MM Story Teller

Chapter 5

Viewers 2k

🚩Chapter 5

မင်းသမီးအစားထိုးထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်း 1.5

စုရွေ့၏ ရုတ်တရက်ပေါ်ထွက်လာခြင်းက အားလုံးကို မှင်သက်သွားစေသည် ။ စုရွေ့၏ ရင်ခွင်ထဲမှ လူကို သူတို့သေချာကြည့်လိုက်သောအခါ ဧည့်သည်များအားလုံး၏ မျက်နှာ၌ ထူးဆန်းသော အမူအရာများ ဖြစ်သွားကြ၏ ။

" အဟွတ် ၊ အဟွတ် ။ "

စုဝမ်က အားနည်းစွာ ချောင်းအနည်းငယ်ဆိုလိုက်ပြီး စုရွေ့ သူမအားပွေ့ဖက်ထားတာကို လွှတ်ပေးအောင် ကြိုးပမ်းလိုက်သည် ။

ဤအချိန်တွင် ရွှမ်းယွမ်ရွေ့က စုဝမ်ကိုတွေ့သွား၏။ သူမကို အအေးနန်းဆောင်သို့ ပို့လိုက်ပြီးကတည်းက သူဘယ်တော့မှ သူမကို သွားမတွေ့ခဲ့ပေ ။

အလွန်တရာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးနေသည့် ယုံကြည်မှုနှင့် ရွှမ်းယွမ်ရွေ့က မည်သူမဆို သူ့ကို လိမ်လည်တာမျိုး ခွင့်မပြုပေ ။ ထို့ကြောင့် စုဝမ်ကို အကြင်နာတရားမဲ့ပြီး ရူးနေသောသူအဖြစ်သာ သူသတ်မှတ်ထားလိုက်သည် ။

ဒါက ဒီယောက်ျားရဲ့ မျက်နှာအစစ်ပဲ ။ တော်ဝင်မိသားစုမှာ မွေးလာပြီးတော့ သူ့မှာ တကယ်ပဲ ချစ်တတ်တဲ့ နှလုံးသားရှိပါ့မလား ။

" ယွဲ့ဝမ်အရှင် ဂုဏ်ပြုပါတယ် ။ "

စုဝမ်က ဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်လှမ်းပြီး တစ်လှမ်း လှမ်းသွားရင်း ရွှမ်းယွမ်ရွေ့အရှေ့၌ ရပ်လိုက်သည်။ ဤအချိန်တွင် သူမမျက်လုံးများက ကန်ရေပြင်ကဲ့သို့ တည်ငြိမ်နေပြီး သူမ မျက်နှာထက်၌ စိုးရွံ့မှုအရိပ်ယောင်လည်း မရှိပေ ။

ထိုမျှ အေးစက်ပြီး တည်ငြိမ်နေသည့် စုဝမ်ကို ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ တစ်ခါမှ မတွေ့ဘူးခဲ့ ၊ တစ်ခဏလောက် သူဆွံ့အသွားမိသည် ။

ထိုကဲ့သို့ ကို့ရို့ကားယားနိုင်သောအခြေအနေနှင့် ရင်ဆိုင်နေရချိန်တွင် ခေါင်းမှ ခြေအဆုံးအနီရောင်များဝတ်ဆင်ထားသော ယဲ့ကျီးဟွာမှာ အနည်းငယ်သတိပေးချက်ကို ခံစားလိုက်ရသည် ။ သူမ မသိစိတ်မှ ရွှမ်းယွမ်ရွေ့၏ အင်္ကျီလက်အနားစကို ဆွဲလိုက်မိပြီး စုဝမ်ကိုကြည့်ဖို့ သူမမျက်လုံးကို ပင့်လိုက်၏။ လေးနက်သော အသံနှင့်အတူ

" ကျယ်ကျဲ ကျန်းမားရေးက အဲ့လောက်ကောင်းလို့လား ။ "

" ငါက နင့်ရဲ့ ကျယ်ကျဲမဟုတ်ဘူး ။ "

စုဝမ်က ယဲ့ကျီးဟွာကို ချွန်ထက်သော ဓါးတစ်လက်လို အကြည့်မျိုးဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် ။

ဤသို့အေးစက်ပြီး ခပ်ကင်းကင်းစကားပြောပုံနှင့် စူးရှသောအကြည့်တို့က ယဲ့ကျီးဟွာကို မသိလိုက်မဖာသာဖြင့် ရွှမ်းယွမ်ရွေ့နောက်၌ ပုန်းကွယ်မိသွားစေ၏ ။ ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ ချက်ချင်းပဲ မသာမယာနှင့် မျက်ခုံးကျုံ့လိုက်မိသည် ။ စုဝမ်ကို အေးစက်စွာ ကြည့်ရင်း

" စုဝမ် ၊ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာကိုလည်း ထိန်းပါအုန်း ။ ဒီနေရာက မင်းထင်တိုင်းကြဲလို့ရမယ့် နေရာမျိုးမဟုတ်ဘူး ။ "

အအေးနန်းဆောင်၌ သူမ သေချာပြန်သုံးသပ်ပြီးလောက်ပြီဟု သူထင်ထားခဲ့သည် ။ သူ မမျှော်လင့်ထားတာက....

" ဟမ့်"

လှောင်ပြောင်နေသောအသံက ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာ၏ ။

စုရွေ့က မျက်နှာမော့ကာ ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ကို ရန်လိုစွာကြည့်လိုက်သည် ။

" ဝမ်ယဲ ၊ ကျေးဇူးပြီး ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာကို ထိန်းပါအုန်း ။ ကျုပ်ရဲ့ ကျယ်ကျဲ ၊ ဂုဏ်သရေရှိတဲ့ ကျွင်းကျူက အထူးတလည်လာပြီး ဒီကို ဂုဏ်ပြုပေးတာ ။ ဒါက ဝမ်ယဲရဲ့ ဧည့်သည်တွေကို ဆက်ဆံတဲ့ပုံစံလား။ "

စုရွေ့က "ဧည်သည့်" ဆိုသော နေရာကို အလေးပေးပြောလိုက်ပြီး အားလုံးကို ခေါင်းရှုပ်သွားစေ၏။

" ပြီးတော့ "

ဤအချိန်တွင် စုရွေ့က ယဲ့ကျီးဟွာကို အေးစက်စွာကြည့်လိုက်သည် ။

" ကျွန်တော့် ကျယ်ကျဲမှာ မောင်အငယ်တစ်ယောက်ပဲရှိတာ ။ ဘယ်သူကမှ သူမကို ကျယ်ကျဲလို့ ခေါ်ဖို့ မထိုက်တန်ဘူး ။ ယွဲ့ဝမ်ဖေး တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ခင်ဗျားရဲ့ ဆွေမျိုးအဖြစ် မသင့်မလျော် သတ်မှတ်တာမျိုးမလုပ်ပါနဲ့ ။ "

" ကျွန်မ..."

ယဲ့ကျီးဟွာက စုရွေ့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မကြည့်ရဲ့ပေ ။ သူမ၏ အတိတ်ဘဝတွင် ယဲ့ကျီးဟွာက စုဝမ်ထက် ပိုပြီးသိပ်ကြာကြာ အသက်မရှင်ခဲ့ပေ ။ထို့ကြောင့် ယဲ့ကျား၏ အဆုံးသတ်နှင့် စုရွေ့၏ ကိစ္စများပေါ်၌ သူမသေချာမသိနိုင်ခဲ့ ။ အတိတ်ဘဝတွင်ဖြစ်ဖြစ် ၊ လက်ရှိဘဝတွင်ဖြစ်ဖြစ် စုရွေ့၏ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော ဂုဏ်သတင်းကို အားလုံးကောင်းစွာသိကြသည် ။ ဤကဲ့သို့သော အမျိုးသားကို မည်သူကမှ မဆန့်ကျင်ချင်ကြပေ ။

" အမ်း "

အနည်းငယ်မကျေမနပ်ဖြစ်နေသာ အသံကထွက်ပေါ်လာပြီး ခန်းမထဲရှိ မညီမညွတ်ဖြစ်နေသော လေထုကို ချက်ချင်းပဲ ဖုံးအုပ်သွား၏ ။ စုဝမ်က သက်ပျင်းချလိုက်ပြီး ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ကို အကြည့်တစ်ချက်ပေးလိုက်သည် ။

" ဝမ်ယဲက ချစ်ရမယ့်သူကို ရှာတွေ့သွားတာ ကျွန်မ တကယ် ဂုဏ်ပြုပါတယ် ။ ဒီဝမ်အိမ်တော်မှာ ကျွန်မအတွက် ခိုလှုံဖို့နေရာ ရှာစရာမရှိတော့ပါဘူး ။ ဒါကြောင့် တကယ်တမ်းက ကျွန်မ ဒီညမှာ ဝမ်ယဲကို နှုတ်ဆက်ဖို့လာခဲ့တာ ။ "

နှုတ်ဆက်ဖို့ ။

ရွှမ်းယွမ်ရွေ့က စုဝမ်ကို အံ့အားသင့်စွာကြည့်လိုက်သည်။ သူမအပေါ်တွင် ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ ခံစားချက်များမရှိတော့သော်လည်း စုဝမ်က သူ့ကို ကိုယ်တိုင်ထားသွားလိမ့်မည်ဟုတော့ မထင်ထားခဲ့ပေ ။ ဒါကြောင့် ဤအခိုက်အတန့်တွင် စုဝမ်က ထွက်သွားတော့မည်ဆိုတာကို အားလုံးရှေ့တွင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပြောတာကို ကြားလိုက်ရသောအခါ သူမျက်နှာပျက်ရသလို ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ခံစားမိသည် ။ ထို့ကြောင့် ဒေါသတကြီးဖြင့် သူချက်ချင်းပဲ အမျက်သည်းစွာ အော်ပြောလိုက်၏။

" ရိုင်းစိုင်းလိုက်တာ ။ မင်းက ငါတရားဝင်လက်ထပ်ထားတဲ့ ဝမ်ဖေးပဲ ။ မင်းဘယ်ကို သွားနိုင်မယ်လို့ထင်နေတာလဲ ။"

" ဝမ်ဖေး ။ သူမက ရှင့်ဘေးမှာ ရှိနေပြီပဲ မဟုတ်ဘူးလား ။ "

သိပ်မဝေးသောနေရာတွင် ရပ်နေသည့် စုရွေ့က ဤအချိန်တွင် သူ့မျက်နှာပေါ်၌ စူးရှသောအကြည့်တို့က ပြန်လည်ထင်ဟပ်လာပြီး စုဝမ်၏ သရုပ်ဆောင်မှုကလည်း ပြင်းထန်နေ၏ ။ ယဲ့ကျီးဟွာ နှင့် ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ကို မလိုလားသော်လည်း စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားသည့်အတိုင်း ကြည့်ပြီး သူမ၏ စိတ်ပျက်အားငယ်နေသော အရိပ်ယောင်များပါသည့် အသံကထွက်ပေါ်လာသည် ။

" မနက်ဖြန် တစ်ယောက်ယောက်က ကွာရှင်းစာချုပ်ကို လာပို့လိမ့်မယ် ။ ပြောင်ကော ၊ ကျွန်မ ဒီထပ်ပိုပြီး ရှင်တို့ကြားမှာ အနှောင့်အယှက်မဖြစ်ချင်တော့ဘူး ။ နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မ ဒီနေရာမှာမရှိဘဲနဲ့ ပြောင်ကောလည်း ပျော်ရွှင်နိုင်တော့မှာပါ ။ အဆုံးကျတော့ ပြောင်ကောနဲ့ ကျွန်မမှာ နက်ရှိုင်းတဲ့ကံကြမ္မာမျိုး မရှိဘူး ။ ကံကြမ္မာကောင်းမရှိတာက ဒီက သေးသိမ်တဲ့..."

စကားကို ဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရဘဲ စုဝမ်၏ မျက်နှာကဖြူဖျော့သွားပြီး အားလုံးကို အံ့အားသင့်သွားစေ၏ ။

သူမနှင့် အနီးဆုံးတွင်ရှိနေသော ရွှမ်းယွမ်ရွေ့က မသိစိတ်မှ လှမ်းဖမ်းလိုက်ချင်သော်လည်း တစ်ယောက်က သူ့ထပ်ပိုမြန်နေသည် ။

စုရွေ့က စုဝမ်ကို နောက်တစ်ဖန် ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူက မြင့်မားတည့်မတ်စွာရပ်နေ၏ ။ သူက မျက်ခုံးပင့်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုကွေးလိုက်ရင်း ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ကို ရန်စနေသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည် ။ သူ့အရည်အချင်းကို သုံးကာ အသံတိုးတိုးဖြင့် နှစ်ယောက်ဘဲ ကြားနိုင်လောက်အောင်ပြောလိုက်သည်။

" ဝမ်ယဲ ၊ အနာဂတ်မှာ ကျယ်ကျဲကို လာမရှုပ်နဲ့တော့ ။ မဟုတ်ရင် ခင်ဗျားကို လွှတ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူး ။"

စုရွေ့၏ အမူအရာက အလွန်ပြင်းထန်ပြီး ရက်စက်ပုံရသောကြောင့် သူ့စကားတို့က ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ကို တစ်စုံတစ်ရာသွားတွေးမိစေသည် ။ တစ်ခဏချင်း ရွှမ်းယွမ်ရွေ့၏ အကြည့်တို့ကပြောင်းလဲသွားပြီး အလွန်အကြည်းတန်လာ၏ ။

ဝမ်အိမ်တော်ရှိ မည်သူကမှ စုရွေ့၏ ခြေလှမ်းများကို မတားဆီးရဲပေ ။ တော်ဝင်အစောင့်တပ်ဖွဲ့များက စုဝမ်နှင့် လွိကျူးကို စုရွေ့က အဝေးသို့ ခေါ်ဆောင်သွားတာကိုပဲ ကူကယ်ရာမဲ့စွာကြည့်နေနိုင်သည် ။

စစ်သူကြီး၏ မြင်းလှည်းထဲထိုင်းနေရင်း လွိကျူးက ထောင့်နေရာတွင် တုန်ရီနေပြီး အသက်ပင်မရှူရဲပေ ။သူမက သူမ၏ တည်ရှိမှုကို အတတ်နိုင်ဆုံး လျှော့ချနေသည့်အလား ။

သတိလစ်နေသော စုဝမ်ကို ပွေ့ဖက်ထားရင် စုရွေ့၏ အမူအရာက တင်းမာနေ၏ ။ သူက ညင်သာစွာဖြင့် သူမဆံပင်ကို ဖီးသပ်ပေးလိုက်သည် ။

" ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် မင်းက မနာခံရတာလဲ ။ "

ထိုစိတ်ဓါတ်ကျနေသော အသံတွင် အနည်းငယ်ရက်စက်သည့် အရိပ်ယောင်တို့က ကပ်ပါလာ၏။

လာနေပြီ ..လာနေပြီ ။ ဒဏ္ဍာရီလာ စိတ်တ္တဇနာမကျန်းလူနာ ။

တစ်ချိန်လုံး ဟန်ဆောင်နေသော စုဝမ်က စုရွေ့၏ လှုပ်ရှားမှုများကို အစောကတည်းက သတိထားမိနေသော်လည်း သူမ မလှုပ်ဘဲ အဆုံးထိသာ ဆက်ဟန်ဆောင်နေသည် ။

" အပြင်ဘက်က ယောက်ျားတွေက မယုံရပါဘူးလို့ ကိုယ်မင်းကို မပြောဘူးလား ။ ရွှမ်းယွမ်ရွေ့လည်းတူတူပဲ ။"

စုရွေ့၏ အသံက ညင်သာပြီး သိမ်မွေ့လာသည် ။ သူ၏ လက်ချောင်းများက စုဝမ်၏ ဆံနွယ်တို့ကို ညင်သာစွာ ရစ်ခွေထား၏ ။

" ကျယ်ကျဲ ကို ကျွန်တော်က ကာကွယ်ပေးရင် လုံလောက်ပြီ ။ အဲ့ဒီလူတွေ ...ကျယ်ကျဲကိုလောဘတက်နေတဲ့ အဲ့ဒီလူတွေကတော့ အားလုံး သေသင့်တယ် ။ "

ကလေးရေ ၊ မင်းကို ကြည့်ရတာ ညနေ အိမ်ရှေ့တံခါးက ထွက်လာတုန်းက ဆေးမသောက်ခဲ့ဘူးနဲ့တူတယ် ။

စုရွေ့နှင့်ပက်သက်ပြီး စုဝမ်က သူ့ကို သနားမိရုံသာရှိသည် ။ ဒီကလေးအတွက်က.. သူ့အတွက်လည်း လွယ်ကူမနေခဲ့ပေ ။

စုကျား၏ တစ်ဦးတည်းသောသားယောက်ျားလေးအဖြစ် စုရွေ့မှာ ငယ်စဥ်ကတည်းက တင်းမာသော လေ့ကျင့်ရေးများကို လုပ်ခဲ့ရသည် ။ငယ်ဘဝတွင် သူ့မိဘများ၏ နွေးထွေးမှုကို မရခဲ့ရုံသာမကဘဲ ပြင်းထန်သော လေ့ကျင့်ရေးများကို နေ့တိုင်းရင်ဆိုင်ရသည် ။ တဖြည်းဖြည်း အချိန်ကြာလာသောအခါ သူ့နှလုံးသားကလည်း မည်းမှောင်ကာ ဆက်ဆံရခက်လာ၏ ။

မူလစုဝမ် နှင့် စုရွေ့တို့က လုံးဝကွဲပြားသည် ။ သူမက မိခင်ကိုဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး အားနည်းသည့်သူဖြစ်ပြီး စုရွေ့မှာတော့ ငယ်စဥ်ကတည်းက အဖေစု၏ အဖိုးတန်သော သားဖြစ်သည် ။ သူလိုချင်တာ ဘာမဆို သူရနိုင်သည် ။

ထိုအချိန်တုန်းက စုဝမ်မှာလည်း နူးညံ့ပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းကာ သူမ၏ တိတိကိုလည်း သူမက ကောင်းစွာဆက်ဆံပေးသည် ။ သူမတွင် သူ့ကိုပြောစရာဘာမှသိပ်မရှိပေ ။ ထိုကြောင့် နှစ်ယောက်မှာ ထိုအချိန်တုန်းက အထူးရင်းနှီးကြ၏ ။ စုရွေ့က အိပ်ယာမှမထနိုင်လောက်အောင် ရိုက်ခံရသည့်အချိန်တိုင်း စုဝမ်က သူ့ကို ကိုယ်တိုင်ပြုစုပေးသည် ။

စုရွေ့ တဖြည်းဖြည်း ကြီးပျင်းလာသောအခါ သူက စုဝမ်ထပ်အများကြီး ပိုသန်မာလာခဲ့သည် ။ သူက သိုင်းပညာကိုလည်း တစ်နှစ်ပတ်လုံး လေ့ကျင့်နေရသောကြောင့် သူ၏ ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကလည်း တကယ်ကိုကြည့်ကောင်းနေ၏ ။ ထိုအချိန်တုန်းက စုဝမ် အရမ်းအားနည်းတာကို သူခံစားမိပြီး သူ့အစ်မကို ကာကွယ်ဖို့ သူစတင်သင်ယူခဲ့သည် ။

" အခုဆို အားရွေ့က ငါ့ကို အမြဲကာကွယ်ပေးနိုင်ပြီ ၊ ငါ့ကို တကယ်ဝမ်းသာစေတယ် ။ "

ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ ပြောလိုက်သော စုဝမ်၏ ထိုစကားက စုရွေ့၏ စိတ်ထဲ၌ အမြဲသိမ်းဆည်းထားစေမိသည် ။

သူ၏ ကျယ်ကျဲကို တစ်ဘဝလုံးကာကွယ်ပေးနိုင်လောက်အောင်အထိ ပို၍ သန်မာသောသူဖြစ်လာချင်ကြောင်း သူ့ကိုယ်သူပြောခဲ့သည် ၊၊

ကျယ်ကျဲကို ကာကွယ်ပေးရမယ် ။

သူ့ဘဝ၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ရှာတွေ့သွားပြီဟု စုရွေ့ခံစားမိသော်လည်း ထိုအချိန်တွင် သူအလုပ်များနေပြီး ပြန်မကြည့်နိုင်ချိန်၌ သူတို့ကြီးပျင်းလာပြီး စုဝမ်က လက်ထပ်ရမည့် အရွယ်သို့ပင်ရောက်လာ၏ ။

ထိုနှစ်နွေဦးရာသီကို စုရွေ့ မှတ်မိနေသေးသည် ။ ၎င်းက သူစစ်ပွဲမှ ဒုတိယအကြိမ်ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည် ။ သူတံခါးမှ ဝင်ဝင်ချင်းတောက်ပသော သူ့ကျယ်ကျဲ၏ အပြုံးကို တွေ့နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမျှော်လင့်ခဲ့သည် ။

"အားရွေ့က အရမ်းတော်တာပဲ ။ ကျယ်ကျဲတွေ့ဖူးသမျှထဲ မင်းက အတော်ဆုံးပဲ "ဟု သူမ သူ့ကိုပြောတာကြားချင်သည် ။

ထိုမျှော်လင့်ချက်နှင့်အတူ တံခါးသို့ဝင်သွားသောအခါ သူရင်းနှီးနေသော ပုံရိပ်ကို မတွေ့ရပေ ။ ထိုအချိန်တွင် သူပျာယာခတ်သွားမိ၏ ။ သူ့အစ်မ ကျန်းမာရေးမကောင်းတာကို သူသိကတည်းက သူထွက်သွားရတိုင်း သူမကို စိုးရိမ်နေမိသည် ။

သို့သော် မက်မွန်သစ်တောကြီးအလယ်၌ သူမကို ရွှမ်းယွမ်ရွေ့က နွေးထွေးစွာပွေ့ဖက်ထားတာကို သူတွေ့လိုက်ရသည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးက ပြိုကွဲသွားသလို စုရွေ့ ခံစားလိုက်ရ၏။

ကျယ်ကျဲက သူ့ကို ထပ်ပြီး မလိုအပ်တော့ဘူး....

ကျယ်ကျဲက သူမကို ကာကွယ်ဖို့အတွက် ငါ့ကို ထပ်ပြီး မလိုအပ်တော့ဘူး ။

ကျယ်ကျဲက သူ့ကိုစွန့်ပစ်လိုက်ပြီ....

ထိုအခိုက်အတန့်တွင် စုရွေ့ ဒေါသထွက်လာမိသည် ။ သူ့ဒေါသက သူ့နှလုံးသားအောက်ခြေရှိ နောက်ဆုံးသော အလင်းရောင်ငြိမ်းသတ်သွားစေသည် ။

" စုဝမ် ၊ ရွှမ်းယွမ်ရွေ့က မင်းကို တကယ်ချစ်တယ်လို့ ထင်နေတာလား ။ "

" အပြင်က ယောက်ျားတွေက ယုံကြည်လို့မရဘူး ။ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲကပဲ မင်းကို နှလုံးသားတစ်ခုလုံးနဲ့ အစစ်အမှန်အကာကွယ်ပေးနိုင်တာ ။မင်းအဲ့ဒါကို ဘာလို့ နားမလည်နိုင်ရတာလဲ ။ "

ထိုအချိန်မှစကာ သူတို့၏ ဆက်ဆံရေးက ကျဆင်းသွားပြီး သူစိမ်းဆန်လာကြသည် ။

စုဝမ်က သူ့ကိုရှောင်နေတာကို စုရွေ့လည်း သတိထားမိသည် ။ ထို့အပြင် သူမက သူ့ကို ...သူ့ချဥ်းကပ်မှုတွေကို ကြောက်နေပြီး သူမအားကြည့်နေသော သူ၏ အကြင်နာမဲ့သည့်အကြည့်များကိုလည်း ကြောက်ရွံ့နေသည် ။

ရွှမ်းယွမ်ရွေ့နှင့် စုဝမ်၏ မင်္ဂလာပွဲက ဧကရာဇ်ထံမှ မချီးမြှင့်ခံရသော်လည်း သူတို့ကလိုက်ဖက်ညီကျပြီး လူအများ၏ မနာလိုစရာ ၊ အားကျစရာဆက်ဆံရေးမျိုး ဖြစ်လာသည် ။

ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ နှင့် စုဝမ်၏လက်ထပ်ပွဲမတိုင်ခင်တွင် မူးနေသော စုရွေ့က စုဝမ်၏ အခန်းထဲကို ဓါးကိုင်ထားရင် အတင်းဝင်သွားခဲ့သည် ။

" မင်းသူ့ကို လက်ထပ်ရဲရင် ကိုယ်မင်းကို သတ်ပစ်မယ်။ "

ထိုညတွင် အမြဲတမ်းအားနည်းပျော့ညံ့သော စုဝမ်က အလွန်ကို တင်းမာနေ၏ ။

အကယ်၍ သူမသေရမည်ဆိုလျှင်တောင် သူမ ရွှမ်းယွမ်ရွေ့နှင့် အတူရှိချင်သည် ။

အဆုံးတွင် စုရွေ့က သူ့ကျယ်ကျဲရှိရာသို့ လက်ပင်မရွယ်နိုင်ခဲ့ ။ သူက ရက်စက်သောစကားများကိုသာ ပြောလိုက်သည် ။

သူမလက်ထပ်သွားတာနဲ့ ...ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ကို မထားခဲ့မချင်း ဒီတစ်ဘဝလုံး စုကျားရဲ့အိမ်တော်ကို ခြေတစ်လှမ်းတောင် လှမ်းခွင့်မပြုဘူး ။

အဲဒီနေ့တွင် သူထိုကဲ့သို့ရက်စက်သောစကားများကို ပြောလိုက်ပြီး စုဝမ်တကယ်ပြန်လာလိမ့်မည်ဟု စုရွေ့ တစ်ဘဝလုံးမထင်ထားခဲ့ပေ ။ အဆုံးတွင် မူလဇာတ်ကြောင်း၌ ဘေးဖယ်ခံရပြီး ရွှမ်းယွမ်ရွေ့ထံမှ စွန့်ပစ်ခံရတာတောင် သူမက သူ့ကိုသာ သေသည်အထိ ချစ်သွား၏ ။

စုရွေ့နှင့်ပက်သက်သည့်မှတ်ဉာဏ်များအားလုံးက မူလဇာတ်ကြောင်းတွင်မပါဝင်ဘဲ ဤအရာများအားလုံးက မူလကိုယ်၏ နက်ရှိုင်းသော မှတ်ဉာဏ်များသာ ဖြစ်သည် ။

ဤမှတ်ဉာဏ်များကို စုဝမ်ရရှိလိုက်ချိန်တွင် သူမအနိုင်ရမည်ဆိုတာ စုဝမ်သေချာနေ၏ ။

သူမမှာ အကောင်းဆုံး ဝှက်ဖဲရှိနေတာပဲ ။

နတ်ဘုရားက သူမရဲ့ရန်သူဘက်မှာရှိနေရင်တောင် သူမကြောက်နေမှာ မဟုတ်တော့ဘူး ။

သို့သော် ဝက်လိုလူတွေနှင့် တစ်ဖွဲ့တည်းဖြစ်နေမှာကိုတော့ သူမ ကြောက်မိသည် ။ စုရွေ့က နတ်ဘုရားလို အသင်းသားမျိုးဖြစ်တာကို စုဝမ်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိသည် ။

အဲ့လို စိတ်ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့သူသာ သူမဘက်မှာရှိနေရင် လူယုတ်မာဇာတ်လိုက်ကို ထောင်ဖမ်းဖို့ ဘာဖိအားမှ မရှိတော့ဘူး ။

မှန်တယ် ။ အဲ့ဒီ အတိုင်းပဲ ။

ဒီလို စိတ်ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့သူက ဆေးသောက်ဖို့ လိုအပ်တယ် ။

ထို့ကြောင့် " သတိလစ်"နေသော စုဝမ်က မြင်းလှည်းလှုပ်သွားသောအခါ မျက်ခုံးကျုံ့လိုက်ပြီး မျက်တောင်အသာခတ်လိုက်သည် ။

" ကျယ်ကျဲ "

တင်းမာပြီးရက်စက်သောအမူအရာနှင့် သူမကို တစ်ချိန်လုံး သယ်ထားသော စုရွေ့က ချက်ချင်းနူးညံ့သွားပြီး စုဝမ်နိုးလာတာကို ခံစားမိသည်နှင့် စိုးရိမ်သွား၏ ။

" ကျယ်ကျဲ ၊ နိုးလာပြီလား ။ "

စုဝမ်က သူမမျက်လုံးကို မဖွင့်သေးသော်လည်း စုရွေ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ လက်ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။

" အားရွေ့ ၊ အားရွေ့..ကျယ်ကျဲမှာ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ အားလုံးမရှိတော့ဘူး "

" ကိုယ်ရှိသေးတယ် ။ မင်းမှာ ကိုယ်ရှိသေးတယ် ။"

စုရွေ့၏ အသံက အရူးအမူးဖြစ်နေသော အရိပ်ယောင်မျိုး ပါနေ၏ ။

" မင်းမှာ ကိုယ်ရှိသေးတယ် ။ မင်းကို ကာကွယ်ပေးဖို့ မင်းဘေးမှာ ကိုယ်အမြဲရှိနေမှာ ။ "

စုရွေ့အတွက်တော့ သူ့ဘဝ၏ အဓိပ္ပါယ်မှာ စုဝမ်ကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ဖြစ်သည် ။ ထိုအရာထက်ပိုပြီး အရေးကြီးတာ ဘာမှမရှိပေ ။

🚩

Prev Next