အပိုင်း ၂၂

၁၉၇၀တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၂၂

မနက်ဝေလီဝေလင်းမှာတော့ တုန်း တစ်မိသားစုလုံး အလုပ်ရှုပ်ကုန်ကြပြီး ရေဖြန်း၊ ကြမ်းပြင်ကိုတံမြတ်စည်းလှည်း၊ ကြက်ခြံကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ ဆေးကြော၊ ချက်ပြုတ်ကြသည်။

ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူ၏အကြီးဆုံးသားဖြစ်သူ တုန်းအိုက်ဟွာကို ယွမ် တစ်ဆယ်နှင့် လက်မှတ်များစွာကို ယူကာ လမ်းပေါ်၌ အသားနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်အချို့ကိုဝယ်ဖို့နဲ့ ဧည့်သည်များကိုဧည့်ခံရန်အတွက် အဆာပြေအချို့ကို ဝယ်ခိုင်းခဲ့သည်။  ဒီနေ့ ကျောက် မိသားစုက လက်ထပ်ဖို့အကြောင်းပြောဖို့ လာကြမှာဖြစ်ပြီး သူမ ချက်ပြုတ်ဖို့ အိမ်မှာပဲနေမှရမည်။

အာလူးနှင့်ကြက်ကင်၊ ဂေါ်ဖီထုပ်နှင့်ဝက်သားနှပ်၊ ကြက်သွန်မြိတ်နှင့်ကြက်ဥမွှေကြော်၊ အရိုးစွပ်ပြုတ်၊ တို့ဟူးငါးဟင်းချို၊ ဆောင်းဖရဲသီးနဲ့ မြစ်ထဲကပုစွန်ဆိတ်ပြုတ်၊ ခရမ်းသီးပေါင်းနှင့် ဆလတ်ကြော်တို့ ဖြစ်သည်။

“ဒီနေ့ရဲ့ဟင်းက နှစ်သစ်ကူးလောက်နီးနီးလေးပဲ ကောင်းတယ်နော် ဟုတ်တယ်မလား။”

တခြားအရာတွေလည်း ကောင်းသည်။  ငါးနှင့်ပုစွန်ဆိတ်ကို မြစ်မှဖမ်းခဲ့သော်လည်း ကြက်က အိမ်တွင် ဥ ဥသောကြက်မဖြစ်သည်။ ယောက္ခမ က အဲ့တာကိုသတ်ချင်နေတာ။ လျိုရှု့ယွင်က သူမ ကြက်ကို ဖမ်းတဲ့အချိန်မှာ အံ့သြလုနီးပါးပင်။

“ ကျားဟွေ့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ဆုံးဖြတ်ထားသရွေ့တော့ ကြက်တစ်ကောင်ကို ပြောမနေနဲ့။ ငါတို့ ကြက်ခြံထဲက ကြက်တွေအားလုံးကို သတ်ရရင်တောင် အမေက မျက်တောင်ခတ်မှာမဟုတ်ဘူး။”

ကျောက်လီကျွင်း စကားများက ရှန်းကွေ့ရှောင်၏ ထောက်ခံမှုကို အနိုင်ရရှိခဲ့သည်။

“ မဟုတ်ဘူး၊ ကျားဟွေ့ ရဲ့ဘဝက ကောင်းနေသရွေ့ ကြက်တစ်ကောင်က ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ ငါ့သားမက်က ဂါရဝပြုဖို့ အစားအစာနဲ့ သောက်စရာ မယူလာမှာကို ငါစိုးရိမ်တယ်။”

ကျို့ရင်ဒီ ရယ်လိုက်သည်။ “အဲ့ဒါအမှန်ပဲ၊ အမေက တွက်ချက်တာတော်တယ်။  ငါတို့မိသားစုက ဘယ်လိုမှ မရှုံးနိုင်ဘူး။ အသားတစ်ဝက်လောက်က ငါတို့ဗိုက်ထဲမှာ အဆုံးသတ်သွားလိမ့်မယ်။”

တုန်းကျားဟွေ့သည် မီးဖိုချောင်တွင် ကူညီပေးရမည်ဖြစ်သော်လည်း ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူမကို အတွင်းထဲသို့ ပြန်ပို့ကာ အဝတ်အစားလဲရန် ပြောခဲ့သည်။

“မြန်မြန် အဝတ်အစားလဲလိုက်။ ဒီနေ့ကပူတယ်။  မီးဖိုချောင်ထဲမှာ နေရင် ချွေးအရမ်းထွက်လိမ့်မယ်။ ”

ဒီနေ့ ယောက်ျားလေးရဲ့ မိသားစုက သူတို့အိမ်ကို လာကြလိမ့်မည်။  တုန်းကျားဟွေ့က ဒီနေ့ရဲ့ အဓိကဇာတ်ဆောင်လေ။  သူတို့၏ ပထမဆုံးအမြင်ကဲ့သို့ မကောင်းသော ပုံရိပ်ကို သူတို့မချန်ထားခဲ့နိုင်ပေ။ အထူးသဖြင့် သူမ ကွာရှင်းပြတ်စဲကတည်းက ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူ့သမီးကို နှိမ့်ချမခံရစေချင်ပေ။

ဒီနေ့ အိမ်မှာ အပျော်ဆုံးကတော့ ကလေးတွေပဲ ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်ရေးရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို သူတို့ နားမလည်ကြဘူး။  ဒီနေ့ အိမ်မှာ အစားအသောက်ကောင်းတွေ အများကြီးရှိတယ်ဆိုတာပဲ သူတို့သိသည်။  သူတို့အခု အဲ့တာကိုစားလို့မရနိုင်ပေမယ့် အသားနံ့က သူတို့ကိုသွားရည်ယိုစေဖို့ လုံလောက်သည်။

“ရှန်းကွေ့ ၊ ဒီနေ့ နင့်အိမ်မှာ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။  နင် မနက်အစောကြီး အလုပ်ရှုပ်နေတာပဲ။ ”

“ ဟိုး၊ အဲဒါက အရမ်းကြီးတဲ့ မြင်ကွင်းပဲ။ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ။ နင့်ရဲ့ ဧည့်သည်တွေကိုဧည့်ခံဖို့ နင် တော်တော် ဒုက္ခရောက်ယူနေတာလား။”

မနက်ခင်းမှာ တုန်း မိသားစု ပွဲစည်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ အိမ်နီးနားချင်းတွေက  အခြေအနေကို စပ်စုဖို့ လာရောက်မေးမြန်းကြတယ်...

“ဘာမှမရှိပါဘူး၊ ဆွေမျိုးတချို့ လာလည်ကြတာပါပဲ ”

ရှန်းကွေ့ရှောင် ခပ်လျှိုလျှိုနေခြင်း၏ နိယာမနှင့်အညီနေသည်။  ဒီကိစ္စကို ခိုင်ခိုင်မာမာ မသတ်မှတ်ခင်မှာ သူတို့ အချက်တစ်ဝက်လောက်ကို ထုတ်မပြသင့်ပေ။

ကိုးနာရီတွင် ကျောက်ဂျူဟွာက ကျောက် မိသားစုကို ခေါ်ဆောင်လာသည်။  ကျောက်တုန်းလင်၊ ကျန်းချောင်းအာ၊ ကျန်းယွဲ့ဖန်၊ ကျောင်မန့်ဇူနှင့် ကျောက်တုန်းလင်၏ အစ်မအကြီးဖြစ်သူ  ကျောက်ချိုင်ရှတို့ဖြစ်သည်။

“ လာကြ၊ လာကြ၊ အထဲဝင်ပြီး ထိုင်ကြဦး။ ”

ရှန်းကွေ့ရှောင်နဲ့ တုန်းချန်ကွေ့တို့က တံခါးဝတွင် မိသားစုကို ကြိုဆိုကြပြီး တုန်းကျားဟွေ့က ပန်းပွင့်ရှပ်အင်္ကျီနှင့် ဆံပင်ကိုကျစ်ဆံမြီးကျစ်ထားကာ နောက်ဘက်တွင် ရပ်နေလေသည်။  ကျန်းချောင်းအာက အရင်ဆုံး သူမကို မတွေ့ခဲ့ပေ။  သူမရှေ့ကလူတွေကို နှုတ်ဆက်ပြီးတဲ့အထိ တုန်းကျားဟွေ့ ကို သူမမတွေ့ခဲ့ပေ။

ဓာတ်ပုံအတွက်ကိုယ်ဟန်အနေအထားလုပ်ရတဲ့အချိန် သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အံ့အားသင့်သွားပြီး ကျောက်ဂျူဟွာက သူတို့ကို တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ “ ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒါက ကျားဟွေ့။ ”

ကျန်းချောင်းအာက တုန်းကျားဟွေ့ကို ကြည့်ပြီး ကျို့ရင်ဒီ ချီထားတဲ့ ထျန်းနျို ကို ကြည့်လိုက်သည်။  “ဒါက ကျားဟွေ့ ပြီးတော့ ဒီသမီးလေးက...”

 “ဒါက ကျွန်မရဲ့အကြီးဆုံးမိသားစုက မြေးမလေး သူမကို ထျန်းနျို လို့ခေါ်တယ်။”

ထို့နောက် ကျန်းချောင်းအာက သူမ နားလည်မှုလွဲသွားခဲ့ကြောင်းကို သိလိုက်ရသည်။ တုန်းကျားဟွေ့ ထျန်းနျိုအား ချီလာသည်ကို သူမမြင်သောအခါ ထျန်းနျိုက တုန်းကျားဟွေ့ရဲ့သမီးလို့  သူမထင်ခဲ့မိသည်။

အိမ်ဦးခန်းထဲမှာ မိသားစုနှစ်စု ထိုင်နေကြသည်။  တုန်း မိသားစုက ကျောက်တုန်းလင် ကို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ကြည့်နေသည်။  သူက အရပ်ရှည်ပြီး၊ ဖြောင့်တယ် ကြော့ရှင်းပြီး တည်ငြိမ်သည် ကိုတွေ့လိုက်ရတော့ သူတို့အားလုံး တုန်းကျားဟွေ့ အတွက် ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြသည်။

“ဟီးဟီး၊ ဒါက မိသားစုနှစ်စု  ပထမဆုံးတွေ့ဆုံကြတာပေါ့။ ကျွန်မ တုန်းလင်နဲ့ ကျားဟွေ့ တို့ကို ရင်းနှီးတယ်။  သူတို့က အရမ်း ထက်မြက်ပြီးချောမောလှပတယ်။  သူတို့နှစ်ဦးက ကောင်းမွန်တဲ့လက်တွဲဖော်တွေပဲ။ အားလုံးပဲ ဘယ်လိုထင်ကြလဲ။”

“ဟုတ်​တယ်​ ​တော်တော်လေးကို လိုက်ဖက်တဲ့လက်တွဲဖော်တွေပဲ ”

ကျန်းချောင်းအာလည်း ပြုံးလိုက်သည်။ စားပွဲတစ်ဖက်မှာ ထိုင်နေတဲ့ တုန်းကျားဟွေ့ကို သူမ ကြည့်လိုက်သည်။  ကျန်းချောင်းအာက လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က သူမရဲ့နှလုံးသားထဲကဟာကိုစဥ်းစားလိုက်သည်။ တုန်းကျားဟွေ့နှင့်တွေ့ခဲ့တုန်းက သူမ လက်ထပ်ထားတဲ့ မိသားစုက သူမနဲ့တူတဲ့ ချွေးမတစ်ယောက်ရသည့်အတွက် အလွန်ကံကောင်းသည်ဟု သူမစိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိသည်။ သူမရဲ့သား လက်ထပ်ချင်တဲ့သူက သူမလို့ ဘယ်သူကထင်မိမှာလဲ။

သူ့သားနဲ့ တုန်း မိသားစုရဲ့သမီး ကြားက လက်ထပ်ဖို့ကို သူမ သဘောတူခဲ့သည်။ သို့သော် ကျန်းချောင်းအာ ၏နှလုံးသားတွင် အခက်အခဲအချို့ရှိသေးသည်။  ယနေ့တွင် တုန်းကျားဟွေ့ဟာ ပြီးခဲ့တုန်းက သူမတွေ့ခဲ့ရတဲ့ မိန်းကလေးဖြစ်သည်ကို သိလိုက်ရတော့ ကျန်းချောင်းအာ၏ မျက်လုံးထဲက မကျေနပ်မှုများ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

 အဲ့တာကံတရားဖြစ်နိုင်သည်။  သူမက သူ့ချွေးမဖြစ်ရမည်။ ယခုအချိန်တွင် သူမ တုန်းလင်နှင့် ကောင်းမွန်သော ဘဝတွင်နေထိုင်နိုင်သရွေ့ ကျားဟွေ့ ကွာရှင်းခဲ့သည်ဆိုတာကို သူမ ဂရုမစိုက်တော့ပေ။  တခြားအတင်းအဖျင်းတွေအတွက် သူမနားကို အုပ်ထားပစ်လိုက်မည်။

ကျောက် မိသားစုမှ အခြားအဖွဲ့ဝင်များသည်လည်း တုန်းကျားဟွေ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ ကျောက်ချိုင်ရှက အစ်မအကြီးဆုံးဖြစ်သည်။ သူမက သဘာဝအတိုင်း ရိုးသားသည်။  ထုံးစံအတိုင်း ကျောက်ချိုင်ရှက ရိုးသားသူများကို နှစ်သက်သည်။  တုန်းကျားဟွေ့ရဲ့ တောက်ပတဲ့ မျက်လုံးတွေ၊ ပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့ အနည်းငယ်ရှက်နေတဲ့အကြည့်တို့ကို သူမကြည့်လိုက်သောအခါ ကျောက်ချိုင်ရှက ဒီတုန်းကျားဟွေ့က တော်တော်လေး ကြည့်ကောင်းတယ်လို့ ထင်ခဲ့သည်။  အနည်းဆုံးတော့ သူမရဲ့အရင်ယောင်းမ ဝမ်မိန့် ထက် ပိုကောင်းသည်။  သူမ ဒီကိုမလာခင် တုန်းကျားဟွေ့ ရဲ့ ကွာရှင်းပြတ်စဲမှုကို မေးမြန်းစုံစမ်းထားပြီးသားဖြစ်သည်။  လု မိသားစုက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုဟုတ်လှပြီထင်ပြီ ဆင်ခြင်တုံတရားမဲ့ကြသည်။

ကျောက်မေရှန်းက သူ့အစ်မအကြီး လောက် မတွေးပေ။ သူမ၏အနာဂတ်ယောင်းမက သူမ၏ဒုတိယယောင်းမထက် အလွန်ငယ်ပြီး နုပျိုသည်ဟု သူမထင်သည်။ ကျန်းယွဲ့ဖန်က သူမ၏အစ်ကိုကြီးဖြစ်သူက ကွာရှင်းထားသော အမျိုးသမီးကို ရှာနေကြောင်းကိုကြားတော့ အစပိုင်းတွင် သူမ ပီတိတဖွားဖွားဖြစ်နေခဲ့သည်။  ကွာရှင်းထားတဲ့ အမျိုးသမီးက မီးခိုးရောင်နှင့် ကြည့်မကောင်းဘူးလို့ သူမထင်ခဲ့သည်။  ဒီနေ့မှာ ကြည့်ရတာ အရမ်းတောက်ပနေတာကို ဘယ်သူကသိမှာလဲလို့။

မိသားစုနှစ်​စုက မိသားစုကိစ္စ​တွေ​ပြော​နေကြတာ နာရီဝက်​​လောက်​ရှိပြီ။  ကျောက်ဂျူဟွာက အချိန်ကိုကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ “တုန်းလင် ကျားဟွေ့ကို မင်းကို ခေါ်သွားပေးခိုင်းလို့ရတယ်နော်။ ဒီက မင်းရဲ့အိမ်ဟောင်းပဲ၊ မင်းကြိုသိထားရမယ်။ ”

 ကျောက်ဂျူဟွာ ပြောပြီးနောက်မှာ အားလုံးက ရယ်မောကြသည်။  လူတိုင်း၏ လှောင်ပြောင်ခြင်းကို ခံရသော တုန်းကျားဟွေ့က မျက်နှာပျက်သွားသော်လည်း ကျောက်တုန်းလင်က ရက်ရောစွာထကာ တုန်းကျားဟွေ့နဲ့ လမ်းလျှောက်ထွက်ရန် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။

 တုန်းကျားဟွေ့က အားလုံး၏ မျက်လုံးများအောက်တွင် ကျောက်တုန်းလင်ကို အိမ်ဦးခန်းထဲမှ ခေါ်ထုတ်သွားသည်။  သူတို့နှစ်ဦးသည် ခြံဝင်းတစ်ဝိုက်တွင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လမ်းလျှောက်ခဲ့ကြပြီး သလဲပင်ဆီ ရောက်သောအခါ ကျောက်တုန်းလင်က အဝတ်အိတ်ကပ်ထဲမှ လေးထောင့်ပုံကတ်ထူဘူးကို ထုတ်ကာ တုန်းကျားဟွေ့ကို ပေးလိုက်သည်။

“ဒါက မင်းအတွက်ယာ ”

 တုန်းကျားဟွေ့က အဲဒါကို ယူလိုက်ပြီး မေးလိုက်သည် “ဒါက ဘာလဲ။”

“ဖွင့်ကြည့်လို့ရတယ်”

 တုန်းကျားဟွေ့ ဘူးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အဲ့ဒါက အမျိုးသမီးနာရီဖြစ်တာကို တွေ့လိုက်ရသည်။  ရှန်ဟိုင်းအမှတ်တံဆိပ်ဖြစ်သည်။  သူမ ကျောက်တုန်းလင်ကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။  တုန်းကျားဟွေ့က သူ သူမကို နာရီပေးမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားပေ။

“မနေ့က ခရိုင်အစည်းအဝေးကို သွားတော့ ဒီလက်ပတ်နာရီက ကောင်းတာတွေ့တော့ ဝယ်လိုက်တာ။”

 အမှန်မှာ ကမ္ဘာကြီးသည် သူပြောသလောက် အလင်းမဟုတ်ပေ။  စီစဥ်ထားသော စီးပွားရေးခေတ်တွင် စက်မှုလုပ်ငန်းသုံးပစ္စည်းများအားလုံးကို စက်မှုလက်မှတ်များဖြင့် ဝယ်ယူရမည်ဖြစ်သည်။  ဤလက်မှတ်တစ်ခုတည်းသည် လူအများစုအတွက် ခက်ခဲသည်။  လက်မှတ်ကို စစ်တပ်မှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ သူဆီက ရခဲ့တာဖြစ်မည်။

 ဒုတိယအချက်မှာ ရှန်ဟိုင်းအမှတ်တံဆိပ်နာရီများသည် ကုန်ပစ္စည်းရှားပါးလာခြင်းဖြစ်သည်။  စျေးနှုန်းကို မပြောနဲ့ တစ်ခါတစ်လေ ပိုက်ဆံနဲ့ ဝယ်လို့မရပေ။

ဒီနာရီက ယွမ် နဲ့ပေးရသည်။  ကျေးလက်တွင် မိသားစု ၀င်ငွေမှာ တစ်လလျှင် ပျမ်းမျှ ၁၀ ယွမ်သာရှိသည်။  ဤနာရီသည် လယ်သမားများ၏ တစ်နှစ်ပတ်လုံးဝင်ငွေနှင့် ညီမျှသည်။  မကယ်တင်မီ စားသောက်ရန် လိုအပ်သည်။

 “တန်ဖိုးကြီးလွန်းတယ် ကျွန်မလက်မခံနိုင်ဘူး”

 တုန်းကျားဟွေ့က နာရီကို ကျောက်တုန်းလင်ဆီ ပြန်ပေးချင်သည်။  ဒါပေမယ့် ကျောက်တုန်းလင်က ပြောလိုက်သည်။ “ယူပါ၊ မင်းအတွက် မင်္ဂလာလက်ဆောင်ပေါ့ ”

 “လက်ထပ်ခြင်း” ဟူသော စကားလုံးသည် သူ့ပါးစပ်မှ ဖြည်းညှင်းစွာ လွင့်ပျံလာသောကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်သင့်သည်ဟု တမင်တကာ မရည်ရွယ်ဘဲ သဘာဝကျကျ ပေါ်ထွက်ခဲ့သည်။  တုန်းကျားဟွေ့ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့မျက်လုံးထဲက နူးညံ့တဲ့စိတ်ကြောင့် လှုပ်ရှားသွားသည်။

 သူမလက်ထဲက စက္ကူဘူးကို ညှစ်လိုက်သည်။  ဤအိမ်ထောင်အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စိတ်နှလုံးရွှင်လန်းမှုရှိလာသည်။

 ပထမတော့ ကျောက်တုန်းလင်က သူမအတွက် ရေစုန်မျောနေတဲ့ သစ်သားဆိုတော့ သူကလွဲလို့ ပိုကောင်းတဲ့ ရွေးချယ်စရာ မရှိလို့ပဲ ဖြစ်သည်။  သူသည် နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော ယောက်ျားဖြစ်သော်လည်း သူ့အပေါ် ချစ်ခြင်းမေတ္တာမရှိပေ။

 သူမသည် သူ၏ခံစားချက်များကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သောနှလုံးသားဖြင့် တုံ့ပြန်ခဲ့သော်လည်း ယနေ့တွင် အဆိုပါမင်္ဂလာလက်ဆောင်သည် သူမ၏အနာဂတ်အိမ်ထောင်ရေးဘဝကို စတင်မျှော်လင့်စေခဲ့သည်။

 လက်ပတ်နာရီကြောင့်သာ မဟုတ်ဘဲ လက်ပတ်နာရီကြောင့်ထက်လည်း ပိုပါတယ်။

 နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုတွင်၊ နာရီတစ်လုံးသည် ဘာမျှမဖြစ်နိုင်သလို ၎င်း၏တန်ဖိုးသည် မြင့်သည်ဖြစ်စေ၊ နိမ့်သည်ဖြစ်စေ သင့်တွင် ပိုက်ဆံရှိလျှင် ဝယ်နိုင်သည်။  သို့သော် ၇၀ ခုနှစ်တွင် လက်ပတ်နာရီ၊ အပ်ချုပ်စက်နှင့် စက်ဘီးသည် အိမ်ထောင်ရေးအတွက် အမွန်မြတ်ဆုံး လက်ဆောင်သုံးမျိုးဖြစ်ပြီး လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးသည် ဈေးကွက်တွင် ပို၍ပင်ရှာဖွေရခက်သည်။

 ကွာရှင်းပြတ်စဲထားသောကြောင့် သူမကို လျှော့မတွက်ဘဲ သတို့သမီးကို ပေးရသည့်ဈေးဖြင့် လေးစားမှုပေးကာ လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးဝယ်ကာ စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ မင်္ဂလာလက်ဆောင်ဟု ပြောလေသည်။

 ဒီလိုလုပ်ဖို့ သူမဘယ်တုန်းကမှ မတောင်းဆိုခဲ့ဖူးပါဘူး။  အားလုံးကို သူ့အလိုလို စေတနာအလျောက် လုပ်ခဲ့တာဖြစ်သည်။

 “သင့်ကို တန်ဖိုးမထားတဲ့သူ” နဲ့ “သင့်အတွက် သူသုံးချင်တဲ့ငွေ ဘယ်လောက်ရှိလဲ”၊ ဒါတွေက လုံးဝဆက်စပ်မှုမရှိပေမယ့် အနည်းဆုံးတော့ အကြောင်းတရားနဲ့ သက်ရောက်မှုတစ်ခုတော့ ရှိသည်။  မင်းကို တန်ဖိုးမထားတဲ့သူ ဒါမှမဟုတ် မင်းကို လျစ်လျူမရှုတဲ့သူက နာရီတစ်လုံးအတွက် ပိုက်ဆံအများကြီးသုံးဖို့ ဒီအားထုတ်မှုကို သုံးစွဲမှာလား။  အဲဒါက မလိုအပ်ပေ၊ ဝယ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဝယ်သည်ဖြစ်စေ ကိစ္စမရှိပေ။ မလိုက်နာရင်တောင် သူတို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိခိုက်မှာ မဟုတ်ပေ။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ကျွန်မ အရမ်းကြိုက်တယ်”

 ဒီတစ်ခါတော့ သူမ မငြင်းဘဲ သူ့ကိုပြုံးပြပြီး ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လက်ခံလိုက်သည်။

“အင်း၊ မင်းကြိုက်တယ်ဆို ကောင်းတာပေါ့။ ”

 သူမကြိုက်တာကိုမြင်တော့ ကျောက်တုန်းလင်ရဲ့နှလုံးသားဟာ ပျားရည်စားရသလို ချိုမြိန်သွားသည်။

ထမင်းစားချိန်ရောက်သောအခါတွင် မိသားစုနှစ်စုက ထမင်းစားပွဲ၌ ထိုင်ကြသည်။  အိမ်တွင် ကုလားထိုင်များ မလုံလောက်သောကြောင့် တုန်းကျားဟွေ့ ယောင်းမတွေက အိမ်နီးချင်းအိမ်သို့ သွားကာ ကုလားထိုင်အချို့ကို ငှားခဲ့သည်။

“ခမည်းခမက်က အရမ်းယဉ်ကျေးလွန်းတယ်၊ အစားအသောက်ကောင်းကောင်းနဲ့ စားပွဲကြီးတစ်လုံး၊ ဒီနေ့ ကျွန်တော်တို့ စားပွဲပေါ်က မဆင်းခင် ကျွန်တော် တို့ ဗိုက်တွေကို နှစ်ခါလောက် ဝိုင်းထားရမယ်။”

 တုန်းကျားဟွေ့နဲ့ ကျောက်တုန်းလင်တို့က အလုပ်အကြောင်း စကားအနည်းငယ်ပြောပြီးသည့်နောက်တွင် နှစ်ယောက်သား လက်ထပ်ရေးကို ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။  ကျန်းချောင်းအာနဲ့ ရှန်းကွေ့ရှောင်တို့လည်း ခမည်းခမက်လို့  အချင်းချင်း ခေါ်လာကြသည်။

“ရပါတယ်၊ အကုန်လုံးက အိမ်မှာချက်ထားတဲ့ အစားအစာတွေပဲ စိတ်ထဲမထားပါနဲ့။”

 ရှန်းကွေ့ရှောင် ပျော်ရွှင်စွာပြုံးကာ ဧည့်သည်များအား ပန်းကန်လုံးများနှင့် တူများကိုချပေးဖို့ မကျန်သွားစေရန်သေချာလုပ်ပေးကာ ဟင်းတွေကို အယောက်တိုင်းအား ပေးခဲ့သည်။

“ အင်း အရသာက တော်တော်ကောင်းတယ်။ ခမည်းခမက်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုက အစိုးရပိုင် စားသောက်ဆိုင်တွေရဲ့ စားဖိုမှူးတွေနဲ့ လိုက်မီတယ်။”

 “ဟုတ်သား ဒီဟင်းပွဲတွေကို မတွေ့ဖူးဘူး။  ကြက်ဟင်းခါးသီးကို ပုစွန်သေးသေးလေးနဲ့ ပြုတ်လို့ရမှန်း မသိခဲ့ဘူး။ ”

 ကျောက်ဂျူဟွာက ယနေ့ စားပွဲပေါ်ရှိ ဟင်းပွဲများကဲ့သို့ လေထုကို လန်းဆန်းစေရန် မကြာခဏ စကားအနည်းငယ်ပြောခဲ့သည်။  သူမသည် ၎င်းတို့အားလုံး နီးပါးကို ချီးကျူးခဲ့သည်။

“ ညီမလေး ကျားဟွေ့က ဟင်းချက်တတ်တယ်။  ဒီကြက်ဟင်းခါးသီးအဖြူကို မြစ်ပုစွန်နှင့် ပြုတ်ထားပြီး၊ ဒီအရိုးစွပ်ပြုတ်က ကျားဟွေ့ ရဲ့ချက်နည်းတွေပါ။  ကျွန်မတို့ သူမဆီကနေ သင်ယူရမယ်။”

 ယောင်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ ကောင်းမွန်တဲ့ စွမ်းဆောင်မှုတွေကြောင့် ယောက္ခမဆီက ချီးကျူးခံခဲ့ရပြီး ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ လျို့ရှု့ယွင်က အချိန် မှန်တယ်လို့ ပြောနိုင်လောက်အောင် ထက်မြက်သည်။  “ကြက်ဟင်းခါးသီးအဖြူကို ပုစွန်သေးသေးလေးတွေနဲ့ ချက်လို့ရပါတယ်။“

“မဟုတ်ဘူး၊ ကျားဟွေ့ ကိုယ်တိုင်သာ လုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒီနေ့ ဒီဟင်းပွဲတွေရဲ့ အရသာက အများကြီး တိုးတက်လာမှာ။ ”

 ကျို့ရင်ဒီကလည်း သူမ​ယောင်းမကို ကူညီပေးခဲ့ပြီး ကျောက်ဂျူဟွာက အပြုံးလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည်။  “ဒါဆို ငါ ကျားဟွေ့ ရဲ့ လက်မှုပညာကို အနာဂတ်မှာ စမ်းသုံးကြည့်ဖို့ အခွင့်အရေးရှာရလိမ့်မယ်။”

 “ငါတို့မှာအခွင့်အရေးရရင် ငါတို့ကအရမ်းနီးတာကြောင့်မို့ ပါးစပ်ဟဖို့က အများကြီး မလိုပါဘူး။”

 ရှန်းကွေ့ရှောင် ပြောပြီးချိန်မှာ ကျောက်ဂျူဟွာက  ပါးစပ်ကို အုပ်ပြီး ပြောလာသည်။  “ဒေါ်ဒေါ် မှားသွားပြီ။  ကျွန်မအိမ်က အခု ကျားဟွေ့ နဲ့ အရမ်းနီးတယ်။  ဒါပေမယ့် ကျားဟွေ့နဲ့ တုန်းလင် လက်ထပ်ပြီးတဲ့အခါ ကျွန်မ သူမနဲ့ ဝေးကွာနေတော့မှာမို့ သူမ ချက်ပြုတ်ထားတဲ့ အစားအစာတွေကို စားဖို့အတွက် ရှန်ဟဲ ရွာကို ပြန်သွားရတော့မယ်။ ”

 စားပွဲရှိလူတိုင်း ရယ်မောလိုက်ကြသည်။