသေချာပေ။ သို့သော်ရှောင်ပိုင်မှာ မွေ့ယာနှင့်ကျောနှင့်ထိသည်နှင့် အိပ်ပျော်သွား၍ ၄င်းတို့ကိုမသိတော့ပေ။ တစ်ချက်တစ်ချက် လန့်နိုးလာလျှင်လည်း အခြားကြောင်နက်များကို မာန်ဖီပြီးမှ အသာအယာပြန်လည် အိပ်မောကျသွားတတ်သည်။

အိပ်မက်မက်နေတာလား…

စွေ့ချီချောင်းက နိုးမလာခဲ့ဘဲ သူ့လက်ခုံဖြင့်သာ ရှောင်ပိုင်၏ ခေါင်းကိုထိလိုက်သည်။ ရှောင်ပိုင်မှာ တစ်ညလုံးနိုးလိုက်အိပ်လိုက်ဖြင့် အခြားကြောင်များကို မာန်မဲနေခဲ့သည်။

ရှောင်ပိုင်၏ တစ်နေကုန် စူးစူး၀ါး၀ါးအော်သံများကြောင့် ဂျော့မှာနောက်တနေ့တွင် သံသယလုံး၀မ၀င်ခဲ့ချေ။သူ၏အခန်းမှာ စွေ့ချီချောင်းနှင့်နီး၍ ကြောင်များ၏ အော်သံများကို ကြားနေခဲ့ရသည်ပင်။ စွေ့ချီချောင်းက သူ၏လက်ဆောင်ကို သဘောကျသည်မှာ ပြောနေစရာပင်မလိုချေ။

နောက်တစ်နေ့ စွေ့ချီချောင်းက ရှောင်ပိုင်၏ မွေ့ယာကိုအောက်သို့ ပြန်ချလိုက်လျှင် သူက မကျေနပ်ချင်ပေ။ သူတို့မှာ တစ်ညမျှသာ အတူတူအိပ်ရသေးကာ အိပ်မက်ချင်ယောင်ဆောင်လျက် စွေ့ချီချောင်းမျက်နှာကို ခြေထောက်များဖြင့် မကန်လိုက်ရသေးချေ။ သူ့အနေနှင့် စွေ့ချီချောင်းအား လုံလောက်အောင် စိတ်အနှောင့်အယှက် မပေးလိုက်ရသေးသလို ခံစားရသည်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ ဂျော့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်သွားရန်ပြင်စဥ် ဂျော့မှာသူ့ကိုတားလိုက်သည်။

" မနေ့ညက အခန်းထဲကနေ ကြောင်အော်သံတွေကြားတယ်… ကျွန်တော့်လက်ဆောင်ကို အဆွေနှစ်သက်လို့အင်မတန် ၀မ်းမြောက်မိပါတယ်…"

"ဟုတ်ပါရဲ့… အဆွေ့ရဲ့ ရက်ရောလှတဲ့လက်ဆောင်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်… အမြဲအမှတ်ရနေမှာပါ…"

စွေ့ချီချောင်းအနေနှင့် တစ်ပါးလူကိုတိုက်ခိုက်ခြင်းမှာ ရှားလှသည်။

သို့သော် ဂျော့အနေနှင့်နားမလည်သည်မှာ နှမြောစရာပင်။ သူက စွေ့ချီချောင်းနှင့် နောက်ထပ်ချိန်းဆိုမှုတစ်ခုပင် ပြုလုပ်လိုသေးသည်။ ပြီးမှသာ နော်သန်ဘာလန်မှ ထွက်ခွာသွားခဲ့လေသည်။

ဂျော့ထွက်သွားသည်နှင့် စွေ့ချီချောင်းမှာ ကြောင်များကိုသွားလွှတ်ရန် မစောင့်နိုင်တော့ချေ။ သို့မဟုတ်ပါက ရှောင်ပိုင်၏ငရဲနှယ်အော်သံများကို နားမခံနိုင်တော့၍ပင်။

သူသာ ဤကြောင်များကို ဆက်ထားထားလျှင် ရှောင်ပိုင်မှာ ထိုကြောင်များကို အသုံးချလျက် သူ့အား မည်မျှမှားယွင်းကြောင်း နေ့စဥ်နေ့တိုင်း နားမခံသာအောင်

တညောင်ညောင် အော်နေဦးမည်ပင်။

စွေ့ချီချောင်းမှာ လိီလီကိုသာခေါ်လျက် ထိုကြောင်များကို သေတ္တာထဲတွင်ပြန်ထည့်ကာ တောစပ်ကိုသွားလိုက်သည်။ အခြားလူများကိုမူ အပြင်ဘက်တွင်ကြောင်များကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ညှင်းပန်းရန်ဟု ပြချက်ပေးလိုက်သည်။ တောစပ်သို့ရောက်လျှင် သူက ရှောင်ပိုင်အား ဦးဆောင်စေလျက် ထိုကြောင်များကို သွားလွှတ်ရန်ဆိုလိုက်သည်။

လီလီမှာ တံတွေးအသာမြိုချလိုက်မိသည်။

"ရှောင်...ရှောင်ပိုင် နင်ကနားလည်တယ်လား…"

သူမအနေနှင့် ဤကြောင်နက်လေးမှာ နတ်ဆိုး စုန်းအတတ်များနှင့် အမှန်တကယ် သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိကြောင်း သိပါသော်လည်း သူက လူတို့၏စကားကို အမှန်တကယ်နားလည်နိုင်သည်အား အံ့သြမိနေဆဲပင်။

"ဒီလောက်အကြာကြီး အတူနေလာပြီဆိုတော့ ပုံမှန်ပါပဲ… ခွေးတွေတောင် ကြာရင်နားလည်တတ်လာတာပဲ ကြောင်တွေလည်း အတူတူပဲ… ပြီးတော့ ရှောင်ပိုင်ကလေ့ကျင့်ပေးထားတာလေ…"

စွေ့ချီချောင်းက ရှောင်ပိုင်၏ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ရင်းဆိုလာလျှင် ရှောင်ပိုင်မှာ လီလီအား မကျေမနပ်တစ်ချက် ကြည့်လာခဲ့သည်။

လီလီမှာကြောင်တစ်ကောင်ထံမှ အထင်သေးခံရပြန်၍ ခေါင်းပင်မဖော်နိုင်တော့ပေ။

"ရှောင်ပိုင်က တော်လိုက်တာ ကြောင်တွေက အရှင့်ကို တကယ်ယုံကြည်ကြတာပဲ…"

ရှောင်ပိုင်မှာ ကြောင်ကလေးများကို ကောင်းစွာဦးဆောင်လျက် တောတွင်းသို့ အသာခေါ်သွားတော့သည်။

စွေ့ချီချောင်းနှင့် လိီလီမှာ တောထဲဟိုဟိုသည်သည် လျှောက်ကြည့်ရင်း စားဖိုဆောင်မှ ၀ှက်ယူလာသော အသားအချို့ကို ဘာဘီကျူးလုပ်စားလိုက်ကြသည်။

စွေ့ချီချောင်းနှင့်လိီလီမှာ ကြောင်တစ်သိုက်နှင့်အတူထွက်သွားခဲ့သည်။

ပြန်လာသောအခါ ကြောင်တစ်ကောင်မှ ပြန်ပါမလာဘဲ စွေ့ချီချောင်း၏ ပါးစပ်တွင်လည်း အသားကင်အချို့ ၀ါးလာသည်ကို မြင်လျှင်မည်သူကမှ လျှာရှည်ပြီး ကြောင်များအကြောင်းကို မမေးနိုင်တော့ပေ။

သူတို့မှာ နယ်စားအရှင်အား ရင်ထဲမှတိတ်တဆိတ်ကြည်ညိုရန်သာ တတ်နိုင်သည်။ နယ်စားအရှင်မှာ

ကြောင်သားစားနေစဥ်မှာပင် အမူအရာတစ်ချက်မှ မပျက်ခဲ့ချေ။ တောထဲတွင် သစ်ခုတ်သမားများ အမဲလိုက်သူများရှိ၍ ရှောင်ပိုင်မှာ တောထဲသို့၀င်သွားပြီးနောက် နှစ်ရက်ခန့်ကြာပြီးမှသာ ပြန်လာနိုင်ခဲ့သည်။

"လုပ်ခဲ့ပြီလား…"

စွေ့ချီချောင်းက မေးလျှင် ရှောင်ပိုင််မှာ ပြန်မဖြေဘဲ စားပွဲထောင့်တွင်သာ မှီထိုင်လိုက်သည်။

စွေ့ချီချောင်းလည်း အဖြေမလိုဘဲ နားလည်လိုက်လျက် လိီလီအား အတော်ကြာ ပြင်ဆင်ထားသော ငါးကိုယူလာစေလိုက်သည်။ ၄င်းမှာ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် မြစ်ငါးအချို့ကို ချက်ပြုတ်ထားခြင်းဖြစ်ကာ သူကရှောင်ပိုင်အား ခေါ်လိုက်သည်။

"အရှင်ရှောင်ပိုင် လာပြီးသုံးဆောင်ပါဦး…"

ရှောင်ပိုင်မှာ စားသောက်ရင်းတွေးနေမိသည်။

သေစမ်း တော်လိုက်တဲ့ငါ…

......

နှစ်သစ်က စတင်ခဲ့ပြီဖြစ်ကာ ဤသည်မှာ သကြားမုန်လာစိုက်ပျိုးသည့် ရာသီလည်းဖြစ်၍ သဘောတူညီထားသည့်အတိုင်း လယ်လုပ်သားများနှင့် လယ်သမားများမှာ စွေ့ချီချောင်း၏စံအိမ်ဟောင်းထံမှ သကြားမုန်လာစေ့များ လာထုတ်ယူကြလေသည်။

မစိုက်ပျိုးမီ၌ လူတိုင်းမှာ အတူတကွ အချိန်သတ်မှတ်လျက် သကြားမုန်လာစိုက်ပျိုးခြင်းနည်းလမ်းကို လေ့လာကြရသည်။ သကြားမုန်လာများကြီးထွားရန် ကြာချိန်မှာ တိုတောင်းလှသည်။ ၂လမျှစောင့်ရုံဖြင့် ရိတ်သိမ်းနိုင်ပြီဖြစ်မရာ လယ်သမားများမှာ လွန်စွာတက်ကြွနေကြတော့သည်။

လွန်ခဲ့သောနှစ်ကလည်း သကြားမုန်လာများကို စိုက်ပျိူးခဲ့သည့်တိုင် ထိုစဥ်က သကြားမုန်လာများ၏တန်ဖိုးကို နားမလည်ကြသေးချေ။ ထို့အပြင် ဆားဓာတ်ကဲသော မြေဆီလွှာပေါ်စိုက်ပျိုးခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ လူတိုင်းမှာ သကြားမုန်လာရိတ်သိမ်းခြင်းအား ဂေါ်ဖီထုပ်ရိတ်သိမ်းခြင်းနှယ် သဘောထားခဲ့ကြသည်။ သူတို့က ပေါင်းပင်အချို့ကိုဖယ်လျက် မြေသြဇာအချို့ကို လွယ်လွယ်သာထည့်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုတွင်ကား မတူတော့ချေ။ ဤသကြားမုန်လာများမှာ သူတို့၏ချမ်းသာမှုပင် ဖြစ်သည်။ လူတိုင်းမှာ မိမိစိုက်ခင်းမှ သကြားမုန်လာများအား ပေါင်းပင်တစ်ပင်သော်လည်းကောင်း အင်းဆက်တစ်ကောင်သော်လည်းကောင်း မရှိရစေအောင် အထူးဂရုစိုက်ကြလေသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင်သူတို့မှာ မြေကြီးကိုပြောင်းပြန်လှန်လျက် သကြားမုန်လာ၏ အမြစ်များမည်သို့ကြီးထွားနေသည်ကိုပင် စောင့်ကြည့်နေလိုကာ လမင်းကိုပင်တိုင်တည်လျက် မိမိတို့၏အဖိုးတန်အပင်လေးများ လိုအပ်သမျှကို ဖြည်းဆည်းပေးဖို့အသင့်ပင်။

သကြားမုန်လာအပင်က ကြီးလေလေ ၄င်းထံမှသကြားရည်များများ ညစ်ထုတ်နိုင်လေ ဖြစ်ကြောင်းလူတိုင်းသိကြသည်။

ထိုအချိန်ခဏလေးတွင် ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ရုံဖြင့် ပြန်ရမည့်တန်ဖိုးမှာ ကြီးမားလှပေသည်။ ရရှိသော သကြားညိုတစ်၀က်ခန့်ကို သိုလှောင်ထားစေလျက် ကျန်တစ်၀က်အား ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့နှင့်အတူ ဘုရားကျောင်း၏ ကုန်သွယ်ရေးစျေးကွက်ဆီ ပို့စေသည်။

သကြားညို၏စျေးမှာ အတက်အကျရှိပြီး ပြောင်းလဲနေ၍ ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့မှ လဲလှယ်ရရှိသောပစ္စည်းများဖြင့် ပြန်ရောက်လာချိန်တွင် အားလုံးမှာ တိုးကြိတ်လျက်စောင့်မျှော်နေကြ၍ ဂိုထောင်ရှိရာသို့ အတော်ကြာကြာလာခဲ့ရသည်။

သူတို့ ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းများကို ရရှိရန်မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့အနေနှင့် သူတို့၏သကြားညိုများကို အခြားပစ္စည်း ဘယ်လောက်များများနှင့် လဲလှယ်လာကြောင်း အလုအယက်မေးမြန်းနေကြသည်။ ကုန်ဖလှယ်အဖွဲ့မှ အဖွဲ့၀င်များမှာ စစ်သည်တော်များဖြစ်သည့်တိုင် လယ်သမားအများကြီးကို မရပ်တန့်နိုင်ချေ။ လမ်းတစ်၀က်တွင် ရပ်လျက်တစ်စုံတစ်ယောက်အား နယ်စားထံသို့သာ သတင်းပို့ခိုင်းလိုက်ရသည်။

စွေ့ချီချောင်းကမူ ထိုကုန်ပစ္စည်းများကို ဦးဆုံးဂိုတောင်တွင် နေရာချပြီးပါမှ လူတိုင်းကို ပြန်လည်ခွဲဝေပေးမည်ဟုသာ အမိန့်ထုတ်လိုက်ရသည်။

သို့နှင့်လဲလှယ်ရရှိလာသော ကုန်များကို လယ်သမားများထံအညီအမျှ ခွဲဝေပေးခဲ့သည်။ ၄င်းမှာ အုတ်ဂျုံများသာမဟုတ်ပဲ အဖိုးတန်သောဂျုံများပင်။ သကြားညိုဖြင့် ဂျုံမည်မျှများများ လဲလှယ်နိုင်ကြောင်း မည်သူမျှမသိချေ။ သို့သော်ဂျုံဖြင့် အုတ်များကိုမူ အလွယ်တကူ လဲလှယ်နိုင်လေသည်။

ဂျုံမာဏမှာ လယ်လုပ်သားများကို မှင်သက်သွားစေလောက်သည်အထိပင်။

"ဂျုံတွေအများကြီးပဲ၊ သူတို့တကယ်ကြီး ဂျုံတွေအများကြီးပြန်ရလာတာပဲ…"

လယ်လုပ်သားများမှာ ပါးစပ်တို့ပွင့်ဟလျက် ငိုတော့မလို ရယ်မလို အမူအရာများဖြင့် ရေရွတ်ကုန်ကြသည်။ ဤမျှများပြားသော ဂျုံများကိုပိုင်ဆိုင်ရမည်ဟု အိပ်မက်ပင်မမက်ခဲ့ဖူးချေ။

မူလကမူ ဘုရားကျောင်းမှ သကြားများစွာထုတ်လုပ်နိုင်ခဲ့သဖြင့် သကြားညို၏စျေးနှုန်းကျသွားမည်ဟုသာ မျှော်လင့်ထားကြခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် ယခုကြည့်ရသည်မှာ ဘုရားကျောင်းပါ၀င်လာခဲ့လျှင်ပင် သကြားညိုမှာ လူတိုင်းအတွက် ရှားပါးနေဆဲဖြစ်ပုံပင်။ စျေးအနည်းငယ်ကျသွားသည့်တိုင် သူတို့အတွက် အဆမတန်မျိုးမြတ်နေဆဲပင်။

အတိတ်တွင် သူတို့တစ်နပ်စာအတွက် ချက်ပြုတ်စဥ်တိုင်း အုတ်ဂျုံစေ့များ၊ ဂျုံစေ့များကို တစ်စေ့ချင်းစီရေတွက်ခဲ့ရသည်။ ဤနှစ်ဆောင်းတွင်မူ အခြေအနေက ပိုမိုကောင်းမွန်လာပြီး ပေါင်မုန့်မဲများကို တစ်ပတ်တွင်သုံးရက်မှ ငါးရက်ခန့်စားနိုင်သည်အထိ တိုးတက်လာခဲ့သည်။

ဂျုံများကိုမူ ဆန်ပြုတ်ချက်ရန် သို့မဟုတ် ပေါင်မုန့်မဲ ပြုလုပ်ရာတွင် ရောသုံးခဲ့ရသည်။ သူတို့အနေနှင့် ဂျုံအား တစ်ခါတစ်လေမှ ရှားရှားပါးပါး စားနိုင်ခြင်းဖြစ်ကာ နေ့စဥ်နေ့တိုင်းပေါ့ပေါ့ပါးပါး မစားနိုင်ခဲ့ပေ။ ၄င်းမှာ မျိုးရိုးမြင့်များအတွက်ပင် မလွယ်ကူချေ။

ယခုတွင်မူ ပြဿနာအသစ်တစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာခဲ့လေပြီ။ သူတို့အနေဖြင့် ဤဂျုံမှုန့်များအား နှစ်အနည်းငယ် မပူမပင်စားသောက်နိုင်မည့် အုတ်ဂျုံများနှင့် လဲလှယ်ရမည်လား၊ သို့မဟုတ် ဂျုံများကို ဤအတိုင်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်း တိုက်ရိုက်စားလိုက်ရမည်လားဟုပင်။

အနည်းငယ်ပို အဆင်ပြေသော လယ်သမားများက ဦးစွာအော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"ငါ ကြိတ်ခွဲစက်သုံးချင်တယ်၊ ငါအရင်ငှားမယ်…"

လယ်သမားအနေနှင့် ထိုဂျုံအားလုံးကို အုတ်ဂျုံများနှင့် မလဲလိုက်ချင်ပေ။ သူ့အနေနှင့် တစ်ချို့တစ်၀က်ကို အိမ်အတွက် ပေါင်မုန့်အချို့ဖုတ်ကာ စားစေလိုသည်။ သူမည်မျှတွေးတွေး ဤသို့သာသင့်လျော်သည်ဟု ခံစားမိသည်။ သူတို့ဂျုံပင်များ စိုက်ပျိုးခဲ့စဥ်က ဤကဲ့သို့နေ့ကို အစဥ်စိတ်ကူးယဥ်နေခဲ့ရပေသည် ။

လယ်ထဲတွင်လည်း ဂျုံ၊ အုတ် အစသဖြင့် အစေ့အဆံများ ရိတ်သိမ်းရန် ကျန်ရှိနေသေးကာ နယ်စား၏လမ်းညွှန်ချက်အတိုင်း စိုက်ပျိုးခဲ့သည်ဖြစ်၍ အထွက်နှုန်းမှာလည်း ပိုပို၍တိုးလာခဲ့သည်။ မမျှော်လင့်ထားသော အခြေအနေတစ်ခုက ထိုကောက်ပင်များကို မဖျက်ဆီးလိုက်သ၍ သူတို့အနေနှင့် ဤတစ်နှစ်လုံး စားစရာအလုံအလောက်မရှိမည်အား ပူစရာမလိုချေ။ သို့ဆိုလျှင် ဂျုံမှုန့်များအားလုံးအား အိမ်အတွက် ပေါင်မုန့်များ လုပ်ပစ်ချင်နေသည်။

အခြားလူများလည်း ထိုစိတ်ကူးရလာကြသည်။

သူတို့၏မိသားစု၀င်များမှာ ဤအခိုက်အတန့်ကို စောင့်မျှော်နေခဲ့ကြသည်ပင်။ အိမ်အတွက် ပေါင်မုန့်စားတော်ပွဲပြုလုပ်ရမည်။

အဆုံးမှာတော့ ပေါင်မုန့်ဆိုဆာ လယ်လုပ်သားတွေရဲ့အိမ်မှာ အမြဲမမြင်တွေ့နိုင်တဲ့ စားစရာပဲမလား…

🌾🌾🌾

Prev Next