အပိုင်း ၁၃၄

လျို့ဝှက်သောသူကြွယ်၏ ချစ်ဇနီးလေး  

အပိုင်း ၁၃၄ - ရှေးခေတ်ဓား  

ယဲ့ဆွေ ဓားကိုကိုင်ဖို့ သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ချိန်မှာတော့ သူမ ဘာကိုမှ မတွေးတော့ပါ။ ဆရာကြီး ဒီသရဲတစ္ဆေတွေကို ထိခိုက်အောင်လုပ်တာကို သူမ မဖြစ်စေချင်ဘူး။ 

ဆရာကြီးအသုံးပြုခဲ့သော ဓားက အလွန်ထက်ပြီး ယဲ့ဆွေသည် အလျင်စလိုဖြစ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူမက ၎င်းကိုထိလိုက်သောအခါ ယဲ့ဆွေ အရေပြားကို ဖြတ်ပစ်လိုက်သည်။ 

ယဲ့ဆွေက သူမ လက်ဖဝါးတွင် ပြင်းထန်တဲ့ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ လက်ဖဝါးများ စိုစွတ်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး ဒဏ်ရာမှ ဓားမျက်နှာပြင်ဆီသို့ သွေးစိမ်းများ စီးကျလာသည်။ 

ဓားသွားက အလွန်အေးသည်။ အလွန်အေးစက်သော အထိအတွေ့တစ်ခုက ယဲ့ဆွေ လက်ဆီသို့ ပျံ့နှံ့သွားပြီး သူမသွေးများက အေးခဲသွားတော့မည်ဖြစ်သည်။ 

 "ဧကရာဇ် ကိုယ်လုပ်တော်!" နှစ်ဖက်စလုံးမှ စိတ်အားထက်သန်သော အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာသည်။  ဝန်ကြီးသရဲနှင့် စစ်သူကြီးသရဲနှစ်ဦးစလုံးက ယဲ့ဆွေလက်ကို စိုးရိမ်တကြီးကြည့်နေကြသည်။ 

ချန်ရှု့ နှလုံးသားသည် ကျုံ့သွားကာ ငြိမ်သက်သွားလေသည်။ သူ့အမူအရာက ရုတ်တရတ် အံသြသွားသည်။  သူက ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်လှမ်းပြီး ယဲ့ဆွေ ၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုင်လိုက်သည်။ ယဲ့ဆွေရဲ့ဒဏ်ရာက ပိုဆိုးလာမှာကို သူကြောက်တဲ့အတွက် သူဖွဖွလေးပဲ  ဖိလိုက်သည်။ 

 "လွတ်လိုက်ပါ "  ချန်ရှု့ အသံက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ကျဆင်းသွားပြီး သူ့မျက်နှာမှာ အခြားသူများ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခြင်း မပြုရန် ပြောနေသည်။ 

ချန်ရှု့ ပြောတာကို ယဲ့ဆွေ မကြားလိုက်ဘူး။  သူမလက်ထဲတွင် ဓားကိုကိုင်ထားဆဲဖြစ်ပြီး ချန်ရှု့ကို တည်ငြိမ်စွာ ပြုံးပြလိုက်သည်။  "ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကိုစောင့်ပါ။" 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေကို  မဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့ပါ။ သူ့မျက်လုံးများက “အဓိကတရားခံ” ဆီသို့ ရောက်သွားသည်။  သူ့ဒေါသကို ချုပ်တည်းဖို့ ကြိုးစားပြီး သူ့စိတ်ခံစားချက်တွေကို တည်ငြိမ်အောင် ကြိုးစားလိုက်သည်။ 

ဆရာကြီးက ယဲ့ဆွေ  ရုတ်တရက် အပြုအမူကြောင့် ထိတ်လန့်သွားသည်။  ချန်ရှု့ရဲ့ အေးစက်သောမျက်လုံးများက သူ့ကိုကြည့်လာသောအခါ သူရုတ်တရက်နိုးထလာပြီး တစ်ခုခုကို သဘောပေါက်သွားသည်။ 

 “မင်းရဲ့လက်ကိုလွှတ်ပြီး သွေးကို အရင်တိတ်အောင်လုပ်လိုက်ပါ”  ဆရာကြီးက ယဲ့ဆွေကို သဘောကျသွားသည်။ ယဲ့ဆွေက လက်မလွှတ်သေးတာကို သူမြင်တော့ ချက်ချင်းပဲ အကြံပေးလိုက်သည်။ 

 "ငါ သူတို့ကို ထပ်ပြီး ထိခိုက်အောင်မလုပ်တော့ဘူး" 

ထိုစကားကိုကြားပြီးနောက် ယဲ့ဆွေက သူမလက်ကို ဓားမှဖယ်လိုက်သည်။  သူ့လက်ဖဝါးမှာ သွေးတွေပြည့်နေပြီး ဒဏ်ရာက နက်နေပြီ။ 

ဆရာကြီးက ဓားကို ဖယ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကို သူ့နံဘေးသို့ အားပျော့စွာနဲ့ချလိုက်သည်။ ဒီသရဲတစ္ဆေတွေကို ကူညီဖို့ ယဲ့ဆွေရဲ့ ရုတ်တရက် လုပ်ဆောင်ချက်ကြောင့် သူ ထိတ်လန့်သွားသည်။ 

ယဲ့ဆွေ  လက်က ရွေ့သွားသောအခါ ချန်ရှု့က သူ့အင်္ကျီကို အမြန်ချွတ်လိုက်ပြီး ယဲ့ဆွေ လက်ကို ပတ်လိုက်သည်။  မျက်မှောင်ကြုတ်ထားပြီး သူ့မျက်လုံးများက ဒေါသတွေ ပြည့်နှက်နေသည်။ 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေဒဏ်ရာတွင် သူ့အင်္ကျီကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပတ်ထားပြီး သွေးထွက်ခြင်းကို တတ်နိုင်သမျှ ရပ်တန့်စေလိုသည်။ ချန်ရှု့ အသံက သိသိသာသာ တုန်လှုပ်နေသည်။  "အခုဆေးရုံသွားရအောင်" 

ယဲ့ဆွေက သူမလက်ဖဝါးကို ညှစ်ပြီး ချန်ရှု့  လက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ "ကျွန်မ အဆင်ပြေပါတယ်၊ ပြဿနာကို အရင်ရှင်းပြီးမှ သွားရအောင် " 

ချန်ရှု့က စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောလာပေမယ့် ယဲ့ဆွေ အကြံပြုချက်ကို သဘောမတူကြောင်း သိသာထင်ရှားသည်။  ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ရဲ့ မလိုလားတာကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမက ချန်ရှု့  ဘက်သို့ ဦးတည်သွားခဲ့သည်။ 

"လောင်ကုန်း ကျွန်မတကယ်အဆင်ပြေပါတယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်ပဲ၊ နောက်တစ်ကြိမ် ရှင့်ရဲ့အကြံဉာဏ်ကို သေချာပေါက်နားထောင်ပါ့မယ် "ယဲ့ဆွေက အခြားသူများ မကြားရအောင် ဟန့်တားရန် သူမ အသံကို လျှော့ချလိုက်သော်လည်း သူမ၏ လေသံက တမင်တကာ အနည်းငယ် ညင်သာသွားသည်။ 

ချန်ရှု့က အလွန်မပျော်ရွှင်သော်လည်း သူ နေပဲနေနိုင်ခဲ့သည်။ 

ယဲ့ဆွေက ဆရာကြီးကို  ကြည့်လိုက်သည်။  “နှစ်ပေါင်းရာနဲ့ချီပြီးကြာခဲ့ပြီ။ အဲဒီတုန်းက အစုလိုက်အပြုံလိုက် သတ်ဖြတ်မှုက နောက်ထပ် အသက်တွေကို ကယ်တင်ဖို့ပဲ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား?” 

စစ်မြေပြင်မှာ စစ်သူကြီးသရဲတွေမရှိရင် လူတွေ ရှင်သန်မှာ မဟုတ်ဘူး။ 

 “ငြိမ်းချမ်းတဲ့ မင်းဆက်မှာ မွေးဖွားခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့လက်မှာ သွေးတွေစွန်းနေပါ့မလား?”  ယဲ့ဆွေ နှုတ်ခမ်းများသည် သွေးထွက်လွန်ခြင်းကြောင့် အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် အနည်းငယ်ဖျော့သွားသော်လည်း သူမမျက်လုံးများက အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် တင်းမာနေသည်။ 

 “ဆရာကြီး၊ သူတို့ကို လူဝင်စားခွင့်ပြုလိုက်ပါ။ သူတို့ ဒီမှာ နှစ်ရာနဲ့ချီပြီး ပိတ်မိနေခဲ့တာ” 

ဆရာကြီးက မူးဝေနေပုံရသည်။ ယဲ့ဆွေ  ၏ စကားကြောင့် သူ ထိမိသွားသည်။ သူက အတင်းပြုံးပြပြီး သူ့လက်ထဲက ဓားကို ဖယ်လိုက်သည်။  "ငါက အရမ်းခေတ်နောက်ကျနေပြီ၊ ငါ အခုထွက်သွားပါ့မယ်။" 

ဆရာကြီး ပြောသောစကားကိုကြားသောအခါ ယဲ့ဆွေ  သက်သာရာရသွားသည်။ သူမ၏ ပါးစပ်ထောင့်တွင် အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာပြီးနောက် သူမက ဆရာကြီး ကို “ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”ဟုပြောကာ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ 

ဆရာကြီးက သူ့လက်ကို အထပ်ထပ်အခါခါ ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။ သူ့ပစ္စည်းတွေကို ထုပ်ပိုးပြီး ရှကျုံး နန်းတော်ပြတိုက်ကနေ သူ့အလုပ်သင်နဲ့ ထွက်သွားခဲ့သည်။ 

စစ်သူကြီးနဲ့ ဝန်ကြီးသရဲ မျက်လုံးများက နီရဲလာပြီး ဘေးတွင်ရပ်နေခဲ့သည်။.သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ယဲ့ဆွေ  ကို ကျေးဇူးတင်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြသည်။ 

ဝန်ကြီးသရဲသည် အိမ်ရှေ့မင်းသားနှင့် ဧကရာဇ်ကိုယ်လုပ်တော်တို့ကို နောက်ဆုံးအကြိမ် တွေ့ဆုံရန် ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။  အခုတော့  သူတို့ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝပြီး ဒီမှာ ဆက်နေဖို့ ဘာအကြောင်းမှ မရှိတော့ဘူး။ 

ဝန်ကြီးသရဲက ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှု့တို့ကိုရင်ဆိုင်ခဲ့ပြီး နောက်မှာ အရိုအသေ ပေးလိုက်ကြသည်။  သူ့မျက်လုံးများက စိတ်သက်သာရာရမှုများဖြင့် ပြည့်နှက်နေပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ၏ဆန္ဒများ ပြည့်ဝသွားခဲ့သည်။ 

ယဲ့ဆွေ ထင်တာ မမှားပါဘူး။ ဝန်ကြီးသရဲက အရိုအသေပေးပြီးသောအခါ၊ သူ့ရုပ်ပုံက တဖြည်းဖြည်း မှုန်ဝါးလာပြီး ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ 

ယဲ့ဆွေက ဤမြင်ကွင်းကို မြင်နိုင်သော်လည်း ချန်ရှု့ကမမြင်နိုင်ပေ။  ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့လက်ကို ဖျစ်လိုက်သည်။  "သူပျောက်ကွယ်သွားပြီ " 

စစ်သူကြီးသရဲရဲ့ ဆန္ဒက ပြည့်စုံလုနီးပါး ဖြစ်ပုံရပြီး၊ သူက ဝန်ကြီးသရဲကဲ့သို့ လူပြန်ဝင်စားပြီး ဘဝသစ်ကို စတင်သင့်သည်။ 

စစ်သူကြီးသရဲက ရှေးခေတ်ဓားကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ယဲ့ဆွေကို ဦးညွှတ်လိုက်သည်။ စစ်သူကြီး သရဲက စကားမပြောနိုင်သောကြောင့် သဘာဝအတိုင်း ယဲ့ဆွေအား သူ့အတွေးများကို မပြောနိုင်ပေ။ 

နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် စစ်သူကြီးသရဲက ရှေးခေတ်ဓားကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။ ယဲ့ဆွေက သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို အနည်းငယ် ခန့်မှန်းနိုင်သည်။  စစ်သူကြီးသရဲက လူအချို့ကို မလိုလားအပ်သော ဒုက္ခဖြစ်စေခဲ့သည်။ သူ အခုပြန်သွားသင့်ပြီ။ 

စစ်သူကြီးသရဲက  နောက်သို့ ဆုတ်သွားကာ ခဏအကြာတွင် ရှေးခေတ်ဓားနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ 

ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ကို ကြည့်ပြီး သူမရဲ့လေသံက အနည်းငယ် ဝမ်းနည်းနေခဲ့သည်။ “သူတို့တွေ ထွက်သွားကြပြီ” 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ  ပုခုံးကို ပုတ်လိုက်သည်။ သူက ယဲ့ဆွေ ကဲ့သို့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံးကို မမြင်နိုင်သည့်အပြင် သဘာဝအတိုင်း၊ သူကသူမနှင့်အတူ ထပ်တူမခံစားနိုင်ပေ။ 

ချန်ရှု့ အတွက် အရေးကြီးဆုံးက ယဲ့ဆွေ  ရဲ့လက်ပေါ်က ဒဏ်ရာကို ကုသဖို့ပဲ။ 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ လက်ကို ကိုင်ထားပြီး ဒဏ်ရာကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။ "အခု ဆေးရုံသွားလို့ရပြီမဟုတ်လား?"  ချန်ရှု့က စိတ်ပူပြီး မဖြေလျှော့နိုင်သေးပေ။ 

ယဲ့ဆွေ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  "သွားကြရအောင်" 

ယဲ့ဆွေ နန်းတော်မှ မထွက်ခွာမီ သူမ လှည့်လိုက်ကာ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။  ထိုအချိန်တွင် အရှေ့နန်းတော်က အလွန်တိတ်ဆိတ်နေသည်။  ယခင်ကကဲ့သို့ပင် လုံးဝဗလာဖြစ်ပြီး သဲလွန်စမရှိပေ။ 

ယဲ့ဆွေ  တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ လေပြည်က လှိမ့်ဝင်လာပြီး နွေဦးရဲ့ ခံစားချက်နဲ့အတူ သူမရဲ့ခြေထောက်တွေကို ကျော်ဖြတ်သွားသည်။ 

ချန်ရှု့က အရှေ့နန်းတော်တံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။  အထဲမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို သူပိတ်ချပစ်လိုက်သည်။ 

ချန်ရှု့ နှင့် ယဲ့ဆွေက အရှေ့နန်းတော်မှ ထွက်သွားပြီး သိပ်မကြာခင်တွင် ပြတိုက်တာဝန်ခံရှ နှင့် တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့ဒီမှာရှိနေသည်ကို သူမသိသဖြင့် အနည်းငယ် လန့်သွားသည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံရှက ဆရာကြီးကို လာရောက်စစ်ဆေးရန် ဖိတ်ကြားခဲ့ကြောင်းသာ သိသော်လည်း ယဲ့ဆွေ ဤနေရာတွင် ရှိနေမည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ 

ယဲ့ဆွေက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ် ပြတိုက်တာဝန်ခံရှ။  အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ကျွန်မ ဒီကိုလာရတာပါ။  ကျွန်မရှင့်ကို မပြောဘဲ ဝင်လာခဲ့မိတယ်" 

ယဲ့ဆွေက သူမနောက်က အရှေ့နန်းတော်ကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။  “ဆရာကြီးက ထွက်သွားနှင့်ပြီ၊ ဒီမှာ ကိစ္စတွေက ပြေလည်လုနီးပါး ဖြစ်နေပါပြီ။  နောက်တစ်ကြိမ်မှာတော့ ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။” 

သူမစကားပြောပြီးသွားသောအခါ ယဲ့ဆွေက ပြတိုက်တာဝန်ခံရှဘက်ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး သူ့အဖြေကို မစောင့်ဘဲ ထွက်သွားခဲ့သည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံရှက မတုံ့ပြန်မီ အချိန်အတော်ကြာအောင်နေခဲ့သည်။  သူ့အကြည့်က အရှေ့နန်းတော်ပေါ် ရောက်သွားသည်။  လျှို့ဝှက်ချက်အချို့ကို တစေ့တစောင်းသိသင့်သည်ဟု သူအမြဲတမ်းခံစားမိသည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံရှက ဆရာကြီးအား ဖိတ်ခေါ်သည့်အချက်ကို လူအများအား မကြေညာခဲ့ပေ။ သူက ထိုအကြောင်းကို သိသော တစ်ဦးတည်းသော ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သည်။  ထုံးစံအတိုင်း၊ ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှု့က  ဤနေရာတွင် ရှိနေကြောင်းကို သူ လူသိရှင်ကြား ထုတ်ပြောမည်မဟုတ်ပေ။ 

ချန်ရှု့ကားကို ရှကျုံး နန်းတော်ပြတိုက်အပြင်ဘက်တွင် ရပ်ထားသည်။  ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ သွေးအလွန်အကျွံဆုံးရှုံးသွားမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ သူက လူနာကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးသကဲ့သို့ သူမစိတ်ချမ်းသာအောင် လုပ်နေတော့ ရယ်ရမလား ငိုရမလားပဲ။ 

ယဲ့ဆွေက အကြိမ်အနည်းငယ် ငြင်းဆိုပြီးနောက် လက်လျှော့လိုက်သည်။  ချန်ရှု့က သူမစကားကို နားထောင်မယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် သူမရဲ့ ဒဏ်ရာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နောက်ထပ် ဆွေးနွေးစရာ မလိုတော့ဘူး။ 

အခုပဲ ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ ကို ပေးလိုက်ပေမယ့် ကိစ္စပြီးသွားတဲ့အတွက် သူမနဲ့ စရင်းရှင်းဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ 

ယဲ့ဆွေက ခရီးသည် ထိုင်ခုံထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။  သူမလက်လှမ်းပြီး လုံခြုံရေးခါးပတ်ကို ဆွဲထုတ်ခါနီးမှာ ချန်ရှု့ က သူမကို ချက်ချင်းရပ်တန့်လိုက်သည်။  "ကိုယ်ကူညီပေးမယ်။  မင်းက ထိုင်ပဲထိုင်နေ " 

ယဲ့ဆွေက သူမ၏ဒဏ်ရာကို မေ့သွားပြီး ထိုင်ခုံခါးပတ်ကို ပတ်ရန် ထိုဒဏ်ရာရနေသောလက်ကို အသုံးပြုလုနီးပါးပင်။ 

ချန်ရှု့ပုံစံက ရန်သူနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသလိုပဲ။ ယဲ့ဆွေလက်များကို ထပ်လိုက်ပြီး သူမရဲ့လက်ကိုမလှုပ်နိုင်အောင်ထားလိုက်သည်။ 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ အပေါ်ကို အနည်းငယ် စောင်းလိုက်ပြီး ကလစ်ဆိုတဲ့အသံနှင့်အတူ ထိုင်ခုံခါးပတ်ကို ဖိချလိုက်သည်။ 

ဒီအရာတွေကို လုပ်တဲ့အခါ ချန်ရှု့က မျက်မှောင်ကြုတ်ထားပြီး ဘယ်တော့မှ မလျော့သွားဘူး။ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ စိုးရိမ်စိတ်တွေ ရှိနေသည်။ 

ယဲ့ဆွေ  ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရယ်မောလိုက်သည်။ ချန်ရှု့ မျက်နှာက သူမမျက်နှာနှင့် လက်မဝက်အကွာတွင် ရှိနေသည်။  သူမက အနည်းငယ်ဆန့်လိုက်ကာ သူ့မျက်နှာကို နမ်းလိုက်သည်။ 

ယဲ့ဆွေ ချန်ရှု့ကို နမ်းပြီးနောက် သူက နောက်ပြန်မဆုတ်ဘဲ သူ့နားကို ကပ်ကာ ပြောခဲ့သည်။ "တောင်းပန်ပါတယ် ချန်ရှု့၊ ကျွန်မရှင့်ကို စိတ်ပူမိအောင် လုပ်လိုက်မိတယ် "  

ထို့နောက် ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ရဲ့ နားရွက်ကို ထပ်မံနမ်းလိုက်ပြီး အဲ့တာက သိသာထင်ရှားစွာနဲ့ အဓိပ္ပါယ်ရှိခဲ့သည်။"စိတ်အေးအေးထားပါ၊ ကျွန်မရဲ့လောင်ကုန်း " 

ယဲ့ဆွေ ဒါကိုလုပ်တဲ့အခါ ချန်ရှု့က ဒေါသတစ်ဝက်လောက် ပျောက်သွားပြီး ကူကယ်ရာမဲ့သွာ သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ 

"ဒီလိုမျိုး ထပ်မလုပ်တော့နဲ့ " 

ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ချက်ချင်း ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  “သေချာတာပေါ့။ အနာဂတ်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရင်ဦးစားပေးမယ်။ နောက်ဘယ်တော့မှ ထိခိုက်အောင် မလုပ်တော့ဘူး” 

ယဲ့ဆွေက မြန်မြန်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။  ချန်ရှု့က ၎င်းကိုကြားသောအခါတွင် သူက သူမကို မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ခံစားခဲ့ရသည်။ သူက အဲ့တာကိုလုပ်နေတာကနေကာကွယ်ဖို့ သူမကိုသာ ကြီးကြပ်နိုင်ခဲ့သည်။ 

ချန်ရှု့ တံခါးကိုပိတ်ပြီး ယာဉ်မောင်းထိုင်ခုံတွင်ထိုင်ကာ ကားအင်ဂျင်ကိုစတင်နှိုးကာ ဆေးရုံဆီသို့ မောင်းသွားခဲ့သည်။ 

ဆေးရုံသို့မရောက်ခင် ချန်ရှု့က  အဆင်သင့်ပြင်ထားဖို့ မန့်ဟန်ကို ကြိုပြီးဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ 

ဆေးရုံသို့ရောက်ပြီးနောက် ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှုတို့က ကားပေါ်မှဆင်းကာ မန့်ဟန်စောင့်နေပြီဖြစ်သော လူနာဆောင်သို့သွားခဲ့သည်။ 

အနားမှာ ကူညီပေးနေတဲ့ သူနာပြုဆရာမက သူမ ကိုင်ထားတဲ့အရာကို ခွဲထုတ်နေသည်။  ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှု့ လာနေသည်ကို သူမမြင်လိုက်ရသည်နှင့် သူမ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ 

သူနာပြုဆရာမက ဟွာရွေ့ စုံတွဲကို သူမရဲ့မျက်လုံးနဲ့ တကယ်မြင်ခဲ့ရတာကို သိဖို့ အချိန်အတော်ကြာခဲ့သည်။  သူမက ယဲ့ဆွေကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်လိုက်သည်။  ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သူမက ယနေ့တွင် အခြားလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် အဆိုင်းတွေ ချိန်းခဲ့သည်။ မဟုတ်ပါက သူမက သူတို့နှင့်တွေ့ဆုံဖို့ အခွင့်အလမ်းကို ရရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ 

အဆိုင်းပြောင်းရတဲ့ သူနာပြုဆရာမက ဒါကိုသိရင် ဒီနေ့သူမ ဘာလို့မလာရတာလဲဆိုပြီး နောင်တရလိမ့်မည်။ 

ယဲ့ဆွေက  ဆေးရုံကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်ရင်း သူနာပြုဆရာမကို ပြုံးပြလိုက်စဥ် ချန်ရှု့က ဒီနေရာနဲ့ မဝေးတဲ့နေရာမှာရပ်နေလေသည်။ 

မန့်ဟန့်က ယဲ့ဆွေဒဏ်ရာကို ကြည့်လိုက်သည်။  ဒဏ်ရာက အရမ်းနက်သည်။  ချွန်ထက်သော ဓားဖြင့် ဖြတ်ထားတာဖြစ်မည်။  “ချုပ်ဖို့လိုတယ်။ ဒဏ်ရာက တော်တော်နက်တာပဲ ” 

မန့်ဟန့်​က ချန်ရှု့ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ချန်ရှု့က သူ့ဇနီးကို တကယ်တန်ဖိုးထားသည်။ ထိတွေ့ခွင့်မပြုခဲ့ပေ။  ဒဏ်ရာကို ချုပ်ဖို့ လိုအပ်ရင် သူစိတ်ပူစရာမလိုဘူးလား? 

“အမာရွတ် ကျန်ခဲ့နိုင်တယ်။ အဲ့ဒါဆို  အဆင်ပြေရဲ့လား?" 

ယဲ့ဆွေ  ပြုံးလိုက်သည်။  “အဆင်ပြေပါတယ်။  ရှင့်ကို ဒုက္ခပေးမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်။" 

ချန်ရှု့က ထိုစကားကို ကြားလိုက်သောအခါတွင် သူ့မျက်လုံးများက မည်းမှောင် သွားသည်။ ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့၏ ခံစားချက်များကို ချက်ချင်းသတိပြုမိပြီး  သူမ၏ဒဏ်ရာမရှိသော လက်ကို အသုံးပြုကာ ချန်ရှု့လက်ကို သူမဆီသို့ လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ 

ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ကို သူမနဲ့အတူ ဆေးရုံကုတင်အနားမှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။  "ချန်ရှု့၊ နောက်ကျရင် ကျွန်မလက်တွေနာလာတော့မှာ။ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မပူးပေါင်းပေးပါနော် " 

ယဲ့ဆွေ လက်တွင် ဤမျှရှည်လျားသောဒဏ်ရာတစ်ခုရှိသော်လည်း လမ်းတစ်လျှောက်တွင် သူမ မျက်မှောင်မကျုံ့ခဲ့ပေ။ ယခုမူ သူမက ချန်ရှု့ရှေ့တွင် နာကျင်စွာ ငိုနေလေပြီ။ 

ချန်ရှု့ရဲ့ အာရုံလွှဲသွားကာ ချက်ချင်းပင် သူမလက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။  "ကောင်းပြီ ကိုယ် မင်းနဲ့ ပူးပေါင်းပေးပါ့မယ် " 

မန့်ဟန့်က သူ့စိတ်ထဲတွင် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။  ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ကို ဒီလိုချော့ခြင်းအားဖြင့် စိတ်သက်သာရာရစေခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အတွဲပဲ။  ယဲ့ဆွေက ဒီလိုပဲ ရိုးရှင်းသော ယောက်ျားကို ချော့မော့ခဲ့သည်။ 

 ဒါပေမယ့် သူတို့ဘေးနားကလူကို ဂရုမစိုက်ကြဘူးလား?  သူက ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ။ သူက ဖျားနာမှုကို ကုသဖို့ ထိုနေရာတွင် ရှိနေခဲ့ပြီး သူကအဲ့နေရာမှာ လူအများ၏ ချစ်ခင်မှုအား ပြသခြင်းကို မတွေ့မြင်ဖူးပေ။ 

သို့သော် သူနာပြု၏အမြင်မှာ မန့်ဟန့်နဲ့ လုံးဝကွဲပြားသည်။  ချန်ရှု့နဲ့ ယဲ့ဆွေတို့ကြား အပြန်အလှန်ဆက်ဆံမှုကို သူမမြင်လိုက်ရသောအခါတွင် သူမ အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။  ဟွာရွေ့တို့ စုံတွဲကြားက ဆက်ဆံရေးက လျှို့ဝှက်ထားသလို ပိုလို့တောင် ချိုမြိန်နေခဲ့သည်။ 

မူလက သူမဟာ ကျပန်းမှန်းဆမှုပြုလုပ်ထားသော သူတို့၏ စုံတွဲ ပရိသတ်များမဟုတ်ပေ။ အလုပ်က ဆင်းပြီးရင် ဒီကိစ္စကို အင်တာနက်မှာ တင်ရမည်။ 

မန့်ဟန့်က သူနာပြုဆရာမလေး၏ ကြွယ်ဝသော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်ချက်များကို မသိခဲ့ပေ။ သူက ယဲ့ဆွေရဲ့ ဒဏ်ရာတွေကို ချုပ်ဖို့အစပြုခဲ့ပေမယ့် လမ်းတစ်ဝက်မှာ သူ အဲ့တာကိုမချုပ်နိုင်လုနီးပါးဖြစ်သွားသည်။ 

သူဒဏ်ရာကို ချုပ်လိုက်သောအခါ ယဲ့ဆွေမှာ ဘာတုံ့ပြန်မှုမှ မရှိသော်လည်း သူမဘေးတွင်ရှိသော ချန်ရှု့မှာ အလွန်ထူးဆန်းသော အပြုအမူရှိနေသည်။ သူ့မှာဒဏ်ရာမရရှိပေမယ့် သူ့ရဲ့တည်ငြိမ်တဲ့မျက်နှာနဲ့ သူဘာလုပ်ရမလဲ? 

မန့်ဟန့်က စိုးရိမ်သောကမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေခဲ့သောကြောင့် သူ့လှုပ်ရှားမှုများကို ပေါ့ပါးစွာပြုလုပ်ပြီး ဒဏ်ရာကို သူ့ကိုယ်သူအားတင်းပြီး ချုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ 

မန့်ဟန့် ဒဏ်ရာကို ချုပ်ပြီးတာနဲ့ ချန်ရှု့ကိုမော့ ကြည့်လိုက်သည်။  "ငါပြောမယ်၊ ချန်ရှု့ မင်းက ကတိမတည်လွန်းဘူး မဟုတ်လား? ယဲ့ဆွေ ကလေးရရင် မင်းဘာဆက်လုပ်မှာလဲ?" 

ထိုအချိန်ကျရင် ချန်ရှု့အတွက် မွေးဖွားခန်း အပြင်ဘက်ကနေ အထဲကို အလျင်စလိုမ၀င်ဘဲ ဘယ်လိုပြုမူနိုင်မလဲ? 

ချန်ရှု့က မန့်ဟန့်၏ လှောင်ပြောင်ခြင်းကို ခံခဲ့ရပြီး သူ့တွင် မည်သည့်ပြဿနာမှမရှိကြောင်းကို လုံးဝမတွေးခဲ့ပေ။  အဲဒီ့အစား သူ့ကို ဖျတ်ခနဲ ကြည့်လိုက်သည်။  "မင်းကို စိတ်ပူအောင် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့သူကို မင်း ရှာမတွေ့သေးဘူးလား?" 

ချန်ရှု့၏ ဒေါသကြောင့် မူးလဲလုမတတ် ခြေထောက်ကိုနာကျင်စွာနဲ့ ဓားဖြင့်ထိုးခံလိုက်ရသော မန့်ဟန့် - ဒါက နှစ်ပေါင်းများစွာပေါင်းသင်းလာတဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်း မဟုတ်ဘူး။ သူက သူ့ရဲ့ဒဏ်ရာကို ကုသရာတွင် အထူးကျွမ်းကျင်သော သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ 

မန့်ဟန့် ဒဏ်ရာကို ချုပ်ပြီးသည့်နောက် သူ့ကို ချန်ရှု့က လူနာဆောင်ထဲက နှင်ထုတ်လိုက်သည်။ ဟုတ်ပါတယ်  မန့်ဟန့် လူနာဆောင်ထဲက မထွက်ခင်မှာ ချန်ရှု့က ဒဏ်ရာအတွက် ကြိုတင်ကာကွယ်မှုတွေကိုမေးမြန်းခဲ့သည်။ 

မန့်ဟန့်က တတိယဘီး မဖြစ်ချင်တာကြောင့် လူနာဆောင်ထဲမှ ထွက်သွားလိုက်သည်။ သူနာပြုဆရာမက နောက်တစ်ကြိမ်တွင် အခွင့်အရေး မရှိနိုင်တော့မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် သူမက ရဲဝံ့စွာနဲ့ အော်တိုထိုးပေးရန် ယဲ့ဆွေ ကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။  "ရှင့်ရဲ့ လက်မှတ်ရနိုင်မလား?" 

ယဲ့ဆွေ လန့်သွားပြီး တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ သဘောတူလိုက်သည်။  "ရတာပေါ့ " 

သူနာပြုဆရာမက စိတ်လှုပ်ရှားသော အမူအရာဖြင့် စာရွက်နှင့်ဘောပင်ကို ပေးလိုက်ကာ ယဲ့ဆွေက သူ့နာမည်ကို စာရွက်တစ်ရွက်ပေါ်တွင် လက်မှတ်ရေးထိုးပေးခဲ့သည်။ 

သူနာပြုထွက်သွားပြီးနောက် ယဲ့ဆွေက ထုပ်ပိုးပြီး အိမ်ပြန်ရန် ပြင်ဆင်နေသော်လည်း ချန်ရှု့က ချုပ်နှောင်ထားခဲ့သည်။  "ခဏလေး၊ နောက်ထပ် နာရီဝက်လောက် အနားယူလိုက် " 

 “အခုက သွေးတွေ အရမ်းထွက်နေတယ်။ ကျွန်မစိုးရိမ်တယ် " 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ ကောင်းကောင်းလုပ်ပြီးခဲ့တဲ့ ရှင်းပြချက်ကို လျစ်လျူရှုခဲ့သည်။ သူက ပြင်းပြသော စိတ်ထားဖြင့် ကုတင်အစွန်းတွင် ယဲ့ဆွေကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီး ယဲ့ဆွေ အတွက် အစားအသောက်မှာပေးရန် အော်ဒါမှာလိုက်သည်။ 

ဟုတ်ပါတယ်။ မှာထားတဲ့မီနူးက သွေးကိုကြွယ်ဝစေရန်ဖြစ်သည်။ ချန်ရှု့က ဝက်အသည်းကြော်၊ ဝက်အသည်းစွပ်ပြုတ်နှင့် ဝက်အသည်းခေါက်ဆွဲတို့ကို အထူးမှာယူခဲ့သည်။ 

ယဲ့ဆွေက သူမရှေ့က ဝက်အသည်းတည်ခင်းထားတာကို ကြည့်နေသည်။ သူမ  ဝက်အသည်းနံ့ကို ခံနိုင်တယ်  မဟုတ်ရင်တော့ အားလုံးကို သူမဘယ်လိုမျိုချရမလဲ?  

ချန်ရှု့က သူမအတွက် အလွန်စိုးရိမ်နေမှန်း ယဲ့ဆွေ သိထားပြီး၊ သူမက ဆေးရုံသို့ အချိန်မီသွားရမယ်ဆိုတဲ့ ချန်ရှု့၏ စကားကို နားထောင်ခဲ့သည်မှာ မှန်သွားသည်။ ဒါကြောင့် သူမ သွေးတွေအများကြီးမထွက်ခဲ့ပေ။ 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ တူကို ကောက်ကိုင်လိုက်တာကိုကြည့်ပြီး သူမဘေးမှာ ငြိမ်သက်စွာ ထိုင်နေလိုက်သည်။ 

သူနာပြုဆရာမက သူ့မရဲ့နေရာကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ တခြားသူနာပြုတွေက သူမကို ချက်ချင်း နှုတ်ဆက်ခဲ့သည်။  "အဲဒါဘယ်လိုနေလဲ? ယဲ့ဆွေက တကယ်ကို လှနေတာလား?  သူမရဲ့ခင်ပွန်းက သူမနဲ့လိုက်လာတာလား?" 

သူနာပြုဆရာမက ယဲ့ဆွေ၏ လက်မှတ်ကို ဂရုတစိုက်ထုတ်လိုက်သည်။ "ယဲ့ဆွေလက် ဒဏ်ရာရသွားပေမယ့် ငါ့အတွက် လက်မှတ်ထိုးပေးနေတုန်းပဲ။ တကယ့်လူအစစ်က TV ထက်တောင် ပိုကောင်းတယ်၊ သူတို့က ဟွာရွေ့ စုံတွဲဖြစ်ပြီးတော့ တကယ်လိုက်ဖက်တယ်” 

“ အား၊ ငါသာအစောကြီး သူမရဲ့ ဖန်ဖြစ်ခဲ့ရင်  ယဲ့ဆွေ အိမ်ထောင်ကျမှာ မဟုတ်ဘူးမလား? ဘာကိစ္စကြီးလဲ?" 

တခြားသူနာပြုတွေကလည်း သဘောတူပြီး ခေါင်းညိတ်သည်။  သူတို့အားလုံး မနာလိုဖြစ်ကြပြီး သူတို့အားလုံးက ယဲ့ဆွေနှင့် နီးကပ်စွာ ဆက်ဆံဖူးသူမဟုတ်သည့် ခံစားချက်ကို ထုတ်ဖော်ကြသည်။ 

ချန်ရှု့ ကြီးကြပ်မှုအောက်တွင်ရှိသော ယဲ့ဆွေက ဆေးရုံမှမထွက်မီတွင် သူမ၏ဗိုက်ကို ဝက်အသည်းဖြင့်သိပ်ထည့်ထားသည်။ ချန်ရှု့က သူမကိုခေါ်ပြီးအိမ်ပြန်သွားသည်။  ဒီနေ့ ကုမ္ပဏီမှာ အလုပ်သိပ်မရှိတာကြောင့် ယဲ့ဆွေ နဲ့ အတူလိုက်ပြီး အိမ်မှာနေခဲ့သည်။ 

ချန်ရှု့ သူမအတွက် အရာအားလုံးကို စီစဉ်ပေးသောကြောင့် ယဲ့ဆွေက အိမ်တွင်နေပြီး ဘာမှလုပ်စရာမလိုပေ။ 

ချန်ရှု့ တုံ့ပြန်မှုကိုမြင်လျှင် ယဲ့ဆွေက သူမ အပြင်းဖျားနေသူတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း သံသယဖြစ်လုနီးပါးဖြစ်ခဲ့သည်။  ဖျားနေတဲ့လူလို ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းဖို့တောင် ခွင့်ပြုချက်ချက်မရဘဲ ထိုအချိန်တွင် သူမကဖျားနေသကဲ့သို့ ချန်ရှု့က သူမအား ဇွန်းနဲ့ခွံ့ကျွေးနေသည်။  

ချန်ရှု့ က ယဲ့ဆွေ ရေတစ်ငုံလောက်သောက်ဖို့ သူမရဲ့ပါးစပ်နားကို ကပ်ပေးချင်ခဲ့သည်။ ယဲ့ဆွေက မကူညီနိုင်ဘဲ ကန့်ကွက်လိုက်သည်။  "ချန်ရှု့၊ ကျွန်မက လက်တစ်ဖက်ပဲနာနေတာနော် ကျွန်မလက်က ကျိုးနေတာမဟုတ်ဘူး" 

ထိုမှသာ ချန်ရှု့က ရေခွက်ကို ယဲ့ဆွေ  အခြားလက်ထဲသို့ထည့်ပေးပြီးတော့ ယဲ့ဆွေအား  သူ့ဘာသာသူကိုင်ပြီး ရေကိုသောက်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေထတဲ့နေရာမှာ ဒုက္ခမရောင်အောင် ရီမုကို ယဲ့ဆွေ  လက်ထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။  ချန်ရှု့ အမူအရာကို သူမမြင်လိုက်ရသောအခါ ယဲ့ဆွေ၏ နှလုံးသားများ အရည်ပျော်သွားသည်။ 

ယဲ့ဆွေက ဒဏ်ရာမရှိသော လက်ကို ဆန့်ထုတ်ပြီး ချန်ရှု့ ၏လည်ပင်းကို ပတ်ထားလိုက်သည်။  "ချန်ရှု့ ရှင်ဘာလို့ ကျွန်မအပေါ်အရမ်းကောင်းနေတာလဲ?"   သူမ စကား​ပြော​ပြီးနောက် ယဲ့ဆွေက ချန်ရှု့ မျက်နှာကို ပွတ်သပ်နေဆဲဖြစ်သည်။ 

ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေ၏ ရုတ်တရတ် လုပ်ရပ်ကြောင့် ပြုံးရယ်သွားပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်များက အနည်းငယ် ကော့တက်လာသည်။ သို့သော် နောက်တစက္ကန့်တွင် ချန်ရှု့က  စိုးရိမ်သောအမူအရာဖြင့် ယဲ့ဆွေ လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူမ လက်များကို ဂရုတစိုက်ချလိုက်သည်။ 

 ဒီလက်က ဒဏ်ရာရထားတာ မဟုတ်ပေမယ့် တစ်ဖက်က ဒဏ်ရာကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင် မကောင်းနိုင်ဘူး။ 

ယဲ့ဆွေက တစ်နေ့တာလုံး ဝက်တစ်ကောင်လို နေခဲ့ရသည်။  ဒုတိယနေ့တွင် ပြတိုက်မှ သတင်းကို သူတို့ရုတ်တရက်လက်ခံလိုက်ရသည်။ ထိုမှသာ ချန်ရှု့က ယဲ့ဆွေကို အပြင်ထွက်ဖို့  သဘောတူလိုက်သည်။ 

အကြောင်းမှာ ချန်ရှု့နဲ့ ယဲ့ဆွေတို့က စစ်သူကြီးသရဲ  ချက်ချင်းမပျောက်သေးကြောင်း ခန့်မှန်းမိတာကြောင့်ဖြစ်သည်။  သူက ရှေးဟောင်းဓားကို ရှကျုံး မင်းဆက်ပြတိုက်သို့ ပြန်ပေးလိုသောကြောင့် ဖြစ်မည်။ 

ရှေးခေတ်ဓားပျောက်သွားတဲ့ ဖြစ်ရပ်ကြောင့် ပြတိုက်က တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ စစ်သူကြီးသရဲရဲ့ စိတ်နေစိတ်ထားအရ၊ သူက သူတို့ကို ဘယ်တော့မှ ဒုက္ခမပေးချင်ဘူး။ 

ချန်ရှု့ က သူနဲ့ရင်းနှီးတဲ့သူတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ပြီး ရှေးဟောင်းဓားနဲ့ပတ်သက်တဲ့သတင်းကို အာရုံစိုက်ပြီး သတင်းထွက်လာတာနဲ့ ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့ကိုသတင်းပို့ခိုင်းထားသည်။ 

 ရှေးဟောင်းဓားပြန်ရောက်လာတာကို သတင်းကြားပြီးနောက် ချန်ရှု့နှင့် ယဲ့ဆွေတို့ ပြတိုက်သို့ အမြန်မောင်းသွားခဲ့သည်။ 

အခုချိန်ကစောနေသေးတာကြောင့် ၉နာရီ  တံခါးမဖွင့်မီ အချိန်တစ်ချို့ရှိသေးသည်။ ယဲ့ဆွေ နှင့် အခြားသူများက စစ်သူကြီးသရဲကို  နောက်ဆုံးအကြိမ် ကြည့်ရှုနိုင်ကြသည်။ 

ချန်ရှု့ က သူ့အသိမိတ်ဆွေတွေကို မေးပြီး ရှကျုံး မင်းဆက်ပြတိုက်ရဲ့ ပြတိုက်တာဝန်ခံကို ရှကျုံးပြတိုက်မဖွင့်ခင် သူတို့ကို ဝင်ခွင့်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့သည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံက ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှု့တို့ကိုတွေ့သောအခါ အံ့အားသင့်သွားသည်။  ဧည့်သည်အဖြစ် လက်ခံရမယ့်လူတွေကတော့ ဟွာရွေ့ရဲ့ ဥက္ကဌချန်နဲ့ ယဲ့ဆွေတို့ ဖြစ်မယ်လို့ သူမထင်ထားဘူး။ 

 ယဲ့ဆွေက ပြတိုက်တာဝန်ခံဘက်ကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။  "မင်္ဂလာပါ " 

ပြတိုက်တာဝန်ခံက ယဲ့ဆွေ အသံကိုကြားလိုက်သောအခါတွင် သူရုတ်တရက်ပြန်သတိရလာသည်။  သူအများကြီးမမေးဘူး။ သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဒီရှေးဟောင်းဓားကို အရမ်းစိတ်ဝင်စားကြတာပဲ ဖြစ်မယ်လို့သူတွေးလိုက်သည်။ 

 ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ဒီရှေးဟောင်းဓားဟာ ထပ်ပြန်ပေါ်လာသည်။ မဟုတ်ရင် သူ့ရာထူးကို ပြတိုက်တာဝန်ခံအဖြစ်တောင် တွေးနေမှာမဟုတ်ဘူး။ 

ယဲ့ဆွေက ပြတိုက်တာဝန်ခံနောက်ကို လှမ်းလာပြီး "ဒီရှေးဟောင်းဓား ဘယ်တုန်းက ပြန်ပေါ်လာတာလဲ?"လို့မေးလိုက်သည်။ 

 ရှေးဟောင်းဓားပျောက်ဆုံးမှုကို ပြတိုက်က ဖုံးကွယ်ထားသော်လည်း ယဲ့ဆွေနဲ့ အခြားသူများက အတွင်းပိုင်းဇာတ်လမ်းကို သိရှိထားကြောင်း ပြတိုက်တာဝန်ခံက သိသည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံက ယဲ့ဆွေနဲ့ တခြားသူတွေကို ပြုံးပြလိုက်သည်။  “ရှေးဟောင်းဓားက ပြီးခဲ့တဲ့ညက ပြတိုက်မှာ မရှိပေမယ့် ဒီမနက်အစောကြီး မှာပြန်ပေါ်လာတယ်။ အဲ့တာကိုခိုးပြီး ပြန်လာထားပေးတဲ့သူရဲ့ အသိစိတ်ဖြစ်နိုင်တယ်” 

ပြတိုက်တာဝန်ခံက သဘာဝလွန်ဖြစ်ရပ်တစ်ခုအပေါ် အခြေခံ၍ ဤကိစ္စကို မဖြေရှင်းချင်တာကြောင့် ရှေးဟောင်းဓားဆုံးရှုံးရခြင်းအတွက် ကျိုးကြောင်းဆီလျော်ပြီး ယုံကြည်စိတ်ချရသော အကြောင်းပြချက်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။ 

ယဲ့ဆွေ နဲ့ ချန်ရှု့တို့က တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဲ့ မျက်လုံးထဲတွင် ပြုံးနေကြတာကိုမြင်နိုင်သည်။ 

ချန်ရှု့နဲ့  အခြားသူများက ပြပွဲခန်းမအလယ်သို့ ရောက်လာကြသည်။ ရှေးဟောင်းဓားကို ဒီနေရာကနေ ဘယ်တော့မှ မထားခဲ့သလိုမျိုး အရောင်းပြခန်းရဲ့showcaseထဲမှာ တိတ်တဆိတ် ထားခဲ့ပါတယ်။ 

ထိုအချိန်တွင် ပြတိုက်တာဝန်ခံ၏ လက်ကိုင်ဖုန်းက ရုတ်တရက် မြည်လာတော့ သူက ယဲ့ဆွေ  ကို ကြည့်လိုက်သည်။  "ကျွန်တော့် မှာ ဖြေရှင်းစရာတစ်ခုရှိနေလို့။  ကျွန်တော် မကြာခင် ပြန်လာခဲ့မယ် " 

ပြတိုက်တာဝန်ခံ ထွက်သွားသည်နှင့် ယဲ့ဆွေနဲ့ ချန်ရှု့တို့အား စစ်သူကြီးသရဲကို နောက်ဆုံးအကြိမ်တွေ့ရန် အချိန်ပေးခဲ့သည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံ ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် နက်မှောင်သောပုံရိပ်က ဓားမှ လွင့်ပျံလာပြီး ချန်ရှု့နဲ့ ယဲ့ဆွေရှေ့တွင် ရပ်နေသော လူသားပုံစံ အဖြစ်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ 

စစ်သူကြီးသရဲမှာရှိခဲ့တဲ့  ဆိုးသွမ်းသောစိတ်နှင့် နာကြည်းစိတ်များ ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ယဲ့ဆွေ မြင်နိုင်သည်။ သူ့မျက်နှာက ငြိမ်သက်နေပြီး အတိတ်နှင့်ဝေးကွာသောအမှတ်တရများက ငြိမ်သက်သွားကာ အတိတ်တွင် ရောထွေးပြီး နှစ်မြုပ်မနေတော့ဘဲ အနယ်ထိုင်သွားသည်။ 

စစ်သူကြီးသရဲက စကားမပြောနိုင်သဖြင့် လက်ဟန်ပြလိုက်သည်။ 

ယဲ့ဆွေက စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ ကြောင်အသွားပြီး ခန့်မှန်းကြည့်လိုက်သည်။ "ရှင်အခုထွက်သွားတော့မှာလား?" 

စစ်သူကြီးသရဲက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  သူက ယဲ့ဆွေနဲ့ချန်ရှု့ ဆီသို့ ရိုသေစွာ ဦးညွတ်လိုက်ပြီးနောက် တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ သူ့အကြည့်က ရှေးဟောင်းဓားအပေါ်ကျရောက်နေလေသည်။ 

ဤရှေးဟောင်းဓားကို အိမ်ရှေ့မင်းသားက သူ့အားပေးအပ်ထားခဲ့သည်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ဓားဟာ သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး စစ်မြေပြင်မှာ လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။  ထို့အပြင်၊ ၎င်းသည် ငြီးငွေ့ဖွယ်နှစ်ရာပေါင်းများစွာကို ဖြတ်သန်းလာခဲ့သည်။ 

ယခုတော့ သူ့မျက်လုံးများတွင် တုံ့ဆိုင်းသွားကာ ထွက်ခွာသွားတော့မည်ဖြစ်သည်။ 

စစ်စူကြီးသရဲက သူ့လက်ကို ဆန့်တန်းပြီး ရှေးဟောင်းဓားပေါ်မှာ တင်လိုက်သည်။ နောက်ဆုံးနှုတ်ဆက်ပွဲ ပြုလုပ်နေသကဲ့သို့ပင် သူကသူ့ကလေးကဲ့သို့ အဖိုးထိုက်တန်လှတဲ့ ဓားကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ပြတိုက်တာဝန်ခံက ဖုန်းပြောတာပြီးသွားတော့  ကောင်းမွန်သောအရာများကို ရှင်းပြပြီးနောက် ပြပွဲခန်းမသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံက သူ့နာရီကို ကြည့်ပြီးနောက် ယဲ့ဆွေ  နဲ့ တခြားသူတွေကို သတိပေးလိုက်သည်။  “ကိုးနာရီထိုးခါနီးပြီ။  ပြတိုက်က မကြာခင်ဖွင့်တော့မယ်” 

အသံကျသွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ဓားက ထိုနေရာတွင် ရှိနေစဉ်မှာ စစ်သူကြီးသရဲရဲ့ပုံရိပ်က လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ယဲ့ဆွေ  တွေ့ရှိခဲ့သည်။ 

စစ်သူကြီးသရဲ ထွက်သွားသည်နှင့် မူလကတောက်ပပြီး သန့်ရှင်းသော ရှေးဟောင်းဓားက စတင်ပြောင်းလဲလာသည်။  မရပ်တန့်နိုင်သော အရှိန်ဖြင့် ပြိုကျသွားခဲ့သည်။ 

ဓား၏မျက်နှာပြင်မှာ သံချေးတက်နေတဲ့ အစွန်းအထင်းများနှင့် ဖုံးလွှမ်းနေပြီး ဓားတစ်ချောင်းလုံးမှာ ထက်ပြီးတောက်ပမနေတော့ပေ။ သူမရှေ့က ဓားက တကယ်ကို နှစ်ပေါင်းတစ်ရာကျော် ဖြတ်သန်းခဲ့ပုံရပြီး သမိုင်းရဲ့ အပျက်အစီးတွေကို ဖော်ပြနေသည်။ 

ဒီဓားကို တကယ်ချစ်တဲ့သူ၊ သုံးတဲ့သူက ပျောက်သွားပြီဆိုတော့ ဒီဓားရဲ့ ဝိညာဉ်ကလည်း စစ်သူကြီးသရဲနဲ့အတူ ပျောက်ကွယ်သွားသလိုမျိုး အဲ့တာကတည်ရှိနေဖို့ မလိုအပ်တော့ဘူး။ 

ယဲ့ဆွေက ဤမြင်ကွင်းကို မှင်တက်စွာနဲ့စိုက်ကြည့်ကာ ရှုပ်ထွေးသော လေသံဖြင့်ခေါ်ပြီး ချန်ရှု့ ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ " ချန်ရှု့ " 

ချန်ရှု့လည်း ဒါကိုမျက်မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး ယဲ့ဆွေ ရဲ့လက်ကို နှစ်သိမ့်စွာနဲ့ ပုတ်လိုက်သည်။ 

“ဒီ… ဒီ… ဒီ…” ပြတိုက်တာဝန်ခံက သူပြန်လာချိန်မှာ ဒီပုံကိုမြင်ရလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ ဒီအချိန်မှာ သူ့စိတ်ခံစားချက်ကို ဖော်ပြဖို့ စကားလုံးတွေမသုံးနိုင်တော့ဘူး။ 

ဤကောင်းမွန်လှသောဓားသည် သူ့ရှေ့တွင် ချက်ခြင်းပြိုကျသွားသည်။ အဲ့တာကို  ဘယ်သူမှ မထိဘူး။  ဓားကို ထိခိုက်ပျက်စီးစေသော ပြင်ပအင်အားမရှိဘူး ပြီးတော့အဲ့တာက ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲသွားသည်။ 

ပြတိုက်တာဝန်ခံ အသက်ရှုကြပ်သွားသည်။  တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် သူ့လက်ကိုင်ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်သည်။ "ငါ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို သတင်းပို့ရမယ်။" 

ပြတိုက်တာဝန်ခံက  မူးမိုက်သွားပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ခေါင်းကိုကိုင်ထားသည်။ ဖုန်း ထပ်ခေါ်ဖို့ သွားလိုက်သည်။  ယဲ့ဆွေနဲ့ချန်ရှု့တို့က  ကြာကြာမနေဘဲ ပြတိုက်မှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

ပြတိုက်မဖွင့်မီ နာရီဝက်အလိုတွင် ပြတိုက်တာဝန်ခံက လက်ရှိအချိန်အတိုင်းပင် ရှေးဟောင်းဓားကို ပြသထားရမယ်လို့ လမ်းညွှန်ချက်ရရှိခဲ့သည်။ 

ဤရှေးဟောင်းဓားကို တူးဖော်တွေ့ရှိခဲ့ပြီး ၎င်း၏ မသေနိုင်သော ဓားရှည်ကြောင့် နှစ်ရာပေါင်းများစွာ အာရုံစိုက်ခံခဲ့ရသည်။ အချိန်တစ်ချို့က ရှေးဟောင်းဓားမရှိခြင်းနှင့် ညတွင်းချင်း ပျက်စီးသွားခြင်းသည် ပြင်ပကမ္ဘာတွင် ဆွေးနွေးမှုများစွာကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။ 

ရှေးဟောင်းဓားကို ပြန်လည်ပြသခဲ့သော်လည်း လူအများမြင်ခဲ့သည့်အရာမှာ သံချေးတက်နေသောဓားတစ်လက်သာဖြစ်ပြီး ၎င်း၏မူလအသွင်အပြင်ကို မမြင်နိုင်ကြပေ။ 

ဒီဓားကို မပြရတဲ့ အကြောင်းရင်းက ဓားကို မထိဘဲ ပျောက်ကွယ်သွားတဲ့အတွက် သက်ဆိုင်ရာ အထောက်အထားတွေ မကျန်တော့ဘူးလို့ လူတချို့က သတင်းပို့လာကြသည်။ 

နောက်တော့ ထူးထူးခြားခြား ပေါ်လာပြန်သည်။  ရုတ်တရက်ကြီး ပျက်စီးသွားခဲ့သည်။ 

လူများသည် ဝိညာဉ်ရေးရာ အနည်းငယ်သာရှိသော ဤအကြောင်းအရာများကို အမြဲစိတ်ဝင်စားကြပြီး အပြင်တွင် ဆွေးနွေးမှုများစွာရှိသောကြောင့် ဤဓား၏ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှု အနည်းငယ်ကို ထပ်လောင်းထည့်ပေးလာသည်။ 

အကြောင်းရင်းကို ပြင်ပကမ္ဘာက စုံစမ်းနေသော်လည်း ယင်းနောက်ကွယ်ရှိ အကြောင်းရင်းအစစ်အမှန်ကို မည်သူမျှ အရိပ်အမြွက်မျှ မသိခဲ့ကြပေ။