MM Story Teller

Chapter 80

Viewers 4k

👻Chapter 80

စုန့်ကျင်း (13)

စုန့်ချင်း၏ မျက်လုံးနက်နက်များက ချူဟွိုက်ကို နတ်ဆိုးဆန်ဆန် စိုက်ကြည့်နေသည်။

လျိုဟန်က လမ်းပျောက်သွားသလို ဖြစ်သွားရင်း အလိုလို နောက်ပြန်ဆုတ်မိသည် " ချူဟွိုက်...ဘာဖြစ်တာ...."

ချူဟွိုက်က လက်မလွှတ်သေးပဲ အသံနက်နက်နှင့် ပြောလာသည် " ကျွန်တော့်ကို လာကူဦး...."

လျိုဟန်က တုန်တုန်ယင်ယင်နှင့် အသိစိတ်ပြန်ဝင်လာပြီး စမ်းတဝါးဝါးနှင့် ညပုလဲကို နှိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုသို့လုပ်နေချိန်အတွင်း လျိုဟန်က စုန့်ချင်း၏ သွားစွယ်များ ရုတ်တရက် ထွက်ပြူလာပြီး သူ့လက်ကို ကိုက်လာမှာ စိုးရိမ်မိသေးသည်။

ညပုလဲက စုန့်ချင်းပါးစပ်မှ ထွက်လာသည့်အချိန် အလင်းရောင်က ချက်ချင်း မှိန်ကျသွားလေသည်။

စုန့်ချင်းက ရုတ်တရက် မျက်လုံးပိတ်သွားလေသည်။

" သူမက...."လျိုဟန်က တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ် မေးလာသည်

" သူမ အသက်ရှိနေသေးလား...."

တောအုပ်ထဲ ရောက်နေသည့် စောစောပိုင်းက စုန့်ချင်း တစ်ခုခုဖြစ်နေမှန်း သူခံစားမိသည်။ ယခုကဲ့သို့ ညပုလဲကြီးတစ်ခုနှင့်အတူ သူမကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန် သူ့ကျောရိုးတစ်လျှောက် ချမ်းစိမ့်စိမ့် ဖြစ်လာရသည်။

ချူဟွိုက်က မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး စုန့်ချင်းမျက်နှာပေါ်က မှေးမှိန်သွားသော စွဲမက်ဖွယ် ရုပ်ရည်ကို ကြည့်လိုက်ရင်း မသေချာသလို ပြောလာသည် " သူမက လူဖြစ်နိုင်သေးတယ်...."

“ စုန့်ချင်းက ကျောက်စိမ်းရုပ် မိန်းကလေးကို လွယ်ထားရတဲ့အတွက် မကောင်းဆိုးဝါး ဝိဥာဥ်တွေရဲ့ သက်ရောက်မှုကို ခံရတာ ဖြစ်နိုင်တယ်....သူမစိတ်ကို လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်ခံလိုက်ရတာ...."

သူစကားပြောနေရင်း စုန့်ချင်းက နိုးထလာသည်။ သူမက ထထိုင်လိုက်ရင်း အသက်လုရှူနေရကာ ချူဟွိုက်အင်္ကျီလက်ကို တင်းတင်းဆွဲလာပြီး ပြောလာသည်

" ကျွန်မတို့ လျိုဟန်ရဲ့ အိမ်ကို ချက်ချင်း သွားမှဖြစ်မယ်...."

ချူဟွိုက်က စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသည် " ဘာဖြစ်လို့လဲ...."

လျိုဟန်က တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နှင့် ကိုယ်ကိုကျုံ့ပြီး မေးလာသည် " မင်းက စုန့်ချင်း...."

စုန့်ချင်းက ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး တိုက်တွန်းလာသည် " ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘူး...."

စုန့်ချင်းက ဖွင့်ဟဝန်ခံလာသည်

" စစချင်းတုန်းက စွန်းကျားမူကို မုန်းပေမယ့် သေသွားလောက်အောင်ထိ မဖြစ်စေချင်ခဲ့ဘူး....သူ့လုပ်တာတွေကိုလည်း ကျွန်မ နားလည်ပါတယ်....ဒါပေမယ့် လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်တုန်းက ကျွန်မက သူ့ကို ကျိန်ဆဲမိသွားခဲ့တယ်....ပြီးတော့ ကျွန်မ ခံစားလိုက်ရတာ..."

ချူဟွိုက်၏ မျက်ဆံများ ကျဥ်းမြောင်းသွားပြီး ဖြတ်ပြောလိုက်သည် " မင်း ခံစားလိုက်ရတာက မင်းရဲ့ မကောင်းဆိုးဝါး အတွေးတွေက အဆမတန် အားပြင်းလာသလိုမျိုးလား...."

စုန့်ချင်းက ချက်ချင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလာသည် " ဟုတ်တယ်....အစတုန်းကတော့ နားမလည်ခဲ့ဘူး....ဒါပေမယ့် နောက်မှ ကျွန်မရဲ့ စိတ်နဲ့ ကျွန်မရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က သက်သက်ဆီ ဖြစ်နေမှန်း ခံစားခဲ့မိသွားတာ...."

“ ကျွန်မ ရှင်တို့ ပြောနေတာတွေကို ကြားရတယ်...အသိစိတ်ကလည်း ပြတ်ပြတ်သားသား ရှိတယ်...." စုန့်ချင်းက စကားစရပ်သွားပြီး ကြောက်လန့်တကြား ပြောလာသည် " ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမဲ့နေတာ....ကျွန်မလေ ကိုယ့်စိတ်ထဲ ပြန်ပိတ်မိနေသလိုမျိုး ခံစားနေရတာ....."

စုန့်ချင်းက ပြောနေရင်း သုံးယောက်သား လျိုဟန်၏ အိမ်သို့ အမြန်သွားလိုက်ကြသည်။

စုန့်ချင်းက ဆက်ပြောလာသည် " အဲ့ဒီတုန်းက ကျွန်မလက်နဲ့ ညပုလဲကို ထုတ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပစ်လိုက်တာကို ကြည့်လို့ပဲ နေနေရတာ....အဲ့လိုလုပ်နေတဲ့အချိန် ကျွန်မစိတ်တွေ ပြန့်ကျဲနေသလိုမျိုး ခံစားခဲ့ရတယ်...."

သူမက ခဏနားပြီး အသက်ရှူလိုက်ရင်း ချောက်နက်မည်းကြီးထဲ ပြုတ်ကျသွားသလို ခံစားချက်ကြီးက သူမကို အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်သွားစေသည်။ သူမ ပြန်မနိုးလာနိုင်တော့လောက်ဟုပင် ထင်ထားခဲ့သည်။

ချူဟွိုက်က စဥ်းစားကြည့်လိုက်ရင်း ညပုလဲက ကွမ်ရင်မယ်တော်လေး ပိုင်ဆိုင်မှန်း နားလည်သွားသည်။ ထိုပုလဲတွင် အသက်ရှိလူတစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အပိုင်ယူလို့ရနိုင်သည့် အကျိုးသက်ရောက်မှုမျိုး ရှိနေသည်။

“ ရှင်သာ အချိန်မီ မသိခဲ့ဘူးဆိုရင်...." စုန့်ချင်းက ချူဟွိုက်ကို ခါးသက်သက်ပြုံးပြီး ကြည့်လာသည် " ကျွန်မ သေသွားပြီး ကွမ်ရင်မယ်တော်လေးအဖြစ် လုံးလုံးပြောင်းသွားနိုင်တယ်....အဲ့လိုသာ ဖြစ်သွားရင် ကျွန်မတို့ အစီအစဥ်လည်း ကျရှုံးသွားပြီး ကျောက်စိမ်းရုပ်မိန်းကလေးကလည်း သေချာပေါက် မွေးဖွားလာတော့မှာ...."

စုန့်ချင်းက လျိုဟန့်ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ချိန် ချူဟွိုက်က အသံတိတ်သွားလေသည်။ လျိုဟန်က ဘေးကနေ ကိရိယာများ ပြင်ဆင်နေလေသည်။

ချူဟွိုက်က မျက်မှောင်ကြုပ်ပြီး မေးလာသည် " မင်း ဒါကိုလုပ်ဖို့ သေချာပြီလား...."

သူ့ပုခုံးပေါ်ရှိ ကြောင်ပေါက်လေးကလည်း ခေါင်းစောင်းပြီး စုန့်ချင်းကို ကြည့်လာသည်။

တုံ့ဆိုင်းမှုမရှိပဲ စုန့်ချင်းက စနောက်လာသေးသည်

" ရွေးချယ်စရာက သေတာတစ်ခုပဲ ရှိတယ်ဆိုရင် ရက်နည်းနည်းစောပြီး သေသွားတာက သက်သာသေးတယ်မို့လား...."

အခြေအနေက ဤသို့ဖြစ်လာ၍ သူမတွင် တခြားရွေးစရာ မရှိတော့ပေ။ သူမသာ ရှောင်လွှဲပြီး အချိန်ဆွဲနေပါက သူမကို အရမ်းဂရုစိုက်ပေးကြသည့် အသင်းဖော်များက အန္တရာယ်ရှိလာတော့မည်ပင်။

ချူဟွိုက်က နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး စကားအများကြီး မဆိုပဲ စုန့်ချင်းကို ခေါင်းသာညိမ့်ပြလိုက်သည်။

မေ့ဆေး ထိုးသွင်းပြီး ခွဲစိတ်မှု စတင်လိုက်သည့်အချိန် သွေးနံ့ပြင်းပြင်းက တစ်ခန်းလုံး လှိုက်တက်လာသည်။

ရုတ်တရက်ဆိုသလို ကျောက်စိမ်းရုပ် မိန်းကလေးက မွေးဖွားလာပြီး ချူဟွိုက်က နီနီရဲရဲ သွေးများကလွဲ၍ ဘာဆိုဘာမှ မမြင်ရပေ။

လျိုဟန်က အလန့်တကြား အော်ဟစ်လာသည်

" တစ်ခုခု မှားနေပြီ....ကျောက်စိမ်းရုပ် မိန်းကလေးက အသက်ရှိနေတယ်...."

သူမက ငါးလခြောက်လသာ ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားရသော်လည်း ကျောက်စိမ်းရုပ်မိန်းကလေးတွင် အသက်ရှင်လိုစိတ် ပြင်းပြနေသည်။

ချူဟွိုက်က ဘာမှမမြင်ရ၍ လျိုဟန့်စကား ကြားရသည့်အချိန် ရင်မောသွားရသည်။

သွေးများလွှမ်းနေသည့် ကလေးပေါက်စလေးက ခေါင်းမော့လာပြီး လျိုဟန့်လက်ချောင်းများကို ရက်ရက်စက်စက် ကိုက်ဖြတ်လိုက်သည်။ လျိုဟန်က နာကျင်သွား၍ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်ပြီး ကျောက်စိမ်းရုပ်မိန်းကလေးကို မြေကြီးဆီ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ သူမက ဖွင့်ထားသော တံခါးဘက်ကို ချက်ချင်း ပြေးသွားလေသည်။

ချူဟွိုက်ကိုယ်ပေါ်က ကြောင်လေးကလည်း အခြေအနေကို သဘောပေါက်သွား၍ အမြန် ခုန်ဆင်းပြီး တံခါးကို သူ့ကိုယ်နှင့် ပိတ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် ချူဟွိုက်ဘက်ကို စိုးရိမ်တကြီး တညောင်ညောင် အော်လာသည်။

လျိုဟန်က ကြောက်လန့်နေ၍ နေရာမှာတင် တောင့်တောင့်ကြီး ရပ်နေလေသည်။

ချူဟွိုက်က ဘာမှမဖြစ်သလို အေးအေးဆေးဆေး မေးလာသည် " သူမ ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ...."

သူ့ကိုယ်ပေါ်ရှိ ကြောင်နက်လေးက ကျောက်စိမ်းမိန်းကလေး ထွက်မသွားအောင် သတ္တိရှိရှိနှင့် တံခါးကို ပိတ်ဆို့ထားလေသည်။ ချူဟွိုက်က အပြေးရောက်သွားပြီး သူမ တွေဝေနေသည့်အချိန် လက်မောင်းရင်းကနေ အမြန် ဖမ်းယူလိုက်သည်။ သူက ကျောက်စိမ်းရုပ် မိန်းကလေးက သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေသည့်အခိုက် အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဓါးနှင့် ဗိုက်ကို ထိုးဖောက်လိုက်သည်။

ကျယ်လောင်ပြီး နားကွဲမတတ် အော်သံကြီးက ပေါ်ထွက်လာပြီး တဖြေးဖြေး နစ်မြုပ်သွားလေသည်။ ချူဟွိုက်မျက်လုံးထဲ ဝေ့ဝဲနေသည့် သွေးရောင်များ ကွယ်ပျောက်သွားကာ မျက်စိရှေ့တွင် သွေးအိုင်တစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

" ကျောက်စိမ်းရုပ် မိန်းကလေးက သေသွားပြီ..." ချူဟွိုက်က အေးစက်စက် ပြောလိုက်သည်။

ကံကောင်း၍ သူမက ကျိုးပဲ့လွယ်သည့် မွေးကင်းစအရွယ် ဖြစ်နေ၍ ချွန်ထက်သည့် အရာနှင့် ဖျက်ဆီး၍ရသွားခဲ့သည်။ သူမက ထွက်ပြေးဖို့ လုပ်နေတာဆိုရင်တော့ အရမ်း နောက်ကျသွားပြီ....

ချူဟွိုက်က မြေပြင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ မြေကြီးပေါ် လှဲနေသည့် ပုံရိပ်သေးသေးလေးကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူက ချက်ချင်းဆိုသလို ကောင်ငယ်လေးအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသွား၍ ဂရုတစိုက် ကောက်ပွေ့လိုက်ပြီး နှာခေါင်းထိပ်လေးနှင့် ပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်။

ကောင်(ကြောင်)ငယ်လေးက တစ်ခဏမျှ အံ့သြသွားပြီးနောက် ရှက်သွားသလို ခေါင်းရှောင်သွားလေသည်။ သူက မကြာမီ ချူဟွိုက်လက်မောင်းထဲ အရှက်ပြေ တိုးဝင်လာသေးသည်။

လျိုဟန်က အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး မပြီးပြတ်သေးသည့် အဆင့်ကို ဆက်လုပ်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ကုတင်ပေါ်ရှိ စုန့်ချင်းက တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်ပြီး အဆက်မပြတ် သွေးထွက်နေမှန်း တွေ့လိုက်ရ၍ ထိတ်ထိတ်ပျာပျာ ဖြစ်သွားရသည်

" သွားပြီ....သူမ သွေးထွက်လွန်နေပြီ...."

လျိုဟန်က ကသုတ်ကယက်နှင့် ထိန်းပေးရန် ကြိုးစားနေ၍ ချူဟွိုက်က အမြန်သွားကူလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း စုန့်ချင်း၏ အသက်ဓါတ်က လုံးဝလျော့ကျနေပြီ ဖြစ်သည်။ လျိုဟန်၏ မျက်လုံးများ ချက်ချင်း နီရဲသွားပြီး ချူဟွိုက်၏ လက်များက အနည်းငယ် တုန်ယင်သွားရသည်။

စုန့်ချင်းလို သန်မာတဲ့သူတောင် ခံနိုင်ရည်မရှိဘူးတဲ့လား....

ဒီပုပ်သိုးနေတဲ့ လောကကြီးက သူများတွေ ရုန်းကန်နေရတာကို သဘောကျသလို ကြည့်နေတာလား....

ဘန်းဆိုသည့် အသံနှင့် လျိုဟန်က ပစ္စည်းဗန်း ပြုတ်ကျသွားပြီး ယိုင်နဲ့နဲ့ ထိုင်ချလိုက်ကာ ခေါင်းကိုင်ပြီး တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသည်။

ချူဟွိုက်က အေးစက်စက် မျက်နှာအမူအရာနှင့် သူ့ကို လှုပ်နိုးလိုက်ရင်း မျက်လုံးများက အေးစက်နေသည်

" ဘာလို့ အရှုံးပေးလိုက်တာလဲ....ခင်ဗျား မသေသေးဘူးလေ...."

“ ကျွန်တော် သူမကို မကယ်တင်နိုင်တော့ဘူး...."

လျိုဟန်က ရေရွတ်လိုက်ပြီး စိတ်ဓါတ်ကျသလို ပြောလာသည် " သူမက ဒီမှာထားလို့ ဆေးရုံရောက်နေရင်တောင် အသက်မရှင်နိုင်တော့ဘူး....ပြီးတော့ ကျွန်တော်ကလည်း အရည်အချင်း မပြည့်မီသေးတဲ့ ဆရာဝန်...."

ချူဟွိုက်က လှောင်ရယ်လိုက်ပြီး သူ့ကို ဆွဲထူလိုက်ကာ စုန့်ချင်း၏ ဒဏ်မခံနိုင်တော့သော ခန္ဓာကိုယ်ဘက်ကို အတင်းတွန်းပို့လိုက်ချိန် သူ့မျက်လုံးများက အသက်မဲ့သွားသလို မျက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင် ကျလာသည်။

ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲမှုတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာသည်။

စုန့်ချင်း၏ တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားသော မျက်လုံးများက ရုတ်တရက် ပွင့်ထွက်လာပြီး ချူဟွိုက်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားလေသည်။

လျိုဟန်က ထိတ်လန့်သွားပြီး ခြေထောက်များပင် ပျော့ခွေသွားရသည်။

ချူဟွိုက်က ရုတ်တရက် ရင်လေးသွားရသည်။ ဒီလူရဲ့ မျက်လုံးတွေက အေးစက်ပြီး ရန်လိုနေတယ်....သေချာပေါက် စုန့်ချင်း မဟုတ်ဘူး...

သူက အနောက်ဘက်က ဓါးကို တိတ်တိတ်နေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ကွမ်ရင်မယ်တော်လေး၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ရင်ဆိုင်ရန် ပြင်လိုက်သော်လည်း " စုန့်ချင်း" က ရုတ်တရက် စကားဆိုလာသည်

" ကျွန်မက ကွမ်ရင်မယ်တော်လေး မဟုတ်ပါဘူး..."

ချူဟွိုက်က မယုံချေ " မင်း ဘယ်သူလဲ...."

" စုန့်ချင်း" က စကားမပြောရတာ ကြာပြီဖြစ်၍ အားယူနေရသလိုမျိုး နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရင်း သူမအသံစစ်ကို ကြိုးစားရှာဖွေလိုက်သည်။

" ကျွန်မက .....စုန့်ကျင်းပါ" သူမက စကားစရပ်သွားပြီး ပြန်ဖြေလာသည် " စုန့်ချင်းရဲ့ ညီမ...."

သူမ၏ အသံက လေထိုးညှပ် အကွဲသံလိုမျိုး ကြမ်းတမ်းပြီး နားဝင်ဆိုးလှသည်။

လျိုဟန်က ကြောက်လွန်း၍ ဘုတ်ခနဲမြည်အောင် လဲကျသွားသည်။ " ဒီလိုဆိုပေမယ့်လည်း သူမက သရဲဖြစ်နေတုန်းပဲလေ...."

စုန့်ချင်းက သူမညီမ အကြောင်းကို အရင်က ပြောဖူးတယ်....

လျိုဟန်ကလည်း သူ့အစ်ကိုဆီမှ အပူးခံခဲ့ရ၍ ချူဟွိုက်သာ မကယ်ခဲ့လျှင် သူလည်း သေသွားလောက်သည်။ အခု စုန့်ချင်း၏ ညီမက စုန့်ချင်း၏ကိုယ်ထဲဝင်လာဆိုတော့ သူမ အသက်ကို ယူဖို့ လာတာများလား....

ချူဟွိုက်က တစ်ခုခုနားလည်သွားသလို ခေါင်းယမ်းပြပြီး လျိုဟန့်ကို ဆွဲထူကာ တွေးတွေးဆဆ ပြောလိုက်သည် " စုန့်ချင်းက ခင်ဗျားလိုမျိုး မဟုတ်ဘူး...."

လျိုဟန်က နားမလည်ပေ " ဘာ.....ဘာကွာတာလဲ...."

ချူဟွိုက်က ပြန်ဖြေလိုက်သည် " သူမက သူ့ညီမကို ဘယ်တော့မှ ရန်မပြုခဲ့ဘူး...." ထို့ကြောင့် စုန့်ကျင်းက စုန့်ချင်းကို မမုန်းနိုင်လောက်ပေ။

စုန့်ချင်းက မသေသေးဘူးဆိုရင်တောင်မှ သေဖို့ သိပ်မလိုတော့ပေ။ သူတို့ ခဏလေးစောင့်လိုက်သည်နှင့် သူမက သေသွားတော့မည် ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုအချိန် စုန့်ကျင်းက စုန့်ချင်းကိုယ်ထဲ ဝင်လာ၍ သူမအသက်ကို အခိုင်အမာ မပြောနိုင်တော့ပေ။

စုန့်ကျင်းက ချူဟွိုက်ရှိရာဘက် ကြင်ကြင်နာနာ ခေါင်းညိမ့်ပြလာပြီး စကားဆိုလာသည် " ကျွန်မက ဘာလို့ သူ့ကို မုန်းရမှာလဲ....ကျွန်မချစ်တဲ့ အစ်မပဲကို...."

“ ကျွန်မက ကွမ်ရင်မယ်တော်လေး ပေးထားတဲ့ ဝင်ပူးလို့ ရတဲ့ စွမ်းရည်ကိုသုံးပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ယာယီယူထားလိုက်တာပါ....သူမရဲ့ နောက်ဆုံးအသိစိတ်လေးကို ထိန်းထားပေးတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် သူမ သေမှာ မဟုတ်ပါဘူး...." စုန့်ကျင်းက ရှင်းပြပေးလာသည်။

သူမက လျိုဟန့်ကို ပြောလိုက်သည် " ဆက်လုပ်ပါ...."

လျိုဟန်က နောက်ဆုံး လမ်းကြောင်း ရှာတွေ့သွားပြီဖြစ်၍ ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားရသည်။

ချူဟွိုက်က ကြောင်လေးချီပြီး အပြင်ထွက်သွားလိုက်ရင်း တံခါးအပြင်ဘက်မှ စောင့်နေလိုက်သည်။ အထဲမှ ထွက်လာသည့် စုန့်ကျင်း၏ နာနာကျင်ကျင် ညည်းညူသံကို နားထောင်ရင်း သူ့ရင်ထဲ ခံစားချက်များ ရောထွေးနေသည်။

စုန့်ချင်းကိုယ်ထဲ ရောက်လာတဲ့ စုန့်ကျင်းရဲ့ ဝိဥာဥ်ကတောင် နာကျင်မှုဒဏ်ကို မခံနိုင်ပေမယ့် စုန့်ချင်းအတွက် ဒဏ်ခံပေးခဲ့တယ်....အဲ့ဒီနာကျင်မှုက ဘယ်လောက်တောင် ပြင်းထန်လို့ မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်စေတာပါလိမ့်....

ချူဟွိုက်က ကြောင်လေးပိုက်ပြီး အချိန်တော်ကြာသည်ထိ ရပ်နေ၍ လက်ချောင်းများပင် အနည်းငယ် တောင့်လာသည်။

သူ့အသက် ခုနစ်နှစ်အရွယ်တွင် သူက ဤလောကကြီးနှင့် လုံးဝ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ခဲ့သည်။ ယင်းမတိုင်မီက ရှင်သန်နေထိုင်ရသည်မှာ အဓိပ္ပါယ်များစွာ ရှိနေခဲ့သော်လည်း ထိုသို့ဖြစ်သွားပြီးနောက် ရှင်သန်နေထိုင်ရသည်က အသက်ရှင်ဖို့ ကြိုစားရုန်းကန်နေခြင်းသက်သက်သာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ချူဟွိုက်က မည်သူ့ကိုမှ နာကျည်းမုန်းတီးခြင်း မရှိခဲ့ပဲ တွယ်တာစရာ မရှိသည့်ဘဝက ပေါ့ပါးသည်ဟု သူ့ကိုယ်သူ နှစ်သိမ့်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း စုန့်ကျင်းနှင့် စုန့်ချင်းတို့ကြားက ခိုင်မာသည့် သံယောဇဥ်ကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်ပဲ အားကျမိသည်။

ချူဟွိုက်က အကြည့်တို့ ရုတ်သိမ်းလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ လှောင်ရယ်လိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုသံယောဇဥ်မျိုး သူ့ရှေ့ ရောက်လာမယ်ဆိုရင်လည်း သူ့ဘက်က ငြင်းဆန်ရလိမ့်မယ်....ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူက အဲ့ဒါတွေကို လုပ်ပေးနိုင်တဲ့သူ မဟုတ်လို့ပဲ....

သူ့ကိုယ်ထဲက သရဲလိုအရာက ရှိနေသေးတော့ လူကို အန္တရာယ်ပေးလောက်မလားဆိုတာ ဘယ်သူ သိမှာမို့လို့လဲ....

ချူဟွိုက်က အတွေးနစ်နေသည့်အချိန် ကြောင်ငယ်လေး ပုခုံးပေါ် ခုန်တက်လာလေသည်။

ချူဟွိုက်က ခေါင်းစောင်းလိုက်ရင်း တယုတယပွတ်ပေးလိုက်သည်" မင်းက ကြောင်နော်...ရှဥ့် မဟုတ်ဘူး...."

ကြောင်ငယ်လေးက သူ့လည်ပင်းထဲ ခေါင်းတိုးဝင်လာသည်။

ချူဟွိုက်က သူ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်သည် " ပူတယ်ကွ....နွေလယ်ရောက်နေပြီ...."

သူက သက်ပြင်းချလိုက်သည် " မင်းကို တကယ်ပဲ တိတ်တိတ်လေး ခေါ်သွားချင်လိုက်တာ...."

ကြောင်ငယ်လေးက ပျော်သွားသလို သူ့လက်သည်းများ လျက်လို့နေသည်။

လျိုဟန်က ထွက်လာပြီဖြစ်၍ ချူဟွိုက်က အထဲဝင်သွားလိုက်သည်။ စုန့်ကျင်းက စကားဆိုလာသည် " ကျွန်မက မစ်ရှင်ပြီးတဲ့အထိ စုန့်ချင်းရဲ့ ကိုယ်ထဲ နေနေမှာပါ...."

ချူဟွိုက်က မျက်ခုံးကြောတို့ ပြေလျော့သွားရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြလာသည် " အဲ့လိုသာဆို စုန့်ချင်းက မစ်ရှင်အောင်ပြီး ထွက်သွားလို့ရပြီ...."

စုန့်ကျင်း " အင်း...."

ချူဟွိုက်က အပြင်ထွက်သွားလိုက်ပြီး တံခါးဘေးနား ရပ်နေသည့် လျိုဟန့်ကို ပြောလိုက်သည် " ရွာသူကြီး အိမ်သွားမှာ....လိုက်ခဲ့မလား နားနေခဲ့မလား...."

လျိုဟန်က နားမလည်သလို ဖြစ်သွားရသည် " ဘာလို့ ရွာသူကြီးအိမ်ကို သွားမှာလဲ...."

" အမှန်တရားနဲ့ နီးကပ်လာပြီလို့ ခံစားနေရတယ်..." ချူဟွိုက်က ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

လျိုဟန်က ချူဟွိုက်စကားကို အပြည့်အဝ ယုံကြည်၍ စိတ်အားထက်သန်စွာ ပြောလာသည်

" ကျွန်တော်လည်း ခင်ဗျားနဲ့ လိုက်ခဲ့မယ်..."

" စုန့်ကျင်းဘက်ကရော....." လျိုဟန်က စိတ်မချသလို ဖြစ်နေသည်။

ချူဟွိုက်က ပြုံးပြလိုက်သည် " မစ်ရှင်ထဲမှာဆို သရဲတွေက ဘေးအကင်းဆုံးပဲ...."

လျိုဟန်က အံ့သြသွားပြီးနောက် စုန့်ကျင်းဝင်ထားသည့် စုန့်ချင်းက အပြန်ဘတ်စ်ကားပေါ် ခြေလှမ်းလှမ်းပြီးသွားသည့် သဘောလို ဖြစ်နေမှန်း ချက်ချင်း နားလည်သွားလေသည်။

လျိုဟန်က သက်ပြင်းချပြီး ဆိုလာသည် " ကျွန်တော့် အစ်ကိုလည်း ကျွန်တော့်ကို မုန်းမနေပဲ ကျွန်တော့်ကိုယ်ထဲ နေပေးမယ်ဆိုရင် ကွမ်ရင်မယ်တော်လေး သတ်မှာကိုရော သူသတ်လာမှာကိုရော စိုးရိမ်နေစရာမလိုပဲ အလွယ်လေး ထွက်သွားလို့ ရနေပြီကို...."

“ အခုတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတော့တယ်..." လျိုဟန်က တစ်ခဏမျှ စကားစရပ်သွားပြီး ပြောလာသည် " စောစောကအတွက် ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်...."

ချူဟွိုက်က စိတ်ထဲမရှိတော့သလို ခေါင်းယမ်းပြလာသည်။

လျိုဟန်က တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်နှင့် မေးလာသည် " ချူဟွိုက်...မင်းက ဒီမစ်ရှင်ထဲ ဘာလို့ ရောက်လာရတာလဲ....အရင်တုန်းက ဒီအကြောင်း ပြောတာ မကြားဖူးလို့လေ...."

ချူဟွိုက်က အတွေးနစ်သွားရသည်။ အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် သူ့တွင် ကြိုတင်ခန့်မှန်းချက်တစ်ခု ရှိခဲ့လေသည်။

" ကျွန်တော်လည်း သေချာမသိဘူး...." ချူဟွိုက်က နောက်ဆုံး စကားဆိုလာသည်။

ခန့်မှန်းချက်တစ်ခုသာ ဖြစ်ပြီး အတည်ပြုထားခြင်းမျိုး မရှိသော်လည်း ယခု သူ့တွင် လမ်းကြောင်းတစ်ခု ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။

လျိုဟန်က သိချင်စိတ်နှင့် မေးလာသည် "အစ်ကိုချူ....မင်းမှာ တကယ်ပဲ အမွှာမွေးချင်း မရှိဘူးလား...."

ချူဟွိုက်က မျက်မှောင်ကြုပ်လိုက်မိသည် " သီအိုရီကျကျပြောမယ်ဆို မရှိဘူး...."

လျိုဟန်က သူ့စရိုက်ကို ယုံကြည်ပြီး သူလိမ်နေခြင်း မဟုတ်မှန်းလည်း မြင်နေရသည်။ သူက စိတ်ရင်းနှင့် မေးလိုက်လေသည် " အစ်ကိုချူ....မင်းက လွယ်လွယ်နဲ့ စိတ်ဆိုးတတ်တဲ့သူ မဟုတ်မှန်းသိလို့ တည့်ပြောလိုက်တော့မယ်... အဲ့လိုကလေးမျိုး ရှိနေပေမယ့် မင်းက မသိလို့ သတိမထားမိပဲ ရန်လုပ်မိတာရော မဖြစ်နိုင်ဘူးလား....."

👻

Prev Next