MM Story Teller

Chapter 109

Viewers 6k

🌍Chapter 109

"အစ်ကိုကျောက်..."

ထန်မော့ သူ့ကိုပြန်မဖြေပဲ ဘယ်ဘက်အစွန်ဆုံးကော်ရစ်တာထံလျှောက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

လူရွယ်က သူ့အား စိတ်၀င်စားနေသောအမူအယာဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက်သူက စိုးရိမ်နေသော ကလေးထံ ကိုယ်ကိုကိုင်းလျက် ဆိုလိုက်သည်။

"ဘာတွေအရမ်းစိုးရိမ်နေတာလဲ... သူကမင်းကိုဘာမှပြန်မပြောဘူးဆိုမှတော့ သူ့မှာတွေးထားတာရှိလို့နေမှာပေါ့...သူက အလျင်မှလိုမနေဘဲ...ပြီးတော့ မင်းလည်း အသက်ရှင်နေသေးတာပဲလေ မဟုတ်ဘူးလား"

ကောင်လေးက ထိုစကားများကြောင့် လူရွယ်ကိုမော့ကြည့်လိုက်လျင် ထိုကလေးမျက်နှာနှင့်လူ၏ အလွန်ဆိုးရွားသော အပြုံးကြီးကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။

ထို့နောက် ထိုလူက ဘောင်းဘီအိတ်ထဲလက်ထိုးထည့်လျက် ထန်မော့နောက်မှ အမြန်လိုက်သွားတော့သည်။

ကောင်လေးသည်လည်း နောက်မှလိုက်သွားတော့သည်။

လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ထိုကောင်လေးမှာ လမ်းကိုအမှတ်အသားတချို့ပြုလုပ်လိမ့်မည်ဟုမျှော်လင့်ထားခဲ့သော်လည်း ထန်မော့က သည်အတိုင်း အရှေ့သို့သာဆက်လျှောက်နေခဲ့သည်။ သူကအမှတ်အသားတစ်ခုမျှလည်း ပြုလုပ်ခြင်းမရှိသလို သူ၏အမူအယာမဲ့သောမျက်နှာမှာလည်း ပကတိတည်ငြိမ်လျက်။

၄င်းမှာ သူက လမ်းဆုံများဘယ်လောက်များသည်ကိုရော ပုန်းကွယ်နေမည့်အန္တရာယ်များကိုပါ ဂရုမစိုက်သည့်နှယ်။

ကောင်လေးက ထန်မော့၏နောက်ကျောကိုကြည့်လျက် အကြာကြီး တွန့်ဆုတ်တွန့်ဆုတ်ဖြစ်နေသော်လည်း ဘာမှတော့မပြောဖြစ်ခဲ့ချေ။

သို့သော်သူ့မှာ ၄င်းကိုဆက်တွေးနေဖို့အချိန်မရှိတော့။ သူတို့၃ဦး ကော်ရစ်တာအဆုံးသို့ရောက်လာပြီး ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်စဥ်မှာပင် ဖြတ်ခနဲနောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်မိသည်။

ထန်မော့အလွန်လျင်မြန်စွာတုန့်ပြန်ခဲ့သည်။ အဘယ်ကြောင့်မူ ချွန်ထက်သော လှံတစ်ခုကသူရှိရာဆီထိုးသွင်းလာ၍ပင်။သူကဘေးကိုရှောင်လိုက်ပြီး ထီးကလေးကိုဖွင့်လိုက်သည်။

အနက်ရောင်လှံတံမှာ လေထုထဲမှ ရုတ်တရက်ထွက်လာခဲ့သည်။ လူနှင့်ဆင်သောဖဲချပ် စစ်သည်တစ်ဦးက လေထဲမှရုတ်တရက်ခုန်ထွက်လာသည် ၄င်းမှာ J ကတ်ဖြစ်လေသည်။ ထိုကတ်က ထန်မော့ရှောင်လိုက်သည်ကိုမြင်လျှင် သူ၏လှံဖြင့်တဖန်ထိုးလာခဲ့ပြန်သည်။

ထန်မော့စကားစုကိုအမြန်ရွတ်ဆိုလျက် ထီးကလေးကိုဖွင့်ကာထိုလှံကိုတားလိုက်သည်။ ထိုပြင်းထန်သောအရှိန်ကြောင့်လည်း နောက်သို့၃လှမ်းခန့်ဆုတ်လိုက်ရလေသည်။

တဖက်တွင် လူရွယ်သည်လည်း ဓါးမြှောင်ကိုထုတ်ယူလျက် သူကိုယ်သူထိန်းညှိလိုက်သည်။

ဤဖဲချပ်လူများမှာ ရှည်ပြီး သန်မာလှသည်။ သူတို့လှံကိုဝေ့ယမ်းပုံမှာ နည်းစနစ်မရှိသော်လည်း ထိုလှံတံများမှာ အလွန်ချွန်ထက်ကာ သူတို့၏ခွန်အားက ထန်မော့နှင့်လူရွယ်အား ခြိမ်းခြောက်နိုင်ဆဲဖြစ်သည်။ ထန်မော့၏မျက်လုံးများကျဥ်းမြောင်းသွားလျက် လှံမှတဖန်ရှေ့သို့ထိုးလိုက်ချိန် အခွင့်အတွေးတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူသည်ထီးကလေးကို ချက်ချင်းပိတ်လိုက်ပြီး ထိပ်ဖျားဖြင့် ကတ်၏အလယ်ကိုထိုးလိုက်လေသည်။

သတ္တုခြင်းထိခတ်သံတစ်ခုကထွက်လာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့၏မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားလျက် သူ ကော်ရစ်တာ၏နံရံကို ခြေထောက်ဖြင့် ကန်လျက် လေထဲခုန်လိုက်သည်။

"သတိထား"

လူရွယ်မှာလည်း ထိုဖဲချပ်စစ်သည်၏နောက်သို့ သာမာန်မျက်စိဖြင့် မမြင်နိုင်သောအလျင်ဖြင့်ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ သူကဓါးမြှောက်လျက် ထိုကတ်ကိုပြုံးပြလိုက်ကာ

"ကောင်ကောင်းသွားနော်"

သူ၏ဓါးမြှောင်ကို ထိုဖဲချပ်စစ်သည်ပေါ်သို့စိုက်လိုက်သော်လည်း မီးပွားများသာလွင့်စင်ကျလာခဲ့သည်။ ထိုဖဲချပ်ပေါ်တွင် ခြစ်ရာတစ်ခုသော်မျှ မထင်ချေ။

လူရွယ်၏ မျက်နှာမှာ ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။ သူ လျှင်မြန်စွာ ခုန်လျက် လေထဲမှ လှံတံကိုရှောင်လိုက်သည်။

ထို့နောက် ထန်မော့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

သူတို့၂ဦးမှာ ပြိုင်တူအော်လိုက်မိကြသည်။

"ပြေး"

ထန်မော့နှင့် လူရွယ်မှာ တစ်ချိန်တည်းဆိုသလို လျင်မြန်စွာ ပြေးထွက်လိုက်ကြသည်။ ပြေးနေစဥ် ကောင်ကလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆောင့်ဆွဲလျက် သူ၏ကျောပေါ်သို့ပစ်တင်လိုက်လေသည်။

ထိုကစားသမားများထွက်ပြေးသွားသည်ကိုမြင်လျှင် အစောင့်များမှာလည်း လျင်မြန်စွာလိုက်လာခဲ့လေသည်။ သူတို့လိုက်ရန်ကြိုးစားသော်လည်း ထို၃ယောက်က ကော်ရစ်တာမှ လွတ်မြောက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

သူတို့ ကော်ရစ်တာမှ ထွက်သွားသည်နှင့် ထိုဖဲချပ်စစ်သည်၂ဦး၏ လှုပ်ရှားမှုများမှာ ရပ်သွားခဲ့လေသည်။ သူတို့၏ခြေလှမ်းများမှာ တန့်သွားပြီးနောက် တပြိုင်တည်း ကော်ရစ်တာအတွင်းပိုင်းသို့ ပြန်လှည့်၀င်သွားခဲ့လေသည်။

သူတို့၏ခြေလှမ်းများမှာ ကော်ရစ်တာတစ်ခုလုံးတုန်ခါစေလျက်။

ထိုဖဲချပ်များရောက်မလာတော့သည်ကိုတွေ့လျှင်

ထန်မော့ကျောပေါ်မှ ကောင်လေးကို ပြန်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက်ကလေးမျက်နှာနှင့် လူရွယ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"အဲဒီဖဲချပ်၂ချပ်က တိုက်ရည်ခိုက်ရည်မရှိဘူး...သူတို့အလျင်ကလည်း သိပ်မမြန်ဘူး...ဒါပေမယ့်အရမ်းမာတယ် သူတို့ကိုဒဏ်ရာရအောင် လုပ်လို့မရဘူး မင်းရော"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်ကတုန့်ပြန်လာသည်။

"မရဘူး"

ထန်မော့ အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူသွင်းလိုက်သည်။

"ဘုရင်မရဲ့အစောင့်တွေဆိုတာ ဒီဖဲချပ်တွေပဲဖြစ်မယ်...ဘုရင်မကိုယ်တိုင်လည်း ဖဲချပ်ဖြစ်ရင်ဖြစ်မှာ.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲဒီစစ်သည်တွေကို ငါတို့မနိုင်ဘူး... သူတို့က ငါတို့လမ်းမှားကိုရွေးမိရင် လေထဲကရုတ်တရက် ခုန်ထွက်လာတယ်...သူတို့ရုတ်တရက်တိုက်လာရင် ငါတို့ခုခံလို့မရဘူး ဒီတစ်ခေါက်က ကံကောင်းသွားတာ သူတို့ငါတို့လမ်းကို မပိတ်ထားလို့"

ထန်မော့ ကောင်လေးကိုကြည့်ကာ အနည်းငယ်တန့်သွားပြီးမှ ဆိုသည်။

"နောက်တစ်လမ်းရွေးလိုက်"

ကောင်လေးကမေးလာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော့်ကိုထပ်ရွေးစေချင်သေးတာလား"

ထန်မော့ကခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ရွေးလိုက် ၂လမ်းပဲရှိတော့တယ်"

ကောင်လေးမှာ လက်ချောင်းလေးများကို တင်းတင်းဆုပ်လိုက်ပြီးမှ ညာဘက်ကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။

"ဒီတစ်ခု"

"အိုကေ"

လူ၃ယောက် အလယ်လမ်းကို၀င်သွားခဲ့ကြသည်။

၃နာရီအချိန်ကန့်သတ်ချက်ကြောင့် သူတို့ ယခုလေးတင်တွေ့ခဲ့သော ဖဲချပ်စစ်သည်များကို စူးစမ်းနေရန်အချိန်မရှိခဲ့ချေ။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ထိုအလယ်လမ်းမှာ မှန်ကန်နေခဲ့ပြီး နောက်ထပ်လမ်းဆုံတစ်ခုကိုရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် လမ်းခွဲ၂ခုသာရှိသည်။ ကောင်လေးက ဘယ်ဘက်လမ်းကိုရွေးခဲ့ပြီး လူ၃ယောက်မှာလည်း ရှေ့သို့လျှောက်သွားခဲ့သည်။

လမ်းတစ်လျှောက်တွင် ထန်မော့ဘာမှမဆိုခဲ့ချေ။ သူကကြမ်းပြင်ကိုသာငုံ့ကြည့်လျက် တစ်စုံတစ်ခုကိုတွေးတောနေပုံပေါ်သည်။

အချိန်များကုန်လွန်သွားပြီး သူတို့၃ယောက် ကော်ရစ်တာဘယ်နှခုကို ကျော်လာခဲ့မှန်း မသိနိုင်တော့ချေ၊

သူတို့သည့် လမ်းဆုံးကို ၃၆ခါကြုံခဲ့ရသည်။ လမ်းမှားမှန်းသိသည်နှင့် ထန်မော့နှင့်လူရွယ်က ချက်ချင်းပြန်ဆုတ်ကြသည်။ ကောင်ကလေးကလည်း အခြေအနေနှင့်အသားကျသည်မှာ အလွန်မြန်လေသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်တုန်းက သူကကြောင်အနေခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ သူကထန်မော့နှင့် လူရွယ်နောက်တွင်သာ နေလျက် သူတို့ကို ၀န်မပိုစေရန် သတိထားခဲ့လေသည်။ ဒုတိယအကြိမ် စစ်သည်များနှင့်တိုးချိန်တွင် အရင်ဆုံးလှည့်ပြေးသူမှာ ထိုကောင်လေးဖြစ်လေသည်။

သို့သော်လည်း သူတို့သည် ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ရန်ကြိုးစားသော အစောင့်စစ်သည်၂ဦးကိုလည်း ကြုံခဲ့ရလေသည်။ အစောင့်တစ်ဦးမှာ ထန်မော့နှင့် လူရွယ်ရှေ့တွင်ပေါ်လာပြီး ကျန်တစ်ယောက်မှာတော့ ကောင်လေး၏နောက်တွင်ပေါ်လာခဲ့ကာ ၃ယောက်ကို ၀ိုင်းထားခဲ့လေသည်။

ထန်မော့ အဝေးမှစွမ်းအင်များကို ကျားတစ်ကောင်လိုစုပ်ယူခြင်းစွမ်းအင်ကို ရွေးချယ်စရာမရှိပဲ ထုတ်သုံးခဲ့ရသည်။ သူတိူ့၏ရှေ့တွင် လမ်းတစ်လမ်းပေါ်လာခဲ့ပြီး ထိုဥာဏ်ကောင်းသောဖဲချပ်စစ်သည်၂ဦး၏ ထောင်ချောက်မှ အလျင်အမြန်ထွက်ပြေးလာကြပြန်သည်။

လွတ်မြောက်လာပြီးနောက် လူရွယ်က ထန်မော့ကို ကြည့်လာပြီး

"ထပ်ပြီးတော့ အကူပစ္စည်းလား ဒါမှမဟုတ် စွမ်းရည်တစ်ခုလား"

ထန်မော့ ပြုံးနေဆဲဖြစ်သော လူရွယ်ကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထို့နောက် သူကတည်ငြိမ်စွာပြောလိုက်သည်။

"အကူပစ္စည်း"

လူရွယ်က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ အာမေဋိတ်တစ်ခုကိုပြုလုပ်လိုက်ပြီး ကောင်လေးကိုပြောလိုက်သည်။

"နောက်တစ်လမ်းရွေးလိုက်"

ယခုလေးတင် စစ်သည်တစ်ဦးမှာ အလစ်တိုက်ခိုက်လာခဲ့ကာ ကောင်ကလေးက ထန်မော့နှင့် လူရွယ်တို့အပေါ် မှီခိုခွင့်မရခဲ့ချေ။ ကောင်ကလေးက တစ်နေရာရာမှ သေနတ်တစ်လက်ကို ဆွဲထုတ်လျက် အစောင့်များ၏ တိုက်ခိုက်မှုကို ခုခံရန် အသုံးပြုခဲ့လေသည်။

မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ဂိမ်းထဲသို့ ၀င်ခွင့်ရသော ကစားသမားများမှာ မရိုးရှင်းနိုင်ချေ။ ထိုကောင်လေးမှာ အားနည်းပုံပေါ်သော်လည်း သူ၏လက်ထဲမှသေနတ်မှာ အလွန်အားပြင်းသောပေါက်ကွဲသံနှင့်တူ ကျည်ဆန်က ထိုဖဲချပ်စစ်သည်၏ နဖူးကိုထိမှန်သွားခဲ့သည်။ သူကထိုစစ်သည်ကို ဒဏ်ရာရအောင်မလုပ်နိုင်သော်လည်း ထိုစစ်သည်၏တိုက်ခိုက်မှုများကိုတော့ တားဆီးထားနိုင်ခဲ့ကာ ထန်မော့တို့အတွက် အချိန်ရအောင်လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။

ကောင်လေးမှာတည်ငြိမ်စွာရွေးလိုက်သည်။

"ညာဘက်အစွန်ဆုံးကတစ်ခု"

ထန်မော့ခေါင်းညိတ်သည်။

"အိုကေ သွားကြစို့"

"ငါမသွားဘူး"

ကလေးမျက်နှာနှင့်လူရွယ်ကဆိုလာလျှင် ထန်မော့နှင့်ကောင်လေးက သူ့ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ထိုအရပ်ရှည်ရှည်ပိန်ပိန်နှင့် လူရွယ်က နံရံကိုမှီလျက် ရပ်နေပြီး သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ရွံစရာအပြုံးကရှိနေဆဲပင်။ သူက၃ယောက်သားအခုလေးတင်ဖြတ်လာခဲ့သော လမ်းမှား၃ခုကို ညွှန်ပြလျက် ဆိုသည်။

"မင်းလည်း အဲဒီစစ်သည်နှစ်ယောက်ကိုတွေ့ခဲ့တာပဲ... သူတို့ကအရင်စစ်သည်တွေထက် တဖြည်းဖြည်း ပိုသန်မာလာတယ်...ငါတို့လမ်းမှားတွေပိုပိုရွေးနေရင် ငါတို့တွေ့ရမယ့် စစ်သည်တွေကပိုပိုပြီး အားကောင်းလာမှာ... ဒါကြောင့် ငါသူ့ကိုမယုံတော့ဘူး...ငါအဲလမ်းကမသွားဘူး"

ထို့နောက်သူကရုတ်တရက်ရယ်လိုက်သည်။

"ငါပြောဖူးပါတယ်... လူတိုင်းကငါ့ကို ကံကောင်းတဲ့ ဘရုစ်လို့ခေါ်ကြတယ်လို့လေ... ကျောက်ကျောက် ငါနဲ့လိုက်မလား"

ထန်မော့ ထိုလူရွယ်၏မျက်နှာကို စိတ်၀င်စားစွာကြည့်နေခဲ့မိသည်။ သူကအလွန်တိတ်ဆိတ်နေသဖြင့် လူရွယ်မှာ ထိုတောက်ပသောအပြုံးကြီးကို မရပ်တန့်နိုင်တော့သည့်နှယ်။

ထိုစဥ်ထန်မော့ကဆိုလာခဲ့သည်။

"ဘာလို့အလယ်တစ်ခုကိုရွေးတာလဲ"

"ငါကြိုက်လို့လေ "

လူရွယ်ကပြုံးသည်။

"မင်းရော ဘယ်ကိုသွားမလဲ"

ထန်မော့ကအကြည့်လွှဲလိုက်သည်။

"ငါသူနဲ့ ညာဘက်ကိုသွားမယ်"

သို့နှင့် လူ၃ဦးမှာ နှစ်သင်းအဖြစ်ကွဲသွားခဲ့လေသည်။

လူရွယ်က အလယ်လမ်းဆီလျှောက်သွားစဥ် ထန်မော့နှင့် ကောင်ကလေးမှာ ညာဘက်လမ်းကိုလျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ ကောင်ကလေးမှာ သူ့အားတာ့တာပြနေသော လူရွယ်ကိုကြည့်လျက် အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်နေမိလေသည်။ ထို့နောက်ချက်ချင်းမျက်နှာလွှဲလျက် ထန်မော့နောက်ကိုလိုက်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

လူရွယ်မှာ အလွန်နှမြောတသဖြစ်နေဟန်ဖြင့်ဆိုသည်။

"ဒါဆို ဒီမှာ လမ်းခွဲကြတော့မှာလား"

ထန်မော့သူ့အား အေးစက်စွာကြည့်လျက် ဘာမျှမဆိုခဲ့ချေ။

လူရွယ်မှာ ၄င်းကိုမြင်လျှင် သူ၏အပြုံးမှာ ပို၍တောက်ပလာပြီး ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

"မင်းကဒီလောက်ထိစိတ်၀င်စားဖို့ကောင်းတာ အနာဂါတ်မှ ထပ်တွေ့ရဖို့ မျှော်လင့်နေမယ်နော်"

သူကပြောရင်းဆိုရင်း အလယ်ကော်ရစ်တာကို လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထိုစဥ် ထန်မော့ရုတ်တရက်ပါးစပ်ကို ဖွင့်ဟလာခဲ့သည်။

"မင်းကအလယ်လမ်းကိုရွေးမှရမှာလား"

လူရွယ်မှာတန့်သွားလျက် ထန်မော့ကို လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက်သူကပြုံးလိုက်သည်။

"ငါနဲ့လိုက်ချင်သွားပြီလား"

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ငါတို့ကညာဘက် မင်းက အလယ်ကိုသွားမှာ... မင်းရွေးတာမှန်ရင်အမှန်ပဲပေါ့... မှားရင်တော့ အလယ်ကော်ရစ်တာက ပိုသန်မာတဲ့အစောင့်တွေနဲ့တိုးမှာ မစ်စတာဘရုစ် ခင်များလွတ်နိုင်ချေက ၅၀ရာခိုင်နှုန်းပဲ ငါတို့နဲ့ဆို လမ်းမှားရွေးမိရင်တောင် လွတ်မြောက်နိုင်ချေကတော့ ကျိန်းသေပိုများနေဦးမှာ"

ထန်မော့၏စကားကို မကြားသလိုပင် လူရွယ်ကဆိုလာခဲ့သည်။

"ဒါဆို နှုတ်ဆက်ပါတယ်"

လူရွယ်မှာ အလယ်လမ်းကို ၀င်သွားတော့သည်။ သူ၏ဘောင်းဘီအိတ်ထဲလက်ကိုထည့်ထားရင်း သီချင်းတစ်ပုဒ်ကိုညည်းနေခဲ့သည်။ ထိုစဥ် သူ၏နောက်မှ ခြေသံများကိုကြားလိုက်ရလျှင် သူ၏ကီးမကိုက်သော သီချင်းသံနှင့်အတူ လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ကျောက်မျက်များတဖိတ်ဖိတ်တောက်နေသောကော်ရစ်တာထဲတွင် သူသည်ချောမောသော လူငယ်နှင့် ကောင်လေးတစ်ဦးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

လူရွယ်က ခပ်တိုးတိုးရယ်လိုက်ကာ

"ကျောက်ကျောက်က ထပ်ပြီး ငါနဲ့သွားချင်လို့လား"

ထန်မော့ လူရွယ်၏မျက်နှာကို အတော်ကြာကြာစိုက်ကြည်နေခဲ့သည်။ သူကြည့်နေသည်ကိုမြင်လျှင် လူရွယ်ကတမင်သက်သက် ပြန်စိုက်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ကောင်ငယ်လေးမှာ တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကိုခံစားမိကာ တိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွဲဖို့မကြိုးစားနိုင်ခင်မှာပင် ထန်မော့ကပြုံးလာခဲ့သည်။ ထန်မော့၏နှုတ်ခမ်းတို့တွန့်ကွေးသွားလျက်ဆိုသည်။

"ထပ်တွေ့ပြန်ပြီနော် မစ်စတာဘရုစ်... ကျွန်တော်တွေးကြည့်လိုက်တော့ ၃ယောက်က ၂ယောက်ထက်ပိုကောင်းမလားလို့လေ... ခင်များရွေးတာလမ်းမှားဆိုရင်တောင် ၃ယောက်ဆိုမှတော့ အသက်ရှင်နိုင်ချေပိုများသေးတာပဲ... ဒီတော့ အတူသွားကြတာပေါ့"

လူရွယ်က နှာခေါင်းရှုံ့ကာဘာမှဆိုမလာခဲ့ချေ။ သူကသီချင်းကိုညည်းလျက် ဆက်လျှောက်သွားခဲ့သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် အလယ်လမ်းမှာမှန်ကန်နေခဲ့သည်။

၃ယောက်သားမှာ မိနစ်၀က်ခန့်လျှောက်လာပြီးသည့်နောက် နောက်ထပ် လမ်းဆုံတစ်ခုကိုရောက်လာခဲ့လေသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် လမ်းခွဲလေးခုရှိနေကာ ကောင်လေးက ထန်မော့ကို စိုးရိမ်စွာကြည့်လာခဲ့သည်။ ထင်မထားသည်မှာ ထန်မော့မှာ သူ့ကိုကြည့်မနေပဲ လူရွယ်ကိုသာကြည့်နေခဲ့ခြင်းပင်။

"ခင်များမှန်းတာ တကယ်မှန်မယ် ထင်မထားဘူး မစ်စတာဘရုစ်"

"ငါကကံကောင်းတယ်လို့ ပြောသားပဲ"

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ဒါဆို ဒီတစ်ကြိမ်လည်း ခင်များရွေးလိုက်တာပဲ မကောင်းဘူးလား"

၄င်းကိုကြားလျှင် ကောင်ကလေးက စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်လေသည်။ လူရွယ်၏မျက်လုံးများမှာမူ မှေးကျဥ်းသွားလျက် ထန်မော့ကိုကြည့်လာခဲ့သည်။

"မင်းကငါ့ကိုရွေးခိုင်းမယ်ပေါ့"

"မရွေးချင်ဘူးဆိုရင်လည်း ဒီကလေးကိုပဲ ဆက်ရွေးခိုင်းလိုက်လို့ရပါတယ်"

ထန်မော့သာမာန်ကာလျှံကာဆိုလိုက်သည်။

"ငါ့ထက်စာရင် ၂ယောက်လုံးက ကံကောင်းကြတာပဲ ဘယ်သူပဲရွေးရွေးကိစ္စမရှိဘူး ..."

ထန်မော့သူ၏စကားလုံးကိုပြောင်းလဲလိုက်သည်။

"ကလေး မင်းဘယ်လမ်းကို ရွေးမလဲ"

ကောင်ကလေးမှာ အဆုံးတွင် သူ့ခေါင်းပေါ်ကိုပဲ ပုံကျလာမည်ထင်မထားခဲ့ချေ၊ သူကရွေးလိုက်ရပြန်သည်။

"ညာဘက်"

လူရွယ်ကရယ်လိုက်သည်။

"ငါလည်း ညာဘက်ကိုရွေးတယ်"

ထန်မော့ကဆိုလာသည်။

"နှစ်ယောက်လုံးအတူတူဆိုမှတော့ ညာဘက်ကိုသွားကြတာပေါ့"

ထန်မော့နှင့် ကောင်လေးမှာ ညာဘက်ကော်ရစ်တာဆီလျှောက်သွားလိုက်စဥ် လူရွယ်မှာ တစ်ဖက်တွင်ကပ်လျက်လျှောက်နေခဲ့လေသည်။ သူကသူ၏အသင်းဖော်များသူ့အားစောင့်ကြည့်နေမည်ကို သတိထားနေပုံပင်။ သူကတည်ငြိမ်စွာလျှောက်ရင်း ထန်မော့ကို လှည့်လှည့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူကတစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကိုခံစားရတာ ထန်မော့အား ခေါင်းအစခြေအဆုံးအကဲခတ်နေခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်သူ၏အကြည့်ကိုပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

သို့သော် မှားယွင်းနေသည်မျိုးတစ်ခုမျှမရှိပဲ အလွန်ဆုံးမှ ထန်မော့၏ သူ့အပေါ်သဘောထားမှာ အနည်းငယ် ပိုကောင်းလာရုံသာ...

🪩

Prev Next