အပိုင်း ၃၂

၁၉၇၀တွင် ဒုတိယအကြိမ်မြောက်လက်ထပ်ခြင်း

အပိုင်း ၃၂

  ဒီနေ့မှာတော့ သူမရဲ့သမီးနဲ့ သားမက်ကို ဖျော်ဖြေဖို့အတွက် ရှန်းကွေ့ရှောင်က ဟင်းကောင်းတွေ အများကြီး ပြင်ဆင်ထားသည်။  ကျန်းချောင်းအာက ကျားဟွေ့ ကို သူမရဲ့မိသားစုဆီ ကြက်တစ်ကောင် ယူသွားခိုင်းလိုက်သည်။  ကြိုတင်ညှိနှိုင်းထားသလိုပဲ ရှန်းကွေ့ရှောင်လည်း ကြက်ကို သတ်လိုက်သည်။

နေ့လယ်စာစားချိန်၌ သားမက်နှင့်ဦးလေးတို့သည် စားပွဲတစ်ခု၌ထိုင်ပြီး အရက်သောက်ကာ စကားပြောကြပြီး တုန်းအိုက်မင်က ကျောက်တုန်းလင်ကိုကောအတူတူ သောက်ဖို့ခေါ်လိုက်သည်။

“လာ၊ တုန်းလင်၊ ငါတို့ ညီအစ်ကိုတွေ ဒီနေ့ ငါတို့စိတ်ကျေနပ်အောင် သောက်ရမယ်”

“ဟုတ်​တယ်​ ငါတို့မမူးမချင်းမပြန်ဘူး။ ”

 “ဒါက သူ့ယောက္ခထီးအိမ်မှာ ငါ့သားမက်ရဲ့ ပထမဆုံးညစာပဲ။ ငါတို့က မင်းကိုမူးအောင်မတိုက်ရင် မင်းအစ်ကိုတွေက မင်းကို ကောင်းကောင်းမဧည့်ခံတာနဲ့တူတယ်။ ”

ကျောက်တုန်းလင် သဘာဝအတိုင်း သူ့ဦးလေးများလောင်းထည့်သည့်ဝိုင်ကို ငြင်းဆန်ခြင်းမရှိပဲ ထမင်းစားအပြီးတွင် သူ အလွန်အမင်းမူးနေပြီဖြစ်သည်။

“ တုန်းလင် နင့်ရဲ့အခန်းထဲမှာ အိပ်ဖို့နင်ကူညီပေးလိုက်။ဒီည  ညစာစားဖို့ အိမ်မှာနေပြီးမှ ပြန်။ ”

တုန်းကျားဟွေ့ အခန်းက အစပိုင်းတွင် အမျိုးမျိုးသောပစ္စည်းများအတွက် သိုလှောင်ခန်းဖြစ်ခဲ့သော်လည်း လု မိသားစုမှ တုန်းကျားဟွေ့ ပြန်ရောက်ကတည်းက မိသားစုသည် သူမအခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခဲ့သည်။  သူ အိမ်ထောင်ထပ်ကျပြီဆိုရင်တောင် အခန်းက နဂိုအတိုင်းရှိနေတုန်းပဲ။  မိသားစုရဲ့ ကလေးများစွာအတွက် အခန်းပြင်ဆင်ရန် သူတို့ အသက်ပြည့်သောအခါမှသာ အခန်းကို ပြောင်းကြသည်။

အိမ်တွင် အမျိုးမျိုးသော ပစ္စည်းများနှင့် ပတ်သက်၍ သူတို့ အိမ်ဘေးတွင် သီးခြား သစ်သားအိမ် ဆောက်ထားသည်။

“တုန်းလင် နိုးလာတဲ့အထိ စောင့်ရအောင်။  ညစာစားပြီးရင် ဆက်နေမှာလား ဆိုတာက နေ့ခင်းဘက်ရွာမှာ အလုပ်ရှိ ၊မရှိဆိုတာ ပေါ် မူတည်တယ်။”

မရောက်ခင် သဘောတူညီချက်ကတော့ ဒီမှာ နေ့လည်စာစားပြီး ပြန်တာပါပဲ။ သူမလည်း သူ့ကို အလုပ်အကြောင်းမေးဖို့ မေ့သွားသည်။

မူးနေတဲ့ ကျောက်တုန်းလင် က မလိုအပ်ဘဲရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်တတ်တဲ့ အမျိုးအစားထဲကမဟုတ်ပေ။ သူ လှဲလျောင်းပြီး အိပ်ပျော်ရုံသာရှိမည်။  တုန်းကျားဟွေ့က သူ့ဖိနပ်ကို ချွတ်ပေးပြီး သူ့ကို စောင်ခြုံပေးပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူမက ရေဆေးဇလုံထဲကို ရေနွေးနွေးလေး လောင်းထည့်ပြီး သူ့ရဲ့လက်နဲ့ မျက်နှာကို သုတ်ဖို့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ရေစွတ်လိုက်သည်။

 သူ၏လက်များသည် ရှည်လျားကျယ်ဝန်းပြီး ကောင်းစွာသတ်မှတ်ထားသောအရိုးများနှင့်အတူ၊ သူ၏လက်ဖဝါးပေါ်ရှိ လက်ချောင်းများသည် ထူထဲသော ဆဲလ်များအပြည့်ဖြင့် ဘဝ၏အခက်အခဲများကို မီးမောင်းထိုးပြနေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ စကားပြောဖို့ အချိန်အများကြီးမရှိသလို တုန်းကျားဟွေ့ ကတော့ စစ်တပ်မှာ သူ့ရဲ့အရင်ဘဝအကြောင်းတွေ သိပ်မသိခဲ့ပေမယ့် သူ့လက်ထဲက အသားမာတွေကြောင့်တော့ အဲ့တာက အရမ်းခက်ခဲခဲ့တာပဲဖြစ်ရမည်။

မျက်နှာသုတ်ပဝါကိုနဲ့ သူ့ရဲ့မျက်နှာကို သုတ်လိုက်သောအခါ ကျောက်တုန်းလင်က မူးဝေနေရာမှ မျက်လုံးကိုဖွင့်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာကို သုတ်နေတဲ့ တုန်းကျားဟွေ့ ကို သူကြည့်နေလိုက်သည်။  သူမရဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ သူ့လက်ကိုလှမ်းလိုက်သည်။

“မိန်းမ”

သူမူးနေတဲ့အသံက နက်ရှိုင်းပြီး ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်တဲ့ အထိအတွေ့ ရှိသည်။  သူမ၏နားထဲတွင် သက်ပြင်းချသံ သို့မဟုတ် ချစ်ရသူ၏ တီးတိုးပြောသံကဲ့သို့ပင်။

တုန်းကျားဟွေ့က သူကိုင်ထားတဲ့လက်ကို မဆွဲထုတ်ဘဲ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ချလိုက်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို အခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ ယူလိုက်ပြီး ရေဆေးဇလုံထဲကို ထည့်လိုက်သည်။

“မိန်းမ”

တုန်းကျားဟွေ့ရဲ့ တုံ့ပြန်သံကို မကြားရတော့ ကျောက်တုန်းလင် သူမကို ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။

 သူ သူမရဲ့လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ လေထုထဲတွင် ဝိုင်နံ့သင်းသင်းလေးနှင့် ပြည့်နေသည်။ တုန်းကျားဟွေ့ သူ့မျက်နှာကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။

သူသည် ရုပ်ရည်ချောမောသူဖြစ်ပြီး ဓားလိုမျက်ခုံးများနှင့် တောက်ပတဲ့မျက်လုံးတစ်စုံ၊ ကောင်းစွာသတ်မှတ်ထားပြီး သုံးဖက်မြင်အသွင်အပြင်ရှိသည်။ ဒါပေမယ့် သူ၏ ပုံမှန် လေးနက်ပြီး ထက်သန်သော သဘောထားသည် သူ၏ ရုပ်ရည်ကို လူအများ မကြာခဏ မေ့ပျောက်စေတတ်သည်။

တစ်နည်းဆိုရသော် သူသည် သူ့မျက်နှာကို အားကိုးရမည့် အမျိုးအစားမဟုတ်သည့်အပြင် သူ၏ တင်းမာပြီး လေးနက်လွန်းသော မျက်နှာကြောင့်ပင် သူစိမ်းများ သူ့ထံ မချဉ်းကပ်နိုင်ဘူးလို့ လူတို့အား ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်စေရန် လွယ်ကူသည်။

 သူ့အပေါ် သူမ၏ပထမဆုံး အထင်အမြင်မှာ သူက အလွန်တော်တဲ့ စစ်သားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ၏ ဒုတိယ အထင်အမြင်မှာ သူသည် အခြားသူများကို ကူညီလိုစိတ်ရှိပြီး ယုံကြည်မှုကို ဖန်တီးရန် လွယ်ကူစေသည်။

“မင်း ကိုယ်နဲ့ ခဏလောက် အိပ်လို့ရတယ်”

ကျောက်တုန်းလင် က ပြောပြီး ကျားဟွေ့ ၏ခါးကို ကိုင်လိုက်သည်။ သူသည် သူမကို သူနှင့်အတူ အိပ်စေလိုသော်လည်း တုန်းကျားဟွေ့ က သူ့ကို အမြန်တွန်းဖယ်လိုက်သည်။

“ဒုက္ခမပေးနဲ့။  နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး လူတွေမြင်သွားရင် သူတို့ နားလည်မှုလွဲသွားလိမ့်မယ်။”

ခြံဝင်းထဲကို လူတွေက သွားကြလာကြသည်။ သူမတကယ်သူနဲ့အတူတူ လဲလျောင်းလိုက်ရင် သူတို့ ဘာမှ မလုပ်ကြရင်တောင် သူတို့တွေ ရယ်ကြလိမ့်မည်။

“ ဒါက ဘယ်လို နားလည်မှုလွဲတာလဲယး မင်းကကိုယ့်မိန်းမလေ။ ”

တုန်းကျားဟွေ့က သူ့ကို ကန့်ကွက်ကြောင်း များများပြောလေလေ သူ့အကြံကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွန်းအားပေးလေလေဖြစ်သည်။

တွန်းလိုက်ဆွဲလိုက်လုပ်နေခြင်း၏ အလယ်တွင် ရှန်းကွေ့ရှောင်က  လက်ဖက်ရည်အိုးတစ်လုံးနှင့် ဝင်လာခဲ့သည်။ သူမ ကျောက်တုန်းလင်  အမူးပြေစေရန် ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက်ကို ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး သူတို့ထံ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။

တံခါးကိုရုတ်တရက်တွန်းဖွင့်လိုက်သောအခါ တုန်းကျားဟွေ့ မျက်နှာနီနီနဲ့ ဆံပင်ကိုခွဲကာ မျက်နှာကိုအုပ်ထားချင်တဲ့စိတ်ဖြင့်  ထလိုက်သည်။

ရှန်းကွေ့ရှောင်က သူ့ပါးစပ်ထောင့်ကို ပိတ်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။  သူမသမီးလေး၏ ပါးလွှာတဲ့အသားအရေကို သိသဖြင့် သူမ ဘာကိုမှမမြင်ရကြောင်း တမင်ဟန်ဆောင်ခဲ့သည်။

“လက်ဖက်စိမ်းက အရက်ကို ကုစားပေးတယ်။ တုန်းလင်ကို နှိုးလာစေဖို့ နည်းနည်းလောက် သောက်ခိုင်းလိုက်။  သူလည်း ပိုပြီး အဆင်ပြေလာလိမ့်မယ်။”

ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူမသည် လက်ဖက်ရည်အိုးကို တုန်းကျားဟွေ့ အား ပေးလိုက်သည်။ သူမ နှုတ်​ခမ်း​တွေကို ဖိထားကာ ပြုံးပြီးတော့ အပြင်​ထွက်​သွားလိုက်သည်။

“ ဒါတွေအားလုံးက ရှင့်ရဲ့အမှားပဲ။ ကျွန်မအမေ မြင်သွားပြီ။ ကျွန်မတို့ တစ်ခုခုမှားတာလုပ်နေတယ်လို့ သူမထင်သွားတာ။ ”

“ဘာမှားလို့လဲ။ အဲ့တာက စုံတွဲတွေ အတူတူလုပ်ရတာက ပုံမှန်ပါပဲ။ ”

“ရှင်မူးနေပြီထင်တယ်။ အဲဒါကြောင့် ရှင်အဓိပ္ပါယ်မရှိတာတွေလျှောက်ပြောပြီး အရှက်ရမှာကို မကြောက်နေတာ။”

 သူမပါးစပ်က ဒီလိုပြောပေမယ့် လက်ဖက်ရည်အိုးကို ကိုင်ပြီး ရေနွေးကြမ်းရဲ့အိုးတစ်ဝက်ကို တိုက်နေတုန်းပင်။

_

ကျန့်ယွဲ့ဖန် သည် နေ့လယ်တွင် ဒေါသဖြင့် လယ်ကွင်းမှ ပြန်လာခဲ့သည်။ မကြာသေးမီက၊ ဆောင်းရာသီစပါးကို တတ်နိုင်သမျှအမြန်ဆုံးရနိုင်စေရန်အတွက် အဖွဲ့၏တာဝန်မှာ အလွန်လေးလံပြီး လုပ်အားပမာဏသည် ပုံမှန်ထက် တစ်ဆ သို့မဟုတ် နှစ်ဆဖြစ်သည်။  အစကတော့ သူမ အရမ်းပင်ပန်းသည်။  နောက်တော့ သူ့ယောင်းမအသစ်ကို ဒုက္ခမပေးသင့်ဘူးလို့ သူမ တွေးခဲ့သည်။  နောင်တွင် သူမသည် လေနှင့်နေကို မျက်နှာမမူဘဲ သိုလှောင်သူအဖြစ် ဂိုဒေါင်ထဲတွင်သာ ထိုင်ဖို့ လိုအပ်သည်။

ကျန့်ယွဲ့ဖန် ဆိုးရွားသော စိတ်အခြေအနေဖြင့် ပြန်ရောက်လာပြီး ကျန်းချောင်းအာနဲ့ ကျောက်မေရှန်း တို့ အဲ့တာကို မြင်လိုက်ရသည်။ အမေနှင့်သမီးတို့သည် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း သံသယစိတ်များ ပြည့်နှက်နေသည်။

 “ သူမ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။  ဒီလို စိတ်တိုနေတဲ့ မျက်နှာနဲ့  ဘာကြောင့် ပြန်လာတာလဲ။”

“ မသိဘူး။ ဒုတိယအစ်ကိုနဲ့ စကားများခဲ့တာလား။”

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့ ခဏခဏ စကားများရန်ဖြစ်ကြသည်။  မကြာခင် ပြန်တည့်သွားကြလိမ့်မယ်။  ကုတင်ခေါင်းရင်းနဲ့ ကုတင်ခြေရင်းမှာ သာမန်စကားများရန်ဖြစ်တာပဲ။

နေ့လယ်စာစားချိန်မှာတော့ အမေနဲ့သမီးက ကျန့်ယွဲ့ဖန် ဘာကြောင့် စိတ်အခြေအနေမကောင်းနေတာလဲဆိုတာကို နောက်ဆုံးတော့ နားလည်သွားခဲ့သည်။

“အမေ၊ အမေ ကပ္ပတိန်ကို ရှာဖို့သွားတာ သမီးကြားတယ်၊အမေ့ရဲ့ချွေးမအတွက် ပေါ့ပါးတဲ့ အလုပ်တစ်ခုကိုလုပ်ခိုင်းဖို့ သူ့ကိုစီစဥ်ခိုင်းလိုက်တယ်။  နောင်မှာ ယောင်းမက လယ်ကွင်းကို သွားစရာ မလိုတော့ဘဲ သမီးတို့အဖွဲ့ရဲ့ အုပ်ထိန်းသူ ဖြစ်လာမှာလား။ ”

ကျန့်ယွဲ့ဖန်ရဲ့စကားတွေပြောပြီးတာနဲ့ တစ်မိသားစုလုံးက ကျန်းချောင်းအာကို အာရုံစိုက်နေကြသည်။  သူမအဲ့တာကိုလုပ်ခဲ့သည်။ တုန်းကျားဟွေ့ အပါအဝင် အိမ်မှာရှိတဲ့ဘယ်သူ့ကိုမှ သူမ မပြောခဲ့ပေ။

ကျန်းချောင်းအာက အဲ့တာကို သူ့ရဲ့ဒုတိယချွေးမ သိသွားသောအခါ  အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူမ ဒီလောက်မြန်မြန်သိသွားမယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားပေ။သူတို့ကိုမပြောပြခင် ချွေးမအကြီးဆုံး သူမရဲ့အမေအိမ်ကနေ ပြန်လာတာကို စောင့်နေချင်တာ ဖြစ်သည်။

“ဟုတ်​တယ်၊ အဲ့တော့ဘာဖြစ်လဲ။”

ကျန်းချောင်းအာက ဒါကို တိုက်ရိုက်ဝန်ခံခဲ့သည်။  ဒါကို သူမ မထင်ထားဘူးလို့ ပြောလို့ မရပေ။  ဒုတိယချွေးမက သူမကို တိုက်ရိုက်မေးတဲ့ပုံစံ ဒါမှမဟုတ် မေးတဲ့လေသံနဲ့ တစ်ခုခုလွဲမှားနေရင်တောင်မှ သူမအရမ်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေပြီ ဖြစ်သည်။

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်က သူမ ယောက္ခမ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဝန်ခံသည်ကို ကြားသောအခါ ရန်လိုမှု အပြည့်ရှိသော သူမ၏ နှလုံးသားသည် သူမ၏ ဦးနှောက်ဆီသို့ တန်းတန်းမတ်မတ် ရောက်သွားခဲ့သည်။

 “အမေ ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ။  အကိုကြီးအိမ်ထောင်က ဒုတိယအိမ်ထောင်လို့ မသတ်မှတ်ထားပဲ ပထမအိမ်ထောင်လိုပဲ။  သူ့အိမ်ထောင်ဖက်လက်ဆောင်တွေက သမီးထက်ပိုပြီး များနေတဲ့အခါ သမီးဘာမှ မပြောဘူး။ အမေ သူသမီးတို့မိသားစုထဲ ဝင်လာကတည်းက အမေက ဘက်လိုက်လွန်းတယ်။ သူဘာပဲလုပ်လုပ် မှန်တယ် ကျေနပ်တယ်။ သမီး ကျောက် မိသားစုနဲ့ လက်ထပ်ပြီးတော့ ရှီထုကို မွေးခဲ့ပေမယ့် အမေ သမီးအကြောင်း ကောင်းကောင်း မပြောဖူးဘူး။ လယ်ကွင်းမှာ အလုပ်လုပ်ရတာကို စိတ်ပူနေတာ မတွေ့ဖူးဘူး။  သမီးတို့နှစ်ယောက်လုံးက အမေ့ ချွေးမတွေဘဲ အမေက ဘက်လိုက်လွန်းတယ်။  ”

 ကျန့်ယွဲ့ဖန်က ထိုစကားကို ပြောပြီးနောက် သူမသည် နောက်ဆုံးတွင် ငိုတော့သည်။  ရှီထုမှလွဲ၍ စားပွဲရှိလူတိုင်းသည် မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်နေကြသည်။

 ကျောက်တုန်းဟဲက စိုးရိမ်နေပြီး ကျောက်မေရှန်းက သူမအမေကို ကြည့်ဖို့ ခေါင်းကို လှည့်လိုက်သည်။

 ကျောက်မန့်ဇူက သူ့ အိတ်ကပ်ထဲမှ စီးကရက်တစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ကျန်းချောင်းအာက ထိုအကြောင်းအရာအတွက် စိတ်မပူပေ။  သူမသည် တည်ငြိမ်သောမျက်နှာရှိပြီး ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။

 “ဘာလို့ မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောနေတာလဲ။  မြန်မြန် အမေ့ကို တောင်းပန်လိုက်။  ”

 ကျောက်တုန်းဟဲက စားပွဲကို ရိုက်လိုက်ပြီး သူ့အသံ ကျယ်ကျယ်နဲ့အော်လိုက်သည်။  သူ့ကို ကျန့်ယွဲ့ဖန်က မကြောက်ဘဲ ကြောက်လန့်နေတာက ရှီထု ဖြစ်သည်။

 “ဘာကို မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောနေတာလဲ။ ကျွန်မပြောတာ မမှန်ဘူးလား။ ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်လုံးက ချွေးမတွေ။  မိသားစုထဲ ဝင်လာတဲ့ ယောင်းမအသစ်က ကျွန်မသေတဲ့အထိ တိုက်ပွဲဝင်နေချိန်မှာ ဘာကြောင့် ပျော်ရွှင်နေရတာလဲ။  “

 ကျောက်တုန်းဟဲက သူ့ဇနီးသည် တွေးတောရန် ငြင်းဆိုသော်လည်း ဒေါသပိုထွက်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် သူ့လက်ကို မြှောက်ကာ ရိုက်ချင်လာသည်။

 “ကောင်းပြီ၊ မင်းတို့အားလုံး ရပ်လိုက်ကြ။”

 စာကြောင်းတစ်ကြောင်းအပြီးတွင် ကျန်းချောင်းအာက သူမသား ကျောက်တုန်းဟဲ ဦးစွာကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။ “ တုန်းဟဲ မင်းဇနီးကို ဘယ်လောက် သင်ခန်းစာပေးချင်နေပါစေ ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနဲ့ မင်း အမျိုးသမီးကို လက်နဲ့ရိုက်တာကို မမွေးထားသင့်ဘူး။  ”

 ကျောက်တုန်းဟဲက ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဆက်မလုပ်တော့ပေ။

 နောက်တော့ ကျန်းချောင်းအာက ကျန့်ယွဲ့ဖန် ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ ဒီချွေးမကို ဘယ်တော့မှ မကျေနပ်ပေ။  ကျန့်ယွဲ့ဖန် ညံ့သည်ဟု ဆိုခြင်းသည် သိသိသာသာ အမှားအယွင်းမရှိသောကြောင့် မမှန်ပေ။  ကျန့်ယွဲ့ဖန်ကို ကောင်းသည်ဟု ပြောခြင်းသည် သူမ၏ နှလုံးသားကို လုံးဝဆန့်ကျင်လိမ့်မည်။

 ချွေးမကိုရှာရတာ ကံကောင်းခြင်းမရှိဘူးလို့ တစ်ခါက ခံစားခဲ့ရသည်။  ဝမိမိန့်ပဲဖြစ်ဖြစ် ကျန့်ယွဲ့ဖန်ပဲဖြစ်ဖြစ် ပြောလို့မရတဲ့ အရာတစ်ခု အမြဲရှိနေသည်။

 “ဒုတိယချွေးမ နင်စကားပြောတဲ့အခါ နင့်ကိုယ်နင် သိရမယ်။  နင် ငါတို့မိသားစုနဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီ။  မနက်စာ ထမင်းချက်ခိုင်းတာ ဘယ်နှစ်ခါရှိလဲ။ အိမ်မှာ အလုပ်ဘယ်လောက်လုပ်ပြီးပြီလဲ။ လယ်မှာ အလုပ်လုပ်ခိုင်းတာ ဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလဲ။.ရွာမှာ လယ်မလုပ်တဲ့ ဇနီးမယားဘယ်နှစ်ယောက်ရှိလဲ။ ”

 ကျန်းချောင်းအာက မေးခွန်းတွေ ဆက်တိုက်ထုတ်လိုက်တဲ့အခါ ကျန့်ယွဲ့ဖန်က အဲဒီမေးခွန်းတွေကို ဘယ်လိုပြန်ဖြေရမလဲဆိုတာကို မစဉ်းစားအားသေးဘဲ ချက်ချင်းဆိုသလိုပဲ ကျန်းချောင်းအာဆီက နောက်ဆက်တွဲ စကားတစ်ခွန်းထွက်လာသည်။

 “လူတွေက အခွင့်ကောင်းယူဖို့ စဉ်းစားနေလို့မရဘူး။  ငါတို့မိသားစုက ရွာထဲမှာ ဘာလို့ ရပ်တည်နိုင်တာလဲ။  လူတွေက ငါတို့မိသားစုကို ဘာလို့ လေးစားတယ်လို့ နင်ထင်လဲ။  နင်မသိသေးဘူးလား။ နင့်အစ်ကိုကြီးရဲ့လစာနဲ့၊ သူက နင့်ရဲ့တစ်နှစ်လစာကို သူ့ရဲ့တစ်လစာလစာနဲ့ ယှဉ်နိုင်တယ်။ သူက ငါတို့မိသားစုနဲ့ ဘယ်တုန်းကမှ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တာမဟုတ်ဘူး။ နင့်ရဲ့အစ်ကိုကြီးက သူ့လစာကို ငါ့ဆီလွှဲပေးတယ်။ အစားအသောက်အတွက် ဝယ်တာရော အစားအသောက်အတွက်ပါ သုံးလို့ရတာကို နင်ခံစားနိုင်တယ်။ ဥပမာ- ယင်းပေါင် နို့ဖြတ်ပြီး ခြောက်လလောက်ကြာတော့ နေ့တိုင်း ထမင်းကျွေးတယ်။ ရှီထု အတွက်လည်း တစ်ခုရှိတယ်။  တစ်နေ့မှာ နာရီအနည်းငယ်လောက် အလုပ်မှတ်နဲ့ ရှီထုကို ပံ့ပိုးပေးနိုင်တယ်လို့ နင်ထင်နေလား။ ”

 “ကျားဟွေ့က ငါ့ ကျောက် မိသားစုရဲ့ တံခါးကို ဝင်လာတော့ သူက ငါတို့ ကျောက် မိသားစုရဲ့ချွေးမ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။ သူမက တကယ်ကို အားနည်းပြီး ပင်ပန်းတဲ့ အလုပ်တွေကို မလုပ်နိုင်ပေမယ့် ဘာမှ မလုပ်ဘူးလို့ မဆိုလိုဘူး။ ငါတို့ မိသားစုအတွက် အနည်းဆုံး ဟင်းချက်ဖို့ သူမကို ငါ ပေးခဲ့ပြီး ကလေးနှစ်ယောက်ကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရမယ်။  အုပ်ထိန်းသူဖြစ်သွားရင် ဘာဖြစ်မလဲ။ သူမ အနားယူနိုင်တယ်။ သူ့ကိုအပန်းဖြေခွင့် မပေးနိုင်ဘူးလား။ သူမ သက်တောင့်သက်သာ ရှိနေတာကို ဘာကြောင့် မနာလိုဖြစ်ရတာလဲ။”

 ကျန်းချောင်းအာ ပြောသောစကားအတွက် ကျန့်ယွဲ့ဖန်က တစ်ဝက်တစ်ပျက်သာ နားထောင်ခဲ့သည်။  သူမအစ်ကိုကြီး၏ လစဉ်လစာကိုလည်း သူမ၏မိသားစုသုံးစုမှ ခံစားခဲ့ရကြောင်း ဝန်ခံပြီး ယင်းနှင့်ပတ်သက်၍ သူမစိတ်မ၀င်စားပေမယ့် ယောက္ခမ၏သဘောထားဖြစ်သည်။  သူမသည် သူမယောင်းမအသစ်ထက် သာလွန်နေမှန်း သိသာသည်။

 “ကျွန်မလည်း အလုပ်သွားပြီး ကလေးတွေကို ပြုစုတယ်၊ ဟင်းလည်း သိပ်မချက်တတ်ပေမယ့် အိမ်မှာပဲ လုပ်တယ်။  အမေ သူများတွေ ဘယ်လိုကြိုးစားအားထုတ်တယ်ဆိုတာပဲ ကြည့်ပြီး ကျွန်မလည်း ဘယ်လိုကြိုးစားအားထုတ်လဲဆိုတာကို မကြည့်နိုင်ဘူးလား။ ”

 ချက်ပြုတ်ကျွေးမွေးရုံပဲ မဟုတ်လား။  ဘယ်သူက အလုပ်မကြိုးစားတာလဲ။

 ကျန်းချောင်းအာက စကားမပြောနိုင်ခဲ့ပေ။  သူမကတော့ အများကြီးပြောရုံပဲ။  ဒုတိယချွေးမ နားလည်နိုင်မည်ဟု သူထင်သည်။  ထို့ကြောင့် သူမ၏ ဒုတိယချွေးမသည် ကင်းကောင် မျက်နှာဖုံးနှင့်တူသည်။  ဆီနှင့်ဆားကို မကိုင်ဘဲ ဘက်လိုက်သောချွေးမဖြစ်ကြောင်း ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

 သူ့အတွက် အဆိုးဆုံးအချက်က၊ ဒုတိယချွေးမက သတို့သမီးအဘိုးကို ပြောပြသည်။  သူမရဲ့ ဒုတိယသားလေး လက်ထပ်ပြီးချိန်မှာတော့ သတို့သမီးကြေးက 66 ယွမ်ဖြစ်ပြီး သူတို့ရဲ့ အဝတ်အစားနဲ့ ပရိဘောဂတွေက အသစ်ဖြစ်သည်။  သူတို့သည် တုန်းလင်နဲ့ ကျားဟွေ့ ထက်စာလျှင် နည်းပါးသည်။

 တုန်းလင်ရဲ့ လစာနဲ့ သတို့သမီးကြေးမှာ တစ်ရာ သို့မဟုတ် နှစ်ရာဖြစ်ပြီး ယင်းသည် မများလှပေ။  ၆၆ ယွမ်လို့ သတ်မှတ်ရတဲ့ အကြောင်းရင်းကတော့ သူမရဲ့ ဒုတိယချွေးမရဲ့ မျက်လုံးတွေကို သေချာစဉ်းစားထားလို့ပါပဲ။  သူ့ကို ဒီလောက်ထိ ထောက်ထားဖို့က အသုံးမဝင်ဘူးလို့ သူမ မမျှော်လင့်ထားပေ။

 သူမဘာလို့အဲဒါကိုမစဉ်းစားခဲ့တာလဲ။  တုန်းမိသားစုက သတို့သမီးကြေးကို မတောင်းပေ။  ကျားဟွေ့က သူတို့အားလုံးကို ယူဆောင်လာပြီး သူမကို အပ်ချုပ်စက်နဲ့ အိပ်ရာတစ်ခုနဲ့ လိုက်ပါလာခဲ့ပေမယ့် ကျန့် မိသားစုက စောင်တောင် မပေးခဲ့ပေ။

 ကျောက်တုန်းလင်နဲ့ တုန်းကျားဟွေ့တို့က မပြန်လာခင်   ညစာစားခဲ့သည်။  အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရဲ့အငွေ့အသက်တွေ မှားနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

 “အမေက စိတ်ဆိုးပြီး နေ့လယ်စာ မစားထားဘူး။  ညနေစာလည်း မစားထားဘူး။  နှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း ဒီလိုပြင်းထန်တဲ့တိုက်ပွဲကို ပထမဆုံးကြုံခဲ့ရတာ။ ”

 ကျောက်မေရှန်းက အခြေအနေနှင့် အကြောင်းရင်းကို ရှင်းပြသည်။  တုန်းကျားဟွေ့က စိတ်ရှုပ်သွားသည်။  ယောက္ခမနဲ့ချွေးမ စကားများရန်ဖြစ်ရတဲ့ မူလဇစ်မြစ်ဟာ တကယ်တော့ သူမကြောင့်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပေ။