Chapter 55

👥️Chapter 55🚗🚗🚗

တောင်စဉ်တောင်တန်းတို့၏ အလယ် .. မြို့အစွန်ရှိ သဘာဝအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေသော ရေပူစမ်းအတွင်း၌ ရေခိုးရေငွေ့များက ရစ်သိုင်းထွက်ပေါ်နေ၏။ နီးနီးကပ်ကပ် ကြည့်ရှုလိုက်ပါလျှင် ထိုရေပူစမ်းအတွင်းတွင် အလွန် ဒွိဟဖြစ်ဖွယ် အနေအထားဖြင့် အချင်းချင်း ပူးကပ်ထိစပ်နေသော အဝတ်ဗလာနှင့် လူသားနှစ်ဦးကို တွေ့ရပေလိမ့်မည်။ 

NSFW fanfic content ... ဟမ် ဒါက ဘာကြီးလဲ ????

(Warning ⚠️ )

“ပူ .. တအား ပူလွန်းတယ် ...”

လောရွှင်ရှင်းက မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကို ထိစပ်လုမတတ် စုတွန့်ရင်း နေရခက်စွာဖြင့် ညဉ်းညူလိုက်သည်။ 

“နှာ .. နှာဘူးကောင် ငါ့ကို ဘာကျွေးလိုက်တာလဲ ..."

“မစိုးရိမ်ပါနဲ့ အဆိပ် မဟုတ်ပါဘူး .. ဒီတိုင်း .. ပူစပ်ပူလောင်လေး ဖြစ်သွားစေမယ့် ပစ္စည်းကောင်းလေး တစ်ခုပါ ...”

မုယွင်ရွှင်းက လောရွှင်ရှင်း၏ ပေါင်အတွင်းသားများကို ထိတွေ့ကျီစယ်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်လူ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အတင်းအဓမ္မ ဆွဲခွာလိုက်ပြီးနောက် သူ့အကြည့်တို့မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်း အေးစက်စိမ်းကားလာတော့သည်။ 

“ငါလည်း မင်းကို မသတ်ချင်ပါဘူး .. ဖမ်းချုပ်ထားပြီး တမြေ့မြေ့နဲ့ နှိပ်စက်နေမှာ ...”

ထို့နောက် သူက အညှာအတာမဲ့စွာဖြင့် ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည်။ 

“အား .. လွှတ် .. ငါ့ကို လွှတ် ...”

လောရွှင်ရှင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး စူးအောင့်ကာ နာကျင်လာတော့သည်။ ထိုယောကျာ်းက သူ့ကို ဖိချကာ တရစပ် ထိုးသွင်းနေပြီး ထိုးသွင်းချက် တစ်ချက်ချင်းစီတိုင်းမှာ ပိုမို အားပြင်းကာ နက်ရှိုင်းလာခဲ့သည်။ ထို့အပြင် စေးကပ်ကပ် အရည်တို့ကလည်း သူ့အောက်ပိုင်းမှ တရစပ် စီးကျနေခဲ့၏။ 

“မင်းသာ နာနာခံခံနဲ့ နေရင် အကောင်းဆုံးပေါ့ ...”

လောရွှင်ရှင်း၏ နားသန်သီးလေးကို ကိုက်ခဲငုံထွေးရင်း ပြောလိုက်သည်။ တင်းကြပ်နွေးထွေးလှသည့် အတွင်းသားတို့၏ ခံစားချက်ကြောင့် မုယွင်ရွှင်း၏ အကြည့်တို့မှာ မှန်းဆ၍ မရနိုင်လောက်အောင် မည်းမှောင်သုန်မှုန်သွားကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ရှိနေသူအား လွှတ်ပေးမည့်အတွေး လုံးဝ မရှိစွာဖြင့် အဆက်မပြတ် ထိုးသွင်းနေခဲ့သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ထိုအမျိုးသား၏ အတွင်း၌သာ ထာဝစဉ် မြှုပ်နှံထားလိုက်ချင်တော့၏။ 

“အား .. ရပ် .. ရပ်ပါတော့ ...”

ရှက်မျက်ရည်များ တရစပ် စီးကျလာသည့် လောရွှင်ရှင်း၏ မျက်နှာမှာ နီမြန်းယောင်ကိုင်းနေကာ ဖောင်းကြွနေသည့် နှုတ်ခမ်းများကိုလည်း ယောင်ယောင်လေး ဖွင့်ဟထားသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း  အပိုင်းပိုင်း စုတ်ဖြဲခံထားရသကဲ့သို့ နာကျင်ကိုက်ခဲနေတော့၏။ 

“မုယွင်ရှင်း .. ငါ မင်းကို သေချာပေါက်ကို သတ်မှာ ...”

ထိုသို့ ပြောလိုက်သည့်တိုင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကမူ တစ်ဖက်လူကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားမိနေပေသည်။ တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်ထားမှုက မုယွင်ရွှင်း၏ စိတ်ဆန္ဒကို လောင်စာဖြည့်ပေးရာရောက်သည့်အတွက် စိတ်လွတ်သွားလုမတတ်ပင် ဖြစ်သွားတော့သည်။ အသက်ရှူသံတို့မှာလည်း သိသိသာသာ လှိုက်မောကြမ်းရှလာလေသည်။ 

“ဒီ .. ဒီလောက်အထိ တင်းကြပ်နေအောင် စုပ်ယူနေတာ  .. ပေါင်ပေ့လေး ကြည့်ရတာ မင်းက ကိုယ့်ကို တကယ်ကို သတ်ချင်နေတဲ့ပုံပဲ ...”

ထိုအပိုင်းအထိ ဖတ်မိပြီးနောက် ယန်အန်းယု၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှက်သွေးများဖြင့် နီမြန်းသွားကာ ဖုန်းကို အမြန် ပြန်ချလိုက်သည်။ သူက ထို ဝတ္ထု၏ ဆင်ဆာမပါသည့် ကျန်အပိုင်းများကိုပင် အပြီးအထိ မဖတ်နိုင်တော့ချေ။ 

စိတ်ထဲတွင်လည်း တိတ်တခိုး နောင်တရမိသွား၏။ 

ဒီလိုဟာတွေမှန်းသာ ကြိုသိထားရင် မဖတ်လိုက်ပါဘူး ယီချန်းယန်က ဘာလို့ ဒီလိုဝတ္ထုမျိုးကို လိုက်ဖတ်နေရတာလဲ …

ထိုစဉ် ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည့်အသံကို ကြားလိုက်ရသည့်အတွက် ယန်အန်းယုသည် ချက်ခြင်းဆိုသလို ထိုင်လက်စနေရာတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူက မည်သည့်အရာကိုမှ မတွေ့ခဲ့လေဟန်ဆောင်ကာ စိတ်ကို အတတ်နိုင်ဆုံး တည်ငြိမ်အောင် ထိန်းချုပ်နေလိုက်၏။ 

ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် ဖုန်းကို ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ယီချန်းယန်သည် သူ့ဖုန်းကို တစ်စုံတစ်ယောက် ကိုင်ထားကြောင်း ချက်ခြင်း သတိပြုမိလိုက်သည်။ သူက ထိုကိစ္စကို စိတ်ထဲမထားဘဲ ယန်အန်းယု၏ အနားသို့ လျှောက်သွားကာသာ သူ့ကို ပွေ့ဖက်လိုက်လေသည်။ 

“ရှောင်ယုလေး .. မြင်ပြီးသွားပြီလား ...”

“မြင် .. ဘာကို မြင်ရမှာလဲ .. ဘာမှ မမြင်ပါဘူး ...”

ယန်အန်းယုက ခေါင်းကိုသာ ဆက်တိုက် ယမ်းပြလိုက်သည်။ သို့သော် ကံဆိုးစွာဖြင့် သူ့သရုပ်ဆောင်စွမ်းရည်မှာ အတွေ့အကြုံပြည့်ဝသည့် ယီချန်းယန်ကို အရူးလုပ်နိုင်လောက်သည်အထိ မကောင်းမွန်လှသေးချေ။ 

“ရှောင်ယုလေး .. မင်းလည်း မြင်ပြီးသွားပြီ ဆိုမှတော့ ...”

ယန်အန်းယု၏ နားရွက်ကို ငုံထွေးကာ .. ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်အရှင်သည် ရိုးသားကြိုးစားဖိုးသခွားလေးကို စတင်ကာ သွေးဆောင်လိုက်တော့သည်။ 

“တစ်ခန်းလောက် သရုပ်ဆောင်ကြည့်ရအောင်လေ ...”

သူ့နားကိုပင် မယုံနိုင်လေဟန်ဖြင့် ယန်အန်းယုက အထိတ်ထိတ်အပျာပျာ ပြန်မေးလိုက်သည်။ 

“သရုပ်ဆောင်ရမယ်? ..အဲဒီ့ဇာတ်ကြောင်းအတိုင်းလို့ ပြောချင်တာလား ..."

“ဒါပေါ့ .. သရုပ်ဆောင်စွမ်းရည်ဆိုတာ လေ့ကျင့်နေရမှာလေ ...”

လွန်စွာ ထူထဲလှသည့် မျက်နှာအရေပြားပိုင်ရှင် ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ 

လတ်တလောအနေအထား၌ သူတို့ထံတွင် တောင်တန်းများအကြားက ရေပူစမ်းကန် မရှိသည့်အတွက် ယီချန်းယန်သည် ယန်အန်းယုကို ရေချိုးခန်းထဲရှိ ရေစိမ်ကန်ထဲသို့သာ ခေါ်သွားလိုက်တော့သည်။ 

ပါးနှစ်ဖက်လုံးမှာလည်း ရဲရဲနီစွေးနေပြီ ဖြစ်ကာ တစ်ကြိမ် ပြီးမြောက်သွားပြီ ဖြစ်သည့်အတွက် ယန်အန်းယုသည် သိသိသာသာ မောဟိုက်နေတော့သည်။ ရေပူ၏ စွမ်းပကားကြောင့် သူ့အတွင်းသားများမှာ အလွန်အမင်း နွေးထွေးပျော့ပျောင်းနေကာ ယီချန်းယန်၏ ကြီးမားတောင့်တင်းလှသည့် ညီငယ်ကို အလွယ်တကူ  ဝါးမျိုထားနိုင်ခဲ့သည်။ ယီချန်းယန်၏ စွမ်းရည်မှာလည်း အလွန် ပြောင်မြောက်လွန်းရာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အထိမခံသည့် နေရာတိုင်းကို တရစပ် ထိုးနှက်ခံနေရတော့သည်။ ယန်အန်းယုသည် အားနည်းပျော့ခွေနေပြီ ဖြစ်သည့်တိုင် စိတ်တက်ကြွလာအောင် အမျိုးမျိုး လှုံ့ဆော်ခံနေရမှုကြောင့် အရှေ့တွင် ရှိနေသည့် သူ့ညီငယ်ပင် နောက်တစ်ကြိမ် ထကြွလာ၏။ 

စိတ်လွတ်လက်လွတ်ဖြစ်နေသူကို ငေးကြည့်ရင်း ယီချန်းယန်က ချစ်စနိုးဖြင့် ကျီစယ်လိုက်သည်။ 

“ရှောင်ယုလေး .. ကောင်းရဲ့လား ...”

“အင်း ...”

ယန်အန်းယုက သူ့ခါးကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရစ်တွယ်သိုင်းယှက်ကာ သာယာမှုကြောင့် ငြီးငြူသံများကို ထပ်တလဲလဲ ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။ ယီချန်းယန်၏ ဖျတ်လတ်ကာ အားမာန်ပြည့်လှသည့် လှုပ်ရှားမှုများကြောင့် သူ့စိတ်တစ်ခုလုံး ဗလာဖြစ်နေကာ မည်သည်ကိုမှ မတွေးနိုင်တော့ချေ။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း လျှပ်စစ်စီးကြောင်း ဖြတ်သန်းခံထားရသည့်နှယ် နွမ်းနယ်ပင်ပန်းနေ၏။ ယီချန်းယန်၏ ထိုးနှက်ချက်မှာ သူ့အဆုတ်အထိသို့ပင် ရောက်နေသယောင် ခံစားမိလာကာ တစ်ဖက်လူ၏ ထိုးနှက်ချက်များမှာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးအား တစ်လက်မမကျန် သိမ်းပိုက်လိုသည့်နှယ် မြန်ဆန်အားပြင်းလာလေသည်။ 

ရေချိုးခန်းထဲရှိ အပူချိန်မှာလည်း သိသိသာသာ မြင့်တက်လာသည်။ ယန်အန်းယု၏ အတွင်းထဲသို့ တစ်ကြိမ်  ထုတ်လွှတ်ပြီးနောက် ယီချန်းယန်သည် သူ့ကို မှန်ရှေ့သို့  ခေါ်လာကာ မတ်တပ်ရပ်စေလိုက်သည်။ 

“ရှောင်ယု .. မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက် ..."

ယီချန်းယန်က သူ့တင်ပါးများကို အနောက်မှ သိုင်းဖက်ကာ တရစပ် ထိုးသွင်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ 

“အာ့ ...”

မှန်ထဲတွင် ရှိနေသူနှစ်ဦး အထူးသဖြင့် သူ့ပုံစံကို ကိုယ်တိုင် ပြန်မြင်လိုက်ရသည့်အခါ ယန်အန်းယု၏ ပါးနှစ်ဖက်မှာ နီမြန်းသွားတော့သည်။ မျက်တောင်တို့မှာလည်း မျက်ရည်စက်များဖြင့် စိုစွတ်နေပြီး မျက်ဝန်းတို့မှာလည်း သတိလက်လွတ်နှင့် ရီဝေမှုန်ဝါးနေလေသည်။ အနောက်မှ သိုင်းဖက်ထားသည့် အမျိုးသား၏ အရည်များကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း စေးကပ်နေတော့၏။ 

ရှက်ရွံ့စိတ်ကြောင့် ရှေ့ဆက်ကာ မကြည့်နိုင်၊ ချက်ခြင်းဆိုသလို မျက်နှာကို လွှဲထားလိုက်မိသည်။

 ယီချန်းယန်ကလည်း တိတ်တိတ်လေး ရယ်မောလိုက်၏။ ယန်အန်းယုမှာ အလွန် ရှက်ရွံ့နေကြောင်း မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် ထိုထက်ပိုပြီး အခက်တွေ့အောင် လုပ်မနေတော့ချေ။ ယန်အန်းယုကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွေ့ဖက်ကာသာ နားရွက်၊ လည်ပင်း၊ နောက်ကျောနှင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို တစ်လက်မမကျန် ထပ်တလဲလဲ နမ်းရှုံ့နေလိုက်တော့သည်။ များမကြာမီ .. တရစပ် ထွက်ပေါ်လာသည့် သာယာမှုတို့နှင့်အတူ ယန်အန်းယု၏ ကိုယ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ယန်အန်းယုမှာလည်း ခြေချောင်းများ ကွေးညွတ်သွားကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို တွန့်မိသွားတော့သည်။ နှုတ်ခမ်းထက်မှလည်း ငြီးသံများ တရစပ် ထွက်ပေါ်နေပြီး စကားကိုပင် ဖြောင့်ဖြောင့်သားသား မပြောနိုင်တော့ချေ။ 

“အား .. ချန်း .. ချန်းယန်.. ကျွန်တော် .. ပြီးတော့ ...”

ယန်အန်းယုက နောက်တစ်ကြိမ် ထုတ်လွှတ်လိုက်ပြန်၏။ တစ်ချိန်ထဲမှာပင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ အနွေးစီးကြောင်းတစ်ခု နောက်တစ်ကြိမ် ဝင်ရောက်လာပြန်သည်။ 

ယီချန်းယန်က လုံးဝဥဿုံ ပျော့ခွေသွားရှာပြီဖြစ်သည့် ယန်အန်းယုကို ထိန်းကိုင်ထားရင်း ပြောလိုက်သည်။ 

“ရှောင်ယု .. ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ် ..."

ဂိမ်းကစားစဉ်က သူ ထုတ်မပြောခဲ့သည့် ထိုစာသားကို .. ယီချန်းယန်သည် ယန်အန်းယု၏ နားနားသို့ ကပ်ကာ နက်ရှိုင်းလှသည့် ခံစားချက်များကို ရင်ဝယ်ပိုက်လျက် ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြောလိုက်သည်။ 

ကိုယ် မင်းကို ချစ်တယ် ပြီးတော့ .. ဒီစကားသုံးလုံးကို မင်းတစ်ယောက်တည်းပဲ ပြောချင်တာ ဒီကမ္ဘာမှာ ကိုယ့်စီကနေ ဒီစကားကို ကြားခွင့်ရတဲ့သူကလည်း မင်းတစ်ယောက်တည်းပဲ ...

သူက ယန်အန်းယုကို ကိုယ်လက်သန့်စင်ပေးကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်သယ်လာပေးလိုက်သည်။ အိပ်မောကျနေပြီ ဖြစ်သည့် ယန်အန်းယုထံမှ ဗလုံးဗထွေး ရေရွတ်သံများ ထွက်ပေါ်လာသည့်အတွက် သူက အနားနားသို့ ကပ်ကာ နားထောင်လိုက်သည်။ 

“ချန်းယန် .. ကျွန်တော် ကျွန်တော်က ယန်အန်းယုအစစ် မဟုတ်ဘူး ...”

ယန်အန်းယု၏ မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှ မျက်ရည်စက်များပင် စီးကျလာ၏။ 

ယီချန်းယန်က ထိုမျက်ရည်စက်များကို ညင်သာစွာဖြင့် သုတ်ပေးလိုက်သည်။

“အင်း .. ကိုယ်သိပါတယ် .. မင်းက မဟုတ်မှန်း ကိုယ် သိတာပေါ့ ...”

“ကျွန်တော်က .. ဒီကမ္ဘာကလည်း မဟုတ်ဘူး .. ကျွန်တော် .. ကျွန်တော်က လူလိမ်တစ်ယောက် ဖြစ်နေသလိုပဲ ...”

သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ကိစ္စရပ်ပေါင်း များစွာကို သိမ်းဆည်းထားရသည့်အတွက် ထမ်းပိုးထားရသည့် သောကများမှာလည်း များပြားလှပေသည်။ ယီချန်းယန်မှာ သဘောတကျ ရယ်မောမိသွားကာ သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်၍ ပွေ့ဖက်လိုက်မိ၏။ 

“ရှောင်ယုလေးရယ် .. အခုကနေစပြီး ကိုယ့်ဘေးမှာ ထာဝရ ရှိနေပေးသရွေ့ မင်း ဘယ်နေရာကနေ ရောက်လာတယ်ဆိုတာ အရေးမကြီးပါဘူး ...”

နောက်တစ်နေ့မနက် နိုးလာသည့်အခါ .. ယန်အန်းယုသည် သူ ယီချန်းယန်ကို ဘာပြောမိခဲ့ကြောင်း အမှတ်မရတော့ချေ။ သူက ရှုပ်ပွနေသည့် ဆံပင်များကို ထိုးဖွကာ မေးလိုက်သည်။ 

“ချန်းယန် မနေ့က ကျွန်တော် တစ်ခုခု ပြောခဲ့မိသေးလား ...”

“အများကြီးကို ပြောခဲ့တာ .. ကိုယ် အကုန်လုံး ပြန်ပြောပြပေးရမလား ...”

ယီချန်းယန်က သူ့နှာခေါင်းထိပ်ပေါ်သို့ အနမ်းခြွေကာ ပြောလိုက်သည်။ 

“ဒါပေမယ့် မင်း ကြောက်သွားလိမ့်မယ်နဲ့ တူတယ်နော် ...”

“မ .. မပြောပါနဲ့တော့ ...”

ယန်အန်းယုက သူ့ပါးစပ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကာ ဗလုံးဗထွး ပြောလိုက်သည်။ 

“ဘာတွေ ပြောလာမှာမှန်း သိနေသလိုပဲ ...”

ယီချန်းယန် ဖတ်နေသည့် ဝတ္ထုအမျိုးအစားအကြောင်း သိလိုက်ရသည့်အတွက် အညှာအတာမဲ့စွာ စားသောက်ခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။ ယန်အန်းယုသည် နာကျင်ကိုက်ခဲနေသည့် ခါးကို နှိပ်နယ်ရင်း တိတ်တဆိတ် တွေးလိုက်မိ၏။ 

ယီချန်းယန်က ဒီလိုမျိုး နှာဘူးကျပြီး ဝမ်းတွင်းမည်းတဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်လိမ့်မယ်လို့ တွေးတောင် မတွေးခဲ့ဖူးဘူး ...

ထိုသို့ဖြင့် ပိတ်ရက်သို့ ရောက်သည့်အခါ ယန်အန်းယုနှင့် ကျန် ပါဝင်သူများသည် B မြို့သို့ သွားရောက်ကာ “Challenge First Time” ၏ သတ္တမအပိုင်းကို ရိုက်ကူးလိုက်ကြတော့သည်။ ဤအပိုင်းအတွက် ပါဝင်မည့် ဧည့်သရုပ်ဆောင်မှာ .. အားလုံး ထင်မှတ်မထားသည့် ယွီစစ်ယွမ် ဖြစ်နေပေသည်။ 

*****

စာရေးသူမှာ ပြောစရာ ရှိပါတယ် ..

ဖိုးသခွားလေး ရှောင်ယု : ငါ့မိသားစုရဲ့ ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်က တစ်နေ့တစ်ခြား ပိုပိုပြီး နှာဘူးကျလာတယ် (⊙﹏⊙)         ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ .. အမြန်ဆုံး ဖြေပေးကြပါ အွန်လိုင်းကနေ စောင့်နေတယ်နော် !!!

👥️