Chapter 118

🌍Chapter 118

ထန်‌မော့ လက်လွှတ်လိုက်ပြီး မြေပြင်ပေါ် လဲချကာ အနားယူလိုက်သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် ထန်မော့ အနိုင်ရသွားပုံပေါ်သော်လည်း ဖူ၀မ်သော်သာ အနိုင်ယူလိုလျှင် သူ့ကို အနိုင်ယူနိုင်ကြောင်း သူသိသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ကြားရှိ တိုက်ပွဲက အနိုင်ရသူကို ဆုံးဖြတ်ခြင်း မဟုတ်ပေ။ ထန်မော့ကိုစစ်မှန်သည့်တိုက်ခိုက်ရေးစွမ်းရည်အား သင်ကြားပေးခြင်းဖြစ်သည်။  လ၀က်ကြာလေ့ကျင့်ပြီးနောက် ထန်မော့တွင် တိုက်ခိုက်ရေးနှင့် ပတ်သတ်သည့် ဗဟုသုတများ ရှိလာပြီဖြစ်သည်။ ယခု သူ ပိုင်ရို့ယောင်ကို အနိုင်မယူနိုင်သေးသော်လည်း ပိုင်ရို့‌ယောင် သူ့ကို အလွယ်တကူ တိုက်ခိုက်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။အနည်းဆုံး ထန်မော့ တစ်ဖက်လူတွင် ဒဏ်ရာချန်ထားနိုင်ပေမည်။

ထန်မော့ ဖူ‌၀မ်သော်ကို အနိုင်ရသွားခြင်း မဟုတ်သော်လည်း သူ ပျော်ရွှင်နေဆဲဖြစ်သည်။ လ၀က်မျှ အရိုက်ခံပြီးနောက် တန်ပြန်တိုက်စစ်ဆင်နိုင်သည်ကို မပျော်ရွှင်မည့်သူမရှိချေ။ ထန်မော့သည်လည်း ခြွင်းချက်မဟုတ်ချေ။

မှောင်နေပြီးဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့ လေ့ကျင့်ရေးကို အဆုံးသတ်ကာ အိမ်ပြန်သင့်ပြီဖြစ်သည်။

ထန်မော့ မြေပြင်ပေါ်တွင် လှဲကာ အနားယူပြီးနောက် အိမ်ပြန်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုစဉ် စကားသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရ၏။

“မင်း ထပ်လာဦးမှာလား…”

“...”

ထန်မော့ အမြန်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“ကျွန်တော် မနက်ဖြန် ထပ်လာခဲ့ဦးမယ်…”

ဖူ၀မ်သော် :”...”

အနိုင်ရပြီးတာ‌တောင် ထပ်လာချင်သေးတာလား…

နှစ်ယောက်သား အ၀တ်အစားပေါ်မှ ပေါင်းပင်မြက်ပင်နှင့် ဖုန်မှုန့်များကို သန့်ရှင်းပြီးနောက် အတူတူ မောလ်သို့ ပြန်သွားလိုက်ကြသည်။

ထန်မော့ မြေအောက်ကားပါကင်သို့ မရောက်မီ လှေကားထောင့်တွင် ရပ်နေသော ထန်ရှောင်းကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူ ကြည့်ရသည်မှာ သူ့ကို စောင့်နေပုံပေါ်သည်။

ထန်ရှောင်း ပြောလိုက်သည်။

“ဒေါက်တာလော့က ရှင့်ကို ရှာနေလို့…”

သူ ထန်မော့နောက် ကြည့်လိုက်သည် 

“မစ္စတာဖူက ရှင်နဲ့အတူ ရှိနေတာ မဟုတ်ဘူးလား…”

ထန်မော့ မေးလိုက်သည်။

“လော့ဖုန်းချန်းက သူ့ကိုရော ရှာနေတာလား…”

ထန်ရှောင်း ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

“ဒေါက်တာလော့က ရှင်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို ပြောစရာရှိလို့တဲ့…မစ္စတာဖူ ဒီမှာမရှိတော့လည်း ထားလိုက်ပါတော့…”

“ငါ မနက်ဖြန် သူနဲ့တွေ့ရင် ပြောလိုက်မယ်…”

“ရှင် ဒေါက်တာလော့နဲ့ အရင်သွားတွေ့သင့်တယ်…”

ပြောပြီး‌နောက် ထန်ရှောင်း လှည့်ထွက်သွားလိုက်သည်။

နျဲ့ဖေးနှင့် ရဲယွမ်ကျယ်သေပြီးကတည်းက ထန်ရှောင်း ပိုမိုတိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။ သူ ထန်မော့နှင့် သိသော်လည်း လော့ဖုန်းချန်း၏သတင်းစကား ပြောပြီးနောက် ချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွား၏။

ထန်‌မော့ ထန်ရှောင်းထွက်သွားသည်ကို ကြည့်လိုက်ကာ မြေအောက်ကားပါးကင်တတိယထပ်သို့ ဦးတည်လိုက်လေသည်။

လော့ဖုန်းချန်း ရုံးခန်းထဲတွင် ထန်မော့ကို စောင့်နေလေသည်။ သူ ထန်မော့ကို မြင်သောအခါ မေးလိုက်၏။

“ဗိုလ်မှူးဖူ မင်းနဲ့အတူ ရှိမနေဘူးလား…မင်းတို့ ဒီရက်တွေထဲ အတူတူရှိနေကြတယ် ထင်နေတာ…”

ထန်မော့ သတိဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ခင်ဗျား ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ…”

သူတို့ တမင် ဘယ်သူ့မှမရှိတဲ့ အားကစားကွင်းကို ရွေးထားတဲ့ဟာ…

လော့ဖုန်းချန်း ရယ်လိုက်သည်။

“မင်းတို့ မောလ်ကထွက်ပြီးရင် ဘယ်သွားကြလဲတော့ ငါ မသိဘူး…ဒါပေမဲ့ မင်းတို့နေ့တိုင်း မောလ်မှာ လာဆုံနေကြတာလေ…ဒါက ရှာတွေ့ဖို့ အရမ်းလွယ်တယ်…မင်းတို့ အဖွဲ့ဖွဲ့ဖို့ လုပ်ထားကြတာလား…ဒါက သိပ်‌တော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး…မင်းတို့အတူတူ တိုက်ခိုက်ကြရင် ခက်ခဲမှု ပိုတိုးလာလိမ့်မယ်…စွန့်စားဖို့ မထိုက်တန်ဘူး…”

ဤတစ်ကြိမ်တွင် လော့ဖုန်းချန်း၏အတွေး မှားလေသည်။

တိုးလာမည့်ဂိမ်းခက်ခဲမှုနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ထန်မော့ သူနှင့်ဖူ၀မ်သော်၏ပူးပေါင်းမှုကအဖွဲ့ကို ပိုသန်မာစေလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်သည်။ သို့သော် ယင်းကို လော့ဖုန်းချန်းအား ပြောပြစရာ မလိုပေ။

ထန်မော့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောလိုက်သည်။

“ခင်ဗျား အတွေးလွန်နေတာပါ…ကျွန်တော် ဗိုလ်မှူးဖူကို တိုက်ကွက်နည်းနည်း သင်ပေးဖို့ တောင်းဆိုထားတာ…”

လော့ဖုန်းချန်း အံ့ဩသွားသည်။

“ငါ အများကြီး တွေးလွန်းနေတာဖြစ်မယ်...''

ထို့နောက် ‌သူ ခေါင်းစဉ် ပြောင်းလိုက်သည်။

“တကယ်တော့ ကိစ္စက ဗိုလ်မှူးဖူနဲ့ ပတ်သက်နေတယ်…သူ ဒီမှာမရှိတော့ မင်းကိုပဲ ပြောလိုက်‌တော့မယ်…သူ့ကို ပြန်ပြောပြလိုက်…”

“ဘာများလဲ…”

“ဂျက် မနေ့က နန်ကျင်းက ကစားသမားနဲ့တွေ့ခဲ့ပြီး စီရင်စု၆က နန်ကျင်းဖြစ်တာကို အတည်ပြုနိုင်ခဲ့တယ်…”

ထိုကိစ္စဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထန်မော့ မတွေးမိခဲ့ပေ။ ထိုအပြင် ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်နှင့်တိုက်ခိုက်ခြင်းအပြင် အားလပ်ချိန်များတွင် အချို့ ရိုးရှင်းသော Sအမျိုးအစားဖြစ်စဉ်များကို ရှင်းလင်းခဲ့သည်။ သူ တစ်ခဏခန့်တွေးပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။

“ကျွန်တော် မနက်ဖြန် ဖူ၀မ်သော်နဲ့တွေ့ရင် ပြောလိုက်ပါမယ်…”

လော့ဖုန်းချန်း ပြောလိုက်သည်။

“နောက်ဆုံးတော့ ဒါက သူရဲ့အသက်ရှင်ကျန်နေတဲ့ ၀မ်းကွဲငယ်လေးပဲ…ဗိုလ်မှူးဖူ သူ့ကို ရှာဖို့ နန်ကျင်းသွားသင့်တယ်…ဒါပေမဲ့ ထန်မော့ မင်း ဗိုလ်မှူးဖူကို နန်ကျင်းမသွားခင်စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်အကြောင်း စဉ်းစားဖို့ ပြောပေးနိုင်မလား…ဒါက အရမ်း စိတ်၀င်စားစရာကောင်းတဲ့ဖြစ်စဉ်ပဲ…ဗိုလ်မှူးဖူ စိတ်၀င်စားလိမ့်မယ်…”

ထန်မော့ ထူးဆန်းသည့် အမူအရာဖြင့် မေးလိုက်သည်။

“ဘာဖြစ်စဉ်လဲ…”

ဘာလို့ဖြစ်စဉ်မျိုးမို့လို့ ဖူ၀မ်သော် စိတ်၀င်စားမှာဖြစ်ကြောင်း သေချာနေတာလဲ…

လော့ဖုန်းချန်း ပြောလိုက်သည်။

“ဒီမနက် အနက်ရောင်မျှော်စင်‌ဆီက သတိပေးချက်ကို မင်းမကြားခဲ့ဘူးနဲ့တူတယ်…ဒါကအရမ်းစိတ်၀င်စားစရာကောင်းတဲ့ဖြစ်စဉ်ပဲ…”

နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်၊ ဖူ၀မ်သော် အထည်ဆိုင်သို့ ရောက်ရှိလာမည့်အချိန်ကို ထန်မော့ အချိန်အတော်ကြာ စောင့်ခဲ့ရလေသည်။

ဖူ၀မ်သော် တစ်စုံတစ်ခု မှားယွင်းနေကြောင်း သတိပြုမိသည့်အတွက် မေးလိုက်သည်။

“တစ်ခုခု‌ပြောစရာရှိလို့လား…”

ထန်မော့ လိုရင်းတိုက်ရိုက်ပြောလိုက်သည်။

“လော့ဖုန်းချန်း မနေ့က ကျွန်တော့်ကို ခေါ်ပြောတယ်…တရုတ်စီရင်စု၆က နန်ကျင်းဆိုတာ အတည်ပြုပြီးပြီတဲ့…ခင်ဗျား၀မ်းကွဲ နန်ကျင်းမှာ ရှိသင့်တယ်…”

“သိပြီ…”

ထန်‌မော့ စူးစမ်းလိုက်သည်။

“ခင်ဗျား ရှန်ဟိုင်းက ထွက်ပြီး နန်ကျင်းကို သွားမှာလား…”

ဖူ၀မ်သော် ထန်‌မော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

“အရင်က တစ်လအတွင်း အနက်ရောင်မျှော်စင်တတိယထပ်ကို ရှင်းလင်းပြီး ရှန်ဟိုင်းက ထွက်သွားဖို့ ရည်ရွယ်ထားတာ…အခုတော့ မထင်မှတ်ဘဲ စောစောထွက်သွားရတော့မှာပဲ…”

ဤသည်မှာ ဖူ‌၀မ်သော်၏ ကမ္ဘာပေါ်တွင် အသက်ရှင်လျက်ရှိသေးသည့် တစ်ဦးတည်းသော မိသားစုဝင်ဖြစ်နိုင်သည်။ သူ ဖူ၀မ်ရှန်းနှင့် မရင်းနှီးသော်လည်း ဝမ်းကွဲဖြစ်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ ၁၁နှစ်အရွယ်သူ့၀မ်းကွဲကို အန္တရာယ်များသည့်ဂိမ်းတွင် တစ်ယောက်တည်း ရှင်သန်ခိုင်းရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

ဖူ၀မ်သော်၏စကားများတွင် အခြားအဓိပ္ပာယ်တစ်ခုရှိသေးသည်။ သူ ရှန်ဟိုင်းမှထွက်သွားမည်ဖြစ်သည့်အတွက် ထန်မော့နှင့် အဖွဲ့ဖွဲ့ပြီး မျှော်စင်ကို တိုက်ခိုက်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

ထန်မော့ ပြုံးလိုက်သည်။

“ခင်ဗျား ပေကျင်းကို ပြန်သွားမှာလား…”

ဖူ၀မ်သော် မေးခွန်း၏အဖြေကို‌ တွေးဆကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

“ငါ နန်ကျင်းကို အရင်သွားမယ်…သူ့ကို ရှာမတွေ့ခဲ့ရင် ပေကျင်းပြန်မယ်…”

သူ မရင်းနှီးသည့်ရှန်ဟိုင်းထက် ပေကျင်းတွင် ပိုနေချင်လေသည်။ ထန်မော့ကဲ့သို့ပင်ဖြစ်သည်။ 

သူ့တွင် ကိစ္စများသာ မဖြစ်ပျက်ခဲ့လျှင် ယခုဆိုလျှင် သူ စုကျုံးသို့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

ထန်မော့ ပြောလိုက်သည်။

“ကျွန်တော်လည်း ပေကျင်းသွားမယ်…”

ဖူ၀မ်သော် အံ့ဩသွားသည်။

ထန်မော့၏စကားများက တိုက်ဆိုင်လွန်းပေသည်။ ဖူ၀မ်သော် ‌ပေကျင်းသို့ ပြန်မည်ပြောသောအခါ ထန်မော့လည်း ပေကျင်းသို့ သွားမည်ဖြစ်သည်။ သာမာန်လူများအနေနှင့် ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်နောက်သို့ လိုက်လိုသည်ဟု တွေးကြမည်ဖြစ်သော်လည်း ထန်မော့က နှုတ်သဘောတူညီချက်တစ်ခုကြောင့်နှင့်  ပေကျင်းသို့ လိုက်မည်မဟုတ်ကြောင်း  ဖူ၀မ်သော် သိသည်။

သူတို့နှစ်‌ယောက်ကြားရှိဆက်ဆံရေးကလည်း မကောင်းသဖြင့် ထန်မော့ တကယ်ပေကျင်းသို့ သွားလိုလျှင် ပိုကြီးမားသည့်အကြောင်းရင်းရှိရမည်ဖြစ်သည်။

ဖူ၀မ်သော် မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားပြီး တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်သည်။

“ဘာလို့လဲ…”

ထန်မော့ ရှင်းပြလိုက်သည်။

“ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ပေကျင်းမှာရှိတယ်…ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ပြောပြဖူးပါတယ်…”

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်နှင့် ပထမဆုံးတွေ့ဆုံစဉ်က ထိုအကြောင်း ပြောပြဖူးသည်။ သို့သော် ဖူ၀မ်သော် မေးနေဆဲဖြစ်သည်။

“ဒီအတွက်ပဲလား…သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်အတွက် ကီလိုမီတာထောင်ချီဝေးတဲ့ ထူးဆန်းတဲ့မြို့ကို သွားမယ်ပေါ့…”

ထန်မော့ ပြောလိုက်သည်။

“ဗိုလ်မှူးဖူကရော…ခင်ဗျားကရော ဘာလို့ ခင်ဗျား၀မ်းကွဲကို သွားရှာလဲ…ခင်ဗျားတို့  မတွေ့တာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီလေ…”

“သူက ငါ့၀မ်းကွဲ…”

ထန်မော့ ပြုံးလိုက်သည်။

“သူက ခင်ဗျားရဲ့ကမ္ဘာပေါ်မှာ တစ်ဦးတည်းသောကျန်တဲ့ဆွေမျိုးဖြစ်နိုင်လို့မလား…တူတူပဲလေ…ကျွန်တော့်တက္ကသိုလ်သူငယ်ချင်းကလည်း ကမ္ဘာပေါ်မှာ တစ်ဦးတည်းသောကျန်တဲ့သူငယ်ချင်း ဖြစ်နိုင်တယ်…”

သူက ရိုးရိုးသူငယ်ချင်းမဟုတ်။ သူငယ်ချင်းကောင်းဖြစ်သည်။ ထန်‌မော့၏နှလုံးသားထဲတွင် ဟောက်ကျစ်နှင့်လောင်၀မ်အပေါ်ထားရှိသည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာက ဆွေမျိုးများထက် နိမ့်ကျမည်မဟုတ်ပေ။ သူ့မိဘများ စောစောသေဆုံးသွားပြီးနောက် ထိုသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကသာ သူ့ဘေးတွင် အဖော်ပြုပေးလာခြင်းဖြစ်သည်။

ယခင်က ထန်မော့ လုံလောက်အောင် မသန်မာသေးသဖြင့် လမ်းခရီးတစ်လျှောက် အန္တရာယ်များကို စိုးရိမ်သောကြောင့် မသွားနိုင်ခဲ့ပေ။ 

အခု သူ ပေကျင်းကို သွားနိုင်လောက်အောင်သန်မာနေပြီ…ဘာလို့မသွားရမှာလဲ…

ဖူ၀မ်သော် အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး

ထန်မော့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

“ငါတို့ အတူတူသွားသင့်သလား…”

“အတူတူသွားကြတာပေါ့…”

“ကောင်းပြီ…”

အတူတူခရီးသွားခြင်းသည် ဂိမ်းမဟုတ်သည့်အတွက် အန္တရာယ်ပိုများလာမည် မဟုတ်ပေ။

ထို့အပြင် တစ်ယောက်တည်းသွားခြင်းထက် နှစ်ယောက်အတူတူသွားခြင်းက ပိုလုံခြုံပေသည်။

ပေကျင်းသို့ မသွားမီ ထန်မော့ ကိစ္စတစ်ခုကို ပြန်သတိရသွားသည်။

“အာ…ဟုတ်သားပဲ…ဗိုလ်မှူးဖူ မနက်ဖြန်မနက် စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်ရှိတယ်…ခင်ဗျားပါချင်လား…”

ဖူ၀မ်သော် မျက်ခုံး ပင့်လိုက်သည်။

“စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်အသစ်လား…”

သေချာပါတယ်…ဒီလူ နေ့ခင်းမှ သင်တန်းစရတဲ့အကြောင်းရင်းက မနက်တိုင်း ဖြစ်စဉ်တွေဆီ သွားနေလို့ပဲ…ဒါကြောင့် သူလည်း အနက်ရောင်မျှော်စင်ရဲ့သတိပေးချက်ကို မကြားလိုက်တာဖြစ်မယ်…

ထန်မော့ ရှင်းပြလိုက်သည်။

“လော့ဖုန်းချန်း ကျွန်တော့်ကို ပြောတယ်…မနေ့ကမနက် အနက်ရောင်မျှော်စင်ကကြေညာလာတဲ့ ဖြစ်စဉ်အသစ်က အရမ်းစိတ်၀င်စားဖို့ကောင်းတယ်တဲ့…အချိန်ကမနက်၈:၃၁၊ ရက်က ဖေဖော်ဝါရီ ၁ရက်၊ နေရာက ဟွမ်ဖူစီရင်စု၊ နန်ဖူတံတား၊ ဂိမ်းဆုလာဒ်ကိုတော့ မသိသေးဘူး…ဂိမ်းဘော့စ်က ဆန်းကြယ်တဲ့ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်…”

ဖူ၀မ်သော် သော့ချက်စာလုံးကို ဖမ်းမိလိုက်သည်။

“ဆန်းကြယ်တဲ့ဆပ်ကပ်…”

စိတ်၀င်စားစရာပဲ…

ထန်မော့ ရည်ညွှန်းသော ဆန်းကြယ်သည့်ဆပ်ကပ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးနှင့်ဆက်နွယ်နေနိုင်ပေသည်။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်‌သော် ခန့်မှန်းချက်ကို ငြင်းဆိုလိုက်သည်။

“ဒါက ဆန်းကြယ်တဲ့ဆပ်ကပ်ကြောင့် မဟုတ်ဘူး…ဒီစုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်ကို ပါ၀င်ချင်တဲ့ ကစားသမားတွေအတွက် ကြိုတင်သတ်မှတ်ချက်ပဲ…”

ဖူ၀မ်သော် အခြေအနေက တကယ်အချက်ဖြစ်ကြောင်း နားလည်သွားသည်။

“အခြေအနေက ဘာလဲ…”

လွန်ခဲ့သည့်တစ်ရက်က…

ရှန်ဟိုင်းရှိကစားသမားများအတွက် ဒုတိယအကြိမ် စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်ကို ကြွတ်ဆတ်သည့်ကလေးအသံက ကြေညာလာ၏။

[“တင်းတောင်…စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်ကို ကန့်သတ်ချိန်အတွင်း ဖွင့်ထားပါတယ်…

ဂိမ်းတည်နေရာ:မြေအောက်နိုင်ငံ၏ဆန်းကြယ်သည့်ဆပ်ကပ်။ 

ဂိမ်းဆုလာဒ် :မသိရသေး။ 

ဂိမ်းဘော့စ်:ဆန်းကြယ်သည့်ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်။ အချိန် ဖေ‌ဖော်ဝါရီ၁ မနက် ၈:၃၁။ 

ကစားသမားများ ဟွမ်ဖူစီရင်စုရှိနန်ဖူတံတားမှာ ဂိမ်းတွင် ပါ၀င်ရန် လာရောက်နိုင်ပါတယ်..”

“ကျေးဇူးပြုပြီး မှတ်ထားပါ။ မျှော်စင် ပထမထပ်ကို အောင်မြင်စွာ ရှင်းလင်းပြီးသည့်ကစားသမားများသာ ဂိမ်းတွင် ပါ၀င်နိုင်သည်…”

“ကျေးဇူးပြုပြီး မှတ်ထားပါ။ အောင်မြင်စွာ ရှင်းလင်းပြီးသည့် ကစားသမားများသာရပါမယ်…”]

****

ဖေဖော်ဝါရီ ၁၊ မနက်၈:၃၁။ နန်ဖူတံတားဘေးတွင်…

အနက်ရောင်အရိပ်နှစ်ခု တံတားအောက်တွင် ပုန်းကွယ်နေလေသည်။ ထန်မော့ လက်ကိုမြှောက်ကာ နာရီကို ကြည့်လိုက်သည်။

“တစ်မိနစ်ပဲ ကျန်တော့တယ်…”

ဖူ၀မ်သော် ပြောလိုက်သည်။

“ဆူဆူညံညံမဖြစ်အောင် ဂရုစိုက်…”

ထန်မော့ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည် 

သူတို့ တံတားပေါ်မှ ရန်သူအသစ်များကို စောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် ဂိမ်းမစမီ တစ်စက္ကန့်အလိုအထိ တံတားပေါ်တွင် မည်သူကိုမှ မတွေ့ရပေ။

သူတို့မျက်လုံးရှေ့တွင် တောက်ပသည့် အဖြူရောင်အလင်းတန်းတစ်ခု လင်းလက်သွား၏။ ထန်မော့ တည်ငြိမ်စွာ တွေးလိုက်သည်။

'ရှန်ဟိုင်းမှာ ပထမအထပ်ရှင်းလင်းပြီးတဲ့ ကစားသမားအများကြီး မရှိလောက်ဘူး…နည်းနည်းလောက်ပဲ စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်မှာ ပါ၀င်ဖို့ ရွေးချယ်မှာ…’

သို့သော် ရွှင်ပျသောအသံတစ်သံက သူ့အတွေးကို နှောင့်ယှက်လိုက်၏။

[“တင်းတောင် …ကစားသမား ဖူ၀မ်သော်နှင့်ထန်မော့ “ဆန်းကြယ်တဲ့ဆပ်ကပ်ရဲ့ အံ့ဩဖွယ်ည”စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်သို့ အောင်မြင်စွာ ၀င်ရောက်ပြီးပါပြီ…ဖေဖော်ဝါရီ ၁ရက်၊ မနက်၈:၃၁တွင် စုစုပေါင်း ကစားသမား၂၃ယောက် မြေအောက်အကျဉ်းတိုက်သို့အောင်မြင်စွာ ၀င်ရောက်နိုင်ခဲ့ပါတယ်…ကစားသမား ၂၁ယောက်က ‌အနက်ရောင်မျှော်စင် ပထမထပ်ကို ရှင်းလင်းနိုင်ခဲ့ပြီးကစားသမားနှစ်ယောက်က အနက်ရောင်မျှော်စင် ဒုတိယထပ်ကို ရှင်းလင်းနိုင်ခဲ့ပါတယ်…”ပြည်သူ့ရန်သူ”သက်ရောက်မှုကို စတင်လိုက်ပါပြီ…ကစားသမား ဖူ၀မ်သော်နှင့် ထန်မော့၏ ဂိမ်းနာမည်များမှာ မစ္စတာAနှင့် မစ္စတာBဖြစ်ပါတယ်…ပြည်သူ့ရန်သူမုဒ်ကို ဖွင့်လိုက်ပါပြီ…”]

ထန်မော့၏မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွား၏။ သူ ပြန်မတုံ့ပြန်မီ ကျယ်လောင်သည့်အသံတစ်သံကကစားသမား ၂၃ယောက်၏နားထဲသို့ ၀င်ရောက်လာ၏။

[“တင်းတောင်…သင်တို့ စုဝေးပွဲဖြစ်စဉ်‘ဆန်းကြယ်တဲ့ဆပ်ကပ်ရဲ့အံ့ဩဖွယ်ည'တွင်ပါ၀င်ပြီဖြစ်ပါတယ်…အရိပ်အမြွက်: လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်လက ဆပ်ကပ်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် မွန်းစတားသုံးကောင်ကို ဖမ်းမိခဲ့ပြီး မှော်ဆန်တဲ့မွန်းစတားရှိုးကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့တယ်…ဘယ်သူက မွန်းစတားတစ်ကောင်ကို လွှတ်ပေးခဲ့လဲမသိရသေးပါဘူး…မွန်းစတားရှိုးက ပရိသတ်တွေရဲ့ ပုတ်ခတ်ပြောဆိုမှုကို ခံခဲ့ရပြီးဆပ်ကပ်အဖွဲ့ခေါင်းဆောင်ခင်မျာ ‌ဒေဝါလီခံလုနီးပါးဖြစ်သွားပါတယ်…သနားစရာဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်က အရမ်းဒေါသထွက်သွားတဲ့အတွက် လွှတ်သွားတဲ့မွန်းစတားကို ကိုယ်တိုင်ပြန်ဖမ်းခဲ့ပါတယ်…ခုနစ်ရက်အတွင်း ခေါင်းဆောင်က “အံ့ဩဖွယ်ည”ကို ကျင်းပမှာဖြစ်ပြီး သန်းပေါင်းများစွာသော ကြည့်ရှုသူတွေရှေ့မှာ မွန်းစတားကြီးကိုဆုတ်ဖြဲပစ်မှာပါ…ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သူ ထပ်ရှုံးတော့မှာမဟုတ်ပါဘူး…ဘာလို့ဆို သူတို့ကို လမ်းတစ်လျှောက် စောင့်ကြပ်ပေးဖို့ မြို့တော်မှာရှိတဲ့ အတော်ဆုံးစုံထောက်တွေကို ငှားထားလို့ပါ…”

“အဓိကမစ်ရှင်ကို ထုတ်ပြန်ပါမယ်: ကစားသမားအားလုံး မစ္စတာAနှင့် မစ္စတာBလက်မှ သနားစရာမွန်းစတားလေးကို လွှတ်ပေးပါ။ 

ဘောနပ်စ်: သင်က နတ်ဆိုးမစ္စတာAနှင့် မစ္စတာBကို သတ်နိုင်ခဲ့လျှင် ဘုရင်ကြီးရဲ့ ရွှေဒင်္ဂါးတစ်ပြား ရရှိမှာဖြစ်ပါတယ်…နှစ်ယောက်လုံးကို သတ်နိုင်ခဲ့လျှင် နှစ်ပြားရရှိမှာဖြစ်ပါတယ်…

ချစ်ခင်စွာ သတိပေးချက်:ဘုရင်ကြီးရဲ့ရွှေဒင်္ဂါးကို မည်သည့်အနက်ရောင်မျှော်စင်ဂိမ်းမှမဆို ရှောင်ထွက်ရန်အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်…”]

ထန်မော့၏ခေါင်း စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်သွားသည်။

ပြည်သူ့ရန်သူ သက်ရောက်မှု။

အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ရှင်းလင်းပြီးသည့် ကစားသမား ၂၁ယောက်။

ဘုရင်ကြီး၏ရွှေဒင်္ဂါးရရန် သူတို့ကို သတ်မည့်သူများ။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။  ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်၏အံကြိတ်သံကို ကြားလုနီးပါးပင်ဖြစ်သည်။ ထန်မော့ ဖူဝမ်သော်ခေါင်း‌ပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသည့် စာတန်းလေးကို ကြည့်လိုက်သည်။

“...မစ္စတာA…”

ဖူ၀မ်သော်လည်း ထန်မော့ခေါင်းပေါ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

“...မစ္စတာB…”

အနက်ရောင်မျှော်စင်၏အသံက လူနှစ်ယောက်နားထဲ တိုး၀င်လာ၏။

[“တင်းတောင်…အဓိကမစ်ရှင်ကို ထုတ်ပြန်ပါမယ်:မစ္စတာAနှင့် မစ္စတာBတို့ ဆက်ကပ်ခေါင်းဆောင်၏ပြန်ဖမ်းလာသည့်မွန်းစတားကို  မကောင်းသည့်လူများ ခိုးယူခြင်းမှ ခုနှစ်ရက်ကြာအောင်တားဆီးထားပါ…”]

🪩