အပိုင်း ၂၈

အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ မိခင်အဖြစ် ကူးပြောင်းသွားခြင်း

အပိုင်း  ၂၈

တင်းရှ ထွက်လာသောအခါ၊ ယောင်းမကုန်းသည် တကျွမ်းကို ဖုန်းခေါ်ပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ အန်တီကျွမ်း တီဗီကြည့်နေသည်။ သတင်းချန်နယ်တွင် ရှပ်အင်္ကျီဝတ်ထားသော အမျိုးသမီး အစီအစဥ်​မှုးသည် ယနေ့သတင်းကို လေးနက်သောအမူအရာဖြင့် တင်ပြနေသည်။

 အန်တီကျွမ်းက တင်းရှထွက်လာတာကိုတွေ့တော့ ကူရှင်ပါတဲ့ထိုင်ခုံကို အမြန်ရွှေ့ပြီး "နိုးလာပြီလား ရှောင်ကျွင်းကော ဘယ်လို​နေ​သေးလဲ? သက်သာလာပြီလား"

"ကောင်းလာပါပြီ၊ သူ့အဖျားကျသွားပြီ။" တင်းရှ ထိုင်လိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ၊ ပေါင်မုန့်တွေ စားချင်လား၊ ငါ မနက်က လုပ်ထားတယ်၊ အခုထိနွေးနေတုန်းပဲ" ဟု အန်တီကျွမ်းက မေးသည်။

"ဟုတ် နည်းနည်းယူမယ်" တင်းရှ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

 အန်တီကျွမ်းက သူ့အတွက် မုန့်သွားယူဖို့ သွားရင်း  ယောင်းမကုန်းက သက်ပြင်းတစ်ချက်ချရင်း "အဲ့တာက လူအားလုံးကို​ ထိတ်လန့်စိုးရိမ်​စေတယ် အရမ်းကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်"

"ဘာဖြစ်တာလဲ?" တင်းရှ မေးလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ၊ ဒီမနက် သတင်းကပဲ" ဟု သူမက နောက်ထပ် သက်ပြင်းချကာ "အစိုးရကလူတွေကို အနားယူဖို့နဲ့ နေ့စဉ် တစ်ကိုယ်ရေသန့်ရှင်းရေး ပိုသတိထားဖို့ ပြောနေတာ"

"ဒါကို ငါက တကျွမ်းကို သူ့ကိုယ်သူ ဂရုစိုက်ဖို့ ပြောပေမယ့် သူက ခေါင်းအရမ်းမာတယ်လေ။ စိတ်ရှုပ်စရာ​ကောင်းလိုက်တာ...။"

 အန်တီကျွမ်း - "သူနဲ့ ငြင်းခုံမနေနဲ့။ နင် စိတ်ဆိုးနေတာကို သတိမမူမိမှာ​တောင် မဟုတ်ဘူး။ ဒါ​ကြောင့် စိတ်ရှုပ်မခံနဲ့"

 ယောင်းမ ကုန်း - " သူနဲ့ မငြင်း​တော့ဘူး။ သူလုပ်ချင်တာ လုပ်နိုင်တယ်"

ရှောင်ကျွင်းက အထဲမှာ အိပ်နေသည်။ ရက်တွေ အစာအများကြီး မစားတော့ သိသိသာသာ ကိုယ်အလေးချိန် ကျသွားခဲ့သည်။ တင်းရှသည် သူမည်မျှပိန်သွားသည်ကိုမြင်တော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ သူမ ထပြီး မီးဖိုချောင်ကို သွားကြည့်လိုက်သည်။

"အန်တီ ဒီမနက် ဟင်းရွက်ရောင်းသူက ဒါကို လာပို့သွားတာလား"

"ဟုတ်တယ်။ အန်တီ အားလုံးသိမ်းထားတယ်"  အန်တီကျွမ်းက သူမ​ နောက်လိုက်လာပြီး​ ပြောသည်။"ဟင်းချက်မလို့လား?"

တင်းရှ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ရှောင်ကျွင်းက ဒီရက်ပိုင်းတွေ သိပ်မစားရသေးဘူး။ ပြန်ကောင်းလာဖို့ ခွန်အားနဲ့ အာဟာရတွေ လုံလုံလောက်လောက် မရမှာကို စိုးရိမ်တယ်။"

 အန်တီကျွမ်းက သဘောတူလိုက်သည်။ "ဒါက အန်တီတာ၀န်ထား၊ အန်တီချက်ပြုတ်မယ်"

တင်းရှသည် သူမကို နေရာပေးရန်အတွက် ဘေးဘက်သို့ ရွှေ့လိုက်သည်။

"ဝက်ဗိုက်သား၊ ဝက်အစာအိမ်နဲ့ ကြက်သားကို လှီးဖြတ်ပါ၊ ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်း၊ ဟွမ်ကျို့ နဲ့ ပေါင်းထားတဲ့ အိုးတစ်လုံးထဲမှာ ထည့်ပြီး ပွက်ပွက်ဆူအောင် တည်ထား၊ အမြှုပ်တွေကို ဖယ်ထားဖို့ သတိရ။"

"ကြက်သားကို နာရီဝက်လောက် ချက်ပါ၊ ဝက်ဗိုက်သားကို မိနစ်လေးဆယ်လောက် ချက်ပါ၊ ဝက်အစာအိမ်က ပိုပျော့ဖို့အချိန်ယူတော့ တစ်နာရီကျော်ကြာအောင် ချက်ပေး။"

"ပြုတ်ပြီးရင် အတုံးသေးသေးလေးတွေ လှီးထုတ်ပြီး ဘေးဖယ်ထားလိုက်။"

"ဝက်သားကို ပါးပါးလှီးထားသော ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်း၊ ငရုတ်ကောင်းမှုန့်၊ ဆား၊ ဟွမ်ကျို့ ကစီဓာတ်နဲ့ ရေအနည်းငယ်တို့နဲ့ ဦးတည်ရာ တစ်ဖက်တည်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မွှေပေး။"

"ပန်းကန်ပြားတစ်ချပ်ကို ဆီသုတ်ပြီး ဝက်သားကို အလုံးလေးတွေဖြစ်အောင် ညှစ်ပြီး ထည့်လိုက်ပါ။ ပြီးရင် ကျက်တဲ့အထိ ပေါင်းပါ။"

" အရင်တစ်​ခေါက်က လုပ်ခဲ့တဲ့ ပုဇွန် ဖက်ထုပ် ကိုလည်း ပေါင်းပေးပါ။"

"ဟင်းနုနွယ်ရွက်တချို့ကို ရေနွေးဆူဆူမှာ ပြုတ်။ ၎င်းတို့ကို မြေအိုးထဲမှာ စိမ်ထားတဲ့ အကြည်​ရောင်ခေါက်ဆွဲတချို့နဲ့အတူ အိုးအောက်ခြေအထိ​ ရောက်​အောင်ထည့်ပါ။"

"ပုဇွန်ခြောက်အကြီးအချို့ကို ဟွမ်ကျို့၊ ကြက်သွန်နီ၊ ဂျင်းတို့ကို ကျက်တဲ့အထိ​ပေါင်းပြီး မြေအိုးထဲထည့်။"

"ကြက်ဥနှစ်လုံးကို အခွံခွာပြီး ပေါင်းထည့်ပါ။"

"ပြီးသွားရင် အရမ်းမွှေးလိမ့်မယ်" လို့ အန်တီကျွမ်းက အမြန်အလုပ်လုပ်ရင်း မှတ်ချက်ချခဲ့ပါတယ်။ "ပေါ့ပါးပြီး ကျန်းမာစေ​သောအစာပဲ၊ ဒါကရှောင်ကျွင်းရဲ့ခွန်အားကို ပြန်လည်ရရှိဖို့အတွက် ပြီးပြည့်စုံတယ်။"

တင်းရှသည် မြေအိုးထဲကို တစ်ချက်လာကြည့်ပြီး​ပြောလိုက်သည်။ "အားလုံးကို နောက်မှ အညီအမျှ ရောမွှေဖို့ သတိရပါ။"

"ပြဿနာမရှိပါဘူး။"

"အခုတော့ အသီးအရွက်တွေအလှည့်ပဲ - မုန်လာဥနီ၊ မျှစ်၊ ဆောင်းမျှစ်တွေကို အမြှောင်းလေးတွေ ဖြတ်လိုက်ပါ။ မှိုကိုလည်း အဲ့ဒီအတိုင်း လုပ်လိုက်။ ပြင်ဆင်ပြီးသား အသားတွေနဲ့အတူ မြေအိုးထဲမှာ အတန်းလိုက် သပ်သပ်ရပ်ရပ် စီစီစီရီရီထည့်ပါ။ "

"ဟင်းရည်ချက်ထားတဲ့ ကြက်သားဟင်းရည်ကို လောင်းထည့်လိုက်ပါ။ အဖုံးဖွင့်ပြီး ပွက်ပွက်ဆူအောင် တည်ထားပြီးမှ မီးအသင့်အတင့်နဲ့ ဆူအောင်တည်ထားပါ။ အမြှုပ်ထလာလို့ရှိရင် မြေအိုးကနေ ချက်ချင်းယူစားလို့ရပြီ။"

အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ချိန် မွန်းတည့်ချိန်နီးနေပြီပင်။ အန်တီကျွမ်းက ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ မှတ်ချက်ချခဲ့သည်။ "ဒီဟင်းချက်ဖို့ အရမ်းကြိုးစားရပြီး ရှုပ်ထွေးတယ်"

"ဒါပေမယ့် အနံ့က အံ့သြစရာကောင်းတယ်၊ အနံ့က မင်းကို ဗိုက်ဆာစေတယ်"

တင်းရှ က အဖုံးပါတဲ့ ပန်းကန်သေးသေးတစ်လုံးကို ယူလိုက်ပြီး "ရှောင်ကျွင်း ဆီကို နည်းနည်းလောက် ယူပေးလိုက်မယ်။ အန်တီတို့ နှစ်ယောက် အရင်စားနှင့်ပါ၊ ကျွန်မကို မစောင့်နဲ့။ ကျွန်မဗိုက်မဆာဘူး"

သူမ တံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ ရှောင်ကျွင်း ထထိုင်နေပြီဖြစ်သည်။ "မင်းချက်ထားတာလား။ ကိုယ် အနံ့ရတယ်"

"မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မ အန်တီကို ချက်ခိုင်းတာ" တင်းရှက တံခါးပိတ်ပြီး ပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ "စားကြည့်ချင်လား?"

ရှောင်ကျွင်းသည် အိပ်ယာမှထကာ သူ့ကိုယ်သူ ၀တ်ရုံကို ပတ်၀တ်ထားပြီး "အနံ့ကောင်းတယ် မြေအိုးနဲ့ချက်ထားတာလား?"

"ရှင်က အစားအသောက်အ​ကြောင်းကို သေချာသိတာဘဲ။" တင်းရှ ပြုံးလိုက်သည်။

ပူပူနွေးနွေး ဟင်းကို စားပြီးနောက် ရှောင်ကျွင်းချွေးတွေ ထွက်လာသည်။

"ပြန်အိပ်လိုက်ပါ၊ အနားယူပြီးရင် သက်သာလာမှာပါ" တင်းရှက အမြန်ပြန်ပြောလိုက်သည်။

ရှောင်ကျွင်း မှာ ရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ "ကောင်းပြီ ကိုယ်အိပ်မယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းတစ်ခုခုလိုရင် ကိုယ့်ကိုခေါ်လိုက်"

"သိပါပြီ သိပါပြီ " အခန်းထဲက မထွက်ခင် တင်းရှက သူသေချာလဲအိပ်တာကို စေ့စေ့ကြည့်နေသည်။

နှစ်ရက်သုံးရက်ကြာသောအခါတွင် မလိုအပ်ဘဲ အပြင်ထွက်သူ နည်းပါးလာခဲ့သည်။ စွန့်စားထွက်လာသူတိုင်းလည်း စိုးရိမ်နေပုံရသည်။

 ယောင်းမကုန်းက နေ့တိုင်း တကျွမ်း ကိုဖုန်းခေါ်သည်။ အ​ခြေအ​နေမည်မျှဆိုးရွားလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် တကျွမ်းသည် သူ၏အခြေအနေကို နေ့တိုင်း နာခံမှုရှိရှိ သတင်းပို့ခဲ့သည်။

 အန်တီကျွမ်းသည် သတင်းကို အချိန်မှန်ကြည့်ခဲ့သည်။ "အိုးကောင်းကင်ရေ၊ နှစ်သစ်ကူး ရောက်တာတောင် တော်တော်ကံဆိုးနေသေးတယ်... ဘယ်လောက်တောင်ဆိုးလိုက်သလဲ"

ယခု အစည်ကားဆုံးနေရာများမှာ ဆေးဆိုင်များနှင့် ဆေးရုံများ ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်။ ဆရာဝန်နှင့် သူနာပြုများ အနားယူခြင်းမပြုဘဲ အလုပ်များ​နေခဲ့ကြသည်။

"အန်တီတို့နှစ်ယောက် မနက်ဖြန် ဘာလို့ အိမ်မပြန်ကြတာလဲ" တင်းရှက သူတို့ အိမ်ပြန်ဖို့ စိတ်စောနေမည်ဟု ထင်သည်။

"ဘာအတွက် ပြန်ရမှာလဲ။ မင်းနဲ့ ရှောင်ကျွင်း ယကို ဒီမှာ နှစ်ယောက်တည်း ထားခဲ့ရမယ်လို့ မထင်ဘူး"  အန်တီကျွမ်းက သူ့ကို စိုက်ကြည့်ခဲ့သည်။

 "ဒါက သာမန်အချိန်တွေမှာ ဆိုရင်ထားလို့ဖြစ်​ပေမယ့်၊ အခုလို ထူးထူးခြားခြား ကာလတစ်ခုမှာ​တော့ မဖြစ်ဘူး။ မင်းတို့နှစ်ယောက် ဘေးမှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိသင့်တယ်"

"ငါလည်း မပြန်ဘူး"  ယောင်းမကုန်း ပြောခဲ့သည်။ "ဒီအတိုင်းအထဲမှာ​နေတာက ပိုလုံခြုံတယ်။ ဘယ်နေရာသွားသွား ကြောက်ပြီးပူပန်​ နေရတယ်"

တင်းရှက သူတို့ပြောတာမှန်တဲ့အတွက် သူတို့ကို အိမ်ပြန်ဖို့ထပ်မဆွဲဆောင်တော့ပေ။ ကံကောင်းစွာနဲ့ပဲ ရှောင်ကျွင်း ရဲ့အဖျားက လွန်ခဲ့ တဲ့ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ သက်သာသွားခဲ့ပြီး ဆေးရုံတက်ဖို့မလိုပေမဲ့ နည်းနည်းကိုယ်လက်မအီမသာဖြစ်နေသေးသည်။

 အန်တီကျွမ်းက အချိန်ကို ကြည့်ပြီး "အို ၊ ငါစားချင်စိတ် လုံးဝမရှိပေမဲ့ ညစာပြန်ချက်ဖို့ အချိန်ရောက်ပြီ"

“နေ့စဥ်က အချိန်ဇယားအတိုင်းပဲ ဟင်းချက်စရာတစ်ခုဘဲရှိပြီး တခြားဘာမှ လုပ်စရာမရှိဘူး။ ကံကောင်းစွာနဲ့ ငါတို့ ဒီမှာ ခြံရှိတယ် ဒါမှမဟုတ် ငါ ရူးသွားလိမ့်မယ်”

"ငါတို့ဒီည ဘာစားကြမလဲ"  ယောင်းမကုန်းက ပြုံးပြီး မေးသည်။ မကြာသေးမီက အားလပ်ချိန်များစွာရသဖြင့် အန်တီကျွမ်းသည် ခြံကျဉ်းလေးတွင် သိုးခြေထောက်ကင်ခြင်းကိုပင် စဉ်းစားနေခဲ့သည်။

"ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​ ​ချက်လိုက်​ကြရ​အောင်​။ ​အွန်​လိုင်းမှာ လူတိုင်းက ချဉ်​စပ်​ဟင်းပူပူ​တွေ လုပ်​​နေကြတာကို မြင်​တယ်​။ ငါတို့လည်း ဘာလို့အဲ့​လို့ချက်မစားရမှာလဲ"

"အဲ့တာဘဲလုပ်ရအောင်၊ ချက်ဖို့က အန်တီ့တာ၀န်ပဲ။"  ယောင်းမကုန်းလည်း အစားအသောက်ကို သိပ်စိတ်မဝင်စားဘူး။ မလှုပ်မယှက် စားသောက်ခြင်းက ကိုယ်အလေးချိန် တက်လာစေသည်။

"ကောင်းပြီ၊ ငါစလုပ်လိုက်မယ်။"

 အန်တီကျွမ်းသည် တင်းရှ ၏ အမူအရာ ပြောင်းသွားသည်ကို မြင်သောအခါ မထသေးဘဲ​ မေးခဲ့သည်။ "ဘာဖြစ်လို့လဲ ရှရှ?"

တင်းရှသည် ထိုမနက် အိပ်ရာထကတည်းက အနည်းငယ် အဆင်မပြေဖြစ်ခဲ့ရသည်။ နေ့လည်ကတည်းက ဝမ်းဗိုက်အောင့်ခြင်းဝေဒနာကို သတိထားမိသည်။ ယခုအချိန်တွင် သူမခြေထောက်ပေါ်မှ ပူနွေးသောအရည်များ စီးဆင်းလာသည်ကို ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရသည်။

ကိုယ်ဝန်ဆောင်​အတွက် ဖြေရ​သော စာမေးပွဲတွေမှာ ဆရာဝန်နဲ့ သားဖွားဆရာမရဲ့ သတိပေးချက်တွေကို ပြန်သတိရပြီး မျက်နှာက ဖြူဖျော့သွားခဲ့သည်။

"ရေမွှာပေါက်သွားပြီထင်တယ်..."