အပိုင်း ၂၃
Viewers 4k
Chapters 329

၇၀ ခုနှစ်က အလိုလိုက်ခံ မင်းသမီးလေး

 

အပိုင်း ၂၃

 

 

 

 

 

 

 

ချောင်ရှို့ကျီကမူ စိတ်ဓာတ်ကျစရာ ဘာမှမရှိဟု တွေးထားသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အနေနှင့် ဒုက္ခပေးသူ ဖန်ရှောင်ကျွမ်း မရှိဘဲ ချောင်မိသားစုသည် အနာဂတ်တွင် ပိုကောင်းလာမည်ဟု သူမ ခံစားရသည်။

 

 

ဒုတိယသား၏ ခြေထောက်တွေ ပြန်မတ်တပ်ရပ်နိုင်လျှင် ပိုကောင်းသည်။ သူမမျက်လုံးတွေက သူ့ခြေထောက်တွေပေါ်သို့ ရောက်သွားသည်။ အဆုံးတွင် သူမက ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။

 

 

သူမဘာတွေတွေးနေတာလဲ?  ခွဲစိတ်တာတောင် အသုံးမဝင်ဟု ဆရာဝန်က ပြောသည်။ သူ့ဘဝတစ်သက်တာလုံး အိပ်ရာထဲမှာပဲ နေရလိမ့်မည်။

 

 

ကွာရှင်းပွဲကျင်းပရန်အတွက် ချောင်ရှို့ကျီသည် ငါးနှစ်ကောင်ကို စားရန် သတ်သည်။ တစ်မျိုးက စွပ်ပြုတ်နှင့် နောက်တစ်မျိုးက ပေါင်းသည်။ မိသားစုက ပျော်ပျော်ကြီးစားကြသည်။ ဝမ်ချွမ်ကျီ၏ မျက်နှာဆီသို့ အပြုံးက ပြန်ရောက်လာသည်။

 

 

နေ့လည်စာစားပြီးသောအခါ ချောင်မိသားစုအိမ်ဟောင်းမှ လူများက ပြန်သွားကြသည်။

 

 

ဖက်ထုပ် သာ့ချောင်သည် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာ သူမ၏အဝတ်ထောင့်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမအဖေ၏ အခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

 

 

သူမကို အထဲသို့ ခေါ်ပြီး ချောင်ကျန်းကျွင်းက စိုးရိမ်တကြီး မေးသည်။ "သမီးက ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ? သမီး အဆင်မပြေဘူးလား?"

 

 

သာ့ချောင်သည် သူမ၏ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ယမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။ "သမီး၊ စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်နေတယ်"

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်းက အနည်းငယ် အံ့ဩသွားသည်။ "ဒါဆို သမီးက အဖေ့ကို ပြောစရာရှိလို့လား?"

 

 

သာ့ချောင်သည် သူမ၏အဝတ်အစားထောင့်များကို ဘောလုံးလို ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ "ဖေဖေ၊ ဖေဖေ ကွာရှင်းလိုက်တာ သမီးကြောင့်ပဲ မဟုတ်လား?"

 

 

သူမအမေ အမှားလုပ်မိလို့ ကွာရှင်းလိုက်တာဟု အဖွားက ပြောဖူးသည်။ သို့သော်လည်း သူမအမေက အဖွားအိမ်ဆီ ပြန်လာရသည့် အကြောင်းရင်းက သူမကြောင့်ပင်။ သူမအမေက သူမကို မောင်းထုတ်ချင်သော်လည်း သူမအဖေက ငြင်းသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်ဖြစ်ကြသည်။

 

 

သူမ ကြောက်စရာကောင်းသလို ခံစားခဲ့ရသည်။

သူမအမေပြောသလိုပဲလား?  သူမသည် ဘေးဥပဒ်ဖြစ်သောကြောင့် ဆွေမျိုးများထံ ကံဆိုးမှုနှင့် ဘေးဒုက္ခများ သယ်ဆောင်လာမည်လား?

 

 

ပြန်တွေးကြည့်သောအခါ သူမအဖေက သူမကိုကာကွယ်ပေးသဖြင့် မြောင်းထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။ ထို့အပြင် သူက မသက်သာသေးပေ။

 

 

သာ့ချောင်က ဤအကြောင်းကို ပိုတွေးလေလေ သူမ ပိုဝမ်းနည်းလေလေ ဖြစ်သည်။ မျက်ရည်များက ပုလဲလုံးတွေလို ကျဆင်းလာသည်။

 

 

ဖက်ထုပ်လေးက ထိုနေရာတွင် ရပ်နေပြီး ရွှေပဲစေ့လေးတွေက ကျဆင်းနေသည်။ သူမ၏ ပါးပြင်တွင် မျက်ရည်များက စွန်းထင်းနေသည်။

 

 

သူမ၏ ကူကယ်ရာမဲ့ပြီး သနားစရာကောင်းသော အသွင်အပြင်က လူတွေကို အသည်းကွဲစေသည်။

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်းသည် သူ့နှလုံးသားကို တစ်စုံတစ်ခု​က ပြင်းထန်စွာ ညှစ်ထားသလို ခံစားရသည်။

 

 

ဖန်ရှောင်ကျွမ်းသည် ဤကလေးအပေါ် မကောင်းကြောင်း သူသိသည်။ သူက ဖန်ရှောင်ကျွမ်းကို ကလေးအား ကြမ်းတမ်းစွာ မဆက်ဆံရန် သတိပေးခဲ့သည်။

 

 

အပေါ်ယံတွင် ဖန်ရှောင်ကျွမ်းက သဘောတူသည်။ ခေါင်းတစ်လှည့်တွင် နာခံဟန်ဆောင်သည်။ သူက အမြဲတမ်း ဒေါသထွက်ခဲ့သော်လည်း ကွာရှင်းရန် ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ပေ။

 

 

သူ၏ ခံနိုင်ရည်နှင့် လိုက်လျောမှုကြောင့် ဖန်ရှောင်ကျွမ်းက ပိုဆိုးလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူမက ကလေးကို လက်ရှိအခြေအနေသို့ ရောက်အောင် ပြုလုပ်ထားခဲ့သည်။

 

 

သူမ၏ အရပ်ပုပုလေးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်ခြင်းများ ပြည့်နှက်နေသည်။

 

 

ကလေးသည် မွေးတုန်းက ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည်။ ရှောင်ချောင်သည် ကြောင်ကလေးကဲ့သို့ ပိန်နေချိန်တွင် သူမက အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည်။ အခုက ပြောင်းပြန်ဖြစ်သွားပြီ။

 

 

 ညီအစ်မနှစ်ယောက် အတူရပ်သောအခါ သူမသည် ရှောင်ချောင်ထက် ဦးခေါင်းတစ်ဝက် ပိုနိမ့်သည်။

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်း၏ မျက်လုံးများသည် မသက်မသာ နာကျင်လာသည်။ သူ သူမကို လက်ယပ်ခေါ်ခဲ့သည်။ "လာ၊ အဖေ့ဆီ လာပါဦး"

 

 

သာ့ချောင်က လျှောက်လာသည်။

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်းက ချိုသာစွာ ပြောလိုက်သည်။

 

 

 "သမီးရဲ့အဖေနဲ့အမေက သမီးကြောင့် ကွာရှင်းတာမဟုတ်ဘူးလို့ သမီးအဖွားက သမီးကို အရင်က ပြောဖူးတယ်။ သမီးအမေက အမှားတစ်ခုခုလုပ်ခဲ့လို့ပဲ။ သူမကြောင့် သမီးရဲ့အဒေါ်ဟွေ့က သေလုနီးပါးဖြစ်သွားတယ်။ ဒါကြောင့် အဖေက ကွာရှင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။ သမီး အပြစ်မဟုတ်ဘူး။ နားလည်လား?"

 

 

သာ့ချောင်သည် သူမအဖေက ဤကိစ္စသည် သူမနှင့် မသက်ဆိုင်ကြောင်း ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေသည်ကို ကြားလိုက်ရသည်။ သူမ အပြစ်မဟုတ်ခဲ့ပေ။

 

 

 နောက်ဆုံးတော့ သူမ စိတ်ထဲ ပိုကောင်းလာသည်။

 

 

ရှောင်ချောင်ကို သတိရပြီး သူမက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ "ဒါဆို ညီမလေးက ပြန်လာမှာ မဟုတ်ဘူးလား?"

 

 

ရှောင်ချောင်၏ အကြောင်းကို တွေးတောရင်း ချောင်ကျန်းကျွင်း၏ နှလုံးသားသည် နောက်ထပ် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ညှစ်ခံလိုက်ရသလို ခံစားရသည်။

 

 

သူက တကယ် အသုံးမကျသော အဖေတစ်ယောက်ပင်။

 

 

 သမီးတစ်ယောက်ကိုပင် မကာကွယ်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပြီ။ သူက အခြားသမီးတစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်း နေခွင့်ပေးခဲ့သည်။ သူက သေသင့်သည်!

 

 

သို့သော်လည်း သူ့သမီးရှေ့တွင် ခံစားချက်ကို ထုတ်မပြချင်ပေ။ သူက လက်လှမ်းပြီး နူးညံ့သော အဝါရောင်ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

 

 

"ညီမလေးက သမီးအမေနောက်ကို လိုက်နေတာ။ တစ်ယောက်ချင်းစီက တစ်ယောက်စီ လိုက်နေတယ်။ ဟုတ်ပြီလား?"

 

 

သာ့ချောင်က ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး မှန်သည်ဟု ခံစားရသည်။ သူမ၏ မျက်လုံးများသည် လခြမ်းလေးများအဖြစ်သို့ ကွေးညွတ်သွားသည်။ သူမ၏ ရှည်လျားပြီး ထူထပ်သော မျက်တောင်များပေါ်မှ မျက်ရည်စက်များက တုန်ခါသွားသည်။

 

 

 "ဒါဆို သမီးက အဖေ့အနောက် လိုက်ခဲ့တာပေါ့!"

 

 

ချောင်ကျန်းကျွင်းသည် သာ့ချောင်၏ ချစ်စရာပုံစံကို ကြည့်ပြီး သူ၏ နှလုံးသားက နူးညံ့သွားသည်။ "ဒါဆို သမီးက အဖေ့နောက်ကို လိုက်ရတာ ကြိုက်လား?"

 

 

ဖက်ထုပ် သာ့ချောင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ "ကြိုက်တယ်၊ တကယ်ကြိုက်တယ်!"

 

 

သူမက ကြိုက်တယ်ဟူသော စကားကို နှစ်ခါ ပြောသည်။ ၎င်းက သူမခံစားချက်တွေကို ဖော်ပြနိုင်သလိုပင်။ ချောင်ကျန်းကျွင်းက မပြုံးနိုင်ဘဲ မနေနိုင်ပေ။

 

 

ဖန်ရှောင်ကျွမ်းနှင့် ချောင်ကျန်းကျွင်းတို့၏ ကွာရှင်းပြတ်စဲသည့် သတင်းသည် ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ထိုညတွင် လင်းဟွေ့က သိသည်။

 

 

သူမသည် တုန်လှုပ်​သောအကြည့်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ အချိန်အတော်ကြာ စကားမပြောဘဲ နေနေသည်။

 

 

ဝမ်ချိုးယင်က အသားပန်းကန်လုံးနှင့် ဝင်လာသောအခါ သူမသမီး၏ အံသြသော အမူအရာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမသမီး၏ နဖူးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။

 

 

 "အဖျားလည်း မရှိဘူး၊ သမီးက ဒီလိုထိုင်ပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ?"

 

 

လင်းဟွေ့က သတိပြန်ဝင်လာပြီး ခေါင်းခါလိုက်သည်။ "ဘာမှမဟုတ်ဘူး"

 

 

ဝမ်ချိုးယင်က အမဲသားကို ကုတင်ပေါ်ရှိ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ "ဘာမှမဖြစ်ရင် လာစားလိုက်။ အမေက မင်းအတွက် အထူး သိမ်းထားတာ!"

 

 

လင်းဟွေ့က အသားများ ပြည့်နေသော ပန်းကန်လုံးကိုတွေ့သောအခါ သူမနှလုံးသားက နွေးထွေးသွားသည်။ "အမေ၊ သမီးနဲ့ အတူစားလိုက်။ သမီးတစ်ယောက်တည်း အများကြီးမစားနိုင်ဘူး"

 

 

ဝမ်ချိုးယင်က သူမလက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။ "အမေက စားပြီးပြီ။ သမီးပဲ ပိုစားတော့။ စကားမစပ် သမီးရဲ့ ဒုတိယခယ်မကိစ္စ။ သမီးရဲ့ ဒုတိယအစ်ကိုက သူကို ဆုံးမလိုက်ပြီ။ နောက်တော့ အမေက နည်းနည်း ဆူလိုက်မယ်။ စိတ်ထဲမထားနဲ့တော့။ နားလည်လား?"

 

 

ချွေးမဖြစ်သူ၏ စိတ်မချစရာ ကောင်းမှုကြောင့် သမီးဖြစ်သူက အရိုက်ခံရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဝမ်ချိုးယင်သည် ချွေးမကို မုန်းတီးသော်လည်း ဘာမှ မလုပ်နိုင်ခဲ့ပေ။

 

 

 နောင်တွင် အဘိုးကြီးနှင့် သူမက ထွက်သွားပြီးလျှင် သူမ၏ သမီးသည် အစ်ကိုများနှင့် ယောက်မများကို အားကိုးရပေမည်။

 

 

လင်းဟွေ့က သူမခယ်မကို မူလကတည်းက အပြစ်မတင်ပေ။ "စိတ်မပူပါနဲ့ အမေ။ ဒုတိယခယ်မကို သမီး အပြစ်မတင်ပါဘူး"

 

 

ဝမ်ချိုးယင်သည် စိတ်ချရပြီး သူမအတွက် အသားကို ကောက်ယူလာသည့် သမီးကို တွေ့သောအခါ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်။

 

 

"ကြည့်စမ်း၊ သမီး ဝါးတိုင်လို ပိန်သွားပြီ။ များများစားပြီး အသားမြန်မြန် ပြန်ပြည့်အောင်လုပ်!"

 

 

လင်းဟွေ့သည် ပန်းကန်လုံးထဲရှိ အသားများကို မွှေနှောက်ကာ အချိန်အတော်ကြာ တုံ့ဆိုင်းနေပြီး တိုးတိုးလေး မေးလိုက်သည်။

 

 

"အမေ၊ ဖန်ရှောင်ကျွမ်းတို့ လင်မယား ကွာရှင်းလိုက်ပြီလို့ သမီးကြားတယ်။ အဲဒါ...အမှန်ပဲလား?"

 

 

ဝမ်ချိုးယင်သည် ရုတ်​တရက်​ ​ခေါင်း​မော့ပြီး သူမကို သံသယဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ "သမီးက ဘာလို့ ဒီလို​မေးတာလဲ? ဘာလုပ်​ချင်​လို့လဲ?"

 

 

လင်းဟွေ့က မျက်နှာပူလာခဲ့သည်။ "အမေ၊ သမီးက ဘာလုပ်ရမလဲ? သိချင်လို့ မေးကြည့်တာပါ"

 

 

ဝမ်ချိုးယင်က သူမကို စူးစူးရဲရဲ မျက်လုံးများနှင့် စစ်ဆေးကြည့်ခဲ့သည်။ "သမီးဘာတွေ တွေးနေလဲ၊ ဘာတွေ စီစဉ်ထားလဲ အမေ ဂရုမစိုက်ပါဘူး။ မကောင်းတဲ့အတွေးတွေကို ဖယ်ထား။ မဟုတ်ရင် အမေ့ကို အမေအဖြစ် အသိအမှတ်မပြုနဲ့တော့!"

 

 

သူမအမေက သူမဘာတွေ တွေးနေလဲဆိုသည်ကို တခြားသူတွေထက် ပိုသိသည်။

 

 

အရင်ဆိုလျှင် သူမ တားမှာမဟုတ်ပေ။ သို့သော် ယခုတွင် ဒုတိယချောင်က မသန်မစွမ်းဖြစ်နေပြီး အားလုံးအတွက် ဂရုစိုက်ဖို့ လိုအပ်နေပြီ။ ထိုသို့သော လူကိုလက်ထပ်ခြင်းသည် သေခြင်းတရားကို ရှာဖွေခြင်းဟု ပြောရမလား?

 

 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူမသမီးကို မိုက်မဲသော အလုပ်ကို လုပ်ခွင့်မပေးနိုင်ပေ။

 

 

လင်းဟွေ့၏ မျက်နှာက ဖျော့တော့သွားခဲ့သည်။ သူမ ခေါင်းငုံ့ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "အမေ၊ သမီး တကယ်ကို ဘာမှလုပ်ဖို့ မစဉ်းစားထားဘူး!"

 

 

တစ်ခုခုလုပ်ချင်လျှင်တောင် အဲဒီလူက သူမကို လက်ခံမှာတဲ့လား?

 

 

သူမတို့ အကြောင်းကို တခြားသူတွေ ပြောရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?

 

 

ဝမ်ချိုးယင်သည် သူမ၏ သမီးက လိမ်ပုံမပေါ်သည်ကို မြင်လိုက်ရပြီး သူမ၏ အမူအရာက ပြေလျော့သွားခဲ့သည်။

 

 

 "ဟင်း။ သမီးက ငယ်ငယ်ကတည်းက ခေါင်းမာတာ၊ အမေက သမီး လမ်းမှားမှာကို ကြောက်တယ်! သမီးက ငယ်သေးတယ်၊ နှစ်နှစ်လောက်ဆို အမေက ယောက်ျားကောင်း ရှာပေးမယ်၊ ပြီးတော့ သမီးက နောက်ထပ် ကလေးတစ်ယောက် မွေးပြီး ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နေ"

 

 

လင်းဟွေ့၏ မျက်နှာက ဖြူဖျော့သွားခဲ့သည်။ "အမေ၊ နောက်အိမ်ထောင်ပြုဖို့ သမီး ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးဖူးဘူး!"

 

 

"မိန်းမတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် အိမ်ထောင်မပြုဘဲ နေရမှာလဲ၊ သမီးက တစ်သက်လုံး တစ်ယောက်တည်းနေဖို့ စီစဉ်နေတာလား?"

 

 

"အမေ!"

 

 

"ကောင်းပြီ အမေ မပြောတော့ဘူး"

 

 

ဝမ်ချိုးယင်သည် သူမသမီး၏ မျက်နှာသည် ပို၍ပို၍ ရုပ်ဆိုးလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ ပါးစပ်ပိတ်နေလိုက်သည်။

 

 

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တုန်းလင်းက အခုထိ ငယ်သေးသည်။ တစ်နှစ် သို့မဟုတ် နှစ်နှစ်အကြာမှ တစ်ဦးဦးကို ရှာဖွေရန် အချိန်မနှောင်းသေးပေ။

 

 

ချီလီရွာမှ ရွာသားများအတွက် ဤဆောင်းရာသီသည် အရည်ရွှမ်းသော မြင်ကွင်း တစ်ခုပြီးတစ်ခုဖြစ်နေခဲ့သည်။

 

 

ဖန်ရှောင်ကျွမ်းနှင့် ချောင်ရှို့ကျီတို့ ကွာရှင်းပြီး ရက်အနည်းငယ်အကြာတွင် စုန့်မိသားစုအိမ်သည် မှောင်မိုက်ပြီး လေထန်သောည၌ မစင်များဖြင့် ပြန့်ကျဲနေခဲ့သည်။

 

 

စုန့်မိသားစုက အလွန်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်နေကြသည။ နောက်နေ့မနက် အိပ်ရာက နိုးလာမှ ခြံဝင်းထဲတွင် ရွှေဝါရောင်မစင်အိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

 

 

 တစ်ညလုံး စားထားသည့် အစာများမှာ အန်ထွက်လုနီးပါးပင်။

 

 

အဘွားအိုစုန့်က ဒေါသထွက်ပြီး ပွဲချင်းပြီး သေဆုံးသွားလုနီးပါးပင်။

 

 

ဘယ်သူက ဒီလောက်ဆိုးရွားတာလဲ? စုန့်မိသားစုကို ဘယ်သူက ရန်မဖြစ်ဘဲနေမလဲ?

Prev Next