အပိုင်း ၁၈

၁၉၇၀တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၁၈

“ဒေါ်လေး၊ ကျွန်မမေးချင်တာတစ်ခုရှိတယ်။ အခန်းထဲကို ဘာလို့ စကားပြောဖို့မသွားကြရမှာလဲ။ ”

ကျောက်ဂျူဟွာက ယနေ့ blind date၏ ဇာတ်ဆောင်နှစ်ဦးအား အပြန်အလှန်ဆက်ဆံဖို့ အခွင့်အရေးကို တမင်တကာ ပေးခဲ့သည်။  ဒါက blind dateတွေမှာ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တစ်ခုမို့ ရှန်းကွေ့ရှောင် နားလည်သည်။ ဒီမှာရှိတဲ့ တခြားသူတွေကလည်း သူတို့ရဲ့ နှလုံးသားတွေထဲကနေ နားလည်ကြသည်။

“ကောင်းပြီလေ၊ ဒါဆို စကားသွားပြောကြမယ်လေ ”

ဆယ်မိနစ်ကြာ တွေ့ဆုံပြီး အခြေခံအချက်အလက်အချို့ကို ဆွေးနွေးပြီးနောက် ရှန်းကွေ့ရှောင်က ကျောက်တုန်းလင်ကို ယေဘုယျအားဖြင့် ကျေနပ်ခဲ့သည်။  အသက်အရွယ်မှလွဲ၍ သူက သူ့သမီးထက် အသက်နည်းနည်းကြီးသည်။  အခြားအခြေအနေတွေအားလုံး ကောင်းတယ်၊ အနည်းဆုံးတော့ သူက လုချန်းယွမ်ထက် များစွာသာလွန်သည်။

 သူမသည် ကြင်နာသနားတတ်သောအပြုအမူဖြင့် ကျောက်ဂျူဟွာ နောက်ကိုလိုက်ပြီး ဘေးချင်းကပ်ရပ်ကအခန်းသို့ လိုက်သွားခဲ့သည်။  တုနးဟွာထျန် ကလည်း ရွာမှာ ကိစ္စတစ်ခုခုရှိလို့ အိမ်ကထွက်သွားပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ တုန်းကျားဟွေ့ နဲ့ ကျောက်တုန်းလင်တို့သာ ကျန်တော့သည်။

တုန်းကျားဟွေ့က သူမလက်ထဲတွင် ကိုင်ထားသည့်ကြွေရည်သုတ်ခွက်ကို ငုံ့ကြည့်နေခဲ့သည်။ အဖြူရောင်ကြွေထည်အောက်ခံတွင် စစ်ယူနီဖောင်းဝတ်ထားသော အမျိုးသားနှစ်ဦးနှင့် အမျိုးသမီးနှစ်ဦးကို ဆေးခြယ်ထားသည်။  ပုံ၏ထိပ်တွင် “ပြည်သူကို အလုပ်အကျွေးပြုခြင်း”ဆိုတဲ့ စာလုံးကြီးကြီးငါးလုံးကို အနီရောင်ဖြင့် ရေးသားထားသည်။

အဝါရောင်ဘာလီလက်ဖက်ခြောက်ပေါ်တွင် ဘာလီအကြော်အတုံးပေါင်းများစွာ ပေါ်နေပြီး ကျန်မုန့်များသည် ခွက်အောက်ခြေအထိ နစ်မြုပ်သွားခဲ့သည်။  တုန်းကျားဟွေ့ ဒီblind dateပုံစံကို ကိုင်တွယ်နိုင်ခဲ့ခြင်းအတွက် ကျေးဇူးပြု၍ ခွင့်လွှတ်ပါ။ ဒါ့အပြင် ယခုအချိန်တွင် ရှက်ရွံ့ခြင်းအပြင်၊အနေရခက်နေသည်။

“ရဲဘော် တုန်း၊ ကျွန်တော့်ရဲ့ အခြေအနေကို သိထားသင့်တယ်။ အရင်က စစ်တပ်မှာ နေခဲ့ရပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလလောက်ကမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့် မိသားစုမှာ ကလေးနှစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျွန်တော့်မိဘတွေက ကျန်းမာရေးကောင်းတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ  လက်မထပ်ရသေးတဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ် ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ညီနဲ့ သူ့မိသားစုက ခြံဝင်းတစ်ခုထဲမှာပဲ အတူနေနေကြတယ်။ ”

 “အိမ်မှာ အုတ်ကြွပ်မိုးထားတဲ့ အိမ်လေးလုံးရှိပြီး ခြံက အရမ်းကျယ်တယ်။ အမေကအိမ်မှာ ကြက်ငါးကောင်နဲ့ ဝက်တစ်ကောင် မွေးထားတယ်။  ရွာမှာရှိတဲ့ ကျွန်တော့်လစာက တစ်လကို ၅၆ ယွမ်ရတယ် ပြီးတော့ နှစ်သစ်ကူး ပွဲတော်အတွင်းမှာ အပိုခံစားခွင့်တွေ ရတယ်။”

“မိသားစုမှာ ကလေးနှစ်ယောက်အတွက်ကကျတော့ အကြီးလေးက အသက် လေးနှစ်၊ အငယ်က ရှစ်လပဲရှိသေးတယ်။  များသောအားဖြင့် အမေနဲ့ညီမက သူတို့ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးထားတယ်။ ”

ကျောက်တုန်းလင် ပါးစပ်ဟလိုက်ကတည်းက တုန်းကျားဟွေ့ နားထောင်နေခဲ့သည်။  သူ့အသံက အသံတိုးတဲ့ ယောက်ျားမျိုးနဲ့ သက်ဆိုင်သည်။  သူက စစ်တပ်ထဲမှာ အချိန်အတော်ကြာ နေခဲ့ရတာကြောင့်ဖြစ်နိုင်တယ် သူ၏ အသံက တည်ငြိမ်ပြီး အားကောင်းသည်။ သူ့ကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းအကြောင်း မပြောဘဲ အခြားသူများ၏ အခြေအနေကို ပြောပြနေသကဲ့သို့ ခိုင်ခံ့မြဲမြံနေစေသည်။

“ကျွန်တော် အိမ်ထောင်ရေးမှာ အဆင်မပြေခဲ့တဲ့အတွက်ကြောင့် လင်နဲ့မယားကြား အပြန်အလှန်ယုံကြည်မှု၊ နားလည်မှုရဲ့ အရေးပါမှုကို လေးလေးနက်နက် နားလည်ပါတယ်။  အခုကျွန်တော် ရှာနေတာက ဘဝကို နစ်မွန်းနေတဲ့ မိန်းမမဟုတ်သလို ကျွန်တော့်သားသမီးတွေကို စောင့်ရှောက်ပေးမယ့်သူလည်း မဟုတ်ဘူး။  ဘဝမှာ လုံးလုံးလျားလျားပြောင်းလဲပစ်တဲ့ လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့နိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်၊ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လေးစားသည်းခံပြီး အနာဂတ်မှာ အတူတူပေါင်းသင်းနေထိုင်ကြဖို့ပေါ့။ ”

 ဒီစကားလုံးတွေကို တုန်းကျားဟွေ့  ကြိုတင်မျှော်လင့်မထားခဲ့ပေ။  အတွင်းပိုင်းထိ ထိတွေ့မှုမရှိဖို့က မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့ သူမထင်ခဲ့သည်။  သူမနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ထိုင်နေသော ကျောက်တုန်းလင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။  ကျောက်တုန်းလင်က သူမကို ကြည့်နေခဲ့တာကို ဘယ်သူသိမှာလဲ။  သူမမြင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ညာဘက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။  တုန်းကျားဟွေ့ အလျင်အမြန် အဝေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးများတွင် ရိုးသားမှု၊ ငြိမ်သက်မှုနှင့် ပေါ့ပါးသော စိုးရိမ်မှုတို့ကို မှတ်မိနေသည်။

 “ကျွန်မ……” တုန်းကျားဟွေ့ ပါးစပ်ကိုဖွင့်ပြီး စကားတစ်လုံးပဲ ပြောလိုက်သည်။  လည်ချောင်းတွေခြောက်နေသလို ခံစားရတော့  ရေသောက်ပြီး လည်ချောင်းကို စိုစွတ်စေကာ စကားဆက်ပြောလိုက်သည်။

“အတွင်းရေးမှူး ကျောက်၊ အရင်က ကျွန်မရှင့်ကို နှစ်ကြိမ်တွေ့ဖူးတယ်၊ပြီးတော့ ကျွန်မ လိမ်ပြောမှာမဟုတ်ဘူး၊ ကျွန်မမှာ ရှင့်အပေါ်ကောင်းမွန်တဲ့ ထင်မြင်ချက်ရှိတယ် ရှင်က တခြားသူတွေရဲ့ လေးစားမှုကို ခံထိုက်တဲ့ အရမ်းတော်တဲ့ လူတစ်ယောက်လို့ ကျွန်မထင်တယ်။ ကျွန်မရဲ့ အခြေအနေကို ရှင်လည်း သိထားသင့်တယ်။ ကျွန်မက ယောက္ခမတွေဆီက နှင်ထုတ်တာခံခဲ့ရတယ်။  ကျွန်မအကြောင်း ကောလဟာလတွေက သိပ်မကောင်းဘူး။  အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ကျေးလက်တောရွာရှိ အိမ်ထောင်ကွဲအမျိုးသမီးတစ်ဦးအတွက် သင့်တော်တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့ဖို့ အရမ်းခက်တယ်။ ရှင့်ရဲ့အခြေအနေတွေက အရမ်းကောင်းတယ်။ ကျွန်မမေးချင်တယ်  ရှင့်နောက်ကွယ်မှာ ရှင့်အကြောင်း သူများတွေပြောနေတာကို မကြောက်ဘူးလား။ ”

တုန်းကျားဟွေ့က အရာအားလုံးမစတင်သေးချိန်မှာ သူမရဲ့နှလုံးသားထဲမှာရှိတဲ့ အရာအားလုံးကိုပြောခဲ့ပြီး အခက်အခဲအားလုံးကို ထုတ်ဖော်ခဲ့သည်။  တကယ်တော့ မေးနေတဲ့အချိန်က ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့အဖြေကို သူမသိပြီးသားဖြစ်သည်။  ကျောက်တုန်းလင်လို လူက သေချာပေါက်“ စီစဉ်ပြီးမှ ရွှေ့” သောလူဖြစ်သည်။  သူ့နာမည်ဂုဏ်သတင်းကို တကယ်ဂရုစိုက်ရင် အောင်သွယ်လုပ်ခိုင်းလို့ မရပေ။

 သူမသည် ဟန်ဆောင်ခြင်း သို့မဟုတ် တစ်စုံတစ်ရာကို မပြောပါနှင့်။  ယနေ့ခေတ်တွင် သူမသည် မြို့ထဲတွင် အလုပ်သွားလုပ်ရန် အရည်အချင်းမရှိသည့်တိုင် ကျေးလက်ဒေသတွင် မှတ်ပုံတင်ရှိသည်။

 သူမဘယ်ကိုသွားလို့ရပြီး ဘာလုပ်နိုင်မလဲ။ ကောလိပ်ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲမဖြေမီ နှစ်အနည်းငယ်အလိုမှာလား။ ဒီခေတ်မှာ ကွာရှင်းပြတ်စဲတဲ့ အမျိုးသမီးက သူ့အမေအိမ်မှာ နေနိုင်မလား။

  ရှန်းကွေ့ရှောင်က မိခင်ကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်ပင်၊ သူမသည် လမ်းမများပေါ်တွင် နေထိုင်စရာ မလိုအောင် နေထိုင်ရန် နေရာတစ်ခု ဖန်တီးပေးမည်ဖြစ်သည်။  မကြာသေးမီလများအတွင်း ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူမအား အိမ်ရှာရန် စိတ်ကူးကို ဘယ်သောအခါမှ မစွန့်လွှတ်ခဲ့ပေ။ အကြောင်းမှာ ရှန်းကွေ့ရှောင်နဲ့ တုန်း မိသားစုအတွက် အမျိုးသမီးတစ်ဦးအတွက် အကောင်းဆုံးနေရာသည် အိမ်ထောင်ပြုရန် မိသားစုကောင်းရှာဖို့ဖြစ်သည်။  သူမ နောက်ဆုံးအကြိမ် ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာမို့ ဒီတစ်ခါတော့ မင်းမျက်လုံးတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး အကောင်းဆုံးရှာလိုက်မည်။ သူမ သမီးကို ထပ်ပြီး စော်ကားခွင့် မပေးတော့ပေ။

 ဤသည်မှာ တုန်း မိသားစု၏ အကြီးမားဆုံးသောကရုဏာဖြစ်သည်။  အိမ်ထောင်ရေး အဆင်မပြေသော အမျိုးသမီး အများအပြားသည် သူတို့၏ မိဘများထံမှ အကာအကွယ် မရှိကြပေ။  သူတို့သည် နေ့စဥ် ကြံ့ကြံ့ခံပြီး ခွေး သို့မဟုတ် ဝက်ထက် ပိုဆိုးသည့်ဘဝ သို့မဟုတ် သရဖဲ၏ဘဝဖြင့်သာ နေထိုင်နိုင်သည်။

 မေးခွန်းက မူလကို ပြန်ရောက်သွားပြန်သည်။  ခင်ပွန်းဟောင်းအိမ်က ကွာရှင်းပြတ်စဲပြီး အရှက်ခွဲခံရတဲ့ အမျိုးသမီးကို ဘယ်သူက အိမ်ထောင်ပြုနိုင်တာလဲ။

 မယားကိုလက်ထပ်ဖို့ မတတ်နိုင်တဲ့ ဆင်းရဲတဲ့လူပျိုကြီးလား။  သေသွားသောမယားနှင့် သားသမီးများစွာရှိသော မုဆိုးဖိုဖြစ်လား။ ဒါမှမဟုတ် ခြေထောက်နဲ့ ခြေဖဝါးနဲ့ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အဆင်မပြေတဲ့ မသန်စွမ်းသူလား။

 ကျောက်တုန်းလင်က သူမ၏ရွေးချယ်မှုတွင် အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်။ ကျောက်တုန်းလင်အပေါ် အမြင်က တကယ်ကောင်းတယ်ပြီး ပြောစရာမရှိပါဘူး။ သူမက အတွင်းရေးမှူးကျောက်ကို မကြိုက်နိုင်လောက်အောင် မြင့်မြတ်သူမဟုတ်ပေ။

 “ဒီပြဿနာအတွက် စိတ်မပူပါနဲ့။ ကျွန်တော်တို့ အတိတ်ကို မပြောတော့ဘူး။ ကျွန်တော့်ကို လက်ထပ်တဲ့အခါကျရင် မင်းက ကျွန်တော့် မိန်းမဖြစ်လိမ့်မယ်။  မတရားမှုမှန်သမျှကို ကျွန်တော် ကာကွယ်ပေးမယ်။”

 ကျောက်တုန်းလင် စကားများက စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုဖြင့် ထွက်လာခဲ့ပြီး တုန်းကျားဟွေ့ အလွန်ကျေနပ်သွားသည်။

 “ရှင်က စစ်သားတစ်ယောက်ပဲ။ ရှင်ဘာပဲပြောပြော ရှင်လုပ်မယ်လို့ ကျွန်မယုံကြည်တယ်”

 ယခုတစ်ကြိမ်တွင် တုန်းကျားဟွေ့က နောက်တစ်ကြိမ် ထွက်ပြေးခြင်းမရှိသော်လည်း သူမခေါင်းကို မော့ပြီး သတ္တိများစုစည်းလိုက်ကာ ကျောက်တုန်းလင် မျက်လုံးများကို ရဲဝံ့စွာတွေ့ဆုံခဲ့သည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ အတွင်းရေးမှူး ကျောက် ကျွန်မ ချုံပုတ်တစ်ဝိုက်ကို မရိုက်တော့ဘူး။ ကျွန်မ ရှင့်ကို လက်ထပ်ဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်။”

 ကျောက်တုန်းလင်က ခဏမျှ ထိတ်လန့်သွားသော်လည်း မကြာမီ သူ့ပါးစပ်ထောင့်က ကွေးတက်သွားကာ သက်တောင့်သက်သာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

 “အဲဒါ တကယ်ကောင်းပါတယ်။ ကိုယ့်ကို “အတွင်းရေးမှူး ကျောက်” လို့ ခေါ်စရာမလိုဘူး၊ နာမည်ကိုပဲ ခေါ်။  မင်းရှက်နေရင် ကိုယ်တို့ လက်မထပ်ခင် “ရဲဘော် “ လို့ ခေါ်တာ အဆင်ပြေတယ်။”

 တုန်းကျားဟွေ့က ရှက်ရွံ့စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။  အစောက ပြောဖို့ သတ္တိတွေ အများကြီး ပေါ်လာသည်။  သူမရှေ့တွင် အခြားယောက်ျားများ ထိုင်နေလျှင် သူမသည် အသားထူသည်ဟု ထင်ကြသော်လည်း ကျောက်တုန်းလင်က ထိုကဲ့သို့မဟုတ်ဟု တုန်းကျားဟွေ့က ယုံကြည်သည်။  ယခုတော့ သူ့အပေါ် လောင်းကြေးက တကယ်မှန်သည်ဟု ထင်ရသည်။

 ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူတို့က အသံကျယ်ကျယ် မပြောဘူး။  အခန်းထဲရှိ ကျောက်ဂျူဟွာက ကလေးများအကြောင်း တစ်ခုခုကို နားထောင်ရုံသာ တတ်နိုင်သည်။ သူက “မင်းကို အပြစ်မဖြစ်အောင် ကျွန်တော် ကာကွယ်မယ်” အစရှိသဖြင့် ပြောနေသည်။

“ကျွန်မတို့ အပြင်ထွက်ကြည့်သင့်တယ်မဟုတ်လား။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လို စကားပြောလဲ မသိဘူး။”

 ရှန်းကွေ့ရှောင်လည်း စိုးရိမ်နေသော်လည်း သူမသည် ကျောက်ဂျူဟွာထက် ငြိမ်သက်နေပုံရသည်။

“ကောင်းပြီ ဒါဆို အပြင်ထွက်ကြည့်ရအောင်” ကျားဟွေ့က ရှက်တက်တဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး စကားမပြောတာဖြစ်နိုင်သည်။

 ကျောက်ဂျူဟွာက ကျားဟွေ့ရဲ့ သဘောသဘာဝကို သတိရပြီး ခေါင်းညိတ်သဘောတူကာ ပြောလိုက်သည်။ “မှန်တယ်၊ တစ်စုံတစ်ယောက်က စကားဖြတ်ဖို့ အနားမှာရှိနေဖို့ လိုသေးတယ်”

 နှစ်ဦးသဘောတူပြီးသောအခါ ဆံပင်ကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြင်ဆင်ပြီးတော့ အခန်းပြင်ကို ထွက်လာခဲ့ကြသည်။