Chapter 67

🧝Chapter 67

အခြားသူများ၏မနာလိုအားကျမှုနှင့် အမှတ်ရမှုကို ခံနေရသည့် မြောင်ဟယ်တို့ မိသားစုသည် နေ့စဉ် ဟင်းသီးဟင်းရွက်နှင့် သစ်ပင်များ မှန်မှန် စိုက်ပျိုးနေပြီး အကောက်ကြံခံနေရကြောင်း အနည်းငယ်မျှ မသိခဲ့ပါချေ။ 

မြောင်ဟယ်၏ဗိုက်သည်လည်း မီးပုံးပျံကဲ့သို့ တဖြည်းဖြည်းကြီးထွားလာသည်။ အမွေးလုံးလေးလုံးက အညီအမျှ လျင်မြန်စွာ ကြီးထွားလာပြီး တစ်လအတွင်း ၎င်းတို့သည် သာ့ပိုင်နှင့် အရွယ်အစားတူလာသည်။ 

သို့သော် ကြောင်နက်ကလေးသည် မောင်မောင်စကွက် ညစ်ပတ်​နေသည်ကို မြင်ပါက မောင်မောင်စကွက်အား ပါးရိုက်ချိန်မှာ ယဉ်ကျေး​နေမည်မဟုတ်ပေ။မောင်မောင်စကွက်က ပြန်ပဲဟောင်ပြီး တစ်ခါမှပြန်လုပ်ကြပေ(အပြောပဲရှိ)။

 ရန်သာ့လန်သည်လည်း တောင်ပေါ်သို့ အကြိမ်ကြိမ်သွားခဲ့သည်။ ဆောင်းဦးရာသီက သားကောင်ပေါများသောရာသီဖြစ်ပြီး နောက်ဘက်တောင်တန်းတွင် မွေးမြူထားသည့် ကြက်အရေအတွက်က ရာဂဏန်းအထိ တိုးလာသော်လည်း အများစုမှာ ကြီးထွားဆဲအဆင့်မှာပဲရှိသေးပြီး စား၍မရနိုင်သေးပေ။ရန်သာ့လန် သူ့ဒုတိယအဒေါ်ကို အိမ်လာနေရန်တောင်းဆိုပြီး မြောင်ဖင်းတို့တွေကိုခေါ်၊ အဖွဲ့ဖွဲ့ပြီး တောင်ပေါ်တက်သည်။မကြာသေးမီက အလွန်ကြီးမားသော တောဝက်ကြီးကို တောင်ပေါ်မှ သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။

အကောင်းဆုံးအပိုင်းကို သိမ်းထားချင်​သောကြောင့် ရန်သာ့လန်က မြို့ထဲမှာ သွားမရောင်းဘဲ ရွာမှာပဲဝက်ပေါ်ခဲ့သည်။

ထိုသို့ဖြင့် ဝက်​ပေါ်သည့်နေ့မှာ ရွာကလူတွေအားလုံးက ပျော်ပျော်ပါးပါး လာကြသည်။

ရွာလူကြီးက ရန်သာ့လန်တို့ဆီကို သူ့ဘာသာသူလာဦးစီးဦးဆောင်လုပ်ပေးရုံတင်သာမက တခြားသူများကလည်း လုပ်ငန်းစဉ်တလျှောက်လုံး လိုက်ပါခဲ့​ကြသည်။ အဒေါ်တွေကလည်း ဝက်သားဝယ်ရန်အိုးတွေ ယူလာကြသည်။ တရုတ်နှစ်သစ်ကူးကာလ ပြင်ပမှာအသားတွေကို စျေးချိုချိုနှင့် စားရသည်က ရှား၏။ရန်သာ့လန်က ယခင်က တောင်ပေါ်၌ ဟင်းသီးဟင်းရွက် ဥယျာဉ်တစ်ခု တည်ထောင်ပြီးနောက် သားကောင်များအရောင်းနည်းသွားခဲ့သည်။ဤအခွင့်အရေးကို ကြားသိရသည့်အခါ  မည်သို့ မဖမ်းဆုပ်ဘဲနေကြမည်နည်း။

မူလကိုယ်၏အမေ (မြောင်လီ)လီကျောက်တိလည်း ရောက်လာသည်။သူမက စည်းကမ်းချက်တွေကိုပင် မှတ်မိပြီး ပိုက်ဆံယူလာတတ်သေးသည်။ မတွေ့ရသည်ကကြာပြီဖြစ်သော ဟယ်ကောအာကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ဗိုက်ပူပူနှင့် ဖွေးတုတ်နေသည်။တကယ်ကို ရွာသားတွေ ပြောသည့်အတိုင်းပါပင်။ စိတ်ထဲမှာ ရှုပ်ထွေးပြီး နောင်တတွေ ပိုများလာခဲ့သည်။ သူမစိတ်ထဲတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချမှတ်လိုက်​တော့သည်။

သတို့သမီးကြေး အဖြစ်အပျက် ဖြစ်ပွားပြီးနောက် ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးသည် အိမ်တွင် အလွန်ဝမ်းနည်းဖွယ်​ကောင်း​သောဘဝဖြင့် နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။

အဘွားကြီးနှင့် ဒုတိယယောက်မက သူမတို့ကို တနေကုန် မျက်လုံးသေနှင့် ကြည့်ပြီး သူတို့ စကားတွေက တော်တော်လေး ရွဲ့စောင်းနေတတ်သည်။လီကျောက်တိ ကန့်ကွက်ငြင်းဆန်ခြင်းမရှိပါဘဲ သည်းခံခဲ့ရသည်။ မူလအခန်းက ပိုက်ဆံတွေ အကုန်သိမ်းသွားသဖြင့် ဘာမှ မကျန်တော့​ပေ။ တစ်ခုခုလိုချင်လျှင် အဘွားကြီးဆီသွားပြီး ပစ္စည်းတစ်ခုချင်း တောင်းရသည်။ယခုနောက်ပိုင်း ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးသည် ငွေကြေးကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး ဆွေမျိုးများ၏ နာကျင်မှုကို အပြည့်အဝခံစားခဲ့ရပြီး နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့သည် အတိတ်တုန်းက ပြန်မတွေးတောမိသည့်အရာများကို ပြန်လည်တွေးတောလာကြသည်။

ထို့အပြင် သူမ ရှောင်ပေါင်အတွက်လည်း စဉ်းစားရသေးသည်။သူမ မြောင်ဟယ်ဆီကဘာမှမျှော်လင့်၍မရတော့မှာကြောက်မိသည်။မြောင်ဟယ်နှင့် သူမ၏ဆက်ဆံရေးကို ထပ်ပြီး ဆိုးသွားမည်ဆိုလျှင် အနာဂတ်မှာ ရှောင်ပေါင် သူ့အတွက် ကူညီမည့်သူကို ဘယ်မှာသွားရှာရမည်နည်း။၎င်းကိုတွေးပြီး ဟယ်ကောအာကောင်းကောင်းနေရသည်ဆိုသည်ကို သူမကြားပေမဲ့ ဘယ်သူ့ကိုမှ သွားမရှာတော့ပေ။

ယခု သူမ၏အင်တုံအတွင်းမှ အသားများကို ကြည့်လိုက်ရာ၊ သူမ၏ ဒုတိယအစ်ကိုမှ စွန့်​ကြဲသော ပိုက်ဆံဖြင့် ဝယ်ထားသော အသားများအပြင် အသားတစ်ပိုင်းနှင့် နံရိုးအနည်းငယ်လည်း ရှိ​နေသည်။

"ဟယ်ကောအာ အမေအရင်က အတွေးတွေမှားခဲ့တယ်... နောင်မှာ မင်းနဲ့သာ့လန်ကောင်းကောင်းနေရမှာပါ... မိသားစုက အရင်ကလို မဟုတ်တော့ပါဘူး"

ရွာလူကြီးက ချက်ချင်းပြန်ပြော၏။ 

 "ဟုတ်တယ် အဒေါ်ကျောက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေးနိုင်တာ ကောင်းတယ်...ဒီနေ့ နင် ငါ့ကို ထောက်ပံ့ဖို့ ပိုက်ဆံတွေ ယူလာတာကိုကြည့်ပြီး ဒီအဘိုးကြီးက နင့်ကို ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အသားတွေ ပိုပေးမှာ...ဆွေမျိုးတွေဆိုတာ အချင်းချင်း အပြန်အလှန် ဆက်ဆံရမယ်၊ ဒါက ရေရှည်ခံတဲ့ နည်းလမ်းပဲ"

မြောင်ဟယ်က စကားအများကြီး မပြောဘဲ လီကျောက်တိ၏ စကားကို တုန့်ပြန်သည့်အနေဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။လီကျောက်တိ၏ တင်းမာနေသောမျက်နှာက အနည်းငယ်ပြေလျော့သွားကာ မြောင်ဟယ်၏ အခြေအနေနှင့် ပတ်သက်၍ ရန်သာ့လန်ကို မေးခွန်းအနည်းငယ် မေးလိုက်သည်။ သို့သော် သူမစကားပြောနေချိန်မှာပဲ မြောင်လျန်က သူမဆီသို့ သိမ်​မွေ့နက်နဲ့အမူအရာဖြင့် လျှောက်လာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး အသားဝယ်ရန် သည်မှာ​​ရောက်နေသော မြောင်မင်းကလည်း သူ့နောက်မှပါလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

မြောင်လျန်က မသိမသာ အသံမြှင့်ကာဆိုသည်။

"သာ့လန်ရဲ့ အမဲလိုက်စွမ်းရည်က တကယ်ကောင်းတာပဲ...ဒီလိုတောဝက်ကြီးကို အမဲလိုက်တဲ့နေရာမှာ တကယ်တော်တယ်...ဒီလိုကောင်းတဲ့တောဝက်ကို ယန်ရွှေလက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကို ဘာလို့ မရောင်းတာလဲ ...သေချာပေါက် ကောင်းကောင်းရမှာကို...အဲဒါက ပိုကောင်းတယ်မဟုတ်လား... မင်းအရင်က ယန်​ရွှေလက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေရောင်းခဲ့သလို အခုလည်း အမြတ်တောင်ရနိုင်ပဲ"

ထိုစကားကို ပြောပြီးနောက် ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်။မြောင်လျန်က နှာမှုတ်လိုက်သည်။

သူက ဤကိစ္စကို ဖွင့်ချရန် ဤမြင်ကွင်းကို တမင်တကာရွေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ပဲပိစပ်စိုက်တဲ့သူတွေ သူ့ကို အပြစ်မတင်မှာကို ကြောက်နေရဦးမှာလား... အလုပ်ရုံကို အခိုင်အမာထောက်ခံတဲ့ ရွာလူကြီးက ဒီမှာရှိနေတုန်းပဲ မဟုတ်လား ...

သာ့ဟယ်စားသောက်ဆိုင် လုပ်ငန်း မကောင်းပါက၊သဘာဝအလျောက် ပဲပိစပ်သုံးရ လျော့နည်းသွားစေမည်ဖြစ်သည်။ပြိုင်ဖက်အား အစားအသောက်ထောက်ပံ့နေသည့်ရန်သာ့လန်တို့မိသားစု ဤတာဝန်ကနေ ပြေးမလွတ်ပေ။

သို့သော်လည်း ရွာသားများက တုံ့ပြန်ခြင်းမပြုမီတွင် လူတစ်ဦးသည် အဝေးမှ ပြေးလာပြီး လျှောက်အော်​လေ​တော့သည်။ 

"သတင်း... သတင်းကြီး...တို့ဟူး​နှောင်းချက်နည်း ပေါက်ကြားသွားပြီလို့ ပြောတယ်...မြို့ထဲက စားသောက်ဆိုင်တွေ ဆူညံနေကြတယ်"

ရွာလူကြီးက သတင်းကြားသောအခါ သူ့အမူအရာက သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားပြီး ထိုလူဆီ ပြေးသွား၏။

"ဘာ​ပြော​တယ်...ဘာ​တွေဖြစ်​​နေတာလဲ...သေချာရှင်းပြစမ်း"

ဘယ်သူကမှ ဘာမှပြန်မပြောခင် အဒေါ်တစ်ယောက်က စိုးရိမ်တကြီးစတင်အော်သည်။

"ဟင်းချက်နည်းပေါက်​ကြားသွားပြီလား...အမလေး ငါ့မိသားစုက ဒီရာသီမှာ ပဲပိစပ်တွေချည်း စိုက်ထားတာ...ဒါဆို အလုပ်ရုံက ပဲပိစပ်တွေ ဆက်ဝယ်မှာလား"

၎င်းကိုပြောပြီးနောက် တုံ့ပြန်ရန် နှေးသူတွေပင် ဤကိစ္စက လေးနက်မှန်း သိသွားကြသည်။ငြင်းခုံသံတွေ အများကြီးရှိလာသည်။

"ငါ့မိသားစုလည်း အတူတူပဲကွ" 

"သေချာပေါက် လက်ခံမယ်လို့ သူတို့အားလုံးက ပြောကြတာမဟုတ်ဘူးလား...ဒါဆို ဘာလို့ လက်မခံတာလဲ...လူကြီးမင်းမြောင်တို့မိသားစုကဘာပြောလဲ...သူတို့မိသားစုကိုဒီနေ့ တစ်ယောက်ယောက်လာသေးလား"

ရွာလူကြီးက ချက်ချင်း လူတစ်အုပ်၏ဝိုင်းရံခြင်းခံလိုက်ရသည်။ 

စည်းကမ်းထိန်းသိမ်းရန် ကြိုးကြိုးစားစားလုပ်ပြီးနောက် ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးကို မေးလိုက်သည်။

တိုဟူးနှောင်းရောင်းသည့် ဒုတိယဆိုင်တစ်ဆိုင် မြို့မှာ ပေါ်လာသည်။ထိုဆိုင်ပိုင်ရှင်၏ အဆိုအရ တိုဟူးနှောင်း ချက်နည်းကို ရှေးစာအုပ်ထဲမှာ တွေ့ခဲ့သည်ဟုဆိုသည်။သို့ပေမဲ့ သူ့ ချက်နည်း ၏အရသာကက စားသောက်ဆိုင်မှာ လုပ်ထားသည့် ချက်နည်းနှင့် အနည်းငယ် ကွဲပြားပြီး သေချာပေါက်ကို ပို၍အရသာထူးကဲလေသည်။

ဤသတင်း ပျံ့နှံ့ပြီးသည်နှင့် တို့ဟူး​နှောင်းအကြောင်း သိချင်ကြသည့် ဖောက်သည်တွေအားလုံး ထို​ဆိုင်ကို သွားစားကြသည်။ဤအစားအစာက သာ့ဟယ်စားသောက်ဆိုင်မှာစားရသည်ထက် ပိုအရသာရှိပြီး စျေးသက်သာသည်။အရေအတွက်က မများဘဲ တစ်ရက်အတွင်း ပေးဆောင်နိုင်သည့် ပမာဏက အကန့်အသတ်ရှိလေသည်။ပမာဏအမြောက်အများ ထုတ်လုပ်သည့် အလုပ်ရုံကို မတွေ့သေးခြင်းဖြစ်မည်။

ရလဒ်အနေဖြင့် ဤဟင်းချက်နည်းကို စာအုပ်တစ်အုပ်မှာ တွေ့သည်လား သို့မဟုတ် အလုပ်ရုံတစ်ခုကနေ ပေါက်ကြားခဲ့သည်လားဆိုသည့် လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုတွေ အများကြီးပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။သာ့ဟယ်စားသောက်ဆိုင်မှ ဆိုင်ရှင်ကျန်းတစ်ယောက် အလွန်အရှက်ရပြီး မြောင်ယွမ်၏ စာမေးပွဲကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ပုဂ္ဂလိကကျောင်းသို့ ချက်ချင်းသွားကာ ရန်ပွဲစခဲ့သည်။  စာချုပ်အရ ဟင်းချက်နည်းပေါက်ကြားပါက စားသောက်ဆိုင်က အလုပ်ရုံဆီမှ လျော်ကြေးငွေ အများအပြား တောင်းဆိုနိုင်သည်။ 

မြောင်ယွမ် သတင်းရရှိသောအခါ ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ဟင်းချက်နည်း ဘယ်ကလာသည်ဆိုခြင်းကို သူတစ်​ယောက်ပဲသိသည်။သို့ပေမဲ့ မင်ချွင်းမှာ ဟင်းချက်နည်းကိုပေါက်ကြားအောင်လုပ်ရန် အကြောင်းပြချက်မရှိပေ။ တစ်စုံတစ်ယောက်က မင်ချွင်းရဲ့ အလုပ်ကို ချောင်းကြည့်ပြီး ခိုးသင်ခဲ့တာများလား...

သူ၏စိုးရိမ်စိတ်နှင့် သံသယများကို ဖိနှိပ်ကာ ဆိုင်ရှင်ကျန်းကို ယာယီနှစ်သိမ့်ပေးရင်း မြောင်ယွမ် မြောင်ကျွယ်ဆီသို့သတင်းပို့ရန် တစ်စုံတစ်ဦးကို အိမ်သို့ ချက်ချင်း စေလွှတ်လိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ ဆိုင်က တိုဟူးနှောင်းရောင်းနေသည်မှာရက်အနည်းငယ်ကြာပြီဖြစ်သည်။မြို့ကိုသွားသည့် ရွာသူရွာသားတွေက ထိုသတင်းကို သိုးသိုးသံ့သံကြား​ပြီး တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် ဤနေရာကို သတင်းပို့ရန် ရွေးချယ်လိုက်ကြသည်။

ရွာလူကြီး စိတ်ပူလာသည်။အလုပ်ရုံအဆင်မပြေလျှင် သူနှင့်တိုက်ရိုက်မသက်ဆိုင်ပေငြား အစောပိုင်းကထည့်ပြောခဲ့သော ပံ့ပိုးကူညီမှုတွေက ရယ်စရာဖြစ်လာလိမ့်မည်။ပဲပိစပ်စိုက်တဲ့သူတွေက သူ့ဘက်လှည့်လာပြီး သူ့ကို ပဲပိစပ်အတွက် တာဝန်ယူစေချင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...

ရွာလူကြီးက ခြေဆောင့်လိုက်သည်။

 "ဟေ့ လူကြီးမင်း​မြောင်က ဘာလို့ ဒီလောက်အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ လာမဆွေးနွေးတာလဲ...ငါအခုချက်ချင်း သူ့အိမ်ကို သွားလိုက်မယ်...မင်းတို့ အရင်ဆုံး သတိထားဖို့ လိုတယ်ကွ...ငါအကုန်လုံးသိတဲ့အထိ အထိ စောင့်ကြ...ပြဿနာမရှာကြနဲ့... အလုပ်ရုံမှာ ပရမ်းပတာဖြစ်နေရင် မင်းတို့ရဲ့ပဲတွေကို ဘယ်သူမှ ယူမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိတယ်နော်"

ထိုသို့ ကြမ်းတမ်းသော စကားတွေ ပြောပြီးသည်နှင့် ရွာသူကြီးက ချက်ချင်း ထွက်ပြေးသွားသည်။ကျန်ရစ်ခဲ့သော ရွာသူရွာသားများသည် အလန့်တကြားနှင့်စိတ်ပူသူကပူ၊ပွဲကြည့်သူကကြည့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်သူကကြည့်​ဖြစ်​နေကြသည်။

သဘာဝအတိုင်း၊မြောင်လျန်၏ ယခုနက"မကောင်းမွန်သော ရည်ရွယ်ချက်များ" ကို ဤအချိန်တွင် လူတိုင်းက လုံးဝမေ့လျော့သွားကြသည်။

သို့သော်လည်း ရန်သာ့လန်က မြောင်လျန်ကို နောက်တစ်ကြိမ် လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ တစ်ဖက်နှင့်အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။မြောင်လျန် ချက်ချင်းပင် အပြစ်ရှိစိတ်ဖြင့် သူ့အကြည့်ကိုရှောင်လိုက်သည်။

သို့ပေမဲ့ ယခု ရန်သာ့လန်က ဤလူ၏ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲဆိုသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိမြင်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။

နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ မြောင်ဟယ်ကလည်း အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ရန်သာ့လန် သူ့ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်ပြီးပြောလိုက်၏။

"သိပ်မစဉ်းစားနဲ့...အဆင်ပြေပါတယ်"

သူတို့က အလုပ်ရုံရဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်မှာ တကယ်ရပ်​ရင်ရောဘာဖြစ်လဲ ...ယခုအခါ သူတို့သည် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၏ ရှယ်ယာရှင်များဖြစ်​နေကြ​ပြီ​ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ ဆက်ဆံရေးသည် ပို၍ပင် နီးကပ်လာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အားနာပေမဲ့ အလုပ်ရုံက ယခုလိုအဖြစ်အပျက်မျိုး ကြုံလာရလျှင် အချိန်အကြာကြီး ဒုက္ခရောက်​နေမှာစိုးသည်။တစ်ဖက်က သူတို့ကို အပြစ်ရှာရန် ခွန်အားရှိမရှိသည် မေးခွန်းထုတ်စရာဖြစ်သည်။

ဘုရားသခင်မှာ အမြင်ကောင်းရှိပြီး မကောင်းသောရည်ရွယ်ချက်ရှိသူများကို ဤအကျိုးဆက်များကို ဦးစွာ ခံခိုင်းခဲ့သည်။

***

မြောင်ဟယ် နှင့် ရန်သာ့လန် တို့ အနောက်ဘက်တောင်ပေါ်တွင် အသီးအနှံအပင်ငယ်များကို ဖြည်းညှင်းစွာစိုက်နေကြစဉ်၊ တိုဟူးချက်နည်းပေါက်​ကြားမှုကြောင့် အပြင်ဘက်တွင် ရုန်းရင်းဆန်ခတ်မှုများ ပိုမိုပြင်းထန်လာသည်။ စားသောက်ဆိုင်က အလုပ်ရုံကို ငွေအမြောက်အမြားပေးစေချင်သည်ဟု ကြားသိရပေမဲ့ အလုပ်ရုံက သူတို့က လျှို့ဝှက်ချက်ကို ပေါက်ကြား​စေသူတွေမဟုတ်ကြောင်း၊ တစ်ဖက်က ရှေးစာအုပ်တွေကနေ ဖတ်ထားခြင်းဖြစ်ရမည်ဟုပဲ ဆက်တိုက်ပြောနေသည်ဟုဆို၏။

ဤအကြောင်းပြောပြီး လုံးလုံးလျားလျား သူများကိုအပြစ် လွှဲချလိုက်ကြသည်။

ထားလိုက်ပါလေ ၊ တိုဟူးနှောင်းရောင်းသော ဆိုင်အသစ်ကို ဘယ်ကမှန်းမသိပေါ်လာသည့် လူဆိုးတွေက ဖျက်စီးခဲ့သည်။ထို့နောက်မှာ ထိုဆိုင်ဖွင့်သည့် ညီအကိုနှစ်ယောက်က ဒေါသထွက်ပြီး သင်ချင်သူတွေပိုက်ဆံနှင့်ဝယ်၍ရသည်ဟု အပြင်လောကကို တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်​ကြသည်။ယင်းက သာ့ဟယ်စားသောက်ဆိုင်ကိုဒေါ်သထွက်စေလွန်း၍ သွေးအန်မတတ်ဖြစ်သွားစေသည်။

ထိုအချိန်မှစ၍ သန်သန်မာမာ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ယောကျာ်းအုပ်လိုက်များက လူကြီးမင်းမြောင်၏အိမ်သို့ မကြာခဏလာပြီး ငြင်းခုံကြသည်။

ဤကိစ္စသည် အောက်တိုဘာလလယ်ရှိ မြောင်ယွမ်၏စာမေးပွဲကိုပင် ထိခိုက်ခဲ့သည်။

ထိုနေ့ စာမေးပွဲခန်းက ထွက်လာသောအခါ သူ့မျက်နှာက ဖြူဖျော့ပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်နေကာ သေချာပေါက်အခြေအနေ မကောင်းလောက်ဟု တချို့က ပြောကြလေသည်။