MM Story Teller

Chapter 174

Viewers 13k

🦊Arc 11 - ဧကရာဇ်ပလ္လင်ထက်မှ ကောလေး

Chapter 174

11.14

ချမ်ကျင့်ကျန်းတွေးပုံက အခြားသူများနှင့် ကွာခြားသည်။ ၎င်းက ရွှယ်လင်သည် ယင်းရှန်းအတွက် မည်မျှအရေးကြီးကြောင်း နားလည်ထားခဲ့၏။ ပိုအရေးကြီးသည့်အရာမှာ ရွှယ်လင်က မည်သည့်လူစားမျိုးဖြစ်ကြောင်း သိနေပြီး ရွှယ်လင်၏အနာဂတ်အစီအစဥ်ကိုလည်း သိနေခဲ့သည်။

ယခုမူ အရာအားလုံးက ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ။ သမိုင်းကြောင်းက မည်သို့ပင်ဖြစ်သွားပါစေ ကိစ္စမရှိတော့၊ သမိုင်းကြောင်းကို ပြန်ပြင်ရန်လည်း အကြောင်းမရှိတော့ပေ။

ထို့ကြောင့် ရွှယ်လင်ဧကရာဇ်ဖြစ်လာလျှင် သူဝမ်းသာသည်။ ထို့အပြင် သူနန်းပြန်ရလျှင် ရွှယ်လင်က သူ့အားအမတ်ချုပ်ကြီးနေရာပေးမည်ဟုလည်း ကတိပေးထားခဲ့သည်။ ချမ်ကျင့်ကျန်းသည်ကား ချောင်ထိုးခံရမည့်လူမဟုတ်ပေ။ အချိန်ခရီးသွားပြီးနောက် သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ခဲ့သည်။ မူရင်းဇာတ်လမ်းထဲကအတိုင်း မြို့တော်သို့ စစ်ကြောင်းချီတက်နိုင်ရန် ယင်းရှန်းကိုသွေးဆောင်ကာ တောင်ပိုင်းတွင်နေထိုင်ရန်မစီစဥ်ထားဘဲ သူ၏နေ့ရက်များကို ပျော်ပျော်ကြီးကုန်ဆုံးနေခဲ့သည်။

ရွှယ်လင်၏ ရည်ရွယ်ချက်က ပလ္လင်ကိုပြန်ရရုံတင် မဟုတ်။ သူထီးနန်းပြန်ရသည့်အခါ ပုံမှန်အတိုင်း တောင်ပိုင်းကို ပြန်ထိန်းချုပ်ရန်ဖြစ်သည်။ မြောက်ပိုင်းနှင့် အနောက်ပိုင်းနယ်စပ်များက ရွှယ်ပြည်ထောင်စုအပိုင်ဖြစ်နေ၏။ တိုင်းပြည်၏နယ်နမိတ်ကို ချဲ့ထွင်ရန်ကြိုးစားမည်၊ ရွှယ်လင်မှာ ထီးနန်းပြန်ရအောင် လုပ်နေသည့်အချိန်အတွင်း ပျော်ပါးနေရန် အချိန်မရှိပါချေ။ ဇာတ်ဆောင်လေးယောက်၏ အနာဂတ်ကို ပြောင်းပစ်နိုင်လျှင် မင်းဆက်တစ်ခုလုံး၏ ကံကြမ္မာလည်း ပြောင်းသွားလိမ့်မည်။ သို့မှသာ အနာဂတ်တွင် ဒုက္ခရောက်မည့်ဘေးမှ ရှောင်ရှားနိုင်လိမ့်မည်။

"သခင်လေးရွှယ်ရောက်လာပါပြီ..." ရွှယ်လင်၏လှည်း ရောက်လာသည်နှင့် အစောင့်များက အပြေးအလွှားသတင်းပို့ကြသည်။ ၎င်းတို့စကားကြောင့် အခန်းထဲမှလူများမှာမတ်မတ်ထိုင်မိကြပြီး မျက်နှာပိုးသတ်လိုက်ကြကာ မတိုင်ခင်က ၎င်းတို့၏ ပျင်းတွဲနေမှုကို ဖျောက်ပစ်လိုက်ကြသည်။

"သူရောက်လာပြီဆိုတော့ ထွက်ကြရအောင်!" ယင်းရှန်းကထရပ်ပြီး လက်အားဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်၊ မိုးချုန်းသံကဲ့သို့သောအသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။

"စစ်တပ်သုံးတပ်ကို အမိန့်ပေးတယ်...ထွက်ခွာ!"

"အမိန့်အတိုင်းပါ..." ရွှယ်လင်ရောက်လာခြင်းက အချက်ပြလိုက်ခြင်းပင်။ အမတ်များက အမိန့်ကို လက်ခံလိုက်ကြပြီး နန်းတော်မှထွက်ခွာကြသည်။ မြင်းများက အသင့်ပြင်ထားပြီး နန်းတော်အပြင်မှ စောင့်ဆိုင်းနေကြ၏။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် မြင်းပေါ်သို့တက်လိုက်ကြပြီး ဟစ်ကြွေးလိုက်ကြရင်း စစ်သားတစ်တန်းချင်းစီက သူတို့အနောက်မှ လိုက်သွားကြသည်။

ရွှယ်လင်သည်ကား နန်းတော်အထိလိုက်သွားပြီး ဝင်လိုက်သည်နှင့် စစ်သူကြီးများဘေးမှဖြတ်သွားကာ ယင်းရှန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

ယနေ့တွင် စာသင်သားဝတ်ရုံရှည်အစား သူနှင့် ကိုယ်ထည်အတိကျသော အဝတ်အစားမျိုး ဝတ်ထားကာ အနက်ရောင်ဆံနွယ်ရှည်တို့ကို ပိုနီတေးစည်းထား၏။ ယခင်ရက်များကထက် ပိုမိုတက်ကြွနေသယောင်။

"အရှင့်သား အမိန့်ချလိုက်ပြီလား?"

ယင်းရှန်းကလက်မြှောက်ကာ အလျင်စလိုလာခဲ့ရ၍ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေသောဆံပင်ကို သပ်တင်လိုက်သည်။ "အင်း..စစ်ကြောင်းက ဒီနေ့လည်ပဲ စခန်းကခွာမှာ.."

"ကောင်းတယ်.." ရွှယ်လင်၏နှုတ်ခမ်းလေးများက တွန့်ကွေးသွားခဲ့သည်။

"မြို့တော်ကသတင်းရောက်လာပြီ..လီယွမ်က ကျွန်တော်တို့နဲ့ဆွေးနွေးဖို့ သဘောတူတယ်တဲ့..ကျွန်တော်တို့ သင်္ဘောပေါ်ကဆင်းတာနဲ့ သူ့လူတွေက လာကြိုပါလိမ့်မယ်..နန်းတော်ထဲက သဘောတူညီချက်တွေလည်း ပြီးစီးသွားပါပြီ..ကျွန်တော်တို့လာတာကို စောင့်နေကြပါတယ်.."

"သူတို့က ဒီလောက်မြန်မြန်ပဲ သဘောတူလိုက်တာလား.."

"ကျွန်တော်အရင်ကလည်း ပြောခဲ့ဖူးပါတယ်...ကျီးရုန်ဟန်ရဲ့ အကျင့်အတိုင်းသာဆိုရင် နန်းရတာနဲ့ ဆေးမှီတော့မှာမဟုတ်ဘူးလို့.. လီယွမ်က အခုထိသူ့အပေါ်မှာ မေတ္တာရှိနေတုန်းပဲ..သူ့အသက်ကို ချမ်းသာပေးဖို့လည်းတောင်းဆိုခဲ့တယ်...ဒါပေမဲ့ ကျီးရုန်ဟန်ကတော့ သူ့ကိုကျေးဇူးတင်မှာမဟုတ်ဘူး..."

"ကိုယ်ကတော့ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး..အဲဒီနေရာကိုရပြီးတာနဲ့ ကိုယ်မင်းကိုစိတ်ရင်းနဲ့ကျေးဇူးတင်နေမှာပါ..."

ထိုသူက သူနှင့်အလွန်နီးကပ်သည်အထိ မှီကျလာသည်။ ရွှယ်လင်ကလက်ဆန့်ပြီး မျက်နှာကိုတွန်းထုတ်ပစ်လိုက်၏။ သူသည် အေးစက်စက်မျက်နှာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ "အဲဒီမှာထိုင်ရမှာ အရှင့်သားမဟုတ်ဘူး..ပြောင်းချင်တဲ့သူရှိလာရင်လည်း ကျွန်တော်ပဲနေမှာ..."

"ဘယ်လိုပြောင်းပြောင်းပါ...ကိုယ်ကတော့မင်းကိုသဘောကျနေဦးမှာပဲ..." ယင်းရှန်းက သူ့လက်ကိုကိုင်ကာ အပြင်သို့ ခေါ်ထုတ်သွားလေသည်။

"မင်းသာ ကိုယ့်အနားက မထွက်သွားသရွေ့ ကိုယ်မင်းကို သည်းခံပေးနေမှာ..မင်းကြိုက်သလောက် ပြောင်းလို့ရတယ်..မင်းကအသုံးမဝင်ဖြစ်လာရင်...တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ဘုရင် ဖြစ်လာရင်တောင် မင်းအဲဒီနေရာမှာ အေးအေးလူလူနေရမယ်လို့ ကိုယ်အာမခံတယ်.."

ရွှယ်လင်မှာ မကျေမချမ်းဖြစ်သွားလေ၏။ "ခင်ဗျားက ဘယ်သူ့ကိုအသုံးမဝင်ဘူး...တကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့ဘုရင်လို့ ပြောနေတာလဲ.."

အနောက်မှလိုက်နေပြီး ရှိနေသည်ဟုပင် မထင်ရသောချမ်ကျင့်ကျန်း: "......" ငါတကယ် ဒီခွေးစားခွက်ကြီးကို ကန်ထုတ်ပစ်ချင်ပြီကွာ...

***

စစ်တပ်က ထွက်ခွာလာခဲ့ပြီ။

မြစ်ထဲမှရေခဲစိုင်များကိုချိုးဖျက်ပြီး ကျန့်ကျင့်သင်္ဘောနှင့် ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ ကမ်းစပ်တဝိုက်တွင် စုနေသူများက လက်ဝှေ့ယမ်းကာ နှုတ်ဆက်လာကြပြီး နဂါးဧကရာဇ်၏ သူ၏နေရာကိုပြန်ယူခြင်းကို ဂုဏ်ပြုသည့်အနေဖြင့် အသံမှာကျယ်လောင်နေလေသည်။ ယခင်ကကဲ့သို့ စစ်ပွဲအတွက် သိသာသည့်အကြောင်းပြချက်ကို မရှာကြတော့ဘဲ အားလုံးကခေါင်းမော့ထားကြလေသည်။

သာမန်ပြည်သူများက ရွှယ်လင်ကိုမည်သို့သောဘုရင်မျိုး ဖြစ်လာနိုင်မှန်းမသိကြချေ၊ သို့တစေ ယင်းရှန်းကိုမူ ယုံကြည်ကြသည်။ ကျန်းနန်ဝမ်က သူတို့နှင့်အတူ အေးအတူပူအမျှရှိခဲ့သောကြောင့် သူရွေးချယ်သည့် ဧကရာဇ်သည်လည်းသစ္စာရှိပြီး ငြိမ်းချမ်းပျော်ရွှင်မှုတို့ကို ယူဆောင်လာပေးမည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။

ခေါင်းဆောင်များနှင့် တာဝန်ပိုင်းအရကြည့်လျှင် သူတို့နှင့်မတူ၊ ယင်းရှန်းကဧကရာဇ်ကို ဆက်လက်ထိန်းထားနိုင်ပြီး သူ၏မင်းသားဘွဲ့ကို မြဲမြံစွာဆက်ကိုင်ထားနိုင်ရန် မျှော်လင့်ထားကြသည်။ သည့်အပြင် ကျီးယွင်ဟွားက မည်သို့သောလူစားမျိုးဖြစ်ကြောင်း လူအများက သိထားကြသည်။ ကျီးယွင်ဟွားက သူတို့လက်ထဲရောက်မလာသည်ကိုပင် နောင်တရခဲ့ကြ၏။ မဟုတ်ပါက သည်အချိန်တွင် မြို့တော်ကိုချီတက်ပြီး ထိန်းချုပ်နေသည်မှာ သူတို့ဖြစ်သွားနိုင်သည်။

သည်အချိန်တွင် ၎င်းတို့အားလုံးက ကျားစေ့များသာဖြစ်ပြီး ရွှယ်လင်ကမူ....သူ၏ကိုယ်က စိတ်ဖိစီးမှုများကို မကိုင်တွယ်နိုင်တော့၍ ဂူတစ်လုံးထဲတွင် ဖျော့တော့အားနည်းစွာဖြင့် သေလုမျောပါး လဲလျောင်းနေရလေသည်။

တကယ်ပဲ..ဒါကဘယ်လို သောက်ကျိုးနည်းတာလဲ! စနစ်ကသူ့အတွက် နောက်ကမ္ဘာမှာခန္ဓာကိုယ်ကောင်းကောင်းလေး ရှာပေးခဲ့တာကို..ဒီလိုပျော့တိပျော့ဖတ်ကဘာလဲ..လှိုင်းမူးနေသေးတယ်!!!။

တကယ်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာပဲ!!!

"တစ်လပဲရှိသေးတယ်...မင်းကဒီလိုတောင်ဖြစ်နေပြီ..မင်းဆက်သွားလို့ရတာ သေချာရဲ့လား.."

ယင်းရှန်းမှာ ရွှယ်လင်၏ကိုယ်ပေါ်မှ အသားများ လျော့သွားသည်ကိုကြည့်ပြီး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည်။ သူသည် ရွှယ်လင်၏လက်ကို ကိုင်ကာ နဖူးပေါ်သို့ စမ်းသပ်လိုက်သေး၏။ ၎င်း၏ခန္ဓာကိုယ်က စိတ်ဖိစီးမှုများ ပိနေခြင်းကြောင့်သာ ဖြစ်ပြီး ဖျားနာနေခြင်းမျိုးကားမရှိချေ။

"ကျွန်တော် တောင်ပိုင်းကို ရောက်လာတုန်းကလိုပါပဲ..အဆင်ပြေပါတယ်.."

ရွှယ်လင်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ယခင်ကကဲ့သို့ သွေးလွှတ်ကြောများက အလျင်အမြန်စီးဆင်းနေခြင်းမျိုး မရှိသော်ငြား လှိုင်းမူးသည့်အခြေအနေကို ရှောင်ရှားမရချေ။ လှေပေါ်ရောက်တည်းက တစ်နေကုန် ပုံမှန်ပြန်မဖြစ်ခဲ့ဘဲ တစ်ချိန်လုံး အသေကောင်နှယ် လဲလျောင်းနေခဲ့ရသည်။ သူ့ကိုယ်ထဲမှ အရိုးများက ဆွဲခွာခံရသလိုဖြစ်နေပြီး အိပ်ရာမှထကာ မလှုပ်ရှားနိုင်သောကြောင့် အစားလည်းမဝင်တော့ပေ။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အားအင်ကုန်ခမ်းလာပြီး အသားအရောင်ပင် ဖျော့တော့လာခဲ့၏။

ယင်းရှန်းက သူ့လက်ကို ဖျစ်ညှစ်ကာဆိုသည်။ "ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...အဲဒီအချိန်က မင်းမြို့တော်မှာရှိမှန်းသာသိခဲ့ရင် ဒီနေ့လိုအဖြစ်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး.."

ရွှယ်လင်က ခေါင်းကိုခါယမ်းပြလိုက်သည်။ "ကံပဲလေ..အကြောင်းမရှိဘဲနဲ့ ဖြစ်မလာပါဘူး...အရှင့်သား မြို့တော်မှာရှိနေလည်း ကျွန်တော့်ကို မချစ်မိတာမျိုးလည်းရှိနိုင်တာပဲ..."

သူသည်ပြုံးလိုက်ပြီး ယင်းရှန်းလက်ကိုကိုင်ကာ ယင်းရှန်း၏လက်ဖဝါးပေါ်တွင် စက်ဝိုင်းပုံဆွဲလိုက်သည်။

"ပြီးတော့ ကျွန်တော်သာ မြို့တော်မှာရှိနေလည်း ကျွန်တော့်ရဲ့မှဲ့ကို လိမ်းဆေးတွေနဲ့ ဖုံးနေရပြီး နဂါးပလ္လင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေရလို့ ကျွန်တော် သဘောကျတဲ့လူကို တွေ့မှာမဟုတ်ဘူး..."

ယင်းရှန်းက သူ့လက်ကိုကိုင်ကာ လက်ချောင်းထိပ်လေးများကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ "မင်းနဂါးပလ္လင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတဲ့ပုံကို ကိုယ်မမြင်ဖူးသေးဘူး...မြို့တော်ကိုရောက်ရင် အဲဒီပုံကို ကိုယ့်မျက်လုံးနှစ်လုံးနဲ့ သေချာပေါက်ကြည့်ရမယ်..."

ရွှယ်လင်က ရယ်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော်တို့ရောက်သွားလည်း ကြည့်စရာအများကြီးမရှိပါဘူး..အရှင့်သားသိပါတယ်..."

သူကလက်ဆန့်ကာ မျက်လုံးထောင့်မှ မှဲ့လေးကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော်ကလူငယ်လေးပဲ...အမှန်ကို ဖုံးထားစရာအကြောင်းမရှိဘူး..."

"လက်မခံတဲ့သူလည်းမရှိဘူး.." ယင်းရှန်းက မှဲ့လေးကိုဖုံးကွယ်နေသည့် သူ့လက်အား အပေါ်မှ ဖွဖွလေးပုတ်လိုက်သည်။

"မင်းကိုမေးခွန်းထုတ်ရဲတဲ့သူ...မင်းအမိန့်ကို မနာခံတဲ့သူမရှိတဲ့အထိ ကိုယ်အဲဒီမိသားစုတွေကို သတ်ပစ်လိုက်မယ်..."

ရွှယ်လင်မှာ ရယ်ရခက်ငိုရခက် ဖြစ်သွားရသည်။ လူအများက ယင်းရှန်းကို 'ရက်စက်သည်' ဟု ပြောရသည့်အကြောင်းအရင်းကို သူ ယခုနားလည်သွားလေပြီ။ ထိုသူသည် အကျိုးအကြောင်း မှန်ကန်စွာအသုံးမချတတ်သည်ထင်၏။

"သူတို့က ကျွန်တော့်ရဲ့ အနာဂတ်အမတ်လောင်းတွေနော်...အရှင့်သားသတ်ချင်သလို သတ်ပစ်တော့မလို့လား..."

"လုပ်တာက ကိုယ်လေ...မင်းနဲ့မှမဆိုင်တာ..." ယင်းရှန်းက နောက်ပြောနေပုံမရ။ ထိုသူက တကယ်ကြီးပြောနေပုံရပြီး

သတ်ပစ်မည့်ပုံစံကိုပါ စဥ်းစားထားပုံရကာ ထိုမှသာ ရွှယ်လင်အပေါ်မှ မကောင်းသည့်အမြင်များကို ဖယ်ပစ်နိုင်မည်ဟု ထင်နေပုံရသည်။

ရွှယ်လင်မှာ ထိုသူကိုအမှန်ပြင်ပေးရန် ပျင်းလွန်းနေခဲ့သည်။ ယနေ့တွင် မြို့တော်မှ မည်သည့်သတင်းမျှ မရလာသည်ကို သတိရမိပြီး မေးကြည့်လိုက်သည်။

"အခုမြို့တော်ရဲ့အခြေအနေကရော...?"

"မူမမှန်တာမရှိပါဘူး...လီယွမ်က ကျီရုန်ဟန်ကို ထိန်းချုပ်ထားတော့ ကျီရုန်ဟန်ကို မသိစေချင်တာရှိရင်...အဲဒီလူသိရမှာမဟုတ်ဘူး..."

သူတို့အကြံပေးချက်ကြောင့် လီယွမ်သည် ကျီးရုန်ဟန်နှင့် ခပ်ဝေးဝေးနေပြီး ထိုသူအနားတွင် အစောင့်နည်းအောင် လုပ်ထားခဲ့သည်။ ချစ်ရသူကို ထိုအတိုင်းလုပ်ခြင်းက မကောင်းသော်လည်း ယင်းက ယခုအချိန်တွင် လီယွမ်လုပ်နိုင်သည့် အကောင်းဆုံးသော ရွေးချယ်မှုပင်။

၎င်းတို့ထံတွင် ကိုယ်ပိုင်စစ်တပ်မရှိ။ ကျန်းနန်ဝမ်တပ်နှင့်သာ ထိပ်တိုက်တွေ့လိုက်ပါက တစ်စစီပြိုကွဲသွားပြီး သူမူလက ပိုင်ဆိုင်ချင်ခဲ့သည့်အရာနှင့် ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် မြို့တော်ထဲမှစစ်သည်များကို မထိခိုက်စေချင်သလို သူတို့ကြောင့် ဒဏ်ရာလည်းမရစေချင်ပေ၊ နိုင်ချေမရှိမှန်းသိနေလျက်နှင့် ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေရသည့် သူတို့ကို တန်းပြီးသေမင်းထံ ပို့ပေးလိုက်မည်။

လီယွမ်က တစ်လောကလုံးကို ချစ်သောကြောင့် စစ်တပ်ကိုဦးစီးရန် မသင့်တော်ပေ။ တစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ အဆုံးအရှုံးမခံနိုင်၍ ဆုံးဖြတ်ပေးရသည့် နေရာနှင့်ပင် သင့်တော်နိုင်ချေ နည်းပါးသည်။ ဤတစ်ကြိမ်ဆုံးဖြတ်ချက်မှာ သူ့အတွက် မတတ်သာ၍ ချလိုက်ရခြင်းဖြစ်ပြီး သူ့လက်ထဲတွင် အာဏာနှင့်အင်အား အလုံအလောက်မရှိချေ။

"မော့ပေစစ်သူကြီးရဲ့ ချီမျိုးရိုးက ညီလာခံမှာ ဘယ်တော့မှ ဝင်ပါခဲ့တာမဟုတ်ဘူး...မင်းတကယ်ပဲ မြို့တော်ကိုပြန်လိုချင်ပြီး မင်းသားရှုကို မင်းလက်အောက် ရောက်စေချင်ရင် မင်းဒီ့ထက်ပိုပြီး မြင်တတ်မှရမယ်.." ယခုမူ သူတို့သည် တိုင်းပြည်ရေးရာကို ဆွေးနွေးနေကြပြီး ယင်းရှန်းထံတွင် ကိုယ်ပိုင်အမြင်များရှိနေသည်။ "မင်းသဘောကျရင်...အရင်တည်းက မင်းပိုင်ခဲ့သမျှအရာတွေကို ပြန်ယူဖို့ကိုယ်ကူညီပေးမယ်..."

ရွှယ်လင်က သူ့ကိုအကြာကြီးကြည့်နေပြီးမှ ပြောလိုက်၏။ "မှန်တယ်...ကျွန်တော် ကျီမိသားစုရဲ့ ပိုင်နက်ကိုပြန်လိုချင်ရင် ဧကရာဇ်အကြံပေးနေရာက ခင်ဗျားအတွက်ပဲ.."

ယင်းရှန်းက သူ့ကိုမှီထားလိုက်သည်။ "အဲဒီနေရာကိုရဖို့ ကိုယ်က မင်းရဲ့ခြေတော်ရင်းမှာ ခစားရမှာပဲ..."

"ဒါပေါ့...အမြဲမတည်နိုင်တဲ့ ကတိတွေပေးနေရင် မကောင်းဘူးလေ.." ရွှယ်လင်၏လက်များက ထိုသူ၏ ဆံပင်များကြားသို့ ဝင်ရောက်သွားခဲ့သည်။ မျက်တောင်ခတ်ကာ လက်ချောင်းထိပ်ဖျားလေးများကို လျက်လိုက်၏။

"အရှင့်သား ထွက်မသွားခင်တော့ အဲဒီနေရာမှာ နေလို့ရပါတယ်.." ထို့နောက် ယင်းရှန်းကိုမှီကာ ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။ "အရှင့်သားပြန်လာရင်...ပလ္လင်ပေါ်မှာ တစ်ခါလုပ်ခွင့်ပေးမယ်လေ.."

ယင်းရှန်းမျက်လုံးများက တောက်ပသွားရသည်။ အနှီသူသာ ပလ္လင်ထက်တွင် ထိုင်နေလျှင် မည်မျှတောက်ပနေနိုင်ကြောင်း သူမြင်ယောင်ကြည့်မိသည်။ ထို့နောက် အနှီသူကို သူ့အောက်တွင်ဖိထားမည်....။

ထိုမြင်ကွင်းကို တွေးလိုက်မိသည်နှင့် သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းချုပ်မရနိုင်တော့ပေ။

ယင်းရှန်းကခေါင်းငုံ့ပြီး ရွှယ်လင်၏နှုတ်ခမ်းများကို အညှာအတာမဲ့စွာကိုက်လိုက်သည်။ "မင်းနိုင်ပါတယ်...ဒီဘဝမှာလေ...မင်းကိုပြန်နိုင်ဖို့ မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ဘူး.."

ရွှယ်လင်က ပျော်ပျော်ကြီး အနောက်ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်မှအမူအရာက ပုံမှန်အတိုင်း သဘာဝတကျဖြစ်နေပြီး ယခုလေးတင်ပြောလိုက်သည့်ပုံစံနှင့် တခြားစီပင်။

ကြမ်းတမ်းသည့်စစ်ပွဲများအတွက် ပြင်ဆင်လေ့ကျင့်ခံထားရသော ကျန်းနန်စစ်တပ်အတွက် လဝက်ခရီးသည်ကား ဘာမျှမဟုတ်ပါချေ။ မြို့တော်ကိုရောက်သည်နှင့် စစ်သည်များက စိတ်ဓာတ်တက်ကြွနေပြီး ရေထဲတွင်ရှိခဲ့စဥ်ကလို စိတ်ဓာတ်ကျနေခြင်းမရှိပေ။

ရွှယ်လင်က ဝတ်ရုံရှည်ကိုဝတ်ပြီး ဆိပ်ကမ်းမှစစ်သည်များကိုကြည့်ရန် သင်္ဘောပေါ်မှဆင်းလာလေသည်။

၎င်းတို့အားလုံးက ကျန့်ကျင့်သင်္ဘောငယ်ပေါ်မှဖြစ်ပြီး သူမြို့တော်မှ ထွက်ခွာချိန်တွင် ထားရစ်ခဲ့သော စစ်သည်များဖြစ်သည်။ အချိန်တစ်ခုအကြာတွင် မြို့တော်၏ ကမ်းစောင့်တပ်က စောင့်ကြပ်မှုကို လက်လျှော့လိုက်ပြီး စစ်ကြောင်းကိုဖြန့်ခွဲကာ ခုခံခဲ့သည်။ ရယ်စရာကောင်းသည့်အချက်မှာ မြို့တော်ကိုပြင်ဆင်နေစဥ် ရန်သူတပ်များက ရေထဲမှတက်လာမည့်အချက်ကို မည်သူကမှ မထင်ထားခဲ့ကြခြင်းဖြစ်ပြီး ထို့ကြောင့် ရေလမ်းကြောင်းက အကာအကွယ်မဲ့သွားခဲ့သည်။ စစ်ဆေးရေးဂိတ်က အလှမ်းကွာကာ စစ်သားများက ကျန့်ကျင့်သင်္ဘောပေါ်မှ ဆင်းလာချိန်တွင် စစ်ဆေးရေးဂိတ်တစ်ခုကိုမှ ဖြတ်စရာမလိုဘဲ မြို့တော်အထိ ရောက်လာနိုင်ခဲ့ကြသည်။

မြို့တော်ဟူသည်မှာ တိုက်ခိုက်ခုခံရန် ခက်ခဲသည့်နေရာဖြစ်သည်။ ကျီးရုန်ဟန်က မြို့တော်၏နန်းတွင်းမှနေကာ မြို့စောင့်တပ်မျှနှင့် ယင်းရှန်းကိုတိုက်ခိုက်ရန် မည်သည့်နေရာမှ ယုံကြည်ချက်များရလာမှန်းမသိပေ။

စစ်ပွဲစတင်ကတည်းက ရွှယ်လင်မှာ ရှေ့တန်းသို့ မသွားတော့ပေ။ ခံတပ်အနောက်ထဲတွင် နေခဲ့ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကပြန်လည်

သက်သာသွားချိန်တွင်လည်း ယင်းရှန်းက သူ့ကို စစ်ပွဲသို့သွားခွင့် မပေးခဲ့ချေ။ ရွှယ်လင်သည်လည်း ရှိုးကိုစိတ်ဝင်စားခြင်းမရှိ။

၎င်းတို့သည်ကား ဤစစ်ပွဲကို ဘယ်သောအခါမှ လက်ခံရန်စိတ်ကူးမရှိခဲ့ကြချေ။ လီယွမ်က လွန်ခဲ့ပြီးသော အချိန်များတည်းမှ သူတို့နှင့်ဆက်သွယ်ထားခဲ့သည်၊ စစ်တပ်က မြို့စောင့်ဂိတ်နှင့် နီးကပ်လာသည့်အခါ ၎င်းတို့ကတံခါးကိုဖွင့်ကာ ဝင်ခွင့်ပေးခဲ့၏။

ယင်းသည်ကား ပူးပေါင်းကြံစည်မှုမဟုတ်သလို တိုင်းပြည်သစ္စာဖောက်မှုလည်း မဟုတ်ခဲ့ပေ။ ယင်းက အသိဉာဏ်ရင့်သန်သည်ထက်ပင် ပိုသည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ရွှယ်လင်ထံတွင် အကူအညီအတွက် စနစ်ရှိနေသေးသည်။ နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်လျှင် ရှေ့တန်းတွင် ဖြစ်နေသည့်အရာများကို ပြန်တွက်ကြည့်ရမည်ဖြစ်ပြီး

ယခုအခြေအနေတွင် ပိတ်မိနေစေမည်။

ချမ်ကျင့်ကျန်းက သူ့အနောက်တွင် ရှိနေခဲ့သည်။ စစ်ရေးတွင် အကြံပေးသည်မှအပ သည်တစ်ကြိမ်တွင် သူတို့အားကူညီပေးရန် အခွင့်အရေးမရှိတော့ချေ။ သူသည် ခရီးစဥ်တစ်လျှောက်လုံး ဆက်ဆံရေးများနှင့် အာဏာဖြန့်ဝေမှုများကို လေ့လာခဲ့ပြီး စစ်တပ်က မြို့တော်ကိုဝင်သိမ်းသည်နှင့် နောင်တွင် ရွှယ်လင်အား ခြိမ်းခြောက်လာနိုင်မည့် အင်အားစုများနှင့် ဆွေးနွေးရန် ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။

ရွှယ်လင် ခန့်မှန်းထားသည့်အတိုင်း စစ်ပွဲဖြစ်မလာခဲ့ပေ။ သုံးရက်အတွင်းမှာပင် စစ်တပ်က မြို့တော်တစ်ခုလုံးကို သိမ်းပိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ ကျီးရုန်ဟန်က မြို့တော်ထဲတွင်ပိတ်မိနေပြီး လီယွမ်ထံမှ အသတ်ခံရလုနီးပင်ဖြစ်ခဲ့သည်။

လီယွမ်က သူ့အားစိတ်ကျေနပ်အောင် မည်သို့ပြောရမည်မှန်းမသိဘဲ အခြားသူများကိုထိန်းချုပ်ထားလိုက်၍ ရွှယ်လင် နန်းတော်ကိုဝင်လာသည့်အခါ ဆွေးနွေးနိုင်ခဲ့သည်။

ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီး နှစ်နှစ်အတွင်းတွင် ယခုသုံးရက်အချိန်ကာလ၌ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည့် ကိစ္စများမှာ အဓိပ္ပာယ်မရှိသလိုပင်။ လီယွမ်မှာ လုပ်ရပ်အမှန်ကို ရွေးချယ်ထားလျှင်ပင် စိတ်ရှုပ်ထွေးပြီး လမ်းပျောက်နေခဲ့သည်။

Prev Next