MM Story Teller

Chapter 175

Viewers 13k

🦊Arc 11 - ဧကရာဇ်ပလ္လင်ထက်မှ ကောလေး

Chapter 175

11.15 - အခြေအနေက နည်းနည်းမှားနေသလိုပဲ။

ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီး နှစ်နှစ်အတွင်းတွင် ယခုသုံးရက်အချိန်ကာလ၌ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည့် ကိစ္စများမှာ အဓိပ္ပာယ်မရှိသလိုပင်။ လီယွမ်မှာ လုပ်ရပ်အမှန်ကို ရွေးချယ်ထားလျှင်ပင် စိတ်ရှုပ်ထွေးပြီး လမ်းပျောက်နေခဲ့သည်။

သူကျီးရုန်ဟန်နှင့် အကြီးအကျယ်လက်ထပ်ခဲ့သည်မှာ မနေ့ကလိုပင်၊ သို့သော်လည်း အရာအားလုံးက မြေကြီးအောက်ရောက်သွားခဲ့ပြီး မည်သည့်အရာမှ မကျန်ရစ်ခဲ့တော့ပေ။ လီယွမ် ရယ်လိုက်မိသည်။ သူ ဘာကိုလုပ်နေမိမှန်း မသိတော့၊ ဘာကိုဆုပ်ကိုင်ထားမိပြီး ဘာကိုဆွဲယူနေမိမှန်းလည်း မသိတော့။

စစ်တပ်က မြို့တော်သို့ရောက်လာသည့်အခါ မိသားစုကြီးများစွာက ညတွင်းချင်းအရှင်းခံခဲ့ရသည်။ ဂုဏ်ရှိန်ကြီး၍ ဩဇာမြင့်သောမိသားစုများမှာ စစ်တပ်၏ တိုက်ခိုက်မှုအောက်တွင် ခေါင်းမမော့နိုင်ကြတော့ပေ၊ မြို့တော်ထဲတွင်ရှိနေသည့် မိသားစုတိုင်းသည် ကျန်းနန်ဝမ်ကသူတို့တွေးခဲ့သလို အခွံလွတ်တစ်ခုမဟုတ်မှန်း သိမြင်ခဲ့ကြသည်။ သူရန်စခံရလျှင် မလုပ်နိုင်သည့်အရာဟူ၍ မရှိတော့ပေ။

သူတို့အားလုံးကို ကယ်တင်ပေးပြီးကံကြမ္မာအား ပြောင်းလဲပေးမည့်ဧကရာဇ်ကမူ လက်ရှိတွင် အကျအနထိုင်ကာ ချမ်ကျင့်ကျန်းနှင့်အတူ ဖရဲစေ့များခွာစားနေပြီး မနက်ဖြန်တွင် ယင်းရှန်းက မည်သည့်မိသားစုကို အရင်ခေါ်နိုင်ကြောင်း ဆွေးနွေးနေကြသည်။

ယင်းသည်ကား လီယွမ် ခံတပ်မှအခေါ်ခံလာရချိန်တွင် မြင်တွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ သူသည် ကျီးရုန်ဟန်ကဲ့သို့ အဝေးပို့ခံရမည်ဟု ထင်မြင်ခဲ့သည့်တိုင် အစောင့်အကြပ်နှင့်အတူ ပြန်ရောက်လာရသည်။

ရွှယ်လင်က ဧည့်သည်ရောက်လာသည်ကို မြင်ရသည့်အခါ မျက်ခုံးပင့်၍ အံ့ဩနေသလိုဆို၏။ "မင်းကမကြာခင် အပို့ခံရတော့မှာမလား...ကျီးရုန်ဟန်လို အမှိုက်ကောင်မျိုးက အဆိုးဆုံးပဲထင်တယ်.."

လီယွမ်မှာ သူ့အရှေ့မှလူကို မမှတ်မိနိုင်သေးဘဲ အနောက်မှလူက စကားပြောလာမှ အစဖော်မိသွားခဲ့သည်။

"အရှင်မင်းကြီး...ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်ပုံရိပ်ကိုထိန်းသိမ်းပါ.." ထိုအခါမှ လီယွမ်သည် ရွှယ်လင်ကိုကြည့်ကာ မှင်သက်သွားလေ၏။ သူ့အရှေ့မှလူငယ်လေးက ကျီးယွင်ဟွားဖြစ်နေမည်ဟု မယုံကြည်နိုင်သေးပေ။

ရွှယ်လင်က သူ့ပုခုံးကို ပျင်းရိပျင်းတွဲဖြင့် ပုတ်လိုက်သော်ငြား ထိုင်ခုံတွင် မတ်မတ်ထိုင်နေခဲ့သည်။ "ငါတို့စာလေးမပို့မိတာနဲ့ မင်းက ဘယ်လိုလုပ် မမှတ်မိရတော့တာလဲ..."

လီယွမ်က ခေါင်းယမ်း၍ပြန်ဖြေသည်။

"မင်းလို့မထင်မိလို့ပါ.." သူသည် ရွှယ်လင်ဘေးမှ ချမ်ကျင့်ကျန်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားလေ၏။

"ဘာလို့ကျွန်တော့်ကို ခေါ်လိုက်တာပါလဲ..." အချိန်အတန်ကြာအောင် ဧကရီဖြစ်ခဲ့ချိန်မှ လွဲကာ လူအများ၏မျက်လုံးထဲတွင် သူသည်ကား ဘာကောင်မှမဟုတ်။ ကျီးရုန်ဟန်လည်း အဆုံးသတ်သွားပြီဖြစ်ရာ သူ့ကိုယ်တိုင်လည်း ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်သည်။

ကျီးရုန်ဟန်ထွက်မသွားခင် သူ့အား ကြည့်သွားခဲ့သည့်အကြည့်ကို ပြန်တွေးမိပြီး လီယွမ်မှာ ဘဝပျက်သွားပြီဟုသာ ခံစားလိုက်ရ၏။

"မင်းဘာတွေစဥ်းစားနေတာလဲ..." ရွှယ်လင် လီယွမ်၏ခေါင်းကို ခေါက်လိုက်၏။

"ငါမင်းနဲ့အလောင်းအစားလုပ်ချင်တယ်..."

"ဘယ်လိုမျိုးလဲ..."

"ကျီးရုန်ဟန်ရဲ့နှလုံးသားထဲက မင်းနေရာကိုလောင်းမှာ..."

ရွှယ်လင်က လီယွမ်၏ပုခုံးကိုပုတ်ကာ မေးလိုက်သည်။ "မင်းဘယ်လိုထင်လဲ...သူက မင်းကို ပလ္လင်ထက်ပိုချစ်မယ်..

ဒါမှမဟုတ် မင်းချစ်သလို ပြန်ချစ်မယ်လို့ထင်လား..."

လီယွမ်က မျက်မှောင်ကြုတ်နေပြီး ပြန်မဖြေပေ။ သူသည် အားလုံးအထက်တွင် ရှိနေသည့်နေရာကို ကြိုက်သည့်လူမျိုးမဟုတ်။ ကျီးရုန်ဟန်သည် ကျီးယွင်ဟွားနှင့် ရန်ဖက်ဖြစ်သွားပြီမှန်း သိထားခဲ့သည်။ သူတို့မခွဲခွာခင်က သူ့ကိုယ်သူ ဘာကြောင့်မနာကျင်တာလဲဟု မေးခဲ့ဖူးသည်။ သူ့နှလုံးသားက ကိုက်ခဲနေသည့်တိုင် အလောင်းအစားလုပ်ရသည်အထိ မတန်ခဲ့ပေ။ သူနှာခေါင်းရှုံ့လိုက်သည်။

"အရှင်မင်းကြီး ဘာလို့ ဒီလိုရယ်စရာကောင်းတဲ့စကားမျိုး ပြောရတာလဲ..."

လီယွမ် သူ့အားဆက်သွယ်လာသည့်အချိန်တည်းက သူနှင့်ကျီးရုန်ဟန်တို့အကြားမှ ပတ်သတ်မှုကို သိရှိခဲ့ရသည်။ တစ်ဖက်လူသည်လည်း နှစ်ယောက်လုံးက သူ၏ထောင်ချောက်ထဲတွင် မိနေပြီမှန်း သိစေကာမူ ဤသို့သော အလောင်းအစားကို လုပ်ချင်နေဆဲ။

"အရှင်မင်းကြီးက ကျွန်တော်မျိုးရှုံးနိုင်လောက်တဲ့ ဘယ်လိုရတနာမျိုးကို သုံးပြီးလောင်းမှာပါလဲ..."

"ငါ့မှာရတနာတော့မရှိဘူး...မင်းရဲ့လွတ်လပ်မှုတော့ရှိတယ်.." ရွှယ်လင်သည် သူစကားပြောနေသည့်အချိန်တွင် လီယွမ်၏ ရုပ်ဆိုးနေသည့်အမူအရာကို ဂရုမစိုက်ပေ။

ယင်းက သူ၏ကိုယ်ပိုင်ရွေးချယ်မှုဟု ပြောရမည်ဖြစ်ပြီး ဒူးထောက်လျှင်ပင် အဆုံးသတ်သွားနိုင်သည်။ "ငါကတော့မင်းကို ငါ့ရဲ့အမတ်ချုပ်ကြီး ဖြစ်လာစေချင်တယ်...မင်းဘက်က အာဏာနဲ့ လွတ်လပ်မှုကို လဲမလဲဆိုတာ ငါသိချင်တယ်..."

လီယွမ်က သူ့အားအံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ရွှယ်လင်က သူပြောမည့်စကားကို လက်ပြရပ်လိုက်ပြီး ဆက်ပြောလိုက်၏။ "မင်းငါ့ကို မြို့တော်ပြန်ရအောင်လုပ်တဲ့နေရာမှာ ကူညီပေးရင် ငါအာမခံတယ်...ကျီးရုန်ဟန်ကိုလွှတ်ပေးမယ်...သူ့ကိုတောင်ပိုင်းပို့ပေးလိုက်မယ်..အဲဒီနေရာကယင်းရှန်းရဲ့ပိုင်နက်..သူ့အတွက် အစားအသောက် အဝတ်အထည်ရော အသက်ရော တစ်သက်လုံး ပူပင်စရာမရှိဘူး...မင်းကတော့ မြို့တော်မှာပဲနေရမယ်..ကျီးရုန်ဟန်ရဲ့ခေါင်းထဲက အရေးမပါတဲ့အတွေးတွေ အကုန်ရှင်းသွားရင်

မင်းကဘယ်လောက်ကောင်းလဲဆိုတာ သူသိသွားလိမ့်မယ်.."

လီယွမ် နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်လိုက်သည်။ သူနားမလည်သေးချေ။ "ဘာလို့ကျွန်တော်လဲ..."

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ မင်းကနားလည်တဲ့လူနည်းစုတွေထဲက တစ်ယောက်မလို့လေ.." ရွှယ်လင်က သူ့ခေါင်းကိုဖွကာ ဘေးမှရပ်နေသော ချမ်ကျင့်ကျန်းကို လက်ညိုးထိုးပြသည်။

"မင်းသာဆန္ဒရှိရင် မင်းနဲ့သူက ငါ့ရဲ့ဘယ်နဲ့ညာ အမတ်တွေဖြစ်လာမှာ..မင်းတို့နှစ်ယောက်က ငါသဘောအကျဆုံးအမတ်တွေပဲ..အနာဂတ်မှာညီလာခံက ပိုပြီးတောင် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလာဦးမယ်..."

လီယွမ်က ချမ်ကျင့်ကျန်းကို ကြည့်ကာ ပို၍ပင် စိတ်ရှုပ်ထွေးလာရသည်။ သူကျီးရုန်ဟန်နှင့် လက်မထပ်ခင်က သူ့စရိုက်မှာ ချမ်ကျင့်ကျန်းနှင့် ဆင်တူခဲ့သည်။ ထိုအချိန်လေးအတွင်းမှာပင် တဖက်လူက သူတို့နှစ်ယောက်၏ ရည်ရွယ်ချက်နှင့် အတွေးတို့ကို တိုင်းပြည်၏ ကံကြမ္မာအား ပြောင်းလဲသည့်နေရာတွင် အသုံးချရန် တွေးနေခဲ့သည်။ သို့ထိတိုင်သူသည် 'ကျီးရုန်ဟန်' ဆိုသော ချောက်နက်ထဲသို့ ပြုတ်ကျနေနှင့်ပြီးပေပြီ။

ချမ်ကျင့်ကျန်း အလင်းရောင်ထဲတွင်ရှိနေစဥ် သူသည်ကား အလင်းတန်းလေးရှိရာသို့ လျှောက်သွားနေခဲ့သည်။ ခြေတစ်လှမ်းသာ လိုတော့သည့်တိုင် သူသွားနိုင်ပါမည်လား။

"ကျွန်တော်..."

သူသည်ကား တွန့်ဆုတ်ဆုတ်ဖြင့် နှုတ်ဟလိုက်သည့်တိုင် ရွှယ်လင်ကတားလိုက်၏။ "မင်းကိုယ်မင်း အတင်းဖိအားပေးနေစရာမလိုဘူး...မင်းကျင့်ကျန်းနဲ့အရင်စကားပြောနှင့်...မင်းသဘောကျသွားမယ်ဆိုတာ ငါပြောရဲတယ်..."

ချမ်ကျင့်ကျန်းက ထရပ်ပြီးပြောလာလေသည်။ "သခင်လေးလီ...ကျွန်တော့်အနောက်ကိုလိုက်ခဲ့ပါ...ကျွန်တော်တို့က အရှင့်သား နန်းတက်ပွဲကို ပြင်ဆင်ပြီးတဲ့အထိ သင်္ဘောပေါ်မှာနေရမှာပါ...အရှင့်သားရဲ့ စိတ်အခြေအနေအရဆိုရင် အရှင်မင်းကြီးရဲ့ပုံရိပ်ကို လက်ခံဖို့ခဲယဥ်းမှာပါ..."

လီယွမ်မှာ ဖြစ်ပျက်နေသမျှကို အတိအကျသိချင်နေခဲ့သည်။ သူသည်ကား ဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမည်မသိ ဖြစ်နေသေးသော်လည်း ချမ်ကျင့်ကျန်းက သူ့ကိုဆွဲခေါ်သွားခဲ့ပြီ။ သင်္ဘောအခန်းသို့ ရောက်လာချိန်တွင် အမြန်ပြန်ဝင်လာသည့် ယင်းရှန်းနှင့်တွေ့ကြသည်။

လီယွမ်က ယင်းရှန်းနှင့် ပွတ်ကာသီကာဖြတ်သွားခြင်း ဖြစ်သော်လည်း တဖက်လူက သူ့အား တချက်ပင်မကြည့်သွားပေ။ ချမ်ကျင့်ကျန်းကမူ သူ့ရှိနေသည်ကိုပင် သဘောမထားဘဲ နှုတ်လည်းမဆက်ပေ။

"နောင်ကျရင် အရှင့်သားက လာဖို့သိပ်အခွင့်အရေးရမှာမဟုတ်ဘူး..ကောင်းကောင်းနှုတ်ဆက်ပြီး အရိုအသေပေးလိုက်..မင်းအချိန်ဖြုန်းနေရင် သူမင်းကို ဂရုမစိုက်ဘဲနေလိမ့်မယ်..."

လီယွမ်: "???" သူတို့အကုန်လုံးပြောတော့ ကျန်းနန်ဝမ်က စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ရဲ့သား၊ ယဥ်ကျေးပြီး အမြော်အမြင်ရှိတယ်ဆို..အနှီသူက ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလင့်ကစား တဖက်လူနှင့် တွေ့သည့်အချိန်တွင် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်အောင် တခါမျှမလုပ်ခဲ့ဖူးပေ။ ဒီအခြေအနေက နည်းနည်းမှားနေသလိုပဲ။

ရွှယ်လင်နှင့် သုံးရက်ကြာနေထိုင်ပြီးသည့်နောက် လီယွမ်၏ ၎င်းအပေါ်သဘောထားမှာ တစ်မျိုးပြောင်းသွားခဲ့ကာ ယင်းရှန်းနှင့် ပတ်သက်နေသော ပုံရိပ်များကမူ အပြီးတိုင်ပျက်စီးမသွားသေးချေ။

ရံဖန်ရံခါတွင် လီယွမ်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ကိုယှဥ်ကြည့်ကာ သူ၏ဦးနှောက်ထဲတွင် 'အချစ်ဆိုတာဒီလိုမျိုးပါလား' သို့မဟုတ် 'ဒါကခွေးစာလား' ၊ တစ်ဖန် 'ငါကလူမှားပြီးလက်ထပ်မိပါလား' ဟူသော အတွေးများဖြင့်ပြည့်ညပ်သွားခဲ့သည်။ အဆိုပါသုံးရက်အတွင်း သူသည် သူ့ကိုယ်သူ မေးခွန်းပြန်ထုတ်လာမိလေ၏။

တစ်ခုကောင်းသွားသောအချက်မှာ အမတ်တစ်ယောက်အနေဖြင့် ရွှယ်လင်သည် သူ့အတွက် ဘုရင်မင်းမြတ်ကောင်းဟူသော အမြင်မျိုးကိုဖြစ်စေခဲ့သည်။ သူနှင့်ရွှယ်လင်တို့ ရည်ရွယ်ချက်များကို ကိုယ်စီထုတ်ပြောကြပြီး တိုင်းပြည်ရေးရာများကို လေ့လာဆွေးနွေးကြသည့်အခါ အနာဂတ်တွင်ချမှတ်မည့် ဥပဒေများနှင့် သတ်မှတ်ချက်များက လီယွမ်၏အတွေးများနှင့် အင်မတန်ကိုက်ညီနေတတ်ပြီး ချမ်ကျင့်ကျန်းပင် ကျေနပ်အားရဖြစ်ရသည်။

သူ ကျီးရုန်ဟန်နှင့် အတူရှိနေခဲ့စဥ်က ကျီးရုန်ဟန်က ဦးဆောင်ချင်စိတ်ကို အတော်အတန်သိသာစွာပြသခဲ့သည်။ သူပြန်လည်မွေးဖွားလာလျှင်ပင် လီယွမ်က ဤခေတ်ကလူတစ်ယောက်ဖြစ်နေဆဲ၊ ဤခေတ်ကာလအရ သူ့အတွေးများကို ကန့်သတ်ထားရပြီး အလွန်အကျွံမစဥ်းစားချေ။ ချမ်ကျင့်ကျန်းကမူ လုံးဝကွဲပြားပေသည်၊ သူ၏အတွေးအခေါ်များက ခေတ်သစ်မှလာပြီး နှစ်ယောက်ကြားမှ အတွေးအခေါ်ချင်း ထိပ်တိုက်တွေ့ဆုံမှုက ရွှယ်လင်ထင်ထားသည်ထက်ပင် ဆိုးဝါးခဲ့သည်။ ၎င်းတို့နှစ်ယောက် အငြင်းအခုန်ကြားတွင် မီးပွားစများပွင့်ထွက် နေတတ်သော်လည်း အဖြေအများစုမှာ ရွှယ်လင်လိုချင်သော အောင်မြင်မှုထံ အရောက်ပို့ပေးနိုင်ခဲ့သည်။

ချမ်ကျင့်ကျန်းအတိုင်း ပြောရမည်ဆိုလျှင် လီယွမ်သည် ကမ္ဘာသစ်ကို တံခါးဖွင့်ပေးပြီး သူ၏ဉာဏ်စွမ်းဉာဏ်စနှင့် အတွေးအခေါ်များကို ဖုံးကွယ်မထားဘဲပြသခဲ့သည်။ ယခုသူ့အရှေ့တွင် အခွင့်အလမ်းရှိနေပြီ ရှေ့သို့တစ်လှမ်းတိုးလိုက်ရုံနှင့် ရှိနေပြီးသားစည်းမျဥ်းများနှင့် ရင်ဆိုင်ရတော့မည်။

ရွှယ်လင်၏နေရာက ကျန်းနန်ဝမ်၏ စစ်တပ်၏ဟန့်တားမှုကြောင့် ပြန်လည်တည်ထောင်နိုင်သော်လည်း နောက်ဆက်တွဲအောင်မြင်မှုအတွက် သူတို့သုံးယောက်က အရေးပါနေသေးသည်။

နောက်ဆုံးတွင် လီယွမ်သည် ရွှယ်လင်၏ဘေးတွင် ရပ်တည်ရန် ရွေးချယ်လိုက်၏။ သူသည် အချိန်တစ်ခုကြာသည်အထိ ကျီးရုန်ဟန်နှင့်ခွဲနေချင်ပြီး ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူတို့နှလုံးသားအသီးသီး၌ မည်သူကမည်သည့်နေရာတွင်ရှိနေကြောင်း ရှင်းလင်းတိကျစွာ မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။

ရွှယ်လင်သည် အဆုံးသတ်တွင် လီယွမ်၏ ရွေးချယ်မှုအပေါ် သိပ်ဂရုစိုက်မနေပေ။ သူသည် ယင်းရှန်းစီစဥ်ထားသော နန်းတက်ပွဲကိုသာ အာရုံရောက်နေလေ၏။

ပထမဦးဆုံး ထီးနန်းကိုရယူစဥ်က သန်းရှီသည် ဧကရာဇ်ဟောင်း ရုတ်တရက်သေဆုံးမှုကြောင့် အပေါ်ယံမျှသော ပြိုလဲဝမ်းနည်းမှုကို ဆင်ခြေအဖြစ်အသုံးချခဲ့ပြီး သူ၏ခန္ဓာကိုယ်က ထပ်မတောင့်ခံနိုင်တော့သလို ပြသခဲ့သည်။ သူသည် နဂါးစင်မြင့်ထက်တွင်ပင် နဂါးဝတ်ရုံနှင့် မကိုဋ်ကိုဆောင်းခဲ့၍ အမတ်များက ဧကရာဇ်နှင့်နီးကပ်ခွင့်မရှိ။ မကိုဋ်ပေါ်မှတွဲလွဲကျနေသော ပုလဲလုံးများက ၎င်းတို့၏မျက်နှာကို မမြင်နိုင်စေရန် ပိတ်ကာထားခဲ့သည်။

ကနဦးတွင် အမတ်များက ကလေးကို တစ်ခုမှပေးမသိခဲ့ကြပေ၊ ထို့ကြောင့် သူသည် ညီလာခံတွင်စကားပြောခဲပြီး နေ့တိုင်းပလ္လင်ပေါ်တွင်သာ ထိုင်နေခဲ့ရသည်။ ရံဖန်ရံခါ တမှေးမျှ အိပ်ပျော်သွားတတ်ပြီး နောက်တနေ့ညီလာခံပြီးလျှင် ပြန်သွားအိပ်ပြန်သည်။

ထိုသို့သော ဧကရာဇ်ဘုရင်၏ ဘဝမျိုးက အင်မတန်ဇိမ်ကျသော်ငြား ရွှယ်လင်ခံစားဖူးချင်သည့် အရာမျိုးမဟုတ်ပေ။

ယခုမူ ယင်းရှန်းကသူ့အတွက် နန်းတက်ပွဲလုပ်ပေးခဲ့သောကြောင့် ညီလာခံနှင့် တရားဝင်ထိတွေ့နိုင်ခဲ့သည်။

ယင်းရှန်းက မြို့တော်တွင်ရောက်နေပြီး ၎င်းတို့၏လက်ထဲတွင် စစ်တပ်အင်အားရှိနေကာ အမတ်များမှာလည်း မဆန့်ကျင်ရဲကြချေ။ ယင်းရှန်းက တော်ဝင်စစ်တပ်ကို အချိန်ပေးလေ့ကျင့်စေချင်ပြီး ရွှယ်လင်ကိုလျို့ဝှက်စောင့်ရှောက်စေချင်သည်၊ ထိုအခါမှ သူသည်လည်း တောင်တန်းနှင့်မြစ်ပြင်များ အပါအဝင် အရှေ့မှမြို့တော်ကို တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းသိမ်းမည့် သဘောတူညီချက်က ပြီးမြောက်အောင်မြင်လိမ့်မည်။

ယင်းရှန်းက အခမ်းအနားကို အတော်လေးအားစိုက်ထားခဲ့သည့်တိုင် စတင်ချိန်တွင် ပင်ပန်းသလိုမခံစားရချေ။

ရွှယ်လင်က အနက်ရောင်ဝတ်ရုံဖြင့်မကိုဋ်ဆောင်းကာ သူ့ထံလျှောက်လာချိန်တွင် ယင်းရှန်းသည် သူပင်ပန်းခဲ့သမျှ တန်သွားပြီဟုခံစားလိုက်ရ၏။ သူ၏အားစိုက်ထုတ်မှုများက ဧကရာဇ်ကို ပလ္လင်ပေါ်တွင်တွန်းလှဲချင်၍လား၊ လက်ရှိပုံစံကို သဘောကျ၍လားပင် သူ့ကိုယ်သူ မသေချာတော့ချေ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ရွှယ်လင်၏ ကမ္ဘာလောကကြီးအပေါ်တွင် မိုးကာနေသလို အသွင်အပြင်က သူတွေ့ဖူးခဲ့သော ပုံစံများနှင့် ကွဲပြားနေသလို ခံစားရလေသည်။

အနှီသူမှာ ကြည့်ကောင်းလွန်းနေ၍ သူ့မျက်လုံးများကိုပင် မလွှဲဖယ်နိုင်ချေ၊ ကြည့်ကောင်းလွန်းနေ၍ ယခုချက်ချင်းပင် ထိုသူကိုဖမ်းချုပ်ပြီး အပိုင်သိမ်းပစ်ချင်လာသည်။

ဧကရာဇ်ငယ်လေး၏ မျက်လုံးထောင့်မှ မှဲ့နီလေးမှာ အင်မတန်တောက်ပနေခဲ့၏။ အမတ်များက စကားပြောချင်ကြသော်လည်း ယင်းရှန်းက သူ့အနားတွင်ရှိနေစဥ် ဆန့်ကျင်မည့်စကား တစ်လုံးပင်မပြောရဲကြချေ။ ထို့အပြင် ဧကရာဇ်ငယ်လေးသည် ထိုစဥ်က သူတို့တွေ့ခဲ့ဖူးသည့်ပုံစံနှင့် ကွာခြားသွားသလို ထင်ရသည်။ ထိုသူ၏ အရှိန်အဝါက အားကောင်းလွန်း၍ အမတ်များမှာ သူ့အား စေ့စေ့ပင်မကြည့်ရဲကြပေ။ သူ့အားမြင်လိုက်ကြသည်နှင့် မျက်နှာများပင် နီရဲသွားကြပြီး ရှက်လွန်း၍ တစ်ဖက်လှည့်သွားကြသည်။ ဧကရာဇ်ကိုယ်ပေါ်မှ အရှိန်အဝါက သူတို့ယှဥ်နိုင်လောက်သည့်အရာမျိုး မဟုတ်ပေ။

သည်တစ်ကြိမ်တွင် အမတ်များမှာ ဧကရာဇ်ကို ဤပုံစံနှင့်မြင်ရခြင်းက သူတို့အတွက် ကံကောင်းခြင်းလား၊ ဆိုးခြင်းလားပင်မသိတော့ပေ။

Prev Next