အပိုင်း ၉
Viewers 3k
Chapters 329

၇၀ ခုနှစ်က အလိုလိုက်ခံ မင်းသမီးလေး

 

အပိုင်း ၉

 

 

 

 

 

 

 

အကြီးတစ်ယောက်နှင့် အငယ်တစ်ယောက်သည် ချောင်မိသားစု၏ ခြံဝင်းကျဉ်းလေးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ ချောင်ကျန်းကျွင်းနှင့် သူ့မိသားစုသည် ချောင်မိသားစုအိမ်ဟောင်းနှင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် နေထိုင်နေသည်။ ထိုနေရာသို့ရောက်ရန် ဆယ်မိနစ်ခန့် လမ်းလျှောက်ရသည်။

 

 

သာ့ချောင်က အိမ်ကို အရင်ရောက်သည်။  သူမ မျက်နှာကို မော့ပြီး အဖွားကို ကြည့်လိုက်ကာ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ "အ ဖွား၊ ဒါဆို သ မီး ဝင် သွား တော့ မယ်"

 

 

နေက သူမမျက်နှာကို ထိုးနေသည်။ သူမ မျက်နှာက အရင်ကထက် အနည်းငယ် ပိုကောင်းလာသည်။  သို့သော် ချောင်မိသားစုရှိ အခြားကလေးများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက သူမသည် ပိန်လွန်းသည်။ သူမမျက်လုံးတွေက အံ့သြစရာကောင်းအောင် ဝိုင်းစက်နေသည်။

 

 

"ခဏစောင့်ပါဦး" ချောင်ရှို့ကျီက သူမကို ရပ်လိုက်ပြီး  အိတ်ကပ်ထဲမှ ကြက်ဥတစ်လုံးကို ထုတ်ကာ ပြင်းထန်သောအမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

 

 

 "ယူသွားလိုက်။ နင်က တခြားသူကို ကြက်ဥပေးတယ်ဆိုတာ ငါတွေ့ရင် နင့်ကို ဘယ်လိုရိုက်မလဲဆိုတာ ကြည့်နေ!"

 

 

သာ့ချောင်သည် ထိုအပြုအမူကြောင့် အံ့သြသွားသည်။ သို့တိုင် သူမက ခေါင်းယမ်းကာ "အဖွား၊ စားတော့ သမီး မစားဘူး။"

 

 

"ငါ နင့်ကို ပေးနေတယ်၊ ​​ယူသွား။ ဆူညံနေတာပဲ!" ချောင်ရှို့ကျီက သူမကို ငြင်းဖို့ ခွင့်မပြုခဲ့ပေ။  ကြက်ဥကို သူမ လက်ထဲထည့်ကာ လှည့်ထွက်သွားသည်။

 

 

သူမသည် သူရဲကောင်းပီသသော အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ​ထွက်သွားခဲ့သည်။

 

 

အဖွားက အရမ်းကောင်းသည်။

 

 

သာ့ချောင်၏ တောက်ပသော မျက်လုံးများသည် အဖွား၏ အသွင်အပြင် ပျောက်ကွယ်သွားကာ တဖြည်းဖြည်း ဝေးသွားသည်ကို ကြည့်နေပြီးမှ ခြံဝင်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

 

 

အင်တုံတစ်ခုကို ယူပြီး ရေဖြည့်ပြီးနောက် koi ကို သေချာထည့်လိုက်သည်။

 

 

koi ငါးက သေနေသည်။ ရေထဲထည့်လိုက်သည်တောင် အသက်ပြန်ရှင်လာမည့် အရိပ်အယောင်မတွေ့ရပေ။

 

 

ငါးက မလှုပ်သည်ကိုမြင်သောအခါ သာ့ချောင်က မျက်ရည်အပြည့်ဖြင့် ၎င်း၏ ခေါင်းကို တို့လိုက်သည်။

 

 

 "ငါး လေး၊ မ သေ နဲ့"

 

 

သူမ၏ မျက်ရည်များသည် ရေထဲသို့ ကျဆင်းသွားကာ လှိုင်းငယ်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

 

 

ထိုအချိန်တွင် အံ့ဩစရာတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ ငါးသည် ရေကူးပြီး ရေပွက်ကလေးများ ထလာ၏။

 

 

သာ့ချောင်၏ မျက်နှာသည် နီမြန်းလာပြီး မျက်လုံးများ တောက်ပနေသည်။ "အ သက် ရှင် နေ တယ်!"

 

 

ငါးသည် နောက်ထပ် ရေပူဖောင်းကလေးများ မှုတ်ထုတ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို လှည့်ပြီး ရေထဲတွင် ဖြည်းညှင်းစွာ ကူးခတ်နေသည်။ အလွန်နှေးကွေးသော်လည်း အသက်ရှင်နေသေးသည်။

 

 

သာ့ချောင်က အလွန်ပျော်သွားသည်။  သူမသည် သစ်သားဇလုံရှေ့တွင် ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ ခဏမျှ စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက် ကူးကူကို ကြည့်ရန် ကြက်ခြံသို့ သွားသည်။

 

 

သူမက ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကူးကူ၏ တင်ပါးကို ထိလိုက်သည်။  သူမသည် မည်သည့်ဥကိုမျှ ရှာမတွေ့ခဲ့သလို ကြက်ဝပ်ခြင်းထဲတွင်လည်း ဥလည်းမတွေ့ခဲ့ပေ။  သူမက ပါးစပ်ကို စေ့ပြီး ကူးကူကို လက်ညှိုးထိုးကာ ပြောလိုက်သည်။ "ကူးကူ၊ နင်က ဆိုးတယ်။ ကြက်မဆိုးလေး!"

 

 

"ကူး ကူ"  ကြက်မကြီးက သူမ ဘာတွေပြောနေမှန်းကို မသိဘဲ ရွှင်မြူးစွာ ကတော်နေသည်။

 

 

သာ့ချောင်သည် ကြက်မအိုကြီးအား အကြိမ်ကြိမ် ဆူပူပြီးနောက် သူမ၏ အဖေအတွက် နေ့လယ်စာ ပြင်ဆင်ရန် မီးဖိုချောင်သို့ သွားခဲ့သည်။

 

 

ယခုက စိုက်ပျိုးချိန် မဟုတ်ပေ။ လူအများစုသည် တစ်နေ့လျှင် နှစ်နပ်စားကြသည်။ သူမ အဖေက တရုတ်ဆေးကို သောက်ရသည်။ ဗိုက်ထဲတွင် အစာမရှိဘဲ ဆေးမသောက်နိုင်သဖြင့် တစ်နေ့ကို သုံးနပ်ဖြစ်လာသည်။

 

 

 ဤရက်ပိုင်းတွင် သူမလည်း တစ်နေ့ကို ထမင်းသုံးနပ်စားရသဖြင့် ရလဒ်က သူမမျက်နှာလေးသည် အနည်းငယ် ဖောင်းလာသည်။

 

 

နေ့ခင်းဘက်တွင် ကန်စွန်းဥဆန်ပြုတ်နှင့် အသီးအရွက်ချဥ်သာ ဖြစ်သည်။  သို့သော် ကြက်ဥတစ်လုံး ထပ်ထည့်ထားသည်။ မနက်ဖြန်တွင် အခြားကြက်ဥတစ်လုံးကို ချက်ရန် စီစဉ်ထားသောကြောင့် ကြက်ဥတစ်လုံးသာ ချက်သည်။

 

 

အပိုကြက်ဥကိုမြင်သောအခါ ချောင်ကျန်းကျွင်းက အံ့သြသွားသည်။ "ဒီဥက ဘယ်ကလာတာလဲ၊ ကူးကူ ဥထားတာလား?"

 

 

သာ့ချောင်သည် နေ့တိုင်း သူ့အား ငြီးတွားနေသောကြောင့် ကြက်မအိုကြီးသည် ဥမဥသေးကြောင်း သူသိသည်။

 

 

သာ့ချောင်က ခေါင်းခါရမ်းပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ "အဖွား၊ ပေးတာ"

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်းက ကြက်ဥကို သာ့ချောင်အား ပေးလိုက်သည်။ "သမီး စားလိုက်။ အဖေက ကြက်ဥကို မကြိုက်ဘူး"

 

 

သာ့ချောင်က ခေါင်းခါရမ်းလိုက်သည်။ "ဖေဖေ စား လိုက်။ ခန္ဓာကိုယ်က မြန်မြန် ပိုကောင်းလာမယ်"

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်းသည် ထိုစကားကြားသောအခါ ဝမ်းနည်းသွားသည်။

 

 

သူသည် အကြောသေနေပြီဖြစ်သဖြင့် သူ့ဘဝတွင် ဘယ်တော့မှ ကောင်းမွန်လာမည်မဟုတ်ပေ။

 

 

ချောင်ရှို့ကျီသည် ချောင်မိသားစု၏ အိမ်ဟောင်းသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။  ချောင်မိသားစု၏ အကြီးဆုံးချွေးမ ဝမ်ချွမ်ကျီက "မေမေ ပြန်လာပြီ။ နေ့လယ်စာ ချက်ပေးမယ်။ မေမေ၊ ကြက်ဥ ပေးပါ"

 

 

ချောင်ရှို့ကျီက စိတ်မရှည်စွာ မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ဘာဥလဲ မရှိဘူး!"

 

 

ချောင်ရှို့ကျီသည် ဒီဘဝတွင် သားသုံးယောက်နဲ့ သမီးနှစ်ယောက်ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။  သမီး နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျပြီး သားသုံးယောက်က မိသားစုကိုယ်စီ ရှိကြသည်။

 

 

အကြီးဆုံးဖြစ်သော ချောင်ကျန်းကော်နှင့် သူ၏ဇနီး ဝမ်ချွမ်ကျီတွင် သားသုံးယောက်နှင့် သမီးနှစ်ယောက်ရှိသည်။ သူတို့၏သား ချောင်အန်းပင်းသည် ချောင်မိသားစု၏ တတိယမျိုးဆက်တွင် တစ်ဦးတည်းသော သားဖြစ်သည်။

 

 

ဒုတိယမှာ ချောင်ကျန်းကျွင်းနှင့် သူ့ဇနီးက ဖန်းရှောင်ကျွမ်း ဖြစ်သည်။ ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးသည် အမြွှာသမီးလေး သာ့ချောင်နှင့် ရှောင်ချောင်တို့ကို မွေးဖွားခဲ့သည်။

 

 

ပဉ္စမမြောက်သားဖြစ်သူ ချောင်ကျန်းမင်သည် လက်ရှိတွင် မြို့၏ထောက်ပံ့ရေးနှင့် စျေးကွက်ရှာဖွေရေးသမဝါယမတွင် ယာယီသယ်ယူပို့ဆောင်ရေးအဖြစ် လုပ်ကိုင်နေခဲ့သည်။

 

 

  သူသည် မြို့ပြမိန်းကလေး ချန်ချောင်းချောင်းနှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။  အိမ်ထောင်သက် ငါးနှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး သမီးတစ်ယောက်သာရှိသည်။

 

 

ဝမ်ချွမ်ကျီက ချက်ခြင်းစိုးရိမ်လာသည်။ "မေမေ၊ စုန့်မိသားစုနဲ့ ကော်တန်ရဲ့အမေဆီက ကြက်ဥငါးလုံးရခဲ့တာမဟုတ်လားဟင်၊ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"

 

 

ချောင်မိသားစု၏ အခြေအနေသည် ရွာရှိ အခြားမိသားစုများထက် ပိုကောင်းသော်လည်း စိုက်ပျိုးချိန်မဟုတ်ပေ။  မိသားစုက နေ့တိုင်း အသီးအရွက်ချဉ်နှင့် ယာဂုပဲ သောက်နိုင်သည်သည်။ သူမ၏ပါးစပ်သည် အလွန်ပျော့ပျောင်းလာပြီး ငှက်များပင် ထွက်လာနိုင်သည်။

 

 

မိသားစုရှိ ကြက်မကြီးက သူမကို သတ်နေသည်။  ဥမဥသည်မှာ တစ်လခွဲရှိပြီ။ သူမ၏သဘောအရဆိုလျှင် ဥမဥနိုင်သော ကြက်မကို သတ်ပြီး စားသောက်သင့်သည်။ သို့သော်လည်း နှစ်သစ်မဟုတ်သေးသည့်အတွက် ကြက်မကို မသတ်နိုင်ပေ။

 

 

စုန့်မိသားစုနှင့် ကော်တန်၏ မိခင်ထံမှ သူမ၏ ယောက္ခမက ကြက်ဥငါးလုံး ယူခဲ့သည်ကို ကြားခဲ့ပြီး အစီအစဉ်ဆွဲထားသည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သည်။

 

 

ဥငါးလုံးတွင် နှစ်လုံးကို ယောက္ခမအတွက် သီးသန့်ထားခဲ့ပြီး တစ်လုံးမှာ အန်းပင်းအတွက် ဖြစ်သည်။

 

 

 အန်းပင်းသည် ချောင်မိသားစု၏ တစ်ဦးတည်းသော မြေးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူက တစ်လုံးစားနိုင်သည်။

 

 

 ကျန် ၂ လုံးကို ခရမ်းချဉ်သီး၊ ကြက်သွန်မြိတ်နှင့် မွှေပြီး ကြော်မည်။ လူတိုင်းအတွက် အရသာရှိတဲ့ ဟင်းတစ်ခွက်ပင်။

 

 

အခု သူမယောက္ခမက ကြက်ဥမရှိဘူးလို့ ပြောသောအခါ ဘယ်လိုလုပ် စိတ်မပူဘဲနေတော့မလဲ?

 

 

ချောင်ရှို့ကျီက သူမကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ "ငါ သာ့ချောင်နဲ့ ဒုတိယသားကို ဥ ၄ လုံးပေးလိုက်တယ်၊ ကျန်တဲ့တစ်လုံးကို ထိဖို့ မစဉ်းစားနဲ့" 

 

 

ထုံးစံအတိုင်း ကျန်တစ်လုံးက ရွှယ်ချွမ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အာဟာရဖြည့်ရန်ဖြစ်သည်။

 

 

ကောင်းကင်ပြာပြာအောက်တွင် မိုးကြိုးပစ်ချခြင်း!

ဝမ်ချွမ်ကျီက မူးမေ့လဲလုနီးပါးပင် ဖြစ်သွားသည်။

 

 

 "အမေ၊ ဘာပြောလိုက်တာလဲ? အမေက သာ့ချောင်နဲ့ ဒုတိယလေးတို့ကို ဥလေးလုံးကို ပေးလိုက်တယ်ပေါ့လေ။ ဒုတိယမောင်လေးရဲ့မိသားစုက ခွဲထွက်သွားတာကြာပြီ။ အမေဘာလို့ ကြက်ဥတွေအများကြီးပေးတာလဲ?"

 

 

ဒုတိယမောင်လေးက မိသားစုထဲက ထွက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုမျက်နှာနဲ့ မိသားစုထဲက ကြက်ဥကို ယူရဲတာလဲ?

 

 

ထို့အပြင် ချောင်မိသားစု၏ တစ်ဦးတည်းသောမြေးဖြစ်သည့် အန်းပင်းသည်ပင် ကြက်ဥမစားနိုင်ပေ။ ဘာလို့ ဒီဘေးဆိုးကြီးသာ့ချောင်က ကြက်ဥကို စားရတာလဲ?

 

 

ချောင်ရှို့ကျီ၏ မျက်နှာသည် ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်။ "ဥတွေက ငါပိုင်တယ်။ ငါပေးချင်တဲ့သူကို ငါပေးနိုင်တယ်!"

 

 

"အဲဒါတော့ မဟုတ်သေးဘူး အမေ။ ကျွန်တို့ လူကြီးတွေ မစားရင် အဆင်ပြေပေမယ့် အန်းပင်းက ကျွန်မတို့ ချောင်မိသားစုရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော မြေးပဲ။ အမေက သူ့အတွက် ကြက်ဥ မထားခဲ့နိုင်ဘူးလား"

 

 

ဝမ်ချွမ်ကျီသည် သူမသားအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ ချောင်မိသားစု၏ တစ်ဦးတည်းသော မြေးအဖြစ် သူ့ကို မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အလိုလိုက်သင့်သည်

 

 

 သို့သော် သူ့ယောက္ခမ၏ မျက်လုံးထဲတွင် ယောက္ခထီးသာ ရှိသည်။ ဘာပဲစားစား ယောက္ခထီးကို အရင်ပေးသည်။

 

 

သူမ၏အမြင်အရဆိုလျှင် သူတို့က အသက်အရွယ်ကြီးရင့်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း တစ်နေ့တာလုံး ချစ်ခင်နေကြသည်။ အရှက်မရှိကြဘူးလား?

 

 

ယောက္ခထီးကို သာပေးလျှင် ချွေးမတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမ ဘာမှပြောမည် မဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် ဒုတိယမောင်လေးကို ဘာလို့ ပေးလိုက်တာလဲ? သူတို့က မိသားစုထဲမှ ပြတ်ပြတ်သားသား ခွဲထွက်နေကြပြီ။ သူတို့ကို ဘာလို့ ဥတွေပေးနေသေးတာလဲ?

 

 

ချောင်ရှို့ကျီက ဤမိုက်မဲသည့် အကြီးဆုံးချွေးမကို ဆက်ဆံဖို့ အရမ်းပျင်းနေခဲ့သည်။ "မြေးကို ဦးစားပေး ရမယ်ဆိုတာ ဘယ်သူက ပြောတာလဲ? ဒီချောင်မိသားစုမှာ ဒီအဘွားကြီးက နောက်ဆုံး​စကားပဲ။ မကျေနပ်ဘူးလား၊ သည်းခံလိုက်"

 

 

ဝမ်ချွမ်ကျီ - "..."

 

 

ချောင်ရှို့ကျီသည် တုန်ဖုန်းအစုတစ်ခုလုံးတွင် သားဖြစ်သူအပေါ် ဘက်လိုက်မှုအနည်းဆုံးဟု ဆိုနိုင်သည်။ သူမသည် သဘာဝလွန်စွမ်းအားများဖြင့် မွေးဖွားလာခဲ့ပြီး မိသားစုတွင် တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်ခဲ့သည်။ သူမသည် ငယ်စဉ်ကတည်းက ယောကျ်ားလေးကဲ့သို့ ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။

 

 

ရွှယ်ချွမ်နှင့် လက်ထပ်ပြီးနောက် ရွှယ်ချွမ်၏ ကျန်းမာရေး ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့် အိမ်အတွင်း၊ အပြင် အားလုံးကို စီမံခန့်ခွဲခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် အမျိုးသမီးတွေက အမျိုးသားတွေထက် ပိုဆိုးတယ်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မခံစားခဲ့ရပေ။

 

 

သားသုံးယောက်ထဲ၌ ချောင်ကျန်းကော် တစ်ယောက်၌သာ သားတစ်ယောက် မွေးသည်။ ဒုတိယနှင့် ပဉ္စမသားတွင် သမီးများသာရှိသည်။ ထိုအတွက် သူမစိတ်မပူခဲ့ပေ။

 

 

သားမရှိဘူးလား?

 

 

ဟိုတုန်းက သူမကဲ့သို့ မိသားစုထဲကို ဝင်လာမည့် သားမက်နှင့် လက်ထပ်လိုက်ရုံပင်။

 

 

ချောင်ရှို့ကျီသည် ဘိုးဘေးများကဲ့သို့ အယူမကြီးပေ။

 

 

 သို့သော် ဝမ်ချွမ်ကျီက ထိုသို့ တွေးပုံမရပေ။

 

 

ချောင်မိသားစု၏ တစ်ဦးတည်းသော သားကို မွေးဖွားခဲ့​သည်ဟု သူမ ခံစားခဲ့ရသည်။ သူမသည် ချောင်မိသားစု၏ သူရဲကောင်းတစ်ဦးဖြစ်သည်။

 

 

 သူမ၏ သားသည် ချောင်မိသားစု၏ ရွှေတုံးဖြစ်သည်။  တစ်မိသားစုလုံးသည် သူမတို့ သားအမိကို အလိုလိုက်ရမည်။

 

 

သို့သော်လည်း သူမ၏ ယောက္ခမက ဒါကို အလေးအနက်မထားပေ။ ၎င်းက ဝမ်ချွမ်ကျီရဲ့ နှလုံးသားကို ဒဏ်ရာရစေသည်။

 

 

ဝမ်ချွမ်ကျီက ထိုအကြောင်းကို ပိုတွေးပြီး သူမ ပိုမနာလိုဖြစ်လာသည်။ သူမ ယောက္ခမကို ဆန့်ကျင်ရန်လည်း မဝံ့မရဲဖြစ်နေသည်။ ယောက္ခမသည် တောဝက်ကိုပင် လက်သီးဖြင့် ထိုးသတ်နိုင်သည်။  မတ်တပ်ထရပ်လျှင် သေခြင်းတရားကို ရှာနေတာမဟုတ်ဘူးလား?

 

 

ချောင်ကျန်းကော်သည် အပြင်မှ ပြန်ရောက်လာသည်။ သူ့အကြည့်တွေက ဝမ်ချွမ်းကျီ၏ အနက်ရောင်အိုးမည်းမျက်နှာကို ဖြတ်သွားခဲ့သည်။ သူက တစ်ဖက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး မသိဟန်ဆောင်လိုက်သည်။

 

 

ဝမ်ချွမ်ကျီ၏ မျက်နှာက ပိုမည်းမှောင်သွားခဲ့သည်။ "ကျွန်မ မပျော်တာကို ရှင် မမြင်ဘူးလား?"

Prev Next