MM Story Teller

Chapter 173

Viewers 13k

🦊Arc 11 - ဧကရာဇ်ပလ္လင်ထက်မှ ကောလေး

Chapter 173

11.13- တကယ့်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာပဲ!!!

ဒီလိုစကားမျိုးကို ဘယ်လိုလုပ်မျက်နှာတချက် မပြောင်းဘဲပြောနိုင်ရတာလဲ? သူပြုံးလိုက်ရင်ပေါ်လာတဲ့ သိမ်မွေ့ပြီးပညာတတ်ဆန်တဲ့ ပုံနဲ့ရောတန်ရဲ့လား...အခုချက်ချင်းပဲ ယဥ်ကျေးတဲ့တဏှာရူးကောင်လို့ ခေါ်ခံရသင့်တာ!!!။

"မအံ့ဩသွားဘူးပဲ..." ရှင်းမပြတတ်သည့် အားနည်းသော ခံစားချက်များအပြီးတွင် ရွှယ်လင်က ကို့ရို့ကားယားနိုင်စွာဖြင့် ခေါင်းစဥ်ပြောင်းလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်က ပလ္လင်ပေါ်က ဆင်းလာရတဲ့လူဆိုတာ သိပါတယ်...ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်က ပြစ်ချက်မရှိတဲ့လူငယ်လေးပါ..."

"မင်းပျော်နေသရွေ့...လူကြီးဖြစ်ဖြစ်..လူငယ်ဖြစ်ဖြစ် မင်းအဲဒီနေရာမှာ မြဲအောင်ထိုင်နိုင်ဖို့ ကိုယ်ကူညီမှာပါ..."

ရွှယ်လင်က သူ့ကိုအထင်သေးသလို ကြည့်လိုက်သည်။ အနှီယောက်ျားကား သူနှင့်တွေ့ရ၍ ကံကောင်းသွားသည်။ အခြားသူသာဆိုပါက ထိုစကားကြောင့် ပျော်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ အနှီသူက ဘာကိုဆိုလိုချင်ပါသနည်း၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ထိုနေရာတွင်တည်တံ့အောင်ထိုင်နိုင်သည်ပင်။

"အဲဒီနေရာမှာထိုင်နိုင်အောင် ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးမှာပါ..ခင်ဗျားကိုယ်ခင်ဗျား အုပ်ထိန်းသူလို လုပ်နေစရာမလိုပါဘူး...ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားသာအမတ်ချုပ်ကြီးမဖြစ်ချင်ရင် အဲဒီနေရာမှာ ဆက်နေစရာမလိုပါဘူး.."

"နန်းတော်အနောက်ဆောင်မှာ လှဲနေလို့ရပါတယ်..."

နှစ်ယောက်သားက အတော်လေးနီးကပ်စွာထိုင်နေခဲ့ကြသည်။ ရွှယ်လင်သည် မျက်နှာသေဖြင့် ယင်းရှန်းကိုပြောလိုက်ပြီး မျက်နှာကိုဆွဲညှစ်ကာ ဘေးလှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်ကိုစကားပြောရင် ဒီမျက်နှာနဲ့မပြောနဲ့...မဟုတ်ရင် အသက်ထွက်တဲ့အထိ ရိုက်မှာနော်..."

ယင်းရှန်း: "....." အာ ~ ရှောင်ရွှယ်အာက ရှက်နေတဲ့အချိန်ဆို သိပ်ကြည့်ကောင်းတာပဲ~

ရွှယ်လင်မှာထိုသူနှင့် အနှီထူးဆန်းသောခေါင်းစဥ်ကို ဆက်မဆွေးနွေးချင်တော့ပေ။ မဟုတ်လျှင် လေထုက ပိုပိုပြီး ထူးဆန်းလာလိမ့်မည်။ နှစ်ဦးကြားမှပက်သက်မှုက မတိုင်ခင်တည်းက ထူးဆန်းနေခဲ့သည်၊ ယခုမူ ပို၍ပင်အသည်းယားစရာ ကောင်းလာပြီ။

"ဒီအကြောင်းမပြောတော့ဘူး...နွေဦးရောက်ရင် စစ်တပ်လွှတ်လိုက်လို့ရမှာလား.."

"မင်းလိုချင်တာမှန်သမျှရတယ်..." ယင်းရှန်းက စားပွဲခုံကို ခေါက်နေပြီး ပြောလာ၏။

"မင်းတောင်ဘက်ကိုမသွားတာက အမြန်နှုန်းနဲ့ တောင်ပိုင်းစစ်သားတွေက အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုလို့ ထင်တာကြောင့်လား.."

"အင်း..."

"အခုတော့ တောင်ပိုင်းကိုအရင်ရှင်းတာက ပိုကောင်းမယ်လို့ကိုယ်ထင်တယ်...အနည်းဆုံးတော့ အခက်တွေ့လာရင် မင်းကိုယ့်ကိုလာရှာမှာပဲလေ..."

"အသုံးချခံရတာကို ပျော်နေတဲ့လူမျိုးကို ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာပဲ..."

"မင်းဖြစ်နေသရွေ့တော့ ကိစ္စမရှိပါဘူး..."

"....."

ယင်းရှန်းက ပြဿနာမရှိသလိုပြောနေသော်လည်း ရွှယ်လင်က သူ့စကားကိုမယုံကြည်ပါချေ။ ယင်းရှန်းက မူလဇာတ်လမ်းထဲကအတိုင်း ဖြစ်နေသေးသော်လည်း သူ၏လူအဖြစ် ပြောင်းလဲလိုက်လျှင် အောင်မြင်မည်ဟု ယူဆထားခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် စစ်တပ်ရောက်မည့်ကိစ္စထက် မြို့တော်ရှိ ကိစ္စများအပေါ်တွင်သာ အာရုံစိုက်ထားလိုက်သည်။

ယင်းရှန်းက စစ်တပ်ကိုစီမံနေပြီး သူကယင်းရှန်းကို စီမံနေခဲ့သည်။ ယင်းသည်ကား ဧကရာဇ်ဘုရင်တစ်ပါး လုပ်ရမည့်အလုပ်ပင်။ အစီအစဥ်ဆွဲရသည့်အလုပ်က ချမ်ကျင့်ကျန်းတာဝန်။

ချမ်ကျင့်ကျန်းကို ပြောရမည်ဆိုပါက ရွှယ်လင်၏နောက်ခံကို လေ့လာပြီး သူ့ခမျာတုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ ရွှယ်လင်ကိုကြည့်လိုက်၊ ယင်းရှန်းကိုကြည့်လိုက်နှင့် လုပ်နေပြီးနောက် သူသည်ကား စစ်တုရင်ကစားပွဲအတွင်းမှ ကျားစေ့တစ်စေ့ပမာ လွတ်မြောက်ဖွယ်မရှိတော့၍ အကြီးအကျယ် စိတ်ဓာတ်ကျသွားလေတော့သည်။

သူ၏မူလက ထိတ်လန့်နေမှုမှာ ရွှယ်လင်၏ရည်ရွယ်ချက်ကြောင့် ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ ရွှယ်လင်ထံတွင် ဘုရင်တစ်ပါးတွင်ရှိသင့်သည့် နည်းဗျုဟာကောင်းများနှင့်ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းများ ရှိသည်။ ချမ်ကျင့်ကျန်းမှာ သူတို့ဆွေးနွေးပွဲသို့ ဝင်ပါလိုက်မှ သူ၏စိတ်ထဲတွင် ယူဆထားခဲ့သော ကိစ္စအများအပြားက ဖြစ်နိုင်ချေရှိလာခဲ့သည်။

နွေဦးနှင့်နီးကပ်လာသည်နှင့်ရွှယ်လင်က တောင်ပိုင်းတွင်ရှိနေကြောင်း သတင်းများပျံ့လာခဲ့သည်။ သူ့လက်ထဲတွင်ကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြားနှင့်ကျားတံဆိပ်ပြားများရှိနေလေရာ ဤတိုင်းပြည်၏ ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်လာသင့်နေ၏။ လူအများက လက်ရှိနန်းတက်နေသောကျီးရုန်ဟန်သည် ကိစ္စအသေးအဖွဲလေးများအပေါ် အာရုံမထားတတ်မှန်း သိရှိနေကြပြီး ပလ္လင်နှင့်မထိုက်တန်သော အမှိုက်ကောင်ဖြစ်ကြောင်း ယူဆထားကြသည်။

မြို့တော်မှ တော်ဝင်စာဖတ်ခန်းထဲတွင် ကျီးရုန်ဟန်သည် စားပွဲထက်မှ နန်းတွင်းစာလိပ်တို့ကိုတိုက်ချပစ်လိုက်၏။ သတင်းလာပေးသောသူလျှိုကို စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာဖြင့် မေးနေလေသည်။

"ဘာပြောလိုက်တယ်? အဲဒီကောင်ကဘယ်လိုလုပ် အသက်ရှင်နေရသေးတာလဲ..."

သူလျှိုမှာ ခေါင်းကိုအရိုက်ခံလိုက်ရပြီး သွေးများစီးကျလာခဲ့သည်၊ သို့သော်လည်း တည်ငြိမ်စွာဖြင့် ဆက်လက်ခေါင်းငုံ့ထားလေ၏။

"တောင်ပိုင်းကလာတဲ့သတင်းပါ...လုံးဝကိုသေချာပါတယ်.."

ကျီးရုန်ဟန်၏မျက်နှာထားမှာ လွန်စွာဆိုးရွားနေလေပြီ။ သူပလ္လင်ကိုလုယူခဲ့သည့်အချိန်က စိုးရိမ်ခဲ့ရသည့်ကိစ္စကို ပြန်တွေးမိလိုက်၏။ ကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြားနှင့် ကျားတံဆိပ်ပြားက သူ့လက်ထဲတွင်မရှိနေ၍ ယခုမူ သူ့ကိုဆန့်ကျင်နိုင်မည့် သက်သေပစ္စည်းများ ဖြစ်လာလေပြီ။ သန်းရှီလက်ထဲတွင်ရှိနေပါမူ စကားပြော၍ရသေးသည်၊

သို့သော်...ကျီးယွင်ဟွားလက်ထဲသို့ ရောက်သွားခဲ့ပြီ။ နန်းတော်ထဲမှထွက်ပြေးသွားခဲ့သော ယခင်ဧကရာဇ်က အသက်ရှင်နေသေးသည် အထိကံကောင်းနေခဲ့၏!။

ထိုသူအသက်ရှင်နေခြင်းက သူ၏ပလ္လင်ကိုပြန်ယူနိုင်မည့် အကြီးမားဆုံးသက်သေပင်ဖြစ်ပြီး သူ့အသက်ကို နှုတ်သွားနိုင်မည့် အရာလည်းဖြစ်သည်။

ဘာကြောင့်များ ထိုသူကအသက်ရှင်နေရသေးသနည်း။ ဘယ်လိုလုပ်များ အသက်ရှင်နေရပါသနည်း။

"ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ..."

လီယွမ်က ဝတ်ရုံစကို မ ကာအထဲဝင်လာသည်။ စာဖတ်ခန်းထဲတွင် ရှုပ်ပွနေသမျှကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ကာ သည်ရက်ပိုင်းအတွင်း ကျီးရုန်ဟန်တစ်ယောက် ပို၍ပိုကာဂဏာမငြိမ် ဖြစ်နေရသည့်အကြောင်းကို သိချင်လာရလေ၏။

"ဘာလို့သူ့ကို ဒဏ်ရာရအောင်လုပ်လိုက်တာလဲ..."

"ယင်းရှန်း ပုန်ကန်နေပြီ...!"

ကျီရုန်ဟန်မှာ အသက်ရှူကျပ်သလို ခံစားနေရပြီး ဒေါသတကြီးပြောလာလေသည်။

"မင်းအဲဒီတုန်းကဘာပြောခဲ့လဲ..သူ့မှာစည်းစိမ်နဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်ရှိနေသရွေ့ နောင်မှာငါတို့ကို မနှောင့်ယှက်လောက်ပါဘူးဆို! တောင်ပိုင်းမှာ ငါက ဘုရင်နေရာနဲ့မတန်တော့ဘူးလို့ ပြောနေကြပြီ..ကျောက်စိမ်းတံဆိပ်တုံးနဲ့ ကျားတံဆိပ်ပြားမရှိရင် ကောင်းကင်ဘုံကတောင် ငါ့ကိုလက်ခံမှာမဟုတ်ဘူးတဲ့! သူကတကယ်ကို ပုန်ကန်ဖို့လုပ်နေပြီ! သူသာမြို့တော်ကို ချီတက်လာရင် ငါတို့ သူတို့ကို ဘယ်လိုပြန်တိုက်ကြမလဲ! ငါယွင်ဟွားကိုလုပ်ခဲ့သလိုမျိုး ပလ္လင်ပေါ်ကနေဆင်းပြေးရရမှာလား!"

လီယွင်က မျက်မှောင်ကြုပ်ကာ ကြမ်းပြင်တွင်ဒူးထောက်နေသော သူလျှိုကိုပြောလိုက်သည်။

"ထွက်သွားတော့..."

"အမိန့်အတိုင်းပါ..." ဒူးထောက်နေသူက ခေါင်းငုံ့၍ အနောက်ဆုတ်သွားလေ၏။

လီယွမ်က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှပစ္စည်းများကို တစ်ခုချင်း လိုက်ကောက်နေရင်း ပြောလာသည်။

"အရှင်မင်းကြီး...စိတ်လောနေလည်း မထူးခြားပါဘူး...အရှင်မင်းကြီး အလျင်စလိုလုပ်မယ်ဆိုရင် သူတို့ဘက်ကလည်း အလောတကြီး ပြန်တိုက်ခိုက်လာပါလိမ့်မယ်..ဒီနေ့တင်ပဲ အတတ်နိုင်ဆုံးနည်းနဲ့ အမြန်ပြင်ဆင်ထားသင့်ပါတယ်...သူတို့ရောက်လာတဲ့အချိန်မှ ဘာမှမလုပ်ထားရင်တောင် ခုခံဖို့ပြင်ထားတာကပိုကောင်းပါတယ်.."

"နွေဦးရောက်ရင် မြစ်ရေတက်လာမှာ...တောင်ပိုင်းကသင်္ဘောတွေလည်း တိုက်ရိုက်ရောက်လာလိမ့်မယ်...ငါတို့ကဘယ်လိုပြင်ထားရမှာလဲ..ပင်လယ်အထိထွက်ပြီး သူတို့ကိုကြားဖြတ်တိုက်ရမှာလား..."

ကျီးရုန်ဟန်သည် ထိုင်ခုံပေါ်သို့ ထိုင်ချလိုက်ကာ ဒေါသထွက်စွာဆို၏။ "အဲဒါတွေအကုန်လုံး ကျီးယွင်ဟွားကြောင့်ပဲ..."

လီယွမ် မျက်မှောင်ကြုပ်လိုက်၏။ သူသည် ကျီးရုန်ဟန်၏ ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲပေးခဲ့ပြီး အနာဂတ်သည်လည်း ရှုပ်ထွေးနောက်ကျိခဲ့သည်။ ယခင်ဘဝက ကျီးယွင်ဟွားမှာ ပလ္လင်ပေါ်တွင်ကြာကြာမထိုင်လိုက်ရဘဲ သူမည်သို့သေသွားမှန်း သတင်းမရခဲ့ကြပေ။ ညီလာခံက သန်းရှီလက်အောက်တွင်ရှိနေပြီး မြို့တော်မှ အခြားအင်အားစုများကလည်း အာဏာရရေးအတွက် ပြိုင်ဆိုင်နေခဲ့ကြသည်။ သူထွက်သွားသည့်နောက်ပိုင်း မြို့တော်မှသတင်းရနှုန်းလည်းလျော့နည်းသွားခဲ့၏။

သို့ထိတိုင် ယခင်ဘဝကရခဲ့သော သတင်းများအရကြည့်လျှင် ယင်းရှန်းက ဤမျှအစောတလျင် လှုပ်ရှားမှုမရှိခဲ့ချေ။

လီယွမ်မှာ ထိုစဥ်အချိန်က ရွေးချယ်ခဲ့မှုကိုမမှတ်မိတော့။

ကျီးရုန်ဟန်က ဧကရာဇ်နေရာနှင့်မထိုက်တန်ချေ၊ ၎င်း၏စိတ်မငြိမ်မှုက သူ၏ဩဇာကို တည်မြဲစေရန် ပြောင်းလဲပေးနိုင်ခဲ့သည်။ သူ၏ တကိုယ်တော်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် အနှီသူကို ထိုနေရာသို့အတင်းတွန်းတင်ပေးခဲ့ပြီး မှန်မမှန်ကိုပင်မဆုံးဖြတ်နိုင်တော့ပေ။ သို့သော်လည်း ယခင်ဘဝကအတိုင်း ယင်းရှန်းကို မြို့တော်အထိချီတက်လာစေခဲ့ပါက ၎င်းမှာ တိုင်းပြည်ကိုတဆင့်ပြီးတဆင့် ပြန်ယူသွားနိုင်ပြီး သူလိုချင်သည့်ငြိမ်းချမ်းရေးကိုလည်း ရရန်ခက်သွားလိမ့်မည်။

ယင်းရှန်းက ဘက်ပေါင်းစုံတွင် ကောင်းမွန်လင့်ကစား သူ၏စိတ်အခြေအနေက မောက်မာလွန်းသည်။ သူ့အားခြိမ်းခြောက်လာမည့် အရာမှန်သမျှကို အလွတ်ပေးမည်မဟုတ်ဘဲ ပလ္လင်ကို ပြန်ယူရန် ဆုံးဖြတ်ထားပြီးလျှင် တိုင်းပြည်ကိုပင် သွေးဖြင့်ဆေးပစ်လိမ့်မည်။ ထိုအချိန်က သူ့အစ်ကိုကြီးသည် စစ်ပွဲထဲတွင်ပါဝင်ခဲ့ပြီး စစ်ပွဲမှာပင်သေဆုံးခဲ့ရသည်။ ထိုစစ်ပွဲကြောင့် ဖြစ်လာမည့်အရာများကိုသိနေခဲ့၍ ကာကွယ်ပေးခဲ့သည်။

သူအကွက်ချထားသည့်အတိုင်း ဖြစ်လာခဲ့သည့်တိုင် မထင်မှတ်ဘဲ ကျီးယွင်ဟွားကိုလွတ်သွားခဲ့မိသည်....။

လီယွမ်က ဝမ်းနည်းသလိုပြုံးကာဆိုသည်။

"ဘာတွေပဲဖြစ်လာလာ ကျွန်တော်မျိုးကအရှင်မင်းကြီးနဲ့ အတူချီတက်ပြီး ပြန်အနိုင်ယူမှာပါ..." သူသည် ကျီးရုန်ဟန်လက်ကို ဆွဲရန်ပြင်လိုက်စေကာမူ တဖက်လူက ခါချပစ်လိုက်သည်။ လီယွမ်သည်ကား ရပ်မြဲအတိုင်းရပ်နေရင်း ကျီးရုန်ဟန်တစ်ယောက် ပိုပိုပြီးမတည်မငြိမ်ဖြစ်လာမှုကို ကြည့်နေလေ၏။

သူသက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။

"အရှင်မင်းကြီး...အတွေးမလွန်ပါနဲ့...ကျွန်တော်မျိုး ဒီနေရာကိုအရင်ရှင်းဖို့တစ်ယောက်ယောက်ကို လွှတ်လိုက်ပါ့မယ်..."

ကျီရုန်ဟန်ကမူ တိတ်ဆိတ်နေမြဲ။ လီယွမ်က သူ့ကိုစကားဆက်ပြောရန် ကြိုးစားမနေတော့ဘဲ လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

သူသည်ကား မနှုတ်ဆက်သလိုအခန်းထဲမှလည်းထွက်မသွားခဲ့။ ယခင်ကအတိုင်း ကျီးရုန်ဟန်ကို ဆက်ဆံနေသော်လည်း ကျီးရုန်ဟန်မှာ အဆိပ်ပြင်းမြွေတစ်ကောင်လို နန်းတော်ထဲတွင် ငြိမ်ငြိမ်လေးခွေနေပြီး အခွင့်အရေးကိုချောင်းကိုက်မည့် ရှန်းဧကရာဇ်မဟုတ်တော့။ ယခုမူ ထိုသူသည် အားလုံး၏ထိပ်တွင်ရပ်ရင်း သူ့လက်ထဲတွင် ဩဇာအာဏာအပြည့် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

လီယွမ်မှာ လက်ရှိတွင်ကျီးရုန်ဟန်က သူ့အားမည်မျှစိုးရိမ်နေလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း မသိနိုင်ပေ။ အေးတိအေးစက်ပုံစံကြောင့် သို့မဟုတ် သည်ရက်ပိုင်းအတွင်း ဆက်တိုက်ဖြစ်နေသောကိစ္စများကြောင့်လည်း ဖြစ်သွားနိုင်သည်။

ကျီးရုန်ဟန်သည်နှစ်စတည်းက ဧကရီနန်းဆောင်ကိုမသွားခဲ့ပေ။ လီယွမ်က မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေသော်လည်း ထီးနန်းအရေးနှင့် အခြားကိစ္စများအပေါ် အာရုံစိုက်နေရသောကြောင့် နှစ်အစတည်းက မအေးဆေးနိုင်ဘဲ ထိုအကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်၍လည်း အများအပြားမပြောဖြစ်ခဲ့ပေ။ ကျီးရုန်ဟန်သည် လီယွမ်ကဲ့သို့ စစ်ဆေးအဖြေရှာသည့်နေရာတွင် မတော်ပေ။ သူနှင့်လီယွမ်အကြားရှိ ကွာဟမှုမှာ တဖြည်းဖြည်းကြီးထွားလာခဲ့သည်။ ထိုစဥ်က သူ့အားနန်းရရန်ကူညီပေးခဲ့ဖူးသည့် လီယွမ်၏အစ်ကို လီဖန်းသည်လည်း စစ်တပ်၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် ရှိနေဆဲဖြစ်ပြီး သူ့အားစစ်ကြောင်းချီတက်ရန် ခွင့်မပြုခဲ့ပေ။

လီယွမ်က ကျီးရုန်ဟန်နှင့်လက်ထပ်လိုက်ချိန်တွင် သူ့အား သူ၏မိသားစုဝင်အဖြစ်သတ်မှတ်ခဲ့ပြီး သူ့အစ်ကိုက စစ်တပ်အင်အားကိုင်ထားသည့်အပေါ်တွင်လည်း မည်သို့မျှမခံစားရချေ။

ခန်းမကြီး၏တံခါးနားတွင် ရပ်နေသောလက်ထောက်က သူ့ထံအမြန်ပြေးလာပြီးပြောလေ၏။

"သခင်လေးယွင်ဟွားရဲ့လက်ထောက်က တွေ့ခွင့်တောင်းနေပါတယ်..."

လီယွမ်ကခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ စာကြည့်ခန်းကိုလှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ကယ်ရာမဲ့စွာသက်ပြင်းရှိုက်လိုက်သည်။

သူ့ဘက်မှ ကျီးရုန်ဟန်ကို ချစ်မြတ်နိုးသည့်တိုင် အချစ်ကြောင့် မျက်ကန်းဖြစ်သွားသည်အထိ မဟုတ်သေးပေ။ ထိုအချိန်က ကျီးရုန်ဟန်ကို ပြန်ခေါ်ရန် ရွေးချယ်လိုက်ခြင်းက အကောင်းဆုံးမဟုတ်ခဲ့ပေ။ ကျီးရုန်ဟန်က သူ့အားချောက်ထဲမှဆွဲတင်ပြီး ဤအခြေအနေမှဝေးသွားစေရန် ရွှံ့တောထဲမှ မတက်လာရသေးသည့်အချက်ကို အခွင့်အရေးယူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

မကြာသေးခင်က တောင်ပိုင်းတွင်ဖြစ်ခဲ့သောကိစ္စကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်သည့်အခါ လီယွမ် ခေါင်းကိုက်လာရပြန်၏။

သူသည် အစတည်းက တည်မြဲနေသောနေရာမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း ယိုင်နဲ့လာခဲ့သည်။ တောင်ပိုင်းက အမှန်တကယ်ပင် မြို့တော်ကိုတိုက်ခိုက်ရန်စီစဥ်ထားခဲ့ပါက သူတို့အတွက် နိုင် နိုင်ခြေမရှိတော့ပေ။ သည်နေရာတွင် ထိုင်နေပြီး သေလိုက်သည်ထက် အခြေအနေကိုလက်ခံပြီး ယွင်ဟွားနှင့် ဆွေးနွေးလိုက်ခြင်းကပိုကောင်းနိုင်သည်။

****

မတ်လတွင်နွေဦးရာသီ စတင်လေပြီ။ ဆောင်းနှင်းတို့အရည်ပျော်ပြီး မြစ်ထဲမှရေခဲများလည်းစတင်ပြိုကွဲသွားပြီ။ နေရာအများအပြားတွင် ရွှံ့ထူလာပြီး နွေဦးရောက်လာသည်နှင့် နောက်တဖန်ပြန်လည် သစ်လွင်လာကာ လူတိုင်း၏ မျက်စိရှေ့တွင် စတင်စိမ်းစိုလာခဲ့သည်။

ကျန့်ကျင့်တပ်က စုစည်းထားပြီးဖြစ်ကာ ကျန်းနန်ဝမ်၏အမိန့်ကို စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ ၎င်းတို့သည်ကား မြို့တော်တစ်လျှောက်အား သိမ်းပိုက်ရန် အသင့်ဖြစ်နေကြလေပြီ။

ကျန်းနန်နန်းဆောင်ထဲတွင်မူ အမတ်တို့မှာ သူတို့အရှေ့တွင် ရှေ့နောက်လျှောက်နေသော သူတို့၏ ဘုရင်မင်းမြတ်ကို ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ကြည့်နေကြရလေ၏။ သူတို့၏နှလုံးသားထဲတွင် သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ယူဆချက်များနှင့် စွဲချက်တင်နေခဲ့ကြသည်။

နှစ်လကုန်ဆုံးသွားပြီးသည့်အခါ လူများက ရွှယ်လင်ကို သူတို့၏ဧကရာဇ်ငယ်လေးအဖြစ် ပိုသိလာကြသည်။ အစပိုင်းတွင်တော့ ထိုသူက ယင်းရှန်းအပျော်ခေါ်လာခဲ့သော အနာဂတ်၏မင်းသမီးငယ်လေးဟုသာ ယူဆထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ယင်းရှန်းကနေရာတွင်ပင် သူ၏ရည်ရွယ်ချက်ကိုထုတ်ပြခဲ့ပြီး ၎င်းကမြို့တော်မှ ဧကရာဇ်တစ်ပါးဖြစ်ကြောင်း၊ အနှီသူကို နန်းပြန်တင်ပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။

ကနဦးတွင် ၎င်းတို့၏အရှင့်သားက နောက်နေသည်ဟုပင်ယူဆခဲ့ကြသည်။ လူငယ်လေးတဲ့လေ! ထိုသူ၏နောက်ခံကို လျစ်လျူရှုထားခဲ့လျှင်ပင် ဧကရာဇ်ဖြစ်လာသည်အထိ မတင်ပေးနိုင်ချေ။

နောက်ပိုင်း၌ သူတို့၏အကြံကို တင်ပြမိသော လူများသည်ကား ၎င်းတို့အရှင့်သား၏ ဖယ်ချခြင်းကိုခံလိုက်ရပြီး မူကော၏အဆဲကိုပါ ခံရတော့သည်။ ၎င်းတို့ခမျာ စိတ်ထဲတွင်မူ ခါးသီးနေသည့်တိုင် ပြော၍လည်းမရဘဲ ရွှယ်လင်၏အရှက်ခွဲခြင်းကိုပါ ခံရပြန်သည်။

သူလုပ်သည်က ကျန်နှစ်ယောက်ထက် ပင်ပြင်းသေးသည်၊ ကြင်နာမှုနည်းနည်းပင်မရှိ။ စစ်သူကြီးများမှာ စိတ်ထဲတွင်အရိပ်မည်းကြီးထင်ကျန်နေခဲ့ပြီး လူငယ်လေးဟုပြောမိခြင်းထက်ပင် တုန်လှုပ်သွားကြလေတော့၏။

ရွှယ်လင်သည် ၎င်းတို့ မူကောနှင့်ရှုဟမ်တို့ထံမှ အနိုင်ကျင့်ခံရသည့် အကြောင်းကို မသိသေး၍ ၎င်းတို့က ရွှယ်လင်ကို ကွဲလွယ်သည့် အလှပန်းအိုးနှယ် ဆက်လက်ဆက်ဆံနေကြလေသည်။ စစ်သူကြီးများက သူတို့ရွှယ်လင်ကို ဂရုတစိုက်နှင့် ကာကွယ်ပေးနေသည်ကို မြင်တိုင်း စိတ်နာလွန်း၍ အံကြိတ်ထားနေရပေသည်။

စစ်သူကြီးများမှာ သူတို့၏အရှင်က ဧကရာဇ်ငယ်လေးနှင့် ချစ်ကြိုက်နေကြောင်းသိသွားကြကာ ထို့ကြောင့်ပင် အနှီသူက ဒေါသတကြီးဖြင့် မြို့တော်ကို တိုက်ခိုက်ရန်ပြင်နေခြင်းဖြစ်ကြောင်း နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။

အစပိုင်းတွင် သူတို့အရှင့်သားက အရူးလုပ်ခံရပြီး ဧကရာဇ်ငယ်လေး၏ အသုံးချခြင်းအားခံရမည်ကို စိုးရိမ်ခဲ့ကြသည်။ ဧကရာဇ်ငယ်လေး နန်းပြန်ရသွားသည့်အခါ သူတို့၏အရှင့်သားကမျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ဖယ်ထုတ်ခံရမည်ဟု ထင်ခဲ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်း အတူရှိလာသည့် အချိန်ကြာလာသည့်အခါ ထိုသို့မထင်မိကြတော့ပေ။ သည့်အပြင် မသိစိတ်မှစေတနာများကို ထုတ်ပြမိကြပြီး ယခုကဲ့သို့ လှည့်စားမှုမျိုးက လူနှစ်ယောက်ကြားတွင် မဖြစ်လာနိုင်ကြောင်း နားလည်သွားကြတော့သည်။

Prev Next