Welcome To MM Storyteller
LOGIN
၇၀
ခုနှစ်က အလိုလိုက်ခံ မင်းသမီးလေး
အပိုင်း
၂၄
စုံစမ်းမှုအချို့ပြုလုပ်ပြီးနောက်
အဓိက ပစ်မှတ်မှာ အဘွားအိုစုန့်၏ အကြီးဆုံးချွေးမ... စုန့်ကျင်းလိုင်၏ ဇနီးဖြစ်နေခဲ့သည်။
စုန့်ကျင်းလိုင်၏
ဇနီးသည် ချောင်ရှို့ကျီအား ပုတ်ခတ်ပြောဆိုခဲ့ပြီး လင်းဟွေ့၏ တိုင်ကြားမှုကြောင့် ယောက္ခမနှင့်
ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ ရိုက်နှက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသဖြင့် လင်းဟွေ့အား အပြစ်တင်ခဲ့သည်။
ဒေါသတကြီးဖြင့်
လင်းဟွေ့နှင့် ဒုတိယချောင်၏ ကိစ္စကို ဖြန့်ရန် သူမ၏ မိခင်မိသားစုဆီ ပြန်ပြေးသွားခဲ့သည်။
အရာအားလုံးက
သူမထင်ထားသည်ထက် ဖြစ်ပွားသွားမည်ဟု သူမ မထင်ခဲ့ပေ။
တကယ်တမ်းတွင်
ချောင်ရှို့ကျီကို သွားတိုင်ကြားသူမှာ လင်းဟွေ့ မဟုတ်ပေ။ စုန့်ကျင်းလိုင်ဇနီး၏ ဒုတိယယောက်မ
ကျန်းလုရန် ဖြစ်သည်။
သူတို့
နှစ်ယောက်က ဘယ်တော့မှ အဆင်မပြေခဲ့ပေ။ အိမ်တွင် မကြာခဏ ရန်ဖြစ်ကြသည်။ ကျန်းလုရန်သည်
ထိုနေ့တွင် သူမအခန်းထဲမှ သာ့ချောင်ကိုပြောသည်ကို ကြားပြီး ချောင်ရှို့ကျီအား တိုင်ကြားရန်
ပြေးလာသည်။
အဘွားအိုစုန့်သည်
အမှန်အတိုင်းသိသောအခါ ဒေါသကြောင့် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများက တုန်ယင်သွားသည်။
"နင်တို့က မိသားစု ဖျက်ဆီးနေတဲ့ မိန်းမတွေ။
အကြီးဆုံး၊ ဒီမိန်းမကို သူ့မိခင်အိမ်ဆီ ပြန်ပို့ပေးလိုက်။ ငါတို့စုန့်မိသားစုက ဒီလောက်ချွေးမမျိုးကို
မတတ်နိုင်ဘူး!"
ချောင်ရှို့ကျီ၏
ချွေးမကို "ကွာရှင်းပြတ်စဲခြင်း" သည် ချီလီရွာရှိ ယောက္ခမများအတွက် တံခါးအသစ်ဖွင့်ပေးခဲ့သည်။
မကြာသေးမီ ရက်များအတွင်း ယောက္ခမ အများအပြားသည် ၎င်းတို့၏ ချွေးမဖြစ်သူကို မိခင်အိမ်သို့
ပြန်ပို့ခဲ့ကြသည်။
စုန့်ကျင်းလိုင်၏
ဇနီးသည် ထိုစကားကိုကြားသောအခါ သူမ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေခဲ့သည်။
"အမေ၊ ကျွန်မကို မုန့်လှိမ့်တံနဲ့ ရိုက်လို့ရတယ်။
မလုံလောက်ရင် နှစ်ခေါက်လောက် ရိုက်လို့ရတယ်။ ကျွန်မ အမေအိမ်ပြန်မပို့နဲ့"
အဘွားအိုစုန့်က
အေးစက်စွာ နှာမှုတ်လိုက်သည်။ "နင့်ကို ရိုက်ဖို့ အရမ်းကြိုးစားရတယ်လို့ ငါထင်တယ်။
အကြီးဆုံး၊ မင်း ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ? ဒီမိသားစု ပျက်သုဉ်းသွားစေတဲ့ အရာကို အခုထိ မပို့သေးဘူးလား?"
စုန့်ကျင်းလိုင်က
သူ့အမေကို အံတုဖို့ မဝံ့ရဲသဖြင့် သူ့မိန်းမကို တံခါးကနေ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
ထို့ကြောင့်
ယနေ့တွင် ချီလီရွာရှိ ရွာသူရွာသားအားလုံးသည် စုန့်ကျင်းလိုင်၏ ဇနီးသည် ဝက်ကဲ့သို့ အော်ဟစ်နေပြီး
သူမမိခင်အိမ်သို့ ပြန်ပို့ခံရသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထိုမြင်ကွင်းကို
သူမမျက်စိနှင့် ကိုင်တိုင်မြင်ရသော ဝမ်ချွမ်ကျီက စားရန်၊ အိပ်ရန် ခက်ခဲနေခဲ့သည်။ ခါတိုင်းထက်
ထမင်းတစ်ပန်းကန်တောင် လျှော့စားသည်။
သူမကို
ထိုသို့ မြင်လိုက်ရသောအခါ ချောင်ကျန်းကော်က သိချင်စိတ်ဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "မိန်းမ၊
မင်း ဝက်လို အစာစားချင်စိတ် ကြီးကြီးမားမား ရှိတတ်တယ်။ ထမင်းတစ်နပ်ကို ထမင်းသုံးခွက်
စားတယ်။ ဘာလို့ ဒီနှစ်ရက်မှာ နည်းနည်းပဲ စားတာလဲ? လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်အနည်းငယ်က တတိယကိုယ်ဝန်ရှိတုန်းက
မင်းက နည်းနည်းပဲစားတယ်"
"..."
ရှင်
ကောင်းကောင်း ပြောလို့ မရဘူးလား? ဝမ်ချွမ်ကျီသည် သွေးတစ်လုတ်က ရင်ဘတ်ထဲတွင် ဆို့နေပြီး
ဒေါသကြောင့် မူးလဲလုနီးပါးပင်။
သို့သော်လည်း
သူ့စကားက သူမကို ကိုယ်ဝန်ရှိချင်ယောင်ဆောင်နိုင်စေတယ်။ ကိုယ်ဝန်ရှိနေသရွေ့ သူမကို ရိုက်နှက်ခြင်း
သို့မဟုတ် မိခင်မိသားစုထံ ပြန်ပို့ခြင်း ပြုလုပ်မည် မဟုတ်ပေ။
သူမက
အလွန် ဉာဏ်ကောင်းသည်။
ထို့ကြောင့်
ဝမ်ချွမ်ကျီက ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ။
နောက်တစ်နေ့
ထမင်းစားသောအခါ အော့အန်ပြနေသည်။ အသံက ကျယ်လောင်လွန်းသဖြင့် လူတိုင်းက သတိမထားမိဘဲ
မနေပေ။
ချောင်ရှို့ကျီက
သူမကို မေးလိုက်သည်။ "အကြီးဆုံးရဲ့ဇနီး၊ နင် နေမကောင်းဘူးလား?"
ဝမ်ချွမ်ကျီက
ရှက်ရွံ့တဲ့အမူအရာနှင့် ပြောလိုက်သည်။ "အမေ၊ ကျွန်မမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာ ဖြစ်နိုင်တယ်။
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က ကျွန်မ အစာစားချင်စိတ် ပေါက်သွားတယ်။ တုံ့ပြန်မှု အားလုံးက
အန်းပင်းကို ကိုယ်ဝန်ရှိတုန်းကနဲ့ အတူတူပဲ"
ချောင်ရှို့ကျီက
သူမ လိမ်နေသည်ဟု သံသယမထားဘဲ ပြောလိုက်သည်။ "အိုး ဒါဆို အာဟာရပြည့်အောင် စား"
ဝမ်ချွမ်ကျီသည်
ယောက္ခမ၏ တုံ့ပြန်မှုကို အနည်းငယ် မကျေမနပ် ဖြစ်နေသော်လည်း သူမ မပြောဝံ့ပေ။ သူမ ခေါင်းကို
လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ယောက်ျားဖြစ်သူက အစားကိုအသည်းအသန် စားနေသည်အား တွေ့လိုက်ရသည်။
သူမက ပိုပြီး မကျေမနပ်ဖြစ်လာသည်။
"ကျန်းကော်၊
ကျွန်မမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီ။ ရှင့်မှာ ပြောစရာမရှိဘူးလား?"
"ဘာပြောတာလဲ?"
ချောင်ကျန်းကော်က ကြောင်အနေသောအမူအရာနှင့် ပန်းကန်ထဲမှ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
ခဏရပ်ပြီးနောက်
သူ့ဇနီးသည် သူ့ကို ဂရုစိုက်စေချင်ကြောင်း ရုတ်တရက် သတိရသွားသည်။
သူက
မေးစေ့ကိုကုတ်ပြီး "ဒီအသက်အရွယ်မှာ မင်းက ပုလဲထုတ်ပေးတဲ့ ဂုံးအိုကြီးလို့ မှတ်ယူလို့ရတယ်။ နောက်ကျရင် ဒုတိယအိမ်ရဲ့
ကြက်မအိုကြီးကို သွားမစနဲ့။ မင်းပြေးတာကြောင့် ကိုယ်ဝန်ပျက်သွားမယ်။ သတိထား"
ဝမ်ချွမ်ကျီ
- "..."
ဂုံးအိုက
ပုလဲမွေးတယ်၊ ဝက်ခေါင်း။
သူမသည်
အသက်သုံးဆယ်သာရှိသေးသည်။
နောက်ပြီး
သူမက ကြက်မကြီးကို သွားစခဲ့တာလား? သူမကို ကြက်မအိုကြီးက တမင် အာဃာတထားနေတာ၊ ဟုတ်ပြီလား?
ဝမ်ချွမ်ကျီသည်
ဒေါသထွက်လွန်းသဖြင့်ဗိုက်နာသွားသည်။ မူလက သူမသည် အစာစားချင်စိတ်မရှိဟန်ဆောင်သည်။ ယခု
သူမ လုံးဝ ဟန်ဆောင်နေစရာ မလိုတော့ပေ။
ချောင်ရှို့ကျီသည်
သူမသား၏ မိုက်မဲမှုကို မအံ့သြပေ။
သူမသည် ရွှယ်ချွမ်အတွက် အစားအစာအချို့ကို အေးအေးဆေးဆေး
ရွေးလိုက်သည်။ "များများစား"
ရွှယ်ချွမ်က
ပြုံးပြီး ပြန်ပြောခဲ့သည်။ "မင်းလည်း ပိုစားသင့်တယ်"
ချောင်ကျန်းကော်က
သူ့မိန်းမ၏ ဇလုံကို ကောက်ယူပြီး သူ့ပန်းကန်ထဲသို့ စားစရာအားလုံးကို လောင်းထည့်လိုက်သည်။
"မင်း မစားနိုင်ရင် ငါ့ကို ပေးလိုက်တော့"
ဝမ်ချွမ်ကျီ
- "..."
နှိုင်းယှဥ်စရာ
မရှိလျှင် အန္တရာယ်မရှိပေ။
ဒီရက်မှာ
အသက်မရှင်နိုင်ဘူး!
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းသည်
ပုန်းရှောင်နေခဲ့ပြီး အပြင်မထွက်ရဲပေ။ သူမမျက်နှာက ဒဏ်ရာများ ပျောက်ကင်းသွားသည်နှင့်
အပြင်ထွက်ပြီး သရုပ်ဆောင်သည်။
သူမက
လူတွေနှင့်တွေ့တိုင်း သာ့ချောင်သည် ဘေးဆိုးကြီးဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသည်။ "ဒါကိုကြည့်ပါ။
ဒါက ဆွေမျိုးအားလုံးကို ဘေးဆိုးဖြစ်စေတယ်။ ပါဝင်တဲ့သူအားလုံးကို ကံဆိုးသွားစေတယ်။ ချောင်မိသားစုက
ဘယ်လောက် ကံဆိုးမလဲဆိုတာ စောင့်ကြည့်နေကြ။ အဲ့ဒီအခါကျရင် ချောင်မိသားစုက ဘေးဆိုးကို
ကောင်းချီးဆိုပြီး ပြောနိုင်ဦးမလားဆိုတာ ကြည့်ကြသေးတာပေါ့"
အချို့က
မီးထည့်ရန်အတွက် ရုပ်ရှင်ကြည့်ချင်သူများက ချောင်ရှို့ကျီကို ပြေးသွားပြောကြသည်။
၎င်းကို
ကြားပြီးနောက် ချောင်ရှို့ကျီက ခြံထောင့်က သစ်တော်ပင်ကို အေးအေးဆေးဆေး ညွှန်ပြပြီး
ပြောလိုက်သည်။
"အဲဒီမိန်းမ
အိမ်ထောင်ကျပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သစ်တော်ပင်က ဘယ်တော့မှ ပွင့်မလာဘူး။ ဒုတိယသား ကွာရှင်းပြီးတော့
ချက်ချင်းပဲ သစ်တော်ပင်က ပွင့်သွားတယ်။ ဘယ်သူက ဘေးဆိုးလဲဆိုတာ ရှင်းနေတာပဲ"
လူတိုင်းသည်
ခြံထောင့်သို့ ပြေးသွားပြီး ကြည့်ကြသည်။ အို ဘုရားသခင်၊ ခုနစ်နှစ် ရှစ်နှစ်ကြာ သေနေသည့်
သစ်တော်ပင်သည် ပွင့်နေပေပြီ။
ဒါတင်မကဘူး၊
အခုက ဒီဇင်ဘာ။ ဒီအချိန်မှာ တကယ်ပွင့်နေသည်။
တကယ်ပဲ
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းရဲ့ ကံကြမ္မာကြောင့်လား?
ခဏအကြာတွင်
ဤကိစ္စက ပြန့်သွားသည်။ လူများစွာသည် သာ့ချောင်၏ ခြံငယ်လေးသို့ နေ့တိုင်း သစ်တော်သီးပွင့်ခြင်းကိုကြည့်ရန်
လာကြသည်။
အားလုံးက
ဤကိစ္စကို ဆွေးနွေးနေကြသည်။
ဆွေးနွေးမှုများစွာဖြင့်
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းသည် အမှန်တကယ်ပင် ဘေးဆိုးကြီးဖြစ်သည်ဟု လူအချို့က ယုံကြည်ခဲ့ကြသည်။
ချောင်မိသားစုနှင့်
လက်ထပ်လိုက်သောအခါ ချောင်မိသားစုသည် မငြိမ်သက်မှုများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ သူမ မိခင်အိမ်သို့ပြန်ရောက်သည်နှင့်
ဖန်ဖူကွေ့က ရိုက်နှက်ခံခဲ့ရသည်။
ဒါက
ဘေးဥပဒ်မဟုတ်ရင် ဘာဖြစ်မလဲ?
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းသည်
ထိုစကားကြားပြီးနောက် အံကြိတ်သည်မှာ သွားများပင် ကျိုးလုမတတ် ဖြစ်သွားသည်။
ထိုစုန်းမကြီး
ချောင်ရှို့ကျီသည် သာ့ချောင်၏ ဘေးဥပဒ်အမည်ကို ဆေးကြောရန်အတွက် သူမအပေါ် ရေဆိုးများကို
မမျှော်လင့်ဘဲ လောင်းချလိုက်သည်။
ဆိုးသွမ်း
ယုတ်မာလွန်းလှသည်။ လက်စားချေခြင်းကို သူမ မကြောက်ပေ။
ထိုနေ့တွင်
သူမသည် တမင်အစောကြီးထပြီး မလျှော်ရသေးသော အ၀တ်အစား နှစ်ထည်ကို မြစ်ထဲသို့ ယူသွားသည်။
"ငါ
နင်တို့ကို ကြိုပြီးသတိမထားမိဘူးလို့ မပြောနဲ့။ နင်တို့ ချောင်မိသားစုရဲ့ ခြံငယ်လေးကို
မသွားဘဲနေတာ ပိုကောင်းမယ်။ အဲဒီဘေးဆိုးကြောင့် နင်တို့ ကံဆိုးသွားလိမ့်မယ်!"
"အဲဒီတုန်းက
သွေးထွက်ပြီး ငါ့ခန္ဓာကိုယ်က ဘယ်လိုတောင် ပျက်စီးခဲ့ရလဲ? ဘေးဥပဒ်က ခြေထောက်နဲ့ ထွက်လာတာ
မဟုတ်ဘူးလား? ဒီဆယ်မိုင်နဲ့ ရှစ်ရွာထဲက ဘယ်ရွာက သူနဲ့တူလို့လဲ? မွေးတုန်းကတင် ဆွေမျိုးနှစ်ယောက်က
သူ့ကြောင့် သေတော့မလို့"
"ငါတို့
ခြေ၊ လက်တွေနဲ့ အလုပ်ကြိုးစားပြီး နေနေလို့ တော်သေးတယ်။ ဒုတိယချောင်က အဆိုးဆုံးပဲ။
သူက တစ်သက်လုံး အိပ်ရာထဲမှာပဲ နေရတော့မယ်။ သူက လုံးဝ မသန်စွမ်း ဖြစ်သွားပြီ။ ရိုင်းရိုင်းပြောရရင်
ဘယ်သူမှ သူ့ကိုမကူပေးရင် အလေးသွားချင်တဲ့အခါ ဘယ်သူမှ မကူညီရင် အိပ်ရာထဲမှာပဲ သွားရတော့မှာ။
ဟားဟား..."
လူတိုင်းက
သူမ၏ စကားသည် အဆင်မပြေသည်ကို တွေ့ကြသော်လည်း ချေပရန် ခက်ခဲသည်။
ဒါတွေအားလုံးက
သာ့ချောင်နှင့် ဆက်စပ်နေသည်။
ကောင်းပြီ၊ သူတို့အိမ်က ကလေးတွေကို သာ့ချောင်နှင့်
ဝေးဝေးနေရန် ပြောသင့်သည်။ ဒါမှ သူမ၏ ကံဆိုးသော ရောင်ဝါကို သူတို့က တားဆီးနိုင်မည်။
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းသည်
လူတိုင်းက သူမ၏စကားကို ယုံကြည်ကြသည်ကို ကြည့်ပြီး ပိုမိုအားထက်သန်စွာ ပြောဆိုသည်။ လူတိုင်းက
ရှိသမျှအဝတ်အစား အကုန်လျှော်ပြီးသော်လည်း သူမက အဝတ်များကို အပြင်မထုတ်ရသေးပေ။
သို့သော်
သူမက လျှော်ရန် အစီအစဥ် မရှိပေ။ သူမက မတ်တပ်ထရပ်ပြီး အားလုံးနှင့် အတူ ပြန်သွားရန်
ပြင်ဆင်နေသည်။ အပြန်လမ်းက အလွန်ရှည်သည်။
သူမက နောက်ထပ် သီဆိုနိုင်သေးသည်။
"အားးးးးးးးးးးးးး..."
သူမက ရုတ်တရက် ချော်လဲသွားပြီး သူမ တစ်ကိုယ်လုံး ရှေ့သို့ လွင့်သွားသည်။
ဘန်း!
သူမ၏နဖူးသည်
အဝတ်လျှော်ရန် ပြုလုပ်ထားသော ကျောက်တုံးပေါ်သို့ ကျသွားသည်။ အသံက ကျယ်လောင်လွန်းသဖြင့်
လူတိုင်းက သူမ၏ နာကျင်မှုကို သိနိုင်သည်။
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းသည်
သူမ၏ နဖူးတွင် စူးရှသော နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမသည် ခေါင်းကို မော့လိုက်သောအခါ
မျက်လုံးရှေ့တွင် ကြယ်ပွင့်များကို မြင်နိုင်သည်။ ပူနွေးသောအရည်များက သူမနဖူးမှ စီးကျလာသည်။
တစ်စုံတစ်ယောက်က
အော်လိုက်သည်။ "ရှောင်ကျွမ်း၊ နင် သွေးထွက်နေတယ်!"
ဖန်ရှောင်ကျွမ်းက
ချက်ချင်း စိတ်ပူလာသည်။ သူမသည် သွားနှစ်ချောင်း ဆုံးရှုံးနေပြီဖြစ်သည်။ သူမသည် အမာရွတ်
မလိုချင်ပေ။ ချက်ချင်း ဆေးရုံသွားရမည်။
သူမ၏
ခြေလှမ်းများကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ ရုတ်တရက် သူမ၏ အမြင်အာရုံများ မည်းမှောင်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ်
အားနည်းလာသည်။ ထို့နောက် သူမ နောက်ပြန် လဲကျသွားခဲ့သည်။
ဘန်း!
သူမသည်
မြစ်ထဲသို့ ပြင်းထန်စွာ ပြုတ်ကျပြီး လူတိုင်းကို ရေစင်သွားသည်။
လူတိုင်း
- "..."
ဒါက
ဘယ်လိုပြပွဲလဲ?
မြစ်ရေသည်
အရိုးထိတိုင်အောင် အေးခဲစေသည်။ ဖန်ရှောင်ကျွမ်း၏ သွားများသည် အအေးဒဏ်ကြောင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။
သူမ
ထိတ်လန့်သွားသည်။ ရေထဲ၌ေ ကြက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ အသန်းအသန် အကူအညီတောင်းနေခဲ့သည်။
"ကူညီပါ...ရေမကူးနိုင်ဘူး..."
Welcome To MM Storyteller
LOGIN
Welcome To MM Storyteller
REGISTER