အပိုင်း ၇၅

လျို့ဝှက်သောသူကြွယ်၏ ချစ်ဇနီးလေး

အပိုင်း ၇၅ - သွေးစာ

 ဝမ်ချွမ်းက သူ့စိတ်ထဲမှာအံ့ဩသွားသည်။  'လက်ဆောင်လား? ဘယ်သူပေးတာလဲ?   ယဲ့ဆွေလား? ' ယဲ့ဆွေမှလွဲ၍ ဝမ်ချွမ်းသည် သူတို့၏ ဥက္ကဌအားဤမျှပျော်ရွှင်စေမည့် ဒုတိယပုဂ္ဂိုလ်ရှိလိမ့်မည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှမတွေးခဲ့ပေ။

 ထို့အပြင် သူသည်စကားအနည်းငယ်မျှသာ ပြောခဲ့ပေမယ့် ဥက္ကဌက နွေဦးကဲ့သို့တောက်ပနေသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။

 ဝမ်ချွမ်းက ဆက်ပြီး ပြောခဲ့သည်။ “ ဒီလူကအရမ်းအမြော်အမြင်ရှိရမယ်၊ အဲဒါကိုသေသေချာချာရွေးထားတာဘဲ”  ဤအခြေအနေ၌ ယဲ့ဆွေက မြက်ပင်တစ်ပင်ပို့ခဲ့လျှင်ပင် ဥက္ကဌက ၎င်းကို အဖိုးတန်ရတနာတစ်ခုအဖြစ် ဆက်ထားလိမ့်မည်။

 ချန်ရှု့​သည် ဝမ်ချွမ်းအား ထောက်ခံစွာနဲ့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး "အဲဒါဟုတ်တယ်မလား"လို့ပြောလိုက်သည်။

 ဝမ်ချွမ်းက ချက်ချင်းအဖြေတစ်ခုပေးပြီး“ လုံးဝကိုပဲ။  ထိုပုဂ္ဂိုလ်က ဥက္ကဌချန်ရဲ့ ဦးစားပေးမှုနှင့် ပတ်သက်၍ စဉ်းစားပေးလိမ့်မယ်။  မဟုတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်သင့်တော်မလဲ?  ”

 ချန်ရှု့သည် ဝမ်ချွမ်း စကားကိုနားထောင်ပြီး ကျေနပ်စွာခေါင်းညိတ်လိုက်ကာ "မင်းမကြာသေးခင်က အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်ခဲ့တာပဲ" ဟုချီးကျူးလိုက်သည်။

 ချော့မော့ထားသော ဝမ်ချွမ်းသည် အသက်ရှုချောင် သွားကာ သူထင်သည့်အတိုင်း အေးစက်သော ဥက္ကဌမဟုတ်ဟုထင်ပြီး ခြေလှမ်းများနှင့်အတူ ရုံးခန်းမှထွက်လာခဲ့သည်။

 သူသည် တစ်နေ့ထဲမှာဘဲ ချန်ရှု့ထံမှချီးမွမ်းစကားများစွာကို လက်ခံရရှိသောကြောင့် ဝမ်ချွမ်းသည် အလုပ်မှာ ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ခဲ့သည်။  သူက သရဲကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့တယ်လို့ထင်သော ချန်ရှု့ကိုလည်းကြောက်ရွံ့သည်။

 ယဲ့ဆွေ သူမလက်ဆောင် အနည်းငယ်ပေးရုံဖြင့် ချန်ရှု့၏စိတ်နေစိတ်ထားကို အချိန်ကြာမြင့်စွာထိန်းထားနိုင်သည်ကို မသိခဲ့ပါ။

 ယဲ့ဆွေ ညဘက် အလုပ်မှ ပြန်လာသောအခါ ချန်ရှု့သည်အိမ်သို့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

 ယဲ့ဆွေက အချိန်ကိုဖုန်းဖြင့် ချက်ချင်းကြည့်လိုက်သည်။ ညရှစ်နာရီမဟုတ်တာရှင်းနေသည်။  ချန်ရှု့ ဘာလို့အခုအိမ်ပြန်လာတာလဲ?

 "ရှင်ဒီနေ့အစောကြီးပြန်လာတာဘဲ"  ယဲ့ဆွေက မီးဖိုချောင်သို့သွားပြီး ရေတစ်ခွက်ယူကာ တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။

 ချန်ရှု့သည် သူ၏နက်ကတိုင်အသစ်အား တစ်စုံတစ်ခုကို ဆိုလိုဟန်တူသောအကြည့်ဖြင့် ယဲ့ဆွေ မေးခွန်းကိုဖြေလိုက်သည်။ "ဒီနေ့ဘာမှလုပ်စရာမလိုဘူး၊ ဒါကြောင့်ကိုယ် စောစောပြန်လာခဲ့တာ"

 သို့သော် ချန်ရှု့သည် သူ၏စာကြည့်ခန်းကို မသိမသာကြည့်လိုက်သည်။  သူ့စားပွဲက ကုမ္ပဏီဆီကပြန်ယူလာတဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့စုထားတုန်းဘဲ။ သူသည်နေ့အချိန်၌ အာရုံလွဲနေသဖြင့် လုပ်စရာများစွာရှိသေးသည်။

 "အိုး၊ အဲဒါကြောင့်ကို" ယဲ့ဆွေ ရုတ်တရက် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

 ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ယဲ့ဆွေက သူ့စာကြည့်ခန်းကိုကြည့်တဲ့ အကျင့်မရှိပေ။ သို့သော် ချန်ရှု့၏ မျက်လုံးထဲတွင် အပြစ်ရှိသလို အရိပ်တစ်ခုပေါ်ထွက်လာသည်။

 ယဲ့ဆွေ၏ မျက်လုံးများသည် ချန်ရှု့၏ နက်ကတိုင်ပေါ်သို့ကျသွားသည်။  သူအိမ်ပြန်ရောက်နေပြီဟု သူမမထင်ခဲ့ပေ၊ သူသည် မပြောင်းလဲထားဘဲ အပြင်ထွက်သည့်အ၀တ်များ ၀တ်ထားသေးသည်။

 အမှန်တော့ ချန်ရှု့က တော်တော်စောစောပြန်လာခဲ့တာဖြစ်သည်။  သူက သူ၏ဝတ်စုံကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ မလဲဘဲ ယဲ့ဆွေကို တစ်ဖန်ပြန်ကြည့်စေလိုခဲ့သည်။ ယဲ့ဆွေက မနက်စောစောအပြင်ထွက်သွားပြီး သူတို့နှစ်ဦးက မဆုံခဲ့သဖြင့် သူအလုပ်သွားမည့် နက်ကတိုင်ကို သူမအားမပြနိုင်ခဲ့ပေ။

 ယဲ့ဆွေက နက်ကတိုင်ကို ကြည့်လေလေ ပိုကျေနပ်လေဖြစ်သည်။  သူမတကယ်မှန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ချန်ရှု့ ဝတ်တာက ပိုတောင်ကောင်းသေးသည်။

 ယဲ့ဆွေက နက်ကတိုင်ကိုညွှန်ပြပြီး "ဒီနက်ကတိုင်က ရှင်နဲ့တကယ်လိုက်ဖက်တယ်" လို့ပြောခဲ့သည်။

 ချန်ရှု့သည် ယဲ့ဆွေအား ထပ်မံပြောရန်စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။  သူ့နှုတ်ခမ်းများချိတ်မိသွားပြီးသူပြုံးလိုက်သည်။  "မင်းမှာကောင်းမွန်တဲ့ မျက်စိရှိတယ် "

 သူမ၏စကားအချို့ကသာ ချန်ရှု့ကိုပျော်ရွှင်စေလိမ့်မည်ကို ယဲ့ဆွေ သိလျှင် သူမထပ်ခါတလဲလဲ ရာပေါင်းများစွာ ချီးကျူးစကားပြောလိမ့်မည်။

 ယဲ့ဆွေက တစ်နေ့သုံးကြိမ်လောက်  ကြွားဝါခဲ့လိမ့်မည်။

 ဒေါက် ဒေါက်!

  တံခါးခေါက်သံက ​ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာပြီး ယဲ့ဆွေသည် ခဏမျှအေးခဲသွားသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပေ။

 ဒေါက် ဒေါက် !

 စက္ကန့်အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းပြီးနောက် ဤအချိန်၌ အလျင်အမြန် တံခါးခေါက်သံသည် တစ်ဖန်ထွက်ပေါ်လာပြန်သည်။

 ယဲ့ဆွေ ခွက်ကိုချလိုက်ပြီး ဆိုဖာကနေထလိုက်ကာ တံခါးနားကိုလျှောက်သွားပြီး "ကျွန်မတံခါးဖွင့်လိုက်မယ်" လို့ ချန်ရှု့ကိုပြောခဲ့သည်။

 ချန်ရှု့က သူမကို အလျင်အမြန် ခေါ်လိုက်ပြီး တံခါးဆီလျှောက်သွားလိုက်သည်။  “ မင်းဒီမှာစောင့်နေ။ ကိုယ်သွားလိုက်မယ်"

 ချန်ရှု့က ချက်ချင်းတံခါးကို မဖွင့်ပေးဘူး။  သူသည်ကြောင်မျက်စိမှ အပြင်သို့ဦးစွာကြည့်ပြီးနောက်မှသာ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ယဲ့ဆွေလည်း တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

 တံခါးအပြင်ဘက်တွင် မည်သူမျှမရှိပေ။ အဆုံးသို့ဆန့်သော စင်္ကြံတစ်ခုသာရှိသည်။  တစ်ယောက်မှမရှိဘူး။  အရင်တုန်းက တံခါးခေါက်တာက သူတို့ရဲ့စိတ်ကူးသက်သက်လို့တောင် ထင်စရာဘဲ။

စင်္ကြံတွင် မီးများလင်းနေပြီး တောက်ပနေကာ လေထုသည် ငြိမ်သက်နေပုံရသည်။

 ယဲ့ဆွေ ခေါင်းကို အမှတ်မထင်ငုံ့လိုက်ချိန်မှာ တံခါးရှေ့တွင် စာတစ်စောင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုစာအိတ်က အနည်းငယ် အဝါရောင်သန်းနေပုံရသည်။

 ချန်ရှု့ကအဲဒါကိုယူဖို့ ငုံ့လိုက်တဲ့အခါ သူကို ယဲ့ဆွေ ကချက်ချင်းတားလိုက်သည်။  "ခဏ!  ကျွန်မ လက်အိတ်ယူလာမယ် "

 'ယခုမြင်ကွင်းသည် ထူးဆန်းလွန်းသည်။ စာအိတ်ပေါ်တွင် ညစ်ပတ်သောအရာတစ်ခုခုရှိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ?  သူမ ဘာလုပ်ရမလဲ? သူမ ချန်ရှု့ကိုအန္တရာယ်မပေးချင်ဘူး။'

 ယဲ့ဆွေက ရာဘာလက်အိတ်ကို ဝတ်ကာစာအိတ်ကို ခက်ခက်ခဲခဲဖွင့်လိုက်သည်။  သူမ ဖွင့်ပြီးတာနဲ့ အော်လိုက်ပြီး စာကိုသူမလက်ထဲက ပစ်ချလိုက်သည်။

 စာရွက်ဖြူပေါ်တွင်“ ငါ့ကိုကူညီပါ” ဟူသော စာကြောင်းတစ်ကြောင်းသာရေးထားသည်။

 ဤစာလုံးများကို သာမန်မှင်ဖြင့်ရေးထားခြင်း မဟုတ်ဘဲ အနီရင့်ရောင်ဖြင့် ရေးထားသည်။  စကားလုံးများသည် စက္ကူပေါ်တွင်ထင်ဟပ်နေပြီး ၎င်းတို့သည်သွေးဖြင့်ရေးထားသလိုဘဲ မပျက်သွားပေ။

 ချန်ရှု့ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ရှိစာရွက်ကို ကောက်ယူလိုက်သည်။  ယဲ့ဆွေက ချက်ချင်းသူ့ကို ဆွဲလိုက်ပြီး မသိမသာ နောက်သို့ဆုတ်သွားသည်။

 "မကောက်နဲ့၊  ကျွန်မပစ်လိုက်မယ် " ယဲ့ဆွေ၏ လေသံက အနည်းငယ်တုန်လှုပ်နေသည်။

 ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ မိုက်မဲသောအရာတစ်ခုလုပ်မည်ကိုကြောက်သည်။ သူမသည် သူမ၏ကြောက်ရွံ့မှုကိုကြံ့ကြံ့ခံပြီး စာနှင့်စာအိတ်ကို အမှိုက်ပုံးထဲသို့ အမြန်ပစ်ချလိုက်ပြီး အမှိုက်အိတ်အားတင်းကျပ်စွာ ချည်နှောင်လိုက်သည်။

 ယဲ့ဆွေကို စိတ်ပူစွာကြည့်လိုက်ပြီး ချန်ရှု့က "ကိုယ်လုံခြုံရေးအခန်းကို သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်။  မင်းကိုယ့်ကိုအိမ်မှာစောင့်နေ၊ တံခါးမဖွင့်ထားနဲ့ "

 ယဲ့ဆွေ ခေါင်းကို အမြန်ငုံ့လိုက်သည်။ "မဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မ ရှင်နဲ့အတူလိုက်ချင်တယ်"

 ယဲ့ဆွေ တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာမနေချင်ဘူး။ သူမက ပဝါကို ၀တ်ထားပြီး ချန်ရှု့ နောက်ကိုလိုက်ကာ လုံခြုံရေးခန်းကိုအတူတူသွားခဲ့သည်။

 ထိန်းချုပ်ခန်းရှိ လုံခြုံရေးအစောင့်သည် ချန်ရှု့ကိုအသိအမှတ်ပြုသည်။  ဤလူငယ်စုံတွဲသည် မကြာသေးမီက ဤနေရာသို့ပြောင်းလာခဲ့သည်ကို သူအကြမ်းဖျင်းသာမှတ်မိသည်။

 ချန်ရှု့ကတိုက်ရိုက်မေးလိုက်သည်။ “ ည ၇ နာရီမိနစ် ၅၀ လောက်ကို ကြည့်လို့ရနိုင်လား? ”  တံခါးဖွင့်သောအခါ ချန်ရှု့သည် အချိန်ကိုအထူးအာရုံစိုက်ခဲ့သည်။

 အစောင့်သည် သူမေးသည့်အတိုင်း ဗီဒီယိုကို ပြန်ရစ်ပြသည်။ ချန်ရှု့နဲ့ယဲ့ဆွေတို့က အနည်းငယ်ကိုင်းကာ အတူတကွမှီပြီး အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။

 "ဒီမှာရပ်လိုက်"  ဗီဒီယိုသည် ၇ : ၄၉ သို့ ညွှန်ပြနေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။  စင်္ကြံမှာတစ်ယောက်မှမရှိသလို ပုံရိပ်တောင်မှ ဖြတ်သွားတာမရှိဘူး။

 ထို့နောက် ဗီဒီယိုကိုစဖွင့်လိုက်သည်။ နောက်တစ်စက္ကန့်တွင်တံခါးပွင့်လာပြီး ချန်ရှု့သည် အတွင်းမှထွက်လာသည်။  အပြင်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး။

 ချန်ရှု့ - "ပြန်ကြည့်လို့ရမလား? "

 ည ၇ နာရီ ၄၉ တွင် ယဲ့ဆွေနဲ့ချန်ရှု့ နှစ်ဦးစလုံးသည်မြေပြင်ပေါ်၌ လေထုလွှာတစ်ခုမှ စာအိတ်တစ်ခုပေါ်လာသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

 လင်မယားနှစ်ယောက်သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး စကားမပြောခဲ့ပေ။  လုံခြုံရေးအခန်းကို အသေးစိတ်မပြောဘဲ လုံခြုံရေးအခန်းကနေ ထွက်ဖို့ဆင်ခြေကိုခဏရှာလိုက်ကြသည်။

 "ဘယ်သူမှမရှိဘူး ဟုတ်တယ်မလား? "ယဲ့ဆွေက ဓာတ်လှေကားမှာ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ပြောလိုက်သည်။

 ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ ကိုကြည့်လိုက်သည်။  သူမသည် မီတာဝက်လောက်ပင် ခွာဝံ့ခြင်းမရှိ၊ သူ့အနားမှာ အခိုင်အမာရပ်နေသည်။

 ချန်ရှု့မျက်လုံးပြူးသွားသည်။  သူ့အသံက ပျော့ပြောင်းသွားပြီး သက်တောင့်သက်သာဖြစ်သွားသည်။  "မင်းကြောက်ရင် ကိုယ့်အခန်းကို အချိန်မရွေးလာနိုင်တယ်"

 "ကျွန်မ ဒါကိုသုံးမှာပါ၊ စိတ်မပူပါနဲ့။ "  သူမ၏အတွေးများကို ဖတ်ပြီးသောအခါ ယဲ့ဆွေက တည်ကြည်စွာပြောလိုက်သည်။

 ယဲ့ဆွေ သူမ၏အခန်းသို့ ပြန်သွားသောအခါ ချန်ရှု့၏ မျက်လုံးများက ပထမဦးစွာ ယဲ့ဆွေ၏ ပိတ်ထားသောတံခါးပေါ်တွင် ခဏရှိနေပြီးနောက် သူ၏စာကြည့်ခန်းသို့သွားခဲ့သည်။

 ဒီညသူလုပ်စရာတွေအများကြီးရှိခဲ့ပြီး တစ်ညလုံးနိုးနေလိမ့်မည်။  ယဲ့ဆွေ ကြောက်လျှင်သူအချိန်မီတွေ့နိုင်သည်။

 နံနက် ၃ : ၀၀ နာရီတွင်

 ချန်ရှု့၏စာကြည့်ခန်းသည် မီးလင်းနေဆဲ ဖြစ်ပြီး ယဲ့ဆွေက အိပ်ပျော်သွားလေပြီ။ သူက အိမ်မှာရှိနေတာကြောင့် သူမအရင်ကလို မကြောက်တော့ဘူး။

 ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်-!

 အပေါ်ဆုံး ၁၄ ထပ်တွင် ပြတင်းပေါက်တစ်ခုကို ခေါက်လာသည်။  ပြတင်းပေါက် အပြင်ကနေလာခေါက်ဖို့ ဘယ်သူမှမမျှော်လင့်ခဲ့ဘူး။  ထို့ကြောင့် ယဲ့ဆွေက သူမ၏မျက်လုံးများကိုမဖွင့်ခဲ့ပေ။  သူမလှည့်ပြီးအိပ်ပျော်သွားသည်။

 ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်-!

 တစ်စုံတစ်ယောက်က အချိန်ကိုဂရုမစိုက်ဘဲပြတင်းပေါက်ကိုဆက်ပြီး ခေါက်နေပုံရသည်။  ခေါက်သံနှင့် အတူပြတင်းပေါက်သည်လည်း အနည်းငယ်တုန်ခါသွားသည်။

 ယဲ့ဆွေ ချက်ချင်းနိုးလာသည်။  ပြင်ပမှဝင်လာသောသူသည် ယဲ့ဆွေ နိုးလာသည်ကိုမြင်သည်နှင့် ရုတ်တရက်ပြတင်းပေါက်ခေါက်သံသည် ပိုကျယ်လာသည်။  ပြတင်းပေါက်က အပေါက်တစ်ခုကိုတောင် ဖွင့်ထားခဲ့ပြီး လေက ကန့်လန့်ကာတွေကို လှပ်သွားစေတယ်။

 ယဲ့ဆွေက ချက်ချင်းအိပ်ရာမှထလာပြီး "ချန်ရှု့" လို့မသိစိတ်က အော်လိုက်မိသည်။

စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက်မှာ ခပ်သုတ်သုတ်ခြေသံများက ချဉ်းကပ်လာသည်။  တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်နှင့် ချန်ရှု့သည် အပြင်ဘက်တွင်ပေါ်လာသည်။

 ဧည့်ခန်းရှိ မီးများလင်းလာပြီး နူးညံ့သော အလင်းရောင်သည် အခန်းထဲရှိအမှောင်ထုကို တစ်ခဏချင်း တိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ ချန်ရှု့သည် ယဲ့ဆွေက စောင်နှင့်ထုပ်ထားပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထိုင်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။  သူလက်လှမ်းလိုက်ပြီး မီးခလုတ်ကို တိုက်ရိုက်နှိပ်လိုက်သည်။

 ထိုအချိန်တွင် အခန်းတစ်ခုလုံးက လင်းလာသည်။

 ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ၏ အိပ်ရာဆီအလျင်အမြန်လမ်းလျှောက်လာပြီး မေးလိုက်သည်။ "ဘာဖြစ်တာလဲ?"

 ယဲ့ဆွေက ခေါက်ခံထားသော ပြတင်းပေါက်ကိုညွှန်ပြသည်။  "တစ်ယောက်ယောက်က ပြတင်းပေါက်ကိုလာခေါက်တယ်"  ထိုခဏ၌ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူမ၏စကားများကို သက်သေပြသလို ပြတင်းပေါက်ကို ထပ်မံခေါက်လာသည်။

 ချန်ရှု့က ပြတင်းပေါက်ကို သွားချင်ပေမယ့် ယဲ့ဆွေက ​ကုတင်ပေါ်ကနေ ချက်ချင်းထပြီး "ကျွန်မ ရှင်နဲ့အတူလိုက်မယ်" လို့သူ့ကိုပြောခဲ့သည်။

 ပြတင်းပေါက်အနီးသို့ ရောက်သောအခါ ယဲ့ဆွေက အပြင်ဘက်မှာ အမှောင်ရိပ်တစ်ခုကို မှုန်ဝါးဝါးနှင့်မသဲကွဲစွာတွေ့လိုက်ရသည်။

 ချန်ရှု့သည် အမြဲတမ်းရဲရင့်ခဲ့သည်။  သူက ဘာပြဿနာမှမရှိဘဲ ပြတင်းပေါက်ကို ဖွင့်လိုက်သည်။  ပြတင်းပေါက်မှ တစ်စုံတစ်ခုကို ထိမှန်သကဲ့သို့ ဘန်းဆိုတဲ့သံနှင့် အတူရုတ်တရက်ပွင့်သွားသည်။

 ယဲ့ဆွေက မယုံကြည်နိုင်စွာ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။  "ရှင်ကြားလိုက်လား?"

 ချန်ရှု့က သူမကိုထူးဆန်းတဲ့အကြည့်တစ်ခုပေးလိုက်သည်။  "ဘာအသံလဲ? "

 စကားပြောနေစဉ်မှာ ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှု့က ပြတင်းခေါက်သံကို ကြားလိုက်ရပြန်သည်။  အထူးသဖြင့် အမှောင်ညတွင် အလွန်ကြောက်စရာကောင်းသည်။

 "လာပြန်ပြီ "  ယဲ့ဆွေက ပြတင်းပေါက်ကို ညွှန်ပြလိုက်ပြီး အမှောင်ရိပ်က ထပ်ပေါ်လာသည်။  လူသားတစ်ယောက်မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ညဉ့်သန်းခေါင်ယံတွင် ၁၄ ထပ်မြောက် ပြတင်းပေါက်အပြင်မှာ သာမန်လူတစ်ယောက်က ဘယ်လို တံခါးလာခေါက်နိုင်မှာလဲ? 

 ချန်ရှု့သည် ပြတင်းပေါက်ကို တစ်ဖန်ပြန်ဖွင့်လိုက်သောအခါ ရုတ်တရက် အော်ဟစ်သံနှင့်အတူကျယ်လောင်သော ဘန်းဆိုတဲ့သံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာသည်။

 အဟင့်!

 အသံသည်ပို ပိုဝေးသွားပြီး နောက်ဆုံးတွင် မှေးမှိန်သွားသောအမှတ်တစ်ခုထဲသို့ ပျော်ဝင်သွားသလို အနက်ရောင်အရိပ်က ပျောက်သွားသည်။

 ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ရှိနေသ၍ သူ့ရဲ့လုပ်ရပ်တိုင်းက သရဲ ကိုသိသိသာသာ ပျက်စီးစေလိမ့်မယ်လို့ ထင်ခဲ့သည်။  ယခုပင်သရဲက ပြတင်းပေါက်မှ ပြုတ်ကျသွားခဲ့သည်။

 "ချန်ရှု့ ကျွန်မပြောစရာရှိတယ် ... " ယဲ့ဆွေက ရှုပ်ထွေးနေသော မျက်လုံးများနှင့် ချန်ရှု့ကိုကြည့်လိုက်သည်။  “ ရှင်ကတကယ်ကို အံ့သြစရာကောင်းတယ် ”

 ချန်ရှု့ကတစ်ညလုံး မအိပ်နိုင်ဘဲ စိတ်ဓါတ်တက်ကြွနေသည်။  သူကပြုံးပြီး မေးလိုက်သည်။ "ဒီမှာသရဲ ရှိတာလား ? "

 သရဲတွေက ချန်ရှု့ နဲ့တွေ့တဲ့အခါမှာ သူတို့ရဲ့စွမ်းရည်တွေက သိသိသာသာကျဆင်းသွားပြီး ကြီးမားတဲ့ဆုံးရှုံးမှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။  ၎င်းသည် ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်၌ သရဲရှိနေတာကို ယဲ့ဆွေအား မေ့သွားစေခဲ့သည်။

 ယဲ့ဆွေ အပြင်ကိုကြည့်လိုက်သည်။  "လာနေပြီ!"

 ချန်ရှု့ပြတင်းပေါက်ကို ထိတော့မည့်အခါပြတင်းပေါက်ဘေးအစွန်း၌ လက်တစ်ဖက်ပေါ်လာသည်။  "ခဏလေး သူရဲကောင်း၊ ငါ့​အသက်ကို ကယ်ပေးပါ "

 ယဲ့ဆွေက သူမ၏နှလုံးသားထဲတွင် ကျိန်ဆဲနေသည်။  နင်ကအသက်ရှင်သေးလို့လား?

 ပြတင်းပေါက်မှ တွားသွား ၀င်လာတဲ့ ဝဝကစ်ကစ် သရဲတစ်ကောင်က ချန်ရှု့ကို ကြောက်တာကြောင့် ထောင့်တစ်နေရာတွင် ပုန်းနေသည်။

 ယဲ့ဆွေ - "နင်ကညလယ်မှာ ငါ့ပြတင်းပေါက်ကို လာခေါက်ပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ? "

 ဝဝကစ်ကစ် သရဲသည် အနည်းငယ်ရှက်ရွံ့သွားသည်။ “ ငါက ချန်းယင်ရဲ့ပရိသတ်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့ ချန်းယင် ထက် ကျော်ကြားတာကို မကြိုက်ဘူး။  ငါက နင့်ကိုကြောက်စေချင်ရုံသက်သက်ပါ "

 ယဲ့ဆွေ မျက်လုံးများက မှေးစင်းသွားသည်။  "နင်စာကိုတံခါးနားမှာ ထားခဲ့တာလား? နင်က ငါ့ကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ ခြောက်လှန့်ချင်တာလား?  ”

 သရဲက ချန်ရှု့လက်နဲ့ ဒုက္ခရောက်မှာကို ကြောက်ရွံ့ပြီး သူ့လက်ကိုချက်ချင်းလှုပ်ရှားလိုက်သည်။  "အဲဒါ ငါမဟုတ်ဘူး၊ ငါမဟုတ်ဘူး!  အဲ့ဒါက အခြားအမျိုးသမီးသရဲပါ ဒါကငါနဲ့ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ ကျေးဇူးပြုပြီး နင့်ခင်ပွန်းကိုရှင်းပြပေးပါ ”

 ပြတင်းပေါက်မှသရဲက  အမျိုးသမီးသရဲရဲ့ ဝိသေသလက္ခဏာကို မသိခဲ့ပေ။

 ယဲ့ဆွေက ဝဝကစ်ကစ်သရဲရဲ့ပုံပြင်ကို ချန်ရှု့ကို ပြန်ပြောပြခဲ့သည်။  ထို့နောက် သူသည် ယခုချိန် သူမ၏အကြည့် အတိုင်း ဦးတည်ကြည့်လိုက်သည်။  "ဒါဆို မင်းသွားလို့ရပြီလား?  ပြတင်းပေါက်ကနေ ထွက်သွားလိုက် "

 ပြတင်းပေါက်မှ တက်လာတဲ့ သရဲက ချန်ရှု့ကို ရှောင်ပြီး   ပြတင်းပေါက်ဆီသို့ ခြေလှမ်းများကို ဆုတ်ခွာသွားသည်။ ချန်းယင်နဲ့ ရုပ်ချင်းဆင်တဲ့သူဆီမှာ ဒီလိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ခင်ပွန်းရှိနေမယ်လို့ သူမ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။

 ယဲ့ဆွေက သူမ ခင်ပွန်းသည် သူမအနားမှာ ရှိနေသရွေ့လူသားနှင့် နာနာဘာဝတို့က အနားမကပ်နိုင်ပေ။ ချန်းယင်တောင်မှ ဝန်ခံဖို့ရွေးတုန်းပဲ။  သူမက ယဲ့ဆွေကိုကျော်ပြီး အနိုင်ရနိုင်သည်။

 ယဲ့ဆွေက သရဲထွက်သွားတာကိုကြည့်ပြီး မတွေးဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပေ။  အကယ်၍ အမျိုးသမီးသရဲမက သူမကို ကြောက်ရွံ့လျှင် သူမတကယ် အကူအညီလိုခဲ့မှာလား?