အပိုင်း (၁၀)

အပိုင်း (၁၀) စိတ်မပူပါနဲ့.. ငါ မင်းကို စိတ်မဝင်စားဘူး

သူတို့၏ လမ်းကြောင်းကို အစီအစဉ်ဆွဲပြီးနောက် ရှန်ယွိက သူတို့၏ အစီအစဥ်အား အခြားဧည့်သည် အဖွဲ့များကို ကြေညာလိုက်သည်။ သူ့ပါးစပ်က ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ လေးကိုင်းသဏ္ဌာန် ကွေးညွှတ်နေပြီး သူ့နောက်တွင် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ ရှိနေသည့်အတွက် ပို၍ပင် မောက်မာလာပုံရသည်။ 

ယန်ချီချီက ထိုမျှ ယုံကြည်ချက်ပြင်းပြနေသည့် သူ့ကို မြင်ရသည်အား အသားမကျနိုင်ဘဲ အကောင်းမြင်ကြည့်၍လည်း မရနိုင်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် သူက ခနဲ့သလိုလေသံနှင့် ပြောလိုက်သည်။ "ရှောင်ယွိ မင်းက ပွဲဦးထွက်ကာစ အချိန်နဲ့စာရင် အများကြီး ပြောင်းလဲသွားတယ်နော်။" 

"အဲဒီတုန်းက မင်း အရမ်း ကြင်နာပြီး သိမ်မွေ့လွန်းတာကို မှတ်မိသေးတယ်။" 

ရှန်ယွိက သူ့ကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ "ရှောင်ယွိ ရှောင်ယွိလို့ မခေါ်စမ်းနဲ့။ အဲဒီလို ခေါ်နေရင် လူတွေက ငါတို့အချင်းချင်း ရင်းနှီးကြတယ်လို့ ထင်လိမ့်မယ်။" 

"နောက်ကျ ငါ့ကို ခေါ်ရင် ရှန်လောင်ရှီးလို့ခေါ်။" 

ယန်ချီချီ၏ ပါးစပ်က အကျယ်ကြီး ပွင့်ဟလာသော်လည်း သူက ဘာပြောရမှန်းမသိဘဲ အချိန်အကြာကြီး ရှိနေခဲ့သည်။

[ဒါက ဇနီးမောင်နှံရသစုံရှိုးတော့ ဟုတ်ပါတယ်နော်။ ကြည့်ရတာ နန်းတွင်းဒရာမာ တစ်ခုနဲ့ ပိုတူနေသလို ခံစားရတယ်။ ရှန်နျန်နျန်က ကိုယ်လုပ်တော်တွေ အားလုံး ဒေါသထွက်လာအောင် အင်တိုက်အားတိုက် ကြိုးစားနေသလိုပဲ။ သူက သူတို့အားလုံးနဲ့ ဆန့်ကျင်တိုက်ခိုက်ရမှာကို မကြောက်ဘူးလား။]

{Note - နျန်နျန်(ညန်ညန်)= မယ်မယ်/ မိဖုရားတွေကို ခေါ်တဲ့ နန်းတွင်းအသုံးအနှုန်း}

[ပရိုဂရမ်အဖွဲ့က သူတို့ရဲ့ ဧည့်သည်တွေကို ဘယ်လိုရွေးချယ်ထားတာလဲ။ ကြည့်ရတာ လူတိုင်းက ရှန်ယွိနဲ့ ရန်ငြိုးရှိနေသလိုပဲ။ မဟုတ်ဘူး.. ဒါက သူတို့ရဲ့ အမှားမဟုတ်ဘူး။ မစ္စတာရှန်က အနုပညာလောကတစ်ခုလုံးနီးပါးကို ဆန့်ကျင်ထားမိတာကြောင့်ပဲ ဖြစ်ရမယ်။]

[အခုမှ ရောက်လာတဲ့ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ ဖန်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သူ့ကို ကြည့်ရတာ အရမ်းမိုက်တယ်လို့ ဘာလို့ ခံစားနေရတာလဲ။ ယန်ချီချီက လူတိုင်း ထင်နေသလိုမျိုး ရိုးစင်းပြီး သိမ်မွေ့နေပုံ မပေါ်ဘူးနော်။ သူ့ရဲ့ စကားတွေကနေ အားကောင်းတဲ့ လက်ဖက်စိမ်းအနံ့ရတယ်။] 

သူတို့ မြို့လယ်သို့ ရောက်သောအခါ ရထားပြောင်းရန် လိုအပ်သည်။ ထိုအချိန်က ညနေအလုပ်ဆင်းချိန် ဖြစ်သောကြောင့် ပိုမိုများပြားသော လူများက ရထားအတွင်း ဝင်ရောက်လာကြသည်။ 

ဧည့်သည်ငါးဖွဲ့က ရထား၏ အဆုံးဘက်တွင် ရပ်နေသော်လည်း တိုးဝင်လာသည့် လူအုပ်ကြီးကြောင့် သူတို့၏ နေရာများက ပိုပို၍ သေးငယ်လာပေသည်။ 

မှောင်မည်းသည့် ဥမင်ကို ကြည့်နေရင်း ရှန်ယွိ၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်က ကွေးသွားခဲ့သည်။ အမြဲ မောက်မာသော အမူအရာနှင့် ရှိနေတတ်သူက ရှားပါးလှစွာ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေပုံရသည်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ရထားတွဲမီးအလင်းရောင်က ခပ်ဖျော့ဖျော့ လွှမ်းခြုံထားပြီး သူ့ကို ​ကြည့်ရသည်မှာ ပို၍ပင် နူးညံ့နေပုံရလေသည်။ 

သူ၏ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုက သတိရှိနိုးကြားမှုကို လျော့နည်းသွားစေခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့နောက်သို့ တိတ်တိတ်လေး ချဥ်းကပ်လာသည်ကို သတိမပြုမိခဲ့ပေ။ သူက မျက်နှာထက်သို့ ဖြန်းပက်လာသည့် ထွက်သက်လေပူနွေးနွေးကို ခံစားမိသည့်အခါမှ အထိတ်တလန့် ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ "ခင်ဗျား--"

"ကိုယ့်နောက်က လူတွေ တွန်းနေလို့။" ဖုန်းစစ်ရွေ့က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရှင်းပြလိုက်ပြီး သူ၏ မျက်လုံးများက သဘာဝမကျစွာ အခြားနေရာသို့ ရွှေ့လိုက်သည်။ 

မစ္စတာဖုန်းနှင့် နီးကပ်စွာ ရပ်ရန်ပင် မဝံ့ရဲရှာသော ကင်မရာမန်း , "..." ငါက ဘာကြောင့် ဒီအိုးကို ထမ်းထားရမှာလဲ။ (ငါက ဘာလို့ အပြစ်တင်ခံရမှာလဲ။) 

ရှန်ယွိက သူ့အင်္ကျီကော်လာကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲစိလိုက်ပြီး သူ တတ်နိုင်သလောက် ရထားနံရံကို မှီကပ်ထားကာ သူ့ကို မြင်ရသည်မှာ ရထားပေါ်ရှိ နှာဘူးတစ်ကောင်ထံမှ သူ့ကိုယ်သူ ကာကွယ်နေသကဲ့သို့ ထင်မှတ်ရပေသည်။ 

-- 'ဒီခွေးကောင်က ကျိန်းသေ မကောင်းတာ တစ်ခုခု လုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတာ ဖြစ်ရမယ်။ သူက အိုးထဲကဟာကို စားနေရင်းနဲ့တောင် ပန်းကန်ထဲကဟာကို တွေးနေသေးတာပဲ။'

-- 'သူက ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံးအနမ်းကို အတင်းယူသွားပြီး ငါ့မှာ ခုခံကာကွယ်ဖို့တောင် မလုပ်လိုက်နိုင်ဘူး။'

-- 'ရိုက်ကူးရေးလုပ်နေတုန်း သူ့လက်ထဲ ရောက်မသွားဖို့ ငါ့ကိုယ်ငါ သေသေချာချာ ကာကွယ်ရမယ်။'

ဤတစ်ကြိမ်၌ ရှန်ယွိ၏ အတွေးများက ဖုန်းစစ်ရွေ့၏ သွေးပေါင်ချိန်ကို တိုးမလာစေခဲ့ပေ။ ထို့အစား သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်များက ပျော်ရွှင်စွာဖြင့် မြင့်တက်သွားလေသည်။ 

အဲဒီတော့ ရှန်ယွိအတွက်လည်း ပထမဆုံးအနမ်းပဲလား။ 

ဖြစ်သင့်ပါတယ်။ 

ရှန်ယွိရဲ့ တုန့်ပြန်မှုကလည်း မချောမွေ့ဘဲ တောင့်တင်းနေခဲ့တာ မလား။ 

ပြီးတော့လည်း သူ့လို ကိုယ်တိုင်သင်ယူနိုင်စွမ်း မြင့်မားတဲ့သူက ဘယ်လောက်များများ ရှိမှာလို့လဲ။ 

ရှန်ယွိက သူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ 

-- 'ခွေးကောင် ဘာရယ်နေတာလဲ?!'

ဖုန်းစစ်ရွေ့ , "..." ဘယ်အချိန်ကျမှ အဲဒီခွေးကောင်ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ဖယ်ပေးနိုင်မှာလဲ။

သူတို့ ဦးတည်ရာသို့ ရောက်သည့်အခါ ညရှစ်နာရီပင် ရှိနေပြီ ဖြစ်၏။

အနုပညာလောကအတွင်းမှ ဂုဏ်သရေရှိ ဧည့်သည်တော်များအားလုံးက မောပန်းနွမ်းနယ်သည့် အရိပ်အယောင်များ ပြသနေကြသည်။ အော်ပရာသရုပ်ဆောင် ဖုန်ကျဲက မကျေနပ်မှုတို့ ပါဝင်နေသည့် အသံနှင့် မေးလိုက်သည်။ "နင် ပြောတဲ့ ဟိုတယ်ကို ရောက်ဖို့ ဘယ်လောက်ကြာဦးမှာလဲ။" 

အလွန် တက်ကြွနေသည့် ရှန်ယွိက မြေပုံကို ကြည့်နေရင်းမှ အနည်းငယ်ပင် မော့ကြည့်မလာဘဲ ဖြေလိုက်သည်။ "အမှန်ပြင်ပေးမယ်။ အဲဒါ ဟိုတယ်မဟုတ်ဘူး။" 

"ကျွန်တော်တို့က မိုတယ်မှာ နေဖို့ သွားနေတာ။" 

"အာ?!" ဖုန်ကျဲက သူမ၏ နားကိုပင် သူမ မယုံနိုင်ခဲ့ပေ။ "အဲဒီလိုနေရာမျိုးမှာ လူတွေ ဘယ်လို နေနိုင်မှာလဲ။" 

လမ်းမီးတိုင်၏ အောက်တွင် ရပ်နေသည့် ရှန်ယွိက မြေပုံကိုသာ ကြည့်နေပြီး ရှင်းပြရန် အလွန်ပျင်းရိနေသည်။ "အဲဒီမှာ မနေချင်ရင် တခြားနေရာကို သွားလို့ရတယ်။ ပရိုဂရမ်အဖွဲ့က ခင်ဗျားကို ကျွန်တော့်နောက်လိုက်ရမယ်လို့ တာဝန်ပေးလိုက်တာ မဟုတ်ဘဲ အကြံပြုချက် ပေးခဲ့ရုံလေးပဲ။" 

သူ စကားပြောပြီးသွားသည်နှင့် လက်ဆွဲသေတ္တာကို သယ်ကာ ရှေ့သို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။ သူက အခြား စုံတွဲလေးတွဲကို အနောက်မှာ ချန်ထားခဲ့ရုံသာမက သူ၏ တရားဝင်လက်ထပ်ထားသည့် လက်တွဲဖော်ကိုပင် အနောက်တွင် ချန်ထားရစ်ခဲ့ပေသည်။ 

တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုကင်မရာက ဖုန်းစစ်ရွေ့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ရှိနေပြီး သူ့မျက်နှာက အနည်းငယ် မည်းမှောင်သွားသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ကင်မရာမန်း၏ နှလုံးသားထဲ၌ ပြဿနာအတွင်း ခြေချလိုက်မိသည့် အငွေ့အသက်များ မြင့်တက်လာပေသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ရှန်ယွိနောက်သို့ အလျင်အမြန် ပြေးလိုက်သွားခဲ့သည်။ 

အရောင်အသွေးစုံလင်သည့် လူပေါင်းများစွာ သွားလာနေကြသော ကျယ်ဝန်းသည့် လမ်းမထက်တွင် ကင်မရာမန်းက ရှန်ယွိ၏ မျက်နှာကို ရိုက်ကူးနေရင်း မေးလိုက်သည်။ "မစ္စတာရှန် ခင်ဗျားရဲ့ ခင်ပွန်းကို မစောင့်တော့ဘူးလား။" 

"F*ck, ငါ မေ့သွားတာ!" ရှန်ယွိက မြေပုံစာရွက်နှင့် သူနဖူးကိုသူ ရိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ဖုန်းစစ်ရွေ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ထူးခြားသာလွန်စွာ ချောမောလှသည့် မစ္စတာဖုန်း၏ မျက်နှာထက်၌ အေးစက်သော အကြည့်တစ်ခုနှင့် သူ့ကို ကြည့်နေသည်အား မြင်လိုက်ရသည်။ 

သူက အလျင်အမြန် ပြန်လှည့်လာပြီး ပြောလိုက်၏။ "ရွေ့ကော ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က တစ်ယောက်တည်း ခရီးသွားရတာကို အသားကျနေလို့ပါ။ ကောကို လျစ်လျူရှုဖို့ ရည်ရွယ်ချက် တကယ် မရှိ​ပါဘူး။" 

-- 'ဒီအတွက် ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို အပြစ်တင်လို့ မရဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်အတွင်းမှာ ခင်ဗျားကသာ အိမ်ကို မကြာခဏ ပြန်မလာတတ်တဲ့သူပဲ။ ကျွန်တော့်ဘဝထဲမှာ ခင်ဗျားရဲ့ တည်ရှိမှုက မရှိသလောက်ကို နည်းပါးနေခဲ့တာလေ။'

-- 'ကိုယ့်ကို အချိန်တိုင်း လေလို ဆက်ဆံတဲ့ တစ်စုံတစ်ယော​က်ကို ဂရုတစိုက် အရေးတယူ ဆက်ဆံလိမ့်မယ်လို့ ခင်ဗျား မျှော်လင့်နေလို့တော့ မရဘူးလေ။ ဟုတ်တယ်မလား။'

ဖုန်းစစ်ရွေ့ , "..." နောက်ဆုံးကျတော့ အရာအားလုံးက ငါ့အမှားကြောင့်ပဲပေါ့လေ။ 

ဤသည်မှာ သူ့အတွက် ရှန်ယွိ၌ ပါးနပ်သော လျှာတစ်ခုရှိကြောင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ 

ရှန်ယွိက ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကဲ့သို့ ပြုံးရယ်ရင်း သူ့ထံသို့ လျှောက်လာသည်။ လမ်းမီးတိုင်၏ လိမ္မော်ရောင်အလင်းက သူ့ပေါ်သို့ ​ဖြာကျနေသည့်အခါ သူ၏ ပုံရိပ်လေးက ပို၍ပင် ညှို့ငင်ဖမ်းစားနိုင်စွမ်းရှိနေပေသည်။ 

ဖုန်းစစ်ရွေ့၏ ဒေါသက အများကြီး ပြေလျော့သွားပြီး သူက နက်ရှိုင်းသည့် အသံနှင့် ပြောလိုက်သည်။ "သွားကြစို့။" 

သူတို့က ရောက်နေပြီဖြစ်သဖြင့် နောက်ထပ် ဟိုတယ်ကို ရှာဖွေရန်မှာ အချိန်အများကြီး ယူရလိမ့်မည်ဟု ခန့်မှန်းရပေသည်။ သူတို့က ထွက်သွားခဲ့လျှင် ဒီညအတွက် အေးအေးဆေးဆေး အိပ်စက်ရလိမ့်မည် မဟုတ်သဖြင့် နောက်ဆုံး၌ ဧည့်သည်စုံတွဲလေးတွဲက ရှန်ယွိ နောက်သို့ လိုက်သွားရန်သာ ရွေးချယ်ခဲ့ကြသည်။ 

မီတာငါးရာခန့် လမ်းလျှောက်ရခြင်းက သူတို့အတွက် အလွန် ခက်ခဲလှပေသည်။ သို့သော် သူတို့က 'မိုတယ်' ၏ အရိပ်အယောင်ကို မြင်လိုက်ရသည့်အခါ မျက်လုံးများက တောက်ပသွားခဲ့သည်။ 

သူတို့၏ ထင်ထားသကဲ့သို့ ညစ်ပတ်ပေရေကာ စိတ်ပျက်စရာကောင်းသည့် မိုတယ်မျိုးကို မတွေ့ကြရပေ။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့် ဆယ်စီးထက်ပိုသော RV ကားများကို တောက်ပသည့် အလင်းများက လွှမ်းခြုံထားပြီး အလွန်သိမ်မွေ့ကာ ခေတ်မီသည့် အပြင်အဆင်မျိုးနှင့် ရှိနေသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရ၏။ ငယ်ရွယ်ကာ ချောမောသည့် လူငယ်လေးများက ဘီယာပုလင်းများ ကိုင်ထားပြီး ကျယ်လောင်စွာ စကားပြောဆိုနေကြသည်။ 

သူတို့ထဲမှ တစ်ယောက်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ရှန်ယွိအား မြင်သွားခဲ့သည်။ သူက အံ့အားတသင့်နှင့် ထရပ်လိုက်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။ သူက သိပ်မပီသသည့် မန်ဒရင်းဘာသာစကားဖြင့် အော်ပြောလိုက်၏။ "သူငယ်ချင်းလေး မတွေ့ရတာကြာပြီ။" 

ရှန်ယွိက တောက်ပစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး သူ၏ ခရီးဆောင်သေတ္တာကို ပစ်ချကာ ထိုနေရာသို့ အလျင်အမြန် လျှောက်သွား၍ ထိုလူငယ်လေးနှင့် High-Five လုပ်လိုက်သည်။ "မတွေ့တာကြာပြီ။" 

ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်သောအခါ ယန်ချီချီက ချက်ချင်းပင် သူ့နောက်ရှိ ဝန်ထမ်းကို မေးလိုက်သည်။ "ဖန်တွေရဲ့ အကူအညီယူတာကို ထည့်တွက်လား။" 

ဝန်ထမ်းက ရှက်ရွံ့စွာဖြင့် ဒါရိုက်တာကို ကြည့်လိုက်သည်။ "ဘယ်လိုထင်လဲ။" 

ဒါရိုက်တာက မေးကို မော်ရင်း ပြောလိုက်၏။ "သူတို့က ဖန်တွေ ဟုတ်လား မဟုတ်လား သွားမေးလိုက်။" 

အမှန်အတိုင်းပြောရလျှင် ထိုဖြစ်နိုင်ချေက အလွန် နည်းပါးပေသည်။ 

သေချာပေါက်ပင် ဝန်ထမ်းလေး ပြန်လာသည့်အခါ သူက ပြောလိုက်၏။ "သူတို့က ခရီးသွားရင်း တွေ့ခဲ့ကြတာ။ ပြီးတော့ သူတို့က ရှန်ယွိကို သရုပ်ဆောင်မှန်းတောင် မသိကြဘူး။" 

ယန်ချီချီက ဒေါသထွက်သွားပြီး သူ့ခေါင်းကို လှည့်ကာ စကားမပြောတော့ပေ။ 

သူ့ သူငယ်ချင်းများနှင့် စကားပြောပြီးနောက် ရှန်ယွိက အဖွဲ့ထံသို့ လျှောက်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ကျုပ် သူတို့နဲ့ ဆွေးနွေးပြီးသွားပြီ။ သူတို့က နှစ်ရက်စာ အခမဲ့ ယာယီနေထိုင်ပေးနိုင်တယ်လို့ ပြောတယ်။" 

"မနက်စာနဲ့ ညစာလည်း ပါတယ်။" 

အထူးသဖြင့် ငွေပမာဏ အကန့်အသတ် ရှိနေသည့် ခရီးစဥ်၌ ထိုကဲ့သို့ ကမ်းလှမ်းပေးမှုက အလွန် ကျေးဇူးတင်စရာ အ​ခြေအနေ ဖြစ်နေပြီဖြစ်၏။ သို့သော် အချို့လူများက ထိုအခြေအနေကိုပင် ကျေနပ်နိုင်သေးခြင်း မရှိကြပေ။

ဖုန်ကျဲက ခေါင်းခါလိုက်သည်။ "ငါတော့ ဒီမှာမနေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။ ငါတို့အတွက် ညဘက်လုံခြုံရေးကို ဘယ်သူက အာမခံပေးနိုင်မှာလဲ။" 

"ထျန်းယီး အနီးအနားမှာ ဟိုတယ်တစ်ခုခု သွားရှာကြရအောင်။" 

ရှန်ယွိက စိတ်မဝင်စားဟန်ဖြင့် ပခုံးတွန့်လိုက်သည်။ "သူမနဲ့ လိုက်သွားချင်တဲ့သူ ရှိရင် သွားသာ သွားကြ။" 

ချီလုလုက ခဏလောက်တွေဝေနေပြီး ထို့နောက်တွင် ခိုင်မာစွာ ပြောလိုက်၏။ "ဖုန်ကျဲ ကျွန်မ အစ်မနဲ့အတူ ဟိုတယ်လိုက်ရှာလိုက်မယ်။" 

"လုဖေးကော ကျွန်တော်တို့လည်း ဟိုတယ် ရှာဖို့ လိုက်သွားကြမလား။" ယန်ချီချီက နူးညံ့သိမ်မွေ့သည့် အသံနှင့် မေးလိုက်သည်။ 

လင်လုဖေးက သာမန်ကာလျှံကာ ဂရုမစိုက်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ "သွားချင်ရင် မင်းဘာသာ တစ်ယောက်တည်းသွား။" 

ယန်ချီချီက သူ၏ အမူအရာကိုပင် ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းသူ ကိုက်လိုက်သည်။ "အဲဒါဆိုလည်း ကောင်းပါပြီ။" 

သရုပ်ဆောင် ဝမ်ရှင်းအာနှင့် သူမ၏ ဒါရိုက်တာခင်ပွန်း မုန့်ချီရှန်က မိုတယ်တွင် နေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူတို့၏ လက်ဆွဲသေတ္တာများကို အနီးဆုံး RV ထဲတွင် ထည့်ထားလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ 

ရှန်ယွိက အခြားလူများ၏ အပြုအမူတို့ကို ဂရုမစိုက်ပေ။ ဖုန်းစစ်ရွေ့ ရေချိုးခန်းထဲ၌ ရေချိုးနေစဥ် သူက အိပ်ရာပေါ်တွင် သက်သောင့်သက်သာ လဲလျောင်းနေခဲ့သည်။ တံခါးမပိတ်လိုက်ခင် ဖုန်းစစ်ရွေ့က မကျေမချမ်း ရေရွတ်နေသည့် အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသေးသည်။ 

-- 'ခွေးကောင်က သန့်ရှင်းတာကို အရမ်းအလေးထားတယ်မလား။ အဲဒါဆို ငါ ရေမချိုးတော့ဘူး။ သူ ငါ့ဘေးမှာ အိပ်ရဲသေးလား ကြည့်ရအောင်!'

ဖုန်းစစ်ရွေ့က ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ​နောက်ပြန်လှည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "စိတ်မပူနဲ့။ ငါ မင်းကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး။" 

ရှန်ယွိက ဖုန်းစစ်ရွေ့ အသံကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ သူ့မျက်နှာထက်၌ ဇဝေဇဝါ အကြည့်တို့ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သူ၏ အတွင်းစိတ်ထဲမှ အသံက သူ့ကို သစ္စာဖောက်နေ၏။ 

-- 'အဲဒါဆိုရင် သန့်စင်ခန်းထဲမှာတုန်းက ငါ့ကို အတင်းဖိပြီး နမ်းခဲ့တာ ဘယ်ကောင်တုန်းကွ?!' 

===========